بِسْم اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
در زندگی مادی گرای امروز، همه ارزشها عالی انسان بتدریج کنار نهاده شده و بی اعتبار شد. و همه چیز، حتی ارزشهای اخلاقی، تنها در حدود ملاحضات مادی اعتبار و ارزش پیدا کرده است.
هر قدر پیشرفت تمدن مادی بیشتر شده. نیازمندیهای مصرفی انسان نیز رو به فزونی گذارده و راههای تأمین این نیازمندیها پیچیدهتر شده است. تا آنجا که بسیاری ازمردم سلامت زندگی و حتی سلامت جسمی و اخلاقی خود را هم در این راه فدا کرده و میکنند.
مادیگری واقتصاد زندگی چنان در اثر ما ریشه دوانده که او را به صروت یک ماشین تولید و مصرف درآورده، یا در حدّ قوت لایموت یا در طریق دستیابی به زندگی مجهز و لوکس و وسائل تفنّنی هر چه لوکستر و این وضع چنان همهگیر شده است که زندگی بیشتر انسانهای زمان ما از هر نوع محتوای ارزندهی دیگر خالی شده است.
انسانی که یک روز کرامت خود را در آزادی و آزادگی مییافت و در این راه جان فدا میکرد، اینک غلام حلقه بگوش تولید ومصرف شده.
در سوره مبارکه حدید آیه شریفه 20 میفرماید:
اَعْلَمُوا أنَّما الحیوهُ الدّنیا لَعِبُ و لَهْوُ وَ زینَهُ و تَفاخُرَ بَیْنَکُمْ و تَکاثُرُ فی اْلأموالِ وَاْلمأَ ولَدِ و.....
آگاه باشید که زندگی دنیا بازیچهای برای سرگرمی است، خودآرایی و فخرفروشی و افزون طلبی در ثروت و فرزندان این چنین زندگی خشک و بی محتوا همانند بارانی است که ببارد و گیاه فراوانی برویاند، بدانگونه که کشاورزان حیرت زده شوند، اما بزرودی این صحرا سرسبز پژمرده شود و به مشتی خس و خاشاک تبدیل میگردد. ولی همانطور که تجربه ثابت کرده و همچنین مشاهده گردیده،