دانلود مقاله کار چیست ؟

حیات انسان در جامعه با کار عجین شده است .

جانداران دیگر زندگی خود را مدیون موا هب طبیعت و غرایز خویشند و بدون تفکر و تلاش ویژه و با استفاده مستقیم از مواهب طبیعت زندگی می کنند .

اما انسان ، تنها در دورانی کوتاه از تاریخ در وضعیت صرفا طبیعی زیسته و به سد جوع قتاعت کرده است .

بشر از همان سپیده دم تاریخ با به کارگیری هوش و آگاهی و فعالیت های پبچیده مغزی خویش به ابزار سازی پرداخته و ماده و طبیعت را به خدمت خود درآورده است .

او به آنچه مستقیم در دسترس داشته اکتفا نکرده ، بلکه همواره در تلاش و تکاپو و جستجو بوده است تا با استفاده از آنچه در دسترس دارد به آنچه در دسترس ندارد اما نیاز به آنرا احساس می کند دست یابد و بدین ترتیب کار وی هر روز پیچیده تر شده و از مرحله طبیعی و غریزی بیشتر فاصله گرفته و جنبه « فرهنگی » یافته است .

« مصنوعات » و ساخته های دست بشر ، هر روز بیش از پیش او را از محیط طبیعی دور و تار و پود ساخته های خود وی گرفتار کرده است .

از سوی دیگر ، زندگی اجتماعی مستلزم همکاری و همیاری و برآوردن نیازهای متقابل است ؛ این امر منجر به تقسیم کار و توسعه تخصص ها و مهارتهای مختلف شده و بر پیشرفت کمی و کیفی کار و آثار ونتایج آن افزوده است و روابط اجتماعی و سازمان یافته او را در غالب نهاد ها ، موسسات و واحدهای کم و بیش وسیع و تخصصی گسترش داده است .

« کار » انسان نه فقط با تجربه و دانش او در آمیخته ، بلکه به صورت یک امر فرهنگی و ارزشی جلوه گر شده است و بدین سان بین اندیشه، کار و روابط اجتماعی پیوندی ناگسستنی پدید آمده تمدن و فرهنگ بشری در گرو این سه ویژگی است و این3 عامل از عوامل اساسی و ویژه تاریخ به شمار می رود .

به عبارت دیگر ،انسان با اندیشه و عمل به پیش می رود و هیچ یک از این دو به تنهایی کار ساز نیست هر چند گاهی ناسازگار می نماید : کار زی کاردان رو به شتاب همچو «گو» کش گذر به چوگانست جز به خردمند مفرما عمل گرچه عمل کار خردمند نیست جامعه شناسی که به تدریج از رویکردهای صرفا نظری به عرصه کار و عمل پرداخته ، در « جامعه شناسی کار و مشاغل » زمینه گسترده تر و باروری یافته است که ساختار روابط اجتماعی را – که در عصر جدید اهمیت ویژه و روز افزونی پیداکرده است – نشان می دهد و بسیاری از نارساییها و ضعفهای حیات فردی واجتماعی انسان را – که در نبود کار و فعالیت ثمر بخش به کژ رفتاری و آسیبهای اجتماعی ومشاغل کاذب منجر می شود – آشکار می سازد .

به این ترتیب « جامعه شناسی کار و مشاغل » از دستاوردها و فراوردهای عصر صنعت به شمار می رود و به ظاهر حاصل تکنولوژی و مسائل ناشی از آن است ؛ نباید فراموش کرد که عنصر آن همواره در جامعه وجود داشته و خاصه در هنر و ادبیات و فرهنگ جامعه (اشعار ، ضرب المثلها ، داستانها و قصه ها) تجلیات متفاوت و گاه جالبی داشته است و این خود نمودار پیوندهای مرئی و نامرئی فراوانی است که بین کار و فرهنگ جامعه در هر زمان و مکانی وجود دارد .

بعلاوه آیین ها و ایدئولوژی ها چه در گذشته و چه در زمان حاضر ، نسبت به کوشش و فعالیت انسان عنایت خاصی دارند و ارزش کم و بیش ویژه ای برای آن قائلند که گاه صورتهای متناقضی پیدا می کند .

چناچه زمانی کار یدی را جزء کارهای پست می شمرند و زمان دیگر و در آیین دیگر بالاترین رتبه و ارزش را برای آن قائلند .

گاهی ارزش کار را بر اساس سود و منافع صرف مادی و اقتصادی می سنجند و زمانی به عنوان ارزش حیاتی برای رشد نوع بشر و نجات و فلاح او می شناسند .

