دانلود مقاله روزه چیست

روزه چیست؟
روزه ( (Fast به معنای کم خوردن نیست ، بلکه به معنای خودداری از خوردن، آشامیدن ، داشتن روابط جنسی، سخن گفتن و بالاخره پرهیز از کار کردن در فرهنگهای مختلف به نام روزه داری شده است.

در میان بومیان استرالیا بر هر زنی واجب بوده که پس از فوت شوهرش به تناسب از چند روز تا یکسال روزه بگیرد و سخن نگوید.

روزه در دیانت یهود قبل از مسیحیت بود چنانچه حضرت مریم نیز بر طبق آیات نذر می نماید روزه بگیرد و با احدی سخن نگوید.

صائبی ها و مانویان و مسیحیان از بعضی خوردنیها اجتناب می کنند و ما مسلمانان از خوردن و آشامیدن خودداری می کنیم.

و دستورات دیگری نیز در این رابطه هست که البته با منع از خوردن همین مقدار ماده غذایی که امعاء و احشاء را به فعالیت وادار می نماید، هدف از روزه حاصل نمی شود.

2- زمان روزه داری در قرآن کریم چیست؟
قرآن کریم آغاز روزه داری مسلمانان را از زمان بازشناخته شدن رشته های سیاه و سفید آسمانی از یکدیگر تعریف می کند.
مسلمانان در آن زمان ساعت نداشتند و به همین علت بهترین شناسایی شروع وقت روزه داری نظر انداختن به آسمانها بوده .
در حقیقت تعیین زمان روزه یکی از هزاران معجزه ای است که توسط قرآن مطرح شده است.

طرز طلوع و غروب خورشید در مناطق استوایی چنان است که از وسط آسمان می گذرد و هر چه به دو قطب نزدیکتر می شویم.

خوشید زاویه نشین تر می شود و از گوشه ها عبور می کند و در مکانهایی وجود دارند که با یک چشمک زدن خورشید و سوسو کردن نور و در حقیقت پیدایش نوارهای سفید و روشن متمایز از سیاه، می توان شب و روز را از یکدیگر باز شناخت و در حقیقت تعیین وقت قرآن را به عنوان اعجاز پذیرفت( تمیز خطوط نورانی خورشید از تاریکی های شب در تمام نقاط مسکونی کره زمین، امکان پذیر و بهترین وسیله شناسایی است) طول روزه مسلمانان از طلوع اولین اشعه خورشید تا غروب آخرین شعاع آن است
طرز طلوع و غروب خورشید در مناطق استوایی چنان است که از وسط آسمان می گذرد و هر چه به دو قطب نزدیکتر می شویم.

خوشید زاویه نشین تر می شود و از گوشه ها عبور می کند و در مکانهایی وجود دارند که با یک چشمک زدن خورشید و سوسو کردن نور و در حقیقت پیدایش نوارهای سفید و روشن متمایز از سیاه، می توان شب و روز را از یکدیگر باز شناخت و در حقیقت تعیین وقت قرآن را به عنوان اعجاز پذیرفت( تمیز خطوط نورانی خورشید از تاریکی های شب در تمام نقاط مسکونی کره زمین، امکان پذیر و بهترین وسیله شناسایی است) طول روزه مسلمانان از طلوع اولین اشعه خورشید تا غروب آخرین شعاع آن است و بدین ترتیب در کشورهایی که بین خط استوا تا مدارهای 67 درجه عرض جغرافیایی شمالی و جنوبی تقریباً واقعند، تشخیص زمان آغاز و هنگام پایان روزه داری آسان بوده و اگر کسانی باشند که در اراضی بین 69 درجه تا قطبین واقعند بر حسب آنچه فقها اظهار داشته اند می توانند تقسیمات متعادلی بمنظور فوق بنمایند بدین ترتیب: وقت روزه داری مسلمانان از طلوع فجر صادق تا مغرب شرعی بوده و تشخیص ایندو زمان یعنی آغاز و پایان آن برای همه و حتی کسانیکه حس تشخیص شان ضعیف است آسان می باشد.

