دانلود مقاله لنز در عکاسی

-1- تعریف لنز : « همانگونه که می دانید برای ثبت تصویر اجسام و مناظر بایستی از یک عدسی، در دوربین عکاسی کمک گرفت.

بنابراین یک عدسی، مانند دستگاه بینایی انسان، تصویر را در دوربین عکاسی به روی فیلم منتقل میسازد.

همانطور که چشم آدمی از اهمیت خاصی برای بینایی برخوردار است، عدسی دوربین نیز یکی از مهمترین قسمتهای آن بشمار می آید.»[1] عدسی هائی که برای کارهای عکاسی طراحی ساخته می شوند، به صورت ترکیبی از عدسیهای مختلف محدب و مقعر است که در کل به صورت یک نفرد « Lens» و محدب یا مقعر عمل می کنند.

عدسی های معمولی معایب بسیاری دارند، به همین خاطر عدسیهای عکاسی، اصلاح شده اند و از مشخصات خاصی برخوردارند.

مهمترین مشخصه عدسیهای عکاسی، ترکیبی بودن آنها میباشد و حتی ساده ترین دوربین ها نیز از عدسیهای ترکیبی برای کیفیتی درحد قابل قبول استفاده می کنند.

« بنابراین عدسیها دوربین « عدسیهای ترکیبی اصلاح شده ای» هستند که در مجموع به هر واحد آن لنز Lens گفته می شود.

لنز یکی از عوامل تعیین کننده کیفیت تصویر است و نقش بسیار مهمی نیز برجنبه های زیبا شناسانه تصویر دارد.»[2] اصولاً لنز ها گستردگی و تنوع چشمگیری دارند اما می توان آنها را به چند دسته کلی تقسیم بندی کرد: 1- لنزهای نرمال 2- لنزهای واید 3- لنزهای تله 4-« چشم ماهی»[3] 5- « آینه ای»[4] 6- زوم 7- لنز ماکرو 8-« لنزهای اصلاح پرسپکیتوp.c»[5] 1-2 معرفی لنزها: لنز نرمال : « normal» [6]« لنز عادی، استاندارد یا نرمال، لنزی است که فاصله کانونیش تقریباً با قطعه کادر تصویری که ایجاد می کند برابر است.

فاصله کانونی لنز نرمال دوربینهای با قطع مختلف لنز، متفاوت است.

هر دوربین 354 Mm، تک لنزی انعکاسی دارای یک لنز نرمال 50 یا 58 mm است که دیدی مشابه دید چشم انسان است و اندازه نسبی موضوعات مطابق اندازه های است که در طبیعت به چشم می خورد و میزان وضوح اشیاء دور و نزدیک به همان شکلی است که چشم انسان تشخیص می دهد.

تمام خصوصیات فوق، حاصل فاصله کانونی یک لنز نرمال است.

زاویه « چشم انسان تقریبا 130 می باشد که از این بین 45 افقی و 26 عمودی را کاملاً واضح و آشکار تشخیص می دهد.

زاویه دید لنزهای نرمان نیز 46 درجه است.

به عبارتی دیگر، لنزهای نرمال در تناسب ابعاد، پرسپکیتو و دیگر خواص ظاهری تغییری ایجاد نمی کند.

از سوی دیگر چون در یک لنز نرمال تعداد عدسی کمتری به کاررفته، نور کمتری را جذب می کند و از روشنائی بیشتری برخوردار است این مسئله امکان عکاسی در محیط های کم نورتر را برای شخص فراهم می کند» « نکته دیگر در شناخت و طبقه بندی لنزها، مقدار حداکثر گشودگی روزنه دیا فراگم یک لنز است.

به عدد نماینده حداکثر گشودگی روزنه دیافراگم که با علامت F مشخص می گردد، سرعت یا قدرت لنز، گفته می شود.

لنزهای که حداکثر گوشدگی روزنه دیافراگم آنها از f.

1 .2 تا f.2.

8 باشد، جزء لنزهای سریع با قدرت نورگیری زیاد طبقه بندی میشوند و لنزهای که حداکثر گشودگی روزنه دیافراگم آنها از f.

2.

5 به بالا باشد لنزهای «کند» هستند.»[7] لنزهای زاویه باز یا وایدانگل : « wide angle» « یکی از ویژگی های لنزهای وایه « زاویه دید» بسیار وسیع آن و ثبت قسمتهای بیشتری از موضوع است که لنز نرمال به سببب باریکی زاویه دید آنها را حذف می کند.

عمق میدان وضوح درلنزهای واید.

به مراتب بیشتر از لنزهای نرمال است.

و همچنین فاصله کانونی آنها کمتر از لنزهای افزوده می شود و با افزایش زاویه دید درشت نمائی اجزای صحنه کوچکتر می شود.»[8] - لنزهای چشم ماهی جز لنزهای واید محسوب می شوند.

