دانلود مقاله چهارده معصوم

حضرت محمد مصطفی (ص)
ولادت
حضرت رسول صلی الله علیه و آله در سالی که معروف به عام الفیل است دیده به جهان گشود.

پدرش عبدالله در بازگشت از شام در شهر یثرب (مدینه ) چشم از جهان فرو بست و به دیدار کودکش محمد نایل نشد.

همسر عبدالله ، مادر «محمد» آمنه دختر وهب بن عبد مناف بود.

بنابر رسم خانواده های بزرگ مکه «آمنه» پسر عزیزش ، محمد را به دایه ای به نام حلیمه سپرد تا در بیابان گسترده و پاک و دور از آلودگیهای شهر پرورش یابد.
در سن 12 سالگی بود که عمویش ابوطالب او را همراهش به سفر تجارتی به شام برد.

در همین سفر در محلی به نام «بصری» که از نواحی شام، ابوطالب به «راهبی» مسیحی که نام وی «بحیرا» بود برخورد کرد.
حضرت محمد (ص) در سن بیست و پنج سالگی با حضرت خدیجه که از زنان پاکدامن و محترم و بزرگوار بود ازدواج کرد .

حضرت فاطمه (س) بانوی بزرگ اسلام و جهان، از ثمرات این ازدواج مبارک می باشند.

بعثت
پیامبر اسلام (ص) ، قبل از شب 27 رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز با
آفریننده جهان می پرداخت و در آن شب بزرگ جبرئیل فرشته وحی مامور شد آیاتی از قران را بر محمد (ص) بخواند و او را به مقام پیامبری مفتخر سازد.

سن محمد (ص) در این هنگام چهل سال بود.

پیامبر اسلام (ص) دعوت به اسلام را از خانه اش آغاز کرد ابتدا همسرش خدیجه و پسر عمویش علی به او ایمان آوردند .

سپس افراد دیگری نیز به دین اسلام گرویدند.

دعوتهای نخست بسیار مخفیانه بود.

پس از سه سال فرود آمد که : «آنچه را بدان ماموری آشکار کن و از مشرکان روی بگردان.»
پیامبر اسلام (ص) پس از بیست و سه سال مبارزه و تبلیغ دین خدا (13 سال در مکه و 10 سال در مدینه) و برقرار کردن حکومت اسلامی و تعیین حضرت علی (ع) به عنوان وصی و جانشین پس از خود ، به ویژه در « حجه الوداع و در محل غدیر خم » در 28 صفر سال یازدهم هجری در سن 63 سالگی رحلت نمود.

مرقد مطهر رسول خدا (ص) در مدینه منوره قرار دارد.
پیامبر اسلام (ص) پس از بیست و سه سال مبارزه و تبلیغ دین خدا (13 سال در مکه و 10 سال در مدینه) و برقرار کردن حکومت اسلامی و تعیین حضرت علی (ع) به عنوان وصی و جانشین پس از خود ، به ویژه در « حجه الوداع و در محل غدیر خم » در 28 صفر سال یازدهم هجری در سن 63 سالگی رحلت نمود.

مرقد مطهر رسول خدا (ص) در مدینه منوره قرار دارد.

حدیثی از پیامبر گرانقدر اسلام (ص) نقل شده است که: من در میان شما دو چیز گرانبها می گذارم ، تا از آن دو پیروی نمایید، هرگز گمراه نمی شوید.

این دو چیز گرانبها عبارتند از : کتاب خدا(قرآن ) و عترتم (اهل بیت من).

حضرت علی (ع) ولادت امام علی (ع) در سال سی هم عام الفیل ، (سالی که ابرهه به خانه خدا لشکر کشید) یعنی ده سال پیش از بعثت ، در سیزدهم رجب، در درون کعبه خانه خدا به دنیا آمد .

پدر گرامی اش ابوطالب عموی پیامبر (ص) و مادرش فاطمه بنت اسد بود.

هنوز پنج سال از عمر او نگذشته بود که پیامبر( ص) او را به خانه برد و تربیت او را به عهده گرفت.

