دانلود مقاله بازیافت و فواید آن

بازیافت و فواید آن بازیافت چیست ؟

بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده برای تولید و ساخت مجدد همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگر است، مثل ساخت کاغذ تازه از کاغذهای باطله و غیر قابل استفاده.

● فوائد بازیافت چیست؟

بازیافت زباله‌ها سه فایده مهم برای محیط زیست دارد.

ما به کمک بازیافت زباله در مصرف منابع طبیعی صرفه‌جویی کرده‌ایم زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو، از مواد بازیافتی استفاده می‌کنیم.

از دیگر فوائد بازیافت، صرفه‌جویی در مصرف انرژی است.

البته برای بازیافت مواد زاید هم نیاز به مقداری انرژی است اما انرژی لازم برای بازیافت زباله خیلی کمتر از انرژی مورد نیاز برای تولید محصولات جدید از مواد خام است.

برای مثال ساختن آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده ۹۰ درصد انرژی کمتر از ساختن آن از سنگ معدن نیاز دارد.

سومین فایده بازیافت نیاز به فضای کمتر برای دفن زباله‌هاست.

● چه موادی را و چگونه می‌توان بازیافت کرد؟

در گام اول برای بازیافت زباله‌ها باید مواد قابل تجزیه مثل پسمانده‌های آشپزخانه و مواد غذایی را از سایر زباله‌ها جدا کرده و سعی شود فقط این مواد را در کیسه زباله ریخته و به رفتگر تحویل داد.

این مواد را به نوعی کود به نام کمپوست تبدیل می‌کنند و برای اصلاح خاک و جبران مواد غذایی از دست رفته از آن استفاده می‌کنند.

در مرحله بعد باید مواد قابل بازیافت را از زباله‌ها جدا کنیم.

شیشه، کاغذ، پلاستیک و انواع فلزات از بهترین مواد برای بازیافت هستند.

▪ انرژی صرفه‌جویی شده حاصل از بازیافت یک قوطی آلومینیومی، یک تلویزیون را برای سه ساعت روشن نگه خواهد داشت.

▪ آلومینیوم را می‌توان بارها ذوب کرد و به قوطی یا ظرف جدید تبدیل نمود.

▪ بازیافت هر تن کاغذ باطله، ماهانه از تخریب ۹۰ هزار هکتار جنگل، مصرف ۱۲میلیون لیتر آب و ۱۲۰ هزار کیلووات برق می کاهد.

▪ به کمک بازیافت کاغذهای موجود در زباله‌ها، ماهیانه در‌آمدی بالغ بر۲۰ میلیارد ریال به دست خواهد آمد.

▪ بازیافت آلومینیوم، آلودگیهای زیست محیطی ناشی از فرآیند تولید این فلز را ۹۵ درصد کاهش می‌دهد.

▪ برای تهیه شیشه از شیشه بازیافت شده ۵۰ درصد آلودگی آب و ۲۰درصد آلودگی‌ هوا را کاهش می‌دهد.

▪ بازیافت کاغذ، منابع اقتصادی، عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، جلوگیری از قطع درختان و کاهش تولید زباله را به دنبال خواهد داشت.

▪ انرژی لازم، برای تولید یک کیلوگرم لاستیک نو، سه برابر انرژی مورد نیاز برای تولید یک کیلوگرم لاستیک بازیافتی است.

▪ ورقه‌های آلومینیومی بشقاب پیتزا و شیرینی قابل بازیافت‌اند، آنها را داخل سطل زباله نیندازیم.

▪ به کمک بازیافت کاغذ، می‌توانیم از قطع شدن درختان زیادی جلوگیری کنیم.

▪ بازیافت هر تن کاغذ، می‌تواند زمینه اشتغال برای ۵ نفر را فراهم کند ▪ به کمک بازیافت، مساحت کمتری از بیابانها و مراتع کشور به زباله‌دانی تبدیل می‌شود.

▪ به کمک بازیافت کاغذ، میزان انرژی مورد نیاز به یک چهارم و آب مورد نیاز به یک صدم کاهش می‌یابد.

▪ اصلاح الگوی مصرف و بازیافت بهداشتی زباله، دو اصل مهم برای کاهش آلودگی محیط زیست.

▪ برای تهیه هر تن کاغذ از چوب ۴۴۰ هزار لیتر آب مصرف می‌شود در حالی که برای تهیه آن از کاغذ باطله، ۱۸۰۰ لیتر آب کافی است.

▪ تهیه کاغذ از کاغذهای بازیافتی، ۳۰ تا ۵۵ درصد انرژی کمتری نیاز دارد و ۹۵ درصد آلودگی کمتری ایجاد می‌کند.

▪ به کمک بازیافت ۲۵ درصد از کاغذهای موجود در زباله‌های شهری، می‌توان سالانه از قطع یک میلیون و هفتصد هزار درخت جلوگیری کرد.

▪ صرفه‌جویی در مصرف مواد اولیه و انرژی و نیز کاهش‌ ورود مواد آینده به محیط ‌زیست از فوائد بازیافت است.

▪ با کاهش مصرف منابع طبیعی و بازیافت زباله، عمر تنها زیستگاه بشر « زمین » را طولانی‌تر کنیم.

