پیامبر (ص) زندگی اجتماعی و فردی خود را در شکل معمول و حتی خوب آن شکل میداد. لباسسفید میپوشید، عطر میزد، موهای سر را شانه میکرد و مرتب دندانهایش را مسواک میکرد. در میان این مسائل، عطر زدن برای آن حضرت یک اصل بود. در روایت هست که در خانه پیامبر، محلیبود که پیامبر همیشه از آنجا خود را عطر میزده است:
انس میگوید: کانت لرسول الله سُکّه یتطیّب منها(امتاع 7.101) در خبر دیگری آمده است که حضرت میفرمود در این دنیا عطر و زن و نماز را بسیار دوست میدارد، و البته درباره نماز ادامه میدادند که قره عینی فی الصلاه. روشنی چشمان من در نماز است(مصنف: 321.4).
شخصی روایت میکند که من بچه بودم نزد پیامبر (ص) میآمدیم، سر ما را مسح میکرد. من وقتی دست پیامبر روی سرم کشیده شد چنان بوی معطری احساس کردم که تا حال فراموش نکردهام. و ادامه میدهد: این قدر بوی عطر زیاد بود که گویی از کنار مغازه عطاری رد شده بودم. (امتاع 7.102) کسی هم اگر عطر تعارفی برای پیغمبر میبرد حضرت هیچ وقت آن را رد نمیکرد. نیز نوشتهاند که رسول خدا (ص) به بوی خوشش شناخته میشد: کان رسول الله یعرف بریح الطیب(مصنف: 319.4)