دانلود مقاله سنگ های رسوبی

مقدمه در حدود 70% از سنگ های سطح زمین دارای منشأ رسوبی هستند و این سنگها عمدتاً از ماسه سنگها، سنگ های آهکی شیل ها و به مقدار کمتری اما به همان معروفیت از رسوبات نمک، سنگ های آهن دار، ذغال و چرت تشکیل شده است.

سنگ های رسوبی در ادوار گذشته زمین شناسی در محیط های طبیعی متفاوتی که امروزه وجود دارد رسوب کرده اند.

رسوبات پس از ته نشین تحت تأثیر فرآیندهای دیاژنز قرار می گیرند که به صورت فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی است و باعث فشردگی، سیمانی شدن تبلور مجدد و سایر تغییرات در رسوب اولیه می شود.

دلایل زیادی برای مطالعه سنگ های رسوبی وجود دارد.

زیرا ارزش اقتصادی کانی ها و مواد موجود در آن ها کم نمی باشد.

سوخت های فسیلی نفت و گاز از پختگی مواد آلی در رسوبات مشتق شده و سپس این مواد به یک سنگ مخزن مناسب که عمدتاً یک سنگ رسوبی متخلخل است مهاجرت می کند.

روش های رسوب شناسی و سنگ شناسی به طور گسترده در پی جویی ذخایر جدید این منابع سوختی و سایر منابع طبیعی مورد استفاده قرار می گیرد.

سنگ های رسوبی بیشتر آهن، پتاس، نمک و مصالح ساختمانی و بسیاری دیگر از مواد خام ضروری را تأمین می کند.

سنگ های رسوبی حاوی زندگی گذشته زمین به فرم فسیل ها هستند که اینها مفاهیم اصلی انطباق چینه شناسی در فانروزوئیک می باشند.

سنگهای رسوبی منشأ خارجی داشته و تحت تأثیر عوامل مختلف نظیر باد، آب و غیره حاصل می شود به همین دلیل آنها را سنگ های بیرونی نیز می نامند سنگ های رسوبی 5% حجم لیتوسفر را تشکیل داده ولی سطحی از زمین که توسط آنها پوشیده می شود 70% می باشد.

عمق متوسطی که توسط سنگهای رسوبی اشغال می شود دو هزار متری می باشد1.

سنگ هایی که از ته نشین شدن مواد رسوبی پدید آمده باشند سنگ های رسوبی نامیده می شوند.2 سنگ های رسوبی به تعبیری از فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی تشکیل می شوند.

ادامه 2 : بر اساس عملکرد فرآیندهای غالب معمولاً رسوبات را از نظر سنگ شناسی در چهار رده گروه بندی می کنند( جدول 11) رسوبات سیلیسی آواری( هم چنین تحت عنوان رسوبات کریجنوس یا اپی کلاسیک خوانده می شوند) آنهایی هستند که از خرده( قطعات) سنگهای قبلی که توسط فرآیندهای فیزیکی حمل و رسوب کرده اند.

تشکیل شده اند.

کنگلومراها و ماسه سنگ ها و گل سنگ ها به این گروه تعلق دارند.

طبقه بندی سنگ های رسوبی: سنگ های رسوبی دسته أی از سنگ هاست که دردرجه حرارت و فشار پایین در نتیجه فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی ایجاد می شود و رسوبات در درجه حرارت و فشار پایین محیط های رسوبی تشکیل شده و در شرایط دیاژنتیک یعنی درجه حرارت زیر 200 درجه سانتیگراد و فشار کمتر از یک تا 2 کیلو بار به سنگهای رسوبی تبدیل می گردند حدود 70% سطح کره زمین از لایه های رسوبی تشکیل شده است.

معیارهایی که در طبقه بندی سنگهای رسوبی می توان از آنها استفاده کرد متنوع می باشد.

اولین طبقه بندی سنگهای رسوبی به وسیله گرابو1 (1904) بوده و تا حدودی طبقه بندی زایشی2 است او سنگهای رسوبی را به دو دسته تقسیم می نماید.

دسته آواری یا انتقالی که مواد تشکیل دهنده عمل ته نشست مواد از حالت محلول تشکیل می شود.

طبقه بندی بعدی طبقه بندی توصیفی3 است که از نظر کار ساده تر است و به وسیله کرینین4 (1948) ارائه شده است و در این طبقه بندی یک سنگ رسوبی را از نظر نوع ترکیب، شکل، اندازه و ترتیب قرار گیری اجزاء تشکیل دهنده کاملاً توصیف می شود و در نهایت یک نام توصیفی ارائه می گردد.

