اولین نوع هشت بیتی بود که به صورت کارت های کوچک 1 , 2 ,4 MB رم بودند که توسط 30 پین به مادربرد متصل میشوند چون این مدل ها هشت بیتی بودند برای یک جفت ار این دسته رم به یک پردازشگر 16 بیتی نیازدارند بنابراین به فضای لازمه برای این مدولها bank میگویند .بعد از تولید شدن پردازشگر های 486 نیاز برای افزایش رم احساس میشد که مدلهای 32 بیتی تولید شدند . مادربرد 486 جای چهار سوکت SIMM را داشت برروی مادربرد های از نوع پنتیوم وضعیت در حالت 64 بیتی بود بنابراین SIMM های 32 بیتی بطورت جفت نصب میشدند که مادربرد استاندارد با داشتن چهار جای سوکت ویژه SIMM دارای دو بانک بود . بنابراین همانطور که قبلا هم گفتم هیچ وقت در مادربرد های پنتیوم از دو نوع رم با سرعت متفاوت در یک بانک استفاده نکنید . اما میتوانید مثلا بانک اول را با دو تا رم 16 مگابایتی پر کنید و بانک دوم را با دو رم 32 مگابایتی پرکنید .
DIMM Dual Inline Memory Module
آخرین مدل رم که بیشتر در بازار مد شده است این نوع میباشد که SDRAM ها با 64 بیت پهنا این قابلیت را دارند که دارای 168 پین برای اتصال هستند که در اندازه های 8,16, 32, 64, 128, 256, 512 هستند که دارای سرعت 6 , 8, 10, 12 ns هستند که عموما سوکت های انها برروی مادربرد به صورت دو تایی یا چهارتایی دیده میشوند . یکی از مزیتهای SDRAM نسبت به قبلی ها بالطبع افزایش سرعت بود . که باعث افزایش باس سیستم نیز میشود مثلا با یک EDO-RAM شصت نانو ثانیه ای میتوانید ماکسیموم 75 MHz باس داشته باشید در حالیکه SDRAM میتواند تا 133 MHZ هم باس داشته باشد و همینطور SDRAM به صورت همزمان Synchronous با باس سیستم مطابق میشود که سبب افزایش سرعت میشود . PC133 دارای سرعت 133 mhz اخرین ورژن SDRAM میباشد که توسط شرکت های مختلفی ساخته شد . از وقتی در دهه گذشته سرعت CPU ها به 200 برابر افزایش یافت سرعت رم ها تنها 20 برابر شد بنابراین باید نوع گونه ای از رم ساخته میشد تا از سی پی یو عقب نماند اما کدام یک بهترین انتخاب بود ؟ خیلی از تولید کنندگان به سمت DDR رفتند جز اینتل که مسیر خود را به سمت RD RAM پیش برد به این رم Ram Bus یا RDRAM یا همان Rambus Direct RAM میگویند گرچه این نوع رم زیاد راه به جایی نبرد اما هم اکنون در Sony playstation 2 یا Nintendo 64 از این نوع رم استفاده میشود در پلی استیشن از نوع 32 مگابایتی با پهنای باند 3.2 گیگا هرتز استفاده میشود . گرچه RDRAM هم ظاهرا از نوع DRAM گرفته شده است اما از آرشیتکت خاص هوشمند و کاملتری نسبت به دیگر رقبای خود استفاده میگرد . و دسترسی به رم خیلی بهتر بود و باعث میشد که CPU به راحتی به کار خودش ادامه دهد . و دیتاها درسرعت کلاک فراوانی خوانده میشدند . یک مقایسه بین یکی از این انواع میتواند از قدرت rambus بگوید که مثلا SDRAM با 64 بیت در 100 mhz بود حال انکه RDRAM در 16 بیت در 800 مگاهرتز عمل میکرد . به هر حال میتوان گفت که علاوه بر ویژگیهای بالایی که گفتم ویژگیهای دیگری نیز ار لحاظ میزان ولتاژ دارد اما انچه سبب شکست این نوع شد قیمت گران آن بود . و البته جز این چیز دیگری نمیتوانست باشد چون وقتی قرار بر ان شد که از چیپست i815 به جای i820 استفاده شود Rambus باید به صورت Dual قرار میگرفت حال انکه DDR خود هم به صورت dual بود . بنابراین قیمت گران دو برابر میشد و اصلا مقرون به صرفه نبود ! در پایان مبحث رم کمی هم از رم محبوب DDR بگوییم که در سال 2001 تولید شد . که مخفف Double Data Rate که تکنولوژی ان همانطور که از نامش پیداست به این صورت است که از هر دو طرف سیگنال برای تبادل اطلاعات استفاده میکند . بنابراین کارایی دو برابر میشود . مثلا با این تکنولوژی یک SDRAM 133 mhz به راحتی به یک DDR 266 mhz تبدیل میشود . اما تفاوتی که باعث میشود سوکت این دو نوع رم تفادوت داشته باشد 16 پین اضافیه رم DDR میباشد . البته نوع دیگری از رم هم در سال 2003 تولید شد که به نام DDR II یاد میشود . به هر حال هنوز اینتل در صدد پیدا کردن راهی برای روانه کردن RDRAM به بازار است .