دانلود مقاله سلاح مدرن

اطلاعات اولیه هانری بکرل نخستین کسی بود که متوجه پرتودهی عجیب سنگ معدن اورانیوم گردید.

پس از آن در سال 1909 میلادی ارنست رادرفورد هسته اتم را کشف کرد.

وی همچنین نشان داد که پرتوهای رادیواکتیو در میدان مغناطیسی به سه دسته تقیسیم می‌شوند (پرتوهای آلفا ، بتا و گاما).

بعدها دانشمندان دریافتند که منشا این پرتوها درون هسته اتم اورانیم می‌باشد.

پیدایش بمب اتمی در سال 1938 با انجام آزمایشاتی توسط دو دانشمند آلمانی به نامهای اتوهان و فریتس شتر اسمن ، فیزیک هسته‌ای به مرحله تازه‌ای پای نهاد.

این فیزیکدانان با بمباران هسته اتم اورانیوم بوسیله نوترونها به عناصر رادیواکتیوی دست یافتند که جرم اتمی کوچکتری نسبت به اورانیوم داشت.

برای توصیف علت ایجاد این عناصر لیزه میتنر و اتو فریش پدیده شکافت هسته را در اورانیوم تو ضیح دادند و در اینجا بود که ناقوس شوم اختراع بمب اتمی به صدا در آمد.

هر فروپاشی هسته اورانیم می‌تواند تا ۲۰۰ مگا ولت انرژی آزاد کند.

بدیهی است که اگر هسته‌های بیشتری فرو پاشیده می‌شد انرژی فراوانی حاصل می‌گردید.

بعدها فیزیکدانان دیگری نیز در این محدوده به تحقیق پرداختند.

یکی از آنان انریکو فرمی بود که بخاطر تحقیقاتش در سال ۱۹۳۸ موفق به دریافت جایزه نوبل گردید.

سیر تحولی و رشد در سال 1939 یعنی قبل از شروع جنگ جهانی دوم در بین فیزیکدانان این بیم وجود داشت که آلمانیها به کمک فیزیکدانان نابغه‌ای مانند هایزنبرگ و دستیارانش می‌توانند با استفاده از دانش شکافت هسته‌ای بمب اتمی بسازند.

به همین دلیل از آلبرت انیشتین خواستند که نامه‌ای به فرانکلین روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا بنویسد.

در آن نامه تاریخی از امکان ساخت بمبی صحبت شد که هرگز هایزنبرگ آن را نساخت.

به این ترتیب دولتمردان آمریکا برای پیشدستی بر آلمان طرح مانهاتان را به راه انداختند، و از انریکو فرمی دعوت به عمل آوردند تا مقدمات ساخت بمب اتمی را فراهم سازد.

سه سال بعد ، در دوم دسامبر 1942 در ساعت 3 بعد از ظهر نخستین راکتور هسته‌ای دنیا در دانشگاه شیکاگو آمریکا ساخته شد.

در 16 ژوئیه 1945 نخستین آزمایش بمب اتمی در صحرای آلامو گرودو نیومکزیکو انجام شد.

سه هفته بعد هیروشیما در ساعت 8:15 صبح روز 6 آگوست 1945 بوسیله بمب اورانیومی بمباران گردید.

سپس ناکازاکی در 9 آگوست سال 1945 در ساعت حدود 11:15 بوسیله بمب پلوتونیومی بمباران شد.

در طی آن بمبارانها صدها هزار نفر جان باختند.

پیشگامان ساخت بمب اتمی انریکو فرمی و همکارانش در دانشگاه شیکاگو پس از ساخت نخستین راکتور هسته‌ای جهان به امید آنکه از راکتور هسته‌ای تنها در اهداف صلح آمیز استفاده شود، و دنیا عاری از سلاحهای اتمی گردد، در این زمینه گام برداشتند.

لیزه میتنر که لقب مادر انرژی اتمی گرفت، در سال ۱۸۷۸ در یک خانواده هشت نفری به دنیا آمد.

وی سومین فرزند خانواده بود، با وجود تمامی مشکلاتی که بر سر راه وی بخاطر زن بودنش بود.

در سال 1901 وارد دانشگاه وین شد و تحت نظارت بولتزمن که یکی از فیزیکدانان بنام دنیا بود فیزیک را آموخت.

لیزه توانست در سال 1907 به درجه دکترا نایل گردد و سپس راهی برلین شد تا در دانشگاهی که ماکس پلانک ریاست بخش فیزیک آن را بر عهده داشت به مطالعه و تحقیق بپردازد.

بیشتر کارهای تحقیقاتی وی در همین دانشگاه بود وی هیچگونه علاقه‌ای به سیاست نداشت، ولی به علت دخالتهای روز افزون ارتش نازی مجبور به ترک برلین گردید و در سال 1938 به یک انستیتو در استکهلم رفت.

لیزه میتنر به همراه همکارش اتو فریش اولین کسانی بودند که شکافت هسته را توضیح دادند.

آنان در سال 1939 در مجله طبیعت مقاله معروف خود را در مورد شکافت هسته‌ای ارائه دادند.

بدین ترتیب راه را برای استفاده از انرژی هسته‌ای گشوده شد.

به همین دلیل پس از جنگ جهانی دوم به میتنر لقب مادر بمب اتمی داده شد.

ولی چون وی نمی‌خواست از کشف خود به عنوان بمبی هولناک استفاده گردد.

بنابراین بهتر است به لیزه لقب مادر انرژی اتمی داده شود.

بمبهای هسته‌ای چگونه ساخته می‌شوند؟

بمبهای هسته‌ای به دو شکل ساخته می‌شوند.

بمبهای شکافتی (اتمی) و بمبهای همجوشی (هیدروژنی).

در حالیکه جزئیات این بمبها محرمانه است ولی نکات اساسی آنها قابل دسترس است.

سوخت در یک بمب شکافتی مشتمل بر 235U و 239Pu تقریبا خالص است که هر دو هسته‌های شکافت پذیری دارند.

یک تکه ی کوچک از چنین ماده‌ای نمی‌تواند منفجر شود، زیرا تعداد بسیار زیادی از نوترونها فرار می‌کنند.

ولی در یک جرم به قدر کافی بزرگ (بحرانی) واکنش زنجیره‌ای صورت می‌گیرد.

یک نوترون اولیه اتفاقی باعث شروع شکافت خواهد شد.