▪ کیسه‌های نایلونی و پلاستیکی تجزیه‌پذیر نیستند، از مصرف بی‌رویه آنهاخودداری‌کنیم.

▪ بازیافت فرصتی برای محیط زیست و منابع &#۶۱۴۷۲;&#۶۱۴۷۲;محدود آن.

▪ بازیافت گامی حیاتی برای حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست.

▪ بازیافت گامی سبز در جهت توسعه پایدار.

▪ مشکل کمبود کاغذ در کشورهای در حال توسعه بزرگترین ▪ مشکل برای ادامه تحصیل است.

به کمک بازیافت، ▪ کشورمان را در حل این معضل یاری کنیم.

۱) بازیافت کاغذ برای تهیه هر تن کاغذ نیاز به قطع ۱۷ اصله درخت است.

بنابراین اگر هر شخص کاغذهای باطله‌اش را در طول یک سال جمع کند معادل ۵/۱ اصله درخت است و اگر همه ما ایرانیان این کار را انجام دهیم از قطع ۱۰۰ میلیون درخت در طول یک سال جلوگیری کرده‌ایم.

برای تهیه مصرف سالانه دستمال کاغذی هر خانواده ایرانی نیاز به قطع ۵/۱ اصله درخت می‌باشد.

استفاده از کاغذ بازیافت شده به جای تهیه آن از چوب درختان، موجب کاهش آلودگی هوا به میزان ۷۴ درصد، کاهش آلودگی آب به میزان ۳۵ درصد و کاهش مصرف آب به میزان ۵۸ درصد خواهد شد به همین دلیل ۵۰ درصد کاغذ تولید شده در کشورهای توسعه یافته از کاغذهای بازیافتی است.

بنابراین بازیافت کاغذ علاوه بر منافع اقتصادی، موجب عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، ممانعت از قطع درختان و کمک به سیستم جمع‌آوری و دفن زباله‌های تولیدی می‌شود.

پس چه خوب است: روزنامه‌ها و کاغذهای باطله و دفترچه‌های تمام شده بچه ها را هرگز دور نریزیم، آنها را از سایر زباله‌ها جدا کرده و به مأموران بازیافت تحویل دهیم.

اشیایی مثل پاکتها و پوشه‌ها را دورنریزیم تا در مواقع لزوم از آنها استفاده کنیم ۲) بازیافت پلاستیکها پلاستیک‌ها از نفت که منبعی غیر قابل تجدیدند تهیه می‌شوند ولی به علت غیر قابل تجزیه بودن، از زباله‌های پایدار و آلوده کننده محیط زیست به شمار می‌آیند.

کیسه‌های نایلونی و پلاستیک به طور متوسط ۵۰۰ تا ۷۰۰ سال در طبیعت باقی می‌مانند.

۳۰ درصد از پلاستیکهای تولید شده در بسته بندی به کار می‌روند.

بنابراین با جلوگیری از بسته‌بندیهای زائد می‌توان به مقدار زیادی از حجم زباله‌ها کاست.

استفاده از بسته‌بندیهای قابل بازگشت و یا ساکهای پارچه‌ای به هنگام خرید، از راههای مؤثر در جهت کاهش میزان ورود زباله‌ها به طبیعت است.

به منظور کاهش حجم زباله‌ها می‌توان از کیسه‌های پلاستیک خشک و غیر آلوده چندین بار استفاده کرد و در پایان هم، از آنها برای جمع‌آوری زباله‌ها، استفاده نمود.

به همراه داشتن لیوان شخصی به جای استفاده از لیوان یک بار مصرف و به کار بردن ظروف قابل شستشو به جای ظروف یک بار مصرف در مراسم و مهمانی‌ها، از دیگر راههای کاهش ورود زباله‌های پلاستیکی به محیط زیست است.

۳) بازیافت شیشه بطری شیشه‌ای که امروز دور انداخته می‌شود تا ۱۰۰۰ سال دیگر هم به صورت زباله در روی زمین قرار دارد.

برای تولید شیشه باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود که این کار مستلزم صرف مقدار زیادی انرژی و آب است.

انرژی لازم برای تولید هر کیلوگرم شیشه حدود ۴۲۰۰ کیلو کالری است.

تهیه شیشه از شیشه بازیافت شده نسبت به تهیه آن از مواد اولیه، آلودگی آبها را به میزان ۵۰ درصد آلودگی آب و تا ۲۰ درصد آلودگی هوا را کاهش می‌دهد.

ذوب هر تن شیشه منجر به صرفه‌جویی ۱۰۰ تن نفت می‌شود.

جدا کردن انواع ظروف شیشه‌ای شکسته یا شیشه‌های مربا، سس و غیره در منزل جهت بازیافت آنها، گام بزرگی در جهت بازیافت شیشه‌هاست.

به هنگام جمع‌آوری شیشه‌ها، بهتر است درپوش‌های پلاستیکی و فلزی بطریهای شیشه‌ای را جدا کرده و آنها را بر حسب رنگ تفکیک کرد.

● زباله‌ های خطرناک: بعضی از زباله‌های تولید شده در خانه‌ها از مواد بسیار خطرناک به شمار می‌آبندو مانند باطریهای مختلف، لامپهای مهتابی و جیوه ای، لوازم الکترونیکی و ...

.

