دانلود مقاله مهدویت در ادیان الهی

مهدویت
«گفت و گو از موعود ادیان و منجی آخرالزمان گفت و گویی است دیرین با عمری به درازای خلقت انسان و سکنای او در عرصه خاک.

این تاریخ بلند و اشتراک آن در میان همه اقوام و ملل حکایت از فطری بودن این معنا در نوع انسان دارد.
موعود ادیان نه یک پندار و یا خرافه و نه محصول دوران سخت زندگی بلکه واقعیتی است که ریشه در جان انسان دارد.

از یک سو عقل آدمی و از دیگر سو بیان مشترک همه پیامبران الهی، تمامی حکیمان فرزانه، قدیسان آزاده و ادبیات همه اقوام و ملل این نکته را تایید کرده و بدان صحه می گذارد.
اگر بخواهیم چکیده تمام آرای موجود درباره منجی و موعود ادیان و آنچه را که جملگی منتظران موعود برآن متفق اند در چند کلمه خلاصه کنیم، جز این سه امر به دست نمی آید:
₪ رویکرد معنوی به عالم
₪ عدالت فراگیر
₪ کوتاه شدن دست ابلیس از همه ساحت های فکری،فرهنگی و مادی حیات انسان.
بنابراین بر ما و بر همه کسانی که به نوعی مشتاق گفت و گو از موعود ادیان و منجی آخرالزمانیم، ضروری است که بدانیم در کجای تاریخ به سر می بریم و خود را برای آمدنش مهیا کنیم، مبادا که بیاید و ما را خفته ببیند.»
در ادامه مطالب به بررسی مساله مهدویت از دیدگاه دین مقدس اسلام، دین مسیحیت، دین یهودیت و ...

می پردازیم.

عقیده به ظهور حضرت مهدی (علیه السلام)در اسلام:
مساله مهدویت و ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) به عنوان منجی بشریت، مساله ای است که در دین اسلام اهمیت زیادی بدان داده شده است، تا جایی که روایات فراوانی از طریق شیعه و سنی در این زمینه وارد شده است.
محتوای این روایات شامل خصوصیات ظاهری به همراه جرئیاتی درباره نحوه ظهور و حکومت جهانی ایشان می باشد.

مساله مهدویت و ظهور منجی آخرالزمان به عنوان آخرین رهبر آسمانی که در پایان جهان ظهور خواهد کرد، مساله ای است که از همان نخستین روزهای ظهور اسلام به مسلمانان نوید داده شده است و مورد قبول همه فرق و مذاهب اسلامی می باشد.
عده ای از افراد معاند کوشیده اند تا این عقیده را فقط مختص به شیعه بدانند در حالی که این عقیده اختصاص به شیعه ندارد بلکه مورد قبول عموم مسلمانان از همه فرق و مذاهب اسلامی است.
عقیده به ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) یکی از ضروریات دین مقدس اسلام است و منکر آن از آیین اسلام بیرون است.
بر طبق وعده های قران کریم و روایات، عموم مسلمانان عقیده دارند، در آخرالزمان مردی از اهل بیت ظهور خواهد نمود که عدل و داد را برقرار خواهدکرد و بر همه جهان مسلط می گردد.
در سایه چنین حکومتی ظلم، جور، جفا، تعدی،تجاوز، جنایت و خیانت ریشه کن می گردد و برادری و برابری و عدالت و محبت همه جا را فرا می گیرد.

تعالیم سعادت بخش اسلام به بهترین شکل به اجرا درمی آید و آیین جاوید رسول اکرم بر همه سرزمین ها سایه گستر می شود.
در سایه چنین حکومتی ظلم، جور، جفا، تعدی،تجاوز، جنایت و خیانت ریشه کن می گردد و برادری و برابری و عدالت و محبت همه جا را فرا می گیرد.

تعالیم سعادت بخش اسلام به بهترین شکل به اجرا درمی آید و آیین جاوید رسول اکرم بر همه سرزمین ها سایه گستر می شود.

