تاریخچه شهر هفت کل
پیدایش ان شهر دو روایت دارد
روایت اسطوره ایی : یعنی کشته شدن علی مردان خان و هفت پسرش درراه عشق حمیرا زیبا روی عرب که به اسارت در آمده بود . اجساد آنان را بر بالای تپه ای مشرف به شهر دفن کردند که دلیل نام گذاری هفت کل یا شهر هفت نشانه بر آن به همین دلیل است .
روایت معاصر : درگیری حاج عوض ایل عوض ایل بیگی با اعراب صحرای عربستان در خوزستان و کشته شدن هفت مهاجم و غارتگر از آنها و گذاشتن اجساد آنها بر بالای تپه مشرف به شهر.
جغرافیای شهر هفت کل :
این ناحیه نفت خیز در شمال شرق اهواز واقع شده متشکل از طوایف ترک وبختیاری است .
هفت کل یا هفت نشانه را زمانی « دشت بهار » می نامیدند .
سنگ بنای زایش این شهر، با نخستین کوشش ها برای اکتشاف نفت ( 1928 میلادی و 1307 شمسی ) نهاده شد .
هفت کل را دومین شهر نفت خیز خاورمیانه می دانند که در جنوب 90 کیلومتری شهر اهواز ، مرکز استان قرار دارد و راه ارتباطی سه استان است . شهر در دشتی آبرفتی وجود دارد که دور تا دور آن را تپه های گچی احاطه کرده اند .
جمعیت هفت کل درحال حاضر000 /30 نفر است .
صنایع :
صنایع قالی بافی و فرش بافی در هفت کل رونق دارد و گلیم هفت کل با نقش ونگار و رنگ های اصیل و گیاهی که در خلق آنها به کار گرفته شده ، به کشورهای خارج صادر می شود .
فرش بافی در هفت کل :
دراین منطقه فرشبافی توسط افرادی صورت می گیرد که قبلاً
به صورت کوچ نشینی زندگی می کردند و از منطقه فارس عبور کرده و دراین شهر برای همیشه ساکن شده اند . لذا تمامی نقوش این منطقه اصیل و مانند نقوش گبه
خوزستان و فرش عشایری فارس است.
مشخصات فرش بافی دراین منطقه :
نوع گره : ترکی
رجشمار : متنوع از 70-35
شیوه پود گذاری : دو پود یک پود ضخیم ویک نازک
رنگ پود ضخیم : در گذشته قرمز بوده و هم اکنون از پود سیاه استفاده می کنند .
نوع چله کشی : از هر دو نوع چله کشی استفاده می شود :
فارسی دار عمودی
ترکی دار افقی
نوع دار :عمودی وثابت برای چله کشی فارسی و برا ی چله کشی ترکی دار افقی استفاده می کنند .
اندازه فرش های بافته شده در این منطقه :
از پادری و کناره تا قاالی های 6متری
طرح و نقش :
در ایران باستان نقوش به کار رفته در آثار هنری اعم از سفال گچ بری و فرش و ... جنبه نمادین داشته و هر کدام به تنهایی مفهوم مستقلی را منتقل می کردند و در کنار هم مفهومی دیگر.
اما از دوره ساسانی کم کم نقوش هنر ایران معنای مستقل خود را از دست دادند و در دوران اسلامی دیگر نقوش به تنهایی مفهومی نداشتند بلکه در کنار یکدیگر مفهومی کلی را منتقل می کنند .
و این همان فلسفه وحدت در کثرت هنر های دوره اسلامی است .
اما درطرح ونقش قالی های این منطقه هنوز به شیوه ایران باستان نقوش معنا ی مستقل خود را حفظ کرده و ترکیب بندی آنها هدف خاص را دنبال نمی کند و هنرمند آزادانه از نقوش در قالی خود استفاده می کند .