تاریخچه دو و میدانی (Athlatic)
ایران
در سال ۱۳۱۳ با همت شادروان استاد احمد ایزدپناه و با انجام مسابقاتى در بعضى از رشته‌هاى دو و میدانى سرآغاز بوجودآمدن تشکیلاتى در این ورزش مادر و جذاب فراهم گشت پس مى‌توان نامبرده را بنیانگزار دو و میدانى ایران دانست.
درسال ۱۳۱۵ مطابق ۱۹۳۶ میلادى فدراسیون دو و میدانى ایران تأسیس شد.
درسال ۱۹۳۶ میلادى یک گروه ورزشى از ایران به المپیک برلین اعزام شد و در همین سال تهران به عضویت فدراسیون دو و میدانى آماتورى بین‌المللى درآمد.
ریاست اولین دوره فدراسیون دو و میدانى کشورمان را آقاى محمد ذوالفقارى در سال ۱۳۲۵ بعهده داشت که تاسال ۱۳۳۱ این سمت به عهده نامبرده بود و دبیر ایشان شادروان احمد ایزدپناه بود.
در حال‌حاضر رئیس فدراسیون دو و میدانى جمهورى اسلامى ایران را جناب آقاى على کفاشیان عهده‌دار هستند. خاطرنشان مى‌سازد که اسامى تمام رؤسا و دبیران فدراسیون از آغاز تاکنون ضمیمه این تاریخچه است.
ضمناً اولین دوره مسابقات در سال ۱۳۱۸ و در ۱۰ ماده انجام گردید مواد فوق شامل:
۱۰۰ متر- ۲۰۰ متر- ۴۰۰ متر- ۸۰۰ متر- ۱۵۰۰ متر- ۵۰۰۰ متر- ۱۰۰ضربدر ۴ امدادی- پرش ارتفاع- پرش طول- پرش سه گام- پرتاب وزنه و پرتاب نیزه بوده است.
جهان
منشاء پیدایش دو و میدانى به انسان‌هاى اولیه برمى‌گردد. انسان‌هاى اولیه، در جریات تلاش براى بقاء، شکار و دفاع از دو بدن، پریدن و پرتاب کردن استفاده مىبرند. با گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی، انجام این حرکات طبیعى بیشتر براى عملیات جنگى صورت مى‌گرفت. در زمان صلح که اوقات فراغت جنگجویان بیشتر بود و در این زمینه‌ها به تمرین و رقابت مى‌پرداختند.
نقوش روى اشیاء و ظروف بجا مانده از دوران باستان، تصاویر انسان‌هایى را نشان مى‌دهد در حال دویدن، پریدن و پرتاب کردن مى‌باشند. براساس مدارک موجود اثبات گردیده است که پیش از اولین دوره مسابقات المپیک دویدن، پریدن و پرتاب کردن به عنوان یک ورزش داراى جاذبه براى مردم یونان بوده است. مسابقه بیشتر دو و میدانى به یونان باستان مى‌رسد. در سال ۷۷۶ ق - م و رشته‌هاى ۵ گانه ورزشى مرکب از: دو سرعت، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتى تشکیل مى‌شد.
دو و میدانى نوین در قرن ۱۹ در امپراطورى انگلستان بوجود آمده و رشته‌هاى قدیمى ابقاء و رشته‌هاى جدیدى مانند: دو با مانع، دوهاى استقامت، پرش طول و پرش سه گام، پرتاب چکش و وزنه جزو رشته دو ومیدانى درآمدند. درسال ۱۸۱۰ میلادى مسابقه‌اى در زمینه دو و میدانى در انگلستان انجام گردید. در بین سال‌هاى ۱۸۵۷ و ۱۸۶۰ و مسابقات دو و میدانى بین دانشگاه‌هاى مشهور آکسفورد و کمبریج برگزار مى‌گردید. ۲۰ سال بعد رشته دو و میدانى آن چنان توسعه پیداکرد که انجمن دو و میدانى آماتورى انگلستان تأسیس گردید.
