دانلود تحقیق گود برداری و پی کنی

طبقه بندی زمین ها زمینها رابر حسب مورد می توان بر حسب نوع (اندازه) مصالح متشکله، برحسب وضعیت طبیعی، و یا برحسب میزان نشست و قابلیت تراکم طبقه بندی نمود.

الف).

طبقه بندی زمینها بر حسب نوع مصالح متشکله مصالح تشکیل دهنده انواع زمینها، به غیر از زمینهای سنگی، عبارتند از شن، ماسه، سیلت، رس و مواد آلی یا ارگانیکی حاصله از گیاهان.

ب) طبقه بندی زمینها بر حسب وضعیت طبیعی زمینها را بر حسب وضعیت طبیعی به دو دسته زمینهای خاکریزی شده یا مصنوعی و زمینهای طبیعی تقسیم می کنند.

ج) طبقه بندی زمینها بر حسب میزان نشست زمینهای غیر قابل تراکم زمینهای با قابلیت تراکم کم زمینهائی با قابلیت تراکم زیاد تعیین مقاومت مجاز زمین تعیین ابعاد پی به میزان زیاد بستگی به قابلیت زمین برای تحمل فشار دارد.

لذا تعیین مقاومت مجاز زمین از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

زمینهائی که قبلاً در آنها ساختمان و یا سازه ای ساخته شده است و وضعیت آنها مشخص است ممکن است احتیاج به آزمایشهای مجدد نداشته باشد.

موضوع تعیین مقاومت و سایر مشخصات زمین در مواقعی که زمین ناشناخته بوده و ساختمان و پروژه ایکه قرار است برروی آن ساخته شود بزرگ و قابل اهمیت باشد بسیار حائز اهمیت است.

پیاده کردن نقشه پیاده کردن نقشه روی زمین قبل از گودبرداری و یا هر نوع عملیات اجرائی بجز برداشتن خاکهای سطحی و گیاهی و کندن بوته ها، غالباً به عمق 15 تا 25 سانتیمتر، صورت می گیرد.

برای پیاده کردن نقشه روی زمین دو مشخصه بر و کف باید معین باشد.

روشهای گودبرداری و پی کنی الف) گودبرداری در زمینهای خوب و خشک ب) گودبرداری در زمینهای خشک نسبتاً سست ج) گودبرداری در زمینهای سست و خشک گودبرداری وسیع و عمیق در مواقعی که پی ها نزدیک بهم بوده و در عمق نسبتاً زیادی باید ساخته شوند و یا در مواقعی که ساختمان دارای زیرزمین بوده و طبعاً پی ها پائین تر از کف تمام شده آن باید بنا شوند و زمین سست و ریزشی باشد، گودبرداری به یکی از طرق ترانشه محیطی، تیرهای شیب دار، فرازبندی، و دیوارهای پرده ای انجام می گیرد.

روش ترانشه محیطی در این روش قبلاً ترانشه ای در پیرامون محل مورد نظر، نظیر زیرزمین که قرار است گودبرداری شود حفر می کنند.

عرض ترانشه باید برای استقرار چوب بست، ساختن دیوار حائل و فضای لازم بریا کارگران به اندازه کافی در نظر گرفته شود.

ترانشه را به یکی از طرقی که قبلاً گفته شد حفر کرده و کف آنرا به ضخامت 5 تا 10 سانتیمتر با بتن مگر پوشانده بصورت کاملاً افقی درمی آورند تا سطح مناسبی برای پی سازی و ساختن دیوار زیرزمین بوجود می آید.

موقعی که دیوار اطراف کامل شد قسمت میانی را حفر کرده و خاکهای حاصله را خارج می کنند سپس کف سازی را انجام می دهند.

روش تیرهای مایل از این روش در مواقعی استفاده می کنند که امکان حفر محل در پشت خط محیطی، بدون نیاز به چوب بست، میسر باشد و لذا اینکار فقط در مواردی که زمین به اندازه کافی مقاوم باشد امکانپذیر خواهد بود.

پس از حفاری دامنه دیوارهای گودبرداری را صاف کرده و برای جلوگیری از ریزش احتمالی زمین آنرا چوب بست می کنند.

دیوار حائل بتدریج و به دفعات ساخته می شود و چوب بست را به سمت بالا انتقال می دهند.

روش سد های جعبه ای این روش با استفاده از صندوقچه هائی که معمولاً از طریق قفل و بست کردن صفحات فلزی به یکدیگر و آب بندی کردن آنها ساخته می شوند صورت می گیرد.

هرگونه نفوذ مختصر آب به داخل صندوقچه ها به وسیله پمپ خارج می شود.

روش دیوارهای پرده ای در این روش یک دیوار نسبتاً نازک بتنی در اطراف محل گودبرداری برای جلوگیری از ریزش خاک و قبل از گودبرداری می سازند.