این وسایل دارای مواد خطرناکی هستند که سلامت ما و محیط زیست را تهدید می‌کنند.

بنابراین : چه خوب است از لوازم خانگی یا اسباب‌بازیهای باطری‌دار را کمتر استفاده کنیم.

ساعتهای اتوماتیک بهتر از ساعتهایی است که با باطری کار می‌کنند.

از قرار دادن لامپهای جیوه‌ای و مهتابی و یا لامپهای سوخته در محلی که احنمال شکستن آنها وجود دارد خودداری کنیم بازیافت مواد زائد جامد بازیافت به معنی استفاده دوباره می‌باشد.

روزنامه‌ها برای تولید روزنامه جدید استفاده شوند.

قومی‌ها آلومینیومی می‌توانند برای تولید قوطی‌های آلومینیومی جدید استفاده شوند.

بطری‌های شیشه‌های می‌توانند برای ساخت بطری جدید استفاده شوند.

اجازه دهید، نگاهی به تعدادی از فواید بازیافت بیاندازیم.

حلقه بسته بازیافت که یک محصول قدیمی را به محصولی از همان تبدیل می‌کند این به این معنی تبدیل قوطی‌های آلومینیمی به قوطی‌های جدید آلومینیومی یا بطری‌هایش شیشه‌ای قدیمی به بطری‌های شیشه‌ای جدید می باشد.

تبدیل لیوان‌های شیر پلاستیکی به گلدان‌های گل یک حلقه بسته بازیافت نیست زیرا یک محصول دیگر ساخته می‌شود.

حلقه بسته بازیافت آرمانی می‌باشد زیرا مجبور به امیدواری راجع به خرید قوطی‌های آلومینیومی نیستند، آنها می‌دانند که مردم می‌خرند.

اما ممکن است گلدان گل بازیافت شده صادق نباشد.

بازیافت قضایای دفن زباله‌ها را ذخیره می‌کند.

آمریکایی‌ها، هر ساله زباله بیشتری تولید می‌کنند، بیشتر آنها در محل‌های دفن زباله دفن می شوند.

مشکل چیست؟

خوب این موضوع هزینه بر و مشکل حفر محل‌های دفن زباله جدید یا ساختن کوره‌های جدید وجود دارد.

بازیافت یک راه برای کاهش مقدار زباله‌ دفن شده می‌باشد.

بازیافت می‌تواند هزینه دفع زباله را کاهش دهد.

خلاصی از زباله‌ها حرف آسانی نیست، کامیونهای زباله در زباله‌‌دانی‌ها نیاز به پول دارند.

این پرداخت حق الزحمه خالی کردن آشغال، که بر پایه وزن و حجم زباله تعیین می‌شد.

حق الزحمه خالی کردن آشغال در مناطق مختلف متفاوت است، اما در هر جایی در حال بالا رفتن می‌باشد.

در ورمونت، یک زباله‌دانی، در حدود 65 دارد در تن برای زباله‌ای که دریافت می‌کند، هزینه دارد.

بازیافت هزینه حمل دفن زباله را کاهش می‌دهد زیرا زباله کمتری دفن می‌شود.

البته هزینه‌های دفن زباله در مقابل هزینه‌‌های بازیافت شده سنجیده می‌شود.

در سالهای اخیر، بازیافت یک کار سودمند شده است.

از سال 1993، قسمتی توسط مرکزهای فرآوری بازیافت پرداخت می شده، ظرفهای شیشه شفاف تا بیشتر از 75 درصد افزایش یافته است.

در طی همان دوره، هزینه روزنامه‌های قدیمی تا 1000 درصد بالا رفته است.

شهرهای ساحلی تا ساحل در حال تبدیل زباله‌های بی‌ارزش خود به پولهای با ارزش هستند بازیافت می‌تواند انرژی ذخیره کند.

همیشه برای ساختن یک محصول از مواد بازیافتی انرژی کمتری نسبت به ساخت آن از مواد جدید مصرف می‌شود.

استفاده از تکه آلومینیوم بازیافت شده برای ساختن قوطی‌های آلومینیومی، برای مثال، 96 درصد انرژی کمتری نسبت به ساختن آن از کاناسر بوکسیت یا مواد خام مورد استفاده در ساختن آلومینیوم مصرف می‌کنند.

یک استثناء در بازیافت = ذخیره انرژی مربوطه به پلاستیک می‌باشد.

گاهی اوقات انرژی بیشتری برای بازیافت پلاستیک نسبت به ساخت آن از مواد جدید مصرف می‌شود بازیافت منابع طبیعی را ذخیره می‌کند منابع طبیعی شامل زمین، درختان، کانی‌ها و آب میباشند.

با استفاده بیشتر از یکبار از مواد، ما منابع طبیعی را حفظ می‌کنیم.

در مورد کاغذ، بازیافت آن باعث ذخیره درختان و آب می‌شود.

ساختن یک تن کاغذ از ذخایر بازیافت شده تا حدود 17 درخت را ذخیره و 50 درصد آب کمتری استفاده می‌کند منابع طبیعی شامل زمین، درختان، کانی‌ها و آب میباشند.

ساختن یک تن کاغذ از ذخایر بازیافت شده تا حدود 17 درخت را ذخیره و 50 درصد آب کمتری استفاده می‌کند بازیافت می‌‌تواند آلودگی آب و هوا را کم کند استفاده از تکه آلومینیومی بجای کانسار بوکسیت برای ساختن محصولات آلومینیومی جدید، باعث کاهش آلودگی آب و هوا تا95 درصد می‌شود.

