دانلود مقاله امام و انقلاب سفید

شاه در 19 دی ماه 1341 اصول 6 گانه ای را شامل :
1.

اصلاحات ارضی
2.

ملی کردن جنگلها
3.

اصلاح قانون انتخابات شامل اعطای حق رأی و وکالت مجلس به زنان
4.

عرضۀ سهام انحصارات دولتی به مردم برای تأسیس منابع ملی اصلاحات ارضی
5.

سهیم کردن کارگران در سود کارخانه ها
6.

ایجاد سپاه دانش
مطرح کرد که قصد داشت آنها را به رفراندم بگذارد که بعدها به عنوان انقلاب سفید از آن یاد کرد.
در واکنش به اعلام شاه امام با مراجع و علمای قم به مذاکره و تشریح ابعاد مسئله پرداخت که قرار شد از دولت خواسته شود، نماینده ای را برای بیان اهداف شاه از طرح این اصول به قم بفرستد که شاه یکی از مقامات دولتی به نام بهبودی را روانۀ قم کرد ، اما علی رغم رفت و آمد چند باره وی به قم، مثمر ثمر واقع نشد، و هنوز ابهاماتی وجود داشت و این ابهامات با سفر و گفتگوهای رئیس تشریفات دربار و رئیس کل ساواک به قم نیز حل نشد.
مهدی عراقی یکی از نزدیکان امام دربارۀ این گفتگوها بین پاکروان (رئیس ساواک) و امام اشاره می کند که امام اشاره می کند، که امام با عناوین رفرم شاه مخالفتی نداشته ولی در مورد نحوۀ اجرای آن ایراداتی را مطرح کرده اند، که عبارتند از :
1.

دربارۀ اصلاحات ارضی به دلیل عدم حمایت دولت از رعیتی که مالک شده، نمی تواند اقساط زمین را بپردازد و به کشاورزی ادامه دهد و زمین را می فروشد و به شهر می رود و کشاورزی ضعیف می شود و کشور را وارد کنندۀ مواد غذایی می کند و کشاورزی از بین می رود.
2.

دربارۀ ملی کردن جنگلها ، جنگلها را جزء انفال و مربوط به عموم مردم می دانند انفال هم ملی است و مال همۀ مردم است و اینکه تا الان اینگونه نبوده خلاف شرع رفتار شده.
3.

دربارۀ سهیم کردن کارگران نیز معتقدند که قبل از این امر، تأمین اجتماعی کارگران و بهبود وضعیت بهداشت و فرهنگ آنها تحقق یابد.
4.

دربارۀ صنعتی کردن مملکت ما کاملاً موافقیم ولی یک صنعت ملی و مستقل که همراه کشاورزی در خدمت مردم باشد نه یک صفت وابسته به خارج و بر اساس مونتاژ که به نفع قدرتهای استعماری است و کشور را به صورت یک جلسه مصرفی درآورده است.
5.

در خصوص زنان نیز اسلام مخالف آزادی آنها نیست بلکه بامفهوم زن به عنوان شیء مخالف است و ما می خواهیم که زنان را از فسادی که آنها را تهدید می کند ، آزاد سازیم و اصل اصلاح قانون انتخابات را مبهم دانسته اند.
که قرار شد بعد از گفتگو پاکروان به ابهامات پاسخ دهد ، اما قبل از رفع ابهام مسئلۀ رفراندم را مطرح کرد که باعث مخالفت امام شد و امام در روز 2 بهمن 41 طی اعلامیه ای برگزاری رفراندم را بی اعتبار دانست.
دلیل مخالفت امام علاوه بر ابهامات ذکر شده ، اشکالات قانونی رفراندم است.
1.

در قوانین ایران رفراندم پیش بینی نشده
2.

ممالکی که رفراندم برگزار می کنند ، آنقدر به ملت مهلت می دهند تا مردم آگاهانه رای دهند نه اینکه در جوّ اختناق، فشار و ارعاب و یا تهدید و تطمیع
3.

امام استفاده از ابزار، رفراندم را که در تعطیل مجلس و با عدم آزادی و ارعاب انجام می گیرد را مقدمه ای برای پیشبرد اهداف آمریکا در ایران به دست شاه می دانند.

و این اقدامات را زمینه ای برای پیشبرد دیگر اقدامات ضد اسلامی و ضد ملی شاه می دانست.
به همین منظور مبارزه با رفراندم مهم ترین هدف امام در این مقطع بود.