این روش مواقعی که محل گودبرداری نزدیک جریان آبی نظیر رودخانه واقع شده باشد و خطر نفوذ آب و ریزش زمین تواماً وجود داشته باشد نیز بکار می رود.

زه کشی افقی زه کشی از طریق قرار دادن لوله های PVC به قطر 10 سانتیمتر، که با فیلتر نایلونی افقی برای جلوگیری از ورود ذرات دانه های خاک، مجهزند و استفاده از پمپ برای خارج کردن آبهای سطحی صورت می گیرد.

پی کلیه سازه هائی نظیر سدها، ساختمانها و پلها که بر روی زمین قرار می گیرند دارای دو قسمت‌اند تحتانی یا پی.

پی در حقیقت رابط بین سازه اصلی و زمین بوده و وظیفه اصلی آن انتقال وزن سازه اصلی آن انتقال وزن سازه اصلی و بارهای وارده بر آن به اضافه وزن خود به زمین است.

پی را نمی توان مجزا از زمینی که سازه پی برروی آن قرار می گیرد بحساب آورد، بهمین علت است که خرابی پی ناشی از نشست و یا حرکت زمین را معمولاً به خرابی و یا عدم استقامت پی به حساب می آورند.

انواع پی پی ها را می توان بطور کلی به سه گروه پی های گسترده، پی های شمعی و پیرها تقسیم کرد.

پی های گسترده: ساده ترین و معمولترین انواع پی ها، پی های گسترده اند.

نوع پی معمولاً شامل تاوه ای است از بتن مسلح به شکل مربع یا مربع مستطیل که وظیفه انتقال و توزیع بارهای وارده از ساختمان به زمین را بعهده دارد.

سطح پی باید به اندازه ای باشد که فشار وارده بر زمین بستر پی از مقاومت مجاز زمین تجاوز ننماید.

وضعیت مطلوب پی موقعی است که به شکل مربع ساخته شده و ستون درست در مرکز آن قرار داشته باشد.

پی های منفرد پی های منفرد به پی هائی گفته می شود که بصورت مجزا و مستقل بار وارده از یک ستون یا دیوار را تحمل کرده به زمین منتقل سازد.

پی های گسترده مرکب پی های گسترده مرکب به پی هائی اطلاق می شود که بارهای وارده از یک دیوار با یک یا چند ستون و یا بارهای وارده از چند ستون را تحمل می کند.

پی های شناور پی شناور نوعی پی ترکیبی گسترده است که وزن خاک حاصله از گودبرداری محل آن تقریباً برابر وزن سازه ایست که ایجاد می شود.

لذا، از لحاظ تئوری، ایجاد سازه هیچگونه تغییری در میزان بار وارده روی زمین را باعث نمی شود و بنابراین نشستی ایجاد نخواهد شد.

پی های شمعی شمع چیزی جز یک ستون مستقر شده در زمین، برای تحمل بارهای وارده از طرف سازه و انتقال آن به لایه های مقاوم تر زمین، که در عمق زیاد قرار دارند، نیست.

استفاده از شمع از صدها سال قبل، گرچه در پاره ای موارد بصورت ابتدائی، رایج بوده است.

انوع شمع ها شمعها را ممکن است از لحاظ نوع جنس آنها و یا بر اساس نحوه انتقال بار به زمین و یا روش ساخت دسته بندی کرد.

از لحاظ جنس شمعها را به شمعهای چوبی، بتنی و فلزی تقسیم می کنند.

از لحاظ نحوه انتقال بار به زمین شمعها به شمعهای انتها مقاومتی و شمعهای اصطکاکی تقسیم بندی می شوند و بالاخره از لحاظ روش ساخت شمعها را می توان به شمعهای پیش ساخته و ساخته شده در محل تقسیم کرد.

پی سازی روی شمع بجز موارد ساده، نظیر ساختمانهای مسکونی و یا در مواقعی که قطر شمعها فوق العاده زیاد است، در کلیه موارد قبل از پی سازی روی شمع باید شمع ها را بطریقی بصورت گروهی بهم اتصال داد.

این کار معمولاً از طریق کلاهک بتنی مسلح برروی شمعها صورت می گیرد.

انتهای شمع ها باید از تراز زمین در حدود 50 سانتیمتر (اگر در آب قرار داشته باشد) و در حدود 15 سانتیمتر، در مورد زمینهای خشک، بالاتر قرار گیرد.

پایه ستونها پایه ستونها را معمولاً در مواقعی که پی در عمق قرار گرفته و قسمتی از ستون اجباراً باید پایین تر زمین طبیعی، و در داخل زمین قرار گیرد ساخته و مورد استفاده قرار می گیرند.

دیوارها سهم مهمی از هر ساختمان را دیوارها تشکیل می دهند.

دیوارها که بر حسب مورد ممکن است از سنگ، آجر، بتن و یا چوب ساخته شوند به منظورهای مختلف نظیر تحمل و انتقال بار، جلوگیری از نفوذ عوامل جوی، جلوگیری از انتقال حرارت و یا صوت، تقسیم فضاهای داخلی و یا نگهداری شیروانیهای خاکریز و خاکبرداری، ساخته و بکار گرفته میشوند.

یک دیوار ممکن است یک یا چند وظیفه را تواماً انجام دهد.

برحسب آنکه دیوار به چه منظوری ساخته شده و یا در چه محلی قرار گیرد به اسامی مختلف نامیده می شود.

دیواری که مستقیماً با فضای خارج ارتباط داشته باشد دیوار خارجی یا جبهه، دیواری که به منظور تقسیم فضاهای داخلی ساخته میشود دیوار تقسیم و دیواری که برای نگهداری شیروانیهای خاکریز و خاکبرداری ساخته می شود دیوار حائل یا ضامن نامیده می شود.

دیوارها را بر حسب نوع مصالحی که برای ساختن آنها مصرف شده است نیز نامگذاری میکنند، نظیر دیوارهای آجری، دیوارهای بتنی، دیوارهای سنگی و دیوارهای چوبی.

دیوار های آجری آجر یکی از پر مصرف ترین و قدیمی ترین مصالح ساختمانی است که از زمانهای بسیار قدیم مورد استفاده قرار گرفته است.

قدمت مصرف آجر در ایران به چند هزار سال بالغ می شود و هم اکنون نیز از پرمصرف ترین مصالح ساختمانی در کشور است.

آجر را میتوان تقریباً در همه مناطق و شرایط اقلیمی مصرف کرد.

مصرف آجر نه فقط در ایران رایج بوده و همچنان رونق خود را حفظ کرده است.

بلکه در اکثر کشورهای جهان نیز یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی است.

آجر را به اشکال و ابعاد مختلف بصورت توپر ویا توخالی (مجوف) می سازند.

آجرهای توپر را معمولاً برای ساختن دیوارهای باربر، حمال، و آجرهای توخالی و یا مجوف را برای دیوارهای غیر باربر، که معمولاً باری جز وزن خود را تحمل نمی کنند، نظیر دیوارهای تقسیم و یا دیوارهائی که در ساختمانهای اسکلت فلزی و یا بتنی ساخته می شوند، به کار می برند.

دیوار با آجرهای مجوف آجرهای مجوف یا توخالی آجرهای مجوف یا توخالی سفالی را به اشکال و اندازه های مختلف می سازند.

این آجرها که از خاک رس نسبتاً مرغوب.

در کارخانه های آجرپزی نیمه اتوماتیک و یا تمام اتوماتیک، تولید می شود برای ساختن دیوارهای سبک تقسیم، که وظیفه ای جر تقسیم فضاها و یا جلوگیری از نفوذ عوامل جوی نداشته و باری جز وزن خود را تحمل نمی کنند، مصرف می شوند.

مصرف آجرهای مجوف در ساختمانهائی که اسکلت آنها بصورت سازه های بتن آرمه و یا فلزی است و دیوارها باید حتی المقدور سبک باشند بیشتر است.

از مزایای دیگر دیوارهائی که با آجرهای مجوف ساخته می شوند مقاومت خوب آنها، نسبت به آجرهای توپر، در مقابل صوت و حرارت است.

به علاوه به علت سبکی و بزرگی نسبی آنها، نسبت به آجرهای توپر معمولی، استفاده از آنها سهل تر و سرعت پیشرفت کار با آنها بیشتر است.

دیوارهای سنگی: شاید سنگ اولین مصالح ساختمانی باشد که بشر برای ساختمان استفاده کرده است.

شواهد تاریخی نشان می دهد که بشر اولیه برای ساختن پناهگاه و محلهای سکونت خود از سنگ استفاده کرده است.

هنوز هم سنگ، بعنوان یکی از مصالح ساختمانی پر مصرف، موقعیت خود را حفظ کرده است، امروزه سنگ، بعنوان یکی از مصالح ساختمانی، مصارف متعددی، نظیر ساختن دیوارهای سنگی، نماسازی، زیرسازی جاده ها و کف سازی ساختمانها، دارد.

استفاده از سنگ برای ساختن دیوار در مناطقی که دسترسی به سنگهای مناسب آسان و تهیه سنگ از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است، نظیر مناطق کوهستانی، و بخصوص در مناطقی که دسترسی به آجر و یا سایر مصالح ساختمانی دشوار و گران تمام می شود، رایج است.

دیوارهای سنگی را که به انواع و صور گوناگون ساخته می شوند به دو منظور کلی می سازند، یا بعنوان دیوار حمال، که وظیفه تحمل بارهای وارده را دارد، و یا برای زیبائی و نماسازی.

در پاره ای موارد هر دو منظور فوق ممکن است مد نظر باشد.

دیوارهای بتنی در مواقعی که امکان ساختن دیوارهای آجری و یا سنگی وجود داشته باشد، و اجرای آنها از نظر اقتصادی بصرفه باشد، از دیوار بتنی استفاده نمی کنند.

دیوارهای بتنی را معمولاً در موارد خاص نظیر دیوارهای پله بتنی، که نقش ستون را در تحمل بارهای پله بعهده دارد، و یا در مواقعی که بعلت زیادی بارهای وارده ساختن دیوارهای آجری از نظر فنی مقدور نباشد و یا از نظر اقتصادی و اشغال فضای زیاد مقرون بصرفه نباشد بکار می برند.

امروزه در راهسازی دیوراهای حائل و ضامن و دیوارهای برگشت پلهای بتنی را غالباً از بتن می سازند.

دیوراهای بتنی را عموماً مسلح درنظر می گیرند، ولی در راهسازی ممکن است گاهی دیوارهای بتنی غیر مسلح نیز ساخته شوند.

دیوارهای چوبی: ساختن دیوارهای چوبی در ایران، به علت کمبود و گرانی چوب، چندان معمول نیست.

استفاده از چوب در ساختمادن در ایران، بجز برای قالب بندی اجزای سازه های بتنی و ساختن درهای چوبی، بیشتر برای نماسازی و روکش دیوارها که هدف اصلی آن زیبائی و دکوراسیون است صورت می گیرد.

ساختمان دیوارهای چوبی نسبتاً ساده و راحت است.

طرز اجرای دیوارهای چوبی بطور کلی به این ترتیب است که قبلاً چوبهای چهارتراشی به ابعاد حدود 66 تا 1010 سانتیمتر را به فواصل معین که حداکثر از 20/1 متر تجاوز نمی کند نصب کرده و سپس روی آنها را با تخته هائی به ابعاد معین پوشانده و روی آنها را با رنگ دلخواه رنگ می کنند.

گاهی و در مواقعی که جنس چوب مصرفی از نظر نما نامرغوب باشد، ممکن است سطوح داخلی دیوارهای چوبی را اندود کرد.

دیوارهای چوبی قابلیت چندانی برای تحمل بارها نداشته و غالباً بعنوان دیوار تقسیم و یا جلوگیری از نفوذ عوامل جوی به داخل ساختمان ساخته می شوند.

دیوارهای خاص دیوارهای گچی دیوارهای تیغه ای مسلح دیوار ملاتی دیوار رابیتس دیوارهای مختلط دیوار آجری مسلح دیوار آجری به دیواری اطلاق می شود که برای استحکام بیشتر آن به طریقی از میل گردهای فولادی در ساختمان استفاده شده باشد.

دیوراهای دو جداره دیوار دوجداره، هم چنانکه از نامش برمی آید، از دو دیوار مجزا که فاصله آنها 5 سانتیمتر یا بیشتر است، و به وسیله بست های فلزی مخصوص بهم ارتباط داده می شوند، ساخته می شود.

دیوارهای دوجداره ممکن است آجری و یا از بلوکهای سیمانی بسازند.

دیوارهای دوجداره آجری و یا با بلوکهای سیمانی را معمولاً از دو دیوار نسبتاً نازک، معمولاً 11 سانتی، که با بست های فلزی مخصوص بهم ارتباط داده و متصل می شوند می سازند.

دیوارهای توخالی گاهی بجای ساختن دیوار و دوجداره دیوارهای آجری را بصورت توخالی می سازند.

اتصال دو جداره داخلی و خارجی در دیوراهای آجر توخالی بوسیله آجر صورت می گیرد.

دیوار با بلوکهای سیمانی: بلوکهای سیمانی، که به اشکال و در اندازه های مختلف می سازند، از مخلوط سیمان و ماسه و آب به وسیله قالبهای ساده بلوک زنی و یا با ماشینهای مخصوص تولید می کنند.

پوشش دیوار با سنگ پلاک یا نماسازی با سنگ پلاک: اگر قرار باشد که سطح دیوار را با سنگ پلاک پوشش نمائیم رعایت نکات زیر الزامی است.

- نوع سنگ انتخابی باید در مقابل نفوذ رطوبت مقاوم باشد.

- پلاکهای سنگی حتی المقدور نازک بریده شده باشند.

- حداکثر بزرگی سنگ به اندازه ای باشد که دو نفر بتوانند به راحتی آنرا بلند کرده و نصب نمایند.

- برای نصب سنگ به دیوار از قلابهای مخصوص (اسکوپ) استفاده شود.

- نصب سنگ پلاک روی دیوارهای آجری مدتی پس از اتمام دیوار انجام شود.

دیوارهای پرده ای دیوار پره ای به نوعی پوشش نمای ساختمانهای معمولاً اسکلتی اطلاق می شود که با استفاده از صفحات شیشه ای، فلزی، چوبی و یا مواد دیگری که در مقابل نفوذ رطوبت نفوذپذیر نبوده و برای این نوع پوشش مناسب باشند به کمک وادارهای عمودی و اتصالات افقی به اسکلت ساختمان متصل شده و پوشش خارجی ساختمان را بوجود آورند.

