امروزه ما در عصری قرار گرفته ایم که به نام عصر انفجار دانش و اطلاعات بشری نام گرفته و سرعت پیشرفت علوم به گونه ای است که بنابر پیش بینی دانشمندان در سال (2020) میلادی یا (1400) هجری شمسی از اول فروردین سال 1400 تا پانزدهم خرداد همان سال پیشرفت هایی که در زمینه های علمی، اختراعات و اکتشافات حاصل می شود با تمامی پیشرفت های قبل از آن برابری می نماید لذا می طلبد که نظامهای آموزشی همراه و همسو با این پیشرفتها ضمن بهره مندی از فن آوری های نوین آموزشی زمینه ارتقاء سطح توانمندیهای علمی/ آموزشی هم معلمین و هم فراگیران را فراهم نموده تا ان شاء الله بتوانیم به مرحله تولید علم و دانش برسیم و دانایی را با توانایی همراه سازیم تا بتوانیم هم آموزشی موفق را پی ریزی نموده و هم به اهداف مدرسه زندگی تحقق بخشیم چرا که امروزه کار مدارس دیگر صرفاً انتقال یکسری مفاهیم و اطلاعات علمی به ذهن فراگیران نمی باشد چرا اندوخته های علمی به خودی خود چیزی مرده است و ما با زندگان سروکار داریم و ما باید راه و رسم چگونه زیستن و چگونه زندگی کردن را به فراگیران بیاموزیم و لزوم تحقق چنین امری جز در سایه تلاش و مجاهدت معلمین محترم آن هم با آشنایی با تجارب ارزنده و تلفیق آن با یافته های علمی و بهره گیری از شیوه های کارآمد و موفق متناسب با حال و هوای مدارس کوچک نیست بنده هم به مدد تجارب کسب شده در طول 19 سال خدمتم که اکثر آن در مدارس چند پایه حاصل گردیده و تلاش و کوششی که در بالا بردن سطح اطلاعات و توانمندی های حرفه ای و شغلی ام داشته ام و توفیق خدمت در مراکز تربیت معلم به عنوان مدرس که تجارب گرانقدری را از معلمین عزیز آموخته ام توانسته ام شیوه هایی را که به نظر خودم شیوه های نو در امر تدریس در مدارس کوچک می باشد را به مرحله اجرا درآوردم چرا که بنده معتقدم که امروزه روند تدریس و یاد دادن به دیگران خود فراهم نمودن فرصت های مغتنمی است برای یاد گرفتن و من درس ها و تجارب زیادی را در فرآیند یاد دادن یاد گرفته ام.
والسلام
ارائه ی تجارب و شیوه های نوین تدریس در کلاس های چند پایه
یکی از مهم ترین مشکلاتی که در امر تدریس و در کلاس های چند پایه و در مدارس کوچک وجود دارد و به نوعی فکر معلمین را به خود مشغول داشته و شاید به جرأت بتوان ادعا کرد که مهم ترین دغدغه ی فکری معلمین در مدارس کوچک محسوب می شود این است که آنان معتقدند که نمی توانند شیوه های تدریس فعال و نوین را در مدارس کوچک با توجه به وقت محدودی که در اختیارشان می باشد اجرایی و عمل نمایند.
اما بنده به نظر خودم تا حدودی توانسته ام این مشکل را حل نمایم که در ذیل به چگونگی حل این معضل و اجرای چند روش پیشنهادی می پردازم.
ابتدا بنده در ابتدای سال تحصیلی و بعد از اینکه حداقل شناخت نسبی را از منابع مختلف از درونداد سیستم کلاس خودم حاصل می نمایم منجمله (مصاحبه با خانواده- برادر و خواهران بزرگتر از فراگیران- شناخت افراد تحصیل کرده خانواده- معلم سال قبل- مربی بهداشت- بررسی پرونده تحصیلی دانش آموز و...) با فراگیرانم میثاق نامه ای را تنظیم می نمایم که تمامی موارد این میثاق نام را با نظر مشورتی بچه ها و ذکر آن از طرف خودشان ابتدا روی تابلو نوشته و پس از توافق همگان روی مفاد آن- آنرا روی مقوایی نوشته و بچه ها آنرا امضاء و خود را ملزم به اجرای آن می نمایند این عهده نامه ها در سه محور تهیه می شود.
1- عهدنامه مقرراتی و انضباطی- شامل نحوه حضور در مدرسه و کلاس- رفتارها- برخورد با دیگران ........ و ......... که این عهدنامه را منطبق بر اعمال اداری خودم در فرآیند تدریس می نمایم و خود را نیز ملزم به اجرای اعمال اداری خودم می دانم.
2- عهده نامه اخلاقی، بهداشتی- که این میثاق نامه منطبق بر اهداف زیستی و اخلاقی اهداف دوره ابتدایی می باشد به طور مثال از بچه های خود هم که بچه ها شما دوست دارید در زمینه بهداشتی مدرسه و کلاس ما چگونه باشد و یا چه در مواردی را باید در رعایت بهداشت فردی مدنظرتر *** و بعد از بیان نقطه نظرات و یادداشت و توافق متن میثاق نامه تهیه و تنظیم می گردد.
3- عهدنامه علمی و آموزشی
مهمترین عهده نامه ای که بنده روی آن دقت نظر دارم عهده نامه آموزشی می باشد چرا که معتقدم اگر بچه ها انتظاراتی که ما از آن ها داریم را به صورت واضح و روشن و قابل فهم همراه با دخیل نمودن نقطه نظرات خود آنان تهیه نمائیم بچه ها قطعاً خود را ملزم به رعایت آن می دانند و این امر باعث می شود که معلم بهتر بتواند بر زمان مدیریت نموده و حداکثر بهره را از وقت و زمان ببرد و بچه ها نیز اهمیت زمان را در مدارس کوچک درک نموده و به وظایف خود عمل می نمایند.
برای روشن شدن موضوع به مثالی اشاره می نمایم که به وفور و به عنوان یک مشکل اساسی از سوی معلمین مطرح می گردد.