دانلود مقاله انقلاب اسلامی و بررسی تحولات جهانی همزمان با‌ آن

بی شک ارائه یک تحلیل همه جانبه و واقع بینانه از انقلاب اسلامی و بررسی تحولات جهانی همزمان با آن ضروریست – زیرا هیچکس نمی تواند جنگ ابر قدرتها و تلاش آنان برای غارت و سلطه بر جهان سوم را نادیده انگارد و چه بسیار رودر روئیها وهم چنین چه بسیار سازشها ، که بین آنان برای تجاوز یا ادامه استثمار ملتی مستضعف صورت پذیرفته است که از یکسو بحران جهان را ساخته ( حرکت ناوگان شوروی بسوی کوبا در سال 1961 و آماده باش نظامی امریکا که لحظات اضطراب آوری برای جهانیان پدید آورد ، با بازگشت کشتیهای شوروی در برابر اولتیماتوم آمریکا ،خاتمه یافت و همچنین در مورد کره در سال 1950 وجنگ سوئز در سال 1956) واز سوی دیگر نمونه های بسیار تفاهم آنها (آنگولا ، لبنان که آمریکا حضور سربازان کوبایی را در آنگولا « مفید » تشخیص داده و روسیه در قبال جنایات فالانژها در لبنان کوچکترین عکس العملی نشان نمیداد) این نظر را تقویت کرده است که بدون «چراغ سبز » یک ابر قدرت ویا قدرت بزرگ ، ابر قدرت ویا قدرت بزرگ ، ابر قدرت دیگر در هیچ کجا ی جهان از «خط » عبور نمی کند وهمه با هم بر سر خوان پر از خون وضبحه مللی ستم کشیده بساط عیش خود را گسترده و میگسترانند – عملکرد ابر قدرتها و قدرتها بر روی کشورهای جهان سوم آنچنان وسیع وعمیق بوده است که حتی برخی انقلابها را خود هدایت کرده وبه انحراف کشانده اند ودر موارد دیگر ، انقلابها یا از آغاز مستقیماً باخود جهانخواران درگیر بوده ویا به محض قیام بیدرنگ ابرقدرتها در صحنه آن بعنوان یکی از عوامل وجناحهای نبرد ظاهر شده اند و نقش خود را ایفا کرده اند انقلاب اسلامی ایران نیز ، بویژه با توجه به سلطه همه جانبه مستکبرین در طول سالهای دراز حکومت پهلوی ونفوذ های استثمار گرانه با توجه به سابقه انگلیس ، نقش عمده امریکا وهمسایگی حساس شوروی یکی از بزرگترین و موثرترین انقلاب در قرون اخیر است و آنها بمنظور حفظ سلطه خود بر جهان نمی توانند نسبت به عظمت و شکوهی که این انقلاب دارد عکس العمل نشان ندهند – وبا توجه باینکه انقلاب اسلامی ایران در طی نیم قرن اخیر اولین انقلابی است که ناقوس مرگ استعمار نوین در قالب مفاهیم استبداد واستثمار واستکبار جهانی بسر کردگی امپریالیسم غرب را بصدا در آ‎ورده ، لذا در این مبحث به تحلیل سیاستهای مزدورانه امپریالیسم با اشاره به روابط نظامی ، سیاسی و اقتصادی امپریالیسم امریکا ، روسیه شوروی بلحاظ حساسیت همسایگی با ایران و نفوذ بیش از سه قرن انگلستان در ایران با چشم اندازی از تاریخ روابط فی مابین این سه کشور و آنچه که اینان بر سر ملت ما آوردند نگاهی می افکنیم ، سپس با مدد از آمار و ارقام به اوضاع اقتصادی حاکم بر ایران می پردازیم که در آن قرار دادهای تحمیلی بر ملت محروم و تحت ستم میهنمان همچنین میزان دست نشاندگی رژیم جنایتکار شاه را در اجرای سیاستهای امریکا نشان خواهیم داد ودر غایت تاثیر انقلاب ایران در منطقه و جهان که امپریالیسم غرب را بر آن داشت تا نوچه اش عراق را واداربه حمله علیه ایران کند و بدنبال آن اشاره مختصری به سیاست خارجی ایران در بعد از انقلاب اسلامی خواهیم داشت .

الف : سلطه نظامی : در اینجا لازم بتذکر است که قدرتهای جهانی تنها بلحاظ افزایش جو قهر نیست که محتاج گسترش روز افزون صنایع نظامی هستند ، ونیز تنها بدان خاطر نیست که سرمایه گذاریهای نظامی از طریق حذف اثرات نیروهای محرکه اقتصادی عامل تعدیل وثبات اقتصادی هستند بلکه عمده تا بخاطر آنست که روابط مسلط وزیر سلطه قائم بزور است و فقدان این عامل به کشورهای زیر سلطه امکان میدهد خود را بسرعت از زیر بار سلطه رها سازند .

در حقیقت تجزیه روز افزون جامعه و اقتصاد زیر سلطه جز با اعمال زور ، ممکن نیست و بدیگر سخن افزایش جو قهر هم نتیجه مقاومت وهم بر اثر اعمال روز افزون زور است واز اینروست که هزینه های نظامی در جهان با سرعت سرسام آوری افزایش می یابد .

