دانلود تحقیق کارشناسی مشکلات ویژه یادگیری اختلال در هجی کردن (وارونه و قرینه نویسی)

املا
سه نوع مشکل وجود دارد که ممکن است سبب غیر قابل درک شدن نوشتن کودک شود.

اول، مشکل املایی ویژه، که املای بعضی کلمات آن قدر معیوب است که تشخیصش دشوار است.

دوم، مشکل نوشتن ویژه، که خط آن قدر بد است که قابل خواندن نیست و سوم، اختلال زبان، که زبان به کار برده شده توسط کودک ممکن است آن قدر مملو از خطا باشد که قابل فهم نباشد.
مشکل املایی ویژه در این مقاله بحث خواهد شد.
مشکل املایی ویژه یعنی چه؟
مشکل املایی ویژه به عنوان یک مشکل املایی معنادار و بدون علت معلوم تعریف می شود.

یک مشکل املایی معنادار معمولاً دو انحراف معیار زیر میانگین سن کودک تعریف می شود.
مشکل املایی ویژه غالباً با مشکل خواندن ویژه مرتبط است.

در بعضی از کودکان، مشکل املایی ویژه یک مشکل مستقل است.

اگر چه چنین کودکانی متوسط توانایی خواندن را دارند، مطالعات پژوهشی نشان می دهند که مشکلات ظریف خواندن در چنین کودکانی با آزمون ویژه کشف می شود.
املا چگونه ارزیابی می شود؟
به طور کلی چندین آزمون املایی میزان شده وجود دارد.

این آزمون ها از حیث روش های ارزیابی املا متفاوت هستند.

بعضی از آزمون ها کلماتی را به کودک عرضه می کنند که بخشی از واژگان تصویری اش است و بعضی ها کلمات متنوعی را عرضه می کنند.

معمولاً آزمون ها هجی کردن املا را در بر می گیرند.

هم چنین بعضی آزمون ممکن است تشخیص املای صحیح یا غلط یک کلمه باشد.
روان شناس، آزمون یا آزمون هایی را انتخاب خواهد کرد تا اطلاعاتی در مورد سطح املای کودک، هم چنین نوع مشکلاتش فراهم آورده برای مثال، آزمونی انتخاب می کند که نشان می دهد کودک مشکلاتی در هجی کردن املا دارد.

ولی در تشخیص کلماتی که املای غلط دارند مشکلی ندارند و در نتیجه مشکل او ممکن است ناشی از مشکلات ویژه در حفظ کلمه باشد.

هم چنین روانشناس سعی خواهد کرد بین غلط های املایی مختلف نظیر غلط های آوایی، دیداری، و زنجیره ای، که در زیر توصیف می شود، تمیز ایجاد کند.
روان شناس ممکن است آزمون هایی دیگری را نیز به منظور تشخیص نوع مشکلات املایی کودک انجام دهد.

برای مثال اگر املای کودک غلط های آوایی، زیادی دارد، ممکن است مهارت های تمیز شنوایی کودک را آزمون کند تا مشخص کند آیا او می تواند بین اصوات مختلفی که می شنود تمیز قائل شود یا نه.
شنوایی کلیه ی کودکان با مشکل خواندن ویژه باید ارزیابی شود، زیرا بعضی از مشکلات املایی ممکن است مربوط به اختلال شنوایی باشد.
نقص در مشکل املایی ویژه
خواندن و نوشتن، فرآیندهای متضادی هستند.

در خواندن، علائم نوشته شده (نویسه ها) به اصوات متناظر خود (آواها) تبدیل می شوند؛ در نوشتن، آواها به نویسه های متناظرشان تبدیل می شوند.
خواندن و نوشتن، فرآیندهای متضادی هستند.

در خواندن، علائم نوشته شده (نویسه ها) به اصوات متناظر خود (آواها) تبدیل می شوند؛ در نوشتن، آواها به نویسه های متناظرشان تبدیل می شوند.

