دانلود مقاله منابع گاز

منابع گاز نگهداری منابع گاز های پزشکی ومراقبت از کپسول های گاز های پزشگی معمولاً تحت نظارت مهندسین وافراد فنی بیمارستان است ولی متخصصین هوشبری که از این منابع گازی وگپسولها استفاده می کنند باید شناختی دراین باره داشته باشند .

کپسول های گاز اغلب کپسولهای گازی بزرگ را در وضعیت سرپا وبعضی از کپسولهای کوچکتر وکپسولهای کوچکتر وکپسولهای اتانوکس را خوابیده نگهداری می کنند .

کپسولها را باید داخل درهای بسته نگهداشت وآنها را در برابر هوا وسرما وگرهای شدید محافظت کرد .

همچنین محل نگهداری کپسولهای پر وخالی باید جدا از هم باشد .

کپسولهای محتوی گازهای پزشگی را باید جدا از انواع دیگر کپسولها نگهداشت وبرای گازهای اشتعال پذیری مانند سیکلو پروپان فضای جداگانه ای اختصاص داد .

این کپسولها را برای اینکه بتوانند فشارهای بالایی را متحمل شوند از فولادی با کربن زیاد ، فولاد ومنگنز یا آلیاژ آلومینیم می سازند ، هر چند اگر کپسول روی سطح آسفالتی سختی بیافتد این فولادها نیز از خطر انفجار مصون نخواهد ماند .

کپسولها علاوه برداشتن برچسب به کد رنگ نیز مجهزند .

در استاندارد بین المللی رنگها گازهای پزشکی (ISO/R32) کپسولهای اکسیژن سیاه اند با درژوش سفید ، اکسیدازت آبی ، سیکلو پروپان نارنجی ، ودی اکسید کربن خاکستری است .

در بریتانیا از سیستم بین المللی پیروی میشود ولی در آمریکا وبرخی از کشورهای دیگر ممکن است هنوز کدهای رنگ مختلفی را دید .

دور گلوگاه هر کپسول در بریتانیا دیسک پلاستیکی وجود دارد که رنگ وشکل آن معرف آخرین سالی است که کپسول بازرسی شده است (شکل 21-1) .

سازندگان کپسولها به طور منظم کپسولها را بازرسی وامتحان می کنند .

این بازرسی شامل بازرسی درونی کپسول با اندوسکوپ نیز هست وکپسولهای معیوب را از رده خارج می کنند .

مدت زمان بین بازرسی ها متغیر بوده وبسته به نوع گاز از پنج تا ده سال است .

در بالای کپسول بر چسب شناسایی قرار دارد که موارد ایمنی را فهرست وار روی آن نوشته اند .

اگر روغن یا معایعات اشتعال پذیر دیگر با اکسیژن ، اکسید ازت یا اتانوکس فشار بالا تماس حاصل کنند خطر انفجار یا آتش سوزی وجود خواهد داشت چون این گازها احتراق پذیرند .

گرم کردن کپسولها خطرناک است چون فشار داخل آنها را افزایش می دهد .

با وجود این بالا رفتن دما در تابستان مهم نیست زیرا کپسولها می توانند فشارهایی بمراتب بالاتر از فشاری را که درآن کار می کنند تحمل کنند .

مقدار واقعی فشاری که کپسول می تواند تحمل کند به نوع کپسول وگاز داخل آن بستگی دارد ومعمولاً 65 تا 70% فشار کاری کپسول است .

قبل از اتصال کپسول به ماشین هوشبری باید موقتاً دریچه آن را باز کرد .

با این کارگرد وغبار یا هر ماده ای که در خروجی کپسول گیر کرده باشد بیرون می آید که در غیر این صورت وارد دستگاه هوشبری می شود .

پس از اتصال کپسول توصیه می شود که دریچه آن را به آرامی باز کرد تا از گرمادهی آدیاباتیک جلوگیری شود .

دریچه را باید دوباره کامل چرخاند چون دریچه ای که نیمه باز باشد وقتی که فشار درون کپسول افت کند جریان گاز خروجی را محدود می کند .