در سال 1974 ایران به تنهایی به اندازه تمامی کشورهائی که از آمریکا کمک نظامی دریافت داشته ویا اسلحه خریده اند ، اسلحه خریده است این تابلو عینا از مجله آلمانی « اشپیگل » نقل می شود .

در سال 1974 از 13 کشوری که نامشان در این جدول آمده است ، ایران به تنهائی «3794» میلیون دلار و 12 کشور بقیه بر روی هم « 3967» میلیون دلار اسلحه خریده اند وایران واسرائیل دو ابزار دست امریکا بر رویهم « 5912» میلیون دلار اسلحه خریده اند .

با این تفاوت که پول سلاح تحویلی به اسرائیل راخود آمریکا پرداخته است وپول اسلحه خریداری ایران را از محل در آمد نفت داده اند .

وبودجه نظامی ایران در طول برنامه پنجم بر اساس خرید سالانه 4 میلیارد دلار اسلحه تنظیم شده بود و نیز از جمله صرفه جوئیهائی که آمریکائیان از جهت کشورهای نفت خیز بود خود بعمل می آ‎ورند و می آورند ، تحمیل هزینه های دفاع از جهان آزاد (سرمایه داری ) به کشورهای نفت خیز تابع و مطیع و بیشتر از همه ایران بود .

آمریکائیان این هزینه ها را که بعلت افزایش جو قهر دائم بر میزان آن افزوده میشود با این کشورها تحمیل میکنند ، بخشی از این هزینه ها را هم تحت عنوان کمک و پیش خرید و سرمایه گذاری مشترک تحمیل می شود .

تا سال 1357 آمریکا هزینه های نظامی در خلیج فارس ، هزینه های خرابکاری درکشورهای عربی بویژه عراق و لبنان و اردن وهزینه های « حفظ وضع موجود » در کشورهای منطقه و..

را به عهده ایران واگذار کرده بود .

از 8/7 میلیارد دلار بودجه نظامی سال 1975 تخمین زده می شود که بیش از 5 میلیارد آن خرج خریدهای نظامی از خارج شده است ،منابع مختلف میزان خریدهای نظامی از آمریکا وغرب را یکسان ذکرنمی کنند .

« نیویورک تایمز» 9 فوریه 77- میزان خریدهای نظامی ایران از آمریکا را از سال 1972 به بعد به بیش از 15 میلیارد دلار تخمین میزند فهرستی کامپیوتری که از طرف وزارت دفاع آمریکا تهیه شده است و ظاهراً بجز 16 مورد سری ( 8 مورد در ارتش و 8 مورد در نیروی دریایی ) کلیه خریدهای نظامی ایران را اعم از اسلحه وخدمات آورده است .

میزان کل خرید ایران از آ”مریکا بین 67- 1977 را بیش از 5/11 میلیارد دلار مینویسد – و بر اساس یک بر آورد دیگر از خبرهای روزنامه های آمریکائی ، میزان کل خرید های نظامی ایران بدینقرار بوده است .

78- 77 –76 75- 1973 : سال 47-37- 25 293/15 جمع کل میلیارد دلار که بیش از 54 درصد کل در آمد نفتی ایران ( 89 میلیارد دلار ) راتشکیل میدهد .

( و در شهریور ماه 56) پس از آنکه کنگره امریکا با سکوت خود ، خرید هواپیماهای اواکس (AWACS) را به قیمت یک میلیارد و 200 میلیون دلار تائید کرد – سناتورهای امریکائی گفتند که در پنج سال گذشته ایران بیش از 18 میلیارد دلار اسلحه از آمریکا خریده است .

این ارقام که شاید بخوبی به هم نیز نمی آیند ،منعکس کننده جزئی از وابستگی های ایران به غرب ووضعیت رژیمی است که در میدان وطن فروشی ، مقام اول را در میان کشورهای جهان سوم بدست آورده است وهمچنین نشانه متکی بودن امپریالیزم غرب بر درآمد های نفتی ایران است – که یقینا در نبود این در آمدها چگونگی حفظ « وضع موجود » غرب را باید از خودشان سوال کرد؟

در سال 1975 ، از میان 93 کشور دنیای سوم ، ایران ، مصر وعربستان سعودی بترتیب بالاترین خرج کننده تسلیحاتی بودند .

در سال 1975 – ایران 3/7 میلیارد دلار مصر 514 میلیارد دلار وعربستان 414 میلیارد دلار خرج کردند .

خرج این سه کشور 36 درصد کل مخارج کشورهای جهان سوم بود.

40 درصد صادرات اسلحه های اصلی امریکا در 1976 به ایران بوده است و 12 درصد آن به هر یک از کشورهای اسرائیل ، عربستان سعودی و کره جنوبی و ...

واین است سرانجام حرکت در آمد های نفتی ، ساختن قشونی برای امریکا بپول و« نفرات ایرانی » از دیگر پارامترهای قابل ذکر که بعد از انقلاب ایران در اقتصاد غرب ونیز حفظ وضع موجود برای امپریالیزم غرب اهمیت داشت ودر اثر انقلاب اسلامی ایران از دست داد اینها بودند : خارج شدن از پیمان نظامی سنتو ( این پیمان علیه شوروی بوده وایران را در جنگ درخط اول جبهه قرار میداد).