یک بمب نوعی تقریبا 1024 نوترون در کمتر از 7-10 ثانیه آزاد می‌کند که باعث گرمای بسیار شدید می‌شود.

همجوشی فرق دارد.

همجوشی وقتی رخ می‌دهد که دو هسته سبک را آنقدر به هم نزدیک کنیم که در حوزه عمل جاذبه متقابل نیروی هسته‌ای قوی قرار گیرند.

از آن به بعد به شدت همدیگر را جذب می‌کنند و اتمی سنگینتر تولید می‌کنند و مقداری انرژی آزاد می‌کنند.

همجوشی را می‌توان در محیط پلاسمایی بوجود آورد و اخیرا با لیزر هم این کار را می‌کنند.

در این همجوشی قرصهای کوچکی از دوتریم و تریتیم (عناصری سبک که هم خانواده هیدروژن هستند) را بوسیله فوجهای لیزری پر قدرت گرم می‌کنند.

اگر توان لیزرها کم باشد انفجارهای کوچکی در این قرصهای کوچک رخ می‌دهد.

اما اگر قدرت بالا باشد و در زمان کوتاه اثر کنند همجوشی رخ می‌دهد.

توان این نوع لیزرها بیش از توان نیروی برق آمریکاست، پس تهیه‌اش بسیار سخت است هولوکاست ؛ اولین بمب هیدروژنی اسرائیل کارشناسان تسلیحات هسته ای غرب فاش کردند در حال حاضر رژیم صهیونیستی 300کلاهک هسته ای در اختیار دارد و دراستفاده از این سلاحهای مرگبارعلیه کشورهای خاورمیانه هیچ تردیدی ندارد.

گزارش خبرگزاری "مهر"، جرج بوش رئیس جمهور آمریکا چندی پیش در پیامی به مناسبت پنجاه و ششمین سالگرد تاسیس رژیم غاصب صهیونیستی بر تداوم تعهد خود به حمایت همه جانبه از اسراییل تاکید کرد.

کارشناسان سیاسی حمایت آمریکا از اسرائیل را عامل اصلی موفقیت این رژیم در دستیابی به تسلیحات هسته ای دانسته اند .

همچنین کارشناس تسلیحات هسته ای و مبارزه با تروریسم غرب هفته گذشته با تهیه گزارشی اعلام کردند: آمریکا، کشورهای اروپایی و باندهای بین المللی دررساندن مواد تولید بمب ازجمله اورانیوم و پلوتونیوم به ر‍ژیم صهیونیستی ازهیچ تلاشی فروگذارنبودند.

این گزارش ثابت می کند که اسراییل طی سه دهه گذشته چند تن مواد خام هسته ای را از آمریکا وکشورهای اروپایی وارد کرده است وعملیات گسترش تکنولو‍ژی سلاح هسته ای را به طور جدی پس ازپایان حمله به مصر در سال 1973 آغاز کرده است.

طی دو دهه گذشته اسراییل موفق شد به رتبه کشورهای بزرگ دارنده فنآوری و تکنولوژی هسته ای دست یابد و حتی ازکشورهای هند، پاکستان و کره شمالی دردستیابی وبالا بردن توان هسته ای پیشی گیرد.

دربخشی دیگرازگزارشات اروپایی ها آمده است که اسراییل با همکاری و حمایت مداوم آمریکا و سکوت سازمانهای خلع سلاح بین المللی توانست سلاح های هسته ای خود را گسترش دهد و درحال حاضراین ر‍ژیم بیش از300 کلاهک هسته ای دراختیاردارد و دربین 5 کشوردارنده سلاح هسته ای رتبه پنجم را به خود اختصاص داده است.

مقدارمواد پلوتونیومی که اسراییل درنیروگاه هسته ای دیمونا غنی سازی کرده و براساس تصاویر ونقشه هایی که قبلا سرقت کرده، نشان می دهد که مواد هسته ای که این رژیم برای ساخت بمب بکاربرده است نمی تواند حداقل کمتراز200 تا 300 کلاهک هسته ای ساخته باشد .

طبق این گزارش، اسراییل طی دهه های گذشته دومرتبه قصد داشته آزمایشات هسته ای خود را برای ثابت کردن توان هسته ای در برابر کشورها عربی به عنوان یک سپرموشکی انجام دهد اما به دلیل مخالفت آمریکا که از واکنش جهانی نسبت به این موضوع می ترسید ، از این تصمیم صرف نظرکرده است.

این در حالی است که جرج بوش علنا ایران را خطری برای منطقه می خواند و آشکارا تسلیحات اسرائیل را برای مقابله با تهدیدات ایران ضروری می داند .

می توان گفت هشدارهای آمریکا برای جلوگیری از آزمایشات هسته ای ترس مقامات آمریکایی را از افزایش احساس ناامنی و عدم بالانس امنیتی در این منطقه نشان می دهد با این حال سیاست آمریکا و آژانس در چشم پوشی از فعالیتهای هسته ای اسرائیل و تشدید فشارها بر ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه جهت خلع سلاح شدن و قبول قوانین تکمیلی ، برای ایجاد چنین احساسی آن هم در سطح بسیار بالا کافی بود .

تا جائیکه البرادعی که قرار است از اسرائیل دیدن کند ، گفت : این احساس ناامنی و ناامیدی که به آن احساس دومعیاری می گویند در تمام خاورمیانه منتشر شده است .و زمانی که از میزان این احساس آگاه شدم شگفت زده شدم .

" دربخشی دیگر از گزارش کارشناسان اروپایی در مورد تسلیحات اسرائیل آمده است ، در صورتیکه اسرائیل با اعراب در گیر شود ، عمدا اقدام به افشای اطلاعاتی درباره توان هسته ای خود خواهد کرد و از این اطلاعات و گزارشها در مذاکرات سیاسی برای تحمیل شروط خود برکشورهای همسایه استفاده خواهد کرد.

این گزارشها نشان می دهد، سکوت جهانیان در قبال برنامه های هسته ای اسرائیل موجب تداوم این برنامه ها شد تا اینکه یک مهندس انر‍‍ژی هسته ای مردخای فانونو به افشاگری در این زمینه پرداخت و جهان را با یک شوک مواجهه کرد .

هم اکنون پس از 18 سال سکوت اجباری فانونو در زندان ، آزادی او از زندان سرآغازی دیگر بر بحران هسته ای اسرائیل می باشد که بار دیگر چشم جهانیان را به سوی اسرائیل جلب کرد .

