اشاره : سیر زندگی جامعه یهودیان در مراکش با زندگی یهودیان ایران مشابهت و نزدیکی بسیار دارد.
جامعه چند صد هزار نفری یهودیان مراکش در سال 1948 اینک به جمعیتی چند ده نفری تبدیل شده است.
یهودیان مراکشی ضمن حفظ اعتقادات و سنت های یهودی خود دارای یک فرهنگ قدیمی و دیرپای مراکشی بودهاند که نهتنها متاثر از اعتقادات دینی یهود بوده بلکه بخشی از فرهنگ و تمدن مراکش را تشکیل داده است که اینک میرود تا هم از فرهنگ یهود و هم از بافت فرهنگی و تمدن مراکش محو شود.
در این مقاله رئیس جامعه یهودیان مراکش با اندوه میگوید که شمع یهودیت در مراکش رو به خاموشی است و شهری که نهصد سال پیش خانه یهودی بزرگ و فیلسوف و مفسر تورات «موسی ابن میمون» (هارامبام) بوده است از آخرین نفرات یهودی خداحافظی میکند.
آیا تمدنها و سنتهای زیبای یهودیان در نقاط مختلف جهان در فرهنگ امریکایی، شکل مورد پسند زورمداران عالم را خواهد گرفت...؟
آیا یهودیت میتواند از میراث بزرگ دینی- فرهنگی و تاریخی خود حفاظت نماید و آنها را به نسلهای بعد بسپارد...؟
گذشته نشان داده است که یهودیان توان مقابله با بحرانهای گوناگون را داشتهاند.
و به نظر میرسد با همه مشکلات بر این بحران نیز غلبه خواهند کرد.
حضور یهودیان ایران میتواند گواهی بر این مدعا باشد…!!
«مغرب» (یا مراکش) در شمال غربی افریقا با حدود 28 میلیون نفر جمعیت واقع شده است.
پایتخت آن «رباط»، زبانهای رسمی آن عربی، فرانسه و اسپانیایی، و مذهب رسمی آن اسلام میباشد.
امور حقوقی و قضایی در این کشور بر اساس قوانین کشور فرانسه و مذهب اسلام حل و فصل می شود.
30 درصد جمعیت این کشور «بربر» و 70 درصد آن مسلمان عرب میباشند.
هنوز اکثر مردمان «بربر» به زبان «بربری» تکلم مینمایند.
بیش از 35 درصد از سکنه این کشور شهرنشین هستند.
مغرب دارای دو دانشگاه دولتی در شهرهای رباط و کازابلانکا و دو دانشگاه اسلامی در شهرهای مراکش و فاس میباشد ( در قدیم و در اصطلاح سیاسی مغرب به کشورهای سلطنتی مراکش، جمهوری الجزایر و جمهوری تونس اطلاق میشده است ).
تاریخ سکونت یهودیان در «مغرب» یا به عبارتی در محدوده کنونی کشورهای مراکش، الجزایر و تونس به سال 500 میلادی برمیگردد.
حتی در سال 200 میلادی افرادی از طوائف محلی «بربر» به یهودیت گرویدند.
منطقه غربی افریقای شمالی با به قدرت رسیدن بنیامیه در قرون 8-7 میلادی تحت تاثیر حکومت اسلامی میانه رو واقع شد که این امر در قرون 9 تا 11 میلادی در شکوفایی یهودیت در تونس بسیار موثر بوده است.
در سال 683 میلادی با فتح مغرب کنونی توسط لشکر اسلام، دیگر قبایل ساکن در این منطقه تحت قانون اسلام و رهبری واحدی در آمدند.
پیروان ادیان توحیدی دیگر یعنی یهودیان و مسیحیان تحت قانون «اهل ذمه» در آزادی تقریبی به حیات خود ادامه دادند و این قانون صدها سال در مغرب تعیین کننده وضع آنها بود.
اما با آغاز حکومت «آل مهاد» در سال 1147 میلادی فشار و سختگیری بر یهودیان آغاز و هر روزه نیز بر آن افزوده شد.
در همان سالها بود (1160 میلادی ) که «موسی ابن میمون» (هارامبام) و خانوادهاش از این منطقه به مراکش گریختند.
به دنبال مهاجرت جمع کثیری از یهودیان اسپانیایی طی قرون 14 و 15 میلادی به مغرب، جامعه یهودی - سفارادی در الجزایر شکل گرفت.