اگر شما می‌خواهید کاری برای محیط زیست انجام دهید، قوطی‌های آلومینیومی را بازیافت کنید.

محل بازیافت بیشتر مردم فکر می‌کنند که آمریکا باید بیشتر زباله‌های خود را بازیافت کند، حتی کارشناسان هم روی بهترین روش موجود با هم توافق ندارند.

آیا جوامع باید باقی‌مانده را به صورت بازیافت شوند و انتخاب کنند.

یا آیا این تمرین برای بودجه‌های شهرهای بزرگ خیلی گران می‌باشد؟

مسئله بازیافت جلوی کار جمع کنندگان سنتی زباله (گروه‌های بزرگ مدرسه‌ای) برای بدست آوردن پول برای باشگاه‌هاشان را می‌گیرد؟

بگذارید نگاهی به روشهای قابل بازیافت که می‌تواند جمع آوری شود.

مجموعه‌های کناره جاده مواد قابل بازیافت خود را در کنار جاده یا در مکان‌های طراحی شده برای این ساکنان (مردم) موضوع می‌گذارند.

جوامع ممکن است به مردم برای دسته‌بندی مواد قابل بازیافت خود نیاز داشته باشند نظیر قوطی‌های آلومینیوم، روزنامه‌ها و شیشه‌ها یا به ظرف‌های جداگانه یا ممکن است با هم ترکیب شوند.

برنامه مجموعه‌های کنار جاده‌ای به نرخ بالای بازیافت خود می‌بالد.

تعدادی از کارشناسان می‌گویند که بازیافت کنار جاده‌ای که در سرتاسر کشور وجود دارد، می‌توانست حجم مواد زائد جامد تا 15 ـ 20 درصد کاهش دهد برنامه‌های فواید بازیافت در ایالات متحده در حال رشد می‌باشند رسانه‌های جمعی و حرکات زیست محیطی روی مشکل زباله‌های کوهستانی متمرکز شده‌اند.

آمریکائیها فقط 6 درصد در سال 1960 و 16درصد در سال 1990 بازیافت کرده‌اند، اما ما امروزه 30 درصد بازیافت کرده‌ایم.

مراکز ریختن زباله در بعضی نواحی، مردم مواد قابل بازیافت خود را به مراکز جمع‌آوری آنها می‌آورند.

این باعث ذخیره هزینه جامعه از مجموعه‌های کنار جاده‌ای میشود ساکنان برای آمدن به این مرکز بدون هیچ پولی یا پول کمی اعتماد می‌کند.

و آنها معمولاً باید، مواد را خرد، دسته‌‌بندی و تمیز کنند.

ماشینهای فروش معکوس در بسیاری از مکانها، ماشینهایی وجود دارد که ظرف‌های آشامیدنی استفاده شده را می‌پذیرید و هزینه ذخیره کننده آن در آن لحظه می‌پردازد.

ماشینهای فروش و معکوس مطلوب هستند زیرا آنها معمولاً در بیرون یا خارج خواربار فروش قرار دارند.

سپرده‌ها چندین ایالت یک سپرده 5 تا ده درصدی روی بطریها و قوطی‌های قابل تبدیل اعمال کرده‌اند.

مشتریها سپرده‌های خود را پس می‌گیرند.

زمانی که آنها ظرف‌ها را برای بازیافت به فروشگاه‌ها می‌آورند.

این پول بطری نامیده می شود.

ایالات قوانین سپرده‌گذاری برای مبارزه با مشکلات وضع کرده‌اند.

حالا آنها یک قدم جلوتر از مسابقه هستند.

سپرده‌ها به مشکلات دفع مواد زائد جامد همچنین کمک می‌کند.

جمع‌آوری زباله توسط داوطلبان این بازیافت یک روش قدیمی می‌باشد.

گروه‌های جامعه، نظیر گروه‌های یکتایی و بوی اسکات، مواد قابل بازیافت برای بدست آوردن پول برای باشگاه‌هاشان را جمع می‌کنند.

این گروه‌ها معمولاً فقط آلومینیوم و روزنامه‌ها را بخاطر اینکه ارزش تکه‌ای بودن آنها بیشتر از سایر مواد قابل بازیافت می‌باشد جمع‌آوری می‌کنند.

راههای موفقیت در بازیافت برنامه‌ها فواید کارشناسان بر سر این موضوع که آیا آمریکائیها باید بخاطر بازیافت مواد زایدشان سوال پرسیده شوند، (یک برنامه داوطلبان) یا آیا آنها نیازمند قانون برای بازیافت زباله‌هایشان هستند (برنامه‌ حمایتی) مباحثه دارند.

بازیافت حمایتی تعدادی از جوامع قوانینی را تصویب کرده‌اند یا از اموری حمایت کرده‌اند که شهروندان حداقل تعدادی از زباله‌های خود را بازیافت می‌کنند.

به طور شاخص، ساکنان این جوامع، روزنامه‌ها، آلومینیوم، شیشه‌ها و دیگر مواد قابل بازیافت از باقیمانده زباله را جدا می‌کنند.

