دانلود گزارش کارآموزی مدیریت

شرکت ساحل سرمای بندر در سال 1353 با هدف تولید و عرضه محصولات مورد مصرف در طرح‌های عمرانی تاسیس شده و با زحمات شبانه‌روزی مهندسان، متخصصان و کارگران زحمتکش، اولین واحد تولیدی شرکت با ظرفیت 22500تن لوله سیمان – آزبست از قطر 100 الی 300میلی‌متر در سال 1355 آغاز به کار کرد و با تهیه ماشین‌آلات جدید و با برخورداری از تجربه طولانی مهندسان و کادر فنی – تولیدی کارآزموده و مجرب، اقدام به توسعه و تکمیل واحدهای تولید خود کرد.

به طوری که هم‌اکنون این شرکت علاوه‌بر تولید لوله و ورق آزبست سیمانی در زمینه تولید لوله‌های بتنی مسلح و غیرمسلح، قطعات بتنی و لوله‌های پلی‌اتیلن نیز می‌تواند نیازهای متفاوت مشتریان را تامین کند.
شرکت ساحل سرمای بندر با هدف تامین رضایت مشتریان و بالا بردن توان رقابتی خود در بازار، موفق شد علاوه‌بر اخذ مهر استاندارد ملی برای محصولات تولیدی خود، گواهینامه بین‌المللی ISO9000 را جهت کلیه محصولات تولیدی خود دریافت نماید.

معرفی محصولات تولیدی
الف) لوله‌های آزبست سیمان تحت فشار
از قطر 100 الی 400میلی‌متر و در کلاس C تا D به طول 5متر
ب) لوله‌های آزبست – سیمان فاضلابی
از قطر 150 الی 400میلی‌متر و در کلاس RHP به طول 5متر
ج) ورق‌های آزبست – سیمان موج‌دار
عرض 110سانتی‌متر و از طول 125 تا 300سانتی‌متر و 5/6موج با ضخامت‌های استاندارد (به سفارش مشتری تا طول 300سانتی‌متر)
د) ورق‌های آزبست – سیمان صاف
عرض 130سانتی‌متر و در طول‌های مختلف تا 300سانتی‌متر در ضخامت‌های 4 تا 8میلی‌متر
ر) لوله‌های بتنی فاضلابی
از قطر 300میلی‌متر تا 1200میلی‌متر مسلح مطابق ASTMC-76
از قطر 300میلی‌متر تا 600میلی‌متر غیرمسلح مطابق ASTMC-14
ز) لوله‌های بتنی مسلح تحت‌فشار کم
از قطر 300 تا 1200میلی‌متر تا فشار کار 5/1اتمسفر مطابق ASTMC-361
س) قطعات بتنی
انواع جدول، کفپوش، بلوک و سایر قطعات بتنی (به سفارش مشتری)
ش) لوله‌های پلی‌اتیلن تک‌جداره
از قطر 16 تا 400میلی‌متر
مشخصات فنی لوله‌های آزبست – سیمان
1 - لوله‌های فاضلابی
این لوله‌ها طبق استاندارد ASTM-C428 و در کلاس R.H.P-2400 تولید می‌شوند.

این لوله‌ها جهت جمع‌آوری و انتقال آب‌های سطحی و در شبکه‌های فاضلاب صنعتی، مسکونی و همچنین آبیاری مزارع و باغات، زهکشی و آبروها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

نصب و به کارگیری این نوع لوله‌ها بسیار ساده و آب‌بندی آنها کامل می‌باشد.

معرفی محصولات تولیدی الف) لوله‌های آزبست سیمان تحت فشار از قطر 100 الی 400میلی‌متر و در کلاس C تا D به طول 5متر ب) لوله‌های آزبست – سیمان فاضلابی از قطر 150 الی 400میلی‌متر و در کلاس RHP به طول 5متر ج) ورق‌های آزبست – سیمان موج‌دار عرض 110سانتی‌متر و از طول 125 تا 300سانتی‌متر و 5/6موج با ضخامت‌های استاندارد (به سفارش مشتری تا طول 300سانتی‌متر) د) ورق‌های آزبست – سیمان صاف عرض 130سانتی‌متر و در طول‌های مختلف تا 300سانتی‌متر در ضخامت‌های 4 تا 8میلی‌متر ر) لوله‌های بتنی فاضلابی از قطر 300میلی‌متر تا 1200میلی‌متر مسلح مطابق ASTMC-76 از قطر 300میلی‌متر تا 600میلی‌متر غیرمسلح مطابق ASTMC-14 ز) لوله‌های بتنی مسلح تحت‌فشار کم از قطر 300 تا 1200میلی‌متر تا فشار کار 5/1اتمسفر مطابق ASTMC-361 س) قطعات بتنی انواع جدول، کفپوش، بلوک و سایر قطعات بتنی (به سفارش مشتری) ش) لوله‌های پلی‌اتیلن تک‌جداره از قطر 16 تا 400میلی‌متر مشخصات فنی لوله‌های آزبست – سیمان 1 - لوله‌های فاضلابی این لوله‌ها طبق استاندارد ASTM-C428 و در کلاس R.H.P-2400 تولید می‌شوند.

2 - لوله‌های تحت فشار: این لوله‌ها در کلاس‌های C و D و در اقطار مختلف جهت مصارف شبکه‌های تحت فشار تولید می‌شوند.

