دانلود گزارش کارآموزی مهندسی مکانیک در حرارت و سیالات- جوشکاری الکتروفیوژن

«نکاتی مهم در مورد جوشکاری الکتروفیوژن»
متن ارائه شده ذیل در ارتباط با مبحث جوشکاری الکتروفیوژن میباشد که با تکیه بر مشکلات حادث در کارگاههای مختلف و بحث و بررسی پیرامون آنها با کارشناسان داخلی و خارجی نوشته شده است.

بنابراین اکیداً توصیه میشود نتایج و مبانی ارائه شده به طور جدی به کار گرفته شود تا قادر باشیم حتی المقدر از هر گونه خلل و نقائص بعدی پیشگیریی کرده باشیم.

بر اساس شواهد موجود و نمونه‌های ارسالی به آزمایشگاه ری و مشکلات عنوان شده از طرف مناطق در تعداد قابل توجهی از جوشهای الکتروفیوژن مواد مذاب به صورت غیرطبیعی از نشانگرهای جوین (WELD INDICATOR) خارج شده و موجب بروز نگرانی راجع به کیفیت جوش گردیده است.

خروج غیرطبیعی مواد مذاب غالباً به صور ذیل بوده است:
- از هر دو نشانگر جوش مواد مذاب با حجم زیاد بیشتر از حالت معمول خارج شده‌اند.

- از یکی از نشانگرهای جوش مواد مذاب با حجم زیاد و بیشتر از حالت معمول خارج شده و از نشانگر جوش دیگر مواد مذاب کمتر از حالت طبیعی خارج شده، یا اصلاً خارج نشود.

- از هر دو نشانگر جوش در حد تقریباً طبیعی مواد مذاب خارج شده‌اند وی با هم متفاوت بوده کاملا متقارن نباشند.
در پی بررسی ، تجزیه و تحلیل موارد فوق نتایج ذیل حاصل گردیده که قابل عنایت و لازم الاجرا است:
الف- انجام عملیات جوشکاری الکتروفیوژن مستلزم رعایت دقیق شرایط آب و هوا و به خصوص دمای محیط میباشد و آگاهی از این نکته حائز اهمیت است که بویژه دمای بالای محیط میتواند اثرات تخریبی در کیفیت جوش الکتروفیوژن ایجاد نماید چرا که اصولاً در این نوع جوشکاری.

از طریق انرژی الکتریکی ایجاد شده در سیم پیچ حرارتی، مقدار گرمای لازم برای ذوب سطوح مورد جوشکاری بوجود می‌آید و معمولاً مقدار انرژی الکتریکی محاسبه شده مبتنی بر یک دمای متعادل و معمولی محیط میباشد و طبعاً در صورتیکه دمای محیط و به تبع آن دمای قطعات مورد جوشکاری بیش از حد معمول باشد مقدار انرژی محاسبه شده قبلی بیشتر از نیاز می‌باشد و قادر به ذوب مقدار جرم بیشتری از پلی اتیلن بوده و نهایتاً مواد مذاب بیشتری از نشانگرهای جوش خارج خواهد شد.

بنابراین لازم است در شرایطی که دمای محیط بالا بوده و هوا بیش از حد گرم میباشد انرژی الکتریکی اولیه را کاهش داده و به میزان صحیحی تعدیل شود.

چون انرژی الکتریکی مربوطه تابع قانون ژول می‌باشد و از سه کمیت زمان (t) و جریان (I) و مقاومت (R) فقط کمیت زمان (t) در اختیار جوشکار میباشد و کمیتهای جریان (I) و مقاومت (R) از پیش تعیین شده است و مربوط به دستگاه جوشکاری و نوع اتصال است، و مشخصاً میزان کاهش زمان t متأثر از دمای محیط میباشد.

طبق نظر شرکت WAVIN محدوده قابل قبول دمای محیط برای جوشکاری الکتروفیوژن از تا است.

طبق نظر شرکت WAVIN محدوده قابل قبول دمای محیط برای جوشکاری الکتروفیوژن از تا است.

البته این محدوده در ارتباط با اتصالات ساخته شده توسط همین شرکت مطرح است لذا در مواقعی که جوشکاری الکتروفیوژن با استفاده از تولیدات این شرکت صورت می‌پذیرد محدوده دمایی مزبور کاملاً قابل رعایت است.

شرکت نامبرده اعتقاد دارد در صورتیکه دمای محیط متجاوز از بشود لازم است به ازای هر درجه سانتیگراد افزایش دما، نیم درصد زمان جوشکاری (FUSION TIME) کاهش یابد یا به عبارت دیگر به ازای هر 10 درجه سانتیگراد افزایش دمای محیط نسبت به حد تعیین شده، 5 درصد (5%) زمان جوشکاری (FUSION TIME) کم شود.

به عنوان مثال در صورتیکه مدت زمان جوشکاری در یک اتصال (FUSION TIME) در حد زمان 100 S ذکر شده باشد و دمای محیط باشد بر اساس محاسبه ذیل زمان جوشکاری ده درصد تقلیل می یابد و نتیجتاً 90 S خواهد شد.