برای جوامع دیگر ممکن است فقط روزنامه‌ها برای بازیافت جدا شود.

ساکنانی که قوانین بازیافت محل را نپذیرفته‌اند ممکن است جریمه شوند یا زباله‌هایشان ممکن نیست جمع‌آوری نشود.

در تلاش برای تشویق به بازیافت جوامع زیادی برنامه‌های پرداخت به شخص برای خارج کردن اشغال را پذیرفته‌اند.

ساکنان جوامع هزینه ظرفهای زباله‌ای که آنها برای جمع‌آوری ترتیب داده‌اند را پرداخت‌ می‌کنند.

مواد قابل بازیافت ما از هیچی بدست می‌آید، سالی کنت، ساکن سلاتل توضیح‌ می‌دهد.

اما ما 15 دلار در ماه برای یک سطل 30 گالنی زباله که قابل بازیافت نمی‌باشد، پرداخت می‌کنیم.

اگر ما کار بازیافت را خوب انجام ندهیم، ما به دو سطح آشغال نیاز خواهیم داشت که هزینه آن دو برابر میشود.

بازیافت داوطلبانه تحت عنوان یک بازیافت داوطلبانه، ساکنین برای بازیافت زباله‌هایشان تشویق می‌شوند اما نیاز ندارند که حتماً این کار را انجام دهند.

ساکنینی که بازیافت انجام نمی‌دهند، به هیچ‌وجه جریمه یا تنبیه نمی‌شوند.

آیا برنامه‌ها حمایتی در عمل بازیافت انجام نمی‌دهند، به هیچ وجه جریمه یا تنبیه نمی‌شوند.

آیا برنامه‌های حمایتی در عمل بازیافت بهتر است یا برنامه‌های داوطلبانه؟

آمارها نشان می‌دهد که برنامه‌های حمایتی موفق‌تر هستند.

در برنامه‌های داوطلبانه، در حدود جامعه عمل بازیافت را انجام می‌دهند.

در برنامه‌های حمایتی، حدود جامعه بازیافت انجام می‌دهند.

چرا مردم بیشتری تحت برنامه‌های بازیافت حمایتی، بازیافت نمی‌کنند؟

جواب ساده است.

اجباری کردن قانون غیر عملی می‌باشد این به معنی است که با گذشتن از یک سطل زباله به سطل دیگری می‌توان فهمید که چه کسی در حال بازیافت می‌باشد.

نیویورک سیستی، که 24 میلیون جمعیت‌ دارد، تنها شهر بزرگی است که برنامه‌های خود را اجباری می‌کند.

بخش بهداشت، شهر، تعدادی از کارمندان خود را به جستجوی خوب در سطح اشغالهای ساکنین در هر مورد، مطالعات جدید پیشنهاد می‌کند که برنامه‌های بازیافت موفقیت‌آمیز، برنامه‌هایی هستند که بازیافت را برای مردم آسان می‌کنند.

مهمترین برنامه بازیافت موفقیت‌آمیز، برای ساکنان ظرفهای بخصوصی برای زباله‌هایشان فراهم کرد و مواد قابل بازیافت شده را هفتگی همراه با بقیه آشغال جمع‌آوری می‌کرد.

آسودگی و راحتی کلیدهای موفقیت هستند تصمیم زمانبازیافت آیا بازیافت همیشه معنی می دهد؟

نه همیشه بازیافت به نشر می رسد که فرایند بزرگی باشد اما بازیافت هزینه پولی و مصارف انرژی دارد .

بازیافتی ها جمع شده ، ذخیره شد و به صورت مدیریت بازیافت فروخته شده و به محصولات جدید تبدیل می شوند تجمع مواد قابل بازیافت فقط اولین قسمت داستان است .ما می توانیم شهروندان خوبی باشیم و زباله هایمان را بازیافت کنیم .

اما اگر هیچ کسی نخواهد مواد مقابل بازیافت را بفروشد ما نمی توانیم خیلی ورزیده شویم به عبارت دیگر هر کسی که مجبور است که روزنامه های قدیمی را بخرد ، زیرا استفاده از آنها برای ساخت محصول کاغذی جدید نسبت به استفاده از ذخیره کاغذی طبیعی ارزانتر است چه اتفاقی می افتد اگر مواد قابل بازیافت را نخرد ؟ساحل شرقی این مشکل را چند سال قبل تجربه کرده است زمانی که تقاضا بیشتر از عرضه روزنامه های قدیمی بود .

جوامع در ساحل شرقی ، روزنامه ها را برای بازیافت جمع آوری کردند ، اما هیچ کس آنها را نمی خردید .

روزنامه ها فقط در اطراف خانه ها منتظر زندگی دوباره بودند.

این بازیافت نیست .

بازیافت به معنی ساختن چیزی جدید از چیزی قدیمی می باشد .

جمع کردن اولین مرحله می باشد .

خبرهای خوبی برای ساحل شرقی وجود دارد .

از مشتریانی که تقاضای محصولات کاغذی بازیافت شده را داده اند متشکریم ، تقاضای بیشتر از عرضه روزنامه تمام شده است .

امروز بیشتر بازیافت کنندگان مشتاق کارکردن زیاد روی کاغذهای استفاده شده می باشند.

راهنمای بازیافت : درباره بازیافت زباله با ورمی کمپوست ...