کاری که نه کار توست مسپار راهی که نه راه توست مسپر یا : کاری گزیده باید کردن از آنکه کار گر ناگزیده باشد ، ناکرده نیکتر اگر فرهنگ خود را بکاویم و اشعار ، ضرب المثلها ، داستانها و فصول و بخشهای خاص کتبی را که در مسئله اشتغال و کار و فعالیت و موضوعات مربوط به آن مانند بیکاری و تنبلی و کسالت و کاهلی وارد شده است بررسی کنیم ، گنجینه پایان ناپذیری می یابیم که اهمیت و ارزش فرهنگی کار را در آن آیین و تاریخ ما نشان می دهد .

از غزالی تا فیض کاشانی و از فردوسی و ناصر خسرو تا مولوی و ابن یمین و از سعدی و جامی تا ...

همه جا به اشعار و عبارات نغزی بر می خوریم که به ایما و اشاره و تعبیرات بدیع و زیبا انسان را به کار و کوشش و پرهیز از تضییع وقت و کسالت و بیکاری فرا می خواند و به تدبر و تامل در آثار و نتایج عمل و فعالیت دعوت می کند .

بر رعایت اخلاق کار ، اجتناب از علم بی عمل ، لزوم سپردن کار به کاردان (اهمیت مهارت و تخصص و...) و کسب تجربه برای کار نیکو کردن تاکید می کند و درباره عار نداشتن از کار و به کار گرفتن ابزار و رعایت دقت و تدبر و تلاش و کوشش در راه معیشت و قبول رنج کار ...

پندهای نیکویی به ما می آموزد .

با توجه به اینکه بنیانگذار علم جامعه شناسی ، ابن خلدون ، فصل مبسوطی را به کار و شغل و اقتصاد و معیشت اختصاص داده و در کنار سیاست و اقتصاد و دانش و مذهب و شهر نشینی و سایر قلمروها و نهاد های اجتماعی حرفه و فن را از ارکان (علم عمران) شمرده است ، پی می بریم که توجه به اهمیت کار و اشتغال و تدبر در ابعاد و جایگاه آن در تاریخ اندیشه و علم و فرهنگ ما ریشه دارد و بحث درباره این موضوع چیزی نیست که یکباره جامعه صنعتی برای ما به ارمغان آورده باشد .

امروز اگر بخواهیم از بن بست عقب ماندگی و وابستگی رهایی یابیم و نیاز شصت میلیون مصرف کننده را با اتکا به خود و حفظ استقلال و حیثیت ملی و دینی خود برآورده سازیم ، چاره ای جز آن نداریم که تلاشهای خود را مضاعف سازیم و با گسترش دامنه کار و فعالیت علمی و پژهشی و توسعه اقتصاد ملی و با برنامه ریزی های اساسی ودراز مدت راه پیشرفت را برای نسل آینده هموار سازیم .

در این میان علوم اجتماعی در شناساندن ابعاد مختلف کار و تجزیه و تحلیل وضعیت موجود و نتایج مثبت و منفی آن و شناساندن مسائلی که کار صنعتی در شکل جدید خود با آن سر و کار دارد نقش و اهمیت زیادی دارد .

کار خلقی را به تدبیر تو بازانداختند چون تو خود تدبیر کار خود نمی دانی چه سود...

.

کار چیست ؟

جامعه شناسی از علومی است که با وجود سابقه طولانی ، تنها مدت کوتاهی است که به صورت مستقل مطرح شده است .

در همین زمان کوتاه زمینه های بررسی متعدد ، حساس و پیچیده ای در آن مطرح شده و بهترین روشها و فنون و ابزار تحقیق برای آن ابداع گردیده است .

به ویژه تحقیقات جامعه شناسی ، در زمینه فعالیت های انسان و جنبه های مختلف صنعتی بسیار تازگی دارد ؛ زیرا در عصر جدید پدیده کار صنعتی در اغلب جوامع بشری به صورتی بدیع گسترش یافته ، در حالی که بسیاری از مسائل مربوط به آن یا به صورت سطحی مورد بحث قرار گرفته اند یا اصلا بررسی نشده است .

بعلاوه همین نتایج نیز هنوز به صورت هماهنگ یا حتی بر اساس نظام معینی طبقه بندی نشده است .

موضوع جامعه شناسی کار قبل از هر چیز لازم است معنایی را که از اصطلاح «کار» در نظر داریم روشن کنیم ؛ زیرا در این صورت خواننده به طور مستقیم متوجه واقعیاتی می شود که هدف از جامعه شناسی کار نیز روشن کردن همین واقعیات است .