طبقه بندی دیگری که نسبتاً پیشرفته تر و قابل استفاده تر است که به وسیله محققین مختلف برای سنگهای رسوبی متفاوت ارائه گردیده است.

در این طبقه بندی به منشأ سنگ اهمیت داده می شود رسوباتی که بیشتر منشأ بیولوژیکی، بیو شیمیایی و آلی دارند شامل سنگ های آهکی که ممکن است دو لومیت دگرسان شوند.

رسوبات فسفاته، ذغال، شیل نفتی و چرت ها می باشند رسوباتی که منشأ شیمیایی دارند شامل تبخیرها و سنگ های آهن دار است.

رسوبات و لکانی کلاستیک رده چهارم را تشکیل می دهند و از لاوا و خرده سنگهایی که از فعالیت های آتشفشانی همزمان سرچشمه می گیرند.

هر یک از این سنگهای رسوبی متنوع معمولاً بر اساس ترکیب، می تواند بطور جزئی تر تقسیم بندی می شود.

بعلاوه بسیاری از سنگهای رسوبی به صورت جانبی یا عمودی از طریق سنگهای حد واسط به سایر سنگها تبدیل می شوند.

محیط ها و رخساره های رسوبی: محیط های رسوبی از جایی که فرسایش و حمل و نقل بیشتر است تا جایی که رسوبگذاری غالب است در تغییر می باشند.

محیط های رسوبی اصلی قاره أی عبارت است از سیستم های رودخانه أی و یخچالی، دریاچه ها و دریاهایی که از ماسه بادی در صحرا می باشد.

عوامل زیادی رسوبگذاری رسوبات را کنترل و تحت تأثیر قرار می دهند و تعیین کننده نوع سنگ رسوبی و رخساره1 تولید شده می باشد.

در مقیاس کلی عوامل مهم کنترل کننده شامل: الف فرآیندهای رسوبی.

ب محیط رسوبی.

ج موقعیت تکتونیکی.

د آب و هوا می باشد.

رسوبات می توانند در یک محدوده وسیعی از فرآیندها از جمله باد، جریان آب( مانند رودخانه) جریان های جزر و مدی و جریان های طوفانی، امواج جریان های رسوب+ آب( نظیر جریان های توربیدیتی) جریان های خرده دار در جای اسکلت جانوران و رسوبگذاری مستقیم کانی ها( نظیر تبخیرها) رسوب کنند.

فرآیندهای رسوبی اثر خود را به فرم ساختمانهای رسوبی و بافت در رسوبات باقی می گذارند.

بررسی سنگ های رسوبی با تعبیر و تفسیر محیطی متوقف نمی شود سرگذشت کاملی از رویدادهایی که بعد از رسوبگذاری یعنی در طی دیاژنز اتفاق می افتد، قابل گفتن است که در طی دیاژنز است که یک سنگ سخت شده از یک رسوب سست و سخت نشده بوجود می آید.

فرآیندهای دیاژنتیکی بلافاصله بعد از رسوب گذاری شروع شده و تا قبل از اینکه دگرگونی شروع شود ادامه می یابد این واکنش ها تا زمان افزایش درجه حرارت و فشار ادامه می یابد.

فرآیندهای دیاژنتیکی شامل: فشردگی، تبلور، انحلال، جانشینی، در جازایی و سیمانی شدن می باشد.

فشردگی هم یک فرآیند فیزیکی و هم یک فرآیند شیمیایی است و از توده رسوبی بالایی ناشی می شود که باعث شده است آب با فشار خارج می گردد و دانه ها آرایش نزدیکتر پیدا می کنند.

فرآیند های دیاژنتیکی به چند دلیل حائز اهمیت اند آنها می توانند بطور قابل ملاحظه أی رسوب را هم از نظر ترکیب آن و هم از نظر بافت تغییر دهند و در بعضی موارد نادر ساختمانهای اولیه را به طور کامل از بین ببرند.

رویدادهای دیاژنتیکی همچنین بر روی تخلخل و نفوذپذیری رسوب که از خواص کنترل کننده پتانسیل یک رسوب بعنوان مخزن نفت، گاز و آب است تأثیر می گذارند.

رسوبات آهن دار تعریف: آهن یکی از فراوانترین عناصر موجود در پوسته زمین است.

و در واقع کمتر سنگی را می توان یافت که عاری از آهن باشد.