خاصیت لنز واید این است که تصویر حاصله کروی تر شده، خطوط عمودی صحنه به حالت منحنی گرایش پیدا می کند.

لنزهای تله فتو : tele photo لنزهایی که فاصله کانونی آنها بیشتر از لنزهای نرمال است جزء گروه لنزهای تله به شمار می آیند.

با افزایش فاصله کانونی، جثه لنز بزرگتر شده از زاویه دید کاسته می شود.

رایج ترین کاربرد لنزهای تله، برای عکسبرداری از فواصل دور است همچنین لنزهای تله، پلانهای تصویر را در هم می فشارند و ازدحام و تراکم را در تصویر به وجود می آورند.

عمق میدان وضوح در این لنزها بسیار کم بوده و می توان طوری لنز را روی موضوع موردنظر میزان کرد که آنچه در پشت و یا در جلوی موضوع است.

محو شود و خود موضوع مورد نظر برجسته می شود.

این لنزها نسبت به لنز نرمال سینگین تر و حجیم تر و دست آخر گران قیمت نیز هستند.

لنز های آیینه ای: « Mirrorlens» لنزهای تله بسیار قوی هستند.

این لنزها به دلیل کاربرد آینه در ساختمان آنها، نام آیینه‌ای به خود گرفته اند از مشخصات این لنزها، زاویه دید بسیار محدود و درشت نمایی زیاد تصاویر آنهاست.

لنزهای آینه ای نقاط نورانی تصویر را به صورت دایره ای توخالی آشکار می سازد با افزایش فاصله کانونی، از عمق میدان بسیار کمتری نسبت به لنزهای با فاصله کانونی کوتاهتر برخوردار می باشند.

لنزهای زوم: « Zoom» فاصله کانونی این لنزها متغیر است.

در واقع می توان گفت که لنزهای زوم مثل چندین لنز عمل می کند.

لنزهای زوم عموماً به دو شکل تک حلقه ای و دو حلقه ای ساخته می شوند با حرکت کشوئی حلقه واضح سازی لنزهای زوم یک حلقه ای می توان علاوه بر واضح سازی تصویر، فاصله کانونی لنز را تغییر داد، ‌اما در برخی دیگر، حلقه واضح سازی و حلقه تغییر فاصله کانونی مجزاست.

لنزهای P .C یا اصلاح پرسپکتیو: « perspectiv control» هنگامی که با لنزهای معمولی از زاویه پائین ازبنای ساختمانی تصویر برداری می شود در تصویر نهایی قاعده بنا بزرگتر از رأس آن دیده می شود.

بدنه دورینهای قطع بزرگ که قابل انعطاف می باشد، قدرت مانور زیاد و شکل پذیری متنوعی دارد که با آن می توان پرسپکتیو اغراق شده را اصلاح کرد.

اصولاً در تصویرهای معماری و تبلیغاتی، ایجاد حالتهای پرسپکتیو که خطوط عمودی بر قاعده تصویر عمود نباشند پسندیده نیست.

بنابراین لازم است که آن را اصلاح کرد،‌که در این مورد است که لنزهای موسوم به P.

C طراحی و ساخته شده است.

این لنزها دو تکه ای است که قسمت جلوی آن بر روی قسمت دیگر می لغزد و به این ترتیب به روی پرسپکتیو تصویر تأثیر می گذارد.

لنز ماکرو : لنزی برای عکسبرداری از اشیاء بسیار کوچک، که در بخش های بعدی به طور مفصل در مور آن صحبت می شود.

3-1 تأثیرات لنزها بر روی تصویر: - زاویه دید : اگر از یک موضوع در حالی که دوربین ثابت است با لنزهای واید، نرمال، تله سه مرتبه عکسبرداری شود و در هر بار فقط لنز دوربین تغییر یابد در تصویرهای بدست آمده مشاهده می کنیم که تصویر واید، فضای بیشتری به لنز نرمال در برگرفته و تصویر مربوط به لنز تله از فضای کمتری برخوردار است.

- تأثیر برعمق میدان وضوح تصویر : علاوه بر فاصله و دیافراگم، فاصله کانونی لنزها، به عمق وضوح تأثیر می گذارد.

به عبارتی اگر از یک صحنه با سه لنز نرمال، واید، تله در حالی که بر روی آنها دیافراگم واحدی تنظیم شده عکسبرداری شود عمق میدان تصویر لنز نرمال واید بیشتر از نرمال و عمق میدان لنز تله کمتر از لنز نرمال خواهد شد.

- تأثیر لنزها بر پس زمینه تصویر: اگر از موضوعی که در مقابل منظره ای ایستاده با سه لنز واید، تله به نحوی عکسبرداری شود که درشتنمائی موضوع در هر سه یکسان باشد، با مقایسه تصویرهای بدست آمده دیده می شود که فضای زمینه تصویر لنز واید، نسبت به فضای زمینه لنز وسیع تر و بیشتر است و در تصویر لنز تله فضای کمتری نسبت به لنز نرمال دیده میشود.

