برای رسیدن به جوجه های گوشتی با رشد سریع ، تخم مرغهای قابل جوجه کشی مطلوب ، مرغهای مادر در طول دوره تولید بایستی دائما از نظر وزن ، اندازه و همچنین وزن بدن مرغهای مادر مولد کنترل گردند زیرا یکی از فاکتورهای اصلی انتخاب در آمیخته های گوشتی در سال های اخیر وزن تخم مرغ است . تحقیقات سالهای اخیر نشان داده است که بین وزن تخم مرغ و ماندگاری تولید نسبت مستقیم وجود دارد بررسیها نشان داده اند که اگر ماندگاری تولید کاهش یابد وزن تخم مرغ افزایش خواهد یافت برای حل این مشکل و حفظ بدن مرغ و در نتیجه تداوم ماندگاری تولید لازم است برنامه کاهش دان اجرا شود زمان و کاهش دان به عوامل متعددی بستگی دارد از جمله :
- وزن بدن مرغ و تغییرات آن از شروع تولید .
- تولید روزانه و روند ادامه آن .
- وزن تخم مرغ روزانه و روند ادامه آن
- تغییرات در زمان برداشت دان .
- وضع گله از نظر سلامتی .
- درجه حرارت و شرایط محیطی .
- وضع جیره غذایی از نظر ترکیب ( انرژی و مقدار پروتئین )
- مقدار جیره (انرژی دریافتی ) در پیک تولید .
- تاریخچه گله ( وزن گله در دوره پرورش و عملکرد آن قبل از پیک تولید .)
از آنجائیکه عوامل یاد شده بالا در تمام گله ها یکسان نیستند لذا برنامه کاهش دان در هر گله متفاوت خواهد بود.
توصیه عمومی برای کاهش دان بشرح زیر می باشد.
از هفته 27 تا 34 دادن حداکثر دان ( پیک تولید ) .
از هفته 35 تا 50 کاهش تدریجی تا 150 گرم در روز برای هر قطعه بعبارتی دادن 412 کیلوکالری انرژی برای هر مرغ در 50 هفتگی .
از هفته 50 به بعد ثابت ماندن مقدار دان .
برنامه های کنترل
- وزن کشی و کنترل تغییرات وزن که معمولا استاندارد 15 تا 20 گرم افزایش در هفته است .
- وزن روزانه تخم مرغ و تغییرات آن با توجه به وزن استاندارد .
- شرایط فیزیکی مرغ یعنی وضع عضله سینه – وضع چربی بدن – وضع پرها و پوشش عمومی شرایط پا ، تاج ، سروصورت و رنگ پریدن بدن و وضع عمومی تولید .
مقدار جیره باید طوری تنظیم گردد که بتواد در مقابل تغییرات غیر قابل انتظار احتیاجات طیور را برآورده کند بطور مثال وقتی درجه حرارت بیش از حد بالا باشد با توجه به احتیاجات انرژی حیوان بتوان در مقدار جیره تعدیل انجام داد . عدم کنترل و در نتیجه شکست در کنترل وزن بدن از هفته 30 به بعد بطور مشخص تداوم تولید را تحت الشعاع قرار خواهد داد .