دو ۳۰۰۰ متر با مانع بصورت امروزى از مسابقات صحرا نوردى که بسیار مورد علاقه سربازان انگلیسى بود مشتق گردید. از سال ۱۹۰۰ مسابقات با مسافت‌هاى مختلف انجام مى‌شد، وى از سال ۱۹۲۰ مسافت رسمى ۳۰۰۰ متر تعیین شد. ایده واردکردن دو ماراتن در سال ۱۸۹۶ در اولین دوره المپیک جدید بوجود آمده و انجام پذیرفت. پرش ارتفاع همراه با انواع حرکات آکروباتیک، در قرن ۱۹ از جزایر انگلستان رونق یافت. پرش سه گام نیز از جزایر ایرلند آغاز گردید، در طى قرن ۱۹ ایرلندى‌ها در این رشته تبحر پیدا کردند. ماده پرتاب وزنه نیز به جزایر انگلستان مربوط مى‌شد. در آغاز براى پرتاب از سنگ استفاده مى‌شده است ولى بعدها در اواسط قرن ۱۸ از گلوله‌هاى آهنى استفاده گردید. در آغاز قرن ۱۹ نیز محل پرتاب از مربع به دایره تبدیل گردید. پرتاب چکش نیز از قرن ۱۶ از جزایر انگلستان شروع گردید البته شکل جدید چکش از اسکاتلند آغاز شد. موارد ۱۰ گانه نیز در اواسط قرن ۱۹ در ایرلند انجام مى‌شد. البته پیشگامى اسکاندیناوى‌ها موجب ورود این رشته در مسابقات المپیک استکهلم گردید.
در مسیر تکاملى دو و میدانی، مسابقه دو ۶۰ متر سرعت در المپیک‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ برگزار گردید. رشته ۲۰۰ متر سرعت نیز از دومین دوره المپیک در برنامه قرار گرفت. مسابقات دو صحرانوردى از سال ۱۹۱۲ انجام گردید. در سال‌هاى ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۴ ماده ۳۰۰ متر با مانع، پرش ارتفاع و پرش طول درجا انجام گرفت. پرش سه گام بدون دورخیز نیز طى سال‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ به اجرا درآمدند. ماده پیاده‌روى نیز در سال ۱۹۰۸ و ریله المپیک نیز در سال ۱۹۰۸ انجام پذیرفت.
بطورکلى نقش انگلستان در توسعه تجدید حیات رشته دو و میدانى بسیار بوده است. بطوریکه در طول سال‌هاى ۱۸۲۰ و ۱۸۶۰و این رشته در دانشگاه‌ها و مدارس راه یافته و دانش‌آموزان و دانشجویان به آن تمایل خوبى نشان مى‌دادند. رونق دو و میدانى در انگلستان باعث روى‌آورى سایر کشورهاى اروپایى به این رشته شد. آنها در کشور و نیز در مستعمرات خود دو و میدانى را ترویج کردند. باشگاه دو و میدانى نیویورک در سال ۱۸۶۸ تأسیس و مسابقات منظم در موارد دوها، پرش‌ها و پرتاب‌ها برگزار گردید.
تفکر تأسیس فدراسیون بین‌المللى دو و میدانی، همزمان با برگزارى مسابقات المپیک ۱۹۱۲ استکهلم بوجود آمد. سه روز پس از برگزارى آن مسابقات، اولین کنگره فدراسیون بین‌المللى دو و میدانى با شرکت کشورهای: استرالیا، اطریش، بلژیک، شیلی، کانادا، دانمارک، مصر، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، نروژ، روسیه، سوئد، آمریکا و انگلستان، برگزار گردید. اولین مقررات بین‌المللى دو و میدانى نیز در سال ۱۹۱۴ در کنگره لیون فرانسه به تصویب رسید.
قوانین و مقررات
قوانین بازی
پرش طول
علائم
منطقه فرود
باند پرش
تخته پرش
پرش سه گام
پرش طول
۱. نوبت انجام پرش شرکت‌کنندگان بوسیله قرعه‌کشى تعیین مى‌گردد.