در چنین شرایطی در روز 6 بهمن رفراندم در جوی از ارعاب، فشار و سرکوب پلیسی برگزار شد.

کنِدی رئیس جمهور وقت آمریکا پیروزی شاه را تبریک گفت و شاه در پاسخ اظهار امیدواری کرد که حمایت آمریکا در اجرای طرحهای اقتصادی، اجتماعی ایران تداوم یابد.
در 2 فروردین سال 42 که عزای عمومی اعلام شده بود، نیروهای نظامی به فیضیه حمله کردند و جمع زیادی از طلاب را مجروح کردند و همچنین در تبریز و دانشگاه تهران نیز حملۀ نظامیان صورت گرفت.

رئیس شهربانی قم از سوی دولت مراجع را به قتل و هتک ناموس و خرابی خانه هایشان تهدید نمود و اعتراضهای گسترده ای را موجب شد.

امام در سخنرانی روز عاشورا ضمن فریب خواندن انقلاب سفید سیاست شاه در حمایت از اسرائیل را نیز به شدت محکوم کرد که باعث دستگیر شدن امام در شب 15 خرداد 42 شد که این امر واکنشهای مردمی شدیدی را به دنبال داشت و قیام 15 خرداد را شکل داد.

در مجموع این تحولات نشانگر آن بود که امام و فقها نگران جریان سیاسی فکری حاکم بر کشور بودند و این جریان را درصد وابسته کردن سیاست و فرهنگ و اقتصاد کشور می دانستند به همین دلیل آنان به مبارزه با اقدامات خود سرانۀ شاه پرداختند.

مبارزه با کاپیتولاسیون : یکی دیگر از مسائلی که باعث موضع گیری امام علیه رژیم شد، تصویب لایحۀ کاپیتولاسیون یامصونیت سیاسی و کنسولی برای اتباع آمریکایی در ایران بود.

رژیم اقدام به برداشتن موانع حقوقی و قانونی برای حضور و تضمین امنیت و مطلق الضان بودن آنان در ایران نمود و در همین راستا این لایحه در دو مجلس سنا و شورا به تصویب رسید.

تصویب این لایحه از نظر امام به معنای تیر خلاص به استقلال نیم بند ایران بود، در این زمان امام با سخنرانی شدید اللحنی در 4/8/43 به انتقاد از کاپیتولاسیون پرداخت.

افشاگری امام علیه تصویب لایحۀ ایران را در آبان 43 در آستانۀ قیامی دوباره قرار داد.

اما رژیم با تجربۀ قبلی ( از سرکوبی 15 خرداد) تصمیم به تبعید امام به خارج از کشور گرفت.

2.

امام خمینی در تبعید، تحلیل ایشان در مورد مسائل کشور (1343-1357) : امام بعد از اعتراض به کاپیتولاسیون در 13 آبان 43 به ترکیه تبعید شدندکه 11 ماه به طول انجامید و ایشان از لباس روحانیت منع شدند و از هر گونه ارتباط ایشان با خارج جلوگیری می شد.

اقامت امام در ترکیه فرصتی بود برای آغاز تدوین کتاب بزرگ تحریر الوسیله.

در روز 13 مهر 44 امام از ترکیه به عراق اعزام شدند و علل این تغییر محل عبارت بودند از : فشارهای مداوم جامعۀ مذهبی و حوزه های علمیه داخل و خارج و تلاشها و تظاهرات دانشجویان مسلمان خارج از کشور برای آزادی امام.

تلاش رژیم شاه برای عادی جلوه دادن اوضاع و اقتدار و ثبات خویش به منظور جلب حمایت آمریکا.

مشکلات امنیتی و روانی دولت ترکیه و فشارهای داخلی جامعه مذهبی ترکیه.

مهمترین عامل : تصور رژیم شاه از اینکه فضای ساکت و سیاست ستیز آن ایام در حوزه نجف و وضعیت رژیم حاکم بر بغداد، خود مانعی بزرگ برای محدود نمودن فعالیتهای امام خواهد بود.

اما امام در عراق با استقبال پرشور طلاب و مردم مواجه شد که نشان داد شاه مرتکب اشتباه شده و امام در عراق هوادارانی بویژه در نجف پیدا کرده است.

امام در گفتگوی کوتاه با عبدالسلام عارف (رئیس جمهور وقت عراق)، و رد پیشنهاد مصاحبه ثابت کرد که امام شخصیتی نیست که در زد و بندهای سیاسی وارد شود و آرمانهای خود را نادیده بگیرد.

