دانلود تحقیق نظام آموزشی چین

آموزش پیش دبستانی
آموزش پیش دبستانی همواره به عنوان یکی از مقاطع آموزشی کشور چین مدنظر قرار داشته است.

در نواحی شهری، آموزش پیش دبستانی عمدتاُ در کودکستان ارائه گردیده و مدت زمان سه ، دو یا یک سال به طول می انجامد گفتنی است که مراکز فوق بصورت تمام وقت، پاره وقت و یا پانسیونی فعالیت می نمایند.

در نواحی روستایی آموزش پیش دبستانی عمدتاً بصورت کلاس های نگهداری اطفال و کودکستان های فصلی است.

در مناطق باستانی، قومی، دور افتاده و فقیرنشین کشور علاوه بر آموزش پیش دبستانی طبیعی و معمول، آموزش غیر معمول با اشکال مختلف از قبیل مراکز فعالیتی کودکان، مراکز تفریحی و مراکز آموزشی متحرک «کاروان» فعالیت دارند.

در این مقطع ، کودکان رده سنی3 تا 6 سال به کودکستان نزدیک خانه خودرفته و درآنجابه تعلیم موضوعات اصلی و زبان بومی خود مبادرت می نمایند.

آن ها بازی می کنند، می رقصند و آواز می خوانند.

در این مقطع به کودکان ارزش حقیقت، مهربانی و زیبایی آموخته می شود در کشورچین آموزش کودکان جدی گرفته می شود زیرا شخصیت هر فرد طی سال های اولیه شکل می گیرد.

طی سالهای اخیر، سیاست آموزشی پیش دبستانی با توسعه چشمگیری روبرو بوده است.

به نحوی که مطابق آمار بدست آمده طی سال 1998، کشور چین از بیش 180000 کودکستان با 24000000 دانش آموز برخوردار می باشد.

طبق این آمار نرخ افرادی که در دوره یکساله آموزش پیش دبستانی شرکت دارند به 70% بالغ می گردد.

طی سالهای اخیر برنامه های آموزش پیش دبستانی در شهرهای بزرگ و متوسط کشور گسترش یافته است.

این در حالی است که برنامه های آموزش پیش دبستانی در نواحی روستایی، دورافتاده و فقیرنشین نیز از رشد چشمگیری برخوردار بوده است به نحوی که طی سال 1998، از میان 11 استان جنوب غربی و شمال غربی کشور بالغ بر 9/39 درصد از کودکان نواحی فقیرنشین از برنامه های آموزش پیش دبستانی سه ساله دولتی و 7/66 درصد نیز از برنامه های یکساله آموزش پیش دبستانی بهره مند گردیده اند.

از جمله مهم ترین مزایای کودکستان ها و مراکز پیش دبستانی کشور چین به ترکیب امور مراقبتی و آموزشی کودکان در جهت رشد بدنی، اخلاقی، فکری و زیبایی شناسی کودکان در اجزاء موزون و آمادگی آنان جهت بهره برداری از آموزش مدرسه ای ضابطه مند اشاره نمود.

فعالیتهای آموزشی مراکز پیش دبستانی در ساختاری متشکل، هدفمند و چند جانبه از آموزش هدایت کننده به سوی تقویت و توانمندسازی و رشد ذهنی کودکان سازمان یافته است.

علاوه بر پرداختن به فعالیتهای تفریحی کودکان که بخش اصلی فعالیتهای مراکز پیش دبستانی است، فراهم سازی محیط مناسب جهت ایجاد شرایط و فرصتهایی جهت مواجه واقعی کودک با مسائل و مشکلات زندگی و تقویت درک معانی از اهم اهداف اینگونه مراکز محسوب می گردد.

در جهت ارتقاء کیفیت مدیریت مراکز پیش دبستانی، دولت به اتخاذ سری قواعد دسته بندی شده مشتمل بر« نظام مدیریتی و نظام کاری کودکستانها» بر پایه اصول علمی مدیریتی مبادرت نموده است.

دولت چین همچنین به طراحی نظام ها و قوانینی در جهت ارزیابی کیفیت کاری معلمین و برآورد توانایی های آنان اقدام نموده است.

هدف مقطع آموزش پیش دبستانی ایجاد آمادگی ک ودکان جهت ورود به مراکز آموزش ابتدایی است.
طول دوره آموزش بر 1 سال مشتمل می گردد که از سن 5 سالگی آغاز می گردد.

هر کلاس درسی 30 دقیقه به طول انجامده و بر 12 ساعت کلاسی هفتگی مشتمل می گردد.
اولویتهای آموزشی
از جمله مهمترین اولویتهای آموزشی مقطع آموزش پیش دبستانی در کشور چین می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
1- توسعه سرمایه گذاریهای خارجی در حوزه آموزش پیش دبستانی
بخش آموزش پیش دبستانی(ویژه کودکان رده های سنی 6-1 سال )با آینده درخشانی روبرو است.

طبق آمار بدست آمده تاکنون بیش از 20 مؤسسه زنجیره ای پیش دبستانی در پکن تأسیس گردیده که هر یک از مراکز متعددی در سطح شهر برخوردارمی باشند .