در زبان انگلیسی، املا نیازمند آگاهی از قواعد متناقض تبدیل آواها به نویسه های مناسب است.

یک آوای ویژه ممکن است.

با نویسه های مختفی (برای مثال، snuff و enough) نشان داده شود و نویسه های یکسانی ممکن است با آواهای مختلفی باشد ( برای مثال and cough، hiccough.

enough).

کلماتی که آواهای یکسان ولی نویسه های متفاوتی دارند، هم صدا نامیده می شوند.

(برای مثال، shoot and shute).

معمولاً املای صحیح تا وقتی کودک به مرحله ی آواشناسی نرسیده باشد.

امکان پذیر نیست فقط در این مرحله است که گاهی از تناظر نویسه با آوا مقایسه می شود.

شواهدی در دست است که کودکان در خواندن زودتر از نوشتن به این مرحله وارد می شوند.

مشخص شده است که فرآیند املا مشتمل بر مراحلی است که در تصویر زیر نشان داده شده است.

فرآیند املا در مغز ابتدا تصور می شود که کلمه وارد بخشی از مغز سیستم شناختی می شود و به ناحیه ی نوشتاری می رود که املای کلمه را به هنگام نوشتن کنترل می کند.

دو مسیر متفاوت برای فرآیند املا وجود دارد که از سیستم شناختی به ناحیه ی نوشتاری برود.

اگر کلمه آشنا باشد از مسیر A می رود و اگر نا آشنا باشد از مسیر B می رود.

مسیر A برای کلمات آشنا مستلزم جورسازی کلمه با انباره ای از کلماتی است که املای صحیح آن ها فراگرفته شده است.

این یک سیستم واژه نامه ای یا «واژگان» است با مشابه سیستمی که برای خواندن کلمات آشنا به کار می رود.

مسیر B برای کلمات نا آشنا مستلزم یک مرحله ی آواشناسی است که کلمه به اصوات تشکیل دهنده اش (آواها) تجزیه می شود آن گاه با یک تجزیه کننده ی آوا به نویسه، قبل از ورود به ناحیه ی نوشتاری، پردازش می شود.

ناحیه ی نوشتاری طرز نوشته شدن کلمه را کنترل می کند.

وقتی که نوشته شدن کلمه ای را داریم، پس از پردازش آن از طریق مسیر B متوجه می شویم که این کلمه را قبلاً دیده ایم.

بنابراین آن را مجدداً و این بار از مسیر A پردازش می کنیم و اصلاح می نماییم.

این امر احتمالاً به این دلیل است که املای کلماتی که قبلاً نوشته ایم را آسان تر می یابیم.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کودکان با مشکل املای منفرد از کودکان با مشکل توأم خواندن و املا در آزمون هایی که نقص شناختی بنیادین را مشخص می کند، متفاوت هستند.

مطالعات نشان می دهد که کودکان با نقائص املای منفرد مهارت های زبانی نسبتاً بهتری دارند و مشکلاتشان در مسیر آواشناس (مسیر B) است.

کودکان با مشکل توأم املای ویژه و خواندن به نظر می رسد مهارت های زبانی ضعیف تری دارند و نقائص آوایی (آواشناسی) و هم چنین نقائص غیرآوایی (واژگانی) در املا دارند (مسیرهای B,A) خطاهای املایی می توان خطاهای کودکان با مشکل املای ویژه را با انواع مختلف تقسیم کرد.

در به وجود آمدن هر نوع خطایی املایی بیش از یک فرآیند ممکن است دخیل باشد و از این رو فرد باید مراقب باشد که هر نوع خطا را نشانگر یک نوع نقص نداند.

برای مثال، خطاهای به اصطلاح آوایی ممکن است معلول مشکلات تبدیل آوا به نویسه باشد، با این حال ممکن است معلول عدم توجه کودک به اصوات و قادر نبودن به تمیز بین اصوات مختلفی که می شنود، نیز باشد.