۲. هنگامى که تعداد شرکت‌کنندگان بیش از ۸ نفر باشد هر شرکت‌کننده مجاز به سه پرش مى‌باشد و پس از آن ۸ نفرى که بهترین پرش را انجام دهند، مى‌توانند سه پرش دیگر انجام دهند. در مورد تساوى براى نفر هشتم ورزشکارانى که به این نحو مساوى مى‌کنند سه بار دیگر پرش مى‌کنند هرگاه تعداد ۸ شرکت‌کننده و یا کمتر در مسابقه شرکت کنند هر شرکت کننده مى‌تواند شش‌بار پرش کند.
تذکر:
مقصود از حالت تساوی، پریدن مسافت‌هاى مساوى است و در این صورت قانون ۳-۱۴۶ اعمال نمى‌شود. ۳. هنگامى که مسابقه شروع مى‌شود شرکت‌کنندگان حق استفاده از باند پرش را براى انجام تمرین ندارند.
۴. در موارد ذیل ورزشکار مرتکب خطا خواهدشد:
- در خلال پریدن و یا درحال دورخیز زمین آن طرف تخته پرش را با بخشى از بدن خود لمس نماید.
- کنده شدن از زمین خارج از تخته پرش از ابتداء خط جهش از دو طرف تخته.
- بعد از فرود، خارج شدن از چاله پرش به نحوى که محل تماس با زمین نزدیکتر از نزدیکترین اثر بوجودآمده در محوطه فرود به خط جهش باشد.
- بعد از کامل شدن فرود به طرف عقب گام بردارد.
- در صورتى که در هوا معلق بزند.
۵. باستثناى بند ۲ قانون ۴-۱۷۳ در صورتى که شرکت‌کننده قبل از تخته جهش پرش نماید خطا محسوب نمى‌گردد.
۶. کلیه پرش‌ها بایستى از نزدیکترین نقطه اثرى که در منطقه فرود در نتیجه تماس بخشى از بدن یا اعضاى شرکت‌کننده بوجود مى‌آید تا خط پرش و یا امتداد آن اندازه‌گیرى شود.
۷. بهترین پرش از پرش‌هاى هر شرکت‌کننده، از جمله پرش‌هایى که براى حالت تساوى مقام اول انجام داده است، براى وى منظور مى‌گردد.
باند پرش
۱.حداقل طول باند پرش بایستى ۴۰ متر باشد. حداقل پهناى باند پرش بایستى ۲۲/۱ متر و حداکثر آن ۲۵/۱ متر باشد. این مسیر با خطوط سفیدى به عرض ۵۰ میلى‌متر علامت‌گذارى مى‌شود. در صورتى که شرایط ایجاب کند حداقل طول این مسیر ۴۵ متر مى‌باشد.
۲.حداکثر شیب مجاز در عرض ۰۱/۰ متر و شیب کلى باند دورخیز نبایستى از ۰۰۱/۰ تجاوز کند.
علائم
هر ورزشکارى مى‌تواند در کنار باند دورخیز از علامتى که مورد تأئید کمیته برگزار کننده باشد و به او هنگام دورخیز یا پرش کمک کند، استفاده نماید. وى مجاز به استفاده از گچ و یا ماده مشابه دیگرى که اثر پاک نشدنى از خود به جا بگذارد، نمى‌باشد.
تخته پرش
۱.محوطه خیز بایستى بوسیله تخته‌اى که در زمین تعبیه مى‌شود و همسطح منطقه دورخیز و منطقه فرود مى‌باشد، مشخص شده است. لبه تخته که به منطقه فرود نزدیکتر است خط خیز یا پرش نامیده مى‌شود. بلافاصله آن سوى خط خیز تخته‌اى از جنس ماده نرم پلاستیکى یا ماده مناسب دیگرى که در صورت خطا اثر پاى ورزشکار بر آن نقش مى‌بندد، قرار داده مى‌شود. در صورتیکه امکان نصب وسایل فوق وجود نداشته باشد روش ذیل اتخاذ مى‌گردد: بلافاصله پس از خط خیز و در سراسر طول آن به عرض ۱۰۰میلى‌متر با زاویه ۲۰ درجه نسبت به سطح افق شن یا خاک نرم ریخته مى‌شود.
