بهاءالدین محمدبنحسینعاملی
لقب شیخ بهایی
نسب از نوادگان حارث همدانی، صحابی معروف امام
علی(ع)
مذهب شیعه دوازه امامی(نظر به تالیف حاشیه
اثنی عشریه)
تولد 953ه چهار شنبه 13 ذیحجه (سده دهم)
بعلبک، لبنان
وفات 1031ه (سده یازدهم)
اصفهان، ایران
مدفن جوار مرقد مطهر حضرت علی بن موسی الرضا
علیه السلام (جنب موزه آستان قدس)
مشهد مقدس، ایران
تبحر مشهور در معماری مسجد امام اصفهان
متبحر در فقه، حدیث، نجوم، ریاضی،
هندسه، طب و معماری
مناصب شیخ الاسلام (مهمترین منصب سیاسی-
مذهبی در دربار صفوی)
اسانید عزالدین حسین بن عبدالصمد عاملی (پدر)،
مولانا عبدالله مدرس یزدی، مولانا عبدالله
شوشتری، مولانا افضل قاینی و
عمادالدین محمود
شاگردان ملاصدرای شیرازی، ملا محمد تقی
مجلسی، نظام الدین محمد قرشی،
ملا محسن فیض کاشانی،ملاخلیل قزوینی،
ملاصالح مازندارانی،
تالیفات مفتاح الفلاح ، کشکول، حبل المتین ، حدائق
الصالحین ،عروه الوثقی، تشریح الافلاک،جامع
عباسی، خلاصه الحساب، بحر الحساب،
زبده، صمدیه، حاشیه اثنی عشریه،
بهاءالدین محمدبنحسینعاملی[۱] معروف به شیخ بهائی (953 ، 1031 ه.ق ) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که درعلوم فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت، مجموعه تألیفاتی که از او بر جای مانده در حدود 88 کتاب و رساله است . او در عرصههای گوناگون علمی، سیاسی و هنری شهرت جهانی دارد در بعلبک متولد شد دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام جبع یا جباع زیست، او از نژاد حارث بن عبدالله اعور همدانی بوده است ( از شخصیتهای برجسته آغاز اسلام متوفی به سال 65 هجری ). محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام بسوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. وی در سال 1031 ه.ق در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش جنازه او را به مشهد بردند و در جوار مرقد مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام جنب موزه آستان قدس دفن کردند.
فقه و اصول، تفسیر، حدیث و ادبیات عرب را نزد پدرش شیخ عزالدین حسین عاملی.
منطق و کلام و معانی و بیان و ادبیات عرب را نزد عبدالله بن شهابالدین حسین یزدی، معروف به ملاعبدالله یزدی[۳].
ریاضی، کلام و فلسفه را از مولانا افضل قاینی مدرس سرکار فیض کاشانی فرا گرفت.
طب را از حکیم عماد الدین محمود،طبیب ویژه شاه طهماسب و مشهورترین پزشک ایران در آن دوره آموخت.