هشت ویژگی خاص روزی پیامبر(ص) به فاطمه(س) فرمود : علی (ع) دارای هشت ویژگی است و هیچ کس از گذشتگان و آیندگان دارای این مقام نیست .

1- او برادر من در دنیا و آخرت است و هیچ کس دارای این مقام نیست.

2- تو ای فاطمه!

سرور بانوان بهشت، همسر او هستی.

3- و دو سبط رحمت، دو سبط من ، پسران او هستند.

4- برادر علی (ع) (یعنی جعفر طیار) به دو بال آرایش شده و در بهشت همراه فرشتگان به پرواز درآید و هرجا که بخواهد پرواز کند.

5-علم گذشتگان و آیندگان نزد اوست.

6- او نخستین فردی است که به من ایمان آورد.

7- او آخرین فردی است که با من هنگام مرگ دیدار نماید.

8-او وصی من و وارث همه اوصیا است.

شهادت امام علی علیه السلام صبحگاه 19 رمضان سال چهلم هجری، هنگامی که امام علی (ع) برای نماز صبح به مسجد آمده و در حال نماز بود توسط عبدالرحمن بن ملجم که یکی از خوارج بود با شمشیر زهر آلود ضربت خورد و دو روز بعد در شب 21 رمضان، در سن 63 سالگی به شهادت رسید.

حضرت علی (ع) پس از این ضربت بر روی فرق مبارکش فرمود: «فزت و رب الکعبه- به خدای کعبه که رستگار شدم » .

امام علی در روز 21 ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری در حالی که عمر شریفش شصت و سه سال بود جان به جان آفرین تسلیم کرد و پیکر مطهر آن حضرت را بنا به وصیت حضرت به نجف اشرف بردند و به خاک سپردند.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تولد حضرت زهرا (س) آنچنان پیامبر را خشنود ساخت که زبان به مدح و ثنای پروردگار گشود و زبان بدخواهان که او را «ابتر» (یعنی بریده نسل) می خواندند برای همیشه کوتاه گردید و خداوند مژده این تولد را در سوره کوثر به پیامبرش داد.

(ما کوثر را به تو عطا کردیم .

پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن که بدخواه تو بریده نسل و ابتر است.) فاطمه زهرا (س) درنزد رسول اکرم (ص) از ارج و مقام خاصی برخوردار بود و آن حضرت محبت و علاقه خاصی را نسبت به دختر خود ابراز می داشتند.

از امام محمد باقر (ع) پرسیدند : چرا فاطمه (س) به نام زهرا نامیده شد؟

فرمود: «زیرا خداوند او را از نور عظمت خودش آفرید به واسطه آن حضرت آسمان و زمین روشن شد، به حدی که ملائکه تحت تأثیر آن نور قرار گرفتند و برای خدا به سجده افتادند.» دانش فاطمه فاطمه (س) از همان آغاز، دانش را از سر چشمه وحی فرا گرفت.

آنچه را از اسرار و دانشها پدر برای او باز میگفت، علی (ع) می نوشت و فاطمه آنها را گرد می آورد که کتابی به نام مصحف فاطمه شد.

فاطمه زهرا (س) با بیان احکام و معارف اسلام، زنان را به وظایفشان آشنا می ساخت .

فضه خدمتگزار فاطمه (س) که از شاگردان و پرورش یافتگان مکتب اوست در مدت بیست سال جز با آیات قرآن سخنی نگفت و هرگاه قصد بیان مطلبی را داشت با آیه ای متناسب از قرآن ، منظور خویش را بیان میکرد.

فاطمه (س) نه تنها از فراگرفتن دانش خسته نمی شد بلکه در یاد دادن مسائل دین به دیگران از حوصله و پشتکار فراوانی برخوردار بود.

حضرت فاطمه (س) پس از فوت پدر گرامی خود رسول خدا (ص) کمتر از یک سال زندگی نمود.

مدت حیات ایشان را پس از رسول خدا از چهل روز تا هشت ماه نوشته اند.

حضرت فاطمه (س) در این دوران کوتاه در راه دفاع از حریم ولایت و امامت و خلافت علی علیه السلام به شهادت رسید.