با آزادی فانونو مسئله تسلیحات هسته ای اسرائیل باردیگر در راس اخبار روز رسانه ها قرار گرفت و احساس ناامنی و نارضایتی مردم خاورمیانه از تبعیض در برخورد با برنامه های هسته ای کشورهای مختلف خاورمیانه اوج گرفت .

کارشناسان هسته ای اروپا با انتشار گزارشهایی به ناکامی تلاش آ‍ژانس بین المللی انرژی اتمی برای مذاکره با اسراییل درباره سلاحهای هسته ای این رژیم اشاره کردند.

در این گزارشها دلیل اصلی ناتوانی آ‍ژانس در برخورد با اسرائیل حمایت آمریکا از فعالیتهای این ر‍ژیم ذکر شده است که موجب بسته بودن زرادخانه های هسته ای اسرائیل در برابر بازرسان آژانس شده است .

دراین گزارشها احتمال تغییرسیاست های اسراییل ضعیف شمرده شده و آمده است : به کارگیری اسراییل از سلاح هسته ای به عنوان عنصر تهدید کننده تاثیر بسیار گسترده ای بر کشورهای منطقه دارد.

دراین گزارشها تاکید شده است که آمریکا به اسراییل به عنوان یک قدرت هسته ای می نگرد و این به سود آمریکا نیست که اسراییل را رها کند موشک کروز موشک کروز نوعی هواپیمای بی‌سرنشین هدایت شونده است که مسیر آن تا رسیدن به هدف قابل تغییر و هدایت است.

در اغلب موشک‌های کروز در واقع از نوعی موتور جت استفاده می‌شود و بنابر تعریف نمی‌توان به آن‌ها موشک گفت.

هدایت موشک‌های کروز امروزی توسط کامپیوتری که در آن‌ها قراردارد انجام می‌شود.

در این کامپیوترها مدلی از زمین و پستی و بلندی‌های آن تا هدف وجود دارد و موشک کروز با استفاده از سیستم موقعیت‌یاب ماهواره‌ای (مانند جی‌پی‌اس) و با حرکت در نزدیکی زمین و تغییر مکرر ارتفاع و مسیر خود به هدف می‌رسد.

ردیابی و انهدام موشک‌های کروز با کلاهک اتمی به دلیل پرواز نزدیک به زمین برای سیستم‌های ردیاب و رادار مشکل است و به این دلیل جزو سلاح‌های هسته‌ای استراتژیک محسوب می‌شوند.

موشک کروز برای مخفی ماندن از دید سیستمهای راداری دارای دوخصوصیت است.

1-سطح مقطع راداری کمی دارد که ردیابی آنرا برای سیستم های ضدموشکی راداری مشکل می‌کند.

2-به خاطر استفاده از موتور توربوفن، حرارت کمی تابش می‌کند و در نتیجه امکان قفل حرارتی روی آن نیز کم است موشک کروز برای مخفی ماندن از دید سیستمهای راداری دارای دوخصوصیت است.

1-سطح مقطع راداری کمی دارد که ردیابی آنرا برای سیستمهای ضدموشکی راداری مشکل می‌کند.

2-به خاطر استفاده از موتور توربوفن، حرارت کمی تابش می‌کند و در نتیجه امکان قفل حرارتی روی آن نیز کم است موشک بالیستیک موشک بالیستیک (از نوع اسکاد-ب) موشک بالیستیک نوعی موشک است که پس از پرتاب و به‌پایان رسیدن سوخت آن، چندان هدایت‌پذیر نیست و صرفا بر پایه قوانین پرتابه‌ها یا بالیستیک به سوی هدف می‌رود.

تمام موشک‌هائی را که هدایت شونده نیستند می‌توان موشک بالیستیک نامید، چه موشک مدل برای تفریح و تحقیق باشد و چه موشک‌هائی که فضاپیماها را به فضا می‌برد، ولی اصطلاح موشک بالیستیک معمولا معنای نظامی دارد و در مورد موشک‌هائی که مواد منفجره و بمب حمل می‌کنند بکار می‌رود.

نخستین موشک بالیستیک و-۲ آلمان بود که در جنگ جهانی دوم بکار رفت.

موشک طرح شوروی اسکاد-ب که انواع آن در جنگ ایران و عراق از هردو طرف بکار رفت یکی از مشهورترین موشک‌های بالیستیک با برد متوسط است.

موشک‌ بالیستیک دوربرد یا قاره‌پیما با چندین کلاهک اتمی قدرتمندترین و مخرب‌ترین سلاح کشتار جمعی موجود در جهان است.

آمریکا، روسیه، کازاخستان، اوکراین، بریتانیا، فرانسه و چین از این سلاح دارند بمب هیدروژنی بمب هیدروژنی یا "بمب گرماهسته‌ای" نام رایج وسایل انفجاری است که در آن‌ها از انرژی آزاد شده در فرآیند همجوشی هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود.

به دلیل نیاز به حرارت زیاد برای شروع همجوشی، از یک بمب شکافت هسته‌ای به عنوان چاشنی بمب هیدروژنی استفاده می‌شود دید کلی همجوشی هسته‌ای بنیاد اصلی بمب هیدروژنی را تشکیل می‌دهد.

همانطور که از شکافته شدن هسته‌های سنگین (شکافت هسته‌ای) ، مقدار عظیمی انرژی حاصل می‌شود.

از پیوند هسته‌های سبک نیز انرژی بیشتری بدست می‌آید.

در هر یک از دو حالت هسته‌هایی با جرم متوسط تشکیل می‌گردد، که جرم آنها کمتر از جرم اولیه‌ای است که برای تشکیل آنها بکار رفته است.

در حالی که در روش شکافتن ، ماده اولیه منحصر به اورانیوم و توریم است.

در روش پیوند هسته‌ای از هر اتم سبکی مثلا اتم هیدروژن می‌توان استفاده نمود.

هیدروژن مورد نیاز در واکنش همجوشی هسته‌ای هیدروژن موجود در تمامی آبهای اقیانوسها یکی از مواد اولیه روش پیوند هسته‌ها را تشکیل می‌دهد.

هیدروژن سنگین که نسبت به هیدروژن معمولی فوق العاده نایاب است برای پیوند بسیار نامناسب بوده و با وجودی که در هر 6400 اتم هیدروژن ، فقط یک اتم آن هیدروژن سنگین می‌باشد، بنابراین مقدار هیدروژن موجود در اقیانوسها بسیار کافی است.

