COM ابزاری است که قابلیتهای برنامه های موجد تحت محیطهای ویندوز را افزایش می دهد.اجزاء COM را با زبانهای مختلفی میتوان نوشت که دلفی یکی از قویترین آنهاست. COM سرنام Component Object Model است ، یعنی مجموعه مشخصاتی که میکروسافت برای ساختن اجزاء نرم افزارهایی مطرح کرده که می توان در برنامه ها گنجاند وقابلیت برنامه های موجود تحت محیطهای پنجره را افزایش داد. اجزای COM را با زبانهای مختلفی می توان نوشت. COM پایه و شالوده مجموعه مشخصات OLE (گنجاندن و مرتبط کردن شیءها) DirectX,ActiveX است. COM+ نیز چیزی منفک از COM نیست ، تنها امکانات و قدرت آن ارتقا پیدا کرده است.اگر با Microsoft Transcation و قابلیتهای آنها آشنایی دارید ، باید گفت که COM+ قابلیتهای متناظر با دو ابزار فوق و COM را داراست و آنچه که در اینجا اهمیت دارد پشتیبانی دلفی از این ابزار است.
COM دارای چه قابلیتهایی است؟
COM اصلی ترین پایه تکنولوژی هایی است که به اجزاء نرم افزاری امکان می دهند. تا بدون توجه به زبانی که با آن ایجاد شده اند ، با یکدیگر ارتباط برقرار سازند.دو قابلیت مهم
COM که امروزه بیش از 150 میلیون کاربر عبارت است از :
• COM مدلی مستقل از زبانهای برنامه سازی است ونحوه بکار گیری آن وابستگی به زبانی خواص ندارد.
• تمامی ابزارها و نرم افزارهای کاربردی تحت ویندوز از COM پشتیبانی می کنند.
در اینجا با دسته بندیهای COM تحت سه عنوان مدیریت اجزاء سازنده ، سرویس ها و Runtime به توضیح پرداخت.
سرویس ها
سرویس های COM+ ترکیبی از سرویس های MSMQ,MTS می باشند ، چنانکه برخی از کارشناسان بر این باورند که MSMQ,MTS در ارتقا سرویس های COM+ موثر بودند.مدیریت تراکنش ها مهمترین بخش این سرویس ها بوده که در ادامه به تشریح آنها خواهیم پرداخت.
تراکنش ها
از آنجا که COM+ بر مبنای طراحی شیء گرا استوار است و محیط های شیء گرا نیازمند سیستمی هستند که پردازش تراکنش ها را به محض دریافت آنها دهد، لذا مدیریت تراکنش ها یکی از ضروری ترین سرویس های COM+ به شمار می آید.
به طور مثال هنگامی که یک برنامه کاربردی تحت ویندوز مانند سفارش یک مشتری ، در حال پردازش داده ها می باشد ، به لحاظ ارتباط تنگاتنگ آن را با محیط های شیء گرا وهمچنین بانک های اطلاعاتی، لازم است تا عملیات پردازش تراکنش ها نیز به درستی انجام پذیرد ، به طوری که تراکنش ها بلافاصله پس از دریافت توسط سیستم اجرا شوند.کنترل تراکنش ها در COM+ به وسیله Distributed Transaction Coordinator (DTC) انجام میگیرد.در روش مدیریت تراکنش ها به وسیله DTC ، پردازش تراکنش ها بین یک یا چند سیستم به اشتراک گذاشته خواهد شد.
امنیت
برنامه های کاربردی ، بخصوص برنامه های سرویس دهنده /سرویس گیرنده ، در بر گیرنده حجم وسیعی از اطلاعات می باشند ، بدین ترتیب کنترل شدید بر صلاحیت و چگونگی کار کاربران آنها امری حیاطی است.
مفهوم امنیت در برنامه های کاربردی امروزی که توسط ابزارها و زبان های برنامه نویسی شیء گرا طراحی می گردند ، مفهومی گسترده تر از کنترل عملیات کاربران داراست. مدیریت عناصر ، اجزا سازنده وکنترل انتقال داده ها در این سیستم ها وهمچنین کنترل انتقال داده ها بین عناصر یک برنامه مقوله هایی است که به امنیت سیستم مربوط می شود.