جدول روبه‌رو بیانگر مشخصات کلی این محصولات است.

کلیه لوله‌های تحت فشار بر اساس استاندارد بین‌المللی ISO-R-160 و استاندارد ملی ایران به شماره 405 تولید و عرضه می‌شود.

قطر اسمی لوله = ND ضخامت لوله = T1 قطر قسمت تراش خورده لوله = De لوله تراش = Le قطر داخلی = ID قطر خارجی = OD ضخامت مانشون = T2 جدول فشارهای مجاز 2 - انبارش و تخلیه صحیح لوله‌های آزبست: بارگیری و تخلیه لوله‌ها به وسیله جرثقیل یا لیفتراک و با قلاب‌های مخصوص دارای روکش لاستیکی صورت می‌گیرد.

- محل انبارش لوله‌ها باید کاملا مسطح و نرم باشد و برای مهار لوله‌ها می‌بایست از گوه‌های چوبی (مثلثی شکل) استفاده شود.

- حداکثر ارتفاع چیدمان لوله‌های آزبستی برای کوچک‌ترین سایز (قطر 100میلیمتر) ده ردیفه و برای بزرگ‌ترین سایز (قطر 400 میلیمتر) چهار ردیفه است.

- در هنگام تخلیه و انبارش مانشون‌ها و با توجه به طول کوتاه آنها باید نهایت دقت در پیاده سازی و نگهداری آنها را انجام داد تا از هر گونه صدمه یا ضربه درامان باشد فصل دوم : بخشهای مربوط با رشته علمی کارآموز ارتقای اثر بخشی مطالعات مهندسی ارزش با استفاده از مدیریت ریسک مهندسی ارزش به تعبیری همان محاسبه ارزش است و روشــی سیستمـاتیک با تکنیک های مشخص است که کارکرد محصول یا خدمات را شناسایی می کند.

هدف مهندسی ارزش ایجاد کنترل برای مجموع هزینه ها در زمینه محصول و خدمات در طول عمر محصول است بدون آنکه کیفیت فدا شود.

محدوده کار مهندسی ارزش به اندازه و پیچیدگی پروژه بستگی دارد.

ایــران بـه دلیل فقدان نظام ارزیابی و بهره برداری مناسب سالانه متحمل زیانی معادل 1650 میلیارد ریال می شود.

مهندسی ارزش یک روش بسیار مهم برای مصرف بهینه بودجه تخصیص داده شده به پروژه است.

باتوجه به اشکالات طراحی که در طرحهای عمرانی کشور وجود دارد، لزوم اعمال مهندسی ارزش در پروژه های عمرانی و سرمایه بر احساس می شود.

مقدمه آمار نشان می دهد کشور ما به دلیل فقدان نظام ارزیابی و بهره برداری مناسب و کارا، سالانه متحمل زیانـــــی معادل 1650 میلیارد ریال می شود.

میزان زیـــــان سال 1379 ناشی از تاخیر در راه اندازی طرحهای ملی براساس مــدل تعــریف شـده سازمان مدیریت و برنامه ریزی معادل 4600 میلیارد ریال است.

(مهندسی ارزش، 1380) چرا مهندسی؟

چرا ارزش؟

و چرا مهندسی ارزش؟

چه قرابتی بین مهندسی و ارزش وجود دارد و چه ارتباطی بین مهندسی ارزش و صنعت دیده می شود؟

واژه های مهندسی، ارزش و صنعت روزانه و بارها بر زبان ما جاری می شود.

امروزه ترکیبات مختلفی از واژه های مهندسی مانند مهندسی مجدد، مهندسی بازار و غیره نیز کاملاً رایج و معمول است و در محاوره و متون علمی بسیار یافت می شـود.

شاید مهندسی به تنهایی یادآور ماشین آلات، کارخانجات و به طور کلی صنعت باشد، اما آیا هیچ گاه اندیشیده ایم که مهندسی مثلاً چه قرابتی با بازار دارد؟

به راستی مهندسی به چه معناست؟

واژه نامه ها، مهندسی را به طور کلی با معنای محاسبه تعیین می کنند و مهندس یعنی محاسب.

پس مهندسی ارزش را می توان به تعبیری محاسبه ارزش دانست، اما ارزش در صنعت، در سازمان و در پروژه به چه معناست؟

آیا هدف هر تولیدی اعم از کالا یا خدمات، افزودن ارزش و یا به تعبیری ایجاد ارزش افزوده است؟

اگر در پاسخ مثبت این سوال اتفاق نظر داشته باشیم، آنگاه مهندسی ارزش و مفهوم آن رفته رفته پررنگ تر می شود.

از دیدگاه انجمن مهندسی ارزش آمریکا (SOCIETY OF AMERICAN VALUE ENGINEERING: SAVE) ؛ مهندسی ارزش روشی سیستماتیک با تکنیک های مشخص است که کارکرد محصول یا خدمات را شناسایی و برای آن کارکرد، ارزش مالی ایجاد می کند به نحوی که آن کارکرد در کمترین هزینه با حفظ قابلیت اطمینان و کیفیت مورد نظر انجام گیرد؛ به بیان دیگر می توان گفت: مهندسی ارزش یک کوشش سازمان یافته برای تحلیل عملکرد سیستم ها، تجهیزات، خدمـــات و موسسات به منظور نیل به عملکرد واقعی با کمترین هزینه در طول عمر پروژه است که سازگار با کیفیت و ایمنی مورد نظر باشد.