۲. فاصله بین تخته خیز و انتهاى چاله پرش بایستى حداقل ۱۰ متر باشد.
۳. تخته خیز بایستى در فاصله یک تا سه مترى از لبه چاله پرش قرار داده شود.
ساختمان تخته پرش:
۱. تخته خیز بایستى از چوب یا جنس سخت مناسب دیگرى ساخته شود که طول آن بین ۲۲/۱-۲۱/۱ متر و عرض ۲۰۲-۱۹۸ میلى‌متر و ضخامت آن ۱۰۰ میلى‌متر باشد. این تخته بایستى سفیدرنگ شود.
۲.تخته نشان‌دهنده پلاستوسین - این تخته بایستى از جنس محکم به عرض ۱۰۲-۹۸ میلى‌متر و طول ۲۱/۱-۲۲/۱ متر باشد. حداقل تا ۱۴ میلى‌مترى تخته پرش بایستى با پلاستوسین یا ماده مناسب دیگر پوشیده شود. سطح آن از سطح تخته پرش با زاویه ۳۰ درجه در چهت دو و حداکثر تا ارتفاع ۷ میلى‌متر بالاى تخته پرش بالا برده مى‌شود. تخته بایستى بلافاصله بعد از تخته‌خیز که به چاله برش نزدیکتر باشد در یک قسمت جاسازى شده، نصب گردد. زمانى که تخته در محل مورد نظر جا گرفت بایستى آنقدر محکم باشد که بتواند فشار وزن پاى ورزشکار را تحمل کند. سطح تخته در زیر ماده پلاستوسین بایستى از جنسى باشد که میخ‌هاى کفش ورزشکار روى آن محکم شود و سُر نخورد. لایه پلاستوسین بایستى با غلطک یا ماله که برروى این تخته کشیده مى‌شود، صاف مى‌شود تا اثر پاى ورزشکار بر روى آن برطرف شود.
توجه:
توصیه مى‌شود که چند تخته پلاستوسین یدکى وجود داشته باشد تا وقتى ردپا برطرف مى‌شود، تأخیرى در برگزارى مسابقه پیش نیاید.
منطقه فرود
۱.حداقل عرض منطقه فرود بایستى ۷۵/۲ متر و حداکثر آن ۳ متر است.
۲.در صورت امکان بایستى باند دورخیز طورى ساخته شود که ادامه وسط باند کاملاً برخط وسط چاله پرش منطبق گردد.
توجه:
چنانچه محور باند دورخیز با خط مرکزى منطقه فرود در یک راستا نباشد یک یا دو نوار در طول محل فرود قرار داده مى‌شود تا این امر حاصل شود. منطقه فرود متمرکز
منطقه فرود متمرکز:
منطقه فرود بایستى با شن نرم و مرطوب پُر شود و سطح بالایى این منطقه بایستى همسطح تخته پرش باشد.
پرش سه گام
۱. پرش سه گام شاملى لى‌لى با یک پا، یک گام و یک پرش مى‌شود.
۲. لى‌لى یا گام اول باید بطریقى انجام گیرد که پرش‌کننده با همان پایى که عمل خیز را انجام داده بروى زمین فرود آید و بهنگام برداشتن گام بایستى با پاى دیگر فرود آید. چنانچه در حین پرش ورزشکارى زمین را با پاى تاب خورنده لمس کند خطا محسوب نمى‌شود.
تخته پرش:
۱. فاصله بین تخته پرش و منتهى‌الیه منطقه فرود بایستى حداقل ۲۱ متر باشد.
۲. توصیه مى‌شود که در مسابقات بین‌المللی، تخته پرش از ۱۳ متر براى مردان و ۱۱ متر براى بانوان از منتهى‌الیه نزدیکتر به منطقه فرود بیشتر نباشد. براى مسابقات دیگر این فاصله بایستى با سطح مسابقه متناسب باشد.