هم چنین ملاحظه شده است که کودکان با مشکل املای ویژه غالباً ترکیبی از این خطاها را نشان می دهند و بسیاری از خطاهایشان از لحظه ای به لحظه ای تغییر می کند.

با وجود این، اگر همراه با ارزیابی دقیق به کار رود، تشخیص نوع خطا ممکن است راهنمای مفیدی در پیدا کردن روش های مناسب کمک به یک کودک با مشکل خواندن ویژه باشد.

خطاهای آوایی این خطاها در کودکان با مشکل املای ویژه بسیار متداول اند.

خطاهای آوایی از لحاظ شکل کلمه دارای املای درستی هستند ولی به هنگام خواندن اصوات غلطی دارند.

برای مثال، کودک ممکن است Lap را به جای Lip یا goase را به جای goose بنویسد.

این اختلال، مشکل خواندن دارند.

خطاهای دیداری برخلاف خطاهای آوایی، خطاهای دیداری اصوات درستی دارند ولی از لحاظ شکل کلمه غلط هستند.

برای مثال Lite به جای Light و grate به جای great.

این خطاها نشان می دهند که سیستم آواشناسی به دلیل مشکل در یادآوری دیداری کلمات آشنا، مختل است (یعنی نقص در سیستم واژگانی که قبلاً تشریح شد) خطاهای جانشین سازی حروف این خطاها سبب می شود که کودک pig را به جای big یا Log را به جای dog بنویسید.

این خطاها ممکن است ناشی از مشکلات ادراک دیداری باشند.

این علل بنیادین ممکن است با آزمون های ویژه تشخیص داده شوند.

خطاهای اضافه کردن و حذف کردن حروف در خطای اضافه کردن، یک حرف اضافی به یک کلمه افزوده می شود.

برای نمونه، beflore به جای before در خطاهای حذف کردن، حروفی حذف می شنوند، نظیر bicyle به جای bicycle این خطاها می تواند به علت مشکلات واژگانی یا آواشناسی باشد.

بعضی حذف کردن ها، به ویژه حذف کردن های اصواتی نازک یا بسامه بالا نظیر th ممکن است به علت مشکلات ظریف شنوایی باشد.

خطاهای زنجیره ای اختلال زنجیره ای به خطاهای نظیر brigde به جای bridge و منجر می شود این خطاها به مشکلات سازمان دهی زنجیره ای مربوط هستند.

خطاهای غیرمنطقی این خطاهایی هستند که با الگوهایی که در بالا تشریح شد، تناسبی ندارند.

آنها نه شکل شان صحیح است و نه اصواتشان مواردی از چنین خطاهایی ritt به جای right و Lift به جای Lough می باشد.

تحلیل دقیق بعضی از این خطاها ممکن است مشکلی را در هجی کردن آوایی (صداها) نشان دهد.

کودکانی که چنین خطاهایی را مرتکب می شوند در فرآیندهای آواشناسی و حافظه دیداری (فرآیندهای واژگانی) مشکل دارند.

شگفت انگیز نیست که اغلب، شواهدی از مشکلات زبانی متنوع نشان می دهند.

پیشنهادات ترمیمی برای درمان کودکانی که دارای ناتوانی های هجی کردن هستند، ارزش های آموزشی مشابه که طرفدار آموزش هجی کردن که کلاس های عادی هستند، استفاده می شود.

به هر حال برای کودکانی که با روش های عادی یاد نگرفته اند، برنامه های ویژه و تأکیدات مخصوصی لازم است یکی از قضاوت های اصلی، تشخیص عوامل موثری است که در پیشرفت هجی کردن کودک مداخله می کنند مثلاً کودکی که مشکل فصل بندی دارد و همچنین مشکلاتی که در تمیز شنیداری دارد، مسلماً مشکلاتی در یادگیری نیز خواهد داشت مگر آن که آموزش با قوت ها و ضعف های آن کودک منطبق شده باشد.

در این وضعیت روش آموزش فرآیند.