شرایط لازم برای انجام پیوند هسته‌ای برای اینکه پیوند هسته‌ای انجام گیرد چه شرایطی لازم است؟

برای انجام عمل پیوند با هسته دو اتم را به شدت به هم بزنیم، تا به هم پیوند خورده و در هم ذوب شوند.

اما دافعه الکترواستاتیکی هسته ، مانع بزرگی در این راه جلوی پای ما گذاشته است.

در فواصل بینهایت نزدیک این دافعه فوق العاده زیاد است.

البته راه حل ساده‌ای به نظر می‌رسد، بدین معنی که بایستی به هسته‌ها آنقدر سرعت دهیم که از این مانع رد شوند.

می‌دانیم که سرعت ذرات در هر گازی بستگی به درجه حرارت آن گاز دارد.

پس کافی است درجه حرارت را آنقدر بالا ببریم تا سرعت لازم برای عبور از این مانع بدست آید.

درجه حرارت لازم برای این کار چندین میلیون درجه سانتیگراد است و چنین حرارتی در کره زمین وجود ندارد.

اما اگر یک بمب اتمی در وسط توده‌ای از هسته‌های سبک منفجر شود، حرارت فوق العاده‌ای که از انفجار بمب حاصل می‌شود، حرارت هسته‌های سبک را به قدری بالا می‌برد که پیوند آنها را امکانپذیر سازد.

این موضوع اساس ساختمان بمب حرارتی و هسته‌ای (ترمونوکلئور) می‌باشد.

همانطوری که در کبریت عادی برای آتش گرفتن ابتدا فسفر موجود در آن بر اثر مالش محترق می‌شود و آنگاه گوگرد را روشن می‌سازد، در بمبهای (حرارتی و هسته‌ای) نیز ابتدا یک بمب اتمی معمولی منفجر می‌شود و در نتیجه انفجار توده‌ای از اجسام سبک را به حرارت فوق العاده‌ای می‌رساند، بطوری که هسته‌های آنها به هم می‌پیوندند و آنگاه انفجار مهیبتری انجام می‌گیرد بمب هسته‌ای دید کلی همه ما می‌دانیم چه انرژی عظیم و قابل ملاحظه‌ای در داخل اتمها وجود دارد.

این انرژی همان است که عموما آن را انرژی اتمی می‌نامند.

اما چون این انرژی در داخل هسته اتمها وجود دارد در زبان علمی نام دقیقتر آنرا انرژی هسته‌ای انتخاب کرده‌اند.

تحولاتی که به کشف بمب هسته‌ای منجر شد .

هنگامی که دانشمند ایتالیایی به نام انریکو فرمی ، تجربیات و تحقیقات خود را در زمینه عملی ساختن فعل و انفعالات زنجیری مداوم دنبال می‌کرد.

پیش بینی می‌شد که این فعل و انفعال ممکن است انفجاری باشد.

به همین سبب ایالات متحده آمریکا که در جنگ جهانی دوم شرکت کرده بود، در صدد برآمد تحت عنوان مبارزه ضد فاشیستی ، نظر دانشمندان اروپایی را برای ساختن سلاح اتمی جلب کند.

لذا آن را به ممالک متحده فرا خواند، تا در آنجا که دور از بمبهای دشمن قرار داشت و شرایط کار بهتر بود.

امکان استفاده از این انرژی انفجاری را که در سلاحهای جنگی ، مخصوصا بمب مورد بررسی قرار دهند.

پس از گرد آمدن برجسته ترین دانشمندان ، ابتدا تجسساتی در زمینه تصفیه 235U و بعد ساختن پلوتونیوم در آزمایشگاههای چند دانشگاه مهم آمریکا از جمله دانشگاههای کلمبیا و کالیفرنیا صورت گرفت.

نتیجه این تجسسات ، ساختن دو کارخانه بزرگ و مجهز برای تصفیه 235U و ساختن پلوتونیوم منجر گردید.

سپس آزمایشگاه عظیم و مجهز ، لوس آلاموس در ایالت نیومکزیکو تحت نظر دانشمندان معروف .

جی .

آر .

اوپن هایمر تأسیس شد.

دانشمندان معروف دیگری از کشورهای مختلف از قبیل جیمز چارویک ، اچ بث ، آر.

آرویلسون ، نیلس بوهر و غیره ، برای ساختن بمب اتمی ، یعنی سلاحی که ممکن است سبب نابودی بشر و تمدن او گردد، همکاری کردند.

در نتیجه تحقیقات دانشمندان ، اساس ساختمان بمب اتمی پی ریزی شد.

البته بسیاری از وسایلی که برای بمب اتمی بکار رفت، به کلی افشا نشده ، با این حال با اطلاعات وسیعی که ضمن اظهارات رئیس طرح مانهاتان بدست آمد، طرز عمل تا اندازه‌ای روشن گردید.

تاریخچه اولین انفجارهای هسته‌ای اولین بار در شانزدهم ژوید سال 1945 ، بمب اتمی کوچک ، به عنوان آزمایش ، در صحرای الاموگوردو واقع در ایالت نیومکزیکو منفجر گردید.

بمب را در انتهای بمبی از فولاد نصب کرده بودند و فرمان انفجار آن از پناهگاهی به فاصله 10 کیلومتر صادر می‌شد.

محل دیده بانی ناظر این در 17 کیلومتری نقطه انفجار بود.

نتیجه این آزمایش به قدری وحشت انگیز بود، که از آنچه قبلا پیش بینی شده بود تجاوز می‌کرد، از جمله برج فولادین حامل بمب به کلی تبخیر شده و در جای آن گودالی وسیع بوجود آمده بود.

کمتر از یک ماه بعد ، بمب اتمی دیگری که قدرت تخریبی آن معادل (1000 تن TNT) بود، روی بندر هیروشیما در ژاپن منفجر گردید (انفجار هیروشیما)، که در نتیجه ، آن شهر به کلی ویران شد و چند هزار مردم به هلاکت رسیدند.

فقط معدودی از سکنه اطراف شهر از این بلا جان به در بردند، که هنوز بازماندگان آنان از اثرات زیان بخش تشعشعات هسته‌ای آن رنج می‌برند.

سومین بمب اتمی روز نهم ماه اوت روی شهر ناکازاکی منفجر شد و این دو فاجعه تاریخی کشور ژاپن را در مقابل ایالت متحده آمریکا به زانو در آورد.