سرانجام نباید دریچه را محکم بست چون در این صورت نشیمنگاه دریچه آسیب می بیند .

شکل 12-2 جزئیات مقطع نشیمنگاه دریچه را نشان می دهد .

محوری با روکش پلاستیکی در نشیمنگاه دریچه پیچ می شود .

اگر دریچه را محکم ببندیم این روکش پلاستیکی خراب می شود .

اطراف محور زیر مهره بالایی واشر پلاستیکی تراکم پذیری وجود دارد معروف به گلاند که در عین حال که امکان چرخاندن محور را می دهد از نشت جلوگیری می کند .

روی تنه دریچه سوراخهایی هستند که با سوزنهای روی یوغ ماشین هوشبری متناظرند .

این آرایش سیستم شاخص سوزنی را تشکیل می شود که ابزاری است برای اینکه کپسول نادرستی به یوغ ماشین هوشبری وصل نشود .

برای هر یک از گازهای پزشکی پیکربندی شاخص سوزنی خاص وجود دارد وشکل 21-1 این پیکر بندی را برای اکسیژن ، اتانوکس واکسید ازت نشان می دهد .

روی کپسول های بزرگ به جای سیستم شاخص سوزنی از دو سیستم دیگر استفاده می شود .برای اکسیژن از کپسولهای بزرگ استفاده می کنند که در سمت چپ شکل 21-3 نشان داده شده است.

خروجی این کپسول شیارهای داخلی راستگردی دارد که با آنهایی که روی کپسول بزرگ هوا ،هلیوم وازت وجود دارد یکی است .

با وجود این هیدروژن وگازهای اشتعال پذیر دیگر خروجی کپسول شیار چپ گردی دارد که تا حدی از اتصال کپسول نادرست جلوگیری می کند .

نمودار سمت راست دریچه بزرگ کپسول اکسید ازت را نشان می دهد .

توجه کنید که این کپسول اتصال شیاردار خارجی وشیرفلکه دارد .

کپسولهای فلکه دار مشابهی خارج بریتانیا نیز وجود دارند که اغلب حاوی گازهای دیگر هستند ولی نقش سیار متفاوتی دارند .

با وجود این ، سیستمها تا حدی از خطر اتصال نادرست جلوگیری می کنند .

منابع اکسیژن لوله کشی شده به منظور جلوگیری از تعویض مکرر کپسولهای گاز در اتاق عمل شلوغ ونیز بدلایل اقتصادی گازها را از منابع ذخیره دوردست لوله کشی می کنند .

متداولترین منبع لوله کشی اکسیژن است ومنبع مرکزی می تواند تعداد چند کپسول یا تانک اکسیژن مایع باشد .

با وجود این ، درهر دوی این موارد منبع ذخیره مرکزی گاز باید خارج از ساختمانهای اصلی بیمارستان باشد یا ارتباط نزدیکی با آن نداشته باشد چون در همه جاهایی که اکسیژن وجوددارد خطر آتش سوزی وجود خواهد داشت .

در بسیاری از بیمارستانها منبع اکسیژنی به صورت چند کپسولی است وشکل 21-4 چنین ترتیبی را نشان می دهد که در آن کپسولها بیکدیگر متصل شده اند .

این کپسول به دو باند سه کپسولی تقسیم می شوند وطوری مرتب شده اند که تعداد کپسول هر باند دقیقاً برای مصرف عادی حداقل دوروز کافی باشد وبدینگونه تعداد کپسولها بسته به اندازه بیمارستان متغیر است .

در شکل 21-4 سه کپسول طرف چپ در مدار هستند وسه کپسول راست رزرو هستند .

هر یک از کپسولها با لوله مارپیچی به خط لوله کشی وصل هستند که به جعبه کنترل مرکزی می رود .

گازهای فشار بالای طرف راست وچپ محتوای کپسول بانکها را نمایش می دهند ودر زیر دریچه های کاهنده فشار بالا قرار دارند که فشار کپسول را از bar 137 به bar10 کاهش می دهند .