مقصود از عایق کاری در کارهای ساختمانی، بطور عام، جلوگیری کردن از نفوذ عامل یا عواملی از خارج به داخل و یا داخل به خارج از ساختمان می باشد.

با توجه به اهمیت و گستردگی عایق کاری برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به قسمتهای مختلف ساختمانها هر موقع که جمله عایق کاری بطور مطلق بیان می شود مقصود عایق کردن ساختمان از نفوذ آب و رطوبت است.

چنانچه مقصود از عایق کاری جلوگیری از نفوذ عوامل دیگری، نظیر صوت یا حرارت، باشد جمله عایقکاری با پسوند مربوط بکار برده می شود، مثللاً عایق کاری جلوگیری از نفوذ عوامل دیگری، نظیر صوت یا حرارت.

باشد جمله عایق کاری با پسوند مربوط بکار برده می شود، مثلاً عایق کاری حرارتی و یا عایق کاری صوتی.

عایق کاری پی پی ها از جمله اجزائی از ساختمان هستند که مستقیماً با زمین طبیعی تماس داشته و لذا رطوبت موجود در زمین را بخود جذب می نماید.

در صورتیکه عضوی دیگر، نظیر دیوار، مستقیماً و بدون وجود لایه های مخصوص جلوگیری کننده از نفوذ رطوبت برروی پی قرار گیرد بالطبع رطوبت موجود در پی، که از طریق تماس با زمین طبیعی جذب شده است، به آن عضو منتقل شده و آنرا مرطوب می کند، دیوار نیز ممکن است رطوبت خود را به سایر اعضاء و اجزای ساختمان انتقال دهد.

برای جلوگیری از نفوذ رطوبت، از طریق پی به دیوار، باید حد فاصل بین دیوار و پی را به طریقی با لایه های عایق رطوبتی پوشانید.

با توجه به اینکه در غالب موارد سطح پی از کف تمام شده نخستین طبقه ساختمان قدری پائین تر در نظر می گیرند، و قبلاً روی پی را تا حد فرش کف نخستین طبقه ساختمان با کرسی چینی، (مسنی چینی) بالا می آورند، در این صورت برای جلوگیری از نفوذ رطوبت از طریق پی به دیوار روی کرسی چینی (حد فاصل بین کرسی چینی و دیوار) را با لایه های عایق می پوشانند.

عایق کاری دیوار به کرات اتفاق می افتد که تمام یا قسمتی از یک یا چند سمت دیوار مستقیماً با زمین طبیعی و یا زمینهای خاکریزی شده در تماس باشد، نظیر دیوارهای جانبی زیر زمین.

در این موقع ضروری است که برای جلوگیری از نفوذ رطوبت، و یا در مواقعی که آبهای سطحی وجود داشته باشد، جلوگیری از نفوذ آب به دیوار، آنها را به طریقی عایق کرده و راه ورود آب و یا رطوبت را به سطوح داخلی دیوار مسدود نمود.

اگر زمین به اندازه کافی مقاوم باشد، بطوریکه بتوان قبل از ساختن دیوار خاکبرداری نمود، ممکن است از نفوذ آبهای سطحی به دیوار بوسیله نوعی زه کشی ممانعت کرد.

منظور از زه کشی جمع آوری آبهای سطحی قبل از رسیدن به دیوار، و دور کردن آنها از مجاورت ساختمان، است.

زه کشی کف‌ها معمولاً به منظورهای خاصی، نظیر زه کشی زمینهای ورزشی، برای جلوگیری از جمع شدن آبهای حاصله از باران و برف و تسریع در خشک شدن آنها، و یا مساعد کردن زمینها برای استفاده های کشاورزی، صورت می گیرد.

زه کشی اطراف ساختمان ها معمولاً به دو طریق صورت می گیرد.

الف) زه کشی با کانال: در این روش کانالهائی به عرض حدود 40 سانتیمتر و عمقی حدود 50 سانتیمتر در سطحی پائین تر از سطح کف اولین طبقه ساختماذن (کف زیرزمین) در اطراف ساختمان وروی آنها را با درپوشهای بتنی، بنحوی که بین آنها فاصله ای در حدود 10 سانتیمتر وجود داشته باشد، می پوشانند و سپس روی درپوش ها را با سنگ و شن پر می کنند.

روش کار به این ترتیب است که ابتدا سنگهای لاشه و یا قلوه سنگهای درشت و بتدریج که به سطح زمین نزدیکتر می شوند سنگها و شن های ریزتر بکار می برند.

به این ترتیب آبهای سطحی و موجود در زمین، قبل از رسیدن به دیوارهای اطراف و ساختمان، از لابلای سنگها عبور کرده و وارد کانال می شود.