علاوه بر موضوع اصلی که در پلان اول قرار گرفته اطلاعات وسیع از فضای پیرامون به ویژه زمینه آن، اهمیت می یابد، لنزهای واید کمک مفیدی خواهد بود.

فضای زمینه در لنز نرمال با حالتی طبیعی که با چشم مشاهده می شود متناسب است، آنگاه که وسعت زمینه ضرورتی ندارد و یا اینکه قصد القای ازدحام و به هم فشردگی پلانهای تصویر باشد، از لنزهای تله استفاده می شود.

- تأثیرلنزها بر پرسپکتیو : لنزهای واید، اعوجاج و به هم ریختگی بیشتری به وجود می‌آورند و فضای پس زمینه را از پلانهای اول دورتر میکند.

به تعبیر دیگر، لنزهای واید در پرسپکتیو صحنه اغراق می کنند، یعنی اشیاء و عناصر نزدیک را درشتر و اجزای دورتر را ریزتر از حد معمول نشان می دهند.

پرسپکتیو در لنز واید اغراق آمیز است اما در تصویر لنز نرمال طبیعی به نظر می رسد و در تصویر لنز تله پرسپکتیو تخت تر است.

در مجموع برای استفاده از لنزها، علاوه بر تأثیرات فنی باید از حالتهای غیر فنی و به مسائل زیبایی شناسانه آنها توجه کرد و منطبق بر آنها به انتخاب لنز خاصی اقدام کرد.

فصل دوم « ماگروگرافی » 2-1 لنز ماکرو : لنزهای هستند که اساساً برای گرفتن تصویر درشت از فاصله ای نزدیک طراحی شده اند.

از این رو قابلیت ماکرو یا درشتنمائی، با لنزهای تله و نرمال کاربرد بهتری دارد تا با لنزهای واید، اگر چه بعضی کارخانه ها ماکروزومهای واید – تله نیز به بازار عرضه کرده‌اند.

لنزهای ماکرو وقتی با واسطه هایی از قبیل حلقه های گسترش (Eatention Tube) یا فانوسهای مخصوص همراه شوند ( این واسطه ها فاصله لنز تا فیلم عکاسی را گسترش می دهند).

می توانند تصویری تا حدود بیست برابر (X20) اندازه اصلی یک جسم را روی فیلم ثبت کنند.

این نسبت بزرگنمائی را ( 1: 20) بیست به یک می نامند و نهایت بزرگنمائی در عکاسی از اجسام بدون استفاده از میکروسکوپ است که به آن ماکروفتوگرافی می گویند.

تصویر زیر نمائی برشی از ماکروی mm 55 دوربینهای mm 35 است.

برای بزرگنمایی بیشتر، دوربین باید روی میکروسکوپ نصب شود.

میکروسکوپ های معمولی قادرند تصویری تا حدود 2000 برابر اصل ( بزرگنمائی X2000) ارائه دهند؛ در حالی که میکروسکوپ های الکترونیکی تا x10000 و حتی بیشتر از این را نیز امکان پذیر می کند، این نوع عکسبرداری را، که صرفاً در کارهای تحقیقاتی و آزمایشگاهی برای عکاسی از ذرات ملکولی فوق العاده ریز به کار می رود، فتومیکروگرافی می نامند.

لنزهای ماکروی مرغوب بسیار گرانتر از لنزهای معمولی مشابه خود هستند.

لیکن در مقایسه با آنها، اغلب از سرعت کمتری برخوردارند ( بزرگترین روزنه دیافراگم لنزهای ماکرو به ندرت از درجه f/ 2.

8 تجاوز می کند)، در عوض دیافراگم آنها تا درجه های بسیار کوچک مانند f / 32 نیز بسته می شود که برای افزایش عمق میدان وضوح تصویر مزیت محسوب می شود.

با این لنزها، امکان عکسبرداری از اشیاء ریز و کپی برداری از روی نسخه های مختلف فراهم می شود.

لنزهای معمولی، برای عکسبرداری از فواصل نزدیک طراحی نشده اند و با آنها نمی توان از فاصله های معین به موضوع نزدیکتر شد، علاوه بر آن در فاصله های نزدیک، تصویر را دچار اعوجاج می کند؛ اما این مشکل در لنز ماکرو وجود ندارد.

لنزهای ماکرو، بیشتر برای دوربین های قطع کوچک و بزرگ ساخته می شود و معمولاً با لوله های افزاینده «‌فاصله کانونی» به کار گرفته می شوند.

چون هنگام کار با لنز ماکرو، فاصله شی و دوربین بسیار کم است،‌ عمق میدان وضوح تصویر به شدت کاهش می یابد پس باید از دیافراگم های بسته سود جست، اما با این کار مقدار نور کاهش می یابد و باید از سرعت‌های کم شاتر بهره گرفت بنابراین، برای جلوگیری از لرزشهای احتمالی دوربین و محو شدن تصویر از سه پایه استفاده کرد.