3- چرا سی روز روزه می گیریم ؟

سالی چند روز روزه شدن و گاهی در یک ماه یک یا چند روز را انتخاب کردن مدت روزه داری است که امروز جهانیان هر کدام بنحوی آنرا پذیرفته اند.

در بین مسلمانان روزه واجب هر ساله در انحصار ماه رمضان است که تقریباً سی روز می شود.

بندیکت ( Benedict) دانشمند فیزیولژی یک دوره روزه را سی و یکروز دانسته می گوید در این مدت در ترکیب خون هیچگونه اختلاطی بهم نرسیده و آن نوری که در بعضی از روزه داران دیده می شود یک حالت جوانی و نشاطی است که برای روزه داران رخ می دهد.

دکتر ژان فروموزان( Jean Fromosan) می گوید ذخایر کلیکوژن کبدی و پروتئین خون و ذخیره چربی که در مرد سی درصد و در زن بیست درصد است برای یک ماه بدن کافی است.

دکتر الکسیس کارل(222 انسان وجود ناشناخته) در باره روزه مطالبی دارد تا آنجا که می گوید با روزه داری قند خون در کبد میریزد و چربیهائی که در زیر پوست ذخیره شده اند و پروتئین های عضلات و غدد و سلولهای کبدی آزاد می شوند و بصرف تغذیه می رسند که چون با سخن ژان فروموزان که گفت بعضی عناصر ذخیره ای بدن برای سی روز کافیست در کنار یکدیگر قرار داده شود نتیجه می گیریم که در ظرف مدت یک ماه روزه داری آدمی دارنده یک بدن تازه تعمیر شده و آزاد گردیده از قید و بند سموم و کهنه هاست.

بعلاوه نباید اثر فاصله هلال تا محاق و ماه را که قریب 30 روز می شود فراموش نمود یعنی گردش آسمانها نیز مدت روزه داری را سی روز اعلام داشته و می دارند.

کسانی دیگر نیز از متخصصین هستند که ذخائر بدنی را برای سی روزه روزه داری مناسب و کافی دانسته اند و می دانیم اولین روز پس از ماه روزه یعنی روز اول شوال را نمی توان روزه گرفت و آنرا حرام شمرده اند، این مسئله برای یکنواخت بودن مسلمانان و تشویق آنها است در اینکه باید هماهنگ و در یک صف بوده و برای حفظ حدود و ثغور دستورات اسلامی کوشا باشد.

4- تنفس ، تازه کردن هواست، روزه ، تازه کردن غذاست هماهنگونه که تنفس عمیق یکنوع تازه کردن هوای در ریه هاست روزه نیز یک تازه کردن مواد غذایی در بدن می باشد.

تنفس عمیق برای شستشوی هوای داخل بدن و روزه برای شستشوی الکترولیت ها و عصاره های غذائی بین بافتی است.

آدمی هر دقیقه 16 نفس می کشد هر تنفس یک دم و یک بازدم معمولی دارد که شمارش، نوع و مقدارهوائی که وارد و خارج می گردد معین بوده و خود کار انجام می گیرد ولی تنفس عمیق یک دم و بازدم شدیدتری است که طبق دستورات بهداشتی بجای آورده می شود.

بهداشت اجازه نمی دهد برای تنفس عمیق جز از هوای لطیف و نظیف استفاده کرد به همین ترتیب با یک جمله" مسلمان در ماه رمضان مهمان خداست" آوردن غذای ناسازگار و مسموم کننده و غیر حلال را بر سر سفره چنین میزبانی ممنوع ساخته است.

نه آنکه در بقیه سال خوردن غذای حرام و ناسازگار اشکالی نداشته باشد بلکه مقصود اینست، چون یکی از خواص روزه دفع سموم است در این ماه مراقبت بیشتری باید نمود که از جذب مجدد سموم جلوگیری بعمل آید.

و در واقع ماه رمضان ماه تمرین و آزمایش برای انتخاب سفره ای سازگار در سراسر سال است.

سفره ای که میزبانش" خداست" و میهمانش نباید بر آن مسموم گردد.