اینکه همه موضوعات مربوط به قلمرو « کار » مستلزم بررسی دقیق و همه جانبه است ، به دلیل آن است که باید کار را یکی از ویژگی های زندگی نوع بشر به شمار آورد .

انسان « موجودی اجتماعی » یا به گفته ارسطو « حیوانی سیاسی » است که حتی امروز هم با وجود تنوع مجموعه های اکولوژی و گوناگونی آهنگ حرکت در پیشرفت فنی و تحول در ساخت اجتماعی و سطح اقتصادی جوامع ، در زندگی به کار می پردازد .در واقع ، کار وجه اشتراک و شرط لازم زندگی انسان در جامعه است .

مثالهای کلاسیکی که اغلب برای کار حیوانات ذکر می شود ، مانند کار گروهی برخی حشرات مانند مورچه ، موریانه ، زنبور عسل یا بعضی پستانداران مانند سگ آبی ، در روانشناسی حیوانی به رفتار های غریزی در محیطی از انگیزشهای معین و مشخص منسوب می شود .

اما به محض اینکه مسئله انطباق با موقعیتهای غیر منتظره مانند ساختن ابزار و ادوات پیش می آید – چنانکه کهلر با تجربیات مشهور خود در مورد میمونهای عالی در « تنریف » نشان داده است – به مقتضیات فکری کار انسان نزدیک می شویم .

اما این رفتارها که جنبه انسانی دارد ، اساسا دارای چه مشخصاتی هستند ؟

خصوصیت اول مفید بودن آن است ؛ این دیدگاهی است که پیش از این اغلب اقتصاد دانان لیبرال داشتند ، کلسن نیز درباره کار می گوید : « کار استفاده از نیروهای مادی و معنوی در راه تولید ثروت یا ایجاد خدمات است » .

از دیدگاه دارندگان چنین گرایشی کار به طور عمده از طریق هدفا و فواید خود و ازش محصولی که خلق می کند مشخص می شود .

هانری برگنس نیز در اثر معروف خود تحول خلاق راجع به فعالیت انسان می نویسد : «کار انسانی خلق فایده است» .

بنابراین ، در تعریف کار باید همواره صفت مفید بودن را در نظر داشت .

ممکن است این سؤال مطرح شود که آیا رفتارهای غریزی حیواناتی که از نوع پدیده های کار تلقی می شود ، در اجتماع خودشان موجد فایده نیست ؟

بدین ترتیب آیا نباید مشخصه بدیع کار انسانی را در جایی دیگر جستجو کرد ؟

به نظر سایر اقتصاد دانان « ویژگی کار انسان قبل از هر چیز در ساختن و سازمان دادن به مبارزه با طبیعت در یک چارچوب اجتماعی نهفته است » .

متفکران از مدتها قبل تعریف کار را در رابطه پویای انسان و طبیعت جستجو کرده اند .

فرانسیس بیکن کار وپبشه را « انسان به اضافه طبیعت » تعریف کرده و دنباله این بحث تا دکارت و فریدمان کشیده شده است .

با وجود این ، در تحلیل رابطه انسان وطبیعت از لحاظ کار فعال ، تاکنون هیچ کس دقیق تر از مارکس نبوده است .

کار و غیر کار در صفحات پیش پدیده کار را از نظر گاههای مختلف مورد توجه قرار دادیم ؛ اکنون کار را با توجه به فعالیت هایی که « کار» محسوب نمی شوند ، تعریف می کنیم .

فعالیت های مربوط به امور خانوادگی ، اجتماعی ، مذهبی و فوق حرفه ای (کلاسهای شبانه) که کارگر خارج از حوزه کار خود انجام می دهد از این گروه است .

این فعالیت ها با کار وجه اشتراکی دارند که همان تعهد و الزام است (اگر چه ماهیت این الزام متغیر است) و تفاوتی هم با کار دارند که برای آنها دستمزدی پرداخت نمی شود ؛ مانند کارهای خانوادگی یا کارهای متفاوت درون خانه که بی هدف هم نیستند اما در عین حال امکان ندارد باکار حرفه ای همسان تلقی شود .

در صفحات بعد در باره فعالیت های خارج از کار بررسی ای به عمل خواهیم آورد تا بتوانیم با تضادی که بین کار و غیر کار وجود دارد ، ماهیت پدیده های کار را بهتر درک کنیم .

نحوی دیگر برخود با فعالیت های کار این است که به تجزیه و تحلیل واکنشهای افرادی که به علل مختلف از کار محروم مانده اند بپردازیم .