کی از مهم ترین مشکلات هزاره سوم چگونگی برخورد با زباله های تولیدشده به وسیله بشری است که همواره در حال تغذیه از محیط پیرامون برای رفع نیازهای خود است.

سالیانه میلیون ها تن زباله های آلی دفن یا سوزانده می شود و علاوه بر اینکه هزینه های کلانی صرف حمل، دفن یا سوزاندن زباله ها می شود، مشکلات زیست محیطی فراوانی را نیز به همراه دارد.

برای نمونه در روش دفن زباله، با خطرات ورود نیترات ها و دیگر مواد آلاینده به آب های زیرزمینی روبه رو هستیم و محدودیت های فراوانی را نیز در امر تهیه فضاهای بیشتر برای دفن آلاینده ها داریم.

یکی از راه حل های بسیار موثر برای حل کردن این مشکلات و مبارزه و خنثی سازی اثرات نامطلوب زباله ها تبدیل آنها به کود است که نه تنها باعث رهایی جوامع بشری از معضلات به وجود آمده، می شود بلکه مزایای فراوانی را نیز برای وی به ارمغان می آورد که سبب حفظ منابع طبیعی موجود و به دست آمدن سودهای اقتصادی کلان می شود.

در سال های اخیر روش ها و فناوری های تولید کود از زباله های آلی به طور گسترده یی از لحاظ علمی و عملی در حال گسترش است.

یکی از مهم ترین این روش ها استفاده از کرم ها در تولید کود از زباله های شهری است که «ورمی کمپوست» یا «کمپوست کرمی» نامیده می شود.

«ورمی کمپوست» محصول تجزیه، تخمیر و فساد مواد آلی موجود در زباله های مناطق شهری و به خصوص زباله های خانگی یا زباله های کشاورزی و زراعی است که تحت شرایط خاص و کنترل شده تولید می شود.

در این فرآیند زباله های آلی اعم از زباله های میوه ها، سبزیجات، ضایعات کشاورزی و دیگر ضایعات ارگانیک توسط نوع خاصی از کرم های خاکی تحت عنوان Eisenia foetidae به کود تبدیل می شود.

این کرم ها با بلع مواد آلی و دفع آنها از طریق سیستم گوارشی خود نوعی کود تولید می کنند که از لحاظ میزان عنصرهای غذایی بسیار غنی و از دانه بندی مناسبی نیز برخوردار است.

عبور آرام، مداوم و مکرر مواد از مسیر دستگاه گوارش کرم خاکی همراه با اعمال خرد کردن، ساییدن، به هم زدن و مخلوط کردن آن در بخش های مختلف این مسیر و آغشته کردن این مواد به انواع ترشحات سیستم گوارش این جاندار مانند کربنات کلسیم، آنزیم ها، مواد مخاطی، متابولیت های مختلف و میکروارگانیسم های دستگاه گوارشی و بالاخره ایجاد شرایط مناسب برای سنتز اسیدهای هومیک در مجموع منجر به تولید ماده یی می شود که خصوصیاتی کاملآً متفاوت با مواد فرو برده شده پیدا می کند که «ورمی کمپوست» خوانده می شود.

این کود از لحاظ کیفی ماده یی سرشار از مواد هومیک و عناصر غذایی به فرم قابل جذب برای گیاه است و همچنین دارای انواع ویتامین ها، هورمون های محرک رشد گیاه و آنزیم های مختلف است.

از لحاظ ظاهری به صورت دانه یی شکل و به رنگ تیره و عاری از هرگونه بوی نامطبوع است و دارای قابلیت های بالایی برای عرضه تجاری است.

از مزایای این کود نسبت به دیگر انواع کودهای موجود می توان به موارد زیر اشاره کرد: - سبک و فاقد هرگونه بوی نامطبوع - عاری از علف های هرز - عاری از باکتری های غیرهوازی - حاوی میکروارگانیسم های هوازی مفید مانند ازتوباکتر - بالابودن میزان عناصر اصلی غذایی مانند آهن، روی منگنز و مس - دارا بودن مواد محرک رشد گیاهان نظیر ویتامین ها - قابلیت بالای نگهداری آب و مواد غذایی در مجموع این عوامل باعث شده «ورمی کمپوست» به عنوان مطلوب ترین و بی رقیب ترین کود آلی برای مصارف کشاورزی، فضای سبز، نشاکاری، گلکاری، سبزی کاری، باغ های میوه، گیاهان آپارتمانی و...

محسوب شود.

«ورمی کمپوست» می تواند جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی باشد.

تحقیقات نشان داده است که کودهای ارگانیک بسیار بهتر از کودهای شیمیایی است و استفاده از آنها علاوه بر کاهش هزینه های اقتصادی، مشکلات عدیده کودهای شیمیایی نظیر خراب کردن بافت خاک، نفوذ مواد شیمیایی به آب های سطحی و آلوده کردن این آب ها و رسیدن این آلودگی ها به صورت چرخه یی به غذای حیوانات و انسان ها را نیز به همراه ندارد.

علاوه بر معایب ذکر شده کودهای شیمیایی، لازم به ذکر است که قیمت کودهای شیمیایی نسبت به «ورمی کمپوست» به مراتب بالاتر بوده و استفاده از «ورمی کمپوست» به جای کودهای شیمیایی سبب صرفه جویی در هزینه ها می شود.