هر چند که پس از جنگ جهانی دوم دولت آمریکا نام طرح مانهاتان را به کمسیون انرژی اتمی تبدیل کرد و فعالیت این کمسیون را به موارد استفاده از انرژی اتمی در صنعت ، پزشکی و کشاورزی تخصیص داد و در حال حاضر یک کمسیون بین المللی نیز برای استفاده‌های صلح جویانه از انرژی اتمی فعالیت می‌کنند.

بنابراین هنوز هم آزمایشهای سلاحهای هسته‌ای ادامه دارد و بدین وسیله دول بزرگ جهان در برابر یکدیگر قدرت نمایی می‌کنند.

ساختمان بمب هسته‌ای ساختار سلاح هسته‌ای به این صورت است که هر گاه مقدار عنصر قابل شکافت ، که از اندازه بحرانی بیشتر باشد، پدیده شکافت شروع می شود.

این پدیده خیلی سریع پیشرفت می‌کند و با آزاد شدن مقادیر عظیم انرژی در مدت بسیار کوتاه ، انفجار مهیبی رخ می‌دهد.

ولی از آنجایی که بمب باید در لحظه دلخواه منفجر شود، مقداری از 235U ، یا 239Pu را که خالص بوده و حجم کلی آن از اندازه بحرانی بیشتر باشد، به چند قسمت مجزا ، که هر یک از آنها از اندازه بحرانی کمتر است، تقسیم می‌کنند و این قسمتها را در محفظه‌ای طوری قرار می‌دهند که نوترونهایی که ممکن است در هر یک از آنها آزاد شوند، در قسمت دیگر نفوذ نکنند.

در این تقسیم بندی هرگاه به هر روشی در یکی از اجزای بمب پدیده شکافت شروع شود، در لحظه‌ای که انفجار باید صورت گیرد، رخداد پدیده شکافت زنجیری و مداوم نخواهد بود.

این مواد با جرمهای زیر جرم بحرانی عنصر قابل شکافت را به هم نزدیک می‌کنند.

تا مجموع آنها از جرم بحرانی بیشتر شود و واکنش زنجیری به وقوع بپیوندد.

نباید فراموش کرد که پیشرفت واکنش زنجیری بسیار سریع است و انفجار اتمی در قطعات اورانیوم فقط در حدود یک میلیونم ثانیه طول می‌کشد.

لذا اگر اندازه‌های بحرانی زیر را به آهستگی به هم نزدیک کنیم.

ممکن است قبل از تماس ، واکنش زنجیری شروع شود و شدت گرمای حاصل از شکافتهای اولیه به حدی گردد، که قبل از انفجار واقعی ، ماده قابل شکافت را متلاشی سازد و واکنش زنجیری به خاموشی گراید.

برای رفع نقایص بمب هسته‌ای به صورت زیر عمل می‌کنیم: اولا اتصال قطعات اورانیوم بوسیله یک ماده منفجره قوی نظامی صورت می‌گیرد.

ثانیا محفظه ماده اتمی را بسیار ضخیم و محکم می سازد.

تا در آغاز واکنش زنجیری از متلاشی شدن ماده مزبور جلوگیری کند و سپس انفجار واقعی صورت گیرد.

بهینه سازی خروجی بمب و افزایش قدرت آن طرق مختلف نزدیک کردن قطعات اورانیوم یا پلوتونیوم به یکدیگر هنوز یک موضوع سری نظامی است.

ولی واقعیت این است که هر چه سرعت اتصال قطعات زیادتر باشد، واکنش زنجیری سریعتر و و مقدار بیشتری از هسته‌های اورانیوم موجود شکافته شده و بهره سلاح اتمی بیشتر می‌شود.

اصولا اتصال سریع قطعات است که انفجار مهیب بمب اتمی را بوجود می‌آورد.

اگر منعکس کننده‌ای به دور ماده اتمی قرار داده شود، از فرار نوترونها جلوگیری نموده و شکافت زنجیری تسریع می‌گردد.

استفاده از منعکس کننده نوترون ، وزن بحرانی را نیز تقلیل می‌دهد.

باید توجه داشت که حتی در بهترین شرایط همه اورانیوم موجود در یک بمب اتمی تحت عمل شکافتن قرار نمی‌گیرد و در شرایط بسیار مناسب تنها در حدود 10 درصد ماده هسته‌ای شکافته می‌شود و بقیه در نتیجه ، انفجار تبدیل به غبار شده و در فضا پخش می‌گردند بدون اینکه هسته‌های آنها شکافته شوند.

جرم بحرانی از اسرار نظامی است و ممالکی که آن را می‌دانند به شدت از فاش شدن آن جلوگیری می‌کنند.

بنابرین از مطالبی که در این باره منتشر شده است، چنین بر می آید که جرم بحرانی باید بین ا و 10 کیلوگرم باشند.

وجود جرم بحرانی ، افزایش قدرت بمب اتمی را محدود می‌کند.

زیرا برای آنکه بتوانیم انفجاری ایجاد کنیم: اولا نباید مقدار سوختی کمتر از جرم بحرانی بکار بریم و این مقدار حد پایین بمب اتمی را تعیین می‌کند.

ثانیا وزن هر یک از قطعات اورانیوم درون بمب نمی‌تواند بیش از وزن بحرانی باشد.

زیرا در آن صورت هر قطعه خود به خود منفجر خواهد شد.

ساختن بمبهای بیش از دو قطعه نیز بسیار مشکل است.

زیرا اگر دو قطعه از قطعات اورانیوم ، حتی به اندازه یک میلیونم ثانیه قبل از قطعات دیگر به هم وصل شوند، انفجار اتمی صورت خواهد گرفت و باعث پراکندگی قطعات دیگر اورانیوم خواهد شد.

قطعات دیگر مجال دخول در قطعات زنجیری را نخواهند یافت.

به عبارت دیگر بطور کلی میزان اتمهای اورانیومی که در واکنشهای زنجیری وارد می‌شوند، با افزایش تعداد قطعات داخل بمب ، تقلیل می‌یابد و عمل انفجار ناقص می‌ماند بمبهای هیدروژنی بعد از انفجار یک بمب اتمی معمولی ، عمل سرد شدن به سرعت انجام می‌گیرد.

بنابراین ، باید فعل و انفعالاتی را در نظر گرفت که در آنها عمل پیوند به سرعت انجام گیرد.