مراکزی از قبیل مرکز مراقبتی کودکان شرق، مرکز مراقبتی کودکان Body Care وابسته به آمریکا و مرکز مراقبتی Fun Dazzle هر یک از روش مدیریتی آموزشی خاص خود استفاده می نمایند .مرکز مراقبتی کودکان شرق که در سال 1998 به عنوان تنها مرکز تخصصی خصوصی در زمینه آموزش کودکان در پکن دایر گردید هم اکنون از 5 شعبه در سطح شهر پکن برخوردار می باشد که 4مرکز به نگهداری و آموزش کودکان رده های سنی 6-1 سال و 1 مرکز به آموزش زنان باردار اختصاص دارد.لازم به ذکر است که تاکنون مبلغی بالغ بر10 میلیون یوان (معادل 2/1 میلیون دلار ) جهت راه اندازی و فعالیت این مراکز سرمایه گذاری گردیده است.

در این مرکز سیستم بهره گیری از والدین جهت ارائه برنامه های آموزشی ( Teacher as Parents ) که در کشورهای غربی مورد استفاده بوده به کار گرفته شده و به تدریج به روش چینی تغییر وضعیت داده است.

بخش آموزش پیش دبستانی(ویژه کودکان رده های سنی 6-1 سال )با آینده درخشانی روبرو است.

طبق آمار بدست آمده طی سال 1999 ، تعداد30 مرکز مراقبتی کودکان در26 شهر مختلف چین دایر گردیده است.مؤسسه چند ملیتی Body Care که مرکزیت آن در کشور آمریکا قرار دارد، از سال 1998 به فعالیت خود به صورت رایگان جهت برگزاری دوره های آموزش تغذیه و بهداشت کودک در پکن مبادرت نموده است.

درسال 1999 موسسه فوق به منظورتوسعه فعالیتهای مراقبتی کودکان به تاسیس نخستین مرکزمشاوره درخصوص تغذیه و بهداشت کودکان مبادرت نمود .مؤسسه فوق همچنین به تاسیس دو مرکز جهت آموزش والدین در زمینه تغذیه ، هوش و روانشناسی کودک در پکن مبادرت نموده است.گفتنی است که کلیه معلمین این مراکز از زنان برخوردار از مدارک تحصیلی بهداشت و آموزش کودکان متشکل می گردد.

مؤسسه فوق همچنین مرکر دیگری در شهر دالیان دایر نموده است .طبق آمار بدست آمده ، از سال 1999 تاکنون مبلغی بالغ بر 13میلیون دلار با مشارکت با نک آمریکایی DDB و شرکت Body Care در این زمینه سرمایه گذاری شده است .

درسال1994، مؤسسه آموزش کودکان Fun Dazzle با هدف آموزش کودکان ازطریق سرگرمی و تفریح درچین آغاز به فعالیت نمود.

این مؤسسه به ارائه خدمات مختلفی ازقبیل سرگرمی ،آموزش وتغذیه به کودکان مبادرت می نماید.

استفاده از سرگرمیها ی آموزنده برای کودکا ن به منظور تقویت نیروی آموزشی آنان بخش اعظمی از روش تدریس این مؤسسه راتشکیل می دهد .درمرحله نخست، این مؤسسه 12 میلیون یوان (معادل45/1 میلیون دلار)جهت دایرنمودن 1مرکز در شهرپکن و 1 مرکز در شانگهای سرمایه گذاری نموده است .

این مؤسسه امیدوار است بتواند 80 مرکز در شهرهای مختلف چین دایر نماید.

این در حالیست که در حال حاضر کلیه این مؤسسات به دلیل بالا بودن هزینه های مختلف و پایین بودن درآمد والدین از درآمد ناچیزی برخوردار بوده و امیدوارند با افزایش نرخ در آمد مردم و افزایش آگاهی آنان نسبت به اهمیت آموزش پیش دبستانی در آینده از بازار کار خوبی برخوردار گردند.

درحال حاضر در کشورچین 20 میلیون خانواده برخوردار از کودکان رده های سنی 3-1 سال وجود دارند که تا سال 2005 هفت در صد به این رقم افزوده خواهد شد.بنا به اعتقاد کارشناسان ، درکشوری که هرخانواده ازحق برخورداری از 1 فرزند بهره مند می باشد، 30 درصد هزینه های خانواده متعلق به کودک خا نواده می باشد که این رقم خود به جذب سرمایه های فراوانی در بخش آموزش پیش دبستانی منتهی می گردد.

به واسطه توسعه مراکز فوق طی سالهای اخیر دولت چین به اتخاذ تدابیری در جهت ساماندهی این مراکز مبادرت نموده است.

علی رغم قوانین ومقررات تبیین شده توسط شهرداری پکن برای این گونه ، مقررات سرمایه گذاری دراین خصوص همچنان با مشکلات زیادی مواجه می باشد که باید مد نظر قرار گیرد.چراکه اغلب روشهای آموزشی بکار گرفته شده دراین مراکز از کشورهای غربی اتخاذ گردیده وتغییر آن بر اساس فرهنگ چینی چالش بزرگی برای این مراکز فراهم آورده است.

2- تأ مین سلامت و بهداشت کودکان از سال 2002، آموزش چگونگی تأمین سلامت کودکان در کلیه مهدهای کودک و مدارس پیش دبستانی شهر شانگهای بعنوان برنامه درسی ویژه گنجانده شده است.