مهندسی ارزش یک روش بسیار مهم برای مصرف بهینه بودجه تخصیص داده شده است.

ارزش بسیار ساده و در عین حال بسیار پیچیده است.

زیرا چیزی است که مشتری طلب می کند.

میلر و هایمان یک پند کلیدی ارائه کردند: هیچ کس یک محصول را خریداری نمی کند.

مشتریان همیشه کاری را می خرند که فکر می کنند کالا برای آنها انجام خواهد داد.

به عبارت دیگر مردم به صدای با کیفیت اهمیت می دهند.

تاریخچه مهندسی ارزش مهندسی ارزش در زمان جنگ جهانی دوم هنگامی که دست یابی به مواد حیاتی دچار مشکل شده بود در صنایع مطرح گردید.

این مسئله ارائه راهکارهای جایگزین برای مواد و طرحهای موجود را موجب شد.

در سال 1947 لاورنس دی میلز یکی از مهندسان شرکت جنرال الکتریک آمریکا،(GE) موارد ممکن را مورد ارزیابی قرار داد.

او طرحها و روشهای متعددی برای مقابله با تغییرات آتی بیان کرد و روشی مناسب برای تعیین ارزش یک طرح ارائه داد.

به کارگیری این نظریه در صنایع، به سرعت در آمریکا فراگیر شد و برگشت عظیم سرمایه را به همراه داشت.

او این حرکت را آنالیز ارزش نام نهاد.

پس از آن در اواخر دهه 60 انجمن مهندسی ارزش آمریکا، بنیان گذارده شد و سپس صنایع دفاع، شرکتهای ساختمانی و مراکز صنعتی به تدریج مقرراتی را در رابطه با الزام در اجرای مهندسی ارزش تصویب و به اجرا گذاردند.

تا جایی که در اوائل دهه 80 میلادی پیشنهاد اجرای مهندسی ارزش در صنایع دفاعی، مدیریت خدمات عمومی، خدمات پستی و غیره مطرح و موجب موفقیتهای چشمگیر در کاهش هزینه ها در مرحله اجرا گردید.

در حال حاضر، براساس قوانین مصوب در ایالات متحده کلیه سازمانهای اجرایی وابسته به دولت ملزم به ایجاد و به کارگیری وشهای موثر مهندسی ارزش در پروژه هایی هستند که با سرمایه ای بیش از یک میلیون دلار انجام می گیرد.

حال به آمــاری از سازمان مدیریت و برنامه ریزی ایران توجه کنیــم: متوسط زمان راه اندازی طرحهای ملی و سرمایه بر در حال حاضر 8 سال است.

54 درصد از طرحهای عمرانی کشور دارای اشکالات طراحی است.

27 درصــد از طرحهای عمرانی ناقص اجرا می شود و 28 درصد از طرحهای عمرانی در مرحله بهره برداری دارای اشکال هستند.

باتوجه به مطالب فوق لزوم اعمال مهندسی ارزش در پروژه های عمرانی و سرمایه بر احساس می شود و بر این مبنا در سال 1379 دستورالعمل ارجاع کار و انعقاد قرارداد با واحدهای خدمات مهندسی ارزش از طرف سازمان مدیریت و برنامه ریزی ابلاغ شد.

در آغاز، این تکنیک به نام آنالیز ارزش نامیده شد و بعدها به نامهای دیگر مانند مدیریت ارزش، بهبود ارزش، کنترل ارزش و خرید ارزش به کار رفته است.

نیروی دریائی ایالات متحده امریکا این نام را به مهندسی ارزش تغییر داد تا روی قسمت مهندسی این متدولوژی نیز تاکید شود.

باوجود تغییر نام، هدف مهندسی ارزش همانند قبل باقی مانده که به مفهوم ایجاد کنترل برای مجموع هزینه ها در زمینه محصول / خدمات در طول عمر محصول است، بدون اینکه کیفیت فدا شود و یا قابلیت اطمینان خدمات / محصول کاهش یابد.

این واقعیت که هزینه های غیرضروری معمولاً در محصول و فرآیند وجود دارد، قابل تامل است.

میلز نتیجه می گیرد هزینه های غیرضروری معمولاً ممکن است به علل مختلف از جمله موارد زیر باشد:!

کمبود زمان کافی برای طراحی؛ !

کمبود اطلاعات؛ !

کمبود ایده؛ !

پیش داوریهای منفی؛ !

کمبود تجربه؛ !

ضعف در روابط انسانی؛ !

چندمفهومی بودن؛ !

طراحی و تخمین بالاتر از حد نیاز.

متدولوژی ارزش، سازمان را قادر به رقابت موثر و کارا در بازار خواهد کرد.

زیرا با به کارگیری مهندسی ارزش سازمان می تواند به اهداف زیر دست یابد: - کاهش هزینه؛ - افزایش سود؛ - بهبود کیفیت؛ - افزایش سهم بازار؛ - انجام کار در زمان کوتاهتر؛ - استفاده کاراتر از منابع.

ملاحظه می شود که برای به ثمر رسیدن اهداف فوق فرآیندی باید طی شود و امکان نیل به اهداف با نگرش مقطعی تقریباً غیرممکن به نظر می رسد، از موارد فوق لزوم نگرش سیستمی احساس می شود.

