در دل سیاه شب که تاریکی قامت طبیعت را پوشانده،در آن سوی جاده هایی که مملو از برف ویخبندان است و هراس سیاهی شب از یک طرف وپیچ وخم وکوهستانهای صعب العبور از طرف دیگر جان مسافران جاده ها را تهدید می کند نوری از دور بازتاب مسیر مسافران خسته دل است دستی مهربان آنان را به عبور از پیچ وخم جاده ها رهنمون می شود چشمانی که از آن سوی عشق ومهربانی برای به سلامت رسیدن مسافران شب همچنان بیدار مانده است وکیست که این همه رنج وطاقت وسختی را در خود ترجمه کرده باشد جز نگاه مهربان راهدار،که دستان آرامش بخش او فرشته نجات جاده ها گشته است جاده ها در هراس از کولاک فرورفته اند ومسافران خسته در پناه چشمان بیدار راهدار مأوی …در کشمکش بادهای سخت درنقاط دور دست ویخبندان تنها نگاه گرم راهدار یارای گامهای خسته مسافر در راه مانده خواهد بود.
خلاصه ای از تاریخچه وزارت راه وترابری:
ساختن ونگهداری راههای شوسه در کشور وسیع وکوهستانی ایران چون هزینه زیادی داشته لذا تا مقارن جنگ جهانی اول راههای ایران به همان وضع سابق باقی بود وهمان راههای کاروان رو را شامل می شد.ولی از سال1299هجری شمسی دولت اقدام به احداث راه شوسه به معنای امروزی آن نمود ومی توان تاریخ شروع ساختمان راههای شوسه را از سال 1301 تا 1304 دانست.
تا این زمان اعتبارات راهسازی وراهداری از طریق اخذ باج یا حق العبور در راههای شوسه تأمین می گردید ومبلغ آن حداکثر به 300000 تومان می رسید.در 11 فروردین 1301 اداره کل طرق وشوارع در وزارت فوائد عامه تشکیل ومأمور ساختن ونگهداری راههای کشور شد.در سال 1304 با پیشنهاد دولت وقت وتصویب دوره پنجم مجلس شورای ملی دریافت حق العبور در راهدار خانه ممنوع ومقرر شد از وزن غیر خالص صادرات و واردات مملکتی مالیات راه دریافت شود.