انقلاب اسلامی
دههٔ فجر (در اصطلاح رسانههای ایران: ایامالله دهه فجر) به فاصلهٔ ۱۲ تا ۲۲ بهمن ماه هر سال که از سال ۱۳۵8 آغاز شدهاست، گفته میشود. ۱۲بهمن روز ورود آیت الله خمینی بعد از تبعید پانزده ساله به ایران بود.
طی این ده روز شاپور بختیار که در زمان نخست وزیر ایران بود کاملاً کنترل کشور را از دست داده بود. خمینی از نظامیان در خواست کرد که به نیروهای انقلاب بپیوندند.[نیاز به ذکر منبع] نهادهای حکومت پهلوی از هم پاشید و در ۲۲ بهمن سال ۵۷ کنترل اوضاع عملاً به دست سید روح الله خمینی افتاد و انقلاب ۵۷ به پیروزی رسید.
انقلاب اسلامی با شهادت مشکوک آیت الله سید مصطفی خمینی در نجف اشرف توسط عوامل رژیم شاهنشاهی وارد مرحله تازه ای شد و امواج خوروشانی در بین مردم به پا کرد ، اما امام خمینی این حادثه را از الطاف خفیه الهی دانستند.
روز 17 دی 1356 ، در روزنامه اطلاعات مقاله اهانت آمیزی تحت عنوان ایران و استعمار سرخ و سیاه با امضای مستعار احمد رشیدی مطلق و در حقیقت با دستور شاه و دربار علیه امام خمینی به چاب رسید ، مراجع ، مردم و طلاب قم در اعتراض به این مقاله اهانت آمیز ، قیامی تاریخی را در 19 دی 1356 به ثبت رساندند که این قیام توسط عوامل رژیم پهلوی به خاک و خون کشیده شد .
مراجع تقلید خواستار بر گزاری مراسم چهلم شهدای قم در سراسر کشور شدند و در اکثر نقاط ایران مراسمی بر گزار شد ، اما اینبار نوبت مردم رشید تبریز بود تا در 29 بهمن 1356 قیام آنها به خاک و خون کشیده و حماسه ای دیکر در تاریخ انقلات اسلامی ثبت شود .
نوروز سال 1357 عزای عمومی اعلام شد و مردم مراسم چهلم شهدای تبریز را در شهرهای مختلف برگزار کردند که قیام مردم یزد با سرکوب شدید رژیم پهلوی ثبت نمود.
در 28 مرداد 1357 سیما رکس آبادان توسط عوامل ساواک به آتش کشیده شد و مردم بیگناه جان سبردند.
جمشید آموزکار که در سال 1356 به جای امیر عباس هویدا بر مصدر نخست وزیر تکیه زده بود با گسترش امواج انقلاب اسلامی مجبور به استعفا شد و جعفر شریف امامی که با شعار دولت آشتی ملی سعی در فریب انظار عمومی داشت به نخست وزیری رسید ، او تاریخ شاهنشاهی را لغو و قمار خانه ها را تعطیل و مطبوعات را آزاد و حزب رستاخیز را منحل کرد ، اما هشیاری رهبری انقلاب و مردم مسلمان نقشه رژیم را نقش بر آب کرد.