برای مثال، بطور متوسط شیلها دارای47/6 درصد Feo و---- می باشند.

بنابراین می توان گفت که تمام رسوبات کم و بیش حاوی آهن می باشند.

ولی واژه آهن دار برای آندسته از سنگهایی به کار برده می شود که مقدار آهن آنها به مراتب بیشتر از حد معمول باشد.

معمولاً واژه هایی چون تشکیلات آهن دار1 و سنگ آهن2 در مورد سنگهای سرشار از آهن به کار برده می شود که گاهی به این سنگها فری فروس3 می گویند.

تعریف دقیق تشکیلات آهن دار یا سنگ آهن در یک چهارچوب معین مشکل است زیرا این واژه ها گروهی از سنگها را که از نظر کانی شناسی و بافتی متنوع هستند در بر می گیرد.

تنها محدودیت این است که مقدار کل آهن موجود در سنگ باید به طور قابل ملاحظه أی بیشتر از مقدار کل آهن موجود در سنگهای رسوبی معمولی است.

در ناحیه دریاچه سوپریور هنگامی از این واژه ها استفاده می شود که حداقل 15درصد آهن در سنگ موجود باشد.

این مقدار آهن معادل با 3/21 درصد ---- یا 4/19 درصد Feo می باشد.

سایر رسوبات سرشار از آهن عبارتند از: کانسنگ آهن با تلاقی1 ، سنگ آهنهای رسی2 و لاتریت3 .

سنگ آهنهای رسی، نودولهای سیدریتی هستند که منشأ دیاژنتیکی دارند.

کانسنگ های بتلاقی تجمعات فرعی ناچیزی هستند که در دریاچه های کوچک آب شیرین در عرض های جغرافیایی بالا تشکیل می شوند؛ لاتریتها بقایایی از رسوبات سرشار از آهن هستند که به سیلکریت و بوکسیت وابسته می باشند(تمام آنها حاصل عمل هوازدگی اند).

کانی شناسی و طبقه بندی رسوبات آهن دار سرشار از آهن هستند زیرا به میزان غیر طبیعی یک یا چند کانی آهن دار در آنها وجود دارد.( جدول 1ـ1) مسأله اصلی که سنگ شناسان با آن مواجه هستند این است که وضع پیچیده ترکیب کانی شناسی رسوبات آهن دار را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و تعیین کنند که کدامیک از کانیها توسط فرآیندهای رسوبی اولیه تشکیل شده اند، کدامیک محصول عمل دیاژنز هستند، کدامیک بر اثر متامورفیسم حاصل شده اند و کدامیک حاصل عمل هوازدگی می باشند.

کانی های مزبور در چهار گروه قرار می گیرند: اکسیدها، کربناتها، سیلیکاتها و سولفیدها.

بسیاری از رسوبات آهن دار دارای ترکیب پیچیده أی هستند.

زیرا در این رسوبات معمولاً بیش از یک نوع کانی آهن دار همراه با کانیهای دیگر یافت می شود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ جدول 2ـ2 ـ کانیهای آهن دار در رسوبات ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سولفیدها: پیریت مارکاسیت هیدروتروپلیت اکسیدها: لیمونیت گوتیت هماتیت مگنتیت سیلیکاتها: گلوکونیت شاموزیت استیپ نوملان مینه سوتائیت گرینالیت کربناتها: سیدریت آنکریت فسفاتها: ویویانیت شکل2ـ12.

ترکیب تقریبی کانی شناسی سنگهای آهن دار؛ تجزیه شیمیایی آنها در جدول 2ـ3 ارائه شده است.

اجزای فرعی تشکیل دهنده آنها حذف شده است.

پیدایش و گسترش رسوبات آهن دار رسوبات آهن دار از نظر زمانی و مکانی دارای گسترش زیادی هستند.

ضخیم ترین و جالبترین رسوبات آهن دار مربوط به زمان پرکامبرین است.

بیشتر تشکیلات آهن دار موضعی با سن آرکشن(2500 میلیون سال یا قدیمتر) بطور متناوب با سنگهای سبز( گرینستون) بیضوی شکل قرار داشته و با رسوبات ضخیمی از گری و اسلیت نیز همراه می باشند.

این سنگها را تشکیلات آهن دار « نوع کیواتین1 » می نامند.2 جالب ترین نوع رسوبات آهن دار آنهایی هستند که دارای سن پروتروزوئیک بوده، و عمدتاً بین 1700 و 2500 میلیون سال قبل ته نشین شده اند.