تا زمانی که مغرب مستعمره فرانسه بود، یهودیان فقط مجاز به سکونت در محلههای خاص خود به نام «مِلا» بودند.
«ملا» علیرغم این که در نزدیکی قصر پادشاهی قرار داشت از حملات مخالفان در امان نبود.
حتی پیوستن کشورهای الجزایر (1830 م)، تونس (1881 م ) و مراکش (1912 م ) به جمع مستعمرات فرانسه، هیچ کمکی به بهبود وضعیت زندگی یهودیان نکرد.
تا این که در سال 1975 م و با آغاز پادشاهی محمد پنجم، یهودیان نیز مجاز به انتصاب در مقامهای دولتی شدند و نسبت به هموطنان مسلمان خود از حقوق یکسانی برخوردار شدند .
اما با آغاز حکومت «آل مهاد» در سال 1147 میلادی فشار و سختگیری بر یهودیان آغاز و هر روزه نیز بر آن افزوده شد.
در همان سالها بود (1160 میلادی ) که «موسی ابن میمون» (هارامبام) و خانوادهاش از این منطقه به مراکش گریختند.
تا زمانی که مغرب مستعمره فرانسه بود، یهودیان فقط مجاز به سکونت در محلههای خاص خود به نام «مِلا» بودند.
«ملا» علیرغم این که در نزدیکی قصر پادشاهی قرار داشت از حملات مخالفان در امان نبود.
اما پس از گذشت حدود نیم قرن هر یک از مناطق فوق مجددا استقلال یافتند.
وضعیت یهودیان در هر یک از کشورهای استقلال یافته به طور اجمالی از نظر میگذرد.
*** یهودیان مراکـــش شهر «مراکـش» با جمعیت بیش از 300 هزار نفر در جنوب «مغـــرب» واقع شده است.
این شهر در منطقهای کویری واقع شده، دارای نخلستانهای فراوانی میباشد.
با آغاز جنگ جهانی دوم و مهاجرت روزافزون یهودیان اروپایی به «کازابلانکا»، جامعه کلیمیان افریقای شمالی از اهمیت خاصی برخوردار شد به طوری که تعداد یهودیان این ناحیه در سال 1967 بالغ بر 000،80 نفر بوده است.
سلطان محمد پنجم حاکم وقت مراکش در زمان جنگ جهانی دوم، از انتقال یهودیان به جوخههای مرگ جلوگیری نمود.
در سال 1948 بالغ بر 000،270 یهودی در مراکش سکونت داشتند که به دنبال استقلال این کشور در سال 1956 آنها نیز از حقوق یکسانی نسبت به دیگران برخوردار شدند.
اما به دنبال وجود جوّ ضدیهودی در این کشور، تعداد زیادی از یهودیان، مراکش را ترک نمودند.
در سال 1997 تعداد یهودیان فقط 6500 نفر بود که حدود 5000 نفر از این تعداد در «کازابلانکــا» و بقیه در شهرهای دیگر چــون «رباط»، «تانگر» و «فاس» سکونت داشتند.
عامل دیگر در کاهش یهودیان مراکش، کنار کشیدن آنان از مسائل سیاسی روز همزمان با متهم شدن یهودیان به جانبداری از اسرائیل بود .
اکنون کاهش افراد جامعه یهودی در تمام مناطق مراکش به وضوح مشاهده میشود .
به طور مثال ساکنین خانه سالمندان یهودی «کازابلانکا» در ده سال گذشته از 130 نفر به 72 نفر تقلیل یافتهاند، و یا تقریبا 99 درصد از تعداد 147 دانشآموز یک مدرسه یهودی تصمیم دارند پس از اتمام تحصیلاتشان به خارج از کشور مهاجرت کنند .
یهودیان مراکش دارای سنن فرهنگی- مذهبی خاص خود میباشند که کماکـان توسط آنها در خارج از مراکش نیز حفظ شده است.
بدین ترتیب یهودیت در مراکش با قدمتی بیش از دو هزارسال از جمله قدیمیترین یهودیان جهان عرب شمرده میشود.
تا سالهای دهه 50 در قرن گذشته تعداد یهودیان در این نقطه از افریقای شمالی بیش از 000،400 نفر تخمین زده میشد.
اما آمار فعلی حاکی از کاهش یهودیان این شهر میباشد .
آیا این ارقام، نشاندهنده خاتمه حیات یهودیت با چنین قدمتی میباشد؟
شاید گفتگو با رئیس انجمن کلیمیان مراکش، «جک زعفرانی»، تاحدی از نگرانیها بکاهد.