این مطالب فشرده آن چیزی بود که عموم مسلمانان به ویژه شیعیان دوازده امامی درباره حضرت مهدی(علیه السلام) به آن عقیده دارند.

اینک به ذکر چند روایت در این زمینه که بیان کننده دیدگاه شیعه است می پردازیم.

پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله و سلم) مى فرماید: «من أنکر القائم من ولدی فقد أنکرنی» «هرکس که قائم(علیه السلام) از فرزندان مرا انکار کند به راستى که مرا انکار کرده است».

و در حدیث دیگر مى فرماید: «من أنکر القائم من ولدی فی زمان غیبته مات میتهً جاهلیهً»3 «هرکس که مهدى قائم(علیه السلام) از فرزندان مرا در زمان غیبتش انکار کند به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است».

امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «اللهم إنک لا تخلو الأرض من حجه لک على خلقک ظاهرا أو خائفا مغمورا لئلا تبطل حججک و بیناتک» پروردگارا!

به راستی که تو زمین را از کسی که برهان بر وجود تو است در نزد مخلوقاتت، خالی نمی گذاری در حالی که او آشکار است یا خائف و پنهان است برای این که حجج و دلایلت باطل نگردد».

و اما در مورد دیدگاه اهل سنت راجع به مساله مهدویت باید گفت که بزرگان اهل سنت نیز مانند شیعیان، منکر این اصل را خارج از دین مقدس اسلام می دانند و احادیث بسیاری را از طریق گروه بسیاری از صحابه و تابعین در کتاب های خویش نقل نموده اند.

«ناگفته نماند که پیروان مذاهب اسلامی عموما در این مساله که آینده بشریت، سرانجام به حکومت جهانی مهدی موعود(علیه السلام) ختم خواهد شد، با یکدیگر موافقند و فقط در برخی از جزئیات اختلاف نظر دارند، مانند: برخی معتقدند که ایشان از نسل امام حسین(علیه السلام) هستند و برخی ایشان را از نسل امام حسن(علیه السلام) دانسته اند, یا این که عده ای معتقد به عدم تولد ایشان هستند و می گویند در اینده متولد خواهد شد و عده ای مانند شیعیان معتقد به تولد و حیات ایشان هستند.» اینک به ذکر چند حدیث از منابع اهل سنت در مورد مساله مهدویت می پردازیم: 1- پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: «هنگامى فرا مى رسد که زمین پر از ظلم و جور شود، آن وقت مردى از خاندان من قیام مى کند هفت ـ یا نُه ـ سال در روى زمین حکومت مى کند، و زمین را پر از عدل و داد مى نماید.» 2- پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: «چگونه خواهید بود هنگامى که عیسى بن مریم(علیه السلام)در میان شما نازل شود و امام شما از میان خود شما باشد؟» 3- پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: «در آخر الزمان خلیفه اى مى آید که مال را ـ به طور مساوى ـ تقسیم مى کند و آن را نمى شمارد.» شناخت مهدی موعود علیه السلام: «نام مبارک حضرتش نام پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و اله) می باشد.

کنیه مسلم آن حضرت کنیه جدش رسول خدا (صلی الله و علیه واله)، ابوالقاسم، است.

کنیه های دیگر ایشان ابوعبدالله، ابوجعفر و ابوصالح می باشد.

اوصاف و القاب معروف آن حضرت در روایات شیعه و سنی و نویدهای کتب مذهبی اهل ادیان چنین آمده است: « برگزیده ابراهیم، ثائر، حجت آل محمد، خلف صالح، خلیفه الله، رهایی بخش امت، ذوالغیبه، صاحب پرچم محمدی، صاحب الزمان،صاحب الغیبه، عادل،قائم، قائم آل محمد، منتقم، منصور، مهدی، مهدی آل محمد، مهدی امت و مهدی منتظر.» «پدر بزرگوار امام زمان حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام)، امام یازدهم شیعیان است.