دریچه تعویض که در مرکز نشان داده شده است مکانیسم شاتل بادی دارد که به طور مغناطیسی در حدود حدی خود نگهداشته شده است ولی اگر فشار به مقدار معینی افت کند به طور خودکار از کپسولهایی که در حال استفاده اند به بانک کپسولهای رزرو سویچ می کند .

وسایل الکتریکی هشدار دهنده ای وجود دارند که با دریچه تعویض فعال می شوند .

این وسایل هم در جعبه کنترل وهم در نقاط دوردست چراغهای اخطار را روشن می کنند یا آژیر می کشند تا نیاز به تعویض کپسولهای خالی بانک را اعلام کنند .

سیستم ایمنی دیگری نیز با کپسولهای اضافی وجود دارد که در صورت عمل نکردن دریچه تعویض تأمین ممتد گاز را تضمین می کند .

در خروجی دریچه شاتل دریچه کاهنده مرحله دومی وجود دارد که فشار را از bar10 به bar4 می رساند که فشار عادی داخل لوله هاست .

گازفشاری برای مقاصد اندازه گیری فشار ونیز دستگاه اخطاری هست که اگر فشار بیش از حد یا زیاد شود اخطار می دهد .

دریچه های آزادکننده فشار هم در کار هستند که از ایجاد فشار زیاد در مسیر لوله کشی جلوگیری می کنند .

منبع اصلی اکسیژن لوله کشی شده در بیمارستانهای بزرگ کپسول نیست بلکه از تانک اکسیژن مایع است .

اصول زیربنایی تانک اکسیژن مایع را در فصل 10 شرح دادیم .

ظرفیت این منبع حداقل شش روز است ولی تعدادی کپسول نیز به عنوان رزرو وجود دارد .

مکانیسم کنترلی بین تانک اکسیژن مایع وبانک کپسولها عمل می کند وچنانچه تانک اکسیژن مایع بهر دلیلی عمل نکند این مکانیسم به طور خودکار منبع کپسولی را وارد مدار می کند منابع اتانوکس اکسیژن تنها گازی نیست که از تانک مرکزی بداخل اتاقهای عمل ونواحی مراقبتهای شدید لوله کشی می شود .

اتانوکس ، اکسید ازت وهوا نیز از منابع چند کپسولی لوله کشی می شوند .

اتانوکس مخلوطی است از 50% اکسیژن و 50% اکسید ازت که به صورت گازی در کپسولهایی با فشار bar137 نگهداری می شود .

اگر کپسول پراتانوکس را سرد کنیم فاز مایعی زیر گاز تشکیل می شود که 20% اکسیژن و80%اکسید ازت است (شکل 21-5).

بسته به فشار کپسول این فرآیند در دمای 0C5ر5- رخ می دهد .

اگر فاز گازی کپسولی که چنین فرآیندی در آن رخ داده است خارج کنیم ، گاز در آغاز درصد اکسیژن بالایی خواهد داشت .

با وجود این خروج اکسیژن از فاز مایع وجایگزین شدنش بجای اکسیژنی که از فاز مایع خارج شد مخلوط کم اکسیژنی باقی می ماند .

برای جلوگیری از این واقعه اغلب کپسولهای بزرگ لوله بلندی دارند که اول فاز مایع را از کپسول بیرون می کشد .

با این عمل هیچوقت غلظت اکسیژن ارسالی از 20% کمتر نمی شود .

معذالک این امر ایمنی ثانویه ای بحساب می آید وتوصیه می شود که دمای محل ذخیره سازی این کپسولها باید بالای 0C10 نگهداشته شود .

ترتیب چند کپسولی اکسید ازت به ترتیب چند کپسولها محتوی اکسید ازت مایع هستند ودر مقایسه با کپسولهای هم ارز اکسیژنی ذخیره گاز اکسید ازت بیشتری دارند .

منابع هوای فشرده هوا منبع دیگری است که اغلب به اتاقهای عمل لوله کشی می شود وهرچند آن را نیز می توان با ترتیب چند کپسولی تأمین کرد ولی بیمارستانهای بزرگ تأسیسات کمپرسور مرکزی منبع مقرون به صرفه تری است .

