ایا پاسخ منفی محمد(ص) به درخواست معجزه ی مشرکین موضوعیت داشت؟( شواهدی از کتاب مقدس)
چرا محمد(ص) به در خواست معجزه ی چند تن از مسیحیان نجران پاسخ مثبت داد؟
ایا کتابی همچون قرآن تاکنون نگارش یافته است؟
ایا کتاب مقدس کتابی جاودان و قابل استفاده برای تمام زمانهاست؟
تفاوت معجزات محمد(ص) با معجزات سایر انبیاء(ع) در چیست؟
...........................................................................................................................
همانطور که اطلاع دارید قرآن تنها معجزه ی پیامبر نبود بلکه ایشان معجزات فراوانی داشتند که هر کدام را در شرایط خاصی به ظهور می رساندند از جمله ی آنها بیست و سه معجزه را بیان خواهم نمود که به تواتر در کتب شیعی و سنی و در کتاب سلیم بن قیس و حفص بن عبدالله( کسانی که هم دوره با علی بن ابیطالب(ع) و صحابه(ع) بودند) ذکر شده است.
قرآن کریم در موارد عدیده ای اشاره بدین دارد که محمد برای جویندگان حق و یا در بعضی موارد انکارورزان معجزاتی آورده است از جمله در سوره ی الصافات آیه ی 15:« و چون معجزه ی تو را می بینند استهزا می کنند و می گویند این نیست مگر سحری آشکار» در تفسیر صافی نوشته ی مرحوم فیض کاشانی و تفسیر کبیر امام فخر رازی و تفسیر جلالین و بیضاوی شان نزول این آیه شکافتن ماه توسط محمد(ص) ذکر شده است.
پس معلوم گشت چون کفار معجزه ی پیامبر را می دیدند استهزاء می کردند و آنرا سحری آشکار می خواندند و در سوره ی القمر می قرماید:« چون برهانی ببینند اعراض می کنند و می گویند سحر جاودان و ادامه داری است!» در سوره ی آل عمران آیه ی 86 به صراحت لفظ بینات یعنی معجزات را به محمد(ص) نسبت می دهد.
لفظ بینات هرگاه موصوف آن مقدر باشد به معنای معجزه است که نظیر آن در قرآن فراوان است مانند: و اتینا عیسی بن مریم البینات( بقره 87) ثم اتخذوا العجل من بعد ما جاء تهم البینات( اشاره به معجزه ی موسی/ انسان 153) اذ جئتهم بالبینات( یونس 13) لن نوثرک علی ما جاءنا بالبینات( طه 72) و قد جاءکم بالبینات(مومن 28) و در آیه ی 31 سورهی نساء به صراحت حال کسانی آمده است که آیات و معجزات محمد را انکار می کنند.
و در تفسیر بیضاوی و کشاف و فخر رازی ایات به معنای معجزات به همراه قرآن بیان شده است.
و باز در سوره ی نسا آیه 24 به صراحت بیان می کند که:« چون برای قریش معجزات از برای نبوت آوردیم از وجه حسد و عناد ایمان نمی آورند» پس معلوم گشت که قرآن صراحت تمام دارد بر اینکه محمد(ص) معجزاتی داشته است.
و اما معجزاتی از آن حضرت:
پس معلوم گشت چون کفار معجزه ی پیامبر را می دیدند استهزاء می کردند و آنرا سحری آشکار می خواندند و در سوره ی القمر می قرماید:« چون برهانی ببینند اعراض می کنند و می گویند سحر جاودان و ادامه داری است!» در سوره ی آل عمران آیه ی 86 به صراحت لفظ بینات یعنی معجزات را به محمد(ص) نسبت می دهد.
و باز در سوره ی نسا آیه 24 به صراحت بیان می کند که:« چون برای قریش معجزات از برای نبوت آوردیم از وجه حسد و عناد ایمان نمی آورند» پس معلوم گشت که قرآن صراحت تمام دارد بر اینکه محمد(ص) معجزاتی داشته است.
و اما معجزاتی از آن حضرت: 1.