مادر بزرگوار ایشان ملیکه نوه امپراطور روم شرقی بود.

او با این که با خاندان امپراطوری زندگی می کرد انچنان پاک بود که گویی شباهت به خانواده خود ندارد.

داستان ماجرای اسارت او و خریداری او از جانب امام هادی (علیه السلام) برای امام حسن عسکری(علیه السلام) در تاریخ آمده است.

امام قائم(علیه السلام) از چنین پدر و مادری در شب جمعه، نیمه شعبان سال 255 هجری قمری, در زمان حکومت معتمد عباسی در سامرا متولد شد و هنگام شهادت پدرش پنج ساله بود.

تولد آن حضرت را جز عده ای خاص نمی دانستند و برای نوع مردم مخفی بود تا مبادا مورد گزند طاغوتیان غاصب و ستمگر زمان قرار بگیرد.

بالاخره با شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام) در شب هشتم ربیع الاول سال 260 هجری قمری امامت به ایشان رسید و به فرمان الهی از همان لحظه غیبت اختیار فرمود.» درباره نسب مهدی موعود(علیه السلام) و صورت و سیرت و جزئیات زندگی ایشان در زمان غیبت و نحوه ظهور و حکومت ایشان، روایات بیشماری را علمای شیعه و سنی در منابع معتبر خود آورده اند که برای نمونه به چند حدیث اشاره می شود.

1- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «دنیا به آخر نمی‌‌رسد تا این که زمام امور امتم را مردی از اهل بیتم به دست می‌گیرد که به او مهدی گفته می‌شود.» 2- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «مهدى از عترت من و از فرزندان فاطمه(علیها السلام) است»12 3- حسین بن علی (علیه السلام) می فرماید: «قائم این اُمّت نهمین فرزند منست; اوست که از دیده ها غایب مى شود و در حالى که زنده است میراثش تقسیم مى شود.»13 4- رسول اکرم (صلی الله و علیه و اله) فرمودند: او جوانی با این صفات است: «چشم‌هایش سرمه کشیده یا سیاه چشم و ابروانی طویل، بینی کشیده میان برآمده دارای محاسنی پر پشت، خالی بر گونه راست و خالی دیگر بر دست اوست.»14 5- رسول اکرم (صلی الله و علیه و اله) فرمودند: «او شبیه‌ترین مردم به من از نظر خلقت و اخلاق است.»15 6- حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: «قائم...

او مردی است بلند پیشانی، دارای بینی باریکی که میانش اندکی برآمدگی است، برآمده شکم، دارای ران هایی درشت و پهن، خالی بر ران راست اوست، میان دو دندان او گشاده است.

او زمین را همان گونه که از ستم و جور پر شده است از دادگری لبریز خواهد کرد.»16 عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدی(علیه السلام) در سایر ادیان: «فوتوریزم _ یعنی اعتقاد به دوره اخرالزمان و انتظار ظهور منجی غیبی و مصلح جهانی و بزرگ _ عقیده ای است که در کیش های اسمانی زوراستریانیسم (مذهب زردشت) و جودائیسم (مذهب یهود) و سه مذهب عمده مسیحیت : کاتولیک پروتستان ارتودوکس و به طور کلی در میان مدعیان نبوت به مثابه یک اصل مسلم قبول شده و همگی بالاتفاق بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند.

در این راستا دو مذهب عمده اسلام _ تشیع و تسنن _ هم در ظهور یک مهدی(علیه السلام) در دوران واپسین زمان اتفاق نظر دارند.»17 اسلام که آخرین و کاملترین کیش آسمانی است، این موضوع را بیشتر و کاملتر تشریح کرده است.

آیاتی که در قرآن شریف آمده و به این موضوع تفسیر شده، زیاد است و ما تنها به نقل دو آیه اکتفا می کنیم.