بر چیده شدن پایگاههای نظامی استراق سمع آمریکا درایران ( در جنگ این پایگاهها اولین هدف بمباران شوروی بود) لغو قرار دادهای خرید جنگ افزار نظامی از امریکا ( البته بعضی از این قرار دادها را بدلیل ماهیت انقلابمان خودش قطع کرد ) .

اخراج دهها هزار مستثار نظامی و غیر نظامی آمریکائی .

فراخواندن سربازان ایرانی از ظفار .

( خالی ماندن جای پای غرب درمنطقه ).

لغو قرار داد خرید 6 زیر دریائی از کشور آلمان غربی .

فسخ قرار داد خرید دو هزار تانک چیفتن .

لغو خرید 2 فروند هواپیمای کنکورد از فرانسه : ازنقطه نظر خریدهای نظامی ایران از غرب باید گفت که دومین کشور صادر کننده اسلحه به ایران پس از آمریکا با توجه به ظرفیت ومحدودیت صنایع جنگی بریتانیا است وباید روشن شود که صدور اسلحه به کشوری از جانب ابرقدرتها و کشورهای قدرتمند بیش از آنکه جنبه اقتصادی داشته باشد ، جنبه استراتژیک دارد واین کشورهای بزرگتر هستند که حتی در قبال گرفتن پول نقد ، بهر کسی اسلحه نمی دهند و رژیمهای دست نشانده هم در مورد خرید اسلحه صرفنظر ازوابستگی خود ، کوشش می کنند برای حفظ خود بهترین ، نوع اسلحه راتهیه کنند ( خرید فانتوم و اواکس از آمریکا ، تانک چیفتن از بریتانیا ،زیر دریائی از آلمان ، توپ و خودروی روسی که توسط رژیم سابق خریداری میشدهر کدام تقریباً در نوع خود بهترین بودند ) – پیمان سنتو : درسال 1234 با شرکت ایران ، ترکیه ، پاکستان ، عراق وانگلستان تشکیل شد وعلیرغم اصرار اعضاء امریکا تا باخر فقط بعنوان « ناظر » (بدون مسئولیت ) در جلسات پیمان شرکت میکرد ، پیمان سنتو ویا کنسرسیوم نفت یک پیمان امریکائی است البته نباید از نظر دور داشت که در پیش از جنگ دوم اقیانوس هند به دریاچه انگلیسی معروف بود وهم اکنون نیز انرا کشورهای حاشیه اقیانوس هند ، عضو کشورهای مشترک المنافع بریتانیا هستند ویا مستعمرات سابق انگلیس که توسط خود استعمارگر مستقل شده اند و پیوند های اقتصادی – سیاسی محکمی با او دارند : تغییرات سریع وهمزمان در سیستم حکومتی هند ، سری لانکا – عراق –سومالی که همگی بظاهر رژیمهای سوسیالیست چپ بودند وروبه غرب شدند آموزنده این نکته است که در کنار ابر قدرتان شوروی ، آمریکا، انگلیس ، نیز سهم بسزائی دارد هر چند که مدت زمانی است جای خود را به آمریکا سپرده است ( ناگفته نماند که فرانسه نیز مجدداً درصدد احیاء امپراطوری خود ومیراث خوار استکبار آمریکاست ) در مورد نقش انگلستان بهتر است به مطالب زیر توجه نمائید : در سال 1348 ایران وانگلیس بر سر استقلال بحرین دست بیک سازش پنهانی زده وایران بیک رفراندوم قلابی برای استقلال بحرین که « استان چهاردهم » ایران نامیده می شد تن میدهد ، تا بدین وسیله زمینه همکاری با شیخ نشینهای خلیج فارس پس از استقلال آنها فراهم شود – د رمهرماه سال 50 آخرین دسته قوای انگلیس برای اثبات نانودی « امپراطوری بریتانیا » خلیج فارس را تخلیه می کنند وهمزمان با این تخلیه انگلستان بطور علنی مواضع خود را تحویل ایران میدهد تابا توجه به موقعیت استراتژیکی منطقه ، ایران برای ایفای نقش « ژاندارم منطقه » آماده شود ودر همان سال نیروهای ایرانی در ظفار جانشین نیروهای انگلیسی می شوند در حالیکه کماکان افسران انگلیسی ارتش عمان را فرماندهی می کرده ومی کنند .

می بینیم که نقش ایران مورد تایید وحمایت کامل همه کشورهای غربی وبیش از همه انگلیس بوده است .

زیرا انگلیس نیروهای خود را از منطقه بیرون برده و بدلیل ضعف درهیچ جای دنیا تمایل به درگیری ونشان دادن حضور نظامی ندارد ثانیاً چنانکه دیدیم دارای منافع حیاتی در خلیج فارس واقیانوس هند است .

دیلی اکسپرس لندن اوایل آبانماه 57 – میزان اهمیت ایران چاپ را برای انگلیس مشخص می کند .