در آن زمان که تنشهای شدیدی بین ایران و عراق وجود داشت کافی بود امام کوچک ترنی اشاره ای بکند تا امکانات لازم جهت مبارزه با شاه در اختیارش قرار گیرد.

امام نه تنها حاضر به این کار نشد، بلکه در این شرایط امام در دو جبهۀ مبارزه می کرد و تا مرز رویارویی علیه حکام بغداد نیز پیش رفت.

در زمان حضور در عراق اما شروع به تدریس درسهای خارج فقه در نجف کرد و به انتقاد از رژیم نیز همچنان ادامه می داد و اوضاع ایران را زیر نظر داشت.

اتفاقاتی که در ایران در آن زمان رخ می داد : در این سالها اوضاع سیاسی در ایرانبه سمت انسداد سیاسی و وابستگی بیشتر به آمریکا پیش می رفت.

مخالفان سرکوب می شوند.

نظام تک حزبی رواج یافت و حزب فراگیر در کشور حزب رستاخیز بود که اسلام زدایی را تشدید کردند.

و تاریخ هجری به شاهنشاهی تغییر یافت.

در حوزه ی اقتصادی نیز ناموزنی در کشور شکل گرفت .

(مهاجرت به شهرها و حاشیه نشینی و تبعیض طبقاتی گسترش یافت) در صحنۀ سیاست خارجی نیز : اختلافات ایران و عراق بر سر مرز آبی تشدید شد.

حمایت ایران از اسرائیل در جنگهای با اعراب ایفای نقش ژاندارم منطقه برای حفظ منافع غرب در این شرایط امام تلاش می کرد مشکلات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی رژیم شاه را افشا کند.

در کتاب صحیفۀ امام، حدودئ 45 سخنرانی و پیام امام طی سالهای 43 تا56 ضبط و درج شده است که سه جنبه دارد : افشای ماهیت اصلاحات رژیم شرح این ادعا که روحانیون مخالف پیشرفت و ترقی هستند تاکید بر این نکته که استعمار مانع بزرگ سلطۀ خود را فرهنگ اسلامی و قرآن و روحانیون می داند.

امام هدف روحانیون را اصلاح گرفتاری های مملکت می دانند و راه اصلاح را نجات کشور از دست اجانب و تقویت اسلام در کشور ذکر می کنند.

امام طی اعلامیه ای در سال 43 این مباحث گوشزد کرده و ادعای مخالفت ترقی دانستن روحانیون را نفی می کنند.

و به نقد این نظریه می پردازند.

و طی اعلامیه دیگری که مشترک با 4 تن دیگر از مراجع به مناسبت سالگرد قیام 15 خرداد منتشر شد، مجدداً به نقد و اصطلاح مترقی و مرتجع پرداختند.

در سالهای بعد امام : اقدام به ارائه الگوی مطلوب و جامعۀ ایده آل خود کردند که تحت عنوان ولایت فقیه منتشر شد.

به انتقادات دولت ادامه دادند.

در اوسط دهۀ 50 دو واقعۀ مهم : فوت فرزندامام نگارش مقاله ای در روزنامه اطلاعات در 17 دی ماه 56 موجب گردید تا نام امام گسترده تر از پیش مطرح گردد و تظاهراتی که در شهرهای مختلف زمینۀ انقلاب اسلامی و گسترش نهضت را فراهم آورد.

در مجموع امام در سالهای قبل از 56 عمدتاً نقش یک ایدئولوگ را ایفا کردند و با تاکید بر اصولی همچون : تفکیک ناپذیری دین از سیاست وجوب کوشش برای استقرار حکومت اسلامی زدودن زنگارهای عزلت گرایی و گوشه نشینی از اسلام و تاکید بر آزادی خواهی استقلال طلبی و عدالت گرایی تلاش کردند تا تصویری روشن از اسلام به عنوان دینی سیاسی، مترقی، همه جانبه و کامل ارائه نمایند و آن را به عنوان ایدئولوژی برتر در مبارزه با شبه مدرنیسم رژیم مطرح سازند.

در این مقطع ماهیت اعلامیه های امام، غالباً نقش بسیج گر داشت و به مردم امید پیروزی می داد و هر گونه سکوت و بی تفاوتی را مخالف مصالح اسلامی می دانست و توانستند با ابزار خود اتفاقاتی که در آن زمان در ایران رخ می داد یعنی اعلامیه و نوارهای سخنرانی انبوه توده ها را بر گرد خود و در راه مبارزه با رژیم سازماندهی کنند.