«وَ لَقَد کَتَبنَا فِى الزَّبوُرِ مِن بَعدِ الذِّکر اَنَّ الاَرضَ یرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّاِلحُونَ‏»18 «و ما بعد از تورات در زبور داوود نوشتیم (و در کتب انبیای سلف وعده دادیم) که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد.» «هُوَ الَّذى اَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدى وَ دِینَ الحَقِّ لِیظهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلَّهُ وَ لَو کَرِهَ المُشرِکُونَ»19 «اوست خدایی که رسولش (محمد مصطفی) را به هدایت خلق و (ابلاغ) دین حق فرستاد تا او را هر چند کافران خوش ندارند بر همه ادیان عالم غالب گرداند.» «و اما اخبار و احادیثی که در کتب شیعه و سنی در موضوع ظهور مصلح جهانی ما، با تمام خصوصیات آن وارد شده، بیشمار است.

در متجاوز از 150 کتاب معتبر عامه و خاصه اخبار مربوطه مندرج است که از کتب اهل سنت: صحیح بخاری (ج2، ص158)، ابوداوود (ج4، ص89)، ترمذی (ج2، ص270) و از کتب شیعه: نهج البلاغه، خصال صدوق، من لایحضره الفقیه، بحارالانوار و کافی را به عنوان نمونه می توان نام برد.

گذشته از واقعیت و حقیقت امر باید توجه داشته باشیم که اعتقاد به وجود مصلح جهانی و امام زمان ما را همیشه و در همه مبارزات اجتماعی حمایت خواهد نمود، زیرا اگر ما و اقعا معتقد به امام زمان باشیم خواهیم دید که همیشه یک پشتیبان نیرومندی داریم که ما را در کارهای اجتماعی، اگر برای خدا باشد، یاری می کند.»2020 «و اما آنچنان که از تعالیم کتابهای مذهبی اهل ادیان نیز به دست می آید، وقتی جهان را فتنه و آشوب پر کند، یک مصلح جهانی به پا خواهد خاست و با تشکیل یک حکومت واحد جهانی زمام همه امور را به دست خواهد گرفت و بساط ظلم و ستم را برخواهد چید و عدالت و امنیت را در سرتاسر کره زمین برقرار خواهد ساخت.

در مراجعه به کتب آسمانی آن ها را سرشار از نویدهای ظهور آن مصلح بزرگ می بینیم.

با بررسی این بشارات متوجه می شویم آنچه در این کتاب ها ذکر شده، اعم از شرایط قبل از ظهور، کیفیت ظهور و پایان خوشایندی که برای دنیا نوید داده می شود، در همه ادیان تا حد زیادی مشابه یکدیگر است و تقریبا در همه موارد، مشخصات آن مصلح بزرگ تنها با وجود مقدس حضرت مهدی (علیه السلام)مطابقت دارد.

بشارت ظهور حضرت مهدی (علیه السلام)علاوه بر قرآن مجید در تمام کتب مذهبی اهل ادیان مانند: کتاب زند، کتاب جاماسب،کتاب شاکمونی، کتاب جوک، کتاب دید براهمه، کتاب صفینای نبی،کتاب اشعیا، کتاب دانیال نبی ، انجیل متی، انجیل لوقا، انجیل مرقس و سایر کتاب ها و الواح امده است و اگرچه غیر از قران بقیه کتب تحریف شده اند، اما قسمتهایی در آن ها یافت می شود که از تحریف مصون مانده اند و به مصلح جهانی اشاره دارند.

ناگفته نماند که پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، و دیگر ملل و اقوام گذشته و مکاتب مختلف جهان درباره نام آن بزرگوار باهم اختلاف نظر دارند، مسلمانان او را «مهدى موعود منتظر(علیه السلام)»، و پیروان سایر ادیان ومکتبها و ملّتها و توده هاى محروم، وى را «مصلح جهانى» یا «مصلح غیبى»، یا «رهاننده بزرگ» یا «نجات بخش آسمانى» و یا «منجى اعظم» مى نامند; ولى درباره اوصاف کلّى، برنامه هاى اصلاحى، تشکیل حکومت واحد جهانى بر اساس عدالت و آزادى، و ظهور او در آخرالزمان اتّفاق نظر دارند.»21 اینک به طور خلاصه به بررسی عقاید اقوام و ملل مختلف راجع به ظهور یک منجی در اخرالزمان می پردازیم.