در زندگی موقعیتهای بسیاری پیش می آیدکه ممکن است فرد از کار محروم بماند .

قبل از هر چیز از کار افتادگی (به دلیل حادثه یا بیماری) بیکاری یا بازنشستگی را یادآور می شویم .

جالب تجوه است که دروضعیت های مختلف ، بسیاری از این گونه افراد با رفتارهای نا به هنجار خود نشان می دهند که به فعالیت های مجدد نیاز دارند تا بدین وسیله شخصیت خود را از نو بازسازی کنند یا تعادل روحی خور را بدست آورند .

اگر مبتلایان به ناراحتی های سیستم اعصاب را جزء معلولان به حساب آوریم ، تاثیر مفید کار را در بهبود برخی از بیماری های عصبی تصدیق خواهیم کرد .

از سر گرفتن فعالیت های کار به وسیله بیکاران ، بیماران و افراد بازنشسته غالب اوقات آثار مثبتی از این نوع به همراه داشته و موجب تعادل روانی آنها شده است .

جامعه شناسی کار و روابط محیط کار تا کنون سعی کردیم مفهوم کار را فی نفسه روشن سازیم و فعالیت هایی را که زیر این عنوان قرار می گیرد تعریف کنیم .

اکنون وقت آن است که ببینیم منظور از جامعه شناسی کار و تعریف آن چیست .

در اینجا بدون آنکه به بحث درباره منشا و تاریخچه جامعه شناسی کار بپردازیم ، به اختصار یادآور می شویم که با تحول تفکر علمی از مرحله ذهنی به مرحله عملی علوم به تدریج تخصصی تر شده اند .

از این رو طبیعی است که در جامعه شناسی به مشاهدات انسانی توجه شود و از این علم در قلمرو پدیده های طبیعی ، بهره برداری شود .

در جامعه شناسی علمی – که در اواخر قرن نوزدهم در اروپا و آمریکا به وجود آمد – به آن دسته از واقعیت های اجتماعی که خصوصیت مذهبی و حقوقی و اقتصادی و اخلاقی داشتند بیشتر توجه می شد .

اگر فهرست مقالات سالنامه جامعه شناسی دورکیم و همکارانش را ورق بزنیم اشتغال فکری جامعه شناسان را در این زمینه ها خواهیم دید .

از سوی دیگر پیشرفت مداوم تکنولوژی تولید، توسعه فوق العاده تعداد و ابعاد کارخانه جات ، اهمیت روز افزون صنعت در فعالیت های اجتماعی ، تحکیم و تقویت مجامع سندیکایی ، برخورد و منازعه بین کارگران و کارفرمایان و بالاخره اهمیت یافتن کار به دنبال نظریه های تیلور (نظام علمی کار) جامعه شناسان را متوجه گروه هایی ساخت که به مناسبت کار افراد انسانی به وجود می آیند .

این توجه بر حسب موقعیت های سیاسی ، اقتصادی و خصوصیات اخلاقی و منافع مورد نظر معلول انگیزه های گوناگونی بوده است .

بعلاوه فعالیت در این زمینه ها نامتعادل و نامساوی انجام شده است ، به طوری که گاه اشتباهات بسیار پیش آمده است و ابهامات زیادی باقی مانده است .

چه بسا تحقیقات علمی به مسائل کاملا مشخصی تنها با انگیزه شناخت بیشتر آن اختصاص می یافت ، اما درباره ابعاد دیگر (در حالی که فاصله هر دو بعد را انواع موارد حد وسط پر می کرد) ، رؤسای کارخانه جات و واحد های اقتصادی به دلیل نیازهای فوری به بررسی های سریع سطحی می پرداختند ، آن هم در حالی که همواره نگران بوجود آمدن محیط سالم و بهره دهی روز افزون کارگر در کارخانه بوده اند .

جامعه شناسان آمریکایی از برخی لحاظ جنبه های مدیریت را در جامعه شناسی صنعتی روشن ساخته اند – البته بدون اینکه همه افتخارات آن نصیب آنها شود .

در فرانسه ودر سایر کشورهای اروپایی متخصصانی وجود دارند که کارگران کم وبیش ماهر خود را زیر عنوان « روابط انسانی » پناه می دهند و به هیچ وجه با همکاران آمریکایی خود در شیکاگو و دترویت قابل مقایسه نیستند .

به طور کلی همه تحقیقات و آثاری که در این زمینه وجود دارد و از لحاظ ارزش و موضوع نیز سطوح آنها بسیار متفاوت است (برخی از آنها به تحقیقات روانشناسی اجتماعی نزدیکتر است ) همگی زیر عنوان « جامعه شناسی صنعتی» قرار می گیرد .