پیوسته نور از چهره ی نورانیشان ساطع بود و بعضی هنگام انگشت خود را بالا می برد و همچون شمعی فروزان می گشت.
2.
بوی بسیار نافع و خوش آن حضرت به حدی که هر گاه از مکانی می گذشت ساعتها آن بو در فضا بود.
3.
چون در آفتاب راه می رفت سایه از برای وی نبود 4.
هر کس با آن حضرت راه می رفت هر چه از ایشان بلند تر بود ولی در نظر دیگران قامت حضرت بلند تر جلوه می کرد.
5.
آنکه هیچگاه پرنده یا حشره ای از بالا ی سر ایشان رد نشد و هیچ حشره و جانوری بر ایشان ننشست 6.
از عقب می دید همانطور که از جلو می دید 7.
علم غیب داشت و سخنان افراد را از چهره ی آنها بدون کم کاست می فهمید 8.
آنکه خواب و بیداری حضرت یکسان بوذ و چه در خواب و چه در بیداری سخن ملائکه و خودشان را می دید و هر چه در خاطر مبارک خطور می کرد حفظ می کرد.
9.
هرگز بوی بد از ایشان به مشام کسی نرسید 10.
آب دهان بر هر چاهی می انداخت پر آب م یگشت و به هر صاحب مرضی میزد شفا می یافت بر هر طعامی دعا می فرمود کثیر می شد( مانند طعام عشیره ی اقربین و مهمانی معروف جابر بن عبدالله انصاری) 11.
گاهی زبانهای دیگر را می فهمیدو تکلم می نمود 12.
بر روی کمرش مهر نبوت جای گرفته بود( که باعث ایمان عده ای از یهودیان شد) 13.
انکه آب از میان انگشتانشان جاری می شد و بعضی از اصحاب از آن آب خوردند 14.
آنکه با اشاره دست ماه را به دو نیم کرد 15.
آنکه سنگریزه در دست مبارکش به ذکر خدا پرداخت( و باعث ایمان بیست تن از مسیحیان نجران شد) 16.
ناف بریده و ختنه شده به دنیا آمد 17.
هرگز محتلم نشد و خواب شیطانی ندید 18.
هر چارپایی که حضرت سوار می شود راهوار می گشت و پیر نمی شد.
19.
در محاسن شریفش هفده تار موی سپید بود که همچون خورشید می درخشید.
20 در زورآزمایی هیچ فردی حریف ایشان نشد 21.
آنکه بعضی هنگام به اشراه حضرت سنگها و درختان به ایشان سلام می دادند 22.
بر زمین نرم راه می رفت و جای پایش نمی ماند ولی بر زمین سخت و سنگ راه می رفت جای پایش ظاهر می گشت 23.
مهابت و جلالت و عظمتی در صورت داشت و هیچکس نمی توانست مدتی در چشم ایشان خیره شود ...
بیش از سی و اندی معجزه از ایشان صادر گشته است که ذکر تمامی باعث تفصیل کلام می شود.
................................................................................................................................................
محمد(ص) در بسیاری از موارد به درخواست مشرکین مبنی بر معجزه پاسخ منفی می داد زیرا در خواست آنها از برای حق جویی نبود بر که بر مبنای استهزاء و لودگی بود و خداوند نیز براین امر آگاه بود و معجزه ای را پدیدار نمی کرد یکی از خواسته های مشرکین از محمد(ص) در آیه ی 89 تا 93 سورهی بنی اسراییل آمده است حال ببینیم درخواست مشرکین چه بوده: « آنان می گویند به تو ایمان نخواهیم آورید تا اینکه تو از زیر زمین برایمان چشمه ی آب جاری سازی یا تورا بستانهای خرما و انگور باشد و جویها را به طور جاری روانه کنی و بزری آوری آسمانرا و خدای را و ملائکه را!