«در دین یهودیت نیز مانند دیگر ادیان وحدانی عقیده به ظهور منجی به طور قاطع وجود دارد.

در تورات پس از شرح چگونگی تکوین جهان هستی, حقیقت انسان و ذکر تاریخ پیامبران اولیه ظهور منجی موعود به بشر نوید داده می شود.

طبق نظر عالمان یهود هر فرد یهودی که به ماشیح اعتقاد نداشته باشد یا چشم به راه امدن او نباشد, منکر سخنان حضرت موسی و دیگر انبیای بنی اسرائیل است.

این منجی که ماشیح نام گرفته است, یک منجی انسانی است و از نسل داوود پیغمبر و از ممیزاتش روح مسیحایی و فیض از درجات نبوت است که به واسطه آن فیض بر ظالمان زمان می شورد و عدل را در دنیا گسترش می دهد.»22 «بحث بعدی شرایط ظهور در دین یهود است.

یکی از فلاسفه بزرگ یهودی می گوید: مگر می شود کسی گناه کند و او ظهور کند بلکه افراد باید شایسته ظهور ماشیح باشند.

لذا همچنان که بشر انتظار می کشد، خداوند هم منتظر است که انسان ها توبه کنند و ماشیح هم منتظر است.

این انتظار دو جانبه است و اینکه انسان ها باید زمینه ظهور را فراهم کنند، یک اصل ثابت در دین یهود است.

بنابراین انسان ها باید با تعالیم و رهنمودهای انبیا و اولیای گذشته زمینه ساز ظهور او باشند.» 23 اکنون به قسمتی از بشارات تورات توجه کنید که از آمدن مصل جهانی و مهدی موعود خبرمی دهد: الف- مزامیر داوود(علیه السلام): «متوکلان‌ به‌ خدا وارث‌ زمین‌ خواهندشد...

بعد از اندک‌ مدتی‌ شریر نخواهد بود...

صالحان‌ وارث‌ زمین‌ خواهند شد ملک‌زاده‌ از دریا به‌ دریا و از نهر تا دورترین‌ نقاط‌ زمین‌ سلطنت‌ خواهد نمود.»24 ب- کتاب حَبَقُّوق‌ نبی‌(علیه السلام):«اگر چه‌ تاخیر نماید، برایش‌ منتظر باش‌.

زیرا که‌ البته‌ خواهد آمد و درنگ‌ نخواهد نمود… بلکه‌ همه‌ امت‌ها را نزد خویش‌ جمع‌ می‌کند.»2255 «اما دین دیگری که در ان به طور بنیادی عقیده به ظهور منجی وجود دارد, مسیحیت است.

اندیشه موعود در مسیحیت به سه گونه است: 1- همان اندیشه موعود یهودی است که در ان عیسای ناصری نقش نجاتبخش را ایفا می کند و به انتظار یهود پایان می دهد.

2- نوید رجعت عیسی به مثابه داور جهان سنخ دیگری از اندیشه موعود است.

3- موعود شخص دیگری است که خود عیسی مسیح(علیه السلام) وعده امدنش را می دهد.

مسیحیان این شخص را همان روح القدس می دانند که اندک زمانی پس از مسیح(علیه السلام) ظهور می کند.

بر این پایه، مسیحیت دربردارنده سه سنخ اندیشه موعود و سه‏گونه منجى ‏باورى است.»26 «باری مسیحیت بر اساس اندیشه انتظار موعود پدید آمد و پس از رفتن حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) پیوسته مسیحیان در سوز و گداز و شوق بازگشت دوباره وی روزگار گذرانده اند.