البته این تحقیقات قبل از اینکه اصطلاح خاص آن تعریف شود ، مطرح شده بود و نخستین شماره تخصصی مجله جامعه شناسی آمریکا و آثاربسیار مفیدی مانند جزوات فیلروفرم در سال 1951 و جزوات اشیندر در سال 1957 تحت همین عنوان منتشر شده اند ؛ هر چند ابهامات اساسی فراوانی در آنها دیده می شود .

در فرانسه نیز بیشتر تحقیقات و آثار مربوط به جامعه شناسی و حتی روانشناسی اجتماعی کار زیر عنوان جامعه شناسی صنعتی منتشر می شود .

با توجه به جوان بودن علوم اجتماعی عملی در زمینه گروه ها و فعالیت های کار ، کوشش برای نام گذاری دقیق این فعالیت ها هنوز زود است .

بدین سان ، جامعه شناسی کار باید در سطح وسیع ، به عنوان مطالعه جنبه های گوناگون گروه های انسانی که برای اجرای کاری گرد هم جمع می شوند ، مورد توجه قرار گیرد .

برای توجه به مسائل و نیازهایی که تحت عنوان جامعه شناسی کار طبقه بندی می شود در اینجا جهت گیری های اصلی تحقیقاتی را که در این زمینه صورت گرفته است ، مطرح خواهیم کرد : برای توجه به مسائل و نیازهایی که تحت عنوان جامعه شناسی کار طبقه بندی می شود در اینجا جهت گیری های اصلی تحقیقاتی را که در این زمینه صورت گرفته است ، مطرح خواهیم کرد : هر گروه کاری که حداقل مشخصه های پایدار باشد (و این بیشتر در قالب مفاهیم ساخت و سازمان مطرح می شود ) ممکن است موضوع بررسی جامعه شناسی کار قرار گیرد ؛ مثلا یک واحد صنعتی ، یک کشتی بزگ اقیانوس پیما ، یک کشتی ماهیگیری ، یک واحد بزرگ بهره برداری زراعی یا حتی یک مزرعه کوچک که در آن چند کارگر با صاحب مزرعه همکاری می کنند ، یک مغازه بزرگ یا فروشگاه مرکزی یا یک مغازه که چند فروشنده در استخدام دارد ، یک کارگاه صنعتی کوچک یا دفتر منطقه ای گروهی از کارکنان هواپیمایی که در اصل به دلیل کار کردن روی یک خط هوایی دور هم جمع شده اند یا کارکنان راه آهن همگی گروه هایی هستند که در موقعیتی خاص به مناسبت کار مشترک به وجود آمده اند .

در اینجا باید سه نکته مورد توجه قرار گیرد .

اول اینکه اصطلاح « جامعه شناسی صنعتی» به تدریج درباره جامعه شناسی گروه های کار غیر صنعتی نیز به کار رفته است .

البته تعمیم مفهوم صنعت به دلیل پیشرفت های مکانیزاسیون و خودکار شده بسیاری از دستگاهها تا اندازه ای توجیه پذیر است .

در تجارت و کار اداری و زراعت (که هانری فورد در سال 1928از آنها به عنوان صنعت تولیدات غذایی یاد می کند) نیز کار « صنعتی » به این معنی وجود دارد .

با این همه به نظر می رسد اگر در این موارد اصطلاح جامعه شناسی روستایی و جامعه شناسی اداری را به کار ببریم ، روشن تر خواهد بود .

همچنین تحولات فنی روزافزون در رشته های جدید مانند حمل و نقل هوایی ، دریایی و حمل ونقل در راه آهن و جاده ها ، آنها را به صورت یک سلسله عملیات صنعتی در می آورد ؛ از این رو می توان مطالعات مربوط به آنها در قلمرو جامعه شناسی صنعتی قرار دارد .

شاغل و غیر شاغل نخستین ضابطه ای که باید در هر گونه توصیف از جمعیت فعال در نظر گرفته شود ، وجه تمایزی است که بین افراد شاغل و غیر شاغل وجود دارد .

این تمایز ممکن است بر اساس ملاکهای متغیری استوار شود که لازم است به چندین صورت توزین شوند .

در جوامع صنعتی متحول ، شکل استغال غالبا به صورت کار مزدی است ؛ لیکن این یگانه صورت اشتغال نیست بلکه اشکال متعدد دیگری نیز وجود دارد ؛ چنان که هر کارفرما به نوبه خود به نحوی برای جامعه ای که در آن زندگی می کند ، مستخدم محسوب می شود .