تذکر:
در شرایط دیگر، قوانین مربوط به پرش طول براى پرش سه گام قابل اعمال است.
موارد منع
پزشکی
قانونی
پزشکى
هیئت پزشکى اختیاردار کلیه امور پزشکى مى‌باشد. این هیئت بایستى از امکانات لازم براى معاینات پزشکی، معالجات و مراقبت‌هاى فورى در صحنه مسابقات و در محل سکونت ورزشکاران اطمینان حاصل کند.
قانونى
این هیئت براى اطمینان حاصل‌نمودن از وجود امکانات لازم براى کنترل دوپینگ بایستى با کمیته سازمان‌دهنده مسابقات در تماس باشد و همراه با هیئت پزشکى مسؤول کلیه موارد کنترل دوپینگ مى‌باشد.
این هیئت که متشکل از سه، پنج و یا هفت نفر مى‌باشد تعیین مى‌شود. بعلاوه، در مسابقاتى که برگزار کنندگان آن، تشکیل چنین هیئتى را براى برگزارى بى‌نقص مسابقات ضرورى تشخیص دهند، هیئت ژورى منصوب مى‌شود. نقش اساسى این هیئت بررسى و رسیدگى به اعتراض‌هایى است که طبق قانون ۱۴۷ صورت مى‌گیرد. این هیئت همچنین به مشکلاتى که در خلال برگزارى مسابقه پیش مى‌آیند و براى تصمیم‌گیرى به آن ارجاع مى‌شوند رسیدگى مى‌کند. رأى این هیئت تصمیم نهایى مى‌باشد. به هنگام تصمیم‌گیرى در مورد مطالبى که در مقررات فدراسیون منعکس نیامده است رئیس هیئت ژورى گزارشى از این موارد براى دبیرکل فدراسیون مى‌فرستد.
شرایط بازیکنان
جنس و سن
- زنان و مردان جوان:
هر ورزشکارى که تا سى‌ویکم دسامبر سالى که مسابقات برگزار مى‌شود بیش از بیست‌سال نداشته باشد.
- پا به سن گذاشته:
هر ورزشکار زنى که تا سى‌ویکم دسامبر سال برگزارى مسابقات ۳۵ سال به بالا داشته باشد.
- پا به سن گذاشته:
هر ورزشکار مردى که تا سى‌ویکم دسامبر سال برگزارى مسابقات چهل سال به بالا داشته باشد.
داوران و برگزارکنندگان
هیئت داوران
جدول‌نویس و منشی
طراح مسیر
هیئت داوران
داوران
-کمک داور
وقت‌نگهدار
داوران
۱. براى مسابقات روى پیست، مسابقات میدانی، مسابقات دو و مسابقات راهپیمایى و غیره که در خارج از استادیوم برگزار مى‌شود بایستى سرداور جداگانه‌اى تعیین شود. سرداور خارج از استادیوم اختیارى در مسائلى که جزو مسؤولیت‌هاى کارشناس اصلى مسابقات دو مى‌باشد، ندارد.
۲. سرداور باید از جراى مقررات در مسابقه اطمینان حاصل کند و بایستى در زمینه کلیه نکات فنى که در خلال مسابقات بوجود مى‌آید و حتى مسائلى که در کتاب مقررات نیز پیش‌بینى نگردیده باشند، تصمیم بگیرد. سرداور اختیار دارد فقط در زمانى که داوران در مورد رفع اختلاف و تعیین مقام در یک مسابقه عاجز مانده‌اند، تصمیم بگیرد. سرداور به هیچ‌وجه حق ندارد مانند داور و کمک‌داور انجام وظیفه نماید.
۳. سرداور خاصى بایستى کلیه نتایج نهایى را بررسى کند. او بایستى به تمام موارد اختلاف رسیدگى کند و درد مورد مسابقات میدانى (بایستى ) بر اندازه‌گیرى رکوردها نظارت داشته باشد.
۴. سرداور اختصاصى هر مسابقه بایستى در زمین مسابقه درباره هر اعتراض و یا ایرادى که مربوط به نحوه اجراى مسابقه باشد تصمیم بگیرد. او اختیار دارد که به هر شرکت‌کننده براى رفتار نادرستش اخطار نموده و یا او را از دور مسابقات مربوط اخراج نماید.
