اغلب بچه ها خیلی زود تر از اینکه وارد مدرسه شوند تحت تأثیرتلویزیون قرار دارند به طوریکه هفتاد درصد مراکز نگهداری کودکان در طول روز ازتلویزیون برای سرگرمی بچه ها استفاده می کنند ، هر کودک در یک سال تقریبا ً به طور متوسط نهصد ساعت از وقت خود را درمدرسه و هزار و بیست وسه ساعت را در جلوی تلویزیون می گذراند .
براساس گزارش آکادمی طب اطفال در آمریکا (AAP ) هر کودک آمریکائی روزانه چهار ساعت تلویزیون تماشا می کند ، در صورتیکه بر طبق دستور العمل ها ی این سازمان کودکان بزرگتر ازدو سال نباید بیش از دو ساعت درروز تلویزیون تماشا کنند واین برنامه ها باید مخصوص سن آن ها باشد . برطبق همین دستورالعمل ها کودکان زیر دو سال مطلقا ً نباید ازبرنامه های تصویری مانند تلویزیون ، دی وی دی ها ، نوارهای ویدیوئی ، کامپیو تر ها و بازی های ویدئویی استفاده کنند . دوسال اولیۀ زندگی زمان بسیار مهمی برای تکامل مغز می باشد و این نوع برنامه ها روی یادگیری ، خلاقیت و قدرت ابتکارکودکان تأثیر منفی گذاشته و آنان را از مزایای بازی با همسالان و یا در کنار والدین بودن و رشد مهارت ها وافزایش قدرت شناخت و ادراک و رشد اجتماعی و عاطفی محروم می نماید .
البته استفاده از تلویزیون درحد اعتدال و برای بچه ها ی قبل از سنین مدرسه مفید بوده و می تواند در یادگیری الفبا ازطریق تلویزیون وکسب اطلاعات درمورد حیات وحش و طبیعت کمک نماید کما اینکه بزرگ سالان و والدین نیز می توانند از طریق تلویزیون درجریان وقایع اخبار قرار گرفته وبه طور کلی تلویزیون می تواند به عنوان یک مربی خوب با برنامه های آموزشی و سرگرم کننده مفید باشد .
اما علیرغم این مزایا ، تماشای بیش ازحد تلویزیون می تواند زیان آور باشد :
تحقیقات نشان داده است که استفاده کودکان به طور مداوم بیش از چهار ساعت در
روزازتلویزیون سبب چاقی و اضافه وزن آن ها می شود .
عده ای معتقدند بچه هایی که فیلم های خشن مثل آدم ربائی ، قتل وامثال این نوع فیلم ها را می بینند تحت تأ ثیر این فیلم ها دنیا را مکانی هولناک تصور نموده و از اتفاقات احتمالی در آینده احساس نا امنی می کنند . همچنین دیدن برنامه های جنسی و تبعیض نژادی اثر بسیار نا مطلوبی در ذهن و روان آن ها بر جای می گذارد .
نظرات جمعیت حمایت از کودکان در خصوص استفاده از تلویزیون توسط کودکان متفاوت است به طوری که عده ای از آنان معتقدند که ساعت های آموزشی تلویزیون باید افزایش یابد در صورتی که عده ای دیگر از این جمعیت قاطعانه عقیده دارند که بهترین راه تماشا نکردن برنامه های تلویزیون می باشد و برخی از آنان بر این باورند که والدین باید تماشای تلویزیون را برای کودکان کنترل کنند و به آن ها یاد بدهند که دیدن تلویزیون فقط برای سرگرمی است و آن هم به صورت گاه و بیگاه و نه استفاده مداوم و طولانی مدت . استدلال این گروه از مخالفین استفاده ازتلویزیون توسط بچه ها اینست که شما باید محتویات برنامه های تلویزیونی را زیر نظر گرفته و برای تماشای تلویزیون کودکانتان محدودیت زمانی قرار دهید تا آن ها بتوانند اوقات خود را صرف بازی با دوستان و یا انجام ورزش و همچنین خواندن کتاب نمایند .