افزایش دمای محیط نسبت به حد قابل قبول تقلیل زمان جوشکاری درصد زمان جوشکاری زمان جوشکاری جدید البته فرمول فوق اختصاصاً مربوط به اتصالات شرکت WAVIN میباشد اما به صورت تقریبی در سایر اتصالات الکتروفیوژن نیز قابل استفاده است.

لازم بذکر است این رابطه در شرایط دمای سرد محیط (کمتر از ) قابل تعمیم نیست و در چنین شرایطی بایستی با استفاده از چادر مناسب سعی شود که دمای محیط و قطعات مورد جوشکاری در محدوده قابل قبول دمایی قرار نگیرد.

در همین ارتباط لازم بذکر است که اصولاً جوشکاری الکتروفیوژن بایستی در شرایط آب و هوایی نامناسب همچون باران، برف، طوفان، بادهای تند و غبار با استفاده از چادر مناسب صورت گیرد.

ب- یکی دیگر از عوامل خروج مواد مذاب بطور غیرطبیعی از نشانگرهای جوش، موضوع فاصله موجود بین لوله و اتصال الکتروفیوژن است (در زمانیکه لوله در داخل اتصال فرورفته است).

در بعضی از موارد قطر خارجی لوله بیشتر از حد معمول است و حتی پس از تراشیدن (به منظور برطرف کردن لایه‌ اکسید) به خوی در داخل اتصال فرو نمی رود و پس از فرو رفتن در درون اتصال فاصله بسیار کمی (کمتر از حد معمول) بین خود و اتصال فرو نمی رود و پس از فرو رفتن در درون اتصال فاصله بسیار کمی (کمتر از حد معمول) بین خود و اتصال باقی می گذارد که قهراً در چنین شرایطی و در حین جوشکاری چون فضای کمتری بین لوله و اتصال وجود دارد مواد مذاب بیشتر از حد معمول از نشانگرهای جوش بیرون می زند.

برای رفع این مسئله لازم است قطر خارجی لوله را با تراشیدن بیشتر،؟

به حد مناسب برسانیم بطوریکه لوله بدون مشکل وارد اتصال شود.

البته دقت لازم بایستی اعمال شود که تراشیدن بیشتر از حد معمول عمل نشود چون در این صورت اولاً لوله در درون اتصال لق می‌زند و ثانیاً فاصله زیاد بین لوله و اتصال نیز غیر منطقی و نامناسب است و احتمالاً منجر به بیرون زدن مقدار کم مواد مذاب یا اصلاً برون نزدن مواد مذاب از نشانگرهای جوش میشود.

بهر حال ملاک عملی در این موضوع این نکته میباشد که لوله بدون مشکل وارد اتصال شود و ضمناً در درون اتصال لق نزند.

ج- گاهی اوقات لوله در اثر اینکه تحت تأثیر تابش نور مستقیم و یا گرما قرار گیرد دچار انبساط محیطی می‌شود و طبعاً با توجه به ضریب انبساط حرارتی بالای پلی اتیلن قطر خارجی آن بیشتر از حد معمول خواهد شد.

در چنین مواردی نیز احتمالاً مشکل اشاره شده در بند (ب) بوجود خواهد آمد و لوله به سختی در درون اتصال وارد می شود و به همین سبب پیشنهاد می‌شود پس از برگشت لوله به دمای عادی و نتیجتاً انقباض محیطی لوله، عمل جوشکاری انجام شود.

د- در بعضی از مواقع لوله به صورت غیریکنواخت و نامناسب در درون اتصال داخل می‌شود.

بطوریکه بخشی از سیم پیچ درون اتصال را تحت فشار قرار می‌دهد.

تحت فشار قرار گرفتن سیم پیچ تا زمانیکه انرژی حرارتی اعمال نشده است مشکلی را ایجاد نمیکند اما پس از اعمال حرارت و ذوب مطرح جوشکاری، به چسبیدن تعدادی از حلقه های سیم پیچ به یکدیگر خواهد شد چرا که پلی اتیلن اطراف پیچ پس از ذوب قادر به نگهداری و حفظ سیم پیچ نمی‌باشد و به مجرد ذوب شدن محیط اطراف سیم پیچ، حلقه های آن در صورتیکه تحت فشار باشند متراکم شده و بهم می‌چسبند و این موضوع در کیفیت جوشکاری اثر منفی و مخرب دارد.

عارضه ظاهری در این وضع بدین ترتیب است که مواد مذاب بیشتر از حد معمول در یکی از نشانگرهای جوش بیرون می‌زند و در نشانگر جوش دیگر مواد مذاب کمتر از حد معمول خارج میشود علت را بدین ترتیب می‌توان توجیه نمود که اصولاً سیم پیچ در حالت طبیعی دارای مقاومت مشخصی میباشند.

حال فرض می کنیم در اثر تنش نامناسب از طرف لوله، تعداد قابل توجهی از حلقه‌های سیم پیچی در حین جوشکاری بهم چسبند.

به تبع این موضع مقاومت کل سیم پیچ کم خواهد شد و چون ولتاژ اعمال شده به سیم پیچ از طریق دستگاه جوشکاری ثابت است بنابراین جریان موجود در سیم پیچ به همان نسبت زیاد میشود و به دنبال آن به لحاظ توان دوم جریان انرژی حرارتی ایجاد شده نیز بطور قابل ملاحظه‌ افزایش خواهد یافت.