تنفس عمیق از هوای لطیف وبازدم هوای آلوده است که تکرار آن سبب می شود به طور کلی همه ریه ها بلکه سراسر بدن تصفیه گردد به همین طریق روزه های متوالی نیز موجب خروج کلیه سموم از مجاری و فواصل بین سلولی وبافت ها می گردد.

اولین تنفس عمیق سبب می شود نزدیک به دو لیتر هوا که 5/1 لیتر بیش تر از هوای دم عادی است بنام هوای تکمیلی وارد ریتین گردد و در بازدم شدید و عمیق باز 5/3 لیتر هوا که مجموعه ای از بازدم عادی و هوای اندوخته است بنام ظرفیت حیاتی از دهان خارج می شود و چون در بازدم بسیار عمیق هم شش ها نمی توانند کاملاً روی هم جمع شوند لذا حدود یک لیتر هوا به نام هوای همیشگی در ریه ها باقی می ماند، اینک باز برای تصفیه باقیمانده یک تنفس عمیق دیگر دستور داده می شود که می توان حساب کرد پس از چند مرتبه ، هوای داخل ریه ها کاملاً نزدیک به هوای تازه خواهد بود.

روزه نیز به همین نحو است که روز اول مقداری از تمام اندوخته های اضافی که بسیاری از آنها برای اعضا مسمومیت نسبی دارد از بدن خارج می شود و جای آنها را جذب شده های تازه می گیرد و به همین نحو چنانچه خواهیم گفت با تکرار روزه گویا منبع آبی را که راکد بوده هر روز مقداری از آن را برداریم و آب پاکیزه بجای آن بریزیم تا اینکه به طور قطع یک ماه بگذرد پس از این مدت بدن غوطه ور در آبها و الکترولیت ها و عناصر تازه ای خواهد بود.

5- یک بحث جالب علمی در مورد روزه بفرمائید سه لیوان مایع برای خوردن بیاورند .

سه لیوان موجود آب آشامیدنی، آب هندوانه و شیرگاو است- به عبارتی مایعات جدا شده از جماد- نبات- حیوان.

ساختمان شیر( آب حیوان) نزدیکتر و سازگارتر ببدن است و در درجه دوم آب گیاه و آخر آب اشامیدنی.

آب قسمت اعظم هر سه را تشکیل می دهد و پس از خوردن باید آب زیادی بصورت ادرار و غیره دفع گردد اما: آب سنگ ( آب آشامیدنی ) پس از چند روز( شاید 12 روز) خارج می شود آب گیاه بیشتر و باز آب حیوان زیادتر، بدین معنی که آب شکاف سنگها جذب و وارد خون و سرانجام بین انساج و بافت ها قرار گرفته آب موجود و ذخیره 12 روز قبل را خارج می سازد.

ذرات رادیو اکتیو بغذائی افزودند و بکیفیت هضم و جذب ودفع آن با دنبال کردن ذرات وقوف حاصل کردند.

برای روشن شدن مطلب و اینکه مقصود ما از بحث چیست تحت عنوان مطالعات متابولیسمی شرحی داده می شود!

(Metabolism – Studies) ( مطالعات متابولیسمی): آنچه می خوریم تصور می شود صرف سوختن و تهیه انرژی برای بدن می شود و دفع می گردد ولی تصوری نادرست بوده، اینگونه است که بدن عنوان حوضی داشته که غذا از طرفی وارد و از طرف دگرش خارج می شود، مثلاً مواد قندی از جانبی وارد شده و از جانب دگر بمصرف سوختن رسیده دفع می گردد و آنرا حوض متابولیسمی (Metabolic – Pool) نامیده اند.

آنچه وارد می شود تازه است و باید تازه هم باشد و آنچه خارج می شود از مانده ها و کهنه هاست و باید هم فاسدها و مانده ها خارج شوند( چنانچه تطهیر ظرف جهانی نیز چنین است که تازه ها و کودکان بیایند و مانده ها و فرتوتها بروند).

اکسیژنی که امروز وارد بدن می شود 6 ماه بعد خارج شده و کلسیم امروز 180 روز بعد مصرف می گردد.

اگر ازت رادیو اکتیو در غذا باشد چند هفته بعد آنرا در ادرار می بینیم.