این روزنامه می نویسد : اگر ایران از دست برود ، تمام مردم انگلستان بنحو محسوس فقیرتر خواهند شد – نقل از اطلاعات و کیهان – اوائل آبانماه 57 – علت اینکه اکثر تحلیل گران جامعه ایران آمریکا را امپریالیست مسلط می دانستند بشرح زیر است: خود انگلستان ، کوشش فراوان داشته تا نقش اشکار ودرجه اول در مسائل ایران را بعهده نگیرد ولی در ماههای آخر انقلاب که فشار زیادی به رژیم زیر سلطه اش وارد می شد ناچار عکس العمل هائی بروز داد – فعالیت شدید دیپلماسی انگلیسی ، اعتراض غیر مستقیم وزیر خارجه انگلیس به آمریکا و آخرینش روی کار آمدن بختیار – موجب شد که همان تحلیل گران به بریتانیا نقشی بیش از آلمان وفرانسه درایران بدهند .

در اینجا قسمتهائی از مصاحبه تلویزیونی « دیوید اوئن » به نقل از روزنامه های صبح تهران در اول آبانماه 57 را می آوریم : وزیر خارجه انگلیس با کمال ناراحتی درپاسخ این سوال که آیا تانکهای انگلیسی در سر کوبی اخیر بکار رفتند می گوید – آیا ما باید ایرانیان را متقاعد کنیم که به نفع جهان ، بهای نفت را پائین نگهدارند وهنگامی که مورد حمله قرار می گیرند خود را کنار بکشیم ؟

این سیاستی است که من ا زآن نفرت دارم ( در اینجا روشن نیست که مقصودش آمریکاست ونفرتش از سیاست امریکا) وی درجای دیگر مصاحبه می گوید : « سقوط ایران به ضرر انگلیس وغرب است ، دوستان واقعی کسانی هستند که هنگام نیاز واحتیاج درکنار یکدیگر باشند .

آیا می توان پول آنها را گرفت و بدلیل منافع استراتژیکی به آنها تانک و اتوموبیل فروخت و بطور کلی بر آنها (ایران ) اعمال نفوذ کرد و آن وقت که مورد حمله قرار می گیرند خود را کنار کشید؟» در خاتمه با توجه به سیاست های نظامی که غرب برای ایران در منطقه در نظر گرفته بود ، خلاء در پیمان نظامی « سنتو» وقطع خریدهای نظامی ایران با ارقام نجومی از غرب ، دریک تجزیه و تحلیل ساده می توان گفت که غرب دربعد از انقلاب ایران چه منافع و مناطقی را از دست داده وعدم هماهنگی در سیاستهای جهانی سرمایه داری یا حفظ وضع موجود را از موضع آنها در قبال انقلاب اسلامی ما چیست ؟

آنچه که ما فعلاً می بینیم اینست : بعد از خارج شدن از پیمان سنتو در محاصره نظامی ناتو قرار گرفته ایم در مرزهای شرقی ایران دولت نظامی پاکستان ، اشغال نظامی افغانستان توسط شوروی – از غرب ترکیه با رژیم نظامی وابسته به ناتو و عراق با تجاوز نظامی به ایران ودر جنوب – عربستان و اواکسهای امریکائی واستقرار ناوگان امریکا در نزدیکی تنگه هرمز!

ب : روابط سیاسی اول – نقش امریکا در قبال انقلاب اسلامی ایران : در زمستان سال 1355 (1976) حزب دمکرات امریکا پس ازیک مبارزه انتخاباتی جنجالی وبا تکیه وتاکید بر سیاست حمایت از « حقوق بشر » قدرت را بدست می گیرد وتغییر سیاست کلی امریکا که از چندی پیش از به قدرت رسیدن حزب دمکرات و ریاست جمهوری کارتر شاهد نشانه های آن بودیم بوقوع می پیوندد – کارتر با اسلحه پر خون وخدعه « حقوق بشر » وارد میدان سیاست جهانی می شود ودر اندک مدتی آن را به تمامی کشورهای زیر سلطه ویا نفوذ خود چون فیلپین ، شیلی ، اروگوئه ، ایران ، پاکستان ، ..

تحمیل کرده و پی آمدهای آن را تعقیب می کند .

سیاست « حقوق بشر » امریکائی ، هدفهای زیر را دنبال می نمود : 1- پیرایش چهره خونین و کریه آمریکا ، پس از جنایات و یتنام ( این هدف در زمان ، ترومن و کندی مطرح نبود ) اتخاذ این سیاست بدلیل عدم سلطه کامل او بر بسیاری از نقاط جهان بود که بعد از جنگ دوم برای رقابت با شرکای چپاولگر خود بعضا درموضع مخالف آنها و طبعا در کنار حرکتهای ضد استعماری قرار می گرفت ( نظیر نهضت ملی در زمان مصدق واوایل حکومت عبدالناصر درمصر ) با انقلاب ایران جهان همان گرگ رادر پوستین شبان شناخت .