گفتنی است که در صورت موفـقیت آمیز بودن ، برنامه فوق در سایر مراکز آموزشی کودکان کشور نیز به مورد اجرا گذارده خواهدشد.

لازم به ذکر است که طرح مذکور با همکاری سازمان جهانی KidsSafe برای نخستین بار در کشورچین به مورد اجرا گذارده شده است.

طبق آمار بدست آمده، 1/26 درصد مرگ و میر کودکان در چین بر اثر جراحات وارده از طریق سوانح مختلف بوده است که جان کودکان را تهدید می کند.بر اساس آمار ، در شهر شانگهای 45/3 نفر از هر یکصد هزار کودک در اثر غرق شدن و 93/1نفر در اثر تصادف رانندگی جان خود را از دست می دهند.طبق این آمار 52 در صد از جراحتها هنگامی رخ می دهد که کودکان همراه خانواده خودمی باشند.

این آمار و ارقام سبب گردیده تا توجه والدین به تضمین سلامت وامنیت کودکان جلب شده و اجرای برنامه آموزشی فوق نیز در این راستا می باشد.

3- اجباری سازی درس انگلیسی در دوره های آموزش پیش دبستانی باتوجه به روند رو به افزایش علاقه والدین به آماده سازی فرزندان خود برای آینده ، درس انگلیسی در مهدهای کودک شهرهای بزرگ کشور چین به ویژه شهر پکن به صورت اجباری در آمده و در بسیاری از مهدهای کودک، از معلمین انگلیسی و کانادایی جهت تدریس دروس انگلیسی بهره برداری می گردد.

بنابر آمار منتشره، بیش از 3 هزارموسسه آموزش زبان خارجی، در کشور چین فعالیت دارند که در آمد آنها بر10میلیارد یوان (معادل 2/1 میلیارد دلار آمریکا) بالغ می گردد.

معضلات آموزشی از جمله مهمترین مشکلات پیش روی آموزش مقطع پیش دبستانی می توان به افت راندمان نظام آموزش پیش دبستانی اشاره نمود.

در قانون آموزش و پرورش چین بطور واضح آمده است که آموزش و پرورش کودکان پیش دبستانی نخستین مرحله آموزش و پرورش و بخش مهمی از برنامه های آموزشی دولت است .

این نوع آموزش در ”برنامه اجرایی ارتقا آموزش و پرورش چین طی قرن 21 ” پیش بینی شده و در آن آمده است که آموزش و پرورش کیفی و توانمند باید از مقطع آموزش پیش دبستانی آغاز گردد.این در حالیست که از سال 1995 تا 2001 تعداد مراکز آموزش پیش دبستانی و شمار کودکان تحت تعلیم این مراکز با سیر نزولی مواجه بوده است.

تعداد مراکز آموزش پیش دبستانی سراسر چین از 180 هزار باب به 110 هزار باب و شمار کودکان حاضر در این مراکز نیز از 112 / 27 میلیون نفر به 218 / 20 میلیون نفر و نسبت کودکان رده های سنی3 تا 6 سال از 41 درصد به 34 درصد کاهش یافته است .علت اصلی این مسئله آنست که برخی از دولت های محلی به آموزش وپرورش پیش دبستانی اهمیت نداده و بر این عقیده اند که آموزش و پرورش پیش دبستانی بخشی از آموزش اجباری محسوب نمی گردد .

در زمان اجرای کوچک سازی ساختار اداری دولت ، برخی از سازمانهای اداری مرتبط با آموزش پیش دبستانی حذف شده و آموزش کودکستانی تحت نظارت دولت قرار نگرفته است ، برخی از دولتهای محلی نیز، مقطع آموزش پیش دبستانی را وارد عرصه بازار خصوصی نموده و مبادرت به قطع بودجه مدارس پیش دبستانی نمودند.

بدین ترتیب حقوق معلمین مدارس پیش دبستانی و هزینه آنان تامین نگردیده است.

بلکه آنان جهت تامین بودجه مورد نیاز خود به کارهای دیگر روی آوردند .

به علت کمبود بودجه حتی تعدادی از مدارس پیش دبستانی به بخش خصوصی فروخته شده و یا به انبار تبدیل گردیده اند .

با توجه به وضعیت پیش آمده و جهت جلوگیری از بروز لطمات بیشتر به بخش آموزش پیش دبستانی ، ادارات مربوطه دولتی در حال تدوین مقرراتی جهت ” اصلاح ساختار و توسعه آموزش پیش دبستانی ” می باشند.

آموزش پایه از زمان اعلام « قانون آموزش پایه جمهوری خلق چین» طی سال 1986، برنامه های آموزش پایه 9 ساله، بوسیله دولتها، در سطوح مختلف به اجرا درآمده است.

با توجه به آمار سال 1998، نرخ ثبت نام مدارس ابتدایی بر 9/98% و نسبت فارغ التحصیلان مدارس ابتدایی که به ادامه تحصیلات خود در مقطع متوسطه (شامل فنی، حرفه ای) مبادرت می نمایند بر 3/94% بالغ می گردد.

برنامه های آموزش پایه، 90% از جمعیت ملی و مقطع مقدماتی متوسطه 73% از این جمعیت را تحت پوشش قرار داده است.