«ورمی کمپوست» در مقایسه با کودهای دامی نیز دارای مزایای زیادی است و همچنین مشکلات استفاده از کودهای دامی مانند انتقال بیماری های انگلی قابل انتقال از راه فضولات دامی و آلودگی های محیطی ناشی از مصرف این کودها را نیز به همراه ندارد.

در زراعت و کشاورزی رایج، باغ های میوه و گیاهان گلدانی می توان به راحتی از «ورمی کمپوست» استفاده کرد و از مزایای بی شمار آن بهره مند شد.

با توجه به فواید بی شمار «کمپوست کرمی» که به اجمال به آنها اشاره شد لزوم گسترش سیستم های تولیدکننده این محصول و حمایت از تولیدکنندگان آن یکی از نیازهای مهم جهان امروز است که کمک شایانی در تقلیل هزینه ها کرده و سبب حفظ محیط زیستی می شود که آدمی همواره برای ادامه حیات خویش بدان وابسته است.

بازیافت شیشه از آغاز تا کنون بازیافت شیشه چهار هزار سال قابل از میلاد مسیح، شیشه به صورت یک لعاب آبگونه تزیینی در خاور میانه استفاده می شد.

ظرف های شیشه ای رنگی برای خوردن و آشامیدن از سال 1550 گسترش یافته و مورد استفاده قرار گرفته است.

قدیمی ترین شیشه صاف و شفاف، یک گلدان ریخته گری شده در نینوای آشور است که در حدود 800 سال قبل از میلاد تولید شد و اکنون در موزه British لندن قرار دارد.

در قرون هجدهم و نوزدهم شیشه بسیار گران بود و برای کاربردهای محدود همانند تولید پنجره های شیشه ای رنگی کلیسا استفاده می شد.

در ابتدای قرن بیستم با انقلاب صنعتی تولید شیشه با مقیاس بزرگی آغاز گردید.

برای مثال تولید لامپ سبک شیشه ای ماشین در سال 1926 آغاز شد.

امروزه شیشه ماده گران بهایی به شمار نمی رود و برای بسته بندی مواد، تولید پنجره و سایر محصولات استفاده می شود.

شیشه های جدید از چهار ترکیب شن، خاکستر سودا( کربنات سدیم)، سنگ آهک و سایر افزودنی ها ساخته می شود.

این افزودنی ها شامل آهن در رنگ (قهوه ای یا سبز)، کرومیوم(فلز درخشان)، فلز لاجورد در رنگ سبز مایل به آبی، آلومینا برای دوام و برم برای بهبود عملیات حرارتی به آن افزوده می گردد.

سالانه تمامی شیشه استفاده شده در اروپا در حدود 6/11میلیون تن تخمین زده می شود.

صنعت شیشه در انگلستان با به کارگیری تکنولوژی بالا ظرفیت بازیافت خود را به بالای یک میلیون تن در سال رسانیده است.

وابستگی مواد دیگر و قابلیت غیرقابل انکار شیشه، با توجه به تمامی مشکلات، بازیافت آن یک مساله اجباری و اضطراری می باشد.

7 درصد شیشه ها به طور میانگین از زباله های خانگی تولید می شود، به طوری که در سال 2001 بیش از 5/2 میلیون تن از این مواد سوزانده شده است.

برای ساخت شیشه انرژی زیادی در استخراج و حمل و نقل مواد صرف می شود.

در این فرآیند ترکیب مواد را باید در دمای بسیار بالا انجام داد و حجم بالای سوخت فسیلی استفاده شده در آن دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای بسیاری تولید می کند.

به طور مثال در سال 2002 در صنعت شیشه انگلستان در حدود 8611000000 کیلووات ساعت برق مصرف شد و 8/1 میلیون تن دی اکسید کربن از سوخت فسیلی در کارخانه ها تولید گردید.

یک کوره کارآمد حدود 4 گیگا ژول برق برای گداختن یک تن شیشه لازم دارد.

شیشه را می توان به عنوان یک ماده ساده بازیافت نمود و ساختار آن در گونه های مختلف بازیافت از بین نمی رود و این بسیار مهم است.

در مورد تولید بطری های شیشه ای می توان گفت که 80 درصد از کل شیشه مصرف شده بازیافتی است که Cullet نامیده می شود.

Cullet که همان خرده شیشه است، ساختار شناخت شده ای برای کارخانه ها دارد و به صورت خرده شیشه بومی شناخته می شود.

نمودار اگر شیشه بازیافتی برای ساخت بطری و جارها استفاده شود، انرژی لازم برای کوره ها کاهش می یابد.

علاوه بر حمل و نقل و مراحل تولید، حدود 315 کیلوگرم از تولید CO2 در هر تن شیشه ذوب شده کاهش یافته است.

از بازیافت دو بطری شیشه ای انرژی لازم برای جوش آمدن آب برای 5 فنجان چای تولید می شود.

بازیافت، تقاضای بازار برای مواد اولیه را کاهش می دهد.

این مساله استفاده از مواد را کم نمی کند اما هزینه خاک برداری را کاهش می دهد و اگر از منظر دیگری به آن توجه کنیم، فواید استفاده مجدد و بازیافت به محیط زیست مرتبط می شود.

