امام دهم در روز دهم ماه رجب به دنیا آمد. نام آن حضرت محمد و لقبهای مشهور ایشان تقی و جواد است. مادر امام نهم «سبیکه» نام داشت. که از بهترین زنان زمان خود بود و پدر گرامی ایشان امام رضا(ع) بود. وقتی امام محمدتقی به دنیا آمد حکیمه «عمه اش» حاضر بود. او می گوید : « در روز سوم تولد نوزاد به چپ و راست نگاه کرد و شهادتین را بر زبان آورد. من هراسان شدم و به خدمت برادرم ، امام رضا (ع) رفتم و موضوع را گفتم . برادرم فرمود : چیزهای عجیبی که بعد از این از او می بینید بیشتر از آنچه تا به حال دیده اید خواهد بود. »
امام در کودکی
یکی از یاران امام رضا (ع) از ایشان پرسید : اگر برای شما حادثه ای پیش بیاید به چه کسی مراجعه کنیم. ایشان فرمودند : « به پسرم محمد مراجعه کنید که خدای بزرگ حضرت عیسی(ع) را به پیامبری برگزید ، در حالی که سن ایشان از سن فرزندم محمد هم کم تر بود. »
امامت در کودکی
امام محمد تقی (ع) 8 یا 9 ساله بود که به مقام امامت رسید. روزی علی بن جعفر که سن زیادی داشت در مسجد پیغمبر حدیث می گفت. امام جواد (ع) وارد مسجد شد. ناگهان علی بن جعفر بلند شد و دست او را بوسید. امام جواد (ع) فرمود : عمو بنشین ، خدا تو را رحمت کند.