وجود تابلوی عکسی در اتاق وی بسیاری از سئوالات را پاسخ میدهد: تصویر، رئیس انجمن کلیمیان مراکش را حین گفتگو و دست دادن به حسن دوم، پدر پادشاه فعلی مراکش یعنی محمد ششم، مدت کوتاهی قبل از فوتش نشان میدهد.
نکته مهم در این عکس نحوه دست دادن پادشاه به رئیس انجمن میباشد : پادشاه با دست چپ خود، دست راست رئیس انجمن را میفشارد درحالی که او دست راست خود را طبق یک سنت قدیمی بر روی قلبش میگذارد و بدین ترتیب علاقمندی و تمایل خود را نسبت به کلیمیان مراکش ابراز می نماید.
«زعفرانی» میگوید: «در حال حاضر از جمعیت 50 هزار نفری یهودیان مراکش فقط 240 نفر باقی ماندهاند که یکدیگر را به خوبی میشناسند».
او میگوید حدود 120 خانوار یهودی زمانی در این شهر سکونت داشتهاند.
هنوز سه کنیسا در این شهر فعالیت میکند و به جز موارد استثنایی هر هفته برای اجرای مراسم روز مقدس شنبه (شبات) یک جمع ده نفره از مردان (عسارا) در کنیسا حاضر میشوند.
البته زحمات مسئولین کنیسا در جمعآوری این جمع ده نفره مقولهای جداگانه است.
اما اخبار و ارقام، زیاد امیدوارکننده به نظر نمیرسد، زیرا کاهش تعداد یهودیان تنها منحصر به مراکش نیست بلکه شهرهای دیگر مثل «تانگر»، «مکنس» و «فاس» که زمانی مراکز شکوفایی یهودیت بود، اکنون پذیرای عده معدودی از یهودیان است .
حدود یکصد سال پیش شهر «اسااوئیر» در مراکش که اکثریت جمعیت آن یهودی بود دارای 30 کنیسا بود.
اما هم اکنون عده قلیلی یهودی در این شهر سکونت دارند و خبری هم از کنیسا نیست و تنها وجود اسامی درگذشتگان و قبور آنها و مقبرههای (رهبران مذهبی) و علمای دینی که هنوز مورد احترام هستند یاد گذشته را زنده نگهداشته است.
این تعداد قلیل نیز برای به جا آوردن مراسم مذهبی خود باید به کنیسای کازابلانکا یا مراکش بروند.
رئیس انجمن کلیمیان مراکش با اشاره به گذشته تاریخی یهودیان مراکش، زندگی فعلی آنها را نوعی همزیستی پیروان مذاهب مختلف میداند.
او در معرفی خودش ابتدا ملیت، سپس مذهب خود را عنوان میکند.
در اکثر هتلها نیز هنگام پذیرش در مورد ملیت افراد سئوال میشود و نه مذهب آنها.
به همین جهت او مانند دیگر همکیشان خود یک مراکشی یهودی با حقوق و وظایف متقابل نسبت به دیگر مراکشیها است.
*** یهودیان تونــس «تونس» در شمال افریقا واقع شده و دارای 5/9 میلیون نفر جمعیت می باشد.
زبان رسمی در این کشور عربی و فرانسه است و مردمان آن پیرو دین اسلام میباشند.
سابقه سکونت یهودیان در تونس به حداقل 2000 سال پیش برمیگردد.
یهودیان بسیاری در سال 1492 از اسپانیا و جمع کثیری از آنها از ایتالیای جنوبی به تونس مهاجرت نمودند.
از قرن نوزدهم به بعد برخورد با یهودیت روندی منفی پیدا نمود به طوری که منازل و کنیساهای یهودیان نمیبایست مرتفعتر از اماکن همسایه عرب آنها ساخته شود.
با مستعمره شدن تونس در سال 1881 توسط فرانسه به نظر میآمد وضعیت یهودیان بهتر شود، اما پاریس نیز از تفویض ملیت فرانسوی و صدور گذرنامه برای یهودیان تا آغاز جنگ جهانی اول امتناع ورزید.
آمار، حاکی از جمعیت 85 هزار نفری یهودیان در تونس قبل از آغاز جنگ جهانی دوم می باشد.
این رقم عملا ســــه درصد کل جمعیت آن زمــان تونس را دربر میگرفت.
در هفتههای آغازین جنگ جهانی دوم حرکتهای ضد یهودی در تونس نیز آغاز شد.