اگر یک بمب اتمی را در مخلوطی از دوتریوم و تریتیوم محصور کرده و مجموعه را در یک محفظه با مقاومت مکانیکی زیاد قرار دهیم، پس ازانفجار بمب اتمی محیط مساعدی برای یک فعل و انفعال ترمونوکلئور (فعل و انفعال هسته‌ای گرمازا) بوجود می‌آید و در اثر آن عمل پیوند هسته‌ها انجام شده و هلیوم بوجود می‌آید.

تریتیوم + دوتریوم در نتیجه این فعل و انفعال ، حدود هفده میلیون الکترون ولت ، انرژی آزاد می‌شود.

این میزان انرژِی نسبت به واحد وزن ماده قابل انفجار ، در حدود چهار برابر انرژی است که از شکسته شدن اورانیوم حاصل می‌شود.

به عبارت دیگر در موقع پیوند هسته‌های دوتریم و تریتیوم ، انرژی بیشتر بر واحد جرم نسبت به شکافته شدن هسته‌های اورانیوم رها می‌شود.

اشکالات اساسی ساخت بمب هیدروژنی تهیه بمب هیدروژنی دو اشکال عمده دارد که عبارتند از: اولا باید دوتریوم و تریتیوم را به حالت مایع بکار برد.

چون این دو عنصر در حالت معمول بصورت گاز هستند و در حرارت فوق العاده زیاد هم با کندی به هم پیوند می‌خورد.

و لذا مجبورند آنها را در حرارتی معادل 250 درجه سانتیگراد زیر صفر نگه دارند.

بطورری که وزن دستگاه لازم به وضع غیر عادی سنگین می‌شد و بمب با زحمت زیاد حمل و نقل می‌گردید و پرتاب آن بوسیله هواپیما بسیار مشکل بود.

ثانیا اگر چه تهیه دوتریوم سهل است، اما تهیه تریتیوم فوق العاده مشکل و پر هزینه می‌باشد و برای تهیه آن باید در کوره اتمی عنصر لیتیوم را بوسیله نوترون بمباران کنند که از تجزیه متوالی آب بوسیله جریان الکتریکی ، آب سنگین بدست می‌آید.

بطوری که دوتریوم یکی از عناصر مرکب آن است.

از تجزیه آب سنگین (دوتریوم) بدست می‌آید.

بمب هسته‌ای ب۶۱-۱۱ بمب هسته‌ای ب۶۱-۱۱ گونه‌ای از بمب ب۶۱ است که توانائی نفوذ به عمق زمین یا سوراخ کردن دیوارهای قطور بتنی را دارد.

بخش انفجاری این سلاح همان بمب ب۶۱ است و موتور موشکی و بدنه ویژه آن که گفته می‌شود از فولاد سخت شده تهیه شده به آن توانائی نفوذ به عمق را می‌دهد.

در آوریل ۲۰۰۶ سخنان بسیاری در مورد احتمال کاربرد این بمب از طرف آمریکا در تخریب هدف‌های هسته‌ای ایران، از جمله تاسیسات هسته‌ای نطنز، در مطبوعات و رادیو و تلویزیون‌های دنیا مطرح شد.

سیمور هرش در مقاله‌ای در مجله نیویورکر این احتمال را مطرح کرد، اگر چه پیشتر نیز برخی مخالفان حمله به ایران به این امکان اشاره کرده بودند بمب کثیف بمب کثیف نوعی سلاح انفجاری است که در آن از یک انفجار غیر هسته‌ای برای پراکندن مواد پرتوزا و آلوده کردن محیط استفاده می‌شود.

اگر چه در بمب کثیف از انفجار هسته‌ای استفاده نمی‌شود اما به دلیل آلودن محیط به مواد رادیواکتیو گاه جزو سلاح‌های هسته‌ای به شمار می‌رود .

بمباران نوترونی پیشرفت فیزیک هسته‌ای تا حد زیادی در نتیجه اکتشاف نوعی از گلوله‌های هسته‌ای بوده ، گر چه از بسیاری جهات مشابه با پرتونهای عادی است، ولی هیچ بار الکتریکی همراه آنها نیست.

این پروتونهای بی‌بار ، یا بنابر اصطلاحی که بیشتر رواج دارد این نوترونها ، برای بمباران هسته عنوان گلوله کمال مطلوب را دارند، چه از آن جهت که فاقد بار الکتریکی بوده هیچ نیروی دافعه‌ای از طرف هسته‌های با بار الکتریکی زیاد بر آنها وارد نمی‌شود و می‌توانند به سهولت به ساختمان درونی هسته اتم نفوذ کنند.

گر چه فرضیه مربوط به امکان وجود نوترونها در سال 1925 بوسیله رادرفورد بیان شده ، ولی دلیل وجود آنها را در سال 1932 همکار وی یعنی جیمز چادویک (James Chadwick) اثبات کرد.

این شخص ثابت کرد که تشعشع مخصوصی که بر اثر بمباران با ذرات از بریلیوم صادر می‌شود عبارت است از ذراتی خنثی که جرم آنها در حدود جرم پروتون است.

هسته‌ای که در نتیجه فعل و انفعال به دست می‌آید، همان هسته کربن متعارف است.

چشمه تولید نوترون نوترونها را معمولا از راه تصادم دو دوترون یعنی دو هسته هیدروژن سنگین بدست می‌آورند.

پس از آنها یونهای هیدروژن سنگین را در یکی از مولدهای جدید با پتانسیلی بالا وادار به حرکت با سرعت و شتاب زیاد کرده ، آنها را بر روی ماده‌ای مانند آب سنگین انداخته که در آن اتمهای هیدروژن سنگین در داخل مولکولها به یکدیگر متصل‌اند.

در نتیجه تصادمهایی که رخ می‌دهد، عده زیادی نوترونهای سریع مطابق معادله زیر تشکیل می‌دهد: 21D + 21D → 32He + 10n به این نکته باید اشاره کرد که چون نوترونها بار الکتریکی ندارند در ضمن عبور از هوا عمل یونش صورت نگرفته و به همین جهت در ضمن عبور از اتاق ابر اثر مرئی از آنها بر جای نمی‌ماند.

مشاهده آنها معمولا از راه اثری است که از تصادم با ذرات هوایی که مستقیما در راه آنها قرار گرفته حاصل می‌شود.