که از برای تو شهادت دهند یا تو را خانه ای از طلا باشد و یا بر آسمان بالا روی و رفتن تو را هم باور نمی کنیم مگر اینکه از بالا برایمان کتاب یآوری تاآنرابخوانیم!!!»( گفتنی است تمامی آیات توسط خودم ترجمه شده است و شاید بیشتر یا کمتر از ترجمه های معروف باشد در هر حال مقصود همانست) حال آیا حکمت و عظمت خدا ایجاب می کند به چنین درخواستهای احمقانه ای پاسخ مثبت دهد؟
پس بدانکه اکثر درخواستهای مشرکین از همین نوع بوده است و خداوند به آ«ها جواب منفی می داده است مگردر یک مورد که آن هم شکافتن ماه بود و دیدید که چگونه استهزاء و تمسخر کردند.( عده ی صعی وافر دارند تا تنها معجزه ی محمد(ص) را قرآن بدانند و هدفی ندارند چون کینه و عناد با رسول خدا و گمراهی مردم) ................................................................................................................................................
معجزه ای دیگر که محمد(ص) آنرا انجام داد تسبیح گفتن سنگریزه ها در دست مبارکش بود که این معجزه را به درخواست بیست تن از مسیحیان نجران انجام داد و پس از انجام این معجزه تمامی مسیحیان مسلمان شده و ایمان آوردند.
پس مسلم گشت که درخواتسها از محمد(ص) متفاوت بوده یک درخواست مثل مشرکین بود که با جواب منفی خداوند مواجه شدند و درخواستی دیگر خواسته ی مسیحیان نجران بود که تنهااز برای حقیقت جویی آمده بودند.
حال شواهدی از کتاب مقدس که در آن معجزه نشانه ی نبوت نیست و عیسی(ع) و پیامبران دیگر نیز برای همه ی مردم و همه ی طوایف معجزاتشان را آشکار نمی کردند.
آیه ی 41 از باب 10 انجیل یوحنا آمده است:« بسیار نزد او آمده و گفتند که یحیی هیچ معجزه ننمود» و در آیه ی 26 از باب 21 متی آمده است:« زیرا همه یحیی را نبی می دانند» ددر آیه ی 9 از باب 8 متی آمده است که یحیی افضل پیامبران بنی اسراییل است:« از اولاد زنان بزرگتر از یحیی تعمیددهنده برنخاست» پس معجزه تنها دلیل نبوت نیست.
ایا پاسخ بهتمامی درخواستهای مشرکین بر خدا واجب بوده است؟
ایا باید به در خواستهای آنان مبنی بر پایین آمدن خدا و عرش و ملائکه پاسخ داده می شد؟
آیا اگر کسی از پیامبر خواست تمام یک طایفه را به نشانه ی معجزه هلاک کنید باید انجام دهد؟!
و اما شواهدی که نشان دهنده ی آن است که معجزه جا و مکان و افراد خاصی را می طلبد: در باب 8 از انجیل مرقس آمده است:« و او( عیسی) از دل آهی کشید و گفت از برای چه این فرقه آیتی می خواهند( منظور فریسیان است) هر آینه به شما میگویم آیتی به این فرقه عطا نخواهد شد » پس فریسیان در اینجا از عیسی طلب معجزه و آیت کردند ولی وی انجام نداد.
باب 23 آیه ی 8 لوقا این چنین است:« اما هیرودیس چون عیسی را دید بغایت خوشحال شد زیرا که مدت مدیدی بود می خواست او را ببیند چ.نکه شهرت او را بسیار شنیده بود و مترقب بود که معجزه ی او را ببیند پس چیزهای بسیاری از او پرسید ولی او به وی جوابی نداد ...
