و بعد چنین گوید این شکسته بال ضعیف الحال و گرفتار دام امانی و آمال عباس‌بن محمدرضا القمی، بصره الله عیوب نفسه و جعل مستقبل حاله خیرا من امسه، که این رساله‌ای است مشتمل بر چند کلمات طریفه، و مواعظ و پندهای شریفه، امید که صاحبان عقل و هوش آنرا مجرد خطوط و نقوش نپندارند بلکه آن را چون در گران بها آویزه گوش نمایند و به مفاد آن عمل کنند و این هجوم تبه کار را از دعای خیر فراموش نفرمایند.
کلمه فی الخوف و الخشیه
(در خوف و خشیت)
ای عزیز از خداوند عزوجل بترس و عظمت و جلال الهی را در نظردار و پیوسته متفکر در احوال روز حساب، و متذکر انواع عذاب باش. مرگ و صعوبت عالم برزخ و مواخذه روز قیامت را تصور نما، و آیات و اخبار در باب جنت و نار، و احوال خائفین از اخیار را مشاهده کن و بدانکه هرقدر معرفت بنده به عظمت و جلال پروردگار بیشتر و به عیوب خود بیناتر باشد ترس او از خدا زیادتر می‌شود.
و از این جهت است که حق تعالی خوف و خشیت (خود) را نسبت به علماء داده چنانچه فرموده انما یخشی الله من عباده العلماء.
و رسول خدا (ص) فرمود: که ترس من از خدا بیشتر است از همه.
خدمت آن حضرت عرضه داشتند که چه زود پیر شدید. فرمودند:
که مرا پیر کرد سوره هود و واقعه و مرسلات و عم یتسائلون که در آنها احوال قیامت و عذاب بر امت‌های گذشته ذکر شده است.
و اگر ندیده‌ای شنیده‌ای حکایت خوف انبیاء و مقربین و غش‌های حضرت امیرالمومنین (ع) و تضرع و مناجات حضرت سید الساجدین علیه السلام را.