اخطار ممکن است بوسیله نشان دادن کارت زرد به ورزشکار انجام شود و اخراج از دور مسابقه بوسیله نشان دادن کارت قرمز انجام مى‌گیرد. اخطار و اخراج بایستى در کارت نتایج منعکس گردد.
۵. اگر بنا به عقیده سرداور عدالت ایجاب نماید که بنابر شرایط بوجودآمده، مسابقه بایستى تجدید گردد حق دارد مسابقات را باطل اعلام نموده و با تصمیمى قاطع و با نظر او مسابقه در همان روز و یا موقعیت مناسب دیگر انجام گیرد.
۶. سرداور مربوط حق دارد در صورتى که شرایط ایجاب کند محل مسابقات میدانى را تغییر دهد. چنین تغییر و تعویضى پس از آنکه یک دوره کامل از مسابقه انجام گیرد قابل اجرا مى‌باشد.
تذکر:
تغییر جهت و قدرت باد جزو شرایط لازم براى تغییر محل مسابقه نمى‌باشد.
۷. به محض کامل شدن هر مسابقه کارت قضاوت بایستى تکمیل و به وسیله سرداور امضاء و به امتیاز نویس داده شود.
مقررات عمومى:
۱. داور اصلى مسابقات و داور اصلى مسابقات میدانى بایستى وظایف خاص داورهاى مختلف را در رشته‌هاى مربوط تعیین کنند.
۲. مسابقات دو و مسابقات دو در جاده که پایان آن در پیست دو مى‌باشد.
۳. کلیه داوران دو که همگى بایستى از یک سمت پیست عمل نمایند، بایستى برابر ترتیبى که شرکت‌کنندگان به خط پایان مى‌رسند قضاوت کنند و در هر موردى که نتوانند به تصمیم نهایى و توافق برسند، بایستى مراتب به سرداور رجوع شود تا او تصمیم قطعى را اتخاذ نماید.
توجه:
داوران بایستى حداقل با ۵ متر فاصله از پیست و در امتداد خط پایان به نحوى که دید خوبى از آن داشته باشند مستقر گشته و سکویى مرتفع براى آنها مهیا گردد.
مسابقات میدانى:
داوران بایستى در کلیه مواد مسابقات که نتایج حاصله از روى طول و ارتفاع مشخص مى‌گردد، هر نوبت صحیح را قضاوت و اندازه‌گیرى و ثبت نمایند. در پرش ارتفاع و پرش با نیزه زمانى که مانع بالا مى‌رود ارتفاع بایستى دقیقاً اندازه‌گیرى گردد. على‌الخصوص وقتى که بر روى شکستن رکورد رسمى تلاش مى‌شود، حداقل در هر پرشى دو نفر داور بایستى نتایج را همیشه بنویسند که در آخر هر دوره مسابقه با هم مقایسه نمایند. داور اختصاصى بایستى پرش‌ها و پرتاب‌هاى صحیح را با بالا بردن پرچم سفید و پرش‌ها و پرتاب‌هاى خطا را بالا بردن پرچم قرمز اعلام نمایند.
کمک‌داور
۱. کمک‌داوران سرداور را یارى کرده، بدون آن که اختیار تصمیم‌گیرى داشته باشند.
۲. وظیفه کمک‌داور است که در محلى که سرداور تعیین مى‌نماید مستقرشده و از نزدیک مراقب مسابقه و شرکت‌کنندگان در مسابقه و اشخاص دیگر باشد بمحض خطا نمودن و مشاهده هر نوع خلاف قانون از طرف آنان مراتب را کتباً در اسرع وقت به سرداور گزارش نماید.
۳. نقض قوانین با بالابردن پرچم قرمز نشان داده مى‌شود.
۴. تعداد کافى از کمک داوران بمنظور قبول وظایف سرپرستى و نظارت در خطوط تعویض دو امدارى بایستى گمارده شوند.