» پس عیسی در اینوقت اظهار معجزه نکرد در صورتی که می توانست با معجزه جان خود را برهاند( این دلیلی محکم بر این است فردی که دستگیر کرده بودند عیسای واقعی نبوده است وگرنه هیچ پیامبر این چنین در برابر اشقیاء سکوت نمی نمود) آیه ی 63 از باب 22 لوقا:« و کسانیکه عیسی را گرفته بودند او را تازیانه زده و استهزاء می کردند چشم او را بسته و بر صورت او سیلی می زدندو از وی سئوال می کردند و می گفتند نبوت کن( در اناجیل امروزی به جای نبوت غیب گویی آمده است) که تو را زده است و بسیار کفر دیگر به وی گفتند» ( لازم است توضیح دهم انجیل من مطبوع سال 1953 و قطع جیبی ترجمه شده در لندن به فارسی است اگر با اناجیل شما در کلمات متفاوت بود ایرادی نگیرید چون هر انجیل بنا بر سلیقه ی مترجم خود ترجمه می شود) پس عیسی در اینجا نه نبوت کرد نه غیب گویی در صورتیکه می توانست و دهها شاهد دیگر از جمله آیه ی 39 از باب 27 متی.
آیه ی 38 از باب 12 متی.
آیهی 3 از باب 4 متی آیه ی 29 از باب 6 یوحنا و ...
.
در طی 1400 سال پیش تا کنون کسی نتوانسته است به تحدی قرآن مبنی بر آوردن سوره ای همچون آن پاسخ مثبت دهد و اگر هم کسانی پیدا شده اند باز از اندکی فصاحت و بلاغت برخوردار نیست و مانند متن شعری است( مانند کتاب فرقان الحق نوشته ی چند پروفسور زبان شناس آمریکایی!!!
در سال 2001) زیرا در قرآن بسیاری از جاها بجای کلمه ی واقعی از بدل و کلمه ای هم معنی و مشابه آن که آهنگین تر و موزون تر است استفاده شده است در بسیاری از جاها از قواعد دستوری عدول کرده و جملات زیبایی را بدون خطای دستوری ایجاد کرده است مثلا در جاهای بسیاری بجای « ان» مشبهه از « ان» نفی استفاده کرده است.
و در اشاره به روح و معنویات آدمی از لفظ « انسان» استفاده کرده است و در اشاره به جسم و بدن آدمی از لفظ « بشر» استفاده کرده است که در نوع خود بی بدیل استو صدهها آرایه ها ی زیبای دیگر که در هیچکدام از کتب و سوره های جعلی همانند آن یافت نمی شود.
جالب است بدانید بسیاری از سوره های جعلی ساخته شده کپی برداری از سوره های قرآن با جایجایی ها مختصر و اندکی تغییر است!
آیا این رقابت است؟
من خود به شخصه به زبان عربی اندکی واقفم و علم نحو صروف عربیه را تا حدی می دانم و به همین علت میان یک سوره از قرآن و سوره های جعلی تفاوتی فاحش می بینم.
کلامی که پس از قرآن در اوج فصاحت و بلاغت است خطبه های امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه است.
فصاحت بدین معناست مه در کمال ایجاز و خلاصه گویی معانی بسیاری را به مخاطب منتقل نمایی و به زیبایی و آهنگین و موزون بودن کلام بیفزایی و بتوانی یک جمله و گاهی چند چمله را بدو گرفتگی زبان در یک نفس به راحتی بخوانی و لذت ببری که تمامی آیات قرآن بر خلاف سوره های بشری این شرایط را دارا هستند.
منظور از بلاغت کلام است است که در کلام خود تا حدی از کلمات هم معنی و بدل د آهنگین استفاده کنی که در قرآن بیش از هزار نمونه از اوج بلاغت یافت می شود به همین دلیل حسان بن ثابت شاعر زبر دست عرب گفت: « تا آل عمران را دارم شعر نخواهم سرود!»آری اگر کسی اندکی به زبان عرب واقف باشد می فهمد که قرآن نه شعر است نه نثر مسجع بلکه نثری است که در یک آیه ی آن تمامی آرایه های ادبی به کار رفته است کتابی است که لازمه ی آن تلسکوپی به قدرت هابل و میکروسکوپ و سفر به اعماق دریاها و اعماق بدن انسان است.
نثری است که مشتمل بر پیشگویی های مطمئن الوقوع است که هیچ کدام از کتب بشری این گونه نیست.