در نواحی شهری و شهرهای بزرگ و نواحی ساحلی که از نظر اقتصادی پیشرفته اند، گسترش جامع آموزش مقطع تکمیلی متوسطه (Senior) نیز به وقوع پیوسته است.

علاوه بر این دولت چین اهمیت زیادی به گسترش همگانی آموزش پایه در نواحی روستایی و فقیرنشین و اقلیت نشین کشور قائل است.

طی سال 1987، وزارت اقتصاد به صدور مصوبه «اعمال تغییراتی در نحوه اداره آموزش پیش دانشگاهی در نواحی روستایی» مبادرت نمود.

در حال حاضر، برای بخش ها، شهرها و روستاهایی که توانایی اداری آنها توسط مسؤولان شهر یا بخش مورد تایید قرار گرفته است، امکانات آموزش پیش دانشگاهی دولتی فراهم آمده است.

تلاش هایی در جهت یکپارچگی، توسعه آموزش و ارتقاء کیفیت نیروی کار به عمل آمده است.

گفتنی است که تلاش های مذکور به واسطه توسعه اقتصاد محلی و پیشبرد فرهنگ، اخلاق و ارتقاء سطح زندگی شهروندان چینی به سطح استاندارد صورت می گیرد.

از این روی آموزش روستاییان و اقتصاد محلی از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده است.

در حال حاضر بالغ بر 2/95% از مدارس ابتدایی، 6/87% از مدارس مقدماتی متوسطه (Junior) و 5/71% مدارس تکمیلی متوسطه ( Senior ) در شهرهای کوچک و روستاها واقع گردیده اند.

از سوی دیگر وزارت آموزش و وزارت اقتصاد مبادرت به اجرای « طرح ایالتی آموزش پایه درنواحی فقیرنشین» نموده اندکه از سال 1995 تا 2000 به طول می انجامد.

دولت مرکزی نیز به تخصیص بودجه ای ویژه بالغ بر 9/3 میلیارد RMB علاوه10 میلیارد RMB تامین شده توسط دولت های محلی جهت توسعه شرایط مدارس در نواحی فقیرنشین مبادرت نموده است.

سال تحصیلی در مقاطع آموزش ابتدایی و متوسطه به دو ترم تحصیلی تقسیم می گردد.

سال تحصیلی در مقطع ابتدایی بر38 هفته آموزش ترمیک با یک هفته اضافی به عنوان رزرو و 13 هفته تعطیلات مشتمل می گردد.

سال تحصیلی در مقطع مقدماتی متوسطه (Junior) نیز بر39 هفته آموزشی و یک هفته اضافی به عنوان رزرو و 12 هفته تعطیلات مشتمل می گردد.

سال تحصیلی در مقطع تکمیلی متوسطه (Senior) نیز بر40 هفته آموزشی با یک یا دو هفته رزرو و 10 تا 11 هفته تعطیلات مشتمل می گردد.

ایام آموزشی در مقاطع ابتدایی و متوسطه، برپنج روز از هفت روز هفته مشتمل می گردد.

در پاییز 1993 ، مدارس ابتدایی و متوسطه به اجرای « برنامه تحصیلی تمام وقت مدارس ابتدایی و متوسطه به صورت آزمایشی» مبادرت می نمودند.

در این برنامه آموزشی، موضوعات درسی خود به دو دسته دروس دولتی و دروس محلی تقسیم شده وعناوین محلی توسط دولت های استانی مطابق با نیازهای محلی ارائه می گردد.

برنامه درسی مقطع تکمیلی متوسطه (Senior) نیز خود شامل دو بخش دروس تئوریک و علمی است که عناوین درسی تئوریک نیز خود به دو دسته عناوین اجباری و عناوین اختیاری تقسیم می گردد.طی سال 1999، وزارت آموزش چین به طراحی سیستم برنامه تحصیلی پیش دانشگاهی جدید برای قرن بیست و یکم مبادرت نمود.

مطابق سیستم مذکور کلیه کودکان رده سنی 6 سال مناطق شهری و کلیه کودکان رده سنی 7 سال مناطق روستایی و فقیرنشین ملزم به حضور در مدارس ابتدایی می باشند.

مطابق سیستم مذکور همچنین در مناطق برخوردار از مدارس مقدماتی متوسطه (Junior) کلیه فارغ التحصیلان مقطع ابتدایی می باید بدون شرکت در هیچ آزمون ورودی در کلاس های درسی حضور یابند.

این در حالی است که فارغ التحصیلان مقطع مقدماتی متوسطه (Junior) در صورت تمایل به ادامه تحصیل در مقطع تکمیلی متوسطه (Senior) ملزم به شرکت در آزمون ورودی محلی، قبل از ورود به این مقطع می باشند، علاوه بر این طی دوره آموزش پایه، حضور در آزمون های پایان ترم، انتهای سال تحصیلی و پیش از فارغ التحصیلی الزامی است.

زبان چینی و ریاضیات از جمله عناوین درسی اجباری جهت فارغ التحصیلی دانش آموزان می باشند و این در حالی است که سایر عناوین درسی منحصرا در جهت سنجش دانش آموزان ارائه می گردد.

قانون آموزش پایه قانون آموزش پایه از اول جولای 1986 به اجرا در آمده است.

در این قانون باید هر دانش آموز از 9سال آموزش رسمی برخوردار گردد.