اغلب لنزهای زوم، مجهز به ماکرو هستند اما حالت ماکرو لنزهای زوم که سیستم ماکروی آنها پس از فاصله کانونی کوتاه قابل تنظیم است، درشتنمائی مطلوب را ندارند.

فاصله کانونی لنزهای ماکرو، عموماً 50 و 100 Mm است.

در واقع لنز ماکرو 50، یک لنز نرمال محسوب می شود.

با این تفاوت که نسبت به لنز نرمال تاریکتر است و خطاهای اعوجاج را ندارد.

بعضی از لنزهای تله فتونیز دارای قابلیت ماکرو می باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه‌ای که دارند می توانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.

یکی از مزایای دوربین های دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو و با کیفیت خوب میباشند.

در بعضی از انواع این دوربینها تا حد بسیار زیادی قادرند به سوژه نزدیک شوند، ولی در بعضی از دوربینها دیگر از زوم برای پرکردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاده میشود.

به طور کلی در عکاسی ماکرو سرعت شاتر بسیار پائین است و استفاده از یک پایه محکم برای عکاسی ایده بسیار خوبی است.

بعلاوه عکس گرفتن به کمک و با استفاده از تایمر دوربین از لرزیدن دوربین و خراب شدن عکس جلوگیری می‌شود.

نماهای بسیار نزدیک معمولاً بسیار جالب و نیز مفید می باشد در عکاسی ماکرو جزئیاتی از شی دیده میشود که با چشم معمولی نمی توان دید.

معمولاً عکاسی ماکرو به دلیل این که در نگاه اول همه را به طور کامل نشان نمی دهد، طرفداران زیادی در بین کاربران حرفه ای دارد و تصاویر بسیار جالبی را در این زمینه می توان مشاهده کرد برای عکاسی کردن به روش ماکرو لازم نیست دنبال سوژه های خاصی بگردیم.

هر چیزی می توان سوژه یک عکس ماکرو باشد، به شرط این که زاویه مناسبی انتخاب شود.

اولین نکته این است که سعی می کنید تا حد ممکن به سوژه نزدیک شوید به حدی که اگر سوژه دارای بافت است بتوان آن بافت ها را هم ببیند.

مثلاً بافت یک چوب یا رگ های روی یک برگ یا حتی داانه های شن که به بدن یک کرم خاکی چسبیده است برای عکاسی ماکرو جلوه بسیار جالبی دارند.

با افزایش حساسیت یا ISO حسگر می توانید از سرعتهای سریع تر شاتر استفاده کنید.

این کار باعث می شود تصویر نهایی تا حد زیادی شفاف تر و واضح تر شود.

البته مقدار حساسیت را تا جایی بالا نبرید که نویز داخل تصویر را افزایش دهد.

در عکاسی ماکرو، فوکوس کردن بسیار مشکل است و حتی میلیمتر جابه‌جایی دست، می تواند فوکوس دقیق را از بین ببرد.

در صورت امکان بهتر است برای اینکار از یک سه پایه استفاده کنید تا هم فوکوس راحت انجام گیرد و هم امکان لرزش دوربین را از بین ببرد.

اگر دوربین شما دارای منظره یاب چشمی است، در عکاسی ماکرو هیچ وقت از آن استفاده نکنید.

این همان ضعفی است که در دوربینهای قدیمی موجب سخت شدن کار عکاسان می شود.

این مشکل که به parallax موسوم است، مربوط به اختلاف دید از داخل منظره یاب چشمی و تصویری است که به داخل لنز تابیده می شود.

به زبان ساده‌تر اینکه تصویری که شما در منظره یاب می بینید، همان چیزی نیست که در دوربین از داخل لنز می بینید.

خصوصاً وقتی که در حالت ماکرو عکاسی می کنید، از تصویرLCD استفاده نمائید.

از عمده تری مزایای دوربین های دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو با کیفیت نسبتاً خوب می باشند، به طوریکه در بعضی از انواع این دوربینها تا حد بسیار زیادی می توان به سوژه نزدیک شد.

2-2 تله فتوگرافی : تله فتوگرافی یعنی گرفتن تصویر درشت از فاصله دور به وسیله لنز تله.

مسئله مربوط به تله فتوگرافی از جهات زیر با عکاسی معمولی تفاوت دارد: - تکان خوردن دوربین: لنز تله فتو در عین حالی که ابعاد تصویر را بزرگ می کند عوارض نامطلوبی از قبیل تکان خوردن دوربین را باعث می شود.

خطر تکان خوردن دوربین و در نتیجه تار شدن عکس- بموازات افزایش فاصله کانونی لنز تله فتو بیشتر می شود.