توجه:
زمانى که کمک داورى مشاهده نماید که دونده در غیر از خط خود دویده است و یا در دو امدادى انتقال در خارج از محل تعیین شده صورت گرفته است، بایستى بلافاصله روى پیست، محلى را که خطا انجام گرفته است علامت‌گزارى کند.
وقت‌نگهدار
۱. تعداد کافى از وقت‌نگهداران که متناسب با تعداد شرکت‌کنندگان مسابقه باشد بایستى تعیین شوند که یکى از آنها ریاست بقیه را برعهده دارد.
۲. وقت‌نگهداران یکى از دو وسیله، یعنى کورنومتر و یا دستگاه‌هاى تعیین زمان الکترونیکى دستى را بکار مىبرند. چنین وسایل زمان‌سنج در کلیه قوانین و مقررات این کتاب ساعت اتلاق مى‌گردد.
۳. وقت‌نگهدار بایستى در پایان خط و بیرون پیست قرار گیرد. در صورت امکان او بایستى با حداقل ۵ متر فاصله از خط بیرونى پیست مستقر شود و براى اینکه دید خوبى از خط پایان داشته باشد روى سکوى مرتفعى قرار گیرد.
۴. سه داور رسمى وقت‌نگهدار که یکى از آنها سمت سرداور را داشته باشد و یک یا دو وقت‌نگهدار دیگر بایستى زمان برنده مسابقه را تعیین کنند. زمان گرفته شده بوسیله این دو وقت‌نگهدار به حساب نمى‌آید مگر ساعت یکى از این سه داور رسمى فوق از کار افتاده و زمان را صحیح ضبط ننموده باشد که در این صورت از ساعت وقت‌نگهداران ذخیره به ترتیبى که از پیش قرار مى‌گذارنداستفاده خواهدشد. در کلیه مسابقات بایستى وقت برنده رسمى مسابقه توسط سه ساعت ثبت شود.
۵. هریک از وقت‌نگهداران بایستى مستقلاً عمل نموده و زمان تعیین شده را به کسى نشان ندهند و درباره آن یا دیگر داوران بحث ننموده و آنرا در فرمز رسمى منعکس و پس از امضاء دست بدست به سر داور برسانند تا او پس از آزمایش کونومتر وقت‌نگهداران صحت زمان اندازه‌گیرى شده را تأئیدنماید.
۶. سرداور وقت‌نگهداران در مورد زمان رسمى هریک از شرکت‌کنندگان تصمیم خواهدگرفت و پس از در نظرگرفتن شرایط مندرج در قانون ۱۶۰ نتایج حاصله را براى نشر آماده مى‌نماید.
جدول‌نویس و منشى
منشى بایستى کلیه نتایج مواد هرمسابقه را جمع‌آورى کند. این جزئیات بایستى بوسیله سرداور، سروقت‌نگهدار و متصدى دستگاه بادسنج در اختیار وى قرار گیرد.
منشى در اسرع وقت این اطلاعات بدست آمده را بایستى به گوینده مخابره نموده و پس از ثبت نتایج حاصله، این نتایج رسمى را همراه با کارت‌هاى مربوط به مدیر مسابقات ارائه دهد.
منشى مسابقات مسؤولیت تشکیل جلسات و آماده نمودن کلیه صورت جلسات مربوط به آنها را در کلیه جلسات کمیته مربوط بعهده دارد. بعلاوه او بایستى مسؤول کلیه نظم و ترتیب در امور ادارى مسابقات از جمله مکاتباتى مى‌باشد.
طراح مسیر
۱. زمانى که از وسایل تمام اتوماتیک براى زمان‌گیرى استفاده مى‌شود بایستى یک داور اصلى و دو کمک داور فتوفینیش تعیین شوند.
۲. داور اصلى مسؤولیت کارکردن با این دستگاه را بعهده دارد. قبل از شروع مسابقه او با مسؤولین فنى مربوط تماس مى‌گیرد و با وسایل مورد نظر آشنا مى‌شود. او بر آزمایش این وسایل و محل قرارگرفتن آنها نظارت دارد.