جهت برآوردن این نیاز، کودکان ملزم به گذراندن آموزش پنج سال دوره ابتدایی و آموزش چهار ساله دوره مقدماتی متوسطه و یا آموزش شش سال ابتدایی و آموزش سه ساله مقدماتی متوسطه می باشند.

امروزه در کشور چین، نظام 6 و 3 سال متداول تر است (مورد دوم).

اما برخی مسائل و مشکلات مانع تحقق فوری این دوره نه ساله می گردد.

از این روی در قانون آموزش و پرورش پیش بینی هایی در نظر گرفته شده است که بر طبق آن مناطق کشور به سه قسمت شهرها و نواحی که از لحاظ اقتصادی پیشرفت کرده اند، شهرهای کوچک و روستاهایی که پیشرفت نسبی داشته اند و مناطقی که از لحاظ اقتصادی عقب مانده اند تقسیم می گردد.

در نواحی اول و دوم دوره نه ساله آموزشی در اغلب موارد متداول است.

آمارها نشان می دهد در مناطقی که 91 درصد جمعیت را درخودجای داده اند آموزش پایه متداول است.

طبق آمارهای به دست آمده طی سال 1994،8/44 درصدازکودکانی که به سن مدرسه رسیده اند واردمقطع آموزش ابتدایی شده وهرساله2 درصداز دانش آموزان مبادرت به ترک تحصیل می نمایند.80 درصداز دانش آموزان مقطع ابتدایی نیزبه مدارس مقدماتی متوسطه راه می یابندکه این رقم نشان دهنده 75 درصد ازجمعیت این گروه سنی درکل کشور است.

درمناطق عقب مانده که 25 درصد از جمعیت را درخود جای داده است برای اجرای برنامه های آموزش پایه زمان بندی های مختلفی وجود دارد.

بطور خلاصه آموزش نه ساله (اجباری) در حال همگانی شدن بوده و به عنوان قانون باقی نخواهد ماند.

در پایان اشاره بدین نکته الزامی است که مهمترین عامل افزایش هزینه های آموزشی در کشور چین ترک تحصیل دانش آموزان است.

مدارس کمک هزینه هایی از مقامات محلی دریافت داشته و به دانش آموزان اهدا می نمایند.

بررسی هزینه مدارس ابتدایی و مقدماتی متوسطه در یکی از شهر های بزرگ کشور نشان می دهد که طی سال 1994 میانگین هزینه دانش آموزان ابتدایی 4/95 یوان و دانش آموزان مقاطع مدقماتی و تکمیلی متوسطه بر 5/155 یوان و 3/257 یوان بالغ می گردد.

آموزش همگانی با اجرای نظـام آموزش فراگیر در کشورچیـن مردم این کشـور به تدریـج به ایـن نتیجه رسیده اند که دانشجویان تنها در صورت احراز امتیازات بالا و آموزش های گسترده تر در قلمرو های مختلف قادر به ارتقای توانایی های خود در جامعه رقابتی امروز می باشند .در نظام جدید به کلیه توانایی های ذهنی، جسمانی و فیزیکی فرد اهمیت داده شده و به شکلی برابر نگریسته می شود که کاملاً با روش یادگیری و آموزش در گذشته متفاوت است.

در حال حاضر، در مدارس ابتدایی و متوسطه متون آموزشی و برگه های آزمون به منبع کلیدی تعلیم و تربیت افراد مبدل گردیده و خلاقیت، نو آوری و قابلیت انطباق دانش آموزان و ارتقای توانایی های رقابتی آنان به عنوان راهگشای ورودی آنان به دانشکده ها و دانشگاه ها مطرح گردیده است.

به دستور کمیته مرکزی حزب کمونیست و شورای دولتی چین از 3 سال پیش نظام جدیدی به مورد اجرا در آمده است.

در این نظام بر این نکته تأکید گردیده است که دانش آموزان باید علاوه بر پیشبرد قابلیت های ذهنی و انجام تکالیف درسی، به سلامت جسمانی، فیزیکی و تربیت بدنی نیز اهمیت قائل گردند.

.آنچه مهم می نماید این است که کشورچین با توجه به گشودن درهای خود به روی دنیای خارج، در حال حاضر، نیازمند نیروهای کارآزموده با توانایی های همه جانبه جهت حضور درصحنه جهانی است .

اعمال اصلاحات و سیاست درهای باز ، تغییرات اساسی در نظام های ارزشی چین ایجاد نموده، شیوه زندگی را تغییر داده و تحولی جدی در کشور به وجود آورده است.به عنوان مثال در دانشگاه پکن که از جمله معتبرترین موسسات آموزش عالی کشورچین محسوب می گردد، یک سوم از دانشجویان به طور تمام وقت تحصیل نموده و یک سوم دیگر نیز غیر از کسب تحصیل به کسب تجربه و فعالیت در بازار کار نیز مبادرت می نمایند.

به اعتقاد این دسته از دانشجویان، جهت ورود به بازار اشتغال و دستیابی به موقعیت و جایگاه شغلی بهتر، کسب مهارت در آموزش زبان خارجی و رایانه ضروری است.