برای تعیین خط سیرکربن معمولی، کربن دیگری که وزن اتمی 14 دارد بکار می برند.

کربن گلوکز معمولی 12 است و اگر 14 باشد گلوکز رادیواکتیو است که مدتها بصورت گاز کربنیک بعنوان یک کاتالیزر در بدن می ماند و سپس دفع می شود و همینطور برای اکسیژن با وزن اتمی 15 آنرا انتخاب می نمایند که نصف عمرش 124 ثانیه است.

اکسیژنی که در تانک و کپسول است 15 است و اگر با این اکسیژن گاز کربنیک در بدن درست شد بعلت آنکه با آهک جذب شده باید رادیو اکتیو باشد و به علت ماندن این عناصر در بدن است که بدن را حوض متابولیسم می نامند و وارد شدن نوها به بدن و خروج کهنه ها و توقف فیمابین را - Dynamic State .

هم اکنون فکر کنید با این همه سرو صدا که در خوردن یک ذره آب بوجود می آید آیا کافیست که با چند روز روزه داری توقع داشت که همه فاسدها و کهنه ها جای خود را به تازه ها بدهند یا باید با روزه های متوالی به چنین نتیجه و مقصودی رسید؟

ابعاد فلسفه روزه اشاره کرد و گفت: ۷محور مهم و اساسى در باب روزه در آیات۱۸۳ تا ۱۸۷ سوره مبارکه بقره مورد اشاره واقع شده است.

روزه 7 محور دارد:۱ـ روزه استمرار حکمى است که در تمام ادیان الهى سابقه داشته است و از این منظر یک تشریع تأسیسى به حساب نمى آید.

۲ـ روزه یک سنت الهى است.

۳ـ تأکید فراوانى شده است که روزه براى ایجاد تقوا و پروادارى تعیین شده است، اگرچه منشأ منافع و خیرات بسیارى براى فرد و جامعه نیز محسوب مى شود.

۴ـ در حکم روزه، مدت زمان مشخصى در طول سال تعیین شده است.

۵ـ روزه یک حکم انسانى است و بنابراین در حدود توان و امکانات و شرایط انسان وضع و تشریع شده و محدودیت توانایى بشر در مورد آن لحاظ شده است.

۶ـ عمل به فریضه در ماه بسیار عزیز و مهمى تعیین شده، در ماهى که قرآن مجید، این کلام الهى نازل شده است.

۷ـ اهمیت روزه به قدرى بالاست که نباید صرفاً به شکل انجام یک دستور دینى به آن نگریست بلکه به خاطر پاسداشت لطف و توجهى که خداوند در این ماه عزیز بر بندگان خود روا کرده است، باید دقت وتوجه ویژه اى نسبت به انجام آن مبذول داشت.

«ایازى» درباره دیگر ابعاد روزه، گفت: «یکى ازدیگر ابعاد روزه، امساک در سخن گفتن است که باعث خواهد شد دچار آلودگى هایى مانند غیبت و تهمت نشویم و در مجموع احترام و شخصیت افراد و جامعه را حفظ کنیم.

وى در مورد فلسفه روزه از دیدگاه قرآن مجید، اظهار کرد: قرآن، براى انسان و جامعه و کرامت انسانى اهمیت فراوانى قائل است و از دیدگاه قرآن هرانسانى نسبت به جامعه وافرادى که در اطراف او زندگى مى کنند، داراى مسؤولیت بوده و تنها درباره خود مسؤولیت ندارد.

از این رو انسان مکلف است که نسبت به امورى چون شکل زندگى و معیشت جامعه داراى تعهد ومسؤولیت باشد.چه کسى مى تواند وضعیت جامعه و مردم خود را به خوبى درک و دریافت کند، بى تردید کسى که از نزدیک و به طور ملموس و عینى این وضعیت را درک کرده باشد.

بنابراین فردى که روزه مى گیرد، به خوبى احساس گرسنگى و فقر را دریافت خواهد کرد.

به تعبیر بهتر، فلسفه روزه این است که هر انسانى به صورت ملموس و عینى، احساس گرسنگى، فقر و ندارى را بر حسب اختیار و اراده شخصى درک کند و نسبت به معضلات و دردهاى جامعه خود بیگانه نباشد و این عمل لذت فراوانى را در پى دارد.