یک سازمان بایستی در کنار کاهش هزینه بهبود کیفیت،‌ افزایش سود، زمان کمتر، تخصیص بهینه منابع و غیره را مدنظر داشته باشد، لــذا بــا سیستمی مواجه می شود که ارتباط سیال بین عوامل بـــرقرار می کند و فرآیند ارتباطات را در نظر می گیرد.

در مورد این فرآیند که چرخه ای یکطرفه نیست، می توان گفت، بهترین مدل نمایش یک سیستم مهندسـی یا مدیریت ارزش، دیاگرام جریان داده ها (DATA FLOW DIAGRAM - DFD) است که خواستگاه آن فناوری اطلاعات (IT) است.

اگر بتوان مهندسی ارزش را به کمک DFD نمایش داد آنگاه چگونگی ارتباطات اجزای اصلی و فرعی سیستم و آنچه بین اجزا جاری می شود به سهولت قابل پیگیری خواهد بود.

دیاگرام شکل 2 آنچه که بایستی توسط مهندسی ارزش انجام گیرد را با کمک روش تحلیل عملکرد سیستم (FUNCTION ANALYSIS SYSTEM TECHNIQUE = FAST) ارائه می دهد روش تحلیل عملکرد سیستم یک روش نموداری است که روابط تمامی عملکردهای تعیین شده را مشخص می سازد این روش به صورت متوالی و منطقی تمامی عملکردها را مشخص و ارتباط، وابستگی و اولویتهای مربوط را نشان می دهد.

نحوه کار این روش به طور خلاصه در شکل 1 ارائه شده است.

(این دیاگرام برای آنالیز کارکرد یک سیستم در مهندسی ارزش در فاز آنالیز کارکرد کاربرد بسیار دارد).

لازم به ذکر است عملکردهایی که در سمت چپ این نمودار نوشته می شوند عملکرد اصلی و عملکردهایی که در مسیر سوالات چگونه؟

و چرا؟

قرار می گیرند عملکردهای بحرانی را تشکیل می دهند.

شکل 1 نحوه ارتباط عملکردها در نمودار FAST شکل 2 نمودار FAST برای مهندسی ارزش حال به تعریف چند واژه کلیدی در موضوع مهندسی ارزش می پردازیم و مروری اجمالی به مراحل اجرای مهندسی ارزش ارائه می گردد: ارزش (VALUE) : اصطلاح ارزش برای مفاهیم مختلف کاربرد دارد و ممکن است با قیمت پولی و یا هزینه مورد سوء تعبیر قرار گیرد.

اگر یک محصول نیازهای کامل یک خریدار را در ارتباط با آن محصول برآورده نکند ارزش آن محصول متناسب با قیمت آن نیست.

ارزش یک محصول از دیدگاه فروشنده و خریدار متفاوت است و حتی ممکن است استفاده کننده های مختلف بین مفهوم آن اختلاف نظر داشته باشند.

به عنوان مثال، ارزش یک پیچ گوشتی از دید یک مکانیک با خانم خانه دار متفاوت است.

به طور معمول هنگام بحث از ارزش هفت سطح متفاوت از ارزش وجود دارند: 1 - اقتصادی، 2 - اخلاقی ، 3 - اجتماعی ، 4 - مذهبی ، 5 - قضائی ، 6 - زیبایی شناختی.

مهندسی ارزش معمولاً مرتبط با ارزش اقتصادی است که این چنین تعریف می شود: کمترین هزینه برای فراهم کردن وظیفه / سرویس مورد نیاز در زمان و مکان مطلوب و با کیفیت مورد نظر؛ در ساده ترین شکل ارزش برابر است با بها تقسیم بر هزینه.

بها (WORTH) : در فرهنگ لغت، بها این چنین تعریف می شود: ارزش چیزی است که با کیفیت و یا اعتباری که همراه خود دارد اندازه گیری می شود.

به بیان دیگر، »کمترین هزینه ای که به وسیله آن عملکرد اساسی یک جزء کاری قابل دسترسی است«.

بها متفاوت با هزینه (به عنوان کمیتی در واحد زمان) است.

آنالیز ارزش با شناسایی کارکرد محصول / سرویس و اندازه گیری قابل قبول بودن کارکرد آن برای استفاده کننده ادامه می یابــد.

این عمل می تواند با جمع آوری داده های آماری و اعتبارسنجی آن با پاسخگویی به سوالهای زیر از دید مصــــــرف کننده حاصل می شود: هزینه دستیابی به این کارکرد با طراحی فعلی چه میزان است؟

به نظر شما باتوجه به عملکرد این کارکرد؟

هزینه آن باید به چه میزان باشد؟

هزینه دستیابی به این کارکرد، اگر مورد جایگزین وجود داشته باشد چه مقدار است؟

هزینه (COST) : هزینه نیازمند تعیین دقیق است و عبارت است از مجموع نیروی انسانی، مواد، نگهداری و هزینه های غیر مستقیم مورد نیاز برای تولید یک محصول و نگهداری آن در طول عمر محصول است.

به عبارت دیگر، هزینه برای طول عمر یک محصول یا خدمات مدنظر است.

زمان به کارگیری مهندسی ارزش محدوده کار مهندسی ارزش بستگی به اندازه و پیچیدگی پروژه دارد.

