تغذیه میتواند به عنوان یک سری از مراحل که یک سیستم در آن ایفای نقش می کند، تعریف شود که در آن هضم غذا برای پیشرفت و رشد، برای مصرف انرژی، برای بازسازی بافت های از بین رفته یا آسیب دیده، و همچنین برای پیشگیری از چند نوع بیماری انجام میشود. اما تغذیه شامل مراحل بسیاری می شود. و بدین ترتیب می تواند معانی بسیاری بر خود گرفته باشد. از میان دیگر معانی ها و تعریف ها، تعریف « مندل» برای تغذیه به عنوان « شیمی زندگی» ازنظر علمی مورد تحسین قرار گرفته است. و این به دلیل مراحلی است که اجزای ترکیبی غذا در آن هضم می شود، تبدیل می شود و مورد استفاده قرار می گیرد، فهمیده می شود و چنانچه اداره شود، و این فقط زمانی میسر میشود که شیمی آنها فهمیده شده باشد. در وضعیت کنونی هند، بیشتر شیمی زندگی، عقلانی و درست فهمیده می شود، کمبود های تغذیه ای، به راحتی تشخیص داده و با موفقیت درمان شده است.
نیازمندیهای تغذیه ای و ارزشی انرژی غذایی به خوبی شناخته شده است. و عموم مردم آگاهی بیشتری از آنها و ویتامینها و نیازهای معدنی بدن پیدا می کنند. هنوز روابط داخلی بین اجزای کلی غذاها، مخصوصا در سوخت و ساز (متابولیسم ) و ظرافت تعادل یافته ی شیمی بدن، یک فهمیدن عمقی از تغذیه به خوبی فراتر از استعدادها و صلاحیت فعلی به ما می دهد.
به هر حال، با وجود اینکه مکانیسمهای یادگیری ظاهری خاص تغذیه فعلا موجود هستند. (کالیمتری برای تعیین کردن ارزش انرژی غذا )، بسیاری از ظواهر تغذیه فقط می توانند بوسیله رعایت کردن وظیفه سیستمها مشاهده و یاد گرفته شوند. ( طی دوره طولانی مطالعه تغذیه حیوانات برای تصمیم گرفتن اگر چه افزودن غذا ممکن تاثیر مضری روی مصرف کننده داشته باشد).
با وجود اینکه آب ارزش غذایی ندارد به هر حال یک نقش مهم را در تغذیه ایفا می کند، به عنوان یک جزء بزرگ و مهم در سیستم حمل و نقل بدن، (خون و لنف) این سودمند است که توزیع انرژی اجزا، به نقاط نیازمند آنها می رسد. و در نقاطی که از بدن چون کلیه ها، غده عرق و ششها از هدر رفتن آنها جلوگیری می شود. به طور واضح، بدن مجبور است مقدار آب کافی از آب را ذخیره و نگهداری کند (نزدیک به وزن بدن ) چنانکه به طور شایسته و مناسب عمل کند آب، به صورت نوشیدن و به عنوان جزء مهمی از اکثر غذاها و نوشیدنیها که خورده و نوشیده می شوند، وارد بدن میشود. تخمین زده شده که برای عملکرد شایسته یک بدن، مقدار زیادی آب از بدن خارج می شود که در این صورت بدن به حداقل 2 لیتر آب در روز احتیاج پیدا خواهد کرد که حداقل نصف این میزان باید از طریق نوشیدن آب وارد بدن شود.
دانش، در زمینه تغذیه، نسبتا جدید است، مخصوصا راجع به ویتامین ها و عناصر کمیاب و کم مقدار، و پزشکان داروساز، معمولا، آنقدر که باید و شاید در زمینه تغذیه اطلاعات ندارند در نتیجه، زمانی که عوامل زودرس بیماری کمبود تغذیه نمایان می شوند، پرونده هایی از نامناسبی رژیم غذایی ممکن است ضررهایی نیز به همراه داشته باشند. این توسط، بسیاری از متخصصان تغذیه، تحقیق و ملاحظه شده که بدن، روزانه به موادغذایی کاملا پایه نیازمند است که گروههای آن عبارتند از:
1-گوشت قرمز، گوشت ماکیان، گوشت ماهی، تخم مرغ و دانه های روغنی.
2-سبزیهای سبز و زرد
3-شیر، پنیر و دیگر فرآورده های لبنی.
4-نان و حبوبات.
5-میوه جات.
هنگامی که رژیم غذایی برای مدت کوتاهی قطع شود، بیماری ها و ناهنجاریهای سوء تغذیه دوباره پدیدار شده و گسترش می یابند. بنابراین، نیاز به ذخیره و نگهداری موادغذایی در رژیم، به سوی گسترش اطلاعات مربوط به نیازهای رژیمی هدایت یافته است.