اهمیت: اهمیت روزه آنقدر زیاد است که با زندگى و زنده ماندن انسان عجین است .

روزه زباله‏ها و مواد اضافى و جذب نشده بدن را مى‏سوزاند، و در واقع بدن را «خانه تکانى‏» مى‏کند .

ضرورت: در این برهه از زمان، بخاطر مصنوعى گشتن زندگى و خوردنیها و نوشیدنیهاى شیمیایى‏زا، زندگى و محیط زیست‏بشر، با خطر جدى مواجه گشته است .

یکى از بهترین راه درمان این همه بیماریهاى جسمى و روانى «روزه درمانى‏» است که به روزه شکم، جسم را درمان بخشیم و با روزه نفس، جان و روان خود را .

یکى از فقره‏هاى دعاى ماه رمضان که دعاى بین المللى هم هست این است که: «اللهم اشف کل مریض‏» خدایا تمام بیماران جهان را شفاببخش .

به امید روزى که جهانیان به خاطر درمان بیمارى جسمشان هم که شده سراسیمه به روزه درمانى روى بیاورند و عظمت‏هاى اسلام را قطره‏اى بنوشند .

انواع روزه: روزه به عبارات مختلف، تقسیمات مختلفى را به خود اختصاص مى‏دهد .

تقسیمات روزه در فقه عبارت است از: 1 - روزه واجب، 2 - روزه حرام، 3 - روزه مستحب، 4 - روزه مکروه .

روزه‏هاى واجب عبارتند از: 1 - روزه ماه رمضان، 2 - روزه قضاء ماه رمضان، 3 - روزه کفاره، 4 - روزه قضاى پدر [یا مادر] بر پسر بزرگتر، 5 - روزه‏هاى نذر و عهد، 6 - روزه‏هاى استیجارى .

روزه‏هاى حرام عبارتند از: 1 - عید فطر (اول شوال)، 2 - عید قربان (دهم ماه ذى الحجه)، 3 - روزه‏هاى ضررى، 4 - روزه‏هاى مستحبى زن و فرزند اگر حق شوهر از بین برود و باعث اذیت پدر و مادر شود جایز نیست .

روزه‏هاى حرام دیگر نیز هست که در کتابهاى مفصل گفته شده است .

روزه‏هاى مکروه عبارتند از: 1 - روزه روز عاشورا، 2 - روزى که انسان شک دارد روز عرفه است‏یا روز عید قربان، 3 - روزه میهمان بدون اجازه میزبان .

روزه‏هاى مستحب: روزه تمام روزهاى سال، غیر از روزهاى حرام و مکروه که در بالا بیان گشت، مستحب است، ولى بعضى از روزها تاکید بیشترى دارد .

که براى توضیح بیشتر به رساله عملیه، به همین بخش مراجعه نمائید .

تقسیم روزه به اعتبار دیگر: امیرالمؤمنین (ع) مى‏فرمایند: «صیام القلب عن الفکر فى الآثام افضل من صیام البطن عن الطعام‏» (4) روزه دل از [براى] اندیشه در [ترک] گناهان، بهتر از روزه شکم است از غذا خوردن و آشامیدن .

در این حدیث‏شریف به دو نوع روزه اشاره شد: 1 - روزه جان .

2 - روزه جسم .

روزه جسم مرحله نازله روزه است و گستره آن محدود به زمان خاص مى‏باشد .

روزه جسم و شکم آسان است و هر کس با اراده اندک مى‏تواند از عهده آن برآید .

نخوردن و نیاشامیدن چند ساعت، چیزى نیست که براى یک انسان متدین مشکل ساز باشد .

انسان توانایى دارد چندین روز، چیزى نخورد و نیاشامد و در عین حال زنده و سالم بماند .

آنچه مهم است، روزه جان است که دامنه بسیار گسترده دارد و در عین حال بسیار سخت و دشوار است .

چیزى نیست که هر کس بتواند به آسانى بدان دسترسى پیدا کند و یا به صرف دست‏یازیدن به روزه جسم و شکم، بتواند بدان دست‏یابد .