بالاترین میزان برگشت می تواند زمانی انجام گیرد که در اولین مرحله از عمر پروژه قرار داریم.

می توان گفت، در فاز اولیه طراحی، اجرای مهندسی ارزش بسیار موثر است، چرا که نظریه ها هنوز به صورت مفاهیم وجود دارند.

کارفرما و طراح در این مرحله در تصمیمات خود انعطاف پذیری بیشتری دارند و تغییرات آثار کمتری بر برنامه زمانبندی پروژه دارد.

در این مرحله کارفرما و مشاور، در حال بررسی بودجه پروژه هستند، انجام مطالعه مهندسی ارزش می تواند برای شناسایی عناصر هزینه بر قبل از تصویب بودجه نهایی موثر باشد.

مطالعات مهندسی ارزش برای پروژه های ساخت، زمانی انجام می گیرد که حدود 30 درصد از طراحی پیش رفته باشد.

به عبارت دیگر، طراحی نیمه تمام را باید مهندسی ارزش کرد.

به طور کلی می توان گفت، قبل از اینکه تصمیمات مهم در طراحی اتخاذ شود مهندسی ارزش توصیه می شود و در آن زمان بیشترین اثر را روی هزینه ها دارد.

هر پروژه به طور معمول 5 مرحله توسعه دارد: !

فرموله کردن مفاهیم (مشخص کردن عملکرد): !

مرحله طراحی اولیه؛ !

مرحله طراحی نهائی؛ !

مرحله ساخت؛ !

مرحله عملیات.

مرحله فرموله کردن مفاهیم: هدف از فاز فرموله کردن مفهومی، تبدیل (ترجمه) نیازمندیهای کلی (عمومی) به مشخصات عملکردی است.

در بیشتر موارد هنوز تصویر کاملی از پروژه نهایی شناخته نشده است، بدین مفهوم که تصمیمات هنوز در شرایط نامشخص هستند.

تلاش مهندسی ارزش در این فاز در جهت تهیه ورودی برای نیل به کارکردها به نحوی است که در کمترین هزینه انجام یابد.

فاز طراحی اولیه: در خلال این فاز، مفاهیم تعریف و مشخصات طراحی شروع شده اند.

اطلاعات جزئی و کافی برای بیان همه چیزهای کمی و هزینه ها د رجهت برنامه ها ارائه شده است.

حال زمان مناسبی برای پرسش از خصوصیات عملکرد و اصلاح آنها در صورت لزوم است.

یک مطالعه مهندسی ارزش که نیازمند آنالیز، خصوصیات فنی و طراحی وظایف است، می تواند برای گزینه های جایگزین مشخص و پیشنهاد برای بهبود ارزش باشد.

فاز طراحی نهائی: در ضمن این فاز، جزئیات مشخصات طراحی، فرموله و برنامه ریزیها ایجاد شده اند.

تلاش مهندسی ارزش در این فاز معمولاً محدود به حذف جزئیات مرتبط با محدودیتهای غیرضروری و زائد است.

معمولاً طراحی مجدد در این مرحله نمی تواند به صورت موثر و اقتصادی انجام گیرد، مگر اینکه پتانسیل صرفه جویی طول عمر محصول به اندازه کافی برای تعدیل هزینه ها بزرگ باشد.

مرحله ساخت: در ضمن فاز ساخت، مهندسی ارزش برای بازبینی مشخصات و نیازمندیهای قراردادی و سفارش در تغییرات به کار می رود.

زمانی که تغییر در سفارشات تمایل به افزایش هزینه های قرارداد دارد آنگاه بایستی آنالیز ارزش را برای تسهیل در پیداکردن راه حلهای با هزینه کمتر و جلوگیری از افزایش عملکرد غیرضروری اعمال کرد.

مرحله عملیاتی و نگهداری: مطالعه مهندسی ارزش در این فاز به عنوان فرصتی برای ایجاد تغییر پیشنهاد می شود که در مراحل قبل مقدور نبودند (شاید ناشی از کمبود زمان و یا دیگر محدودیتها باشد).

نتایج مطالعه مهندسی ارزش در این فاز صرفه جویی هزینه با توسعه طول عمر آن از طریق استفاده از مواد جدید، فرآیند و/ یا طراحی، کاهش هزینــــه تعمیرات، صرفه جویی در انرژی و دیگر هزینه های عملیاتی است.

اجرای مهندسی ارزش برای یافتن پاسخ به این سوال است که چه راه حل دیگری، کارکرد موردنظر، فرآیند، محصول و یا اجرای آن را با هزینه کمتری محقق می سازد.

بنابراین، هرچه از زمان عمر پروژه بگذرد پتانسیل کاهش هزینه کم می شود.

شکل 3 کاهش در پتانسیل بالقوه صرفه جویی هزینه ها با توجه به عمر آن را توصیف می کند و در نهایت می توان چنین گفت که تیم طراحـی بیشترین اثر را روی صرفه جویی هزینه دارد.

مراحل اجرای مهندسی ارزش براساس تعاریف و برداشتهایی که از مهندسی ارزش وجود دارد برنامه های کاری متفاوتی برای آن ارائه شده است.

برای مطالعه فرآیند اجرای مهندسی ارزش متدولوژی که به وسیله SAVE بیــان شده، دنبال خواهد شد.

