تعدیل ناسازگاری از طریق یادگیری در تصمیم گیری گروهی
و کاربرد آن در مصاحبه استخدامی MBA چین
خلاصه:
از تصمیم گیری گروهی، به دلیل محدودیت پایه های اطلاعاتی و دانش فردی یا به دلیل قانون تصمیم ، یک تصمیم گیرند. به تنهایی ممکن است توانایی ارزیابی آلترناتیوهای انتخابی رانداشتند.
این شرایط می تواند به ناسازگاری در نقطه تصمیم گیری گروهی منجر شد و این ناسازگاری ها تحت رویکرد های موجود به دشواری تعدیل می گردند.
بر مبنای Rough set theory ، ما رویکرد جدیدی را پیشنهاد می‌دهیم که 2 نوع تکنیک یادگیری را همگرا می کند. این رویکرد ابتدا یک رویه یادگیری ماشینی رابکار میگیرد که آلترناتیوهای ممکن را از تصمیم گیرندگانی که در حال حاضر در مجموعه جایگزین تصمیم گیرنده داده شده نیستند، استخراج می کند.
در مرحله بعد این رویکرد از یک مدل یادگیری دانش گروهی برای تعیین مقادیر خصوصیت متناظر با آن آلترناتویهایی که جدیداً یادگرفته شده اند در استخدام سازگار گروهی، استفاده می کند.
سودمندی این رویکرد را می توان بااستفاده از کاربردش در مصاحبه استخدامی MBA چین اثبات نمود.
مقدمه
پیچیدگی روزافزون محیط اقتصادی اجتماعی، بررسی همه ابعاد مساله تصمیم گیری برای یک تصمیم گیرنده تنها (DM) را دشوارتر ساخته است و در نتیجه سازمان های بسیاری از گروهها از فرایند تصمیم گیری استفاده می کنند. برغم بعضی مشابهت ها، تصمیم گیری گروهی (GDM) با تصمیم گیری چند معیاره (MADM) فرق دارد MADM از نقطه نظر اقتصادی یا اجتماعی صورت می گیرد. در هر دو مورد معیارها و ارتباطات / تعاملات دو جانبه آنها به صورت شبکه مدل سازی می شوند. در MADM تعاملات بین معیارها در پی یانین یانسخ رضایت بخش بجای پاسخ بهینه هستند در حالی که GDM به دنبال بهنیه ساختن نتایج حاصل از تصمیم گیرندگان متفاوت از طریق تعدیل ناسازگاری و همگرایی گروهی می باشد.
تحقیق پیشینه در GDM بررسی کرده است که چگونه اعضا گروه با سود جمعی اما اطلاعات متفاوت و توانایی های تصمیم گیی متفاوت ، در جهت گرفتن تصمیات بهینه که از منابع اعضا استفاده می کنند. یکی و متحد می شوند معمولاً این رویه دارای تأثیر دو جانبه است زیرا انتخاب در یک مرحله اتفاق نمی افتد.
بر مبنای این تحقیق اخیر [6] ما رویه GDM را در یک فرایند 4 مرحله ای که در شکل 1 نشان داده شده است خلاصه کردیم.
ایجاد مجموع جایگزین مقدماتی (اولیه) : قدم اول
(مجموعه جایگزین اولیه)
تصمیم گیری فردی : قدم دوم
(ارزیابی آلترناتیوها)
تعدیل ناسازگاری : قدم سوم
(ارزیابی تعدیل شده)
جمع بندی اولویت های گروهی : قدم 4
(نتایج تصمیم گیری گروهی)
رضایت بخش
توقف
شکل 1: نمایش فرایند تصمیم گیری گروهی
در شکل فوق، مستطیل هایی که گوشه منحنی دارند و به دنبال هر مرحله آمده اند نتیجه آن مرحله هستند.
قدم اول فرایند ایجاد مجموعه ای از آلترناتیوهای اولیه می باشد. این مجموعه به عنوان تابع مساله تحت مطالعه از پیش فرض می شود و یا تصمیم گیرندگان گروه آن را ایجاد می کنند. در قدم دوم هر تصمیم گیرنده هر یک از عناصر این مجموعه را ارزیابی می کند (قدم 3 ) نتایج ناسازگار حاصل از تصمیمات هر تصمیم گیرنده با تصمیم گیرنده های دیگر تعدیل می شوند. در قدم 4 برای رسیدن به سطح قبول ناسازگاری نتایج حاصل از تصمیم گیری های هر فرد برای دستیابی به تصمیم گروهی همگرا می شوند.
اگر تحقیقات GDM مجموعه آلترناتیوهای اولیه یکسانی را از پیش فرض می کنند و در اختیار هر یک از اعضاء گروه قرار می دهند و سپس به تعدیل ناسازگاری ایجاد شده و مکانیزم های تجمعی اولویت گروهی می پردازند [7-9] ولی در عمل این فرض به حقیقت نزدیک نیست.