ملازمه‏اى بین روزه جسم و روزه جان وجود ندارد .

روزه جسم و شکم، تنها مى‏تواند مقدمه‏اى براى رسیدن به مرحله روزه جان باشد .

رفع و دفع از خطورات ذهنى، خیالات، شبهات، انگیزه‏ها و غرضها، شهوات عملى و .

.

، چیزى نیست که به صرف روزه جسم بدست آید .

در مرحله روزه دل، تمام اعضا و جوارح انسان روزه‏دار است .

گوش انسان روزه دارد .

چشم و نگاه انسان روزه دارد .

زبان انسان روزه دارد .

ذهن انسان روزه دارد .

نفس کشیدن و نفسها روزه دارند .

در خوردن و خوابیدن و در خلوت و جلوت روزه دارند .

در حدیثى دیگر، امیرالمؤمنین (ع) مى‏فرمایند: «صوم النفس امساک الحواس الخمس عن سائر المآثم و خلو القلب من جمیع اسباب الشر» .

(5) روزه جان، خوددارى کردن حواس پنجگانه از باقیمانده گناهان است و خلوت و آسوده ماندن دل از تمام اسباب پلید .

اگر «جان‏» انسان روزه باشد، حواس پنجگانه، براى همیشه حواسش جمع خواهد بود وبه سوى پلیدیها و پلشتیها، پا نخواهد نهاد .

این نماز و روزه و حج و جهاد هم گواهى دادنست از اعتقاد (6) على (ع) مى‏فرمایند: «صوم النفس عن لذات الدنیا انفع الصیام‏» .

(7) روزه جان از خوشیهاى (پست) دنیا سودمندترین روزه‏ها است .

سرچشمه تمام بیماریهاى روانى، شبهات علمى واخورده است و شهوات عملى .

براى مبارزه با این نوع بیماریهاى خطرساز و خانمانسوز چه باید کرد؟

آیا با «سلاحهاى هسته‏اى‏» مى‏توان آن را مهار کرد؟

بطور یقین جواب این سؤال منفى است و اگر تمام سلاحهاى گرم و سرد موجود در دنیا را بر سر «شهوات عملى‏» فرو نشانند، نه تنها شعله آتش آن خاموش نمى‏شود بلکه آتش آن شعله‏ورتر خواهد گشت .

سرطان پنهانى است که با هیچ دارویى درمان نیابد .

تنها راه معقول مبارزه با آن، «سیر و سلوک علمى و عملى‏» است و این بدست نمى‏آید مگر از راه دین خداپسند و آن دین خداپسند، دین اسلام است که داراى شاخ و برگهاى بیشمارى است .

روزه یکى از شاخ و برگهاى دین اسلام است که در درمان بیماریهاى روانى بسیار نقش آفرین است، همانطوریکه به اعتراف دوست و دشمن، در درمان بیماریهاى «تن‏» نقش بسزایى دارد .

در بخشى از کتاب «روزه روش نوین براى درمان بیماریها» آمده: «امساک و روزه اختیارى و منظم، آثار مخصوصى در بدن پدید مى‏آورد که بیماریهاى غیر قابل علاج از نظر پزشکان را بهبودى مى‏بخشد .

همان بیماریهایى که اگر تمام داروها و وسایل پزشکى جهان را در اختیار پزشکان قرار دهید آنها را قابل علاج نمى‏دانند .

» (8) خلاصه: چرا یک طبیب روسى براساس تجربیات و بدعت، بحث «روزه درمانى‏» را مطرح کرد و روزه درمانى هم نمود ولى مسلمانان از منابع و مبانى بزرگ اسلامى چنین استفاده‏هایى را نبردند و از غریبه‏ها، سبقت نگرفتند؟

!