2- « حقوق بشر » حربه ای علیه روسیه ، شوروی و کشورهای بلوک شرق : این سیاست بدلیل فشار بر روسیه ، شوروی درمورد احترام گذاردن به حقوق بشر ودرواقع نوعی جنگ تبلیغاتی وتهاجم حسابشده سیاسی علیه روسیه ، شوروی بود ( حمایت از ساخاروفها وناراضیان شوروی ) 3- « حقوق بشر » یک سلاح ضد انگیزه ای : امریکا هر چند یکبار درکشورهای زیر سلطه خود ، برای جلوگیری از انفجار اقدام به باز کردن « سوپاپهای اطمینان » کرده و آزادیهای مختصری را توسط عوامل خود رعایت میکند .

این آزادیها کاملا در کنترل رژیمهای دست نشانده بوده و میزان آن به مصلحت ارباب کم و زیاد می شود.

4- « حقوق بشر» وسیله ای برای تهاجم به سلطه رقبای استعمار گر و جایگزینی امریکا بود .

امریکا برای مبارزه با شرکای سرمایه دار خود پس از جنگ دوم در سراسر جهان زیر سلطه رقبا ( انگلیس و فرانسه ) برای اخراج آنها واستقرار سلطه خود به شیوه های گوناگون متوسل شده است ، در بعضی ممالک بدین منظور کودتا کرده است ، چونان ، یونان ، پاکستان ، ایتوپی ، وایران در سال 1332 – ومصر در زمان عبد الناصر ، این چهار هدف را بنا به موقعیت وشرائط ، امریکا بوسیله سیاست « حقوق بشر » در جهان تعقیب نموده است از جمله درایران که سه مورد از این چهار هدف را درنظر داشته و پی گیری می نمود تا چهره کریه خود را علاوه بر جنایات جهانی در ایران نیز با فرستادن « ریچارد هلمز» بعنوان سفیر واعمال شکنجه های گوناگون و ویران کردن اقتصاد کشور ، و بر اثر فرمانروایی نظامیان امریکائی و افشاگری کاپیتولاسیون توسط امام و..

بپوشاند وخود را تصویری مسیح وار ، مذهبی و مدافع سرسخت آزادی جلوه دهد .

وسرانجام رقیبش انگلیس را نیز که با داشتن شبکه قدرت « فراماسونها » در ایران وداشتن بیشترین سهم از چپاول نفت (46% بریتانیا، 4% امریکا ) حتی در آخرین روز سقوط طاغوت هنوز کاملا از میدان بدر نرفته وبسیاری از مواضع حاکمیت سیاسی ، اقتصادی وفرهنگی را در دست دارد ، با این حربه برای همیشه بیرون کند وتا حد امکان عناصر را بر سر کار گمارد با توجه به این دلایل که شاید دلیل سوم مهمترین آنها باشد ، امریکا سیاست حقوق ،بشر را در ایران با تمامی اکراه وحتی مخالفت زمامداران دست نشانده اعمال می کند .

شاه جلاد از تغییر سیاست امریکا به شدت نگران بود ودر انتخابات سال 1976 امریکا ، وی از حزب جمهوریخواه در برابر حزب دمکرات بشدت دفاع می کرد وهزینه های گزافی بر این کار گذاشت ، وحتی در آغاز زمامداری کارتر نیز روابط سردی بین دو کشور از جنبه سیاسی حاکم شد و نارضایتی انگلستان نیز از این سیاست در سخنان « دیوید اوئن » وزیرخارجه اسبق انگلیس بروشنی مشخص بود ولی بهرحال با توجه به وابستگیهای فراوان ونیاز شاه معدوم وحامی انگلیس وی به حمایت یک ابر قدرت مقتدر در برابر مردم رژیم را به تسلیم در برابر سیاست حقوق بشر کارتری مجبور می کند .

در اواخر سال 1355 اولین نشانه های آن در زندانها آشکار می شود نمایندگان صلیب سرخ جهانی بدرون زندانها رفته واز آنها بازدید بعمل می آورند .

و تا حدی از شکنجه های وحشتناک دژخیمان کاسته می شود ناصری با نام مستعار « عضدی» از بازجویان ساواک در این روزها گفته است « اگر کسی را که بطور موثر علیه رژیم مبارزه می کند بیابیم بیدرنگ به گلوله می بندیم ، زیرا دستگیری او چون نمی توانیم شکنجه اش کنیم ، سودی ندارد » شکستن جهنمی هراس از ساواک توسط مردم ایران کمک خوبی بدیگر زمینه های قیام می کند – پخش اعلامیه ها ونوارهای امام گسترش می یابد – در این شرایط امریکا در جستجوی استقرار سلطه کامل بر ایران بر میاید .

رژیم ایران با تلاش های حامی خود انگلیس در جهت ترساندن امریکا از خطر کمونیسم در ایران کوشش می کند وتا حدودی هم در این امر با بزرگ جلوه دادن تظاهرات کوچک مارکسیستی (200 نفری خیابان کارون و/1500 نفری دانشگاه تهران ) موافقت امریکا را برای کشتار 17 شهریور ، 13 آبان ، و حکومت نظامی ازهاری فراماسون جلب می کند .

« استانفلید ترمز » رئیس سازمان سیا در تاریخ 1/8/57 همزمان با مصاحبه وزیر خارجه بریتانیا که هشدار می دهد : در صورت سقوط رژیم شاه ، نیروهای چپ و روسیه بر ایران مسلط خواهند شد.