ضمن اینکه این مقدار انرژی حرارتی افزایش یافته در بخشی از اتصال که دارای سیم پیچ طبیعی و غیر چسبیده است خود را نشان می دهد و در آن قسمت از اتصال که دارای سیم پیچ بهم چسبیده‌اند بدلیل عبور جریان از یک مسیر مستقیم و کوتاه (ناشی از تماس حلقه‌های سیم پیچ) اثری ندارد و احتمالاً حرارتی تولید نمی‌کند.

لذا می‌توانیم این نتیجه کلی را بیان کنیم که معمولاً در چنین شرایطی اولاً انرژی حرارتی کلی بیشتر میشود و ثانیاً کل انرژی حرارتی بیشتر شده فقط در بخش سالم سیم پیچ خلاصه میشود و از اینرو در همان قسمت مواد مذاب بیشتر از نشانگر جوش تراوش کرده و در بخش متراکم و چسبیده سیم پیچ مواد مذاب کمتر و یا اصلاً تراوش نمی نماید.

البته این حالت را می توان به سادگی تشخیص داد و روش تشخیص به این صورت است که با اهم متر مقاومت سیم پیچ درون اتصال را پس از جوشکاری اندازه‌گیری می‌گیریم و با مقاومت سیم پیچ درون یک اتصال سالم مقایسه می‌کنیم.

در صورتیکه مقاومت سیم پیچ درون اتصال جوش شده کمتر از سیم پیچ اتصال سالم باشد تشخیص صحیح می‌باشد .

لازم بذکر است اگر اختلاف در مقاومت اندازه‌گرفته شده در حدود %5 باشد قابل اغماض است و در صورتیکه اختلاف بیشتر از %5 باشد قابل ملاحظه و توجه است.

به منظور پیشگیری از چنین مواردی و بدلیل رعایت اصول اولیه و زیربنای در جوشکاری الکتروفیوژن استفاده از گیره‌های مخصوص جوشکاری (CLAMPS) مؤکداً توصیه میشود و قابل توجه است که نه تنها گیره‌های مخصوص جوشکاری ممانعت از بروز چنین مشکلاتی مینماید و به لوله کمک میکند که به طور مناسب و بدون اعمال تنش‌های نامناسب وارد اتصال گردد بلکه در خاصیت بارز دیگر به شرح ذیل نیز به همراه دارد: 1- کاربرد گیره‌های مناسب در حین جوشکاری الکترویوژن همشرازی اجزاء جوش را تضمین مینماید و آنها را در یک راستا حفظ میکند و بنابراین بدلیل ایجاد توازن، از بوجود آوردن تنش‌های ناشی از انقباض و انبساط در حین جوشکاری و سرد شدن جلوگیری بعمل می‌آورد.

2- استفاده از گیره‌های مخصوص موجب می شود اجزاء جوش در طول مدت جوشکاری و سرد شدن کاملاً ثابت و بی حرکت بمانند و بدین لحاظ فرصت کافی به مواد مذاب داده میشود تا در جایگاه خود مجدداً سخت و سفت شوند.

با توجه به حساسیت کاربرد گیره‌های مخصوص جوشکاری به وضوح روشن است که اقدام به جوشکاری الکتروفیوژن در هر سایر بدون استفاده از گیره کاملاً مردود و غیراصولی است و بکار گرفتن این وسیله از واجبات محرز و محترم است.

متأسفانه در بعضی از موارد دیده شده است که جوشکاری بدون استفاده از گیره صورت گرفته است و جوشکار متصور است که چون ظاهراً نقص و عیبی ملاحظه نمی‌شود پس جوش عاری از اشکال است لکن چنین تصورات خام، همیشه تبعات سوء و فجایع بزرگی در پی داشته است.

هـ - یکی از نکات مهم در جوشکاری الکتروفیوژن رعایت زمان سد شدن (COOLING TIME) می باشد و عدم رعایت این مهم، یقیناً کیفیت جوش را تحت الشعاع قرار داده و مخدوش مینمایند.

معمولاً مدت زمان سرد شدن (COOLING TIME) متناسب با نوع تنش و نیروی وارده به محل جوشکاری است و نمی‌توان در تمام موارد (انواع تنش‌ها و نیروها) صرفاً به یک زمان ثابت (COOLING TIME) اکتفاء نمود بلکه حسب نوع و مقدار تنش و نیروی وارده ، زمان سرد شدن را می توان تعیین کرد.

همواره روی اتصالات الکتروفیوژن همانطوریکه مدت زمان جوشکاری ذکر میشود مدت زمان سرد شدن نیز (COOLING TIME) معین میشود و این مدت ذکر شده وی اتصال فقط برای به آرامی بیرون درآوردن اجزاء جوش از گیره (CLAMP) معین می‌شود و این مدت ذکر شده روی اتصال فقط برای به آرامی بیرون درآوردن اجزاء جوش از گیره (CLAMP) کافی است و در صورتی که قرار باشد از گیره بیرون درآورده شود و جابجا و منتقل شود و تحت تنش های دیگر قرار بگیرد لزوماً طول مدت سرد شدن تا قبل از جابحائی، حمل و نقل و اعمال نیروهای وارده بایستی افزایش بیابد.

بنابراین اگر قرار باشد فقط قصد آزاد کردن گیره ( به منظور انجام جوش بعدی) را داشته باشیم و هیچگونه تنش و نیرویی به اجزاء جوش وارد نشود حداقل لازم است مدت زمان سرد شدن قید شده روی اتصال را رعایت کنیم و در غیر اینصورت فراخور انواع و مقدار تنش و نیروی اعمالی، زمان سرد شدن (COOLING TIME) بر طبق جدول صفحه بعد تغییر میکند: مثلاً اگر قرار باشد محل جوشکاری را تحت آزمایش فشار (90 Psig= 6 bar) قرار دهیم باستی حداقل 2 ساعت از پایان زمان جوشکاری (FUSION TIME) بگذارد و بعد از آن آزمایش نشتی را شروع کرده و فشار کرده و فشار 90 psig را اعمال کنیم.

و- یکی از اصول اساسی و مهم در جوشکاری الکتروفیوژن رعایت تمیزی و پرهیز از هر گونه آلودگی (رطوبت ، چربی، خاک و .

.

) در محل و سطوح جوشکاری است و به همین دلیل سازندگان اتصالات الکتروفیوژن عموماً اتصالات را در کیسه پلاستیکی سربسته قرار داده و این کیسه پلاستیکی بطور منفرد و یا با چند کیسه پلاستیکی دیگر در یک کارتن مقوایی ( که مانع از ورد نور میباشد) قرار می‌گیرد.

پرواضح است حکم استفاده از کیسه‌های پلاستیکی، آلوده نشدن سطح داخلی اتصال میباشد و تا مادامیکه به منظور جوشکاری، لوله در داخل اتصال وارد نشده است نبایستی اتصال از درون کیسه پلاستیکی در بیاید.

چرا که امکان آلوده شدن سطح داخلی آن حتی با دست جوشکار وجود دارد.

در همین راستا دلیل نگهداری کیسه پلاستیکی حاوی اتصال در داخل کارتن یا جعبه (مانع عبور نور) نی ممانعت از تأثیرات مخرب و منفی اشعه ماورابنفش موجود در نور، اجناس پلی اتیلنی است و لذا با قرار دادن اتصالات (موجود در کیسه پلاستیکی) درون کارتن مانع از برخورد نور به آنها می‌شوند.

از اینرو اتصالات الکتروفیوژن همواره بایستی در درون مقوا یا جعبه باقی بماند تا اینکه قرار شود مورد استفاده قرار گیرد و هنگام استفاده که اجباراً از کار تن بیرون آورده می‌شود لزومی ندارد از کیسه پلاستیکی درآید تا اینکه کلیه مقدمات جوشکاری صورت گرفته و هنگام فرو رفتن لوله در درون اتصال را بدون اینکه دست با سطح داخلی آن تماس پیدا کند از داخل کیسه پلاستیکی بیرون می‌آوردیم و اگر احیاناً در حین خارج کردن اتصال از درون کیسه‌ پلاستیکی درآید تا اینکه کلیه مقدمات جوشکاری صورت گرفته و هنگام فرورفتن لوله در درون اتصال اجباراً اتصال را بدون اینکه دست با سطح داخلی آن تماس پیدا کند از داخل کیسه پلاستیکی بیرون می‌آوردیم و اگر احیاناً در حین خارج کردن اتصال از درون کیسه پلاستیکی بطور ناخواسته دست با سطح داخلی اتصال تماس پیدا کند لازم است با دستمال پنبه ای (جنس طبیعی) آغشته به حلال مجاز (متیلن کلراید،‌ استن،‌ الکل سفید و .

) سطح داخلی را تمیز کنیم.

در پایان خلای از لطف نیست که از تجارب کلیه شرکتهای معظم پلی اتیلن،‌ گوشه‌ای مربوط به بحث ارائه شده به عنوان حسن ختام آورده شود.

از تحقیقات بعمل آمده توسط متخصصین و شرکتهای دست اندر کار اینگونه بر می آید که اکثر مشکلات در جوشکاری الکتروفیوژن معمولاً زمانی رخ می‌دهد که جوشکاری قرار است در اوضاع سخت و دشوار صورت گیرد مثل: کانالهای عمیق، کانالهای خیس، tie- ins ، جوشکاری لوله‌های بصورت کلاف (Coil) و .

معمولاً در چنین شرایطی آلودگی و بروز عوامل مشکل آفرین محتمل است.

بر اساس همین تحقیقات ثابت شده است دلایل اصلی و مؤثر در شکل گرفتن جوشهای سست و نادرست عبارت از موارد و عوامل ذی است: 1- آلودگی 2- تراشیدن نامناسب و ناکافی لوله 3- عدم استفاده از CLAMPS 4- نفوذ کم یا زیاد لوله در اتصال 5- عدم استفاده از تجهیزات ویژه جوش لوله‌های کلافی (COIL) و لذا ر پایه تجارب و شواهد کلی میتوان اینگونه استنتاج نمود که در جوشکاری الکتروفیوژن با وجودی که دستور العمل بسیار ساده و روشن است لکن بی‌دقتی و عدم تبعیت از نکات ابتدائی و آسان جوشکاری میتواند کیفیت کلی جوش را تحت تأثیر قرار داده و آنرا ضایع نماید.

از اینرو ضروری است کلیه دستورالعملها (ولو به ظاهر ساده و بی‌ اهمیت) را دقیقاً اجراء نمائیم تا به سهولت به کیفیت بالای جوشکاری الکتروفیوژن دست یابیم.

اصول کلی انبار‌داری، نگهداری، حمل و نقل اجناس پلی اتیلن اصول کلی انبار‌داری، نگهداری، حمل و نقل اجناس پلی اتیلن مقدمه با توجه به اینکه اجناس پلی اتیلن هم از نظر مواد اولیه و هم از نظر نحوه تولید،‌ با اجناس فلزی کاملاً متمایز می‌باشند و رعایت نکات ویژه‌ای را به خود اختصاص میدهند.

لذا در موارد حساس «انبارداری،‌ نگهداری، حمل و نقل» لازم است دستورالعملهای مربوطه کاملاً مورد توجه قرار گرفته و دقیقاً مراعات گردند قابل عنایت آنکه تاهل و اغماض در این مهم یقیناً تأثیرات مخرب و نامطلوبی در کیفیت نهایی و کاربردی اقلام پلی اتیلنی داشته و بالطبع عدم رعایت موارد مربوطه حتی منجر به غیر قابل استفاده بوده اجناس می شود و همواره بایستی به این مسئله توجه شود که بکارگیری این اجناس مشروط به اجرای دقیق تمامی دستورالعملهای «انبارداری.

نگهداری، حمل و نقل» خواهد بود.

انبارداری اجناس پلی اتیلن شرایط انبارداری اجناس پلی اتیلنی تابع نکات ویژه‌ای است که اهم آنها بشرح ذیل است: 1- اجناس پلی اتیلن بایستی در انبارهای سرپوشیده و محصور نگهداری شوند بطوریکه در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار نگیرند.

2- لوله‌های پلی اتیلنی باید روی سطوح صاف و عاری از هر گونه اجزاء تیز، سنگ و یا برآمدگیهایی که باعث تغییر شکل و یا صدمه به آنها شوند،‌ انبار شوند.

لوله‌های پلی اتیلنی باید بگونه‌ای انبار شوند که در معرض صدمات ناشی از فشرده شدن،‌ له شدن، شکاف برداشتن و سوراخ شدن قرار نگیرند.

3- دقت داشته باشید که از تماس هر گونه فرآورده شیمیایی تأثیر گذار بر مواد پلی اتیلن مانند هیدورکربن‌ها و غیره باید پرهیز شود.

4- بطور کلی بسیاری از تولید کنندگان قبل از حمل لوله‌های پلی اتیلنی آنها را در فضای باز کارخانه انبار می‌کنند.

زمان در معرض قرار گرفتن لوله‌ها در برابر نور و حرارت را میتوان با استفاده از تاریخ تولید لوله و ترتیب زمان تولید شدن آنها کنترل و به حداقل میزان رسانید.

بدین صورت که لوله‌هایی را که از لحاظ زمانی جلوتر تولید شده‌اند زودتر نصب نمائیم.

لوله های پلی اتیلنی که بیش از مدت زمان توصیه شده در فضای باز انبار شده باشند فقط در صورتی میتوانند مورد استفاده قرار بگیرند که حتماً قبل از نصب مطابق با مشخصات فنی ارائه شده آزمایش شده باشند.

توصیه می‌شود که همان اصل اولویت زمانی در استفاده از لوله‌ها، در مورد اتصالات نیز رعایت شود.

5- انباشته کردن لوله‌ها 1-5- انباشته کردن لوله‌های شاخه‌ای: پایه‌های که زیر لوله های پلی اتیلنی گذاشته می‌شوند بایستی «چوبی» یا از «هر جنس دیگری منتها با پوش نمدی» باشند.

پایه‌ها باید هر یک حداقل به عرض 10 سانتیمتر و به فاصله مساوی و حداکثر یک متر از یکدیگر قرار داده شوند.

دو سطر لوله شاخه‌ای بیرون آمده از آخرین پایه‌ها نبایستی بیشتر از 10 سانتیمتر شود.

اندازه دقیق ارتفاع انباشتن لوله‌های مستقیم پلی اتیلنی بستگی به عوامل زیادی دارد.

از جمله: ماده‌اولیه، سایز لوله، ضخامت لوله و درجه حرارت محیط خارجی که لوله در آنجا نگهداری می‌شود.

هیچگاه نباید فشار ناشی از وزن لوله‌ها باعث تغییر شکل آنها بشود .

بایستی حتماً توصیه‌های انباشته کردن لوله‌ها که از طرف شرکت سازنده ارائه می‌شود اجراء‌گردد.

در صورتیکه هیچگونه توصیه مشخصی از طرف شرکتهای سازنده نسبت به حداکثر ارتفاع رویهم چینی لوله وجود نداشت، حداکثر ارتفاع مزبور یک متر است.

در شرایطی که بمنظور استفاده حداکثر از فضا.

لوله‌های پلی اتیلن در داخل چهارچوبهای محافظ (طبق شل ذیل) نگهداری شوند لازم است در طبقه که لوله‌های PE مستقیماً رویهم قرار می‌گیرند ارتفاع یک متر رعایت شود.

لازم است در پوشش لوله های پلی اتیلن تا زمان مصرف در محل خود باقی بماند.

2-5- انباشته کردن لوله‌های حلقه‌ای و استوانه‌ای: لوله‌های پلی اتیلنی میتوانند هم بصورت کلاف، حلقه ای و یا استوانه‌ای بسته‌بندی شوند.

بطور کلی لوله‌های حلقه‌ای (کلافی) بایستی از طرف مسطح آن روی تخته‌های چوبی با سطح صاف و عاری از اشیاء نوک تیز نگهداری شوند.

اندازه دقیق ارتفاع انباشتن لوله‌های حلقوی پلی اتیلنی بستگی به عوامل زیادی دارد.

از جمله: ماده اولیه، سایز لوله، ضخامت لوله و درجه حرارت محیط خارجی که لوله در آنجا نگهداری می‌شود.

هیچگاه نباید فشار ناشی از وزن لوله‌ها باعث تغییر شکل آنها بشود.

بایستی حتماً توصیه‌ی انباشته کردن لوله‌ها از طرف شرکت سازنده ارائه میشود، اجراء گردد.

در صورتیکه هیچگونه توصیه مشخص از طرف شرکهای شانزده نسبت به حداکثر ارتفاع رویهم چنین لوله وجود نداشته ، حداکثر ارتفاع مزبور یک متر است.

باید دقت شود که از روی هم چینی کلافها بصورت نامنظم.

اجتناب شود و از تمرکز فشار و تماسهای موضعی در حین چیدن کلافها پرهیز شود.

باید در وسط لوله ها توسط در پوشهای مربوطه ، قبل از مصرف و حتی ، پس از مصرف بخشی از لوله همواره پوشیده باشد.

در صورتیکه قرار است لوله‌ها و اتصالات در فضای بازنگهداری شود باید در مورد حداکثر زمان مجاز انبار کردن و ماگزیمم حد مجاز دمای محیط، با سازنده یا منابع معتبر و رسمی مشاوره نمود.

پوشاندن لوله‌های پلی اتیلن جهت محافظت نمودن آنها در برابر اشعه ماوراء بنفش نور خورشید ممکن است در بعضی مواقع موجب ازدیاد دما شده که نهایتاً باعث صدمه به عملیات اجرائی لوله می‌شود.

بنابراین در صورت استفاده از پوشش بمنظور محافظت اقلام PE در مقابل نور خورشید بایستی بگونه‌ای عمل کنیم که ازدیاد دما مشکل جدیدی ایجاد نکند.

در صورت انبار کردن لوله در فضای باز باید جمع مدت زمان مجاز انبارداری با توجه به تاریخ تولید لوله که از طرف تولید کننده درج شده است تعیین شود.

با استفاده از این تاریخ،‌ تولید کننده مدت زمان مجاز دریافت نور یا حرارت در طی انبار کردن را مشخص نموده است.

توصیه شده است که لوله و اتصالات پلی اتیلنی نباید بیش از سال در فضای باز انبار شود.

حداقل قطر در لوله های کلاف حلقوی و استوانه‌ای در سایزهای مختلف (20) بربر قطر لوله (20 D) می‌باشد.

6- نگهداری اتصالات و شیرآلات اتصالات پلی اتیلینی میبایستی تا زمان استفاده در کارتن مربوطه و کیسه‌های پلاستیکی اولیه، در انبار نگهداری شود.

درپوش شیرهای پلی اتیلن تا زمان مصرف بایستی در جای خود باقی بماند.

اتصالات پلی اتیلین در کارتن‌های مربوطه ترجیحاً در قفسه‌ها چیده و نگهداری شود.

در صورت چیده شدن روی زمین بایستی ارتفاعه جعبه‌ها تا حدی باشند که به هیچ وجه به اتصالات زیرین آسیبی وارد نشود.

جابجایی اجناس پلی اتیلین باید از انداختن و کشیدن لوله بر روی زمین اجتناب ورزید.

اگر از ابزار و تجهیزات جهت جابجایی استفاده نمیشود باید از روشهایی که باعث صدمه و یا آسیب رساندن به لوله و یا اتصالات نمیشود استفاده نمود.

در هوای سرد به علت انعطاف پذیری لوله‌ها، جابجایی آنها نیازمند دقت و مراقبت بیشتری است.

جابجایی لوله های مستقیم پلی اتیلنی در صورتی که بسته‌بندی اولیه داشته باشد لزوماً با همان بسته بندی انجام شود و در صورتیکه بحالت شاخه‌های مجزا باشد بمنظور به حداقل رسانیدن صدمات وارده با احتیاط کامل جابجا شود.

با در نظر گرفتن وزن کلاف‌ها باید جابجایی آنها بوسیله تجهیزات ماشینی صورت بگیرد.

توصیه می‌شود که از تریلی‌های مخصوص استفاده شود که این جابجایی را ساده‌تر و ایمن‌تر انجام می‌دهد.

قبل از نصب لوله‌های پلی اتیلنی در داخل کانال و یا در کنار کانال اطمینان حاصل کنید که کلاف استوانه‌ای در جای صحیح قرار داده شده باشد و در هنگام باز کردن لوله،‌ محور چرخ استوانه ثابت باشد.

در خلال باز کردن لوله حلقوی توجه ویژه‌ای بایستی اعمال گردد تا در اثر باز شدن ناگهانی لوله (بعلت حالت فنری صدمه‌ای به اپراتور وارد نگردد بدیهی است در دماهای پائین این موضوع دارای حساسیت بیشتری است .

هنگام باز کردن لوله به سرعت چرخش محور توجه داشته باشید تا لوله‌ پلی اتیلن صدمه نبیند.

اگر لوله‌ پلی اتیلن قبلاً باز شده باشد و بخواهیم لوله را برش بزنیم و محل برش نزدیک محل خم لوله باشد به ویژه اینکه درجه حرارت محیط نیز پائین باشد در اینصورت مراقبت ویژه‌تای جهت این امر لازم است.

حمل و نقل در هنگام حمل لوله‌های شاخه‌ای پلی اتیلنی باید از وسایل نقلیه‌ باربری که سطح صاف و داری دیواره اطراف باشند، استفاده نمود.

کف و دیواره‌کامیون باید عاری از هر گونه میخ و یا برآمدی باشد لوله‌های پلی اتیلنی باید بطور یکنواخت و در طول خود بر روی کف کامیون خوابانیده شوند.

در زمان حمل و نقل، لوله‌های پلی ایتلینی به گونه‌ای بسته شوند که حرکت بین لوله و نگاهدارنده‌های لوله بله حداقل مقدار برسد.

لازم به ذکر است استفاده از (تکنیکهای) روشهای جابجائی ضعیف باعث آسیبهائی از قبیل ایجاد شیار، خراشیدگی، بریدگی یا سوراخ شدن می‌شود.

حداکثر مقدار بیرون ماندن لوله های پلی اتیلنی شاخه‌ایی از انتهای کامیون 90 سانتی‌متر بوده و در این حلت بایستی در مورد صدمات ناشی از لبه تیز انتهای کامیون به لوله، تمهیدات لازم بعمل آید.

در جابجایی لوله های مستقیم و منفرد لازم است توجه شود که لوله در سه یا چهار نقطه تکیه‌گاه داشته باشد.

قرار دادن لوله‌های شاخه‌ایی با سایزهای مختلف در کامیون در کنار و داخل هم مجاز نمیباشد.

قرار دادن اشیاء و اجناس دیگر بر روی لوله‌ها و اتصالات در حین حمل و نقل مجاز نمیباشد.

لوله‌های حلقه شده با قطر خارجی کمتر یا مساوی 63 میلیمتر را میتوان روی بستر مناسب قرارداد.

لوله‌های حلقه‌ای بایستی روی بستر پوشالی با بستر پوشالی با بستر مناسب دیگر بطور محکم بسته شوند که این بسترها نیز بنوبه خود از قبل به کامیون ثابت و محکم وصل شده‌اند.

لوله‌های با قطر خارجی بزرگتر از 3 میلیمتر باید بصورت جداگانه قرار داده شوند.

بایستی در خلال بارگیری و حمل و نقل،‌ امکانات ویژه‌ای جهت مهار کردن هر کلاف حلقه ای وجود داشته باشد.

کلاف استوانه‌ای میبایست بطور بسیار محکمی به وسیله‌ نقلیه بسته شود.

ارتفاع بالاترین قسمت کلاف استوانه‌ای در زمانی که روی کف کامیون قرار میگیرد میبایست در مقایسه با ارتفاع پلها، تونلها و یا سایر موانعی که ممکن است طی مسیر در بالا سر کامیون قرار گیرد، در نظر گرفته شود.

ضمناً وسیله نقلیه با توجه به عرض مسیر جاده باید مورد توجه قرار داشته باشد.

بازرسی و کیفیت جوشکاری بازرسی و کیفیت جوشکاری مقدمه نظر به حساسیت اقلام و اجناس پلی اتیلن در مقابل ضربات مکانیکی و ظرافت انجام عملیات جوشکاری، ضروری کنترل و رعایت نکات ایمنی در مراحل قبل از جوشکاری،‌‍ حین عمل و پس از آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

لذا ضمن توضیح در مورد روش جوشکاری الکتروفیوژن، ابتدا توضیحی در مور ابزار و تجهیزات مورد نیاز جوشکاری ارائه می‌شود سپس بازرسیهای عینی قبل از جوشکاری تشریح می‌گردد.

