امام دوازدهم
حضرت مهدی موعود (امام زمان صاحب الزمان ولی عص/عج) گفته میشود فرزند امام حسین عسگری(ع) است که نام مبارکشان مطابق نام و لقب پیامبر اکرم(ص) است.
سال دویست و پنجاه و پنج یا شش ه.ق. در سامرا متولد شد و تا سال دویست و شصت هجری که پدر بزرگوارشان شهید شدند، تحت کفالت و تربیت پدر میزیسته. از مردم پنهان بودند و جز عدهای از خواص شیعه کسی به شرف زیارت و ملاقات وی نائل نشد. پس از شهادت امام حسین عسگری(ع) که امامت بدان حضرت مستقر شد، به امر خدا غیبت اختیار کرد و جز با نواب خاص خود به کسی ظاهر نمیشد جز در موارد استثنائی.
نواب خاص
حضرت مهدی موعود صاحب الزمان، چندی عثمان بن سعید عمروی که از اصحاب جد پدرش بوده و ثقه و امین ایشان میبود، نائب خود قرار داد و توسط وی به عرایض و سوالات شیعه جواب میدادند. پس از عثمان بن سعید فرزندش محمد بن عثمان به نیابت امام منصوب شد و پس از وفات وی ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی نائب خاص بود و پس از وفات حسین بن روح، علی بن محمد سمری نیابت در ناحیه مقدسه امام زمان(عج) را داشت.
سال سیصد و بیست و نه هجری قمری از ناحیه امام توقیعی صادر که به آخرین نایب خود فرمود که تا شش روز دیگر بدورد زندگی خواهد گفت و پس از این در نیابت خاص بسته شده و «غیبت کبری» واقع خواهد شد.
غیبت صغری
از سال دویست و شصت تا سال سیصد و بیست و نه، تقریباً هفت سال.
غیبت کبری
از سال سیصد و بیست و نه تا زمانی که خدا بخواهد ...
حدیث ---- علیه
اگر نماینده باشد از دنیا مگر یک روز، خدا آن روز را دراز میکند تا مهدی(عج) از فرزندان من ظهور کند و دنیا را پر از عدل و داد کند، چنانکه از ظلم و جور پر شده باشد.
در زمان غیبت کبری تکلیف چیست؟
پس از گذشت هفتاد و چهار سال زمان غیبت صغری و نیابت نواب اربعه نواب عام هدایت فرمودهاند و برای نایبان عام امام زمان(عج) شرایط و علائمی است که اهم آنها به قرار زیر است؟
1. بلوغ
2. عقل
3. حلال زادگی
4. عدالت
5. وصول به مقام والای اجتهاد و استنباط فروع احکام از مصادر اولیه کتاب و سنت و عقل و اجماع