برای جلوگیری از تکان خوردن دوربین، عکاس می تواند یکی از طریق زیر عمل کند: 1- هنگام تله فتوگرافی بدون استفاده از سه پایه، حتی الامکان از سرعت بیشتری برای مسدود کننده استفاده کنید – حتی اگر اینکار به محدود شدن عمق میدان منجر گردد ( حداقل سرعتی که عکاس می تواند اختیار کند 100/1 ثانیه است).

2- موقع نور دادن، لنز را روی دیوار، کاپوت اتومبیل و ..

قرار دهید یا آن را به دیوار ساختمان، درخت، تیر چراغ برق و … تکیه دهید.

اگر عکاس علاوه بر اینها پاها را تا عرض شانه باز نمود.

محکم بایستید، آرنج ها را به پهلو بچسبانید، دوربین را محکم روی پیشانی یا گونه اش تکیه دهد، می تواند بی آنکه دوربین تکان بخورد با سرعت 10/1 ثانیه هم عکس بگیرد.

3- از سه پایه استفاده نمائید.

عقیده بسیاری از عکاسان براین است که سه پایه سنگین و محکم از تکان خوردن دوربین جلوگیری خواهد کرد.

این موضوع صحت ندارد.

زیرا صرف نظر از محکم بودن سه پایه، هر دوربینی که مجهز به لنز سنگین و بلند تله فتو باشد، در معرض خط تکان خوردن است، خواه عکاس مرکز ثقل دوربین را نگاه داشته باشد و خواه نقطه دیگر آنرا.

یکی از طریق مناسب جلوگیری از لرزش دوربین آنست که علاوه سه پایه محکم از تکیه گاه اضافی برای حمایت قسمت جلوی لنز نیز استفاده شود.

مقدار نزدیک شدن به موضوع بزرگترین مسأله است.

در این مورد دو اشکال عمده خودنمائی می کند؛ اول عمق میدان کم و دوم مشکل نور پردازی؛ زیرا در این نوع عکاسی فاصله موضوع تا دوربین بسیار کم است.

هر چقدر به موضوع نزدیک شویم به همان نسبت عمق میدان کاهش پیدا می کند.

مسئله دوم، نحوه نور پردازی است.

در فواصل بسیار نزدیک به موضوع حتی نور آفتاب هم دیگر برای عکاسی کافی نیست در این حالت اگر بخواهیم از نورهای کم استفاده کنیم، فاصله کم میان موضوع تا عدسی امکان نور پردازی کافی را از میان می برد.

در عکاسی نمای درشت، موضوع معمولاً یک گیاه یا قسمتی از یک گل است.

در این نوع عکاسی هدف این است که تصویر موضوع سطح تمام نگاتیو را بپوشاند و معمولاً نقطه دید چیزی سوای دید معمولی است.

گاهی اوقات در مورد گلهای بسیار کوچک بهتر است که چند عدد از آنها را در محدوده یک کادر تصویر بگنجانیم.

در این نوع عکاسی، نظیر عکاسی از منظره، مسئله توازن شکل و رنگ بسیار ضروری است.

نور و سایه می توانند باعث بیان بهتر ابعاد موضوع ( طول، عرض و ارتفاع) شوند.

در عکاسی از نزدیک، عکاس یک امتیاز دارد و آن اینکه نورپرداری با همه مشکلاتش در کنترل اوست.

چیزی که در عکاسی از مناظر امکانپذیر نمی باشد.

از اغلب گلها بخاطر رنگ های زیبا و متنوع آنها عکسبرداری می شود.

عکاسی ماکرو از گیاهان به سبب شکلهای مختلف آنها است.

عکسبرداری از گلها از فواصل نزدیک می‌تواند جزئیات گل را نمایان کند.

برای رسیدن به رنگهای ملایم و زیبا ترتیبی دهید که گلها در معرض تابش اشعه شدید خورشید قرار نگیرند.

عکسبرداری در پرتوی نور پخش شده از هر سو که در سایه و در روزهای ابری روشن وجود دارد، تابش نور از پشت نه تنها سبب درخشش گلبرگ ها می شود بلکه شکل را نیز بخوبی نمایان می کند.

در عکسبرداری کلوزآپ از گلها، باد دشمن اصلی عکس است در صورتی که نخواهید تا خاتمه وزش باد به انتظار بنشینید می توانید یکی از راههای زیر را بکار ببرید: الف ) به وسیله ژاکت یا کت خود از برخورد باد به گلها ممانعت کنید.

ب) برای تثبیت حرکت گلها، از سرعت مسدود کننده بیشتری استفاده کنید.

در صورت داشتن خیلی با حساسیت زیاد این عمل آسان خواهد بود.

پ) برای تثبیت حرکت گلها از فلاش الکترونیک استفاده کنید.

ت) گلها را به وسیله تکه های چوب و نخ مهار کنید.

ترکیب و کادر بندی نیز در عکسبرداری از گلها دارای اهمیت است.