آبهای وارد شده به کانال ها به سمت چاههائی که قبلاً حفر کرده اند و یا بخارج از ساختمان هدایت می شود.

کف کانالها را به سمت چاهها و یا کانالهای خروجی آب در حدود یک درصد شیب می دهند.

ب) زه کشی با لوله های سیمانی و یا سفالی: در این روش زه کشی با کمک لوله های سیمانی و یا سفالی (تمپوشه) انجام می شود.

روش کار تقریباً نظیر حالت قبل است با این تفاوت که بجای کانالهای بتنی، که در محل ساخته می شوند، از لوله های فوق الذکر استفاده می شود.

ساخت ساختمان روی پایه گاهی برای جلوگیری از نفوذ رطوبت از طریق کف، ساختمان را روی پایه قرار می دهند.

این روش ساده که طریق مناسبی برای جلوگیری از نفوذ رطوبت زمین و آبهای سطحی است در مناطقی نظیر سواحل دریا، که رطوبت زمین زیاد و اغلب زمین ها دارای آبهای سطحی اند، رواج دارد.

عایق کاری کف ها: کف طبقات ساختمان را در دو مورد باید در مقابل نفوذ آب و رطوبت عایق کرد، یکی مواقعی که احتمال نفوذ آب و رطوبت از زمین به کف وجود داشته باشد، این حالت فقط برای کف های طبقه هم کف و یا زیرزمین که در تماس مستقیم هستند پیش می آید.

دیگری مواقعی که احتمال نفوذ رطوبت از کف، طبقات بالاتر از هم کف، به سقف طبقه پائین تر، نظیر کف آشپزخانه و سرویس ها، وجود داشته باشد.

عایق کاری بام: بام سقف آخرین طبقه ساختمان و حد فاصل ساختمان و هوا است.

بام ها را بدو دسته کلی مسطح (تراس) و شیب دار تقسیم می کنند.

عایق کاری بامهای مسطح: عایق کاری بامهای مسطح، در ایران به دو صورت انجام می شود، یکی با استفاده از کاه گل، که فقط در مناطق خشک و کم باران و ساختمانهای خشتی و کوچک بکار می برند، و دیگری با استفاده از لایه های عایق.

قوس و طاق قوس شکلی منحنی وار است که معمولاً قسمتی از دایره می باشد.

سقف هائی که مقطع آنها قوسی شکل باشد طاق نامیده می شوند.

استفاده از قوسی و طاق در ساختمان از زمانهای بسیار قدیم رایج بوده است.

امروزه با وجود فولاد و بتون و رواج استفاده از آنها در ساختمانها، که امکان ساختن سقف های مسطح با دهانه های نسبتاً زیاد را میسر ساخته اند، کمتر از قوس و طاق استفاده می شود.

- عوامل مشخص کننده یک قوس عبارتند از: دهانه، ارتفاع و کلید.

دهانه فاصله داخلی دو طرف قوس یا طاق، که روی پایه یا دیوارهای طرفین قرار می گیرند.

دهانه قوس و یا طاق نامیده می شود.

ارتفاع یا خیز ارتفاع یا خیز یک قوس عبارتست از فاصله بین بالاترین نقطه قوس (راس قوس) تا خط واصل بین دو پایه (که دهانه را مشخص می سازد) کلید کلید در حقیقت همان راس قوس است.

به عبارت دیگر کلید نقطه ای از قوس است که بیشترین ارتفاع را داراست، این نقطه محل تلاقی عمود منصف خط دهانه با قوس است.

ساختمان قوس ساختمان و اجرای قوسها بر حسب نوه مصالح مصرفی، که ممکن است سنگ، آجر و یا بتن باشد، تا حدودی با هم متفاوت است.

در قوسهای سنگی و آجری موضوع حائز اهمیت اختلاف بین محیط های داخلی و خارجی قوس است.

این اختلاف باعث می شود که اندازه مصالح مصرفی را طوری درنظر بگیرند که به زیبائی و استقامت قوس لطمه ای وارد نشود.

الف) قوسهای سنگی: نمای قوسهای سنگی را باید بنحوی درنظر گرفت که درز سنگهای قوس با درز سنگهای سایر قسمتهای نمای ساختمان هم آهنگ باشند.

اگر قوس سنگی صاف باشد سنگهای قوس را باید طوری انتخاب کرد که امتداد درزهای آنها از یک نقطه بگذرند.

سنگ میانی در قوسهای صاف سنگی را بصورت ذوزنقه در می آورند.

ارتفاع این سنگ معمولاً بلندتر از سایر سنگهای نما درنظر گرفته می شود.

این سنگ میانی بنام تاج معروف است.

ب) قوسهای آجری: بهتر است بجای تغییر هرزه ملاتها در قوسهای آجری آجرهای نما را به اندازه لازم تراشید، بنحوی که ضخامت درزهای ملات در سراسر نمای قوس یک اندازه باشد.