می گوید : ممکنست شوروی در حوادث اخیر ایران دست داشته باشد ولی کوشش در جهت تغییر حکومت ایران نمی کند ( که اتفاقا اظهار نظر درستی هم بود ).

قدری به عقب بر گردیم : پس ا زپایان جنگ دوم کم کم آغاز رقابت ایندو استعمار گر جدید و قدیم ظاهر می شود و در سال 1330 ملت ایران حکومت ملی مصدق را بقدرت می نشانند که با سازش بین انگلیس وامریکا وکودتای زاهدی دولت ملی سقوط می کند .

این بار امریکا در نتیجه رقابت و سازش بعدی مالک 40% نفت ایران می شود .

همچنین در سال 39 که این اختلافات به بر روی کار آمدن امینی (فراماسون ودر نقش طرفدار امریکا ) منجر می شود وسرانجام سازش و تفاهم آن دو قدرت در 15 خرداد خونین پایان می یابد .

ودر نتیجه این کشمکشهاست که امریکا کشاورزی ایران را هم به زیر سلطه خود می کشد – با شروع انقلاب کبیر اسلامی عدم شناخت امریکا از ماهیت عصانگر و نفوذ عمیق مذهب در قلب توده های محروم باعث گیجی وغلط از آب در آمدن محاسباتش می شود .

هم چنانکه بعدا « استانفیلد تر مز» رئیس سازمان سیا اعلام کرد آنها از درک مرجعیت بعنوان یک رهبری منسجم وقدرتمند مذهبی ، سیاسی که می تواند تمامی مردم را علیه بزرگترین قدرت بسیج کند عاجز بوده اند .

وهمچنین فرهنگ « شهادت طلبی » برای آنان نامفهوم و پیروزی خون بر شمشیر ومشت بر تانک غیر منتظره بود « ترمز » پس از پیروزی انقلاب اسلامی گفت : «ما هیچگاه گمان نمی کردیم یک رهبر بعیدی 80 ساله می تواند 30 میلیون تپه خفته رابه 30 میلیون کوه آتشفشان خروشان تبدیل کند » آنها نه تنها از مکتبی بودن انقلاب بلکه از تاثیر اعلامیه های سیاسی امام بعنوان یک فرمان مذهبی غافل بودند و بهمین نحو از سیستم ارتباطاتی انقلاب واز کانونهای انقلابی مساجد وهمچنین استراتژی « خاص انبیاء» نیز که بسیج عصیانی توده های مردم بود اگاهی و پیش بینی نداشتند ، لذا مدتی نگذشت که نام و فرمان امام تا دل دورترین روستاها راه یافت و قلبها را به شعله انقلاب گرم کرد .

ودیگر آزادیهای ساختگی ، قابل کنترل نبود وسیل میلیونی مردم با سینه های سپرشده رگبارها را به جان میخرید و شهیدی نعش شهیدی دیگر را بر دوش می کشد وحتی ظلمت شبانه حکومت نظامی رانیز ، مردم با فریادهای « الله اکبر » خود می شکافتند وبهمین جهت است که نظریه معرضانه « امریکا» خود کنترل نکرد !» بر تحلیل صحیحی استوار نیست ، زیرا وقتی امریکا بفکر مهار انقلاب اسلامی می افتد ناچار است با ویتنام دیگری روبرو شود فرمانهای امام به مردم برای آمادگی لازم جهت جهاد وبا توجه به عملکرد فوق تصور دستورهای ایشان برای امریکا مسلم می شود که هر حرکت نظامی ، چه مداخله مستقیم وچه کودتای امریکائی نه تنها به جریان انقلاب پایان نخواهد داد بلکه بی شک امریکا را درگیر ویتنامی خونین تر و حماسی تر خواهد ساخت امریکا چون به مرگ گرفتار آمده بود به تب راضی شد و بهمین منظور با امید به روی کار آوردن حکومتی ملی چون ناصر یا مصدق « هویزر » را به ایران می فرستد واو حتی با بعضی از سران انقلاب در داخل کشور ملاقات می کند وسعی در جلوگیری از کودتای نظامی توسط رژیم هم می نماید ذکر این نکته اهمیت دارد که « آمدن ژنرال هویزر» به ایران وعدم ملاقات با شاه ولی بسراغ افراد ملی ومذهبی انقلاب رفتن ، روشنگر این اصل است که امریکا از تغییر وسرنگونی شاه چندان نگران نبود بلکه آنچه که برای او اهمیت داشته پس از انقلاب بوده است .

این موضوع نیز می تواند نشاندهنده سلطه انگلیس ونوکری شاه به آن کشور باشد ومسئله رقابت انیدو استعمار گر قدیم و جدید را در ایران روشنتر نماید .

امریکا برای کنترل انقلاب بفعالیتهای گسترده ای دست می زند .

شروع می کند به پرورش عناصر « غرب گرا» که درموقع ضروری از آنها بتواند استفاده لازم را ببرد ، سنجابی را در اوج انقلاب به امریکا دعوت می کند .