حضرت علی (ع) طبق وصیت ایشان، حضرت را شبانه و مخفیانه به خاک سپرد.

امام حسن مجتبی (ع) امام حسن (ع) در نیمه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود پدر گرامی اش امام علی (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) دختر گرامی رسول خدا (ص) بود .

وی نخستین پسری بود که خداوند متعال به خانواده علی و فاطمه عنایت کرد .لقب های او سبط ،سید،زکی و مجتبی است که از همه معروفتر «مجتبی» می باشد.

امام حسن (ع) دریایی از علم و دانش بود.

روزها در مسجد می نشست و صحابه اطرافش را گرفته و از علم امام استفاده می کردند.

امام در تواضع و فروتنی مانند جدش ، رسول اکرم و پدرش علی بود با این شان و منزلت ، تواضعش چنان بود که روزی بر عده ای مستمند می گذشت آنها پاره های نان را بر زمین نهاده و خود روی زمین نشسته بودند و می خوردند چون حسن بن علی را دیدند گفتند : ای پسر رسول خدا بیا با ما هم غذا شو .

امام حسن (ع) فورا از مرکب فرود آمد و گفت : خدا متکبرین را دوست نمی دارد و با آنان به غذا خوردن مشغول شد آنگاه آنها را به میهمانی خود دعوت کرد هم غذا به آنان داد و هم پوشاک .

امامت و رهبری امام حسن (ع) در تاریخ 21 ماه مبارک رمضان سال 40 هجری ، امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) بر اثر ضربه ابن ملجم (لعنه الله علیه) دار فانی را وداع کردند و به شهادت رسیدند.

پس از شهادت آن حضرت جانشین ایشان حضرت امام حسن مجتبی (ع) به منبر رفتند و با فصاحت و بلاغت تمام، مردم را مخاطب قرار دادند شان و مقام الهی اهل بیت (ع) را یادآور شدند فرمایش پروردگار حکیم در قران را که می فرمایند : (اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم ) خدا را اطاعت کنید و از رسول و اولی الامرتان پیروی نمایید (سوره نساء آیه 56) تلاوت فرموده آن را بر خود تطبیق نمودند و سفارش رسول خدا (ص) نسبت به اهل بیت را یادآور شدند که می فرمود: (انی تارک فیکم الثقلین ...) پس از شهادت امام علی (ع) در سال چهلم هجری عهده دار امر مقدس امامت گردید مردم کوفه گروه گروه با ایشان بیعت کردند .

امام حسن (ع) در 28 صفر سال 50 هجری قمری و به قولی 7 صفر در سن 47 سالگی به شهادت رسید.

پیکر مطهر ایشان را در قبرستان بقیع به خاک سپردند.

دوران امامت امام حسن (ع) حدود ده سال (از سال 40 هجری تا 50 هجری) و دوران خلافت امام (ع) حدود شش تا نه ماه بود.

امام حسین (ع) ولادت میلاد با برکت حضرت ابی عبدالله الحسین (ع) ، دومین فرزند امام علی (ع) و فاطمه زهرا (س) بنابر مشهور روز سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه بوده است.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید ، به حضرت علی (ع) و فاطمه فرمود تا کودکش را بیاورد.

اسما او را در پارچه ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد ، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.

فضائل امام حسین (ع) حسین بن علی (ع) نمونه کامل یک انسان برجسته و متشخص بود و نام حسین در اذهان، همراه با شجاعت و ظلم ستیزی و جوش و خروش بر ضد هر گونه ستم و تبعیض است.

با نگاهی اجمالی به 56 سال زندگی سراسر خداخواهی و خداجویی حسین (ع) درمی یابیم که همواره وقت او به پاکدامنی و بندگی و نشر رسالت احمدی و مفاهیم عمیقی والاتر از درک و دید ما گذشته است.

جنابش به نماز و نیایش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا و استغفار علاقه بسیاری و حتی در آخرین شب داشت.

گاهی در شبانه روز صدها رکعت نماز می خواند.

