معماری
همانند بسیاری از حوزه هایی که تاکنون موردمطالعه قراردادهایم. طرح ریزی میتواند قدرتمندترین کنترل باشد.خصوصاً هنگامیکه سیستم های مبتنی بر کامپیوتر را ایجاد کرده و یا تغییر می دهیم، می توانیم معماری کلی آنها را مورد بررسی قرارداده و امنیت” توکار“ را بعنوان یکی از سازه های کلیدی، طرح ریزی نماییم. به همین ترتیب، معماری یا طراحی یک شبکه نیز میتواند تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی امنیت آن داشته باشد.
تقسیم بندی
تقسیم بندی (Segmentation) همانطور که در سیستم های عامل یک کنترل امنیتی قدرتمند بود، می تواند از دو طریق احتمال آسیب در یک شبکه را محدود نماید : تقسیم بندی باعث کاهش تعداد تهدیدها شده و میزان خسارتی که از طریق یک آسیب پذیری واحد امکانپذیر است را محدود می سازد.
فرض کنید که شبکه شما، تجارت الکترونیک را برای کاربران اینترنت اجرا می نماید. بخشهای بنیادی شبکه شما می توانند عبارت باشند از:
- یک سرور وب، برای اداره نشست های (Sessions) HTTP کاربران.
- کد نرم افزار کاربردی، برای قرار دادن کالاها و سرویس های شما در معرض خرید.
- یک بانک اطلاعاتی از کالاها و احتمالاً یک فهرست ضمیمه موجودی کالا برای شمارش اقلامی که در دسترس هستند و آنهایی که بایستی از تامین کنندگان درخواست شوند.
- یک بانک اطلاعاتی از سفارش های دریافت شده.
اگر قرار است تمام این فعالیت ها بر روی یک ماشین انجام شوند، شبکه شما دچار مشکل میشود : هر گونه نقصان و یا خطایی در این ماشین می تواند تمام قابلیت های تجاری شما را به نابودی بکشاند.
همانطور که در شکل (1) نمایش داده شده است، یک طراحی امن تر از بخش های متعددی استفاده می کند. فرض کنید یکی از بخش های سخت افزاری، یک سیستم سرور وب است که برای دسترسی عمومی در معرض دید قرار گرفته است ( کاربران می توانند بصورت الکترونیکی به آن دسترسی داشته باشند). برای کاهش خطر حمله ازخارج سیستم، این سیستم نبایستی وظایف حساستر دیگری نظیر تعیین اعتبار کاربران و یا دسترