ترجمه متن صفحه 158)
درخت آقطی درختی است از انواع زمستان خواب، آقطعی معمولی بومی نواحی اروپا، غرب آسیا و مناطقی از شمال آفریقا میباشد، و هم‌اکنون بصورت وحشی در مناطق وسیعی از آمریکا و کانادا می‌روید. میوه‌های سیاه و ارغوانی درخشان این درخت بصورت گسترده‌‌ای در انواع مربّا مصرف می‌‌گردد؛ و هم گل و هم میوه آن شهرت زیادی در تهیه شراب دارند. بلندی این گیاه به بلندی بک درخچه بزرگ و یا یک درخت کوچک میرسد و در باغ به عنوان یک درخچه وحشی و مقاوم کاشته میشود شاخه‌های جوان این گیاه از خود بوی نامطبوعی متصاعد می‌کنند که در گذشته به عنوان دور کننده حشرات مورد استفاده قرار می‌گرفت. در شمال آمریکا، گونه آمریکائییا آقطی شیرین بصورت وسیعی پرورش یافته است و چندین گونه اصلاح شده آن در دسترس میباشد.
رشد و نمو: تمشک آقطی سیاه فقط بخاطر میوه آن پرورش می‌یابد و نوع قرمز این میوه غیر خوراکی میباشد.
خاک و موقعیت کاشت: درخت آقطی با انواع خاک با گستره‌ای از PH سازگار است، حتی خاکهائی که بسرعت آب خود را از دست می‌دهند. درخت آقطی در بیشتر وضعیتها می‌روید امّا باردهی آن در وضعیتهای بیشتر آفتابی، بیشتر میباشد.
کاشت: گیاه آقطی ممکن بصورت اصلاح شده دارای یک تنه و شاخه و برگ باشد، ولی معمولاً بصورت یک بوته گرد انبوه چهار هفته قبلا ز کاشت زمین آنرا آماده نمائید و گیاهان هرز پایا را تا 30 سانتی‌متر مربع از اطراف محل کاشت درخچه پاک نمائید و سپس یک مقدار 3 اُنس به ازای هر متر مربع کوه رابعنوان مثال کود با مارک تجاری گرومور را توسط چنگک خوب با خاک محل کاشت قاطی نمائید و سپس تا زیر پائین ترین شاخه‌های درخت باشد. گیاهرا درچاله قرار دهید، درست به همان اندازه که درخچه در زمین نهالتان قرار داشت، و به آرامی در اطراف ریشه خاک بریزید و همزمان خاک آنرا سفت نمائید. جهت محافظت از درخچه چوبی را بعنوان قیّم در زمین فرو کرده و گیاه را با نوار و نمد مخصوص این کار ببنیدید. گیاهی که به صورت بوته میباشد احتیاجی به قیّم ندارد. درخت آقطی آمریکائی درختی خود لقاح نمی‌باشدو به همین علپت نمی‌تواند از گره‌های درخت خود مویه بوجود بیاورد و باری دگر لقاحی باید دو درخت دیگر حداقل به فاصله 3 متر از درخت اصلی کاشته شود.
(بقیه ترجمه صفحه 158)
هرس : بعد از کاشت ، شاخه های ضعیف و ناقص روئیده شده را قطع کنید . شاخه های اصلی را 2 تا 3 سانتی متر مانده به یک جوانه قابل مشاهده هرس نمائید ، اینکار باعث می شود تا اطمینان حاصل کنیم که در اولین فصل رویش ، گیاه انرژی لازم جهت ساختن یک پایه و چهارچوب قوی را در خود بشکل ذخیره شده ، موجود دارد.
هر کدام از پاجوش ها را که موردنیاز نمی باشد از سطح زمین قطع کنید . نهال تازه کاشته شده در سال اول شکوفه های کوچکی می دهد در سالهای بعد در فصل زمستان شاخه های مرده و پرتراکم را جهت خوب ماندن شکل ظاهری درخت هرس نمائید و حدود یک چهارم از شاخه ها را از قسمت پایه ، جهت تحریک گیاه برای رویش قسمتهای تازه و جوان قطع نمائید و پاجوشهای ناخواسته را از انتها قطع نمائید و محل قطع شدن را جهت محافظت با یک رنگ زخم بندی درخت خوب بپوشانید .
تغذیه : در روزهای خشک بهار و تابستان درخت را خوب آب دهید و اطراف درخت تا محدوده ای که به نظر می رسد ریشه هایش به اطراف پراکنده شده را با کود حیوانی پوسیده و یا کودگیاهی بپوشانید و اگر رشد درختچه ضعیف و یا آهسته می باشد با یک کود شیمیایی که دارای عموم مواد معدنی باشد بعنوان مثال کود شیمیائی با مارک گرومر را به مقدار 2 انس به ازای هر 30 سانتی متر مربع را در ماه فروردین به خاک اضافه نمائید .
تکثیر : شاخه های محکم یک ساقه یکساله را به اندازه 20 تا 25 سانتی متر از آن جدا کرده و در یک زمین سرباز بصورتی که 6 قسمت از طول شاخه جدا شده در داخل زمین قرا بگیرد را بکارید و یا می توانید در تیرماه 4 تا 6 عدد از قطعات جدا شده از یک ساقه محکم را در خاکی که در معرض مستقیم نور آفتاب نباشد را در آن خاک بکارید بطوریکه نصف طول شاخه درخاک قرار بگیرد . در مهرماه سال آینده ساقه های ریشه زده را خارج نموده و در محل دائمی خود بدقت بکارید .
چیدن محصول : میوه ها در اواسط مرداد تا اوائل شهریور می رسند و میوه هائی را که به رنگ تیره در آمده اند و به نظر می رسد که سالم باشند را در این موقع از سال می‌توانید بچینید . این میوه ها به مدت 2 هفته قابل نگهداری در یخچال می باشند .
آفتاب و بیماریها : این گیا بطور عموم عاری از هر گونه آفت و یا بیماری می باشد . شته ها گاهی می توانند مشکلاتی را برای این گیاه بوجود بیاورند که می توانید با پاشیدن سم دایمتوایت و یا هیتونوفوس در بهار این مشکل را رفع نمائید . از دیگر آفات ، پرندگان هستند که ممکن است میوه های رسیده را بخورند .
گوناگونی : در بریتانیا برای گونه های مختلف این میوه نامهای مخصوصی وجود ندارد اما در اروپا که این میوه را بصورت تجاری پرورش می دهند برای تمشک آقطی نامهای گوناگونی وجود دارد مانند «کورسه» و «سمبو» که هر دوی آنها از نوع مرغوبی می باشند .
(ترجمه متن صفحه 159) عکس شماره یک : چهار هفته قبل از کاشت به اندازه یک مترمربع اطراف محل کاشت را از علف های هرز پاک نمائید و با یک چنگک خاک را با کودی که دارای عمومی مواد معدنی می باشد به مقدار 3 انس در هر متر مربع خوب زیر و رو کنید .
عکس شماره 2- گیاه آقطی را بین ماههای مهر تا فروردین بکارید، درست به همان عمقی که درخچه در نهالستان بوده و به همان پنهائی که ریشه هایش در آنجا آزاد بوده است، سپس خاک اطراف نهال را سفت نمائید و آنرا خوب آبیاری کنید.
عکس شماره 3- بعد از کاشت تمام شاخه‌های ضعیف را قطع نمائید و سر شاخه‌های جوان را تا چند سانی متر مانده به جوانه انتهائی هرس کنید و سپس خاک اطراف ساقه را خوب با کود بپوشانید.
عکس شماره4- د ماه فروردین اگر رشد گیاه آهسته میباشد با یک کود ترکیبی مانند مارک تجاری گرومور به اندازه 2 انس در هر متر مربع آنرا تقویت نمائید.
عکس شماره 5- در زمستان شاخه های خشک و ناقص را قطع کنید و حدود یک چهارم از شاخه‌های قدیمی را از انتها و از سطح زمین قطع نمائید و سطح شاخه‌های قطع شده را با رنگ زخم بندی گیاهان بپوشانید.
( ترجمه متن صفحه 160) میوه بِه و ازگیل: اصل این میوه بِه بومی مناطق مرکزی و جنوب غربی آسیا می باشد این میوه از زمانهای بسیار دور در اروپا کاشته میشده است و هم اکنون بصورت یک میوه خو گرفته و بومی مناطق جنوب اروپا محسوب می شود، این میوه از خانواده گلابی می باشد بصورت که اغلب بصورت پایه در هنگام پیوندزدن در مطر گرفته میشود که باعث تأثیر بر روی قدرت میوه دهی و همچنین اشتباه گرفته میشود، گون‌های ژاپنی دارای شکوفه‌های صورتی کم زنگ تا قرمز پر رنگ میباشد که بر روی ساقه آن خار دیده میشود ومیوه آن نیز خوراکی است. میوه به واقعی یک درخت کوتاه بدون خار باب ریزش برگها در هنگام زمستان میباشد، که دارای رشد غیر یکنواخت و غیر خطی در سالهای متناوب میباشد. وقتی که این درخت خوب رشد کرده باشدحدود 5/3 متر ارتفاع دارد هر چند که در خاکهای غنی و قوی تا ارتفاع 5 متر نیز رشد می کند. این گیاه را میتوان همچنین از طریق پاچیدن بذر آن در نزدیکی یک دیوار گرم نیز تکثیر کرد، درست به همان روش که قبلاً‌درباره گیاه گلابی نیز توضیح داده شد، این روش مخصوصاً در مورد نواحی شمالی بسیار مناسب میباشد. شکل طبیعی این درخت جذاّب بوده و میتواند بعنوان یک درخت تزئینی نیز در باغ کاشته شود. این درخت دارای طول عمر طولانی است و پس از اینکه نسبتاً قوی شد احتیاج به رسیدگی زیادی ندارد. این درخت بعد از چهار تا پنج سال محصول می دهد و دارای شکوفه‌های بزرگ و جدا از هم ،حدود 5/3 تا 5 سانتی متر میباشد. رنگ شکوفه‌ها سفید مایل به صورتی بسیار کم رنگ بوده و از نظر ظاهری همانند گل رز وحشی جذاّب است. رنگ پوست این درخت خاکستدری نه چندان تیره می باشد و دارای برگهای بیضی به رنگ سبز تیره است که زیر برگها را لایه سفید رنگ نرمی پوشانده است. میوه بِه از نظر شکل ظاهری همانند سیب و یا گلابی میباشد که روی آنرا پرز نرمی به رنگ خاکستری مایل به سفید پوشانده است. وقتی که میوه به میرسد رنگ آن به رنگ زرد طلائی شفاف کم رنگ ویا پر رنگ تغییر می یابد و همچنین مزه این میوه ترش و گس می باشد. این میوه معمولاً دارای ظاهری ناهموار وسفت است و خوردن این میوه به صورت خام قدری مشکل میباشد، مخصوصاً اگر در نواحی شمال پرورش یافته باشد. زمانی که این میوه در نقاط گرمتر و آفتابی تر (مانند ترکیه) پرورش یافته باشد میوه آن خیلی شیرینتر و بصورت خام قابل خوردنتر میشود. میوه به معمولاً جهت بهره اقتصادی در نواحی سردسیر کاشته نمی شود ولی بخاطر اینکه کاشت و نگهداری این درخت برای افراد تازه کارنسبتاً‌آسان می باشد میتواند جایگزین جالبی برای درختهای میوه‌ای که بصورت معمول کاشته می شود باشد.