نمونه ای از سخنان گهربار امام حسین (ع) * غافلگیر کردن بنده از جانب خداوند به این شکل است که به او نعمت فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از او بگیرد.

* مرگ در راه عزت جز زندگی جاوید، و زندگی با ذلت جز مرگ بی حیات نیست.

* چیزی به زبانتان نیاورید که از ارزش شما بکاهد.

*برحذر باشید و بترسید از ستم کردن به کسی که یاوری جز خداوند عز و جل ندارد.

* هرکسی کاری را از راه گناه دنبال کند آن چه آرزو دارد از دست می دهد و از آنچه می ترسد به آن گرفتار می گردد.

حضرت زین العابدین (ع) اما چهارم ، امام زین العابدین (ع) در سال 38 هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشود.

پدر بزرگوارش امام حسین (ع) و مادر گرامیش شهربانو دختر یزدگرد سوم است.

شهربانو مادر گرامی حضرت زین العابدین (ع) پس از به دنیا آوردن فرزند خویش در همان روزهای اول از دنیا رفت.

امام سجاد (ع) هفت ساله بود که پدر گرامیش ، امیرمومنان حضرت علی (ع) در مسجد کوفه به شهادت رسید و هفده ساله بود که عمویش امام حسن مجتبی (ع) را با زهر مسموم و به شهادت رساندند.

سراسر زندگی امام سجاد آمیخته با حوادث تلخ و رنج آور بود جز در دوران آغاز عمر تا ماجرای کربلا.

امام (ع) حدود 23 سال در آرامش بسر برد و در این دوران به کسب علم و فضیلت و نشر آن پرداخت.

امام چهارم در کربلا حضور داشت ولی به علت بیماری و تب شدید از آن حادثه جان به سلامت برد زیرا جهاد از بیمار برداشته شده است و پدر بزرگوارش با همه علاقه ای که فرزندش به شرکت در آن واقعه داشت- به او اجازه جنگ کردن نداد.

مصلحت الهی در این بود که آن رشته گسیخته نشود و امام سجاد وارث آن رسالت بزرگ، یعنی امامت و ولایت گردد و ایشان به همراه اسیران از کوفه به شام منتقل شد.

امام چهارم پس از سی و پنج سال امامت بحسب روایات شیعه به تحریک هشام خلیفه اموی بدست ولید بن عبدالملک مسموم شد و در سال نود و پنج هجری درگذشت.

مکان شهادت و دفن : در منزل خود در مدینه به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند.

امام محمد باقر (ع) ولادت امام پنجم، امام محمد باقر (ع) در سال 57 هجری اول رجب یا سوم صفر در مدینه دیده به جهان گشودو پدر بزرگوار ایشان ، امام زین العابدین (ع) و مادر گرامی او فاطمه فرزند امام حسن مجتبی (ع) است.

نسبت او هم از ناحیه مادر به هاشم ( جد دوم سول خدا) می رسد و هم ازدو طرف به امیر مومنان علی (ع) می رسد.

زیرا مادرش «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی بود.

پس او هم هاشمی است و هم علوی ، از این رو، آن حضرت از ناحیه پدر و مادر به بنی هاشم منسوب است.

نام مبارک امام پنجم محمد بود ولقب آن حضرت باقر یا باقر العلوم است و لقبی است که پیغمبر اکرم (ص) به آن حضرت داده بود .

القاب دیگر مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هر یک صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است.

امامت امام محمد باقر دوران امامت امام محمد باقر (ع) از سال 95 هجری که سال درگذشت امام زین العابدین (ع) است آغاز شد و تا سال 114 هجری یعنی مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است.

حضرت (ع) هر بامداد که برای ادای نماز به مسجد جدش رسول الله (ص) می رفت، پس از گزاردن فریضه ، مردم گردا گردش جمع می شدند و از انوار دانش و فضیلت او بهره مند می گشتند.

حضرت امام محمد باقر (ع) 19 سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام داده وظایف خطیر امامت ، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان رهبری اصحاب و مردم ،اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در میان خلق، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم ، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول (ص) در زمین است، پرداخت و لحظه ای از این وظیفه غفلت نفرمود.