الف- ابزار و تجهیزات مورد نیاز: 1- دستگاه جوش الکتروفیوژن WELDING UNIT)) 2- تراشنده (SCRAPER) 3- گیره‌های مخصوص (کلمپس- CLAMPS ) 4- لوله‌بر 5- ژنراتور برق با مشخصات مورد نیاز دستگاه جوش از نظر توان و ولتاژ خروجی (در صورت نیاز) 6- پارچه تمیز از جنس طبیعی (ترجیحاً پنبه‌ای) 7- حلالهای تمیز کننده مجاز نظیر،‌‌ متیلن کلراید، استن، اتانل (یا الکل سفید)، ستیل کلروفرو، ایزویروپانل 8- مدور کننده مجدد لوله (RETOUNDING CLAMP) 9- چادر محافظ (در صورت نامساعد بودن وضعی جوی) 10- عمق سنج (DEPTH GAUGE) 11- ترانس محافظ دستگاه جوش جهت تثبیت و کنترل ولتاژ ورودی به دستگاه جوش (در صورت نیاز) 12- ماژیک مخصوص 13- دماسنج جهت کنترل دمای محیط کار و تنظیم زمان جوشکاری (در صورت نیاز) 14- زمان سنج جهت کنترل مدت زمان جوشکاری و مدت زمان سرد شدن (در صورت نیاز ) 15- گونیا (در صورت نیاز) ب- بازرسیهای عینی قبل از انجام جوشکاری قبل از انجام جوشکاری لازم است کنترلهای ذیل جهت اطمینان از سلام لوله و اتصالات انجام شود: 1- کنترل دستگاه جوش، ابزار، لوله و اتصالات از لحاظ سازگاری: از وجود و صحت کلیه‌ وسایل مورد نیاز جوشکاری اطمینان حاصل گردد.

اتصالات و لوله با دستگاه جوشکاری از نظر مشخصات جوشکاری نظیر ولتاژ، جریان و .

سازگاری داشته باشند.

جوشکاری لوله و اتصال با دو نوع جنس مختلف رایج ( مثلاً PE 80 و PE 100) به روز الکتروفیوژن بلامانع است.

2- دو پهنی در قسمتی از لوله که مورد جوشکاری واقع می‌شود نبایستی بیش از 5/1% قطر خارجی باشد.

3- عمق هر گونه خراش،‌ شکاف، بریدگی و شیار روی سطح لوله از 10% ضخامت لوله نبایستی بیشتر باشد.

4- حداکثر عمق تورفتگی نباید بیشتر از 50% ضخامت لوله بوده و سطح آن می‌بایست عاری از لبه‌های تیز باشد.

در هر حال هر گونه فرورفتگی که منجر به تغییر ضخامت لوله با اتصال گردد غیرقابل قبول می‌باشد.

5- اتصالات بایستی تا قبل از استفاده بمنظور دور بودن از اثرات مخرب اشعه ماوراء بنفش، داخل کارتن نگهداری شود و بخاطر اینکه از هر گونه آلودگی ، گر و غبار و اثر انگشتان دست نیز محفوظ باشد لازم است در کیسه پلاستیکی در بسته باقی بماند تأکید می‌شود تنها قبل از بکار گیری اتصال از کارتن و کیسه پلاستیکی خارج گردد.

6- در شرایط جوی نامناسب مثل هوای طوفانی ، بارانی،‌ برفی و گرد و غبار زیاد لزوماً از چادر محافظ مناسب استفاده شود.

7- ژنراتور به اندازه کافی سوخت داشته باشد.

ج- روش جوشکاری در این نوع جوشکاری از اتصالات الکتریکی که دارای سیمهای نازکی در قسمت داخلی بدنه که بطور حلقوی در چند ردیف تعبیه شده استفاده می‌شود و مراحل انجام آن بشرح ذیل می‌باشد: 1- گونیا نمودن سر لوله: برای برش سر لوله بهتر است از وسایل برش نظیر لوله بر ( در انواع مختلف) استفاده شود بطوریکه قسمت برش خورده کاملاً گونیا باشد.

در صورتیکه وسایل برش مناسب در دسترس نباشد استفاده از اره معمولی بشرط اینکه دارای دندانه‌ای ریز و ظریف باشد، بلامانع است.

لازم بذکر است در صورت استفاده از اره، گونیا بردن برش بایستی رعایت شود.

2- تراشیدن محل جوشکاری در روی لوله: لازم است قبل از تراشیدن به منظور اجتناب از کند شدن تیغه وسیله تراش، محل مورد نظر را از خاک، گرد و غبار بوسیله پارچه تمیز و خشک پاک نمود.

حداکثر میزان تراش سطح لوله از 2/0 میلی متر نباید تجاوز نماید.

در صورتیکه محل تراش سر لوله باشد و عمل تراشیدن بوسیله دستی صورت گرفته باشد،‌ لازم است در پایان مرحله تراش لبه بیرونی لوله را بوسیله تراشنده پخ زد تا تراشه‌های باقی مانده، برطرف شود.

3- تمیز کردن سطوح جوش ( اتصال و روی لوله‌)‌ از هر گونه آلودگی بوسیله پارچه‌های تمیز از جنس طبیعی و آغشته به حلالهای مجاز 4- کنترل و علامت زدن میزانی از لوله که بایستی داخل اتصال قرار گرید.

5- ارجاء مورد جوشکاری باید بصورت تمیز و خشک بهم متصل شوند.

6- بمنظور تثبیت و رعایت همترازی اکیداً لازم است اجزاء مورد جوشکاری قبل از شروع جوشکاری در گیره‌ها مخصوص قرار گیرد.

7- کنترل میزان فرورفتگی لوله در اتصال.

8- عمل جوشکاری بایستی مطابق دستورالعمل دستگاه جوشکاری انجام گردد.

9- بمنظور اطمینان از تثبیت اجزاء جوش تا پایان زمان سرد شدن (Cooling time) لازم است خاتمه‌ زمان سرد شدن در کنار اتصال (روی لوله) درج گردد.