طرح ریزی این متدولوژی به نحوی است که آنالیز موثر و کارای پروژه را فراهم می کند و توسعه ماکزیمم تعداد راهکار برای نیل به کارکرد مورد نیاز پروژه را فراهم می آورد.

این متدولوژی شامل 3 فاز اصلی زیر است: !

فاز پیش مطالعه؛ !

فاز مطالعه؛ !

فاز فرا مطالعه.

توان کار را انجام داد؛ این فاز را بعضاً به عنوان فاز؛ طوفان فکری؛ نیز نامیده اند.

این عمل به عنوان تلاشی است که با عادات، روشها و فرضیات محدودکننده و معیارهای مشخص محدود نمی شود.

داوری در مورد هریک از ایده ها تا فاز بعدی به تعویق انداخته می شود.

لازم به یادآوری است که هیچ ایده ای بد نیست و جریان آزادی از تفکرات و ایده ها بدون انتقاد از هر ایده وجود دارد.

هرچه راهکارهای بیشتری ارائه گردد احتمال بیشتری برای توسعه راه حل بهتر و برجسته تر به وجود می آید.

ادبیات مهندسی ارزش در این فاز برای ارائه ایده جدید سوالهای زیر را پیشنهاد می کند: !

آیا این عملکرد به کلی می تواند حذف شود؟

!

آیا بخشی از آن می تواند حذف شود؟

آیا تکرار وجود دارد؟

آیا تعداد طولهای مختلف، رنگها یا تنوع آنها می تواند کاهش یابد؟

آیا یک بخش به صورت استاندارد می تواند به کار برده شود؟

آیا این بخش بیش از وظیفه مورد انتظار کار ارائه می کند؟

آیا هزینه مواد به کار رفته می تواند کاهش یابد؟

برای موفقیت در این فاز دو بخش کلیدی وجود دارند: نخست، هدف از این فاز راههای ممکن یرای طراحی پروژه نیست بلکه برای توسعه راهکارهای انجام کارکرد انتخاب شده مطالعه است و دوم، یک فرآیند ذهنی با تجارب گذشتــه برای نیل به ایده های جدید، ترکیب می شود.

هدف از پیداکردن ترکیبات جدید دستیابی به کارکردهای مطلوب با هزینه کمتر و بهبود عملکرد است.

فاز ارزیابی: در خلال فاز ارزیابی ، ایده هایی تولید شده در فاز قبلی (فاز ایجاد یا تفکر و تعمق) آنالیز شده و ایده های مناسب برای بسط بیشتر انتخاب می شود.

هدف این فاز ارزیابی راهکارهای پیشنهاد شده، حذف ایده های نامناسب و انتخاب بهترین گزینه است.

برای کمک برای ارزیابی یک ایده فهرستی از سوالاهای زیر ارائه می گردد، باارزیابی جوابها قضاوت در مورد هریک از ایده ها ســاده تر خواهد بود: !

آیا این ایده عمل خواهد کرد؟

آیا این ایده می تواند با دیگر ایده ها ترکیب / تعدیل شود؟

پتانسیل صرفه جویی این ایده چه میزان است؟

احتمال اجرای آن چقدر است؟

این ایده ممکن است روی چه بخشهایی اثر گذارد؟

این ایده ممکن است روی چه کسی اثر گذارد؟

آیا این ایده به نسبت، اعمال تغییرات آتی را آسانتر / دشوارتر خواهد کرد؟

آیا همه خواسته های استفاده کننده را ارضا خواهد کرد؟

فاز توسعه: هدف از فاز توسعه، مهیاکردن بهترین گزینه برای بهبود ارزش ایده انتخاب شده در فاز قبل است.

در این فاز به ارزیابی کامل راهکارهای باقیمانده پرداخته و جزئیات ویژه ای همچون هزینه کارفرمائی ، امکان اجرا، اثر آن بر دیگر بخشهای پروژه مورد بررسی قرار می گیرد.

در ضمن فــــاز توسعه انتظار می رود تیم به طور کامل ایده های انتخاب شده را توسعه دهد و اطلاعات واقعی و عملی را در مورد هر ایده ارائه می دهد.

این اطلاعات بایستی شــامل بخشهــای فنـی، هزینه و برنامه ریزی اطلاعات به نحوی باشد که طراح و کارفرمای پروژه ارزیابی از اجرای آن به دست آورند.

اطلاعات هر گزینه پیشنهاد شده به طور معمول بایستی شامل موارد ذیل باشد: - توصیف و شرح طراحی قبل و گزینه های پیشنهاد شده؛ - داده های هزینه و عملکرد،‌ که نشاندهنده اختلاف بین طراحی عمومی (قبلی) و طراحی پیشنهاد شده باشد؛ - مقایسه هزینه طول عمر شامل هزینه عملیاتی و...؛ - برنامه اثرات و بازخور داده های فنی.

پس از لحاظ کردن این موارد است که تیم باید بهترین ایده را تعیین کند.

فاز ارائه: هدف از فاز ارائه دستیابی به توافق و ایجاد تعهد برای طراح و کارفرمای پروژه برای اقدام به اجرای پیشنهاد است.

در خلال فاز ارائه، تیم گزارش مکتوبی در مورد بهترین گزینه (ها) مهیا می کند و طرح عملیاتی برای ضمانت اجرایی گـزینه انتخاب شده را ارائه می کند.

