در اواسط قرن پانزدهم امپراتوری مسیحی بیزانس در حال انقراض بود. ترکهای مسلمان عثمانی تمامی متصرفات بیزانس را بجز پایتخت آن، قسطنطنیه، به تسخیر خود در آورده بودند، در سال 1453 م بعد از تقریبا دو ماه محاصره، شهر قسطنطنیه به دست سربازان ینی چری سلطان محمد دوم سقوط کرد. بدینسان، شهری مسیحی نشین با قدمتی 1000 ساله به مرکز تمدن اسلامی تبدیل شد و «استانبول» نام گرفت.
ایاصوفیه استانبول
ایا صوفیه بزرگترین کلیسای جهان و مرکز مسیحیان
ارتدکس بود. ترکان عثمانی این کلیسا
را به مسجد تبدیل کردند.
در قرن دوازدهم امپراتوری بیزانس از رود دانوب تا جزیره کرت واز ایتالیا تا سوریه گسترش پیدا کرد. پایتخت آن، قسطنطنیه، مرکز تجارت شرق و غرب بود. مبلغان بیزانس، مسیحیت را به شوروی و بالکان گسترش دادند. اما امپراتوری بیزانس بوسیله ترکان سلجوقی که به سرزمین های آسیای صغیر حمله می کردند. مورد تهدید قرار گرفت.
ترکان سلجوقی
در سال 1071 م ترکان سلجوقی یک سپاه بزرگ بیزانس را در جنگ منزیکرت در ترکیه شکست می دهند. این شکست چنان ضربه سنگینی به پیکر بیزانسی ها وارد آورد که بناچار از پاپ تقاضای کمک کردند.
امپراتوری کاتولیک
در سال 1204 م جنگجویان صلیبی اروپای غربی، کسانی که توسط بیزانس دعوت شده بودند، شهر قسطنطنیه را تسخیر کردند و یک امپراتوری کم دوام کاتولیگ در آنجا تاسیس نمودند. این امپراتوری 57 سال در آنجا پابرجاماند. اما شهر قسطنطنیه در مقابل قدرت روز افزون ترکان عثمانی کاملا بی دفاع بود.
قدرت یافتن ترکان عثمانی
ترکان عثمانی اصالتا قبایل چادر نشین بودند. آنها پس از ترکان سلجوقی در آناتولی (ترکیه امروز) مستقر شدند. تحت فرماندهی عثمان (1326 1258 م ) این ترکان مسلمان توانستند زمینهایی به دست بیاورند. در سال 1346 م یکی از مدعیان تاج و تخت بیزانس از آنها برای شکست دادن یکی از امپراتوری بیزانس، تقاضای کمک کرد. این اتحاد برای ترکان عثمانی شبه جزیره گالیپولی را به ارمغان آورد. این منطقه ، اولین جای پای آنها در اروپا به حساب می آمد.