از معروفترین رسوبات آهن دار پروتوزوئیک می توان سازنده های واقع در جزایر بلچر، خلیج ریچ موند.

کیپ اسمیت و نواحی کورال لابرادور در کانادا.

و ناحیه دریاچه سوپریور، عمده در ایالات متحده را نام برد.

دو حوضه دیگر پروتوزوئیک که از معروفیت خاصی برخوردارند عبارتند از: حوضه همرسلی در غرب استرالیا و حوضه ترنسوال سیستم در آفریقای جنوبی.

به احتمال زیاد یک دوره أی از رسوبگذاری آهن در هر دوره زمین شناسی( عصر فانروزوئیک) وجود داشته است.

بطور کلی رسوبات آهن دار را می توان به دو گروه تقسیم بندی کرد: رسوبات آهن دار چرتی( تشکیلات آهن دار که عمدتاً مربوط به پرکامبرین هستند) و رسوبات غیر چرتی( سنگ آهنها) که بیشتر مربوط به فانروزوئیک می باشند.

رسوبات آهن دار را می توان به شکل دیگری نیز تقسیم بندی کرد گروه اول، که می توان آنرا رخساره االیتی نامید شامل کانیهای آهن به فرم االیتی یا گرانولی( دانه أی) است که اجزای اولیه تشکیل دهنده آنها بیشتر از اکسیدهای آهن سه ظرفیتی یا سیلیکاتهای آهن دو ظرفیتی ـ سه ظرفیتی تشکیل شده است.

گاهی اوقات طبقه بندی مورب و رییل مارک در آنها مشاهده می شود.

در صورتی که سیرریت موجود باشد.

ممکن است دیاژنتیکی بوده و جانشین سیلیکاتها با کربناتهای دیگر شده باشد.

تشکیلات آهن دار گانفلینت ناحیه آنی میکی در اونتاریو بر روی یک کنگلومرای نازکی قرار داشته، که این کنگلومرا بر روی پی سنگ آرکئن قرار می گیرد.

تشکیلات آهن دار بیوابیک مینه سوتا بر روی یک لایه نازکی از کوارتزیت(پوکی گاما) قرار داشته که این خود نیز بر روی پی سنگ آرکئن قرار دارد.

تشکیلات آهن دار آیرون ود در ناحیه پنوکی ویسکانسین بر روی کوارتزیت سوپرمچوپالمز قرار دارد.

بسیاری از محققان اظهار داشته اند.

بافت بسیاری از این تشکیلات آهن دار شبیه به بافت کالکارنایتهایی است که حاوی االیتها.

پلوئیدها و اینتراکلستها بوده و ساختمان آنها معرف محیط متلاطم و کم عمق است.

گروه دوم رسوبات آهن دار را رخساره های لامینه أی تشکیل می دهند.

در این رخساره ها می توان کانی های آهن را به صورت لامیناسیونهای نازکی مشاهده کرد.

در بعضی از مقالات این سنگها بنام تشکیلات آهن« اسلیتی»( عمدتاً سنگهای سیلیکاته ـ مگنتیتی) و نیز کربناتهای آهن چرتی گزارش شده اند.

ترکیب کانی شناسی رسوبات همراه تشکیلات آهن دار و ساختمانهای رسوبی حاکی از این است که این رخساره در یک محیط کاملاً احیایی، حوضه استارو، و بدون هر نوع جریانی تشکیل شده است.

مانند تشکیلات آهن دار حوضه های ترنسوال و همرسلی تقسیم بندی فوق بر اساس دو رخساره االیتی یا کم عمق(کریتونیکی) و رخساره لامینه أی یا عمیق( حوضه أی) مانعی برای حضور هر دو رخساره در یک ناحیه مشابه، که ناشی از تغییرات اساسی در عمق آب میباشد، ایجاد نمی کند.

این مورد دقیقاً نظیر سنگهای آهکی است که هم دارای کربناتهای مربوط به مناطق کم عمق یا رخساره های پلات فرمی و هم کربناتهای مربوط به ناحیه عمیق یا رخساره های حوضه أی می باشد.

منشأ رسوبات آهن دار در سنگ شناسی رسوبی یکی از موضوعات قابل بحث مربوط به منشأ رسوبات آهن دار است(شکل 1ـ2) تمام گروههای اصلی کانیهای آهن دار امروزه در حال ته نشینی هستند و ممکن است فرآیندهایی که منجر به رسوبگذاری آنها می شود راهنمایی برای منشأ ته نشتهای بزرگتر گذشته باشد.