امام در عین قاطعیت ، بر مقاومت منفی و عدم خشونت تاکید داشتند.

در مهرماه 57 در دیدار وزاری خارجه ایران و عراق درنیویورک تصمیم به اخراج امام از عراق گرفته شد.

روز 2 مهر 57 رئیس سازمان امنیت عراق در دیدار با امام گفته بود که شرط ادامۀ دست کشیدن امام از مبارزه است.

و امام پاسخ دادند که به خاطر مسئولیتی که در مقابل امت اسلام احساس می کنند، حاضر به سکوت و مصالحه نیستند.

روز 12 مهر 57 امام نجف را به قصد مرز کویت ترک کردند.

دولت کویت با اشارۀ رژیم ایران از ورود امام به این کشور جلوگیری کرد و ایشان پس از مشورت با سید احمد تصمیم به هجرت به پاریس گرفتند و در 14 مهر وارد پاریس شدند.

در مدت اقامت 4 ماهه امام در پاریس نوفل لوشاتو مهم ترین مرکز خبری جهان بود.

امام در دی ماه 57 شورای انقلاب را تشکیل دادند و در 12 بهمن وارد ایران شدند و در 16 بهمن مهندس بازرگان را به عنوان رئیس دولت موقت انقلاب تعیین نمودند و در نهایت با پیروزی انقلاب در 22 بهمن 57 ، فصل جدیدی در زندگی سیاسی امام آغاز شد.

امام خمینی و دوران انقلاب : 1.

امام در سالهای 57 تا 68 در جایگاه رهبری انقلاب قرار گرفت و به عنوان معمار انقلاب به طراحی نظام جدید سیاسی پس از انقلاب پرداخت.

امام با تبیین الگوی نظام سیاسی جدید، موفق شدند نظام سیاسی جمهوری اسلامی را با رای قاطع 2/98 درصد تثبیت نمایند.

موفق گردیدند قانون اساسی جدید را جاری سازند که : الف.

ولی فقیه منتخب مردم امر نظارت بر جهت گیریهای اسلامی نظام را تضمین می کرد.

ب.

مردم با انتخاب مستقیم رئیس جمهور و نمایندگان مجلس و مجلس خبرگان، نقش خود را در تضمین نظام ایفا می کردند.

در سالهای اولیه انقلاب امام با مشکلات فراوانی روبرو بودند، از جمله وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و نحوه ی مواجهه امام با این بحران، توطئه های مختلف بین المللی علیه انقلاب اسلامی و در نهایت پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایشان بعد از جنگ امام به گورباچف رهبر شوروی سابق پیامی فرستادند و در آن فروپاشی شوروی راپیش بینی کردند : ( از این پس کمونیسم را باید در موزه های تاریخ سیاسی جهان جستجو کرد) وقتی شواردنادزه وزیر خارجه وقت شوروی برای ارائه پاسخ گورباچف به دیدار امام آمد و متوجه شد که نویسنده آن نامه با صراحت و شجاعانه به قدرت دوم هسته ای جهان یک پیرمرد ساده در خانۀ گلی و اتاقی 12 متری با امکاناتی بسیار محدود بوده است، بسیار تعجب کرد.

مواجهه دیگر امام خمینی (ره) در ماجرای تدوین و انتشار کتاب آیات شیطانی نوشته ی سلمان رشدی و حمایت رسمی غرب از آن امام نیز حکم ارتداد و اعدام سلمان رشدی و ناشرین کتاب را اعلام کردند که با این کار انقلابی دیگر به پا شد و صفوف مسلمانان متعدداً در مقابل غرب ایستادند.

از سوی دیگر امام در مواجهه با مشکلات در کشور با ارائه فتوی و احکام حکومتی خاص گره های مختلف را می گشودند و ابعاد جدیدی از اندیشه سیاسی خود را مطرح ساختند.

در مجموع این نوع دیدگاههای ایشان زمینه را برای رفع موانع و تسریع در حرکت جمهوری اسلامی به سوی تحقق اهداف مختلف اقتصادی، فرهنگی، و اجتماعی فراهم آورد.

در نهایت امام در 14 خرداد 68 در میان موج ماتم و اندوه میلیونها مسلمان در ایران و جهان دار فانی را وداع گفت.