پتانسیل غشاء :
پتانسیل الکتریکی بین دو سوی غشاء عملا در تمام سلولهای بدن وجود دارد و یونهای سدیم و پتاسیم و کلر مهمترین یونهایی هستند که در ایجاد پتانسیل غشاء در فیبرهای عصبی و عضلانی دخالت دارند و شیب غلظتی هر یک از این یونها بین دو سوی غشاء به تعیین ولتاژ پتانسیل غشاء کمک می کند.
منشا پتانسیل استراحت:
کانالهای نشتی پتاسیم- سدیم: نفوذپذیری این کانالها برای پتاسیم 100 برابر بیشتر از سدیم است و در مجموع قسمت داخلی منفی و خارج سلول مثبت می شود، زیرا مقادیر بالایی از پتاسیم از این کانالها به بیرون نشت می کنند.
پمپ سدیم- پتاسیم: پمپ زدن مداوم 3 یون سدیم به خارج به ازای 2 یون پتاسیم به داخل است و موجب می شود که یونهای سدیم بیشتری به خارج تلمبه شود و این عمل نگاتیویته (negetivite) بیشتری به پتانسیل غشاء سلول ایجاد میکند(منفی تر می شود.)
پتانسیل عمل:
با یک تغییر ناگهانی از پتانسیل استراحت طبیعی منفی به یک پتانسیل مثبت غشاء شروع می شود، سپس با برگشت به پتانسیل منفی خاتمه می یابد.
مراحل پتانسیل عمل:
استراحت:
اختلاف پتانسیل غشاء در این مرحله 90- میلی ولت می باشد و در حالت پلاریزه (polarize) قرار دارد.
دپلاریزاسیون (depolarization):
در این مرحله به طور ناگهانی و بدنبال باز شدن کانالهای سدیمی دریچه دار وابسته به ولتاژ، نفوذپذیری غشاء نسبت به یون سدیم افزایش می یابد و مقادیر عظیمی از یونهای سدیم به داخل سلول جریان می یابد و به سرعت پتانسیل غشاء را به طرف مثبت تغییر می دهند.