سپس تیم مراحل تصویب آن را برای جلب نظر مسئول مربوطه طی می کند.

معمولاً گزارش بایستی منعکس کننده یک پیشنهاد که شامل مباحث لازم برای اطمینان مدیریت از اینکه عملکرد مغایر بااثر مورد نظر نیست.

(قابلیت اجرا دارد) اطلاعات فنی و پشتیبانی تکمیل و صحیح است و پتانسیل صرفه جویی برمبنای آنالیز هزینه ها و بهینه بودن تغییرات باشد.

معمولاً به همراه گزارش مکتوب، ارائه شفاهی نیز وجود دارد بیان شفاهی می تواند مبنای قبول پیشنهاد باشد.

فرا مطالعه: هدف از این بخش - گاهی به عنوان اجرا نیز نامیده می شود- اجرای توصیه هایی است که به عنوان مهندسی ارزش مورد تایید قرار گرفته است و در زمانبندی طرح نهایی لحاظ می شود.

در این فاز نظریه ها می توانند واقعی شوند.

کارفرما معمولاً اجرای ایده انتخاب شده و خلاصه اهداف گزارش را دنبال می کند.

مهندسی ارزش ابزار موثر تصمیم سازی برای مدیران می‌باشد.

مطالعات ارزش فرصت‌های مناسبی برای کاهش هزینه طول عمر، بهبود کیفیت، بهبود ساخت‌پذیری، کاهش زمان ساخت، افزایش طول عمر و گاه ترکیب موارد بالا در اختیار قرارمی‌دهد.

تحت فشار قرارگرفتن مدیران در پذیرش و اعمال تغییرات پیشنهادی از یک سو و مسوولیت ایشان در قبال حوزه تحت اختیار به همراه ریسک و ابهام ذاتی گزینه‌های پیشنهادی از سوی دیگر اغلب این افراد را در وضعیت دشوار قرار می دهد.

از اینرو مدیران زیادی بدلیل ابهام در مورد مقدار ریسک گزینه‌های ارائه شده در مطالعات ارزش از قبول انجام این مطالعات سرباز زده یا در طول مطالعات مقاومت می‌نمایند.

از اثرات این تصورات می‌توان به انتخاب گزینه‌های کم‌خطرتر و اغلب کم ارزش‌تر، رد گزینه‌های خلاقانه، عدم تناسب ریسک در تصمیم‌ها و پروژه‌ها و در نهایت تاخیر در تصمیم‌گیری اشاره کرد.

در این مقاله به اثر بکارگیری مدیریت ریسک در مطالعات ارزش و شفاف‌سازی ذهن مدیران نسبت به اثرات طرح مبنا و گزینه‌های پیشنهادی و اقدامات چهارگانه حذف، تسکین، انتقال و پذیرش ریسک یا ترکیبی از اقدامات با اشاره به چند مطالعه موردی بررسی می‌شود و در نهایت روش پیشنهادی تلفیقی و تحلیل کیفی ریسک به کمک AHP را تلفیق مهندسی ارزش با مدیریت ریسک بعنوان نتیجه این نوشتار، ارائه می‌گردد.

مهندسی ارزش مهندسی ارزش یک روش منسجم برای رسیدن به بالاترین ارزش به ازای هر واحد پولی که هزینه شده است می باشد ، در حالی که کیفیت ، ایمنی ، قابلیت اطمینان ، قابلیت نگهداری حفظ و یا ارتقاء یابد .

مقدمه : میزان موفقیت بنگاههای اقتصادی در یک بازار رقابتی به تلاش آنها در جهت شناخت نیازهای مشتریان( مصرف کنندگان ) و پاسخگویی به این نیازها بستگی دارد.

مشخصات محصولات و خدماتی که بنگاه به بازار عرضه می کند باید رضایت مشتری را جلب نماید .

این رضایت ممکن است از طریق قیمت مناسب ، کیفیت مطلوب ، تحویل به موقع ، خدمات مناسب پس از فروش و ...

و یا ترکیبی از آنها حاصل شود .

محدودیت منابع امکان پاسخگویی به تمام خواسته های مشتریان را سلب می کند .

این مساله ایجاب می کند تا بنگاهها مشخصاتی از محصول /خدمت را که نزد مشتری دارای ارزش بیشتری هستند ، شناسایی کرده و بهترین راه حل (از نظر هزینه و کیفیت ) را برای دستیابی به آن مشخصات تعیین کنند .

مهندسی ارزش مجموعه ای از تکنیکها و روشهاست که با نگرش سیستمی ، کارکردهای اصلی و فرعی یک محصول /خدمت را شناسایی کرده و ارزش هر کارکرد را نزد مشتری مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد .

همچنین به عنوان یک ابزار مدیریتی در تعیین بهترین روش ایجاد این کاردکرد ، به تصمیم گیر (تصمیم گیران ) کمک می کند .

مطالعه بر روی موضوع مهندسی ارزش در طول جنگ جهانی دوم در اثر کمبود مواد اولیه و برای اولین بار در اواخر 1960 توسط " لارنس دی مایلز" مخترع آنالیز ارزش در شرکت جنرال الکتریک آغاز شد .

مهندسی ارزش یکی از ابزارهای لازم برای نشان دادن ارزش محصول در رابطه با کارکرد آن می باشد.