در قوسهای اژیو آجری در راس قوس آجری گوه ای شکل، که به آن آجر قلمدانی نیز گفته می شود، بکار می برند.

گاهی تمام آجرهای قوسهای اژیو آجری را بصورت گوه ای شکل (یا قلمدانی) تراشیده و مصرف می کنند.

ج) قوسهای بتنی: قوسهای بتنی را بیشتر در راهسازی، برای ساختن دهانه های پلها و یا در ساختمانها، برای پوشش دهانه های بزرگ، بکار می برند.

علاوه بر اهمیت محاسبه قوسهای بتنی دو موضوع حائز اهمیت دیگر در اتین قوسها مطرح است، قالب بندی و بتن ریزی.

در قالب بندی قوسهای بتنی استقامت قالب، برای نگهداری وزن زیاد بتن و سایر بارهای وارده در موقع بتن ریزی، و هم چنین شکل قالب، که در حقیقت نقش شکل دهندگی را بعهده دارد، حائز اهمیت می باشد.

به علاوه سیستم قالب بندی و نوع مصالح مصرفی آنرا باید طوری انتخاب نمود که علاوه بر دارا بودن خواص فوق الذکر بتوان به دفعات زیادتری مورد استفاده قرار داد، و یا بعبارت دیگر از نظر هزینه ، که گاهی تا هفتاد درصد مخارج کار را بخود اختصاص می دهد، قابل قبول و توجیه باشد.

در قوسهای بتنی با دهانه های نسبتاً بزرگ برای صرفه جویی در هزینه های قالب بندی بتن ریزی را در چند مرحله و بصورت موازی انجام می دهند، بطوریکه نوارهای قبلی خود به عنوان قالبی برای تحمل بارهای نوارهای بعدی باشد، به این ترتیب قالب اصلی به جای تحمل بارهای نسبتاً زیاد بار کمتری را تحمل کرده و می توان در هزینه های ساخت آن صرفه جوئی قابل ملاحظه ای بعمل آورد.

طاقها تنوع طاقها از نظر شکل ظاهری زیاد و حداقل برابر تنوع قوسهاست.

از میان انواع طاقها طاق دایره ای، یا استوانه ای، که مقطع آن نیم دایره و یا قوسی از دایره است ساده تر است.

همان خواصی که در مورد قوسهای دایره ای (نیمدایره و یا قوسی از دایره) گفته شد در مورد طاقهای دایره ای نیز صادق است.

طاق نیمدایره از لحاظ اجرا ساده و از نظر نحوه تحمل و انتقال نیروها به پایه ها مناسب است.

در صورتیکه طاق دایره ای نیمدایره کامل نباشد هر چقدر از خیز آن، نسبت به حالت نیمدایره، کاسته شود از خواص فوق نیز کاسته می شود.

گنبدها: گنبدها نوعی از انواع طاقهای قوسی هستند که بیشتر در ساختمانهای مذهبی و مساجد ساخته می شوند.

گنبدها ممکن است چند سطحی و یا یک سطحی باشند.

از نظر مقطع افقی ممکن است دایره یا مربع یا شش ضلعی و یا هشت ضلعی و دوازده ضلعی بوده و از نقطه نظر مقطع قائم ممکن است نیمدایره و یا یک مقطع از دایره و یا اژیو کند یا تند ویا مثلث باشند که از ترکیب این مقاطع ممکن است هرم مربع القاعده یا مسدس القاعده و غیره نتیجه شود.

سقفها سقف به قسمتی از ساختمان اطلاق می شود که برای پوشش و تقسیم طبقات ساختمان از هم ساخته می شود و در صورتیکه حد فاصل بین ساختمان و هوا باشد آنرا بام نامند.

سقفها را بطور کلی بسه دسته بشرح زیر تقسیم می کنند: سقفهای مستوی یا مسطح سقفهای شیب دار سقفهای کاذب سقفهای مسطح یال مستوی این سقفها را بر حسب نوع مصالح مصرفی بشرح زیر تقسیم می نمایند.

الف) سقفهای مستوی چوبی.

ب) سقفهای مستوی آجری.

ج) سقفهای مستوی بتنی.

الف) سقفهای مستوی چوبی سقفهای مسطح چوبی را بیشتر در ساختمانهای چوبی یا توده ای که نیروها بوسیله دیوارها به پی و زمین منتقل می شوند، و هم چنین در نقاطی که چوب ارزان و فراوان در دسترس باشد.

ب) سقفهای مستوی آجری ساده ترین سقفهای مستوی آجری سقف ضربی معمولی است که به کمک تیرآهن های پوشش ساخته می شوند.

تیرآهن های پوشش که بر حسب دهانه و بارهای وارده و هم چنتین فاصله آنها از یکدیگر محاسبه می شوند روی دیوارهای طرفین و یا به تیرآهنهای قوی تر، که پل نامیده می شوند، اتصال و نصب می کنند.