یک تکلیف به روش تعلیم مهارت عادی اضافه می شود برخی پیشنهادات ترمیمی، شامل پیشنهادات کلی و ویژه در زیر ارائه می گردد.

1- آموزش انفرادی کودکی که در کلاس در هجی کردن با شکست مواجه می شود به یک برنامه ی انفرادی نیاز دارد.

بعد از آن که کودک به پیشرفت هایی دست یافت و اعتماد به نفس او افزایش یافت، می توان او را با کودک دیگر یا در یک گروه کوچک آموزش داد.

2- هشیاری هجی کردن را رشد دهید به کودک از طریق تمرین کردن دروس و بازبینی نوشته های خویش آموزش دهید این امر بسیار اهمیت دارد یک برنامه ی ترمیمی برای هجی کردن، باید آگاهی در صحت هجی کلمات و عادت خود- نظارتی را در هجی کردن، ترتیب دهد.

3- برای نشان دادن موفقیت کودک دروس ترمیمی را ترتیب دهید.

اگر کودکان در تکالیف قابل دسترسی خود موفق باشند بیشتر برانگیخته شده، دامنه ی توجه طولانی تری خواهند داشت در نتیجه مدت زمان بیشتری روی تکلیف باقی می مانند.

بنابراین بسیار مهم است که دروس به شیوه ای برنامه ریزی می شوند که در آن کودک موفقیت را تجربه کند، ترجیح داده می شود که برای هر پاسخی موفقیت را تجربه کند.

4- پر آموزی را مهیا کنید.

بسیاری از برنامه های هجی کردن، با کلمات بسیار زیاد و تن در دادن به یادگیری مختصر تعداد زیادی کلمه که در روزهای آتی فراموش می شوند، بهتر بوده و مقرون به صرفه تر است.

5- آموزش را با هدف تعمیم دهی مهیا کنید.

معلم ترمیمی، باید به کودکانی که ناتوانی های شدید هجی کردن دارند، تعمیم دادن را آموزش دهد بجای شناساندن قواعد، مواد را برای مطالعه به گونه ای فراهم کنید که کودک بتواند آن را تعمیم دهد.

معلم می تواند بعد از تعمیم دهی قواعدی را که کودک کشف کرده است ارائه دهد.

6- از حواس چند گانه برای ارائه دروس هجی کردن استفاده کنید همان طور که قبلاً گفته شد در آموزش هجی کردن، رویکرد چند حسی (حواس چند گانه) بهترین نتایج را به دست آورده است.

در این رویکرد کودک می بیند- می شنود- و لمس می کند.

رویکرد بصری، شنیداری، جنبشی و لامسه فر ناله برای خواندن و هجی کردن، نمونه ای از رویکرد چند حسی می باشد.

7- کودک را تقویت کنید.

در طول درس ترمیمی، تحسین، ترغیب ضروری است.

تحسین با تقویت اجتماعی برای اکثریت بچه های کافی است.

برای برخی از آنها ممکن است تقویت کننده های مادی ضروری باشد.

8- از لغاتی که جزو خزانه ی لغات و کارکردی کودک است، استفاده کنید.

بررسی ها نشان می دهند که کودکان موادی را که برای آنها معنی دار هستند، زودتر فراگرفته آنها را در حافظه ی خود نگه می دارند.

ولی بیشتر گرایش دارند که مواد کلماتی را که برای آنها ناآشناست فراموش کنید.

9- مهارت های تجسمی را در هجی کردن رشد دهید یکی از مهمترین همبسته های توانایی هجی کردن، حافظه ی بصری است حافظه بصری توانایی تجسم کردن (دیدن با چشمان ذهن) یا توانایی باز یافتن تصویر توالی حروف در یک کلمه، می باشد.

کودکان مبتلا به توانایی های شدید خواندن هجی کردن در یادآوری شکل یک کلمه مشکلات بزرگی دارند.