بیشتر گلها هنگامی که از سطح آنها عکسبرداری می شود جلوه بهتری خواهند داشت» « در صورتی که دوربین را از پائین به سمت بالا نشانه رو می کنید، می توانید سرکشیدن گلها به سمت آسمان را به نحو زیبایی نشان دهید.» برای جلوه بخشیدن به گل، به منظره پشت آن توجه کامل داشته باشید زیبایی بسیاری از گلها در زمینه تیره به شکل بهتری نمایان می شود.

2-3 ملزمات عکاسی فتوماکرو گرافی از جهات زیر با ملزمات عکاسی معمولی متفاوت است: دوربین : لنز دوربینهای که برای عکاسی لکوز آپ و فتوماکروگرافی مورد استفاده قرار می گیرند باید عاری از خطای پاراکلس باشد.

از دوربین های 35mm مجهز به تله فتوو لنز قابل تعویض می توان به کمک لنز اضافی، برای کلوزآپ و فتوماکروگرافی استفاده کرد کلیه دوربیهای رفلکس دو لنزی باستثنای دوربین های «مامیامکس» به در کلوزآپهای خیلی نزدیک نمی‌خورند.

لنز: در صورتی که نیازی به کیفیت فنی و فوق العاده عالی عکس نباشد، از هر لنزی می توان برای گرفتن فتوگرافی استفاده کرد به هر حال برای کسب نتیجه مطلوب باید لنزهایی را که از لحاظ ساختمان متقارن هستند ( این خصوصیت را اکثر لنزهای امروزی دارند)،‌هنگام گرفتن عکسهای بزرگتر از ابعاد طبیعی سوژه، در داخل قاب لنز وارونه کرد.

دلیل این کار این است که لنزهای معمولی طوری ساخته شده اند که برای أخذ نتیجه مطلوب و رسیدن به حداکثر دقت، باید رویه بیرونی لنز با آنچه که ابعاد بزرگتری دارد- سوژه یا تصویر آن روی فیلم – رو در رو باشد و در فتوماکروگرافی چون ابعاد تصویر روی فیلم بزرگتر از خود سوژه است.

لذا باید لنز را وارونه کرد تا رویه بیرونی آن متوجه فیلم شود.

به همین منظور برای دوربینهای mm 35 آداپترهای مخصوص وارونه کردن لنز ساخته شده است.

البته در صورتی که از لنزهای متقارن مخصوص کلوزآپ استفاده شود، وارونه کرد لنز ضرورتی ندارد.

این لنزها بویژه بنابر دلایل عملی – اشکال وارونه کردن لنز – برای دوربین های بزرگ ساخته نشده اند.

فاصله کانونی لنز: هر چند بزرگ نمائی لنزهای که فاصله کانونی کمتری دارند- با افزایش فاصله یکسان- بیشتر از لنزهایی است که فاصله کانونی بیشتری دارند، با این همه عیب لنزهای نخست آن است که هنگام ثبت ابعاد طبیعی سوژه روی فیلم، عکاس ناگزیر است فاصله بین لنز و سوژه را به طور نامناسبی کم کند و در چنین حالتی گذشته از مبالغه آمیز شدن پرسپکتیو عکس، اگر غیر ممکن نشود، با اشکال روبرو می گردد.

اگر قرار باشد از سوژه های جانداری مانند حشرات گرفته شود، کمی فاصله سبب خواهد شد که سوژه فرار کند.

در فتوماکروگرافی بر خلاف عقیده رایج، بهترین لنز آن است که حداکثر فاصله کانونی قابل استفاده را داشته باشد.

در بسیاری از لنزهای بسیار سریع، فوکوس جابجا می شود، به عبارت دیگر تصویری که هنگام باز بودن کامل دیافراگم واضح دیده می شود، پس از تنگ کردن دیافراگم- حتی به میزان جزئی هم که شده – ناواضح می گردد.

بنابراین هنگام فوکوس کردن چنین لنزهائی باید قبلاً دیافراگم را دو یا سه درجه بست.

مثلاً f/ 2.8 را روی f/8 گذاشت، آنگاه فوکوس کرد.

نوردادن : « چون ارزش مؤثر دیافراگم بموازات افزایش فاصله بین لنز و فیلم رو به کاهش می گذارد، لذا افزایش مدت نور دادن در کلوزآپ و فتوماکورگرافی ضروری است.

برای سهولت محاسبه افزایش مدت نور دادن می تواند از ( جداول محاسباتی) که در عین سادگی، ارزان هم هستند استفاده نمود.

عکاسانی که از دوربین های بزرگ استفاده می کنند، می توانند از نور سنج های Sinar six استفاده کنند.

در بسیاری از دوربینهای mm 35 تک لنزی رفلکس، نورسنجی در داخل دوربین تعبیه شده و از آنجا که این نور سنج ها نور سوژه را از پشت لنز اندازه گیری می کنند، لذا ضرب کردن عدسی که نورسنج نشان می دهد در ضریب لکوزآپ، لزومی ندارد.