امروزه می توان سولفیدهای آهن را در برخی گل های سیاه رنگی که تحت شرایط کاملاً احیایی تشکیل می شوند مشاهده کرد.

سیدریت ازاجزای تشکیل دهنده بعضی از رسوبات آهن باتلاقی در حواشی دریاچه ها و باتلاق( مردابها) می باشد.

گلوکونیت ظاهراً در خلیج مونتری در کالیفرنیا در حال تشکیل است.1 اکسیدهای آهن در دریاچه ها و باتلاق های عهد حاضر، در خاکهای لاتریتی نواحی حاره أی و نیز به صورت االیتهایی در کف دریای شمال در حال تجمع می باشند.

البته هیچ یک از این تجمعات آهن دار در مقیاسی نیستند که بتوان آنها را با رسوبات آهن دار دوره های گذشته زمین شناسی مقایسه کرد، در عین حال این رسوبات نشان می دهند که احتمالاً حمل و نقل و رسوبگذاری به صورت سولفید، کربنات، سیلیکات یا اکسید همچون گذشته امکان پذیر می باشد.

بسیاری از محققان بر این عقیده اند که رسوبات سرشار از آهن به طور شیمیایی ته نشین شده اند.

شکل 2ـ26.

منشأ رسوبات آهن دار اما در مورد چگونگی رسوبگذاری شیمیایی، اهمیت جغرافیای گذشته، و منشأ آهن موجود در آنها اختلاف نظر شدیدی وجود دارد.

دو نظریه متداولی که در مورد منشأ آهن ارائه شده است یکی نظریه « از پایین» و دیگری « از بالا» نام برد.

بر اساس نظریه اول، آهن( وسیلیس رسوبات چرتی) از یک منشأ ولکانیکی به صورت اکس هالیش( بخارات و آبهای ولکانیکی) یا بر اثر ریزش های ولکانیکی و فورانهای زیر دریایی حاصل شده است.

این نظریه ابتدا توسط ون هیس ولیث(1911) بیان شد و توسط آلدریچ(1929) و دیگران تکرار شد و اخیراً توسط تانتون(1950) و لابرژ(1966) و .

.

مورد تأیید قرار گرفته است.

بر اساس فرضیه دیگر که احتمالاً واقع بینانه تر می باشد.

چنین فرض شده است که برای استخراج انتقال و تمرکز آهن مشتق شده از زمینهای مجاور، فرآیند های سطحی کافی می باشند.

این نظریه ابتدا توسط گرونر(1922) و مورومینارد(1929) اظهار شد.

اما در سالهای اخیر توسط ساکاموتو(1950) هاف(1959 ) و گووت(1966) نیز مورد تأیید قرار گرفته است.

توسل به پدیده ولکانیسم به عنوان منبع آهن از این امر ناشی می شود که فرآیندهای معمولی قادر به تهیه و حمل مقادیر قابل توجهی آهن نمی باشند.

شواهدی که منشأ ولکانیکی را تأیید می کند انطباق زمانی و مکانی رسوبگذاری آهن و فعالیتهای ولکانیکی است.

همان گونه که توسط گرونر و .

بیان شده است.

مقدار آهن و سیلیس موجود در آب رودخانه ها در نواحی حاره أی و نیمه حاره أی نسبتاً بالا بوده و می تواند منبع خوبی برای رسوبگذاری تشکیلات آهن دار باشد.

رودخانه آمازون با مقدار آهنی در حدود سه پی پی ام قادر به حمل 000/940/1 میلیون تن آهن در 000/176 سال می باشد و این مقدار آهن تقریباً معادل آهنی است که در سازند بیوابیک مینه سوتا موجود است.

حمل و نقل آهن به عنوان یک مسأله مهم مطرح است.

برای انتقال آهن از خاک، حمل و نقل آن به محل رسوبگذاری، و نیز جدا سازی آن از مواد دیگری که زمانی با آن همراه بوده اند(مانند ذرات آواری و رسوبات آهکی) شرایط خاصی لازم است.

ترکیبات آهن سه ظرفیتی عمدتاً در آب نامحلول اند؛ اکسیدها و هیدروکسیدهای آهن تمایل دارند که در خاک تجمع کنند و تحت تأثیر شرایط خاصی رسوبات لاتریتی( یعنی بقایای نامحلول حاصل از هوازدگی) را تشکیل دهند.