این بود چکیده ای از معجزه ی جاودان و ابدی محمد(ص) یعنی قرآن.
دکتر رشاد خلیفه دانشمند مصری درطی تحقیقاتی رابطه ی ریاضی جالبی میان حروف مقطعه ی قرآن یافته است که مرتبط با عدد نوزده است.
قصد بر این نیست که در اینجا این روابط را عنوان کنیم زیرا بر فرض صحت آن باز هم قرآن اعجازی بسیار بالاتر و مهمتر از اعداد و ارقام و مکتوبات بشریست( به این اعجاز در پستهای قبل اشاره ای کوچک شد) همانطور که می دانید یگانگی قرآن بر وجوهی دیگر نیز می باشد و آن این است که احکام آن در تمامی زمانها قابل اجراست چه 1400 سال پیش چه اکنون!
در صورتیکه کتاب مقدس فاقد این ویژگی می باشد به عنوان مثال برای فرد جنب شش روز نجاست در نظر گرفته است و مس قبر را مساوی با نجس شدن می داند و ...
که این احکام هیچکدام در زمانه ی ما قابل اجرا نیست و هیچکدام از مسیحیان و یهودیان نیز آنان را اجرا نمی کنند و بنا بر نص صریح تورات همگی باید در حکم نجاست باشند!
وجه دیگر قرآن احکام اجتماعی و سیاسی و قضایی آن است که هنوز هم اسلام را به بزرگترین رقیب و وحشت غرب و تمدن و فرهنگ غرب بدل کرده است درصورتیکه کتاب مقدس باز هم از این ویژگی تهی است و هیچ قابلیت اجتماعی ، سیاسی عمدتا قضایی ندارد.
پس مسلم گشت که قرآن از این لحاظ هم از سایر کتب برتر است.
معجزات نه گانه موسی و معجزات عیسی همچون عصا و ید بیضاء و کور را بینا کردن و روی آب راه رفتن و ...
تماما محصور در زمان حیات ایشان بود و هم اکنون از این معجزات هیچ اثر و شواهدی در دست نیست و پیروان این ادیان به هیچ وجه قادر به اقناع سایر ملل مبنی بر حقانیت دینشان نیستند.
کتب ایشان نیز به کلی فاقد این اعتبار است زیرا همانطور که آمد نه احکام تورات و نه احکام انجیل قابل استفاده برای زمان ما نیستند.
حال که احکامشان منسوخ است به تبع معجزه بودنشان هم محلی ندارد و این نکته را در اذهان شفاف می سازد که اگر موسی و عیسی آخرین انبیاء الهی بودند چرا معجزه ای جاودان مانند قرآن نداشتند؟
تکلیف مردم آخر الزمان چیست؟
بر چه اساس به این انبیاء ایمان بیاورند؟
برای یک فرد مسلمان بسیار ساده است زیرا به پیروی از قرآن و اسلام این دو پیامبر را جزء بزرگترین انبیاء الهی می داند ولی بای یک بی دین چه جای اثباتی برای حقانیت عیسی و موسی است؟
این نکته را باید دراین عصر یافت که قرآن معجزه جاودان محمد است نه تنها معجزه ی او.
مسلما معجزات عیسی همچون سایر معجزات محمد و موسی و ابراهیم و ...
برای ما غیر ثابت است و به هیچ وجه نه مسلمانان نه مسیحیان و نه یهودیان قادر به ثبات معجزات مکانی و زمانی آنها نیستند.
هم معجزات محمد توسط امت او نگاشته شد هم معجزات موسی و هم معجزات عیسی توسط عده ای کاتب غیر نبی نگاشته شد( نزول روح القدس بر کاتبان انجیل موضوعیتی ندارد و به شدت قابل خدشه است) پس چه معجزه ای بالاتر ئ جاودان تر از قرآن محمد برای تمام اعصار؟
معجزه ای که روز به روز چهره ی آن فروزان تر می شود و وحشتی روز افزون برای مخالفان است.
معجزه ای که پس از چهارده قرن هنوز بی تغییر و بی تحریف باقی مانده است.