شکل 21-6 اجزاء اصلی تأسیسات کمپرسور مرکزی را نمایش می دهد .

در عمل غیر از مخزن از بقیه واحدهای عمده این تأسیسات از هر کدام دو عدد وجود دارد تا بدون مختل شدن وضعیت هوارسانی بتوان تک تک قطعات را سرویس یا تعمیر کرد .

طرف چپ بالای شکل هوای ورودی را نشان می دهد که معمولاً از بیرون درهای بسته تأمین می شود به طوری که باران ، برف ، گردوغبار یا دود نباید برآن اثر بگذارد .

هوای ورودی ژس از گذشتن از فیلتر اولیه وصدا خفه کن به کمپرسور وارد می شود که سردکنی وارد که به محض فشرده شدن هوا آن را سرد می کند .

آنگاه هوا از طریق دریچه یک طرفه ای وارد مخزن استوانه ای شکلی می شود که فشار هوا را ثابت نگه می دارد .

هوا پس از خروج از مخزن با جداسازها وفیلترها پاک می شود وآنگاه قبل از ورود به لوله کشی اتاق عمل وبخشهای دیگر بیمارستان خشک می شود .

اغلب کمپرسورها را با روغن روغنکاری می کنند ودر نتیجه ضروری است که ذرات ریز روغن را از هوای فشرده جدا ساخت تا بیماران این ذرات را تنفس نکنند .

قطرات درشت روغن را جداسازها می گیرند وذرات ریز مواد را فیلترها تصفیه می کنند .

هوا نیز باید خشک شود چون رطوبت نسبی آن براثر فشرده شدن افزایش می یابد .

این دو خشک کن کاملاً خودکار عمل می کنند واگر رطوبت هوا بالا رود به طور خودکار از خشک کن در حال کار به خشک کن رزرو تغییر می یابند .

رطوبت هوا باید چنان باشد که نقطه شبنم هوای لوله کشی کمتر از 0C40- شود .

بعد از خشک کن فیلتر نهایی قرار دارد که باکتریهای هوا را ازبین می برد .

فشار توزیع واقعی هوای فشرده بیش از سایر گازهای لوله کشی شده است .

این فشار معمولاً bar9ر6 است زیرا هوای لوله کشی شده را معمولاً برای ابزار جراحی بکار می برند .

در بیمارستانها ممکن است برای ابزار جراحی وکاربردهای هوشبری منابع هوای جداگانه ای فراهم کنند .

سیستم خلاءمتمرکز سیستم خلاء متمرکز منبع دیگری است که آن را به عنوان بخشی از سیستم لوله کشی گاز پزشکی پیاده سازی می کنند وچنانچه شکل 21-6 نشان می دهد سیستم خلاء شامل پمپ ، مخزن بزرگ و واحد فیلتر است .

در پائین سمت راست شکل واحد نوعی ترمینال خلاء دیده می شود که هوای اتاقهای عمل ودیگر بخشهای بیمارستان را بداخل هواکشها می کشد وفیلترهای باکتری زدا آن را خشک وپاک می کنند .

سپس هوا به درون مخزن استوانه ای وارد می شود تا مکش ثابتی حفظ شود ونیز نمی گذارد که پمپ قوی زمانی که بارکاری زیاد نیست همچنان کار کند .

شکل یکی از پمپها را نشان می دهد ولی معمولاً دو پمپ وجود دارد که هر کدام از آنها خلاء را بیش از (mmHg400) bar53ر◦ زیر فشارجو استاندارد (mmHg760)bar◦ ر1 نگه نمی دارند .

گازهای خروجی از پمپ قبل از خروج از ساختمان که معمولاً دور از پنجره ها یا ورودی های هوا قرار دارد ، از صدا خفه کن عبورداده می شوند .

بعضی از بیمارستانها سیستم دفع فعالی برای گازهای هوشبری دارند که براساس همان اصول منبع خلاء کار می کند ولی معمولاً مخزن ندارد .

دستگاه مکش شکل 21-7 کنترل مکش نوعی را نشان می دهد .