آیا از کلام زیباى حضرت امیر (ع) «روزه درمانى و درمان هر بیمارى‏» بدست نمى‏آید؟

معناى دقیق و عمیق این حدیث نورانى چه مى‏تواند باشد؟

«صوم النفس امساک الحواس الخمس عن سائر المآثم و خلو القلب من جمیع اسباب الشر» یعنى چه؟

آیا با عمل به این حدیث زیبا تمام بیماریهاى روانى و فراروانى درمان نمى‏گردد؟

آیا در صورت عمل به اینگونه روایات، جوامع انسانى به مدینه فاضله تبدیل نمى‏گردد؟

فلسفه روزه 1 - تقویت اراده و ایمان: على (ع) مى‏فرمایند: «ان افضل ما توسل به المتوسلون الى الله سبحانه الایمان به و برسوله .

.» همانا بهترین چیز که نزدیکى خواهان به خداى سبحان بدان توسل مى‏جوید، ایمان به خدا و پیامبر، و جهاد در راه خداست، که موجب بلندى کلمه مسلمانى است و یکتا دانستن پروردگار که مقتضاى فطرت انسانى است; و برپا داشتن نماز که آن ستون دین است، و دادن حق مستمندان - زکات - که واجب شرع مبین است .

و روزه ماه رمضان که نگهدارنده از عقاب است - و بازدارنده عذاب (9) ایمان به اینکه روزه ماه رمضان نگهدارنده از عقاب است و بازدارنده عذاب خود باعث تقویت ایمان مى‏گردد و موجب امیدوارى نسبت‏به سرنوشت آینده و چنین کارى ایمان و اراده انسان را قوى مى‏کند و سرنوشت و آینده انسان را روشن و از هاله ابهام بدر مى‏آورد .

على (ع) در جاى دیگر مى‏فرمایند: «علیکم بصیام شهر رمضان فان صیامه جنه حصینه‏» .

(10) بر شما باد به روزه ماه رمضان، زیرا روزه این ماه سپرى است، نگهدارنده از آتش جهنم .

2 - خودسازى: روزه دروازه بزرگ عبادت است .

به این معنا که خودسازى و مقاومت در انجام عبادات را از روزه باید شروع نمود .

(11) امیرالمؤمنین در این زمینه مى‏فرمایند: «بندگان خدا; پرهیز از نافرمانى خدا، دوستان او را از در افتادن در حرامهاى او نگهداشته است، و دل آنان را به ترس وى همراه داشته است; چندانکه شبها بیدارشان مى‏دارد، و روزهاى گرم را با تشنگى بر آنان به سر مى‏آرد .

آسایش عقبى را با رنج دنیا به دست آورند، و سیرآبى - آنجا - را با تشنگى خوردن - در اینجا - .» (12) این پیام خداوند است که: «فان مع العسر یسرا، ان مع العسر یسرا» .

(13) به دنبال هر سیاهچاله، دو سپید چشمه‏اى است .

به دنبال هر تشنگى اى، تشریفات و تشویقاتى است و به دنبال هر گرسنگى و خودسازى، سودى .

امیرالمؤمنین (ع) در این زمینه به درمانگاه و درمانگران بزرگى اشاره مى‏کند که هم مجهز به تمام امکانات درمانى هستند و هم مجهز به درمانگران متخصص .

مى‏فرماید: «.

خمص البطون من الصیام‏» .

(14) مردمى که چشمانشان از گریه تباه، شکمهایشان از روزه لاغر، و به پشت چسبیده، لبهایشان از دعا خشک، و پژمرده گردیده، رنگها زرد از شب زنده دارى - بسیار - بر رخسارشان گرد فروتنى پدیدار .

مولوى مى‏گوید: هست روزه ظاهر، امساک طعام روزه معنا، توجه دان تمام این دهان بستن دهانى باز شد که خورنده دانه‏هاى راز شد جوع مر خاصان حق را داده‏اند تا شود از جوع شیر زورمند به هر تقدیر «روزه درمانى‏» را بیگانگان از اسلام عزیز و روح آیات و روایات ما گرفته‏اند، نه اینکه خودشان خلاقیت‏به خرج داده‏اند و آن را کشف کرده‏اند .

سعدى گوید: اندرون از طعام خالى دار تا در او نور معرفت‏بینى تهى از حکمتى بعلت آن که پرى از طعام تا بینى حضرت امیر (ع) مى‏فرمایند: «والصیام ابتلاء لاخلاص الخلق‏» .