مسلم است که تولید کنندگان مستقل (خرده کشاورز و صنعتگر کوچک) نیز مستخدم به حساب می آید .

برعکس ، اطفال ، پیران و از کار افتاده ها خارج از اشتغال یا غیر فعال محسوب می شوند ؛ اما چنین نیست که این گروه مخصوصا در روستاها تا پایان پیری هیچ خدمتی انجام ندهند .

در مورد بیکاری ها کمتر اتفاق می افتد که این افراد بخشی از وقت فراغت خود را به کاری که جنبه اشتغال داشته باشد ، اختصاص ندهند .

در این صورت کمتر کسی به فعالیت آنها توجه می کند .

اینکه آیا فعالیت های سربازان چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ جنبخ اشتغال دارد یا نه ، مسلم نیست .

بنابراین لازم است هنگام به کار گرفتن ملاکها و اعداد و نسبتها بدانیم که چه نتیجه ای مورد نظر است .

در بسیاری از مطالعات بی رویه همه صورتهای اشتغال فعالیت و حتی بهره دهی با هم مخلوط می شوند .

یابد دانست که تمایز و تشابه میان اینها مشروع است ، به شرط آنکه هر یک بدون ابهام تعریف شوند .

تا به حال فقط توصیف ایستای اشتغال را یادآوری کردیم و اگر بخواهیم به نوسانات و تحولات و ساختهای آن توجه کنیم ، لازم است متغیر های بسیار متعددی را وارد جریان سازیم و به بازی میان آنها سازمان دهیم .

از این دیدگاه ، اشتغال از فعالیتی که اشتغال به حساب نمی آید جدا ناپذیر است .

مدت و آنگ اشتغال در نخستین وهله عامل مشخص کننده ای است .

نوع کار نیز از آن لحاظ که افراد در وضعیت معین ، هر گونه شغلی را نمی پذیرند ، مهم است ؛ نتیجه آنکه کیفیت کار به آن معنایی اجتماعی و واقعی می بخشد ؛ برای مثال مسئله انتخاب ، تغییر شغل اجباری و کارهای قهری غالبا از این نوعند .

اشتغال یک امر است ، چگونگی شاغل شدن امری جدا گانه و تمایل به ترک آن موضوعی دیگر .

بنابراین به حق می توان اشتغال را به صورت های متعدد بررسی کرد ؛ اما به هر صورت اشتغال همواره با کار روابط مشخصی دارد و همین مسئله در اینجا مورد توجه ماست .

این روابط را می توان تحت عنوان « رابطه سودبخش برای کسب درآمد (پولی ، جنسی یا خدماتی) » تعریف کرد ، که خود وسیله ای برای ارضای برخی از اجتیاجات است .

از این روابط وجه نظرها ، رویه و رفتارهایی مشتق می شود که در مقیاس گروها و مجموعه ها در دانش روانشناسی اجتماعی کار و مشاغل شایسته دو نوع ارزیابی مقدماتی در دوقطب مختلف است : اول سنجشهای کمی در مورد حجم متفاوت اشتغال ، دوم سنجشهای کیفی که بیشتر در مورد عقاید و نظرات به عمل می آید .

هر دو نوع اندازه گیری احیانا به یک شکل ویژه با هم ترکیب می شوند .

این روابط در مورد منزلت انسان در جوامع سرمایه گذاری و سوسیالیستی که به دلیل تولید باید با تمام قوا (تا حدی که امکانات جسمی و اجتماعی فرد سازگار است) به کار بپردازد ، معنای حقیقی خود را پیدا می کند .

به هر حال سنجشهای مذکور باید قابل محاسبه و اندازه گیری باشد .

از همین جاست که آمادگی برای برخورد و منازعاتی که محصول ناز متقابل افراد یا الزامات جسمی و اجتماعی فرد است (به شکل امتناع از پذیرفتن شغل یا فرار ازکار تولیدی ) ظاهر می شود .

بدین سان ، زمان فراغت (تعطیلات و اعیاد) ، دوران بازنشستگی ، دوران بیکاری و غیره با نوع مشاغل و همچنین با شکل اشتغال و عدم اشتغال ، وابستگی بسیار نزدیکی پیدی می کند .

به این ترتیب ، گرایش از مفهوم شغل به مفهوم دقیقتر اشتغال ملاحظه می شود .