به همین دلیل آنها در تولید یک کلمه، خطاهای زیادی را مرتکب می شوند.

به هر حال این کودکان از طریق تمرین می توانند حافظه شان را برای کلمات بهبود بخشند.

برای ناتوانیهای شدید هجی کردن، روش های زیر به طور موفقیت آمیزی استفاده شده است: (1) یک کلمه ناشناخته را که باید یاد گرفته شود بر روی تخته یا کاغذ بنویسید و آن را تلفظ کنید.

(2) از کودک بخواهید که به آن کلمه نگاه کند و آن را نام ببرد.

(3) سپس، کودک در حالیکه به کلمه نگاه می کند، هر یک از حروف را آن چنان که در کلمه نوشته شده، با انگشتان خود ترسیم کند.

در این حالت به کودکان اجازه دهید که هر یک از حروف را (یا با صدای آن حرف و یا با نام آن حرف) بخواند.

این امر به کودک کمک می کند که به طور دقیق تری آن کلمه را تجسم کند.

(4) کلمه را بردارید و یا آن را از دید کودک بپوشانید و از کودک بخواهید که آن را با انگشتان خود در هوا ترسیم کرده و در عین حال آن را بخواند.

هدف از ترسیم در هوا آنست که به کودک در تجسم آن کلمه کمک شود.

(5) تا زمانی که کودک متقاعد شود که کلمه مورد نظر را فهمیده و می توان آن را به طور صحیح به یاد بیاورد، ترسیم در هوا و خواندن کلمه را ادامه داده و تکرار کنید.

(6) از کودک بخواهید آن کلمه را بخواند سپس نوشته ی کودک را با نوشته ی اصلی مقایسه کنید.

اگر ضروری است آن را تکرار کنید.

(7) به همین روش کلمه ی دیگری به او بیاموزید.

(8) حالا از کودک بخواهید کلمه ای در هوا ترسیم کند و آن را از حفظ بنویسید چنانچه کودک شکست خورد قدمهای 7-2 را تکرار کنید.

(9) زمانی که کودک یاد گرفت کلمه را از حفظ هجی کند و کلمات دیگری را نیز یاد گرفت در یک دفترچه ی پیشرفت آن کلمه را یادداشت کنید.

(10) هر جا امکان دارد از کلمات یاد گرفته شده در جملات و در تکالیف منزل استفاده کنید.

پیشنهاد به والدین والدین نقش مهمی در کمک به آموزش املای فرزندان خود دارند؛ با وجود این، تعداد کمی از والدین از بهترین روش آموزش آگاهی دارند روش مرسوم والدین این است که از کودک، املای کلماتی را سئوال می کنند که از یک فهرست حفظ کرده است.

این روش، شیوه ی مناسبی برای کودکان با مشکل املای ویژه نیست.

بنابراین من روش دیگری را توضیح می دهم که در آن والدین نقش فعال و مثبت تری را در کمک به یادگیری املای فرزند خود ایفا می کنند.

این روش برای کودکان با مهارت های آوایی ضعف یا مهارت های یاد داری دیداری ضعف مناسب است.

اول، هدفتان آموزش روزمره ی تعداد محدودی کلمات باشد؛ معمولاً سه کلمه کافی است.

زمانی را انتخاب کنید که هر دو احساس آرامش می کنید و مضطرب نیستید.

جلسات آموزشی باید با تشویق فراوان و مطابق با پیشنهادات صورت گیرند.

هر جلسه باید در حدود 15 دقیقه طول بکشد و ترجیحاً همه روز باشد.

حساب آموزشی کوتاه و منظم بهتر از جلسات طولانی و نامنظم است.

قبل از جلسه، کلماتی را برای آموزش انتخاب کنید که از فهرست کلمات مدرسه باشد.

هر کلمه را به حروف تشکیل دهنده اش تجزیه کنید و هر حرف را روی یک کارت سفید بنویسید.

