صرفنظر از زمان وحی آیه ها،ملاحظه می شود که اولین سوره قرآن سوره الفاتحه می باشد. با کمی دقت ملاحظه می شود که تمام سوره های قرآن « جز سوره توبه» با بسم الله الرحمن الرحیم شروع می شنوند وهیچکام شماره ندارند جز آنکه در آغاز سوره الفاتحه آمده واولین آیه قرآن میباشد . به عبارت دیگر اولین آیه آن سوره فاتحه می باشد.
این ویژگی انسان را به تفکر وامی دارد و راین سؤال مطرح می شود که دلیل این تمایز چیست؟ باتعمق در واژه های این سوره وترتیب توالی آنها مواردزیر ویژگیهای قابل استنتاج می باشد.
1 بسم الله الرحمن الرحیم آیه ایست که صفات رحیم و رحمان بودن پروردگار را مطرح می نماید. (1) آیا دلیل خاصی وجود دارد که از میان اسامی متعد خداوند که در قرآن آمده است رحیم و رحمان بودن پروردگار در صدر دیگر پیامهای قرآن قرار دارد و زینت بخش دروازه ورودی قرآن شده است؟
2 از سوی دیگر می بینیم که در متن این سوره به این دو صفت بصورت یک آیه مستقل اشاره می شود(آیه سوم سوره الفاتحه).
3 آیه های 1،2، 3، و4 بیانگر صفات خداوند می باشند و3 آیه آخرتقاضاهای یک مؤمن را برمی شمارد.
4 صفت رحیم بر صفت رحمان تقدم دارد. رحیم نشانه عشق خداوند به انسانهای مؤمن و رحمانیت نشانه محبت خدا به کلیه انسانهاست. تمایز عشق بر محبت تقدم و الویتی است که انسان مؤمن بر دیگر انسانها دارد. ولی در عین حال غیر مؤمنین اررحمانیت پروردگار برخوردارند. بنا براین اولین استنتاج اینستکه :
قرآن در اولین آیه برتبعیض خط بطلان می کشد.
جدول زیرتوالی 4 آیه اول سوره الفاتحه رانشان میدهد.
.