روش دیگر تعیین مدت نوردادن هنگان لکوزآپ و فتوماکروگرافی آن است که ارزش مؤثر دیافراگم مربوط را – از طریق فرمول زیر – محاسبه نمائیم».

2-4 « کاربرد ماکروگرافی» عکاسی ماکرو برای ثبت تصویر اشیاء ارزشمندی نظیر سکه ها، جواهرات یا تمبرها بکار می رود همچنین صنعت بیمه برای ثبت تصویر اجزاء ارزشمند دستگاها از این تکنیک استفاده می کنند.

بطور کلی نماهای درشت و نزدیک اشیاء می تواند کاربردهای بسیار متنوعی داشته باشد.

عکاسی ماکرو برای کارهای تبلیغاتی یکی از پرطرفدارترین شیوه های عکاسی می باشد.

یکی دیگر از کاربردهای مهم این لنزها تهیه میکرو فیلمها برای استفاده در کتابخانه ها می باشد.

2-5- چالش های مهم در عکاسی ماکرو: باریکی عمق میدان بخاطر نزدیکی زیاد لنز به سوژه و دیگر سختی نور پردازی جسم بگونه ای که روی آن سایه نیفتد.

نور پردازی : هنگامی که فاصله بین سوژه و لنز خیلی کم باشد، نورپردازی مؤثر سوژه اگر ناممکن نباشد، دست کم دشوار است.

در واقع مسئله این است که چگونه از افتادن سایه لنز ( یا قطعاتی که جلوی لنز نصب می شوند) روی سوژه جلوگیری کرد.

برای حل این مسئله دو راه وجود دارد: 1- نورپردازی سوژه به کمک نور حلقه ای: لامپی که چنین نوری تولید می کند، یک لامپ فلاش الکترونیکی است که جلوی لنز نصب می شود.

البته چنین نوری کاملاً فاقد سایه است و بهمین سبب، بیشتر به درد عکاسی سیاه و سفید می خورد تا رنگی در صورتی که نور چنین لامپی خیلی قوی باشد می توان شدت مؤثر آن را با نصب فیلتر خنثی جلوی لنز کاهش داد.

2- گرفتن عکس با لنز فاصله کانونی طویل: با این طریق در عین حال که بزرگنمائی لنز ثابت می ماند، فاصله بین سوژه و لنز افزاش می یابد.

در چنین حالتی می توان بی آنکه سایه لنز روی سوژه بیفتد سوژه را نورپردازی کرد.

سعی کنید همیشه با نورپردازی طبیعی کار کند.

نور خورشید با نور پروژکتور می تواند بهترین حالت برای عکاسی ماکرو در روز یا شب باشد.

استفاده از فلاش سر خود در عکاسی ماکرو بسیار مشکل است زیرا در اغلب موارد تنظیمات دوربین به شما اجازه نمی دهد که شدت نور را تا حد عکاسی ماکرو پائین بیاورید و احتمال سوختن عکس ( over Exposing) وجود دارد.

در این حالت دوربین های که قابلیت استفاده از فلاش جداگانه را دارند، در وضعیت بهتری هستند.

می توانند یک فلاش را با سیم سنکرونیزه به دوربین وصل کنید و آن را در فاصله ای دورتر قرار دهید.

در صورتی که هیچ چاره ای جز استفاده از فلاش سرخود دوربین ندارید، بهتر است با قرار دادن چند لایه کاغذ کالک یا مات، نور آن را به حداقل ممکن برسانید.

در برخی از دوربین ها امکان فکوس کردن در فواصل بسیار نزدیک مشکل است.

اگر دوربین شما دارای زوم اپتکال یا نوری است، بهتر است در چنین مواقعی کمی عقب تر بروید و با استفاده از زوم دوربین به سوژه نزدیک شوید.

سایه ها در مواقع عادی چندان مهم نیستند.

اما در عکاسی ماکرو به این علت که هم چیز اغراق شده ثبت می شود، حتی سایه ای کوچک هم می توانند تأثیر زیادی روی عکس بگذارند.

با انعکاس نور توسط یک قطعه کاغذ سفید (یا در مورد سایه های خیلی شدید توسط یک کاغذ آلومنیومی) نور تابیده شده را در جهت مخالف سایه به سوژه بتابانید.

توجه کنید که نور دوم نباید چندان قوی باشد.

در این صورت می تواند سایه های تصویر را از بین ببرد و در اصطلاح تصویر را تخت کند.

مشکلی که استفاده از فلاش می تواند پدید بیاورد چون یا باعث تغییر رنگ عکس می شود و یا به احتمال زیاد باعث زیاد شدن بیش از حد نور بخاطر نزدیکی زیاد به سوژه می شود.