با اشغال تونس توسط آلمانها جمع کثیری از یهودیان به پرداخت جریمه و کارهای اجباری محکوم و عدهای دیگر نیز به بازداشتگاههای هیتلر در اروپا روانه شدند.
اما با استقلال «تونس» در سال 1956 وضع از این هم بدتر شد: کلیه انجمنهای متعلق به یهودیان منحل و محله خاص یهودیان به دستور حکومت وقت ویران شد.
به علت افزایش عقاید ضد یهودی در این کشور اکثر یهودیان تونسی روی به مهاجرت از وطن آوردند به طوری که تنها در فاصله سالهای 1948 تا 1997 بالغ بر 53 هزار یهودی از این کشور به اسرائیل مهاجرت کردند.
در سال 1997 تنها 1900 یهودی در تونس و جزیره «جِبرا»(Jebra) باقی ماندند.
«جبرا» به علت داشتن امکانات تفریحی، و اماکن تاریخی بسیار مورد توجه گردشگران خارجی میباشد.
از جمله نقاطی که همیشه مورد بازدید گردشگران و زوار یهودی قرار میگیرد، کنیسایی به نام «لاغریبا» در این جزیره میباشد، که از قدمت خاصی برخوردار است.
گفته میشود اولین سنگ بنای این کنیسا به جای مانده از بقایای بت- همیقداش دوم(معبد دوم بیتالمقدس) در سال 70 میلادی میباشد.
عدهای دیگر معتقدند در این مکان زنی سکونت داشته که به غریبان و مستمندان کمک مینموده است و در پی یک صاعقه تمام منزل این زن در آتش میسوزد ولی جسد وی دست نخورده باقی میماند.
به دنبال این معجزه تصمیم به ساخت یک کنیسا در محل مذکور گرفته شد و به همین جهت به نام «لاغریبا» یا معجزهگر نامیده شده است.
این کنیسا در سال 1920 بر روی خرابههای آن خانه ساخته شد.
فضای داخلی کنیسا ستونها و سردرهای هلالی دارد و دیوارها دارای گچبریهای ارزشمند و کاشیکاریهای زیبا میباشد.
در این کنیسا یکی از قدیمیترین تومارهای تورات نگهداری میشود.
(لازم به ذکر است که قسمتهایی از این کنیسا در حملهای تروریستی و در پی انفجار یک تانکر حاوی گاز مایع در اواخر فروردین ماه 1381 خسارت دیده است).
در دو روستای «هاراصــغیرا» و «هاراکبیــــرا» زمانی یهودیت دارای زندگی مستقل و مدیریت خاص خود بود.
به مرور زمان، در قرن چهاردهم و در پی مهاجرت یهودیان فراری از اسپانیا به این منطقه و پس از آن مهاجرت یهودیان سفارادی(با رسوم شرقی) از پرتغال و اسپانیا در قرون 16 و 17 بر تعداد یهودیان افزوده شد، تاحدی که در آغاز قرن بیستم تعداد یهودیان جبرا یک دهم کل جمعیت منطقه محسوب میشد.
اما هم اکنون آنها به دلایل اقتصادی از این منطقه مهاجرت میکنند و در اقلیت هستند.
همه ساله جمع زیادی از یهودیان اروپا و اسرائیل برای بازدید و زیارت به «جبرا» مسافرت مینمایند.
علاوه بر این، کنیسای مذکور مرکز انجمن مذهبی یهودیان در این جزیره میباشد.
هنوز حدود یکهزار یهودی در میان جمع 90 هزار نفری مسلمانان در جبرا زندگی میکنند.
این همزیستی نمونه بارزی از میانهروی و سازش اعراب نسبت به یهودیان میباشد.
با وجود تمام این مسائل، یهودیت که زمانی دوره شکوفایی خود را در تونس طی مینمود، اکنون روندی نزولی به خود گرفته است.
*** یهودیان الجزایر این کشور نیز در شمال افریقا قرار دارد.
مذهب رسمی در این کشور با جمعیتی حدود 30 میلیون نفر، اسلام میباشد.
با استقلال الجزایر در سال 1962 طی سه ماه 531 هزار یهودی به فرانسه و اسرائیل مهاجرت نمودند .
یهودیان باقیمانده در این کشور در سال 1965 فاقد هر گونه حقوقی بودند، به حدی که در سال 1997 کمتر از یکصد یهودی در الجزایر سکونت داشتند.