در جوامع روستایی و شبانی عقب مانده ، فعالیتهای تولیدی از سایر اشکال زندگی اجتماعی مانند مناسک و عادات محلی ، مذهبی ، خانوادگی و غیره جدایی ناپذیر است .

در این جوامع به عکس جوامع جدید ، اشتغال یکسره با کار و درآمد پیوند ندارد .

در دوران باستان در یونان و روم یا در قاره آسیا طبقات آزاد و رهبران ، چه از نظر اخلاقی و چه اجتماعی ؛ به طور کامل از یکدیگر مستقل بودند ؛ وظایف نظامی ، قضایی و حکومتی و مذهبی خارج از حیطه اشتغال قرار داشت .

در دوران ما اگر از بعضی جهات این نقشها از یکدیگر جدا باشند ؛ بازهم تابع منزلتهای شغلی هستند و این پایگاهها جزء طبقات اشتغال به معنای اخص کلمه ، محسوب می شوند .

اگر اشتغال را بتوان مجموع فعالیتهاییکه در یک دوره معین در مقابل آن مزدی پرداخت می شود تعریف کرد ؛ در مقابل ، عدم اشتغال چندین شکل کاملا مشخص به خود می گیرد ، چنان که می توان این صورتها را در این زمینه برشمرد : عدم اشتغال ناشی از ناتوانی های جسمی (چه به صورت مطلق ، چه به دلیل کم سنی یا پیری زیاد و چه به شکل نسبی مانند موارد بیماری یا حوادث ) عدم اشتغال ناشی از رویه های انگل پروری ناشی از برخی انواع درآمدها (زندگی کردن از ثمره کار افراد یا گروه های دیگر) عدم اشتغال ناشی از نبودن کار (بیکاری) عدم اشتغال ناشی از نهاد های اجتماعی (نظام وظیفه ، گروه های مذهبی و غیره) مسلم است که در اینجا عدم اشتغال بدان گونه مطرح است که آمارها آن را ثبت و ضبط می کنند و ادوار فراغتی را که اشخاص شاغل به طور عادی در اختیار دارند در بر نمی گیرند ؛ پدید اخیر از زمان اشتغال ناشی می شود نه از خود اشتغال .

رشد جمعیت و تاثیر آن بر اشتغال جمعیت شاغل ایران در سال 1335 یعنی نخستین سرشماری نفوس و مسکن ، حدود 6میلیون نفر بود که این رقم در سالهای 1345 و 1355 و 1365 به ترتیب به 7، 9،12 میلیون نفر رسیده است .

بر اساس نتایج مقدماتی طرح آمار گیری سال 1370 ، تعداد شاغلین کشور به حدود 13 میلیون نفر (یعنی 3/22درصد جمعیت) افزایش یافته است .

سهم جمعیت شاغل در کل جمعیت در سالهای مذکور به ترتیب از 31% به 27% و سپس به 26% و در سال 1365 به 22% تنزل یافته است ؛ این رقم در سال 1370 تغییر محسوسی نکرده است (3/22 درصد) همچنین نسبت نیروی انسانی شاغل به جمعیت فعال (سنین 10 سال به بالا) از 46% در سال 1335 به تدریج کاهش می یابد .

به طوری که در سال 1365 به 33% می رسد که این خود نشانه رشد سریع و در نتیجه جوان شدن ساخت جمعیت است که حاصل آن عقب ماندن تدریجی رشد اشتغال نسبت به افزایش جمعیت است .

مقایسه نرخ رشد جمعیت و نرخ رشد اشتغال ، تصویری کلی از گرایشهای بازار کار به دست می دهد .

در دهه 1335- 1345 نرخ رشد جمعیت بیش از دو برابر نرخ رشد شاغلین بوده است .

(یعنی 1/3 درصد در برابر 5/1 درصد) در دهه « 1345-1335 » این دو میزان به یکدیگر نزدیک می شوند ؛ در این سالها نرخ رشد جمعیت 7/2 درصد و نرخ رشد شاغلین 5/2 درصد بوده است .

کاهش میزان رشد جمعیت نشانه اعمال سیاست های کنترل جمعیت و افزایش رشد شاغلین نشان دهنده افزایش رشد چندین برابر درآمدهای ارزی و رشد صعودی پر شتاب قیمت نفت و نیز گسترش سرمایه گذاری های اشتغال زا بوده است .

در دهه « 1355-1365 » کاهش رشد شاغلین به میزان 3/2 درصد و افزایش زیاد رشد جمعیت به میزان 9/3 درصد ، شکاف این دو رابیشتر و عمیقتر کرده است .