سرانجام ، امام محمد باقر(ع) که پیوسته مورد خشم و غضب خلیفه وقت، هشام بن عبدالملک بود، به وسیله ایادی او مسموم شد و در سال 114 هجری به شهادت رسید.

پیکر آن بزرگوار کنار قبر پدرش بزرگوارش، در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.

امام جعفر صادق (ع) ولادت حضرت امام جعفر صادق (ع) پیشوای مذهب جعفری (شیعه) در روز 17 ربیع الاول سال 83 هجری چشم به جهان گشود.

پدرش امام محمد باقر (ع) و مادرش «ام فروه» می باشد کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق » است.

حضرت صادق (ع) تا سن 12 سالگی معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود.

دوران زندگی امام جعفر صادق (ع) در یک دسته بندی ، زندگانی امام جعفر صادق (ع) می توان به سه دسته کلی تقسیم نمود: الف- زندگانی امام در دوره امام سجاد و امام باقر (ع) که تقریبا نیمی از عمر حضرت را به خود اختصاص می دهد.

در این دوره (83- 114) امام صادق (ع) از علم و تقوی و کمال و فضیلت آنان در حد کافی بهره مند شد.

ب- قسمت دوم زندگی امام جعفر صادق (ع) از سال 114 هجری تا 140 هجری می باشد در این دوره امام ار فرصت مناسبی که بوجود آمده استفاده نمود و مکتب جعفری رابه تکامل رساند.

در این مدت 4000 دانشمند تحویل جامعه داد و علوم و فنون بسیاری را که جامعه آن روز تشنه آن بود، به جامعه اسلامی ارزانی داشت .

ج- هشت سال آخر امام (ع) قسمت سوم زندگی امام را تشکیل می دهد.

در این دوره امام بسیار تحت فشار و اختناق حکومت منصور عباسی قرار داشت.

در این دوره امام دائما تحت نظر بود و مکتب جعفری عملا تعطیل گردید.

پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت «مکتب جعفری» را پایه ریزی فرمود و موجب زنده نگداشتن شریعت محمدی (ص) گردید.

امام موسی کاظم (ع) امام موسی کاظم (ع) امام هفتم شیعیان روز هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در دهکده ای به نام «ابوا» که از دهکده های اطراف مدینه بود به دنیا آمد .

مادر امام هفتم (ع) «حمیده» نام داشت و پدر بزرگوارش پیشوای ششم شیعیان امام صادق (ع) می باشد.

امام صاد ق (ع) نام فرزند خود را موسی گذاشت و همنام موسی کلیم الله گردید.

حضرت موسی بن جعفر (ع) دارای قامتی متوسط و صورتی نورانی گندمگون بود.

نسبت به خانواده بسیار مهربان بود همیشه در فکر فقرا بود و شخصا به آنها کمک می کرد امام برای آنها آب و نان و خرما تهیه می کرد و مانند اجدادش در تاریکی شب به خانه فقرا و یتیمان و بینوایان و مساکین نان و غذا و لباس می برد.

امامت امام موسی کاظم (ع) امام هفتم (ع) در سن بیست سالگی و در شرایط سخت و خفقان آور، عهده دار امر امامت گردید در دوران امامت ایشان شرایط سیاسی و اجتماعی و فشار حکام ستمگر و فاسد به حدی بود که یاران و شاگردان امام قادر نبودند نام ایشان را به طور آشکار بیان کنند و هنگام نقل از امام (ع) ایشان را با نامهای ابو ابراهیم، عبدصالح ، عالم، صابر و امین نام می بردند در چنین شرایطی بود که امام هفتم (ع) به پاسداری و ترویج دین خدا و تربیت شاگردان پرداختند.

امام موسی کاظم (ع) بر اثر وصیت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسید و زمان امامت آن حضرت از همه ائمه بیشتر بوده، البته غیر از حضرت ولی عصر (عج) .

حضرت درروز جمعه 25 رجب ، سال 183 هجری با سم به شهادت رسیدند و در کاظمین به خاک سپرده شدند.