برای مثال، correct cor و rect را در کارت دیگری بنویسید با bip-po-pot-a,mus و hippopotamus را در پنج کارت جداگانه بنویسید.

توجه کنید که حروف مشابه همیشه جدا از هم باشند.

فرزندتان را در یک میز کاملاً روشن در مقابل خودتان بنشانید، کارت هایی را که اولین کلمه را می سازند به طریقی صحیح در جلوی کودک قرار دهید.

از او بخواهید که کلمه را با صدای بلند بخواند.

آن گاه کارت ها را جمع کنید و تک تک در جلوی کودک قرار دهید.

از او بخواهید که به کارت نگاه کند و خودتان چهار ثانیه منتظر بمانید (به آرامی و به آهستگی بشمارید یک، دو، سه و چهار) در حالی که فرزند شما به کارت نگاه می کند، مراقب و مطمئن باشید که حواسش پرت نیست.

آن گاه از او بخواهید که کارت را بخواند به کارت بعدی بروید و این روش را تا وقتی که همه ی کارت ها به نوبت نگریسته و خوانده شوند، تکرار کنید اکنون فرآیند بینش یابی کلمه را مجدداً و کارت به کارت تکرار کنید.

زمانی که این کارت تمام شد، کارت ها را بردارید و برگه سفید را به فرزندتان بدهید.

از او بخواهید کل کلمه را از حفظ بر روی برگه بنویسید.

اگر کلمه را صحیح نوشت او را تشویق کنید، اگر در نوشتن درست کلمه مشکل داشت به آرامی بخش به بخش به او دیکته کنید.

اینکه به کلمه ی بعدی بروید و هر کلمه ی تازه را در طریقی مشابه آموزش دهید.

از این روش تخطی نکنید.

حتی اگر فرزندتان خواست میان بر بزند.

در آغاز جلسه ی بعدی، کلماتی را که قبلاً فرزندتان آموخته است به او دیکته کنید و ببینید که آیا می تواند املای آنها را بنویسد یا نه.

اگر املای صحیح یک کلمه را نوشت او را تشویق کنید.

اگر نتوانست، کارت های این کلمه را بیرون آورید و مجدداً او را آموزش دهید.

لازم است، قبل از اینکه کودک بتواند املای صحیح کلمات را بنویسد، آن ها را چندین بار به او آموزش دهید اگر فرزندتان نتوانست املای صحیح کلمه ای را که قبلاً آموخته است بنویسید به او بگویید «خودت تلاش کردی، اجازه بده کارت های این کلمه را بیرون آورم و تک تک آن ها را نگاه کنی».

کل فرآیند «کارت بازی» برای یادگیری املا باید در طریقی دوستانه و صمیمی برگزار شود جلسه را با جمله ی نظیر «عالی بود، فردا مجدداً بازی می کنیم» خاتمه دهید.

در این روش آموزش، والدین به فرزندشان در تجزیه کردن کلمات به بخش ها، فرصت دادن و تشویق کردن او، حفظ کردن هر بخش و آن گاه آزمایش کودک در طریقی که موفق شود کمک می کنند.

روش دیگر کمک با مشکلات املایی ویژه از طریق برنامه های کامپیوتری املایی است.

نرم افزارهای آموزشی می تواند برای کامپیوتر خانه خریداری شود یا اسباب بازی های کامپیوتری کوچک برای آموزش املاء از پیش برنامه ریزی شده اند، می تواند خریداری گردد یک مورد از مثال دوم «یادگیری» املاء کمک کامپیوتر است که توسط کارخانجات تگزاس ساخته شده است.

نرم افزار و کامپیوترهای از پیش برنامه ریزی شده بایستی به دقت انتخاب شوند، به طوری که از لحاظ آموزشی معتبر باشند موردی از یک برنامه ی خوب، برنامه ای است که تصویری را نشان می دهد و آن گاه از کودک می خواهد که املای صحیح آن را بنویسد و اگر موفق شد جایزه ای به او می دهد.

