فرض دوره مالی
فعالیتهای مالی یک مؤسسه در طول عمر آن بطور مستمر و عموماً با روندی متعادل واقع می شود . اندازه گیری دقیق نتایج عملکرد یک مؤسسه صرفاً در پایان عمر آن یعنی هنگامیکه مؤسسه منحل و کلیه دارائیهای آن به وجه نقد تبدیل و بدهیهای آن پرداخت شود امکانپذیر است . اما استفاده کنند گان از اطلاعات مالی نیازمند دانستن وضعیت مالی و نتایج حاصل از عملکرد مؤسسه قبل از پایان فعالیت آن می باشند . بدین جهت دوره فعالیت یک مؤسسه به عملکرد مؤسسه به دوره های زمانی کوتاه تری تقسیم بندی می شود جداسازی عملیات و دوره های مالی بر اساس دوره های زمانی کوتاهتر از عمر مؤسسه ، اصطلاحاً فرض دوره مالی نامیده می شود . متداولترین دوره مالی ، دوره مالی یک ساله است که اصطلاحاً سال مالی نامیده می شود . معمولاً سال مالی منطبق بر سال تقویمی است . یعنی از اول فروردین ماه آغاز و در پایان اسفند ماه خاتمه می یابد گرچه ضرورتی بر انطباق سال تقویمی و سال مالی وجود ندارد .
دوره های مالی معمولاً به گونه ای انتخاب می گردد که پایان آن مصادف با زمانی باشد که حجم عملیات واحد تجاری در پائین ترین سطح قرار داشته باشد .زیرا در این زمان فرصت بیشتری برای شمارش موجودی کالا و تهیه گزارشهای مالی وجود دارد .
برخی از گزارشها برای دوره های زمانی کوتاهتر از یکسال تهیه می شود . مثلاً گزارشهای فصلی که به عنوان گزارشهای میان دوره ای نیز شناخته می شود .
فرض تداوم فعالیت
بر اساس فرض تداوم فعالیت ، عملیات هر مؤسسه در آینده قابل پیش بینی ادامه دارد به عبارت دیگر فرض می شود که نه قصد بر آن است که واحد اقتصادی منحل یا عملیات آن بطور قابل ملاحظه ای کاهش داده شود و نه ضرورت اینکار احساس می شود .
فرض تداوم فعالیت به معنای بقای همیشگی مؤسسات نیست بلکه پیش فرضی است جهت اینکه فرصت کافی برای انجام اهداف و تعهدات خود داشته باشد .
فرض تداوم فعالیت مبنای طبقه بندی های متداول در حسابداری است بطور مثال طبقه بندی دارائیها و بدهیها به جاری و بلند مدت مبتنی بر همین فرض است . در صورتیکه فرض تداوم فعالیت مصداق نداشته باشد تمایز بین جاری و بلند مدت اهمیت خود را از دست خواهد داد .