از میزان 9/3 درصد رشد جمعیت 7/5 درصد مربوط به مهاجران خارجی (عمدتا افغانی ها) بوده و 2/3 درصد نیز رشد طبیعی جمعیت است که یکی از بالاترین میزانهای رشد جمعیت در سطح جهان است و حاکی از رها کردن سیاست ککنترل جمعیت و حتی تشویق به افزایش جمعیت بوده است .

اما کاهش رشد اشتغال ، ناشی از رشد فعالیتهای تولیدی و عمدتا کاهش تولیدات صنعتی بوده است که علل آن فرار سرمایه ها در دوران انقلاب ، تحریم اقتصادی بلوک غرب ، جنگ و توقف بسیاری از تولیدات در مناطق جنگی عدم گسترش سرمایه گذاری های تولیدی – صنعتی به دلیل بلاتکلیفی بخش خصوصی و کم بها دادن دولت به آن و مهمتر از همه سرازیر شدن سرمایه های بخش خصوصی به سوی خدمات (که کمتر اشتغال زاست) بوده است .

پیامد کلی اختلاف این دو ؛ یعنی رشد جمعیت و رشد اشتغال ؛ افزایش بار تکفلو سنگینی بار جمعیت شاغل بوده است .

در سال 1335 هر فرد شاغل به طور متوسط غیر از خود 1/2 نفر را تامین معاش می کرده است ؛ در سال 1345 ، 8/2 نفر و در سال 1365 ، 5/3 نفر و در سال 1370 ، حدود 5/4 نفر راتامین می کرده است .

می توان تصور کرد که اثر طبیعی این روند فشار کاری و روانی بر نیروی انسانی شاغل ، گسترش چند پیشگی (کار سیاه) و به دنبال آن کاهش اوقات فراغت ، ایجاد خستگی و کاهش بهره وری ، از دست رفتن امکان و فرصت ارتقای مهارت و سطح آموزش نیروی انسانی ، مصرف هر چه بیشتر درآمد و عدم امکان پس انداز فردی و تاثیر آن در کاهش پس انداز ملی (به عنوان یکی از منابع مهم در امر توسعه ) خواهد بود .

اما افزایش فاصله بین میزان اشتغال عمومی و میزان فعالیت عمومی که به صورت پدیده ی بیکاری نمایان می شود ، نشان می دهد که فرصت های شغلی همپای تقاضای اشتغال پایان نیافته است .

در واقع ، در برخی مشاغل تخصصی یا نیازمند مهارتهای پیچیده ، تقاضاهای براورده نشده ای وجود داشته است .

بهتر است بگوییم ، فرصت های شغلی ایجاد شده متناسب با ترکیب عرضه نیروی کار که عمدتا سطح تخصص پائینی دارند نبوده است .

دلیل کم اشتغالی جوانان ، زنان و سالخوردگان هر چند بیکاری به هنگام بحرانها و رکورد اقتصادی امری همگانی و عام تلقی می شود ؛ اما مشاهده شده است که بعضی گروه های خاص در مجموع بیش از سایر گروه ها در معرض بی کاری و عدم اشتغال قرار دارند که از جمله این گروه ها می توان از جوانان ، زنان و سالخوردگان نام برد .

به طور معمول ، بیکاری جوانان بیش از سایر گروه ها محسوس است .

زیرا گروه های سنی جوان که به طور متوالی به سن فعالیت می رسند و پس از فراغ از تحصیل به بازار کار روی می آورند تا هنگامی که کاری (احیانا مطابق میل و سلیقه خود) پیدا کنند مدتها طول می کشد .

بعلاوه مشاغلی که برای نخستین بار به جوانان جویای کار عرضه می شود یا در بخش خدمات است یا در بخشی از صنایع که به مهارت یا تخصص زیاداحتیاج ندارد .اینگونه مشاغل معمولا با میزان بالای جابجایی کار همراه است و غالبا شامل کارهای موقتی یا فصلی یا مشاغلی است که بدون مطالعه کافی و بر حسب تصادف به دست می آورند و به همین دلیل نیز به سرعت آن را ترک می کنند .

از این رو جوانانی که تازه به کار می پردازند تا مدتها با بی ثباتی شغلی موجه اند و در جستجوی کار جدید هستند .

بعلاوه اکثر جوانانی که برای نخستین بار به کار می پردازند ، تا به آن کار عادت کنند و مهارت لازم را به دست آورند و به عبارت دیگر در شغل خود جا بیفتند ، مدتی طول می کشد و در این مدت در معرض جابجایی ، بیکاری و عدم اشتغال قرار دارند .