نتایج بمباران نوترون نوترونها به آسانی می‌توانند حتی در هسته‌های با بار الکتریکی زیاد ، نفوذ کرده و اثر تخریبی در داخل آنها داشته باشند.

این آثار بیش از همه بوسیله فیزیکدان ایتالیایی انریکلو فرمی (Enrico Fermi) و همکاران او مورد پژوهش و مطالعه قرار گرفته است.

در صورتی که سر و کار ما با عناصر سبکتر است.

نفوذ یک نوترون غالبا با خارج شدن یک ذره آلفا یا یک پروتون همراه است.

مانند این فعل و انفعال: 147N + 10n → 115B + 42He که نشان دهنده تبدیل یافتن نیتروژن به بور و هلیوم است و یا: 5626Fe + 10n → 5625Mn + 11H که تبدیل آهن را به منیزیم و هیدروژن نشان می‌دهد.

در عناصر سنگینتر حصار پتانسیل که هسته اتم را احاطه کرده بلندتر است، و اگر چه این حصار مانع نفوذ نوترون به درون هسته نیست، ولی از خارج شدن اجزا باردار هسته جلوگیری می‌کند.

در این حالت نوترونهایی که داخل هسته نفوذ می‌کنند، بایستی از انرژی موجود در خود به صورت تشعشعات مغناطیسی که تولید می‌شود خلاص شوند و به این ترتیب است که اشعه سخت گاما خارج می‌شود.

مانند این فعل و انفعال: اشعه گاما + 19779Au + 10n → 19879Au که در آن عنصر سنگینتری از همان نوع طلا ساخته می‌شود.

این طرز ساخته شدن ، ممکن است از عنصری که بمباران شده ، با تعدیل بار الکتریکی از طریق صدور یک الکترون صورت گیرد.

منفجر ساختن هسته در فعل و انفعالات هسته‌ای که تا کنون مورد بحث قرار گرفتن ، اساس کار عبارت از آن بود که جز نسبتا بسیار کوچکی از ساختمان هسته (مانند ذره α یا پروتون یا نوترون) از آن خارج شود و حال اگر هسته یک اتم سنگین منجر شود و دو یا بیشتر پاره‌های تقریبا مساوی بدست آید.

در زمستان سال 1939 این نوع شکسته شدن بوسیله دو فیزیکدان آلمانی به نامهای هان (O .

Hahn) و مایتنر (Lise Meitner) مشاهده شد و دریافتند اتمهای اورانیوم که ناپایدارند، ممکن است بر اثر بمباران با یک دسته نوترون به دو پاره تقسیم شوند.

یکی از دو پاره نماینده هسته باریوم و دیگری به احتمال قوی کریپتون.

این نوع شکافته شدن هسته با آزاد شدن مقداری انرژی همراه است که صدها برابر انرژی آزاد شده در سایر فعل و انفعالات شناخته شده هسته‌ای است .

سابقه تاریخی در آلمان پس از جنگ جهانی دوم، متفقین هر گونه فعالیت در زمینه توسعه صنعتی یا تحقیقاتی هسته ای را در هر دو بخش آلمان ( شرقی و غربی) ممنوع کردند.

پس از آنکه آلمان غربی رسما اعلام کرد که هیچ گونه سلاح هسته ای تولید نمی کند و در اختیار هم ندارد، در سال 1955 به عنوان یک کشور مستقل اجازه تحقیق و توسعه در زمینه انرژی هسته ای و استفاده صلح آمیز از آن را کسب کرد.

تا آن زمان، برخی کشورها تحقیقات و کار روی فناوری هسته ای را آغاز کرده بودند و برخی حدود 10 سال در این زمینه سابقه داشتند.

برای پر کردن این فاصله آلمان ها دست به کار شدند و بخش های سیاسی، اقتصادی و علمی مختلف در این کشور برای جلب همکاری همه جانبه بین المللی به صورت همسو وارد عمل شدند.

بر همین اساس "برنامه هسته ای آلمان" تدوین شد.

این برنامه شامل ساخت چند راکتور اولیه، فراهم کردن چرخه کامل سوخت و دورریزی زباله های رادیو اکتیو می شد.

در سال 1955 دولت فدرال آلمان، وزارت انرژی این کشور را تاسیس کرد.

به این ترتیب آلمان به یکی از اعضای تشکیل دهنده "جامعه انرژی اتمی اروپا" (EUROTOM ) و همچنین "آژانس انرژی هسته ای" (NEA) تبدیل شد.

توافق نامه هایی برای همکاری با فرانسه، انگلیس و آمریکا به امضا رسید.

با مشارکت تولید کنندگان آمریکایی، آلمان ها شروع به ساخت نیروگاه های هسته ای تجاری کردند.

(شرکت های زیمنس و وسیتنگهاوس برای ساخت PWR راکتورهای آبی و شرکت های AEG و جنرال الکتریک برای ساخت راکتورهای آبی نوع BWR آمادگی خود را اعلام کردند.) تسهیلات و امکانات کارخانه های الکتریکی آلمان موجب تسریع کار شد.

در عرض چند سال، چندین مرکز تحقیقات هسته ای در آلمان غربی به وجود آمد: KFK و GKSS و KFA در سال 1956.

HMI و DESY در سال 1959 و GSI در سال 1969.

بیشتر این مراکز تحقیقاتی همانند موسسات دانشگاهی مجهز به راکتورهای تحقیقاتی بودند.

امروزه بیشتر راکتورهای تحقیقاتی تعطیل شده اند.

از اواخر دهه 1980 برخی از این مراکز تحقیقاتی حوزه فعالیتشان را ( با تغییر نام) به تحقیق درباره موضوعات محیط زیستی تغییر دادند.

به دلیل شرایط اقتصادی، تحقیقات هسته ای، بیشتر و بیشتر به فیزیک هسته ای بنیادین محدود شد.

در سال 1958 یک نیروگاه هسته ای آزمایشی 16 مگاواتی ( به نام VAK ) به شرکت های GE /AEG سفارش داده شد که در سال 1960 به بهره برداری رسید.

ساخت و ساز مستقل هسته ای آلمان از سال 1961 و با سفارش یک راکتور دمای بالا ( به نام AVR) به شرکت های BBK/BBC آغاز شد.

سفارش ساخت راکتورهای تولید انرژی با توان بین 250 تا 350 مگاوات و 600 تا 700 مگاوات بین سال‌ های 1965 تا 1970 به شرکت های مختلف داده شد.