در چنین حالاتی بهترین کار این است که فلاش را خاموش کرده و زحمت تهیه منبع نوری مناسب را بخود بدهید!

در هوای آزاد از نور خورشید و چند تکه آینه کوچک به عنوان منعکس کننده می توان برای حذف سایه های ناخواسته استفاده نمود.

در عمل سربسته نیز می توان با استفاده از لامپهای معمولی و باز تابنده های ساده به نتایج خوبی رسید.

توجه کافی داشته باشید که ممکن است بخاطر حذف زردی نورهای تنگستن مجبور باشید تصحیح رنگ و تراز سفیدی مناسبی را در تصویر ایجاد نمایید.

اگر آینه دردسترس نباشد یک تکه مقوای سفید نیز خوب است و نور را به طورمات بر روی سوژه باز می تاباند.

راه دیگری این است که یک مقوا را با فویل های آلمینومی بپوشانید تا باز تابندگی آن را بالاتر ببرید.

اگر لازم بود می توان برای توزیع یکنواخت تر نور روی سوژه از باز تابنده های بیشتری استفاده نمود.

نورپردازی اجسام کوچک برای عکسبرداری ماکرو با استفاده از تجهیزات گران قیمتی نظیر فلاش های حلقه ای ( Flash Ring) قابل انجام است اما برای اکثر افراد استفاده از چنین لوازمی مشکل است.

- فلاشهای سرخود ( built – in) اکثر دوربینهای دیجیتال دارای یک فلاش سرخود در سمت راست بدنه هستند.

میتوان از فلاش دیگری نیز استفاده نمود تا نور غیر مستقیم تر و یکنواخت تر فراهم شود.

عموماً بهترین نوع نور، نور فلاش است چرا که قابل کنترل بود، و دمای رنگ آن ثابت است.

هر چند که در اکثر دوربین ها امکان استفاده از فلاش سرخود در هنگام عکس برداری ماکرو وجود دارد.

اما برخی دوربینها فاقد این قابلیت هستند، برای چنین دوربینهای که قابلیت های محدودتری دارند باید از نورهای درخشان سفید و راههای برای پخش کردن این نور استفاده نمود.

در دوربینهای که امکان استفاده از فلاش در حالت ماکرو را دارند، مشکل دیگری وجود دارد، آن قوی بودن شدت نور به علت نزدیکی فلاش به جسم است.

در این مورد، نور بایستی تعدیل شود که راههای ساده متعددی برای این کار وجود دارد.

فلاش می تواند سایه های تندی روی اجسام ایجاد کند.

در مورد برخی عکسها شاید چنین سایه های قابل قبول باشد اما اگر هدف ما نورپردازی یکنواخت باشد بایستی قسمتی از نور فلاش را اطراف جسم مورد نظر پخش نمائیم.

یک راه ساده عکس برداری در یک محیط انعکاسی و منتشر کننده نور است.

عمق میدان : همانطور که می دانید عمق میدان به محدوده درست فوکوس شده تصویر گفته می شود.

عمق میدان بیشتر تحت تأثیر دیافراگم لنز می باشد.

دیافراگم کوچک ( عدد f بزرگتر) عمق میدان بزرگتری از دیافراگم بزرگ (عدد f) کوچکتر دارد.

با دوربین های جمع و جور که امکان تعویض لنز وجود ندارد.

ترکیب دوربین و لنز در تعیین میزان حداقل نزدیکی به سوژه مهم می باشد.

بعلاوه بیشتر دوربینهای کوچک امکان انتخاب دیافراگم را به استفاده کننده نمی دهند.

بنابراین اگر سوژه بخوبی روشن نشده باشد احتمالاً دوربین دیافراگم باز را انتخاب نموده عمق میدان را کاهش خواهد داد.

در بسیاری از حالات ناحیه شارپ تصویر از چند میلیمتر تا تقریباً 10 سانتیمتر خواهد بود.

مساله کوچکی عمق میدن ایجاب می کند که سوژه در دوربین حتماً موازی هم باشند.

با اطمینان از موازی بودن سوژه و دوربین تا حد ممکن می توان مطمئن شد که عمق میدان در تصویر یکنواخت باقی می ماند.

اگر تغییر شکلی در عکسهای ماکرویتان مشاهده کرد دید نشانه وجود نقص در دوربینات نیست بلکه به معنی این است که این لنز برای عکاسی ماکرو طراحی نشده است.

برای پنهان کردن مشکل از خط های واضح صاف افقی و عمودی در ترکیب بندی عکستان پرهیز نمائید و یا از تغییر شکلهای نرم افزاری برای تصحیح عکس استفاده نمائید.

عکاسی ماکرو و نماهای بسیار نزدیک معمولاً باعث تغییر شکل های پرسپکتیو شبیه لنزهای واید می شود.

استفاده از این خاصیت برای ایجاد حالات خاص در عکس ترفند خوبی است.