بهره برداری از جنگ افزاهای شیمیایی در تاکتیکهای نظامی به قدمت تاریخ بشر است. در واقع طبیعت نوعی از جنگ افزارهای شیمیایی را به برخی از جانوران برای حفظ جان خود به ودیعه گذاشته است برخی ماهیها، خزندگان و دوزیستان دارای سیستمهای پدافندی فلج کننده با پرتاب یا تزریق مواد سمی یا کشنده هستند، ولی هیچ یک تا اندازه بشر در این زمینه پیش نرفته اند.
انسان برای اولین بار از نفت و قیر به عنوان یک عامل شیمیایی استفاده کرد بدین ترتیب که صدها سال قبل از میلاد مسیح، جنگاوران، دشمن را با افروختن آتش در پای دیوار قلعه ها وادار به تسلیم کردند.
بهره گیری از مواد شیمیایی دودزا از زمانهای قدیم نیز مرسوم بوده است. پروکپوس، مورخ دوم شرق، در مورد جنگهای ساسانیان و رومی ها می نویسد که سپاه ساسانی برای تسخیر دژهای رومی ها در زیر دیوار آنها تقلب می زدند. در این ؟؟؟؟که گاه با تقلب دشمن که برای مقابله حفر شده بود برخورد می کرد، دو طرف می کوشیدند با سوزاندن گوگرد سربازان حریف را بیرون رانند و ؟؟؟؟ را خراب کنند، همچنین در یونان قدیم با ترکیب قیر، گوگرد و مواد چسبناک، ماده ای می ساختند که هنگامی که در آب ریخته می شد، آتش می گرفت؛ این ماده را به آتش یونانی می خواندند.
در 1453 م: که ترکهای عثمانی به قسطنطنیه (استانبول)- آخرین سنگر روم شرقی (بیزانس) بردند، به کندن ؟؟؟؟؟پرداختند؛ مدافعان شهر برای مقابله با آنها در ؟؟؟؟؟ - با پخش دود حاصل از سوزاندن گوگرد که همان S O2 می باشد، ترکها را دچار خفگی نمودند.
اما جنگ افزار شیمیایی در عصر جدید، دارای یک تاریخ هفتاد ساله است. در واقع، جنگ شیمیایی نخستین بار زمانی که آلمانیها در اکتبر 1914 در نوشاپل گلوله های حاوی اشک آور به سوی فرانسوییها پرتاب کردند، آغاز شد؛ اما به سبب پراکندگی سربازان و محدود بودن شمار گلوله ها این تاکتیک چندان کار ساز نبود- حتی فرانسوییها متوجه کاربرد آن نشدند. در سوم فوریه 1915 نیز آلمانیها با گلوله های بزرگتری در منطقه ؟؟؟؟؟ وارد کارزار شدند ، ولی این بار نیز به خاطر سردی زیاد هوا گازهای متصاعد شده از این گلوله ها، مؤثر واقع نگردید.
آلمانیها به رغم تجربه های نتیجه به ساختن گاز کلر ادامه دادند و سرانجام؛ موفق شدند گاز کلر را با فشار در سیلند رهایی جای دهند تا هنگامیکه که باد مساعد می وزد،آنها را در مقابل سنگرهای دشمن قرار دهند. آلمانیها گازفریور را برای اولین بار در 22 آوریل 1915 در بپرس بلژیک علیه سربازان مستعمراتی فرانسه و پیاده نظام کانادایی که هیچ ماسکی برای حفاظت نداشتند، به کار بردند. تلفات ناشی از کاربرد این گاز در حدود 20 تا 25 هزار نفر بود و شکافی که به طول 8 کیلومتر در جبهه جنگ ایجاد شده موجب گردید که آلمانیها به درون آن رخنه کنند. ولی دو روز بعد که آلمانیها قصد داشتند با کاربرد گاز خردل به پیشروی تازه ای دست زنند، با سربازان ماسک داری که حوله های خیس به دست داشتند و ملحفه های مرطوب به خود پیچیده بودند، روبه رو شدند، در نتیجه، گاز فقط 25 درصد سپاهیان دشمن را از فعالیت جنگی باز داشت.
در آغاز سال 1916، بار دیگر آلمانیها در وردن با تمرکز توپخانه (شامل 400 اعراده توپ و خمپاره انداز بزرگ) در جبهه ای به طول 1218 کیلومتر به تک پرداختند و طی 6 روز جنگ، 2 میلیون و 500 هزار گلوله که صدها هزار آنها گلوله گازدار بود شلیک کردند که منجر به خفگی و مرگ با تشبغ ده ها هزار فرانسوی شد.
در جنگ جهانی اول، آلمانیها در 6 مرحله عملیات نظامی در جبهه غربی، برای بدون شماره یک از تک های شیمیایی استفاده کردند.