(15) خداوند روزه را واجب کرد تا اخلاص آفریدگان آزموده گردد .» اخلاص باید در آزمایشگاه بزرگ رمضان، کاربردى گردد، نه تنها اخلاص بلکه تمام تئوریهاى دینى و ارزشى را باید آزمود و در آزمایشگاه بزرگ رمضان و .

، کاربردى ساخت .

در جاى دیگر حضرت امیر (ع) مى‏فرمایند: «و مجاهده الصیام فى الایام المفروضات، تسکینا لاطرافهم، و تخشیعا لابصارهم .

.» .

و روزه گرفتنهاى دشوار، در روزهایى که واجب است تا اندامشان بیارامد با این کار، و دیده‏هایشان خاشع شود و جانهاشان خوار .

و سبک ساختن دلهاى آنان، و بردن خودبینى از ایشان، به فروتنى که در این عبادتهاست: از چهره‏هاى شاداب را به تواضع برخاک سودن، و با چسبانیدن اندامهاى پاکیزه بر زمین، خردى خویش را نمودن، و رسیدن شکمها به پشت‏به فروتنى و خوارى به خاطر روزه دارى .» (16) بیگانگان بى‏خبر، از روزه دراسلام یا روزه‏ها و امساک‏هایى که خود تجویز مى‏کنند را، فقط ضامن سلامى تن و جسم تنها مى‏دانند ولى غافل از اینکه روزه در اسلام، بر فراروان هم اثر گذار است و بسیارى از بیماریهاى روانى، فشارهاى عصبى و فشارهاى روانى را مى‏توان از طریق روزه درمان کرد .

و راز اصلى از روزه در اسلام، دست‏یافتن به سلامتى جان است، که اگر انسان به سلامتى جان دست نیابد، تمام هستى خویش را باخته است .

ولى موحدان واقعى، شیعیان و انسانهاى کامل سلامتى تن را مرتبه نازله روزه مى‏دانند و هدف بلند از روزه، درمان روانهاو فراروان است‏بلکه برد و گستره روزه در اسلام، الى یوم القیامه ادامه دارد .

3 - استکبار زدایى و استکبار ستیزى: بنیانگذار استکبار، ابلیس رجیم است، براى درمان بیمارى استکبار، باید به ستیز با آن برخاست و از راه جهاد اصغر و بدنبال آن جهاد اکبر، با آن به مبارزه پرداخت .

این جنگ الى یوم القیامه ادامه خواهد داشت و پایان ندارد وصلح و سازش در آن صورت نمى‏گیرد .

بقیه در صفحه 36 حضرت امیر (ع) مى‏فرمایند: «اگر خدا رخصت کبر ورزیدن را به یکى از بندگانش مى‏داد، به یقین منتى را بر پیامبران گزیده و دوستانش مى‏نهاد، لکن خداى سبحان بزرگمنشى را بر آنان ناپسند دید وفروتنى را پسندید .

پس پیامبران - از روى فروتنى - گونه‏هاى خود را بر زمین چسبانیدند، و چهره‏هاى خود را به خاک مالیدند، و برابر مؤمنان فروتنى نمودند و خود مردمانى مستضعف بودند .

خداى‏شان به گرسنگى آزمود و به سختى مبتلایشان فرمود، و با ترس و بیمارى امتحانشان کرد و با زیر و زبر کردنشان در سختیها، ایمانشان را پدید آورد .» (17) اهداف همه پیامبران استکبار زدایى و استکبار ستیزى بود از یک طرف و تربیت نیروى انسانى بود از طرف دیگر .

على (ع) در جاى دیگر مى‏فرمایند، یکى از اهداف بزرگ عبادات از جمله روزه، استکبار زدایى است .

مى‏فرمایند: «والتصاق کرائم الجوارث بالارض تصاغرا، و لحوق البطون بالمتون من الصیام تزللا» .

(18) و با چسبانیدن اندامهاى پاکیزه بر زمین خردى خویش را نمودن، و رسیدن شکمها به پشت‏به فروتنى به خوارى به خاطر روزه‏دارى .

منبع: ماهنامه پاسدار اسلام، شماره 228 http://www.javannewspaper.com http://www.aqrazavi.org