نیاز ما به ویتامین و پروتئین
بدن ما در حالت طبیعی به ویتامین نیاز دارد. با پیشرفتهای جدیدی که در زمینه تکنولوژی مدرن این امکان وجود دارد که انسان ویتامین و مواد معدنی مورد نیاز خود را از طریق کپسولهایی که این ویتامینها و مواد معدنی را به صورت تغلیظ شده دارند بدست آورد. با این که این مواد ( ویتامین ها) در غذا نسبت به قرصها بیشتر یافت می شوند، غذاها معمولا بسیاری مواد افزودنی دیگری هم دارند که فوائد آنها هنوز بر ما نامعلوم است. تحقیقات نشان می دهد که بهتر است نیازمان به ویتامینها، را از طریق مرکبات بدست آوریم. نسبت به قرصهای ویتامین در حالی که به طور مثال پرتقال مواد غذایی دیگر را هم شامل می شود به طور مثال بیوفلاوانویز، که نقش مهمی را در مراحل حیاتی بدن ایفا می کند. اگر قرص های ویتامین C بجای مرکبات استفاده بشوند ممکن است که این باعث کمبود برخی دیگر از مواد غذایی شود که ممکن است اثرات بدی بر روی فعالیت فیزیولوژیکی بدن داشته باشد. بدون اینکه هیچ کمکی درباره دلایل عکس العملهای نامطلوب بدن در برابر این قرص ها به ما بکند.
دومین جزئی که ما برای رشد خود نیاز داریم پروتئین ها هستند که بخش اصلی آنزیمها را تشکیل می دهند که متابولیسم کلی و فعالیت های موجودات زنده را هماهنگ می کنند و سرعت می بخشند. پروتئینها بخشهایی از ساختار درون سلولی و بیرون سلولی حیوانات را تشکیل می دهند.
و همچنین ساختار و ترکیبات بسیاری از هورمونها و آنتی بادیها ( اجزاء مقابله با بیماریها) و همچنین با بسیاری از فاکتورهای دیگر که در فعالیتهای بدن نقش دارند در ارتباط هستند. پروتئین ها شامل نیتروژن، کربن، هیدروژن، اکسیژن و گاهی اوقات سولفور ( گوگرد) و فسفر هستند.
پروتئین ها یا کامل هستند یا ناکامل که بستگی به آمینواسیدهای (اجزای اولیه پروتئین ها) سازنده آنها دارد. انسان نیاز به ده نوع آمینواسید دارد ( آمینواسیدهای اساسی). بسیاری آمینواسیدهای دیگری هستند که انسان به آنها نیازی ندارد. تفاوت آشکار بین آمینواسیدهای اساسی و غیر اساسی این است که آمینواسیدهای اساسی را انسان نمی تواند در بدن خود تولید کند. بلکه باید آنها را از طریق رژیم غذایی خود دریافت کند.
ده آمینواسید اساسی برای انسان عبارتند از : لئوزین، ایزولئوزین، لیسین، میتونین، سیستین، فنیلالازین، تیروسین، ترئونین، تریپتوفان و والین. باید توجه داشت در میان این مواد بدن می تواند فنیل آلانین را برای تولید تیروسین به کار برد اما نمی تواند فنیل آلانین را از تیروسین به وجود آورد. هم چنین بدن می تواند سیستین یا سیستئین را از میتونین بدست آورد. اما نمیتواند سیتونین را از آن دو به جود آورد.
تعدادی از آمینواسیدها به وسیله بدن مورد استفاده قرار می گیرند. گلیسیرین بوسیله جگر برای رفع سموم موجود در برخی اجزای مشخص غذا مثل اسید بنزوئیک مورد استفاده قرار می گیرد. آن ممکن است همچنین درون ترکیبات بسیاری از اجزاء بدن مثل اسید بایل درگیر بشود. اسیدگلوتامیک ممکن است به عنوان منبع مواد برای ترکیبات آمینواسید های دیگر عمل کند.
هیستادین لازم است برای رشد و ترمیم بافت های انسان تبدیل شود به ماده ای که تحریک میکند ترشح اسید هیدروکلریک درون معده را به منظور آسان کردن فعالیت معده
پرولاین و هیدورکسی پرولاین ( آمینواسیدهای غیر ضروری ) یک ساختار پیدا شده در هموگلوبین ( سلول رنگی ) و در آنزیمهای ( ترکیبی که ضروری است برای اکسیداسیون وکاهش واکنش ها درون بدن) را شامل می شود.
آرجنین لازم است برای رفع مسمومیت آمونیاک و از آمین ها در تولید اوره، آرجنین رده بندی شده است در غیر ضروری فقط بخاطر اینکه آن می تواند با دیگر آمینواسیدها در بدن ترکیب بشود.