دستگاه مکش به لوله کشی خلاء وصل می شود اگر دستگاه خلاء را به ورودی محفظه ای متصل کنیم فضای زیر دیافراگم را تخلیه می کند .

با تغییر درجه بندی دکمه کنترل می توان فشار فنر روی دیافراگم را تغییر داد .

این نیز به نوبه خود فشاری را که دریچه کنترل دیافراگم با آن ورودی محفظه را باز یا بسته می کند تغییر می دهد ودر نتیجه شدت تخلیه تنظیم می شود .

فشارسنجی مقدار خلاء را نمایش می دهد .

محفظه ای زیر دریچه کنترل با شناوروفیلتر وجود دارد وسطح جمع آوری با شناورش بین این محفظه وبیمار قرار گرفته است .

این دو شناور در صورتی که محفظه ها پر باشند با بستن جریان هوا سیستم کنترل مکش ولوله کشی را محافظت می کنند وفیلتر نیز از ورود ذرات جلوگیری می کند .

هر چند واحدهای مکشی که برای مقاصد کلی به کار می روند جریانهایی بیش از litre/min25 وخلاء بیش از (KPa67) bar6ر◦ را تحمل می کنند ، جریانها وخلاءهایی به این بزرگی برای همه مقاصد مناسب نیستند ودر صورتی که برای کاربرد نامناسب به کار روند خطرناک می شوند .

برای مثال، مکش حفره بسته ای باید با خلاء کم وجریان کم انجام شود .

دستگاه اکسیژن گیر دستگاه اکسیژن گیر شباهتهایی به تءسیسات کمپرسور مرکزی دارد وعلاوه بر کپسولهای دیگر کپسولهایی محتوی زیولیت نیز دارد .

زیولیت یکی از ترکیبات سیلیکات است که خاصیت تعویض یونی دارد وبه عنوان غربال مولکولی عمل کرده ودر هوا اکسیژن را از ازت جدا می کند .

زیولیت شبیه موادی است که برای پرکردن ستون بعضی کروماتوگرافها به کار می روند .

شکل 21-8 اصول دستگاه اکسیژن گیر را نمایش می دهد .

مثل منابع هوای فشرده در اینجا نیز هوا از فیلتر گذشته سپس قبل از آنکه با ژل سیلیکا خشک شود فشرده وسرد می گردد .

با وجود این علاوه بر ژل سیلیکا دو کپسول پر از زیولیت نیز وجود دارند که ازت را جذب می کنند .

دریچه های سلفوئیدی جریان گاز را طوری هدایت می کند که یکی از کپسولها ازت وبخار آب را جذب می کند حال آنکه گاز جذب شده در کپسول دیگر را پمپ خلاء می مکند .

دریچه سلفوئیدی هر نیم دقیقه یکبار معکوس می شود تا جریان یکنواختی از هوای اکسیژن دار شده را به مخزن برساند .

اکسیژن گیرهای کوچکی وجود دارند که برای اکسیژن درمانی خانگی بلند مدت در منزل به کارروند .

غلظت اکسیژن گیری آنها 90 تا 95% است وجریان litre/min4 را فراهم می کنند واز کپسولهای اکسیژن مناسبتر هستند .

مخارج بکار بردن آنها به مراتب ارزانتر از کپسول یا منابع اکسیژن مایع است .

هر چند در مخلوط اکسیژنی که اکسیژن گیرها تولید می کنند 2 تا 5% ارگون وجود دارد ولی اثر سمی ندارد .

گازهای اضافی خروجی اکسیژن گیرها عمدتاً ازت ودی اکسید کربن جذب نشده هستند .

از معایب این اکسیژن گیرها این است که غلظت اکسیژنی که از آنها خارج می شود با افزایش جریان می تواند کاهش یابد وجریان خروجی آنها حداکثر در حدود litre/min4 است وحداکثر فشار قابل دسترس درآنها در حدود KPa70 است .