شور و هیجان امید به ظهور آن حضرت هنگام نزدیک شدن سال 1000 و 2000 میلادی میان مسیحیان اوج گرفت.»27 در مورد اوضاع جهان مقارن با ظهور مسیح قسمتی از سخنان یکی از کشیشان در جشنواره انتظار را نقل می کنیم: «جهانی که مقارن ظهورمسیح وپیش ازآن درکتاب مقدس توصیف می شود،مجموعه ای است که هیچ نظمی در ان حاکم نیست و هیچ اصلی در ان پایدار نمی باشد.

بطور کلی وصف جهان انتظار در ادیان مختلف الگوی واحدی دارد؛ جامعه ای است که در زمینه های فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، علمی و فرهنگی به ابتذال کشیده شده است و خرابی و تباهی در آن روز به روز بالا می گیرد تا به اوج خویش برسد و آنگاه است که فرج نزدیک می‌شود.

در برابر این نظریه، نظریه دومی نیز وجود دارد و آن این که زمان ظهور قبلا تعیین نشده بلکه بنا بر کردار مردم تغییر می‌یابد.

ظهور مسیح ناگهانی و غیر منتظره است و همچون رعد و برق در زیر آسمان می درخشد.» 28 اکنون به یکی از بشارات انجیل درباره ظهور منجی در اخرالزمان توجه کنید: انجیل یوحَنّا: «و بدو قدرت بخشیده است که داورى هم بکند; زیرا که پسر انسان است.

و از این تعجّب مکنید، زیرا ساعتى مى آید که در آن جمیع کسانى که در قبور مى باشند آواز او را خواهند شنید و بیرون خواهند آمد، هر که اعمال نیکو کرد براى قیامت حیات، و هر که اعمال بد کرد به جهت قیامت داورى.»29 «آیین زرتشت نیز به عنوان قدیمی ترین دین اسیا به ظهور موعودی در آخرالزمان عقیده دارد.

موعود زرتشت از خاندان نبوت و از فرزندان زرتشت است و اصولا شخصیتی الهی و آسمانی دارد و در صفات و ویژگی ها به پیامبر و دین آور آغازین شبیه و جامع همه خصوصیات اوست.

سوشیانت در واقع نام دیگر استوت ارت می باشد.

سوشیانس به معنای کسی است که در پایان جهان ظهور خواهد کرد.

صرف نظر از بعضی از اختلاف ها به طور کلی زرتشتیان، قائل به ظهور سه منجی هستند که هر یک به فاصله هزار سال از دیگری ظهور خواهد کرد که به ترتیب عبارتند از: هوشیدر،به معنی پروراننده قانون و هوشیدر ماه، به معنی پروراننده نماز و نیایش و استوت ارت،آخرین منجی که با آمدن او جهان نو می شود و رستاخیز می گردد.

ظهور بهرام ورجاوند و پشیوتن در دین زرتشت به عنوان زمینه سازان قیام منجی مطرح گردیده است و درست شبیه قیام خراسانی و قیام معروف یمانی قبل از ظهور حضرت حجت (علیه السلام) می باشد.

متون دینی زرتشتی سطح زمین را به هفت بخش تقسیم می کند و هر بخش را یک کشور می شمارد.

سوشیانس در بخش مرکزی کره زمین ظهور می کند و اهریمن را نابود می کند.

او رستاخیز را برپامی دارد و در همان جا حکومت خواهد کرد.

شش تن از یاران او هر یک بر یکی از شش کشور دیگر زمین.

بدین ترتیب جهان آرمانی شکل می گیرد.

بنابر اعتقاد شیعیان، حضرت مهدى (علیه السلام) نهضت‏ خود را از کنار خانه خدا آغاز مى‏کند و کعبه در مرکز زمین قرار دارد.

ظهور سوشیانس در مرکز زمین، با ظهور حضرت مهدى ‏(علیه السلام)در مرکز زمین مناسبت‏ خاصى دارد.