از این روی، طی سالهای اخیر، برنامه های آموزشی مختلفی در زمینه های گوناگون برای کارکنان و دانشجویان در نظر گرفته شده است تا از این طریق به ارتقاء مهارت های خود در کلیه جنبه ها نائل آیند .آمار نشان می دهد که سالانه از هر13 شهروند چینی، 1 نفر به گذراندن دوره های آموزش مهارتهای شغلی نائل می آید و این درحالی است که این افراد علاوه بر گذراندن دوره های حرفه ای شغلی و کارآموزی به ورزش های گوناگون و فعالیت های تفریحی چون کوهنوردی و تور گروهی نیز می پردازند.

علاوه بر این ، دانشجویان دانشگاههای چین در کنار فعالیت های متوازن ذهنی و فیزیکی با برخورداری از میلیون ها یوان از دستاوردهای علمی و فنی به نوآوری و خلاقیت تشویق شده و به تقویت توانایی های خود در زمینه های علمی و فنی مبادرت می نمایند .

لذا حضور داشجویان در سطح جامه و در مقاطح مختلف تحصیلی و شغلی مانند ادارات اجرایی وتجاری، بخش بیمه، خبرنگاری و گزارشگری مشهود است.

با وجود چرخش اقتصاد متمرکز و برنامه ریزی کشور چین به سمت اقتصاد باز، شهروندان چینی به فعالیت در بازار کار و پرداختن به امور تجاری می پردازند.

ثمره نظام آموزش و پرورش جامع امروزی،حضور مستمر نیروهای مستعد جوان در بازار کار و تحصیل چین و ارتقای قابلیت رقابتی آنان با جامعه جهانی است.

راهکار افزایش دانش همگانی شهروندان چینی اغلب شهروندان چینی در یافتن کتب مناسب علمی برای فرزندان خود با مشکل مواجه بوده و از این بابت ابراز نگرانی می نمایند .

به اعتقاد برخی از آنان، با مراجعه به کتابخانه های بزرگ ، سری کتابهایی در زمینه های گوناگون علمی در قفسه ها وجود دارد که برخی از آنها یا برای فهم عامه مشکل بوده و یا از اشتباهات زیادی برخوردار بوده وخشونت را ترویج می نمایند .

طی سال 2001، انجمن علوم و فنون چین و سایر سازمان های کشور، مبادرت به تلاش گسترده ای در جهت همگانی نمودن علوم در میان شهروندان چینی نمودند که از سال 1949 ، گسترده ترین کوشش دولت در این راستا به حساب می آمد .

طی 50 سال اخیر و از زمانی که نرخ بیسوادی در این کشور ( طی سال 1949 ) بر90 درصد بالغ می گردید، انجمن علوم و فنون چین به تلاش در زمینه ایجاد جاذبه و تعمیم علوم یا دانش علمی Scientific Knowledge مبادرت نموده است .

علی رغم آنکه در این زمینه اقدامات عمده ای صورت گرفته ، تعمیم دانش در شهرها و روستاهای کشور با موفقیت چندانی توام نبوده است، چراکه بسیاری از زمینه های علمی از عمومیت مطلوب در میان عامه مردم برخوردار نگردیده است .

از سوی دیگر درک رشته های علمی برای عموم مردم کار دشواری بوده و به سختی می توان آنها را تعمیم داد.

این درحالیست که از یک دهه پیش، انجمن علوم و فنون چین با هدف بهره گیری از استانداردهای تحقیقاتی بین المللی و تلاش در جهت دستیابی شمار بیشتری از مردم به دانش و علوم و آشنایی با آن بررسی های گسترده ای را انجام داده است .

گفتنی است که در این گونه بررسیها ، نظرات شهروندان عامه چینی در خصوص موضوعات علمی نظیر اینترنت، دانش مولکولی ، رادیواکتیو و فرایند تحقیقات علمی یا “ دی ان ای ” DNA مد نظر قرار داشت .

درمیان پاسخ دهندگان 80 در صد به آگاهی از فرایند تحقیقاتی و بیش از نیمی از آنان نیز به آشنایی مختصر با رادیو اکتیو و علوم مولکولی اذعان داشتند.درحدود 20 در صد از آنان نیز از اطلاعاتی درخصوص اینترنت و دی ان ای برخوردار بودند .

در این قبیل بررسی ها محققین دریافتند که مردم بتدریج برمسائلی چون محیط زیست و آلودگی محیط اطراف خود ، مواد غذایی و استفاده بهینه از منابع طبیعی توجه نموده و 2/68 در صد از آنان از بیابانی شدن تحت عنوان مساله جدی محیط زیست یاد می کنند .

این در حالیست که اغلب آنان از اطلاعاتی درخصوص موضوعات پزشکی و علمی پیشرفته مانند فناوری “ شبیه سازی انسان “ بی بهره بودند.

بنا به نتایج بررسی های فوق ، تنها 4/1 در صد از پاسخ دهندگان از دانش کافی طبقه بندی شده و منسجم در خصوص علوم برخوردار بوده و این میزان درمناطق روستایی از نواحی شهری نیز پایین تر بوده است .

از جمله مهمترین دلایل فقدان آگاهی و دانش مردمی در خصوص علوم می توان به عدم وجود نهاد یا سازمان ویژه در جهت تعمیم علوم و تعلیم و تربیت در میان عامه مردم اشاره نمود.