امام رضا (ع) ولادت حضرت رضا (علیه السلام) امام هشتم شیعیان در روز یازدهم ذیقعده سال 148 هجری قمری و بنا به روایتی در سال 153 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود .

امام صادق (ع) پیش از ولادت نواده خود بارها از حضرت رضا با عنوان « عالم آل محمد (ص) » یاد می کرد و همواره آرزو می کرد که اور ا بییند.

پدر بزرگوار آن حضرت «موسی بن جعفر » امام هفتم شیعیان و مادرش «ام ولد» معروف به «ام البنین» و به نام «نجمه» و «تکتم» و «طاهره» نیز خوانده شده است.

امام هشتم به لقبهایی چون :رضا، سراج الله، نور الهدی، فاضل، صابر، وفی ، صدیق و زکی ملقب و مشهور است و چون خداوند از او در آسمانها و پیامبرش در زمین از او راضی و خشنود می باشد لقب «رضا» به آن حضرت اختصاص داده شد.

کنیه امام: اباالحسن، ابو علی، ابوالقاسم می باشد.

امامت امام رضا (ع) امام رضا (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد ، در سن سی و پنج سالگی عهده دار امر مقدس امامت گردید.

مدت امامت آن حضرت بیست سال به طول انجامید از این مدت ده سال معاصر هارون الرشید، پنج سال معاصر پسر هارون محمد امین و پنج سال دیگر مامون پسر دیگر هارون بود.

امام هشتم (ع) در آخر صفر سال 203 هجری قمری در سن 55 سالگی به دست مامون به شهادت رسید.

امام محمد تقی(ع) امام نهم شیعیان حضرت جواد (ع) در سال 195 هجری در مدینه ولادت یافت.

پدر گرامی ایشان امام رضا (ع) و نام مادر ایشان را خیزران یا سبیکه نوشته اند.

زمانی که امام جواد (ع) متولد شد حکیمه خاتون دختر حضرت موسی بن جعفر (ع) او را در میان لباسهای پاک پیچید و در آغوش پدر بزرگوارش حضرت رضا (ع) داد.

روز سوم ولادت آن حضرت بود که امام جواد (ع) در گهواره چشمان مبارک خود را به سوی آسمان گشود و شهادتین را بر زبان آورد به حضور امام رضا (ع) شتافته و جریان را خدمت حضرت رضا (ع) عرض کرد.

حضرت فرمود: آن معجزاتی که بعد از این از امام جواد (ع) خواهی دید بیش از این است که فعلا دیده ای .

امام جواد (ع) در سنین کودکی از نظر رفتار و کردار مانند بزرگسالان دانا عمل می کرد و با افراد هم سن و سالش قابل مقایسه نبود.

حضرت امام جواد (ع) مانند جده اش فاطمه زهرا زندگانی کوتاه و عمری سراسر رنج و مظلومیت داشت.

امام نهم ما در آخر ماه ذیقعده سال 220 هجری به سرای جاویدان شتافت .

قبر مطهرش در کاظمیه یا کاظمین است، عقب قبر منور جدش حضرت موسی بن جعفر (ع) زیارتگاه شیعیان و دوستداران است.

امام علی النقی (ع) امام دهم ، حضرت امام علی النقی (هادی) علیه السلام در نیمه ماه ذی الحجه الحرام سال 212 هجری قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود .

پدر آن حضرت امام محمد تقی جواد الائمه (ع) و مادرش سمانه از زنان درست کردار و پاکدامن بود .

حضرت امام دهم (ع) دارای قامتی نه بلند و نه کوتاه بود گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید بود.

چشمانش فراخ و ابروانش گشاده بود.

امام هادی (ع) بذل و بخشش بسیار می کرد.

امام آن چنان شکوه و هیبتی داشت که وقتی بر متوکل خلیفه جبار عباسی وارد می شد او و درباریانش بی درنگ به پاس خاطر وی و احترامش بر می خاستند .

امام دهم، حضرت هادی (ع) در سال 254 هجری در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسگری بر بالین او بود به وسیله زهر توسط معتمد عباسی به شهادت رسید.