در شرایط فعلی که بین تولید کنندگان رقابت سنگینی وجود دارد ، تولید کننده موفق کسی است که با توجه به نیاز مشتریان و با کیفیت و هزینه مناسب به عرضه تولید یا ارائه خدمت بپردازد .

مهندسی ارزش می تواند از طریق شناخت نیازها و خواسته های مشتریان این موفقیت را فراهم سازد .

هدف این مقاله معرفی مفهوم مهندسی ارزش و روشهای توسعه داده شده در این زمینه است.

مهندسی ارزش یک روش منسجم برای رسیدن به بالاترین ارزش به ازای هر واحد پولی که هزینه شده است می باشد ، در حالی که کیفیت ، ایمنی ، قابلیت اطمینان ، قابلیت نگهداری حفظ و یا ارتقاء یابد .

مهندسی ارزش فرآیندی است که به یک تیم پروژه کمک می کند تا در یک زمان کوتاه به بررسی و ارزیابی اهداف و عملکردهای پروژه و راه حل های گوناگونی در یک زمان محدود بپردازد.

موسسه FAR در بند 52.248 این گونه بیان می کند .

" مهندسی ارزش یک کوشش سازمان یافته برای تحلیل عملکرد سیستم ها ، تجهیزات ، خدمات و موسسات به منظور رسیدن به عملکرد واقعی با کمترین هزینه در طول عمر پروژه است که سازگار با کیفیت و ایمنی مورد نظر است.

مهندسی ارزش از جمله تکنیک های مطرح و موفق در زمینه تخصیص بهینه بودجه و صرفه جویی در هزینه طرح ها در طول عمر پروژه می باشد .

مهندسی ارزش یک تکنیک بسیار کارا و مهم برای مصرف بهینه بودجه تخصیص یافته است.

این روش در واقع تکنیکی برای افزایش ارزش یک پروژه ، ارضای نیاز مصرف کننده با حداقل هزینه و نیز اجرای پروژه در کوتاه ترین زمان ممکن و با حفظ کیفیت و مطلوبیت مورد نظر است .

هدف اصلی بهینه سازی ارزش یک پروژه در مرحله طراحی از طریق راه کارهای عملی و انتخاب بهترین راه حل برای رسیدن به اهداف پروژه با حداقل هزینه در طول عمر پروژه است .

مهندسی ارزش به عنوان شیوه ای کارآمد برای شناسایی و حذف هزینه های غیرضرور و کوتاه سازی زمان اجرا و بهینه سازی یافته برای اصلاح ، بازنگری و نوآوری در فرآیند اجرای پروژه هاست.

بهترین زمان برای شروع مهندسی ارزش در یک پروژه تقریبا زمانی است که 35-25 درصد طراحی انجام شده باشد .

در این نقطه سیستم های اصلی انتخاب و تعریف شده اند و روی میز قرار دارند .

از نکات کلیدی که برنامه کاری مهندسی ارزش را از دیگر روش ها برای حل مسائل عادی مهندسی جدا می سازد، می توان به موارد زیر اشاره کرد .

1.

تجزیه و تحلیل عملکرد ؛ 2.

تلاشی خلاق برای به وجود آوردن طرح های جایگزین بیشتر؛ 3.

تنزیل ندادن عملیات اجرایی مورد تقاضا؛ 4.

اختصاص هزینه ها برای اجرای هر کدام از عملکردها ؛ در میان روش های گوناگون مورد استفاده برای حل مسائل ، فقط مهندسی ارزش است که ما را به سوی استفاده از روش های فکری خلاق برای آنالیز عملکرد سوق می دهد .

بطوری که ملاحظه می شود ، هر یک از فازها شامل فعالیتهای گوناگونی است.

از قابلیت های مهندسی ارزش تجمع فعالیت ها و روشها به صورت منسجم و هماهنگ همراه با بهترین شیوه بکارگیری می باشد .

این موضوع از طریق برنامه کاری کنترل می شود .

آنچه که مهندسی ارزش را موثر می سازد ،استفاده از روش های خلاق در زمان های مناسب است .

مهندسی ارزش صرفا مهندسی خوب، و یا یک برنامه پیشنهادی یا برنامه کاری تکراری و روزمره نیست ،بلکه یک رویکرد مستقل و هدفمند برای برخورد با پروژه هاست .

از این رو باید توجه داشت که انجام مطالعات مهندسی ارزش خود نیز دارای هزینه است و باید نسبت به میزان صرفه جویی که در هزینه ها به وجود می آورد قابل توجیه باشد .

در اغلب گزارش ها مشاهده می شود که هزینه های اجرایی مهندسی ارزش کمتر از 10 درصد کل هزینه های صرفه جویی ناشی از بکارگیری نتایج حاصل از مهندسی ارزش بوده است.

این موضوع که در فرآیند بکارگیری مهندسی ارزش ، با بکارگیری نظریه های نو و ایجاد فضای خلاقیت و هم اندیشی گزینه های جایگزین ایجاد و مورد ارزیابی قرار می گیرد ، باعث شده است که سوء تفاهم هایی در دیگر مهندسان به ویژه طراحان و مشاوران بوجود آید .

آنچه آنها مطرح می کنند این است که آیا روش های مهندسی و طراحی که تا کنون بکار رفته اشتباه بوده است و در نهایت به کارایی و درست بودن رویکرد مهندسی ارزش اشکال و تردید دارند .