و اما جهان در پایان هر یک از هزاره ها, جهانی است آکنده از تباهی ها و پریشانی ها، بی سامانی، سیه روزی، نابرابری، نامردمی و… مردم به موبدان و بزرگان اعتماد نمی کنند، در حالی که گفتار گناهکاران و ستمگران و شریران را با ارزش می دانند.

گواهی نادرست و نسبتهای ناروا در حق دیگران،حتی هرمزد رواج دارد.»3030 «و در مورد حوادث اواخر جهان نیز گفته اند که زندگی خانوادگی و اجتماعی پریشان می شود و بزرگداشت راستی و عشق و دین بهی کاهش می یابد.

تاریکی و تیرگی، زمین لرزه، خشکسالی و قحطی در زمین به وجود می آید و در زمین جنگ ها درمی گیرد.»31 «با آمدن سوشیانس که علائم ظهورش شباهت بسیاری به علائم ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) در نزد شیعیان دارد, جهان به تکامل خود می رسد.

در این جهان همه چیز بر مبنای دین است و در زیر قدرت کامل هرمزد (خداوند) اداره می شود.»32 22 اکنون به یکی از بشاراتی که در متون زرتشتی پیرامون منجی آخرالزمان آمده است، توجه کنید: در جاماسب‌ نامه‌ از کتب‌ دینی‌ زرتشتیان، این‌ گونه‌ نقل‌ می‌شود: «مردی‌ بیرون‌ می‌آید از زمین‌ تازیان‌ «اعراب‌» از فرزندان‌ هاشم‌ «جد حضرت‌ رسول‌(صلی الله علیه و آله) مردی‌ بزرگ‌ سر، بزرگ ‌تن‌ و بزرگ‌ ساق‌ و بر آیین‌ جد خویش‌ و با سپاه‌ بسیار و روی‌ به‌ ایران‌ نهد و آبادانی‌ کند و زمین‌ را از داد پر کند.»33 آیین هندو نیز یکی از آیین هایی است که اندیشه موعود در آن موجود است.

این اندیشه با شخصیت کلکی یا کلکین شکل می گیرد.

بنا بر فکر هندویی, جهان از چهار دوره رو به انحطاط تشکیل می شود که در چهارمین دوره سراسر جهان را ظلم و تاریکی فرامی گیرد.

ناشایستگان بر جان و مال مردم مسلط می شوند و دروغ،دزدی و رشوه، سایه سیاه خویش را بر دنیا می گستراند.

در این عصر که بنا بر باورهای هندویی ما اکنون در آن به سر می بریم، فقط به یک چهارم درمه (دین) عمل می شود و سه چهارمش به دست فراموشی سپرده شده است.

در پایان چنین دوران سیاهی, دهمین و آخرین تنزل ویشنو که کلکی یا کلکین نام دارد سوار بر اسبی سفید و با شمشیری آخته و شهابگون ظهور می کند تا شرارت و ظلم را ریشه کن کند و عدالت و فضیلت را برقرار سازد.

اکنون به قسمتی از بشاراتی که در کتب مقدسه هندیان آمده است توجه کنید: الف- در کتاب «دید» که از کتب مقدسه هندیان است بشارت ظهور مبارک حضرت ولى عصر(علیه السلام) چنین آمده است: «پس از خرابى دنیا، پادشاهى در آخر الزمان پیدا شود که پیشواى خلایق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگیرد، و به دین خود در آورد، و همه کس را از مؤمن و کافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد برآید.»34 ب- در کتاب «شاکمونى» که از کتب مقدّسه هندیان مى باشد، بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) چنین آمده است: «پادشاهی‌ و دولت‌ به‌ فرزند سید خلایق‌ دو جهان‌ تمام‌ شود...