با شایگان صحبت می کنند ، او را روانه ایران می سازند ودر داخل نیز با عناصر بظاهر ملی چون نزیه ، مقدم مراغه ای ، متین دفتری ، لاهیجی تماس می گیرند تا شاید بتوانند یک حکومت بظاهر ملی برسر کار آورند وبعد از مدتی دوباره سلطه خود را برقرار سازند .

ضمناً هویزر ازهمین طریق باعناصر مذهبی میانه ، که نسبت به امریکا سوءظن آ”نچنانی ندارند آشنا می شود و پس از انقلاب نیز می بینیم که امریکا از طریق اطرافیان همین افراد ( چون امیرانتظام و میناچی ) برای بازگشت ویا حفظ روابط خود تلاشی دارد ودر حد توان عناصری را در گونه های مختلف ، چپ ، مذهبی ، ملی تقویت کرده ودر برابر خط « سازش ناپذیر و مکتبی امام » قرا رمیدهد امریکا در تحلیلش از انقلاب اسلامی ایران خطاها ونارسائیهای بسیار داشته زیرا مخالفت عقیدتی انقلاب را با شوروی ، خود نوعی تمایل نهائی به غرب می پنداشته است ولی بعد از تصرف جاسوسخانه امریکا توسط دانشجویان مسلمان پیروخط امام تمام نخهائی که ریشه است پنبه می شود این حرکت را نمی توان از ماهیت مکتبی واسلامی بودن انقلاب که در توده ها ریشه دوانیده است جدا دانست وتسخیر سفارت سابق امریکا جزء لاینفک مخالفت ایرانیان مسلمان با سیاستهای شوم امپریالیسها است .

این انقلاب این چنین خشمگین و سازش ناپذیر ، ودر خط امام می خواهد مستقل بر پاهای استوار خویش بایستد و این خود زنگ خطری برای هر دو ابر قدرت هست و می بینیم که چگونه این خطر را حس کرده و مشترکا علیه انقلاب اسلامی ضربه می زنند بعد از پیروزی انقلاب و سرنگونی رژیم شاه ، دیگر احتمال بازگشت برتیانیا بعنوان یک قدرت مسلط وجود ندارد و چنانچه در اثر توطئه های ضد انقلاب وعمال غرب و شرق بازگشتی از جانب غرب و جود داشته باشد .

این امریکاست که می تواند بعنوان نیروی کاملا مسلط بر جامعه ما حاکم شده وستم براند: دوم : نقش روسیه شوروی در قبال انقلاب اسلامی ایران روسیه بر اساس یک تحلیل ایدئولوژیک خود « تضاد عمده » را با اردوگاه امپریالیزم ودر راس آن امریکا میداند و براساس همین تفکر شوروی وحزب وابسته اش یعنی حزب توده در مبارزات ملت ایران علیه سلطه انگلستان درزمان دکتر مصدق از بیم جانشین شدن امریکا بجای انگلیس ( امپریالیزم مضمحل ) نقش منفی بازی کردند نخریدن نفت علیرغم پیشنهاد مصدق به استالین ، ندادن طلاهای ایران ، موضع شوروی در مجامع بین المللی ضربات حزت توده به حکومت مصدق و سکوت این حزب علیرغم توانائی مقابله باکودتای 28 مرداد واطلاع دقیق از وقوع آن ، علاوه بر شناسائی فوری رژیم پس از 28 مرداد ، روابط حسنه نیز بر قرار کرده وبهبود روابط تا بدانجا پیش میرود که در سال 34 طلاهای ایران که به مصدق داده نشد به رژیم کودتا بازپس داده می شود در سال 35 دعوت واستقبال باشکوهی از شاه خائن در شوروی بعمل میاید .

روابط حسنه فوق تا سال 38 ادامه داشت .

روسیه که در قبال جنایات و خیانتهای بزرگی که در حق ملت ایران می شود (نظیر کودتای 28 مرداد ، قرار داد کنسرسیوم و پیمان بغداد «سنتو» مطلقاً سکومت می کند، به مجرد شنیدن خبر عقد پیمان دو جانبه با امریکا ودادن پایگاه به او ، مخالفت شدیدی را با رژیم ایران آغاز ورژیم خوب شش ساله وابسته به انگلیس رابه ناگاه خائن ووابسته به امریکا معرفی می کند ، روابط ایران و روسیه پس از یک دوره سردی دو ساله در سال 39 همزمان با تیرگی روابط ایران وامریکا روبه بهبود گذاشت وبدانجا انجامید که در سال 1341 شاه خائن طی یک نامه رسمی به روسیه تعهد داد که به هیچ کشوری علیه شوروی در ایران پایگاه ندهد .

واین درست همان چیزی بود که شوروی از رژیم ایران می خواست و منافع « خلقهای ایران » در رابطه با این معامله سیاسی حاصل می شد !

از آن پس دیگر شاه «خائن » نبود وسران روسیه و رادیو مسکو انقلاب سفیدش را مورد تاییدقرار دادند : افسوس که شوروی بر مبنای ایدئولوژی خود معتقد به معجزه ای نیست ولا حتما ادعا می کرد که معجزه ای رخ داده ورژیم نوکر امریکای دیروز ناگهان دارای « سیاست مستقل ملی » شده است !

