صفحات فشرده چوبی یا فراورده های کامپوزیت شامل انواع تخته فیبر،تخته خرده چوب ،پانل های چوبی با اتصال معدنی و فراورده های قالبی خرده چوب می باشند که در مقایسه با محصولاتی مانند کاغذ و تخته لایه قدمت چندانی نداشته ودر ردیف فراورده های نسبتا جدید چوبی قرار می گیرند. ازآنجایی که این فراورده ها براساس پژوهشهای آزمایشگاهی و مطالعات خطوط پالپوت شکل گرفته و رشد و توسعه یافته اند لذا رابطه تنگاتنگی با علوم و تکنولوژی روز دارند. در این تحقیق فراورده هایی که ازانواع خرده چوب و فیبر تولید می شوند مورد بحث قرار گرفته مبانی تولید و کاربرد آنها و همچنین فناوری تولید این فراورده ها مورد توجه وتاکید قرار می گیرند . صنایع تولید کننده پانل های چوبی تاکید ویژه ای بر مصرف پسمانده ها و چوبهای کم ارزش دارند. از جمله این مواد می توان گونه های چوبی کم مصرف ،گرده بینه های غیر قابل استفاده جهت تولید چوب های بریده و تخته لایه ،بقایای بهره برداری ازجنگل(شاخه ها و چوبهای کم قطر)پوست درختان،پسمانده ها وضایعات کارخانه های صنایع چوب و نیز مواد لیگنو سلولزی حاصل از مزارع کشاورزی و درختان باغی را نام برد. توسعه و گسترش این صنایع که پسمانده ها و مواد کم ارزش را به عنوان ماده اولیه مصرف نموده و فراورده های با ارزشی تولید میکنند،نقش مهمی درحفظ منابع طبیعی و بهسازی محیط زیست ایفا می کند. در ساخت پانل های چوبی مقدار ناچیزی مواد غیر چوبی مانند رزین های مصنوعی و مواد شیمیایی نیز مورد استفاده قرار میگیرند که مقدار آنها در مقایسه با مواد تجزیه پذیر چوبی و لیگنوسلولزی کاملا محدود است . این مسئله نیز در پایداری شرایط اکولوژی و حفاظت محیط زیست ،دارای اهمیت قابل ملاحظه ای می باشد. استفاده از مواد اولیه تجزیه پذیر ،کارخانه های صنایع چوب را از واحدهای تولید کننده فراورده های صنعتی و ساختمانی متمایز ساخته و آنها را به سبب رعایت استانداردهای زیست محیطی در موقعیت مطلوبی قرار می دهد. در همین راستا ،درسالهای اخیر بررسیهای گسترده ای در زمینه ساخت چسب از مواد آلی ماننده تانن ها و لیگنین که از پسمانده های اصلی کارخانه های کاغذ سازی است به عمل آمده و نتایج امیدوار کننده ای نیز در بر داشته است.
تولید فراورده های صنعتی و ساختمانی از منابع غیر قابل تجدید و مواد اولیه تجزیه ناپذیر مانند فلزات و مواد پلاستیکی ،در شرایطی که منابع تجدید شونده و مواد تجزیه پذیر از قبیل چوب و مواد لیگنوسلولزی در دسترس باشند،مغایر با معیارهاو اصول حفظ محیط زیست بوده و در راستای اهداف توسعه پایدار نمی باشند،. کاربرد مواد تجزیه ناپذیر باید در چارچوب برنامه ریزی دقیق وجامع ملی در جهت اهداف و نیازهای عمومی جامعه باشد و شرایطی که امکان تولید فراورده های مورد نیاز از مواد تجزیه پذیر وجود دارد ،مصرف مواد تجزیه ناپذیر برخلاف مصالح جامعه بوده و لازم است محدود گردد.