که‌ بر کوه‌های‌ شرق‌ و غرب‌ جهان‌ حکم‌ براند ودین‌خدا یک‌ دین‌ شود و دین‌خدا زنده‌ گردد و نام‌ او ایستاده‌، «قائم» باشد و خداشناس‌ باشد.»35 آنچه تا بدین جا آورده شد به روشنى گواهى مى دهد که مسأله ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) اختصاص به اسلام ندارد، بلکه از نظر همه اُمّتها و ملّتها یک امر قطعى و مسلّم است که بدون تردید تحقّق خواهد یافت.

پس از این که بیان شد اعتقاد به ظهور حضرت مهدی در لابلای متون مقدس همه ادیان موجود است به سراغ قران و روایات می رویم.

در قران ایات بسیاری وجود دارد که به شهادت روایات مستند درباره حضرت مهدی(علیه السلام) و قیام جهانی او نازل گردیده است که برای نمونه به دو مورد اشاره می شود: وَ لَقَد کَتَبنَا فِى الزَّبوُرِ مِن بَعدِ الذِّکرِ اَنَّ الاَرضَ یرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّاِلحُونَ‏ 36 «و ما بعد از تورات در زبور داوود نوشتیم (و در کتب انبیای سلف وعده دادیم) که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد.» وَنُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الاَْرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ 37 «و ما اراده کردیم که بر ان طایفه ضعیف و ذلیل در ان سرزمین منت گذارده و انها را پیشوایان خلق قرار دهیم و وارث ملک و جاه فرعونیان گردانیم.» روایات فراوانی نیز مربوط به مساله مهدویت در منابع معتبر شیعه و سنی وجود دارد که نشانه های ظهور حضرت را بیان می کند و راجع به اوضاع جهان قبل و بعد از ظهور حضرت مطالبی را عنوان می نماید.

روایتی را راجع به اوضاع جهان بعد از ظهور نقل می کنیم.

امام باقر (علیه السلام) فرمود: زمانى که قائم ما قیام نماید،دست خویش برسربندگان گذارد وبدین وسیله نیروهاى مردم را تمرکز بخشیده واخلاقشان را کامل سازد.»38 همچنین روایاتی در مورد یاران حضرت حجت (علیه السلام) و زمان ظهور ایشان و مدت حکومتشان سخن می گویند.

ابوجارود می گوید که امام باقر (علیه السلام) فرمود: «اصحاب قائم سیصد و سیزده نفر مرد از فرزندان عجم هستند که پاره‌ای از آنان در روز میان ابر برده می‌شوند و نام خودش و نام پدرش و نسبش و خصوصیاتش شناخته می‌شود، بعضی از آنان در بسترش خفته باشد و بدون قرار قبلی در مکه با او دیدار کند.»3939 «روایاتی که راجع به وقت ظهور ایشان هستند, نشان دهنده این مطلب اند که وقت ظهور ان حضرت تعیین نشده است و علم به ان نزد خداوند است و جز او کسی نمی تواند وقت ظهور را تعیین کند.»40 ابوبکر حضرمی گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) فرمود: «ما زمانی را برای این امر معین «ظهور» نمی‌کنیم.»41 «در مورد مدت حکومت ایشان هم از بررسی مجموع روایات چنین به دست می اید که با وجود روایات مختلفی که در این زمینه وجود دارد, بهتر است مطابق برخی روایات که حکومت حقه امام را تا قیام قیامت دانسته، آن حکومت را جاویدان بنامیم و تا پایان جهان و برپایی قیامت مستمر و پابرجا بدانیم.»42 مرحوم سید بن طاووس(رحمه الله) از کتاب جعفر بن محمّد کوفى نقل مى کند که با اسناد خود از حمران نقل کرده که:«عمر دنیا صد هزار سال است.

از این مدّت، بیست هزار سال سهم دیگران و هشتاد هزار سال، سهم آل محمّد(علیهم السلام) مىباشد»43 منابع: بحار الانوار کتاب مقدّس کمال الدین، شیخ صدوق صحیح مسلم www.google/serc/.com