پس از حدود 15 سال آلمان توانست فاصله خود را با فناوری روز دنیا در زمینه تکنولوژی هسته ای از میان بردارد.

در این دوران صنایع هسته ای آلمان اولین سفارش های خارجی خود را از هلند (برای ساخت نیروگاه بورسل) و آرژانتین ( نیروگاه آتوچا) دریافت کرد.

در سال 1972 ساخت راکتور ببیلیس - که بعدها به بزرگترین راکتور جهان تبدیل شد – با توان 1200 مگاوات در آلمان آغاز شد.

بین سال های 1970 تا 1975 سالانه به طور متوسط سفارش ساخت 3 واحد نیروگاه هسته ای داده می شد.

در سال 1960 شرکت های زیمنس و AEG با ادغام فعالیت های آتی در برنامه های هسته ای شان KWU (Kraftwerk Union) را بنیان نهادند.

ساخت نیروگاه های هسته ای KWU با راکتورهای آبی PWR توسط متخصصین داخلی آغاز شد.

با پشتوانه سال‌ ها تجربه عملیاتی، در نهایت یک راکتور آبی 1300 مگاواتی استاندارد شده (Konvoi) برای ساخت معرفی شد.

هر چند که تنها ساخت 3 واحد Konvoi ( یعنی Isar-2, Neckarwestheim-2 , Emsland ) در عمل محقق شد.

واحدهای Konvi که در سال 1982 سفارش داده شد و در سال های 88 و 89 به بهره برداری رسید، جزو آخرین پروژه های نیروگاه هسته ای در آلمان محسوب می شوند.

تا آن زمان این نیروگاه ها چیزی حدود یک سوم از برق مصرفی کشور آلمان را تامین می کردند.

در آلمان شرقی ساخت نیروگاه های هسته ای از سال 1955 و با کمک اتحاد جماهیر شوروی سابق آغاز شد.

پس از راه اندازی "موسسه مرکزی فیزیک هسته ای" در سال 1956 و در شهر روسندورف تحقیقات در زمینه فیزیک هسته ای رسما آغاز شد.

در همان مکان و در سال 1957 یک راکتور تحقیقاتی با کمک های شوروی شروع به کار کرد.

اولین نیروگاه هسته ای آلمان شرقی با توان 70 مگاوات با نام رایسنبرگ (Rheinsberg ) مجهز به یک راکتور آبی PWR روسی در سال 1966 وارد شبکه برق این کشور شد.

بین سال های 1974 تا 1979 واحدهای 1 تا 4 نیروگاه هسته ای گریفسوالد ( Greifswald ) ، آنها هم مجهز به راکتورهای روسی، به شبکه پیوستند.

پس از اتحاد دو آلمان تجهیزات امنیتی پیشرفته متعلق به نیروگاه های هسته ای روسی از آلمان شرقی خارج شدند.

بنابر گزارش ها هم اکنون تجهیزات هسته ای آلمان شرقی در مقایسه با همسایه غربی از امنیت پائین تری برخوردار است.

به دلیل مسائل امنیتی و اقتصادی – به خصوص کاهش میزان مصرف – مسئولان تصمیم گرفتند این نیروگاه ها را ارتقای سطح ندهند و پس از مدتی این تجهیزات به تدریج تعطیل شدند.

کار بر روی واحدهای در دست ساخت 6 و 7 و 8 گریفسوالد نیز متوقف شد.

دو ماکت طرح اولیه راکتور پیشرفته در آلمان ساخت شد.

یکی راکتور دمای بالا به نام THTR300 توسط HRB/BBC و دیگری یک راکتور به نام SNR300 توسط Interatom/siemens .

اولی پس از راه اندازی و شروع به کار موفق و چند سال بهره برداری به دلایل اقتصادی و سیاسی تعطیل شد و دومی نیز هر چند کار ساختش به اتمام رسید، اما هرگز به بهره برداری نرسید.

تمام نیروگاه های هسته ای آلمان که در حال حاضر فعال هستند، توسط KWU یا Siemens/AEG ساخته شده اند.

دومین تامین کننده نیروگاه های هسته ای آلمان، شرکت BBR ( حاصل ادغام شرکت های Babcock& Wilcox, Boveri& Cie, Brown ) بود که در سال 1999 فروخته شد.

به مدت چند سال شرکت های آلمانی به همراه Siemens/KWU و همکاری نزدیک شرکای فرانسوی اش (Edf و Framatoune ) در تدارک ساخت یک راکتور آبی PWR پیشرفته با نام EPR ( مخفف راکتور آب فشرده اروپایی) بودند.

طراحی این راکتور بسیار مدرن بود و در ساخت آن تجهیزات پیشرفته ایمنی در نظر گرفته شده بود.

در طراحی EPR تمهیداتی نیز برای کنترل حوادث منتج از ذوب هسته اندیشیده شده بود.

دولت آلمان علاوه بر این از ساخت یک BWR ( راکتور آب جوش ) پیشرفته با نام SWR1000 که توسط Siemens/KWU در حال ساخت بود و دارای تجهیزات اضافی ایمنی بود، حمایت و استقبال کرد.

از اوایل سال های دهه 1970 میلادی برنامه کاملا موفق هسته ای آلمان با مخالفت های رو به افزایش داخلی مواجه شد.

از یک سو اعتراضات و تظاهرات خشونت آمیز و تصرف سایت ها توسط معترضین – به خصوص در بروکدورف، ویل و واکرسدورف – صورت گرفت و از سوی دیگر "شهروندان نگران" دست به شکایات قانونی علیه توسعه نیروگاه های هسته ای زدند.

نتیجه این شد که ساخت و دادن مجوز احداث این نیروگاه ها به دلیل موانع قانونی به تاخیر افتاد.

امروزه، ساخت نیروگاه های اتمی جدید به منظور تولید برق به لحاظ قانونی در آلمان ممنوع است.

تاریخچه تکامل چرخه سوخت هسته ای تمام تجهیزات لازم برای ایجاد چرخه کامل سوخت هسته ای در سال های قبل و در بخش های مختلف آلمان آماده شده بود.

در آلمان غربی سابق یک معدن بسیار کوچک استخراج اورانیوم به نام الویلر با قدرت تولید کیک زرد؛ در آلمان شرقی سابق نیز تجهیزات عظیم تولید اورانیوم در ویسموت که در شروع کار بخشی از اورانیوم