دانلود مقاله صنعت تبلیغات

محمد بنی حسن - رشته گرافیک- مقطع کاردانی عنوان پایان نامه: تبلغات شماره دانشجویی 3600002970 - آموزشکده شهید کرج (پسران) - آدرس: تهران، خیابان شهید مدنی خیابان سجاد کوچه اسدی- پلاک 105 - تلفن : 7811057

این تحقیق به این دلیل صورت گرفته اکثر فارغ التحصیلان رشته گرافیک بسوی تبلیغات رفته اما متأسفانه هیچ دانش خاص و محکمی از پیرامون آن ندارد و با زوایای مختلف آن آشنا نیستند. در این تحقیق ابتدا با صنعت تبلغات در ایران و جایگاه و مشکلات آن آشنا شده و سپس در فصلهای بعد با ارتباط تبلیغات با رسانه‌های مختلف از قبیل (تلویزیون، رادیو، مطبوعات و . . . ) آشنا می‌شویم و تأثیر گرافیک را در تابلوهای تبلیغاتی مورد بررسی قرار داده و بازاریابی برای کالا و خدمات را همراه با نمونه‌هایی از برترین‌های آن بررسی می‌کنیم. در فصل بعد با شیوه جدید تبلیغات به کمک اینترنت و موبایل آشنا شده‌ و ایده‌های جدید و چالشهای آن را بررسی می‌کنیم و در انتها با اصلاحات و واژه‌های تخصصی این صنعت و اخباری از دنیای تبلیغات را با هم مرور می‌کنیم و در انتها کارهای عملی این پروژه که تبلیغات برای مبلمان است را ملاحظه خواهیم کرد.

فصل اول

تبلیغات در ایران و چالشهای آن در سال اخیر

مقدمه

سالها پیش، زمانی که «سیهرو» سیاستمدار رومی گفت: « اگر بخواهی مرا متقاعد کنی باید اندیشه مرا بشناسی و اگر خواستی اندیشه مرا بشناسی، باید احساسات مرا درک کنی. پس باید یادگیری  که با کلمات من حرف بزنی. ارشمیدس دائم می‌گفت: آیا من می‌توانیم اهرمی داشته باشم که بتوانم با آن دنیا جابجا کنم. او نمی‌دانست که دهکده جهانی چگونه  به دهکده  اطلاعاتی تبدیل خواهد شده و با انتشار اطلاعات از طریق کتاب و رسانه‌های جمعی می توان دنیا را جابه جا کرد. والتر اسکات ، نویسنده معروف انگلیسی ، می‌گوید: جامعه هر روز با دو حرکت به حیات خویش ادامه می‌دهد. اولی حرکتی است که روزنامه‌های صبح به آن وارد می‌کنند و دومی تکانی است که روزنامه‌‌های عصر به آن می‌دهند.

انقلاب کبیر فرانسه این پیام را به ارمغان می‌آورد: مطبوعات نقش سنتی نظارت بر جامعه را به عهده دارد. و جوان ملی و جوهر انسان اندیشمند است و اندیشه را در بستر آزادی می‌پروراند. در نتیجه از 1789 (سال پیروزی انقلاب کبیر فرانسه) تا سال 1800 میلادی یعنی ظرف 11 سال) 1350 روزنامه در فرانسه منتشر شد.[1] فراموش نکنیم دانش و خرد محصول مطالعه است، نه گوش دادن به رادیو و تلویزیون. مطالعه باعث خود با تکاری و خلاقیت می‌شود. هرگز رسانه‌های دیداری و شنیداری نمی‌توانند با رسانه‌های مکتوب مقایسه شوند. زیرا رسانه های مکتوب محصول اندیشه است و رادیو و تلویزیون خاصیت ماندگاری را ندارند.

ما در دنیای تحت کنترل رسانه ها زندگی می‌کنیم. رسانه‌ها زندگی می‌کنیم. رسانه‌ها به ما می گویند دنیا را چگونه باید بیینیم و باید در ایران قدرت تصویر، اثرگذاری تصویری، زمان تصویر و پیام تصویری را در رسانه‌هایمان با شدت تجربه کنیم. ما ایرانیان قبل از میلاد مسیح (ع) صنعت کتابسازی داشتیم و 500 سال پیش، صنعت صحافی را اروپائیان از ما یاد گرفتند. از زمان صفویان ؟؟؟ در برای منتشر می‌شده و اکنون روزنامه دست نویس دربار محمد شاه قاجار در آرشیو ملی هند موجود است. همچنین از 1784 در هند و روزنامه فارسی و انگلیسی مشترک منتشر می‌شده و کمپانی هند شرقی 54 سال روزنامه به فارسی منتشر می کرد. ورود چاپ به ایران به آمریکا فقط 2 سال اختلاف داشت، ولی ما چون عاشق رسم الخط نستعلیق بودیم، نتوانستیم با چاپ روز دنیا کنار بیاییم. در نتیجه هرگز چاپ همزمان را تجزیه نکردیم.[2]

سال گذشته 1382، سال گذشته 1382 ، سال تصمیم‌گیری، مباحثه و چانه زنی درباره چگونگی هدایت چرخ سرگردان تبلیغات در ایران بود. سال اعلام خبر ایجاد مواردی که تاکنون وجود نداشتند و از قضا ماهیت آنها برای ساماندهی صنعت تبلیغات کشور بسیار ضرروی است؛ مانند اتحادیه کانون‌های تبلیغاتی، رتبه‌بندی کانون‌ها و قانون جامع تبلیغات بازرگانی.