ونیز علاوه بر بهبودی سریع در روابط سیاسی ، حجم مبادلات بازرگانی وافزایش روابط اقتصادی که هدف دیگر رژیم حاکم برکرملین بود بسرعت توسعه یافت سرمایه گذاریهای سنگین آن دولت در ایران (ذوب آ”هن ، آلومینیم سازی ، ماشین سازی ) خرید اسلحه بوسیله ایران از آن کشور و فروش گاز ایران به قیمت ارزان از ثمرات دیگر بهبود روابط است ، در بحرانی ترین شرایط اعبتارهای اقتصادی روسیه « اعتبارات 281 میلیون دلاری سالهای 43و44» نیز به کمک رژیم آمد واین روابط دوستانه هم چنان تاسال 50 ادامه داشت وحتی در این مدت روسیه وبه تبع وی حزب توده ، علاوه بر تایید « اصلاحات » رژیم کشتار سفاکانه 15 خرداد را تائید کرده ومخالفین رژیم را « فئودال وروحانیون و مرتجع » معرفی کردند ورادیومسکو وروزنامه رسمی « ایزوستیا » به آن قیام تاریخی مردم به رهبری امام حمله نمودند .

پس از حضور روسیه در ظفار بجای چین و حمایت از عراق در اختلافات مرزی با ایران و دخالت در شورشهای بلوچستان ، پاکستان ، موضعگیریها و رودرروئیهائی در روابط ایران و روسیه پیش آمد اما اختلافات منطقه ای ایران و شوروی پس از سازش و معامله ای که بر سر کردهای عراق وهم چنین مبارزان ظقار بین ایران وانگلیس از یک طرف و روسیه از طرف دیگر در سال 1353 بعمل آمد بهبود نسبی یافت ، بدین ترتیب که رژیم ایران از حمایت کردهای عراق دست برداشت ومرزهای خود را از نظر تدارکاتی بر روی آنها بست ، انگار آنها را دست بسته تسلیم رژیم عراق کرد وشاهد سرکوبی آنها شد ، از سوی دیگر « یمن جنوبی » نیز حمایت خود را به مبارزین ظفار قطع کرد وشاهد سرکوبی آنها توسط رژیم سلطان قابوس به کمک سربازان رژیم ایران گردید و بدنبال همین سازشها بود که روابط ایران وعراق که بظاهر در نقش طرفدار شوروی ظاهر شده بود وهمچنین یمن جنوبی وعربستان نیز تا مدتی بهبودی نسبی یافت ، بخش نقدی سازشها و معاملات فوق نیز بدین طریق پرداخته شد که انگلستان یک قرارداد اعتباری 4/2 میلیارد دلاری وایران نیز یک پروتکل 5/5 میلیارد دلاری در زمستان 53 ( در سفر ویلسون به شوروی در زمستان 53 این قرار داد بسته شد ) پیش از پایان مسئله کردها وظقار باروسیه منعقد می کنند وپروتکل مزبور رضایت اولیه راکه پس از سه برابر شدن قیمت نفت انتظار سهمی از خوان یغما داشت ، تا حدودی جلب می کند .

وبهر حال کلا موضع روسیه در برابر ایران ، اوایل دیماه 57 به شیوه طرفداری و حمایت از رژیم پهلوی ادامه می یابد وحتی در این میانه قیام مردم تبریز را در 29 بهمن 1356 خرابکاری « مشتی اراذل واو باش مائوئیست » تعریف کرده وبه شدت محکوم می نماید .

در اوایل آبانماه 57 نیز خبر گزاری فرانسه از قول روزنامه پراودا خبری نقل میکند که طی آن ضمن تشریح تاریخچه جنبش ایران ، آن را با انگیزه های ارتجاعی نظیر بازگشت به نظام فئودالی ، توصیف کرده به امام خمینی هشدار داده بود که روی کمک شوروی حساب نکند ، البته فردای آن روز سفارت روسیه گزارش مزبور را با این جمله تکذیب کرد ، که خبر گزاری فرانسه « برداشت خودش » رامخابره کرده است البته درست درروز استقرار دولت نظامی ازهاری سفیر شوروی بر پرده « تلویزیون نظامی » ظاهر شده وضمن اظهار تشکر که به او فرصت مزبور را داده اند ،پیامی را بمناسبت سالروز انقلاب اکتبر فرستاده و سیاست خارجی شوروی را دردو کلمه صلح وعدم مداخله در امور دیگران تشریح کرد !

از اوایل دیماه 57 کم کم در سیاست روسیه نسبت به مسائل ایران تغییراتی حاصل شد ، حملات ملایمی به رژیم آغاز گردیده ولی در عین حال کوشش می شد که کوچکترین نامی از اسلام و جنبش اسلامی ورهبری اسلامی جنبش برده نشود ، حملات روسیه نشانگر پایان عمر رژیم بود وگرنه دولت مزبور دست به چنین بی احتیاطی ها وبخطر انداختن منافع خود نمی زد دراین تغییر سیاست روسیه هدفهای زیر را تعقیب می کرد :