این نوع برنامه اغلب سبب می شود که کودک زمان بیشتری را صرف تمرین املا کند، زیرا لذت بخش است.

کودک به جای تمرین کردن برنامه ی الا به بازی های کامپیوتری مشغول شود کار خطرناکی است، با این دلیل نظارت لازم است.

گاهی بازی های دیگر برای پااش دادن به زمان صرف شده برای تمرین املا به کار می رود.

واژه نامه های املایی پیدا کردن یک کلمه در واژه نامه ی معمولی نیازمند آگاهی از چگونگی املای کلمه است.

واژه نامه های ویژه ای وجود دارند که برای کودکان با مشکل املای ویژه سودمند.

در این واژه نامه ها، کلمات با املای صحیح در بخش سیاه و کلمات با املای غلط در بخش قرمز قرار گرفته اند.

برای مثال، اگر کودکی بخواهد کلمه ی knife را پیدا کند، آن را در زیر هر دو حرف (knife)k و (nife) خواهد یافت.

Nife در بخش قرمز خواهد بود و املای صحیح آن در بخش سیاه.

یک راه حل مناسب تر، «واژه ی کامپیوتری» کوچک است.

این واژه نامه به اندازه ی ماشین حساب دستی است و تقریباً یکصد هزار کلمه را با املای صحیح ذخیره می کند.

کودک می تواند کلمه ی sykolegy را تایپ کرده و آن گاه کلید در املا را فشار دهید؛ نتیجه این کار، صفحه نمایش psychology را نشان خواهد داد.

طی بررسی های انجام شده و آزمون وکسلر و بررسی دفتر دیکته کودک مشخص گردید که کودک مشکل وارونه نویسی و قرینه نویسی دارد.

برنامه های آموزشی و توانبخشی برای این کودک پیش بینی شده، بر شرح ذیل می باشد: 1- می توان از تمام فعالیت هایی که برای درمان نارسانویسی مفید می باشد، برای درمان وارونه نویسی کودک هم استفاده کرد.

که در ذیل به چند فعالیت اشاره می کنیم: - به وضعیت نوشتن کودک، هنگامی که تکالیف نوشتنی خویش را انجام می دهد توجه کرده و آن را اصلاح کنید.

- کاغذ یا دفتری که در آن می نویسد تقریباً راست باشد، بدین معنی که لبه ی کاغذ با لبه پایین میز تحریر، زاویه ای در حدود 15 درجه داشته باشد.

- نحوه ی مداد دست گرفتن دانش آموز باید صحیح باشد.

مداد بین انگشت شصت و انگشت اشاره قرار گرفته و از بالای قسمت تراشیده گرفته شود.

- اگر انگشتان و عضلات کوچک و بزرگ دست، ضعیف یا کوچک هستند از مدادهای باریکتر (با نظر کمتر از مدادهای معمولی) استفاده شود و مداد خیلی کوتاه نباشد.

- تقویت عضلات کوچک و بزرگ دست - تقویت هماهنگی چشم و دست 2- تن آگاهی: دانش آموز باید بتواند اندام هایش را بشناسد.

به این منظور از او می خواهیم هر اندامی را نام می بریم با دستش نشان دهد.

3- آدمکی را از مقوا می سازیم به گونه ای که اندام هایش قابلیت حرکت داشته باشد.

سپس گردن و دست های آدمک را یک به یک به سمت چپ، راست، بالا یا پایین می چرخانیم و از کودک می خواهیم که همان حرکت ها را تقلید کند.

4- مربی می تواند رو به روی کودک بایستاد و هر کدام از اندام هایش را حرکت دهد و کودک همان حرکت ها را تکرار کند مثلاً مربی دست چپش را بلند و دانش آموز نیز باید دست چپش را بلند کند.

5- مربی می تواند از تصاویر زیر استفاده نماید.

در این تصاویر دانش آموز باید شکل هایی را که در نقطه چین ها می بیند در قسمت رو به رو تصویر رسم نماید.