از این سال امام حسن عسگری (ع) پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت و در همان خانه ای که در آن بیست سال زندانی و تحت نظر بود سرانجام به خاک سپرده شد.

امام حسن عسکری (ع) امام یازدهم ، حضرت امام حسن عسکری (ع) در سال 232 هجری قمری ، هشتم ربیع الثانی یا 24 ربیع الاول در مدینه منوره متولد شد.

پدر گرامی ایشان امام علی النقی (ع) و نام مادرشان را سلیل یا حدیث نوشته اند.

به طور کلی دوران عمر 29 ساله امام سن عسکری (ع) به سه دوره تقسیم می گردد: دوره اول 13 سال است که زندگی آن حضرت در مدینه گذشت .

دوره دوم 10 سال در سامرا قبل از امامت .

دوره سوم نزدیک 6 سال امامت آن حضرت می باشد.

امام حسن عسکری (ع) از شش سال دوران امامتش سه سال را در زندان گذرانید.

او بیش از 29 سال عمر نکرد ئلی در مدت شش سال امامت و ریاست روحانی اسلامی، آثار مهمی از تفسیر قرآن و نشر احکام و بیان مسائل فقهی و جهت دادن به حرکت انقلابی شیعیانی که از راههای دور برای کسب فیض به محضر امام (ع) می رسیدند بر جای گذاشت.

در زمان امام یازدهم تعلیمات عالیه قرآنی و نشر احکام الهی و مناظرات کلامی جنبش علمی خاصی را تجدید کرد و فرهنگ شیعی که تا آن زمان شناخته شده بود در رشته های دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردان بزرگی چون یعقوب بن اسحاق کندی که خود معاصر امام حسن عسکری بود و تحت تعلیمات آن امام گردید.

ایشان در جمعه هشتم ربیع الاول سال 260 به شهادت رسیدند و مرقد مبارک ایشان در شهر سامرا است.

حضرت مهدی (عج) ولادت حضرت مهدی صاحب الزمان (ع) در شب جمعه ، نیمه شعبان سال 255 هجری بوده است.

او فرزند امام حسن عسکری و نام مادرش نرجس (س) است .چهره و شمایل حضرت مهدی (عج) را راویان حدیث شیعی و سنی چنین نوشته اند : چهره اش گندمگون ،ابروانی هلالی و کشیده ، چشمانش سیاه و درشت و جذاب ، شانه اش پهن ، دندانهایش براق و گشاد، بینی اش کشیده و زیبا ، پیشانی اش بلند و تابنده و قیافه اش از حشمت و شکوه رهبری سرشار .

حضرت مهدی (عج) صاحب علم و حکمت بسیار است و دارنده ذخایر پیامبران است .

او نهمین امام است از نسل امام حسین (ع) اکنون از نظرها غایب است.

ولی مطلق و خاتم اولیاء و وصی اولیا ء و قائد جهانی و انقلابی اکبر ات چون ظاهر شود به کعبه تکیه کند و پرچم پیامبر (ص) را در دست گیرد و دین خدا را زنده و احکام خدا رادر سراسر گیتی جاری کند و جهان را پر از عدل و داد و مهربانی کند.

حضرت مهدی(عج) در برابر خداوند فروتن است .

خدا و عظمت خدا در وجود او متجلی است و همه هستی او را فرا گرفته است.

نمونه ای از سخنان گهربار امام زمان (عج) * نفع بردن از من د ر زمان غیبتم مانند نفع بردن از خورشید هنگام پنهان شدنش در پشت ابرهاست و همانا من ایمنی بخش اهل زمین هستم ، همچنانکه ستارگان ایمنی بخش اهل آسمانند.

* من ذخیره خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم .

* هیچ چیز مانند نماز بینی شیطان را به خاک نمی مالد ، پس نماز بگزار و بینی شیطان را به خاک بمال.

* هر کس در اجرای اوامر خداوند کوشا باشد، خدا نیز وی را در دستیابی به حاجتش یاری می کند.

* زمین خالی از محبت خدا نیست ، یا آشکار یا نهان.