به گفته کارشناسان چینی آموزش علوم و تعمیم آن در کشور باید بر اساس مقررات مشخص و توسط موسسات و نهادهای پژوهشی و نه توسط سازمان های خاص و مختلف صورت گیرد و این در حالی که بر عهده گرفتن چنین مسئولیتی از سوی چنین نهادها و موسساتی کاری دشوار است، چراکه محققین این کشور مبالغ زیادی جهت انجام کارهای علمی وسیع از دولت دریافت نموده و از زمان کافی جهت تعمیم علوم در کشور برخوردار نمی باشند .

از این روی ، تعمیم و تداول دانش در میان شهروندان چینی در سطح بسیار پایینی قرار داشته و عامه مردم نیز خود از فرصت محدودی در جهت دستیابی به علوم و مقوله های علمی برخوردار می باشند .

در واقع باید اذعان داشت که روح علمی در میان شهروندان چینی چندان ریشه دار نیست .

به علاوه کارشناسان از فشارهای وارده بر دانشجویان و دانش آموزان مدارس تحت عنوان نقطه و عامل منفی و محدود کننده در تعمیم و تداول علوم مختلف در کشوریاد می کنند .

در دانشگاه ها و مدارس کشور نیز ،تب مدرک گرایی شدیدی وجود داشته و از سوی دیگر کودکان جهت اخذ مدارک دانشگاهی تحت فشار خانواده ها قرار دادند .از این روی طی سال 2001 تحت چنین فشارهایی بالغ بر 2میلیون دانشجو به دانشگاه ها راه یافتند.

رقابت در این زمینه همچنان بالا است.

با وجودیکه دانشجویان ملزم به برخورداری از آمادگی لازم در جهت گذراندن مواد امتحانی و آزمون های مشکل می باشند، با این حال از زمان کمتری جهت پرداختن به فراگیری علوم به طور علمی و گسترده و طبقه بندی شده بهره مند می باشند .

ظرف 5 سال اخیر ، وزارت آموزش و پرورش چین اقدام به فعالیت گسترده ای در جهت تقویت بنیه علمی دانشجویان آغاز نموده و به غیر از شرایط مورد نیاز جهت حضور در آزمون های علمی ، مهارت های علمی آنان را نیز مد نظر قرار داده است .

با این حال دانشمندان و متخصصان اذعان دارند که در اصل و زیر بنای آزمون دانشگاهی تغییری اعمال نگردیده و لذا اجرای برنامه آموزشی یاد شده از نتایج محدودی برخوردار بوده است.

بنا به اظهارات برخی از دانشجویان، در دوران تحصیل در دانشگاه حتی از فرصت مطالعه یک رمان( رمانی با بار علمی ستگین) برخوردار نبوده اند.

دلیل این اظهار نظر ساده است.

زیرا آنان از فرصت یادگیری بیشتر برخوردار نبوده و تمامی محور توجه آنان بر آمادگی جهت شرکت در آزمون ورودی دانشگاه و یا آزمونهای دانشگاهی بوده است.

دانشجویان صرفاً به کتابهایی که در اختیار آنان قرار داده می شود ، بسنده کرده و خود فاقد خلاقیت و اندیشه مستقل ،خلاق، مبتکر و مبدع هستند .

این در حالی است که همگانی و متداول نمودن علوم در کشور نیازمند اندیشه و طرز تفکر مستقل و کسب دانش فراتر از آن چیزی است که در کتب درسی لحاظ گردیده است.

بسط و توسعه علوم در کشور، نیازمند اندیشه مستقل و خلاق دانشجویان و معلمان است و بدون آن مردم تنها به درک و فهم مطالبی روی می آورند که بیشتر جنبه کلیشه ای و غیر علمی داشته و یا ازطریق رسانه ها به آنان دیکته شده است.

ضمن آنکه فاصله علمی بین مناطق روستایی و شهری در کشورچین نیز خود معلول سطح پایین آموزش و پروش در مناطق حاشیه ای و روستایی کشور است.

گزارشات واصله خود حاکی از آن است که میلیونها کودک چینی در اتمام دوره های آموزشی 9 ساله ناتوان بوده و معلمین مدارس در جهت ارتقاء سطح علمی دانش آموزان حتی از کتاب و لوازم کافی بی بهره می باشند.

علاوه بر این رسانه های همگانی چین نیز جهت منداول و مرسوم نمودن دانش در کشور کار چندانی انجام نداده اند .

زیرا گزارشگران و سردبیران بسیاری از مجلات و مطبوعات چین خود از دانش چندانی برخوردار نبوده و فاقد نوآوری و ابتکار و خلاقیت جهت بسط و توسعه علوم در کشور می باشند .

آنان یا از وحدت نظر در نگارش مقالات علمی برخوردار نبوده و یا به نگارش مضامین و موضوعات علمی همگانی توجهی نشان نمی دهند .به هر صورت به رغم چنین وصفی و وجود این گونه موانع در کشور ، بسیاری از دانشمندان و محققان اعتقاد دارند که شهروندان چینی قادر به ارتقاء سطح علمی و دانش خود در زمینه های مختلف از طریق اصلاح نظام آموزش و تعلیم و تربیت می باشند .

برخی از کارشناسان نیز بر ادامه روند اصلاحات در نظام آموزش و پروش تاکید دارند.