خشونت :
برای آگاهی از میزان برنامه های خشونت آمیز تلویزیون که مورد استفاده بچه ها قرار می گیرد ، بهتر است به این نکته توجه شود که یک کودک آمریکائی تا سن هجده سالگی بیش از دویست هزار اعمال خشونت آمیز از تلویزیون مشاهده می کند و این در حالی است که به طور مداوم دیدن برنامه های خشونت آمیز تحت عنوان تفریح و سرگرمی تبلیغ می گردد و بچه ها را به دیدن این برنامه ها ترغیب و تشویق می نماید و آن ها را به تفکر وا می دارد که خشونت می تواند راهی برای رسیدن به آرزوها باشد . براساس گزارش سازمان طب کودکان (AAP) بسیاری از اعمال خشونت آمیز که درتلویزیون نمایش داده می شود توسط شخصیت های محبوب و آدم های خوب انجام می شود که در حقیقت الگو وسرمشق کودکان قرار می گیرد واگرچه توسط والدین به کودکان آموخته می شود که آزار رساندن به دیگران صحیح نمی باشد برنامه های تلویزیونی به آن ها می گوید اشکالی ندارد که کسی را گاز بگیرند یا لگد بزنند و یا حتی مورد اذیت و آزار قرار دهند چون در تلویزیون می بینید که این اعمال توسط آدم های موجه و خوبی انجام می شود و بچه ها می بینند که این آدم ها در مقابل اعمال خشونت واذیت وآزاری که به دیگران می رسانند مسئول شناخته نشده و تنبیه و توبیخ نمی شوند بنابراین تماشای این تصاویر موجب شکنندگی و آسیب پذیری روحی و روانی کودکان می گردد .
براساس یک تحقیق انجام شده کودکان دو تا هفت ساله از هیولاهای زشتی که قیافه ترسناک دارند می ترسند و صرف اینکه به آن ها بگوییم که این تصاویر واقعی نیستند و نباید بترسند آن ها را قانع نمی کند چون بچه ها در این سنین قادر نیستند که بین خیال پردازی و واقعت تفاوت قائل شوند .
کودکان سنین هشت تا دوازده سال از خطر خشونت ، بلایای طبیعی و آزار و اذیت سایر بچه ها واهمه دارند . حتی اگر فیلم ها براساس داستان های واقعی یا غیرواقعی و یا اخبار باشد، معذالک اگر پس از تماشای این صحنه ها تا استدلال و منطق به آن ها گوشزد کنیم که این قبیل اعمال براساس واقعیت های زندگی می باشد و اطلاعات آرام بخشی به آن ها داده شود به آرامش روانی آن ها کمک خواهد شد ، اگرچه ممکن است که شما بخواهید از اجازه دادن به تماشای اینگونه برنامه ها که موجب ترس کودکانتان می گردد اجتناب نمائید .
رفتار های پرخطر:
برنامه های تلویزیونی مملو از برنامه ها و تبلیغاتی هستند که اغلب رفتارهای پرخطر از جمله سکس ، تفریحات وهیجانات غیرطبیعی مانند نوشیدن مشروبات الکلی ، استفاده از مواد مخدر ، کشیدن سیگار و روابط جنسی پیش از موعد را ارائه می نماید و اغلب هیچ بحثی درمورد عواقب نوشیدن الکل ، استفاده ازمواد مخدر، سیگارکشیدن و یا اینگونه روابط پیش از موعد ، موجود نمی باشد .
مطالعات نشان داده نوجوانان سیزده تا نوزده ساله که برنامه های تلویزیونی با محتوای غیر اخلاقی را تماشا می کنند زودتر از همسالان خود در اینگونه فعالیت ها شرکت نموده و به انجام این امور مبادرت می ورزند .
در سال های اخیر متأ سفانه نمایش اعتیاد به الکل در تلویزیون افزایش یافته و طبق یک مطالعه که توسط دانشکده جرج تاون انجام شده نشان داده که طی سال دوهزاروسه بیش از پانزده برنامه ممتازکه برای نوجوانان تنظیم شده محتوی تبلیغات در ارتباط با نوشیدن مشروبات الکلی بوده است و اگر چه تبلیغات مربوط به سیگار در تلویزیون ممنوع شده است ولی کودکان طی تماشای بر نامه ها و فیلم های تلویزیونی شاهد سیگار کشیدن تعداد زیادی از هنر پیشه ها و بازیگران تلویزیونی هستند و در نتیجه رفتار هایی نظیر سیگار کشیدن ویا نوشیدن مشروبات الکلی توجیه پذیر می شود .