بیشتر سنگ آهنها تحت شرایط تقریباً دریایی، یا این که کاملاً دریایی( همانطور که فسیل های موجود نشان می دهند) تشکیل شده اند.

بعضی از محققان معتقدند که تشکیلات آهن دار نواری پرکامبرین در دریاچه های آب شیرین ته نشین شده اند.1 ظاهراً، این نتیجه گیری به دلیل وجود لایه های منظم کانیهای مختلف آهن و چرت می باشند.

تناوب لایه ها به تغییرات فصلی آب های دریاچه نسبت داده شده است.

به این ترتیب که سیلیس از آبهای پایینتر و اسیدی تر دریاچه در طی تابستان رسوب کرده و آهن هنگام زمستان که آبهای دریاچه وارونه و اکسیده می شوند رسوب می کند.

ساکاموتو(1950) نیز حالت نواری رسوبات آهن دار را به تغییرات فصلی در ترکیب شیمیایی آب نسبت داده است.

که در این حالت آهن در طی فصول خشک و سیلیس در طی فصول مرطوب ته نشین می شود.

ولی بنا بر نظر محققان آهن در یک محیط دریایی تشکیل می شود.

هر چند که این محیط به توسط نوعی مانع از دریای آزاد تا حدود مجزا بوده است.2 دلیل منظم بودن فواصل در لایه های چرتی به طور کامل بیان نشده است، هر چند که این حالت منظم بودن در چرتهای موجود در رسوبات گل سفیدی انگلیس و در چرت های لایه لایه نیز مشاهده شده است و آنرا نتیجه تفکیک دیاژنتیکی می دانند.3 دیاژنز رسوبات آهن دار تشخیص و تفسیر تغییراتی را که رسوبات آهن دار بعد از رسوبگذاری متحمل می شوند بسیار مشکل است.

بطور کلی سازماندهی مجدد دیاژنتیکی، متامورفیسم و هوازدگی باعث تغییرات مشخصی در میزالوژی و بافت رسوبات آهن دار می شوند.

دلایلی که در مورد جانشینی موجود است( مانند جانشین شدن سیدریت به جای فسیلها، و یا هماتیت به جای قطعات فسیلی) ثابت می کند که آهن پس از مهاجرت به سادگی جانشین کربنات کلسیم می شود.

این گونه جانشینهای مهم در ابتدا توسط کیور(1909) تشخیص داده شد و اخیراً دورین(1945) آنها را توصیف کرده است.

هوازدگی و متامورفیسم ممکن است چینه های آهن دار عمیقاً تغییر دهد.

این حالت بویژه در مورد تشکیلات واقع در ناحیه دریاچه سوپریور صادق است، در این جا کانیهای آهن اولیه اکسیده شده و به لیمونیت یا هماتیت تبدیل شده اند و سیلیس بر اثر ط دگرسانی شیمیایی کامل» حمل شده و سنگ را به یک کانسنگ تبدیل کرده است.

فرآیند متامورفیسم باعث تبدیل سنگ اولیه به یک سنگ مرکب گروفریت ـ مگنتیت شده است.

در پایان باید خاطر نشان کرد که بسیاری از رسوبات غیر آواری محصولات نهایی فرایندهای تجزیه ژئوشیمیایی در طبیعت هستند که در بعضی موارد موجب تشکیل رسوباتی با درجه خلوص قابل ملاحظه أی می شوند.

بنابراین آنها منشأ اصلی بسیاری از مواد سودمند برای زندگی بشر می باشند.

منابع: 1ـ موریس أی .

تاکر مترجم دکتر سعید رضا موسوی حرمی ـ مهندس اسدالله محبوبی ـ سنگ شناسی رسوبی ـ انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد 1373 2ـ دکتر سادات فیض نیا ـ سنگهای رسوبی غیر آواری ـ انتشارات دانشگاه تهران 1371 3ـ فرنسیس جان پتی جان مترجم محمد حسین آدابی ـ سنگهای رسوبی شیمیایی و بیو شیمیایی ـ انتشارات آستان قدس رضوی 1369 رسوبات سیلیسی آواریگروههای اصلی سنگ های رسوبی ، رسوبات بیولوژنیک بیوشیمیایی و آلیرسوبات شیمیاییرسوبات غیر آواریکنگلومرا و برش ها ماسه سنگها و گل سنگهاسنگ های آهکی.

چرت ها فسفات ها، زغال و شیل نفتیتبخیری ها سنگ های آهن دارایگمنبریت ها کلاسیت ها