سپس بین آنها را با طاقهای ضربی آجری می پوشانند.

ج) سقفهای مستوی بتنی سقفهای مسطح بتنی که غالباً به کمک میل گردهای تقویتی مسلح و ساخته می شوند بیشتر در ساختمانهای اسکلتی بتن آرمه مورد استفاده قرار می گیرند و دارای انواع مختلفی بشرح زیرند: 1).

سقفهای بتن مسلح صفحه ای ساده.

2).

سقفهای بتن مسلح دندانه ای.

3).

سقفهای بتن مسلح مضاعف.

4).

سقفهای بتن مسلح معکوس.

5).

سقفهای بتن مسلح قارچی.

6).

سقفهای بتن مسلح با قالب های توخالی.

3- سقفهای کاذب: سقفهای کاذب به دسته ای از سقفها اطلاق می شود که در صورت ظاهر نظیر سقفهای معمولی بوده ولی وظایف یک سقف را که تحمل نیروها و بارهای وارده و انتقال آنها به پایه ها یا تیرهای حمال میباشد انجام نمی دهند.

سقفهای کاذب را بیشتر برای جلوگیری از دیده شدن لوله های آب و فاضلاب کانالهای تهیوه و ناظئر آنها ساخته می شوند.

گاهی نیز سقفهای کاذب را به منظور زیبائی بیشتر و نزئینات در ساختمان بکار می برند.

بام آخرین طبقه ساختمان، که حد فاصل ساختمان و فضای بیرون است، را بام نامند، بام بیش از هر عضو و یا قسمت دیگری از ساختمان در معرض عوامل جوی قرار دارد، لذا بام علاوه بر خواص عمومی سقفها، نظیر مقاومت کافی در برابر بارهای وارده، باید دارای قابلیت های بیشتر و دیگری نظیر مقاومت کافی در برابر عوامل جوی و نفوذ آب و رطوبت، را داشته باشد.

شکل بام، که بستگی به طرح ساختمان، نوع مصالح مصرفی و آب و هوای منطقه دارد، ممکن است شیب دار و یا مسطح باشد.

بام های شیب دار بام های یک طرفه بام های دوطرف بام های شکسته بام های چهار طرفه یا چهار سطحی بامهای چادری بامهای کروی بام های دندانه ای بامهای چند طرفه خرپاهای فلزی در مواقعیکه دهانه و بارهای وارده از حد معینی تجاوز نماید، بطوریکه امکان ساختن خرپاهای چوبی که استقامت لازم را داشته باشند میسر نباشد، و هم چنین در نقاطی که چوب گران و ساختن خرپاهای چوبی بصرفه نباشد از خرپاهای فلزی استفاده می کنند.

خرپاهای فلزی که بصورت استاتیکی ساخته می شوند دقیقاً قابل محاسبه اند و تعیین ابعاد اعضاء خرپا براحتی و بطور دقیق میسر است.

آنچه در خرپاهای فلزی پس از طرح و محاسبه و تعیین ابعاد اعضاء حائز اهمیت است طرز اتصال قطعات در نقاط مختلف و بخصوص در گره هاست.

برای ساختن خرپاهای فلزی از پروفیلهای مختلف فلزی نظیر نبشی – ناودانی – تیرآهن – سپری – لوله – ورق و تسمه استفاده می شود.

اتصال قطعات خرپا ممکن است با جوش یا پرچ صورت گیرد.

قالب بندی در ساختمانها و ابنیه بتنی قالبها، که در حقیقت ظروف موقتی با شکل و فرم مورد نظر برای نگهداری میل گردها (آرماتور) و بتن خیس تازه هستند، نقش مهمی بعهده دارند.

قالب بندی قسمت عمده ای از مخارج ساخت و اجرای اسکلت های بتنی و اجزاء بتنی ساختمان را بخود اختصاص می دهند.

هزینه مصالح، ساخت و اجرای قالبهای بتنی بستگی به شکل قالب و دشواری ساخت آن و نوع مصالح مصرفی دارد.

در پاره ای موارد ممکن است قالب بندی تا بیش از هفتاد و پنج درصد هزینه یک عضو بتنی را بخود اختصاص دهد.

یک قالب، در عین حال که باید دارای فرم مورد نظر بوده و از نظر اقتصادی قابل قبول باشد، باید استحکام و ایمنی کافی داشته باشد.

پله هدف اساسی از ساختن پله ایجاد ارتباط بین طبقات ساختمان و دسترسی به آنهاست.

علاوه بر این گاهی پله را به منظور خاصی نیز می سازند.

از جمله موارد خاص، ساختن پله هائی برای فرار در موقع آتش سوزی است که به آنها پله فرار گویند.

از نظر شکل ظاهری پله را به اشکال و فرمهای متنوعی می سازند.

شکل پله علاوه بر نظر طراح، موقعیت ساختمان و محل قرار گرفتن آن به نوع مصالح مصرفی نیز بستگی دارد.