با در نظر گرفتن ماهیت پروژه ای بسیاری از فعالیت های غیر دولتی، روش های برنامه ریزی و کنترل پروژه که در جهت راهبری طرح های تولیدی توسعه یافته اند، در آنها نیز به وسعت قابل استفاده می باشند. اساس این روش ها بر تجزیۀ عملیات ضروری برای به انجام رساندن طرح مورد نظر، زمان بندی عملیات تعیین شده در چارچوب نیاز های اجرائی، تخصیص منابع لازم اعم بر مالی، انسانی و تخصصی به آنان به منظور پیشبرد شان مطابق برنامۀ زمانی تهیه شده و نهایتاً بازبینی و ثبت پیشرفت کار و ایجاد تغییرات اصلاحی از طریق اِعمال بازخور به مرحلۀ برنامه ریزی فعالیت ها، بنیان نهاده شده اند.مهمترین لازمۀ آغاز چنین فرآیندی دستیابی به شناخت کامل از طرح مورد نظر و ماهیت اجرائی آن است. بعد از مرحلۀ شناسائی معمولاً بسته های کاری تشکیل دهندۀ پروژه یک به یک و بر طبق اولویت سلسله مراتب تعریف می شوند. شکستن بسته های کاری و تکمیل درخت سلسله مراتب نیازمندی های اجرائی، تا حدی ادامه پیدا می کند که تمامی اجزای اجرائی طرح معین شده و برای مدیران شناسائی گردند. در این مرحله لازم است معیار های بازنگری تعریف شوند تا درست بلافاصله پس از آغاز پروژه، بتوان پیشرفت آن را ثبت نموده و مورد بررسی قرار داد. مطالعۀ پیشرفت کار در نشست های متناوب، منظم و متواتری که برای برقراری ارتباط میان مجریان و هدایت کنندگان طرح تعیین شده اند، مورد مداقه قرار گرفته و اقدامات اصلاحی و تغییرات احتمالی برای برنامه های تنظیم شده، با مشارکت تمامی عوامل درگیر در پروژه به کار بسته می شوند. در مورد طرح های بزرگ نیز گاهی به منظور محاسبۀ ارزش زمانی پول و در نظر گرفتن عوامل مربوط به تورم و سایر نوسانات اقتصادی، استفاده از روش های اقتصاد مهندسی توصیه می گردند.