نیازهای مساله تصمیم گیری : اگر مجموعه آلترناتیوهای اولیه ای که از سوی مساله تصمیم گیری ارائه می شود اندازه بزرگی داشته باشد معقول و معمول است که هر یک از تصمیم گیرندگان در گروه نیازمند انتخاب و ارزیابی یک زیر مجموعه از آلترناتیوها باشند این چنین ناسازگاری از سوی تصمیم گیرندگان وجود مجموعه هایی آلترناتیوهای ناهمسان را الزامی می سازد.
به عنوان یک نمونه آزمون ورود مدیر ارشد اداره کل تجارت چین (MBAEE) که شامل 9 قدم است بیشتر آن شامل فرایندهای GDM است همراه حذف بازی ها.
متخصصان تشکیلات اقتصادی دانشگاهها متقاضیان MBA را بر اساس دانش خدشان درگرفتن تصمیمات ارزیابی می کند اگر فرض کنیم 220 نفر متقاضی MBA آماده شرکت در آزمون ورودی هستند . حداکثر 80 نفر با توجه به محدودیت های تسهیلات آموزشی می توانند قبول شوند.
بنابراین این متخصصان باید حداکثر 120 نفر را مورد ارزیابی و انتخاب قرار دهند (بیش از 80 نفر باید انتخاب شوند که این امر به دلیل ناسازگاری بالقوه بین تصمیم گیرندگان و امکان حذف افراد در آزمون های اضافی بعدی است)
می توان مشاهده کرد که اگر چه به همه تصمیم گیرندگان در گروه مجموعه همسالن از 220 متقاضی MBA داده شده است 120 متقاضی که از سوی هر تصمیم گیرنده انتخاب می شوند ممکن است باانتخاب دیگران متفاوت باشد.
بنابراین از نقطه نظر GDM و یعنی تعدیل ناسازگاری و تجمع اولویت گروهی، مجموعه آلترناتیوهای ناهمسان بین تصمیم گیرندگان وجود دارند.
مجموعه های آلترناتیو های اولیه که تولید می شوند از سوی تصمیم گیرندگان متفاوت
اگر یک مجموعه آلترناتیو های اولیه از سوی یک تصمیم گیرنده ایجاد شود تصمیم گیرندگان متفاوت در یک گروه مجموعه های آلترناتیو متفاوت دارند، بیش ترین چالش کاری در قدم 3 در شکل 1 تعدیل کردن ناسازگاری های بین آن مجموعه ها است. همانطورکه اخیراً ذکر شد ما این موضوع را به عنوان یک مساله تحقیقی جدید همراه با عرصه GDM پیشنهاد می دهیم.
1-1- تحقیق پیشین
تحقیق مهمی قبلا بر موضوع تعدیل ناسازگاری انجام شده است . رویکردهای جاری که ممکن است برای اصلاح مشکل جدید تعدیل ناسازگاری بکار روند را به سختی می توان در 5 گونه طبقه بندی کرد.
اولی رویکرد فرایند گروهی است (مانند طوفان مغذی الکترونیکی [10] تکنیک گروه اسمی [11,12] که بر تولید ایده های خلاق از طریق تفکر گروهی تاکید دارد .این رویکرد رای مشکل ها قابل استفاده نیست . و باید این موضوع را نیز مورد توجه قرار داد که این رویکرد از این موضوعات کلیدی که هر تصمیم گیرنده چه زمانی و چگونه باید تحت آموزش قرارگیرد. چشم پوشی می کند نوع دوم، تجزیه مساله است (مانند تحلیل سیستم [13] نمودار نفوذ [1A] ، ترسیم شناختی [15,16] که فاز تصمیم گیری اولیه حل مساله را تسهیل می سازد. آن نیز اینجا نامناسب است از آنجایی که راهی قوای خلق مجموعه آلترناتیوهای همسان بین تصمیم گیرندگان وجود ندارد.
نوع سوم رویکرد مدل های چندگانه است ماند دفاع شیطان [11] (Devil's advocacy) ، تحقیق مناظره ای [17] آزمون مفروضات استراتژیک [18] که مدل های متفاوت را در تلاش برای دستیابی به سازگاری گروهی مقایسه می کند این تعدیل ناسازگاری اینجا مفید واقع نمی شد زیرا امکان دارد مدل مرجعی برای انتخاب وجود نداشته باشد [17] حتی اگر چنین مدلی وجد نداشته باشد، باعث کاهش خلاقیت تفکر گروهی می شود.
طبقه چهارم بحث و مناظره است (مانند اثبات ساختار یافته [18] که می تواند سیستم مساله را بسیار قابل هضم تر بسازد این رویکرد هم در مورد ما کمتر قابل استفاده است. به همان دلیل که در مور رویکرد تجزیه ذکر شد.