- امسال تبلیغات بازرگانی سازماندهی می‌شود.

مجتبی آقایی مدیر کل تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال 83 را نسبت به 1382 ، سال حرکت به سوی نهادینه‌تر شدن فعالیتهای تبلیغاتی و تشکیل صنف و انسجام این صنعت می‌داند. محمد صحفی، معاون مطبوعات و تبلیغات وزارت ارشاد، گردش مالی 2500 میلیارد ریال صنعت تبلیغات و به دنیال آن، جرایم متعدد و قانون شکنی‌‌های مختلف در این عرصه خبر داد، شاید هدف او اشاره به ضرورت تصویب تک قانون جامع‌تر در زمینه تبلیغات برای مقابله با جرایم و از سوی دیگر ایجاد یک اتحادیه برای رسیدگی به امور صنفی دست اندرکاران این حوزه بود.

دکتر محمد دهقان، رئیس انجمن صنفی تبلیغات، در این باره می‌گوید: «انجمن از پنج سال پیش فعالیت خود را آغاز کرده است و به لحاظ گستردگی مبحث تبلیغات، لازم است برخورد تشکیلاتی با این حرفه داشته باشیم. از سال گذشته بحث ایجاد تادیه مطرح شود با این توجه اتحادیه خواهد بود و عضویت در اتحادیه اجباری است. هم چنین دهقان در مورد رتبه‌بندی شرکتهای تبلیغاتی می گوید: «در مهرماه 82 جلسه‌ای با حضور مسئولان وزارت ارشاد برگزرا کردیم و در آن تصمیم گرفتیم کانونهای تبلیغاتی را به دو دسته آژانس و رسانه تقسیم و رتبه‌بندی بشوند. در این رتبه‌بندی، میزان تحصیلات، سابقه فعالیت، امکانات و تجهیزات و . . .  ملاک خواهد بود. رئیس انجمن صنفی تبلیغات هدف از این اقدام را توجه به ویژگی‌های حرفه‌ای و تعیین جایگاه تبلیغات و جلوگیری از ورود افراد و غیرمتختصص به این حرفه می داند.

از آنجایی‌که آیین نامه 21 ماده‌ای شورای انقلاب اسلامی در سال 1358 پاسخگوی حجم وسیع تبلیغات حوزه‌های متنوع رسانه‌ ای، شهری و الکترونیکی در دهه ‌80 نبود، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم گرفت به دعوت کارشناسان خبره این حوزه، پیش نویس قانون تبلیغات بازرگانی را در 58 ماده تهیه و اسفند سال 81 ارائه و پس از بازبینی‌های مختلف به دفتر وزیر  ارشاد ارائه کند. [3]

تأکید بر صیانت از حریم و حقوق کودکان و نوجوانان، ارائه مستندات ضروری برای تبلغ بعضی از کالاها و  شرایط متن و گفتار در تبلیغات، از ویژگی‌های بارز این پیش نویس است. بر اساس ماده 18 این پیش نیوس، در تبلیغات نباید از کودکان به صراحت خواسته شودکه شخصاً کالایی را خریداری یا از والدین و اطرافیان خود خرید کالا را درخواست کنند. هم چنین بر اساس ماده 34، تبلیغ در مورد موارد خاص داروها اعم از گیاهی و شیمیایی ممنوع است مگر تبلیغات که مستقیم برای متخصصان دارو و درمان ارسال می‌شود یا در نشریات علمی و تخصصی انتشار می‌یابد.

نگرانی در شهر

از زمانی که شهردار در نیمه دوم سال 82، به معضل تبلیغات شهری و مناسبات غیرفرهنگی در عرصه تبلیغات محیطی و ضرورت بازنگری در ناهنجاری‌های محتوایی این حوزه از تبلغات تأکید کرده زمزمه‌هایی درباره تغییرات اساسی در سیاست‌های تبلیغات محیطی برخاست، شایعاتی که نشان از قصد شهرداری تهران برای دخالت و نظارت در حوزه محتوای تبلیغات شهری داشت، اقدامی که به گفته دکتر صحفی از وظایف وزارت ارشاد است. اما سید عادل سادات نژاد، معاون درآمد و تبلیغات سازمان زیباسازی که در نیمه اول اردیبهشت امسال به این منصوب شده است از طرح تازه این سازمان برای ساماندهی تبلیغات شهری سخن می‌گوید که نظارت بر محتوی فیزیکی از موارد آن است. وی هم چنین توضیح می‌دهد: « نظارت بر محتوا یکی از وظایف «رسانه‌دار» است و ما خود را مشغول یک رسانه می دانیم. البته تعیین قواعد  چارچوبهای کلی در این زمینه با وزارت ارشاد است اما این حق را داریم که در چارچوب قوائد وزارت ارشاد، قواعد جزئی‌تر را تعریف کنیم. در واقع به عنوان صاحب رسانه، از حق ممیزی محتوا برخوردار هستیم، درست مانند سرویس یک روزنامه.[4]