آنان بر تعمیم و بسط و توسعه برنامه های علمی همگانی از طریق تلویزیون تاکید می ورزیده و اعتقاد دارند که پخش برنامه های علمی خارجی مانند “ دیسکاوری “ به تداول علمی در کشور کمک میکند .

از سوی دیگر پیشنهاداتی در جهت پرورش نویسندگان و گروه های علمی و تربیت افراد زبده در این زمینه مطرح گردیده است.

پیوستن کشورچین به سازمان تجارت جهانی به توسعه اصلاحات در موسسات علمی و تحقیقاتی کشور منجر شده و موجب می گردد تا ارتباط اینگونه موسسات و نهادها با عموم مردم گسترش یابد .

بنا به اعتقادکارشناسان، همگام با رشد اقتصادی کشور، اعمال تغییرات اساسی و ایجاد تحولات گسترده در نظام علمی کشور الزامی است.

چراکه اتخاذ چنین سیاستی به تدریج به بسط و توسعه علوم در میان عامه مردم و بازتر شدن اذهان آنان منجر گردد .در این میان نقش رسانه های گروهی و مطبوعات درجهت بهبود و ارتقاء کیقیت علمی شهروندان چینی از اهمیت زیادی برخوردار گردیده است ، چراکه ایستگاه های تلویزیونی با پخش برنامه های علمی به روند بسط و توسعه دانش در چین مساعدت نموده و نشریات با نگارش مطالبی از این دست به هرچه سریعتر شدن روند آن کمک می کنند.

آموزش پیش دانشگاهی تاریخچه تا قبل از پایه گذاری جمهوری خلق چین در سال 1949 ، آموزش پیش دانشگاهی در چین بسیار عقب افتاده بود .

طی سال 1946 که سال اوج توسعه آموزشی محسوب می گردد؛ کشور چین تنها از 1300 مدرسه پیش دبستانی، 289 هزار مدرسه ابتدایی و 4266 هزار مدرسه متوسطه برخوردار بود.

پس از سال 1949 دولتهای محلی و مرکزی کشور توجه عمده ای به آموزش پیش دانشگاهی معطوف داشته و به تخصیص منابع مالی، انسانی و مادی زیادی به حوزه آموزش مبادرت نمودند.

در سال 1978، با پذیرش سیاست اصلاح و گشایش درهای کشور به دنیای بیرون، آموزش پیش دانشگاهی وارد عصر نوینی از پیشرفت گردید.

طی سال 1985، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین به صدور بیانیه ای با عنوان « تصمیماتی در خصوص تغییرات ساختار آموزشی» مبادرت نمود که بر اصل پاسخگوی حکومتهای محلی در خصوص ارائه برنامه های آموزش پیش دانشگاهی استوار بود.

سیاست گذاری جدید، به عنوان انگیزه ای برای حکومتهای محلی به ویژه بخش ها و شهرستان ها مطرح بود.

طی سال 1986، کنگره خلق چین مبادرت به اعلان قانون آموزش پایه در جمهوری خلق چین نمود.

بر این اساس، آموزش پیش دانشگاهی بر پایه قانونی محکم بنا گردید.

طی سال 1993، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین و مجلس ایالتی متفقاً به صدور اعلامیه «راهنمایی هایی در خصوص تغییرات و پیشرفت آموزشی کشور چین» مبادرت نمودند.

اعلامیه مذکور در جهت روشن شدن جهت ها و سیاست های اساسی ویژه آموزش پیش دانشگاهی طی قرن بیست و یکم صادر گردید.

در اوایل سال 1999، مجلس ایالتی همچنین به تصویب راهکار عملی جهت احیاء آموزش طی قرن بیست و یکم» مبادرت نمود.

راهکار فوق که توسط وزارت آموزش طراحی و قاعده بندی یافته بود بر استراتژی تقویت چین در حوزه علوم، فن آوری و آموزش استوار بود.

هدف اصلی ارائه راهکار فوق طراحی برنامه کار تغییرات و توسعه آموزش بین دو قرن بر اساس «قانون آموزش جمهوری خلق چین» و اعلامیه « راهنمایی هایی در خصوص تغییرات و پیشرفت آموزش در چین» بود.

در ژوئن سال 1999، کمیته مرکزی حزب کمونیست چین و مجلس ایالتی متفقاً به اعلان مصوبه تعمیق تغییرات آموزشی و پیشبرد کامل کیفیت آموزش مبادرت نمودند.

لازم به ذکر است که مصوبه مذکور در جهت بنا نهادن آموزش اساسی سوسیالیستی با خصوصیات چینی طی قرن بیست و یکم صادر گردید.

طی 50 سال اخیر، از زمان پایه گذاری جمهوری خلق چین، آموزش پیش دانشگاهی در چین به موفقیت های فراوانی نائل آمده است به نحوی که مطابق آمار بدست آمده در پایان سال 1998، کشور چین از 181400 مدرسه پیش دبستانی با 24030300 دانش آموز، 609626 مدرسه ابتدایی با 139538000 دانش آموز، 63940 مدرسه مقدماتی متوسطه (Junior) با 53630300 دانش آموز و 13900 مدرسه تکمیلی متوسطه (Senior) (سه سال آخر متوسطه) با 9380000 دانش آموز و 1535 مدرسه استثنایی با 358400 دانش آموز برخوردار می باشد.