برای بازیافت هر تن شیشه حدود 2/1 تن از مواد اولیه صرفه جویی می شود.

بازیافت موجب کاهش ضایعات شیشه در کره زمین می شود.

هر چند شیشه مستقیما سلامت زمین را تهدید نمی کند و می توان آن را به مدت نامحدودی ذخیره نمود.

چطور، چگونه و کجا بازیافت شیشه انجام می شود؟

نوع شیشه در خانواده شیشه هایی که می شناسیم ترکیبات ویژه ای مورد استفاده قرار می گیرد.

ظروف شیشه ای بزرگ ترین بخش ظروف شیشه ای به بطری ها و جارها مربوط می شود که 80 درصد بازیافت شیشه را در اختیار دارند.

کل ظروف شیشه ای در انگلستان در حدود 23/2 میلیون تن است که حدود 629 هزار تن آن را واردات تشکیل می دهد.

به طور میانگین هر خانواده انگلیسی حدود 330 بطری و جار شیشه ای در سال مصرف می کند.

استفاده مجدد خرده فروشی ها با فروش و گرفتن بطری های برگشت پذیر کار عمومی و عملی بازگست را انجام می دهند.

به هر حال کارخانجات تولیدکننده در افزایش و کاهش بطری ها و حمل و نقل آن برای پر کردن مجدد نقش بسیار مهمی دارا هستند.

این بازگشت چه از نظر مالی و چه از نظر زیست محیطی دارای فوایدی است که از بطری های برگشت پذیر حاصل شده است.

به علاوه علاقه مصرف کنندگان به بطری های برگشت پذیر نیز می تواند موثر باشد.

بطری های شیر نمونه بارزی از این بطری هاست که باید بسیار پاک و تمیز باشد.

با وجود وزن زیاد و مقاومت شیشه و ارزش تمیز کردن پایین آن، بطری های برگشت پذیر، زمانی که از آنها برای پر کردن مجدد استفاده می شود، بسیار مقرون به صرفه می باشد.

کاربرد این بطری ها بیشتر در شیشه های مربا و ماءالشعیر می باشد.

بازیافت بسیاری از مردم پس از مصرف ظروف شیشه ای آنها را به بانک های شیشه تحویل می دهند.

اولین بانک شیشه در سال 1977 به وجود آمد و در حال حاضر 50 هزار بانک شیشه در سراسر کشور انگلستان وجود دارد.

معمولا برای سازگاری بیشتر مصرف کنندگان، بانک های شیشه را در سوپر مارکت ها قرار داده اند.

سایت اینترنتی برای یافتن نزدیک ترین بانک شیشه نسبت به محل زندگی مصرف کنندگان ایجاد شده است.

جمع آوری شیشه بدل به یک شغل پر درآمد شده است.

بسیاری از کافه ها و سوپرمارکت ها و برخی از شرکت های خصوصی مدارس برای خود دارای بانک شیشه هستند.

حدود 600 هزار تن بطری شیشه ای از بانک های شیشه ای ایجاد شده در کافه ها، کلوپ ها، هتل ها، رستوران ها و بارها در سال جمع آوری می شود.

درصد بازیافت شیشه در انگلستان 34 درصد است که نسبت به کشورهای سوییس و فنلاند که بازیافت شیشه در آنها 90 درصد است، بسیار ناچیز است.

اصولا درصد قابل قبول بازیافت شیشه در حدود 50 درصد می باشد.

بانک های شیشه شرکت های جمع آوری کننده یا دیگر بخش ها، خرده شیشه را به صورت تناژ تحویل می دهند.

زمانی که خرده شیشه ها جمع آوری می شوند، آلودگی آنها جدا شده و سپس با مواد دیگر در کوره های ذوب مخلوط می شوند.

سپس در قالب یا بادکن های مکانیکی به بطری و جار جدید تبدیل می شوند.

ناهماهنگی رنگ جمع آوری خرده شیشه های شفاف بی رنگ برای بازیافت در انگلستان بسیار کم می باشد.

بیشتر تولیدات شیشه در انگلستان بطری های شفاف و کهربایی می باشد که به دلیل صادرات زیاد شیشه های شفاف انگلستان است.

برای اینکه مصرف کنندگان همواره بطری و جارهای شفاف را در بانک های شیشه قرار می دهند، تولید خرده شیشه های شفاف کم تر است.

واردات انگلستان بیشتر به منظور تولید بطری های سبز است که به طور عمده برای بسته بندی ماءالشعیر استفاده می شود.

در گذشته بطری های سبز بازیافت نمی شد اما در این صنعت با کار و تلاش زیاد دولت اقدام به افزایش بازیافت بطری های سبز نمود و در حال حاضر انگلستان حدود 85 درصد از بطری های سبز را بازیافت می نماید.

این خرده شیشه ها در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارد.

این مواد را می توان با رنگ ها و مواد شیشه ای دیگر ترکیب نمود و بازار خوبی برای بطری های سبز ایجاد کرد.

از خرده شیشه های بازیافتی می توان برای تولید بطری های جدید استفاده نمود.

بازیافت شیشه به 4 روش به دولت و محیط زیست کمک می کند که شامل کاهش خاک برداری، کاهش مصرف انرژی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و جلوگیری از هدر رفتن منابع معدنی می باشد.