بر مبنای تحقیق فوق الذکر بچه هایی که روزانه بیش از پنج ساعت تلویزیون تماشا می کنند احتمال شروع به سیگار کشیدنشان بسیار بیشتر از آن هایی است که کمتر از مقدار توصیه شده یعنی دو ساعت در روز تلویزیون تماشا می کنند .
چاقی :
متخصصان بهداشت و سلامتی معتقدند که بین تماشای تلویزیون و چاقی ارتباط مستقیمی وجود دارد ، بدین معنا که علاوه بر اینکه کودکان در هنگام تماشای تلویزیون فعالیت بدنی ندارند مبادرت به خوردن غذاهای حاضری کرده و در معرض بمباران پیام های بازرگانی غذاهای غیر سالم مثل چیپس ، پفک ، نوشیدنی های غیر الکلی و سایر تنقلات قرار می گیرند که آن ها را به خوردن اینگونه غذاها تشویق می کنند و در نتیجه مصرف آن ها سبب چاقی و افزایش وزن بچه ها می شود .
تماشای برنامه های آموزشی تلویزیون اگر بیش از چهار ساعت در روز باشد خود موجب کاهش فعالیت های ورزشی ، اجتماعی و مطالعه کودکان شده و تأثیرسوئی بر آن ها می گذارد .
مطالعات نشان داده که کاهش ساعات تماشای تلویزیون بچه ها موجب کاهش ازدیاد وزن و پایین آوردن توده شاخص ((BMI که درحقیقت اندازه گیری نسبت وزن به قد است می شود .
پیام های بازرگانی و تبلیغاتی :
براساس گزارش های(AAP ) ، کودکان ایالات متحده آمریکا در سال، چهل هزار پیام بازرگانی از تلویزیون تماشا می کنند که این پیام ها از تبلیغات مربوط به تنقلات گرفته تا اسباب بازی ها که در خلال پخش کارتون ها به معرض نمایش گذاشته می شود ، همچنین شعار های تبلیغاتی که روی بسته های غذاهای غلاتی مانند برشتوک نوشته می شود که در حقیقت تمام بچه ها را در سنین مختلف تحت تأثیر قرار می دهند بطوریکه آن ها مایلند تمام آن محصولات را دارا باشند . دراین تبلیغات محصولی را بسیارجذاب معرفی می نمایند درحالی که با واقعیت آن محصول مغایرت دارد.
کودکانی که سن کمتر از هشت سال دارند این مطلب را درک نمی کنند که تبلیغات فقط به منظور فروش یک محصول می باشد و قادر به تشخیص هدف های تبلیغاتی نشده و هر آنچه را که مشاهده می کنند واقعیت پنداشته و باور می کنند ، به خصوص اگر تبلیغات محصول توسط شخصیت مورد علاقه ی آن ها عرضه گردد . برای بچه های بزرگتر یاد آوری اهداف تبلیغات لازم به ذکر می باشد .
متأسفانه حذف تمام آگهی های بازرگانی و تبلیغات غیر ممکن است اما والدین می توانند با محدود کردن زمان تماشای تلویزیون و یا خاموش کردن آن بچه ها را از دیدن این تبلیغات منع کنند ولی کودکان این تبلیغات را از پیرامون خود خواهند دید و والدین باید به آن ها آموزش دهند که همواره یک مصرف کننده زیرک و دانا باشند و هنگام تماشای تبلیغات از تلویزیون با سوال کردن از کودکان آن ها را به تفکر وا دا شته و از او بپرسند : " اکنون که این محصول را در تلویزیون می بینی آیا فکر کرده ای که این محصول در واقع به همان خوبی باشد که در تلویزیون درباره ی آن تبلیغ می گردد ؟ " . "آیا فکرمی کنی که این انتخاب ،یک انتخاب سالم می باشد ؟" و در حقیقت انگیزه تبلیغات را با زبان ساده به بچه ها تفهیم نمایند .