این فشار به مراتب کمتر از فشار KPa410 است که دریچه های کاهنده فشار ومنابع گازکشی بیمارستانی فراهم می کنند ودر صورتی که دستگاههای تهویه ودستگاههای تهویه ودستگاههایی که از ونتوریس استفاده می کنند برای کاربردهای بیمارستانی طراحی شده اند نمی توانند با اکسیژن گیرهای کوچکتر کار کنند .

معذالک برای بیمارستانهای کوچک یا کلینیک نواحی دوردستی که در آنها به منابع اکسیژنی قابل اعتمادی دسترسی نیست ، اکسیژن گیرهای بزرگتری ساخته اند که فشار وجریان گاز خروجی آنها بیشتر است .

پایانه های گازهای پزشکی لوله کشی شده کلیه گازهای پزشکی که بداخل اتاقهای عمل ودیگر نواحی لوله کشی شده اند به واحدهای پایانه ای خاصی منتهی می شوند که جفت شدگی تعویض ناپذیری دارند .

این پایانه ها در بریتانیا از نوع دریچه اشرادر(Schracder Valve) هستند که شکل 21-9 آنها را نمایش می دهد .

تعویض ناپذیری بدلیل اندازه های متفاوت طوقه هایی است که روی لوله ها سوار می شوند بطوری که هر طوقه مفروض با پایانه مخصوص خود جفت می شود .

از این رو چنانچه شکل نشان می دهد قطر طوقه اکسید ازت از قطر طوقه اکسیژن بزرگتر است .

پایانه ها برچسب و کدرنگی نیز دارند ومجهز به دریچه درونی هستند که تا زمانی که طوقه کاملاً سرجای خود جفت نشده است منبع گاز را بسته نگه می دارند .

بمحض درآوردن طوقه این دریچه منبع گاز را می بندد .

نشت واتصالات معیوب توجه به هر گونه نشتی در هر نقطه از سیستم منبع گاز یا در ماشین هوشبری اهمیت دارد .

اگر نشت در محل نصب شاخص سوزنی باشد نشانه آن است که دریچه یکطرفه ای که معمولاً بین کپسول ودریچه کاهنده تعبیه می شود معیوب است .

یا می تواند حاکی از این باشد که واشر تراکم پذیری (Bodok Seal) که در این نقطه قراردارد آسیب دیده است .

نشت در نقاط دیگر ماشین هوشبری سبب می شود که بیمار گازی کمتر از مقدار در نظر گرفته شده دریافت کند ونیز هوای اتاق عمل را آلوده می کند .

اگر اتصالات سیستم لوله بندی هوشبری محکم بسته نشده باشند نیز می تواند موجب ایجاد نشت شود .

چنانچه شکل 21-10 نشان می دهد اتصالاتی در دسترس است که طوقه پیچ دار دارند تا بتوان آنها را محکم بست .

علاوه براین که باید دقت زیادی بخرج داد تا نشت به وجود نیاید همچنین باید از خطر بستن نادرست لوله بندیهای سیستم هوشبری ومنابع گاز اجتناب کرد .

برای مثال فرض کنید فرد غیرمسئولی جای لوله های اکسید ازت واکسیژن را روی ماشین هوشبری اشتباه بسته باشد (شکل 21-11) متخصص هوشبری که از مخلوطی از گازهای اکسیژن واکسید ازت استفاده می کند ممکن است آناً متوجه این موضوع نشود ولی چنین خطایی موجب می شود که بیمار در حین هوشبری بهوش باشد ودر موارد اضطراری بیمار بجای اینکه 100% اکسیژن دریافت کند 100%اکسید ازت دریافت می کند که عاقبت مرگباری دارد.

شکل 21-12 نشان می دهد که اگر بیمار گازی بدون اکسیژن خالصی مانند اکسید ازت دریافت کند فشار جزیی اکسیژن خون آلوئولی وی به چه سرعتی افت می کند .

در عرض پنج تا ده ثانیه فشار جزیی اکسیژن خون آلوئولی (PAO2) به طرز خطرناکی افت می کند وبدنبال آن بلافاصله فشار جزیی اکسیژن خون سرخرگی (paO3) نیز پائین می آید .

این افت به مراتب سریعتر از زمانی است که انسداد تنفسی وجود داشته باشد زیرا اگر راه تنفس بسته شود اکسیژن ذخیره در ریه ها موجود است ، حال آنکه موردی را که شکل 21-12 نشان می دهد اکسیژن بطور کامل از ریه ها وخون بیمار شسته می شود .

سیستم های منابع گازی لوله کشی تعمیرشده علاوه بر حوادثی که بر اثر منبع گاز در ماشین هوشبری رخ می دهند مشکلاتی در رابطه با تعمیر منابع گازی لوله کشی پیش می آید .

تعمیر لوله کشی که شامل تخلیه فشار وتغییر دادن لوله کشی باشد از جمله تعمیرات خطرساز است.

اگر تعمیری روی سیستم گاز پزشکی لوله کشی شده انجام گیرد مهم است که بهنگام تعمیر از واحدهای پایانه ای متأثر می شوند استفاده نکرد وقبل از راه اندازی مجدد سیستم هر یک از خروجی های گاز را با آزمونهای خاصی امتحان کرد .

برای آزمون نشت باید کل سیستم را با هوای پزشکی تحت فشار قرار داد وبست .

در طول 24 ساعت نباید افت فشار محسوسی را در سیستم مشاهده کرد .

در آزمون دیگر باید هر بار هوای پزشکی را به یکی از سیستم های لوله کشی وصل کرد ومطمئن شد که به کلیه پایانه هایی که مربوط به این سیستم هستند هوا می رسد ولی پایانه های گازهای دیگر هوایی دریافت نمی کنند .

براثر تعمیر لوله کشی ها ذرات آلوده کننده در لوله تجمع می کنند بطوری که باید هر یک از خروجی های گاز متأثر را پاک کرد تا ذرات از داخل لوله ها خارج شوند واطمینان حاصل کرد که از لوله ها فقط گاز منبع می گذرد .

تمیز کردن خروجی ها مستلزم آن است که هر خروجی را بمدت 4 دقیقه کاملاً باز گذاشت .

در حین این آزمون فشار سیستم لوله کشی به سرعت افت کرده وآژیرهای اخطار عمل می کنند .

بنابراین باید به کلیه کارکنان اتاقهای عمل ودیگر کارکنانی که دراین رابطه هستند اطلاع داد که آزمون سیستم لوله کشی در حال انجام است .

برای آزمون وجود ذرات گاز خروجی های خاصی را با آهنگهای بیش از lite/min150 بمدت S30 از فیلتر می گذرانند تا مشخص شود که آیا ذرات روی فیلتر مشاهده می شود یا نه .

پس از این که سیستم های لوله کشی به منابع گاز خود وصل شدند باید ماهیت وخلوص گازهایی را که به واحدهای پایانه ای می رسد امتحان کرد .

برای تعیین ماهیت از آنالیزور اکسیژن استفاده می شود که برای اکسید ازت مقدار صفر ، برای هوا مقدار 21% ، برای اتانوکس مقدار 50% وبرای اکسیژن مقدار 100% را نشان می دهد .

برای امتحان درجه خلوص گازهای ارسالی می توان از لوله آشکارسازی گاز شیمیایی استفاده کرد وهر گونه ناخالصی را آشکار ساخت که ممکن است براثر دستورالعملهای اتصال لوله ها به سیستم به وجود آمده باشد .

یکی از دستورالعملهای اتصال دادن لوله این است چند متر از لوله را از دو طرف مفصل با دی اکسید کربن پرکرد تا هنگام گرم کردن لوله اکسیداسیون کاهش یابد .

دی اکسید کربن را پاک می کنند ولی بعد از آن باید هر خروجی متأثر آزمود که بیش از ppm300 دی اکسید کربن از آن خارج نشود .

هوای کمپرسور را نیز باید امتحان کرد که ناخالصی هایی مانند آب ، روغن ، منواکسید کربن ودی اکسید کربن نداشته باشد .

این دستورالعملها عمدتاً از مسئولیتهای مسئولین بیمارستانها هستند ولی متخصصین هوشبری باید معلومات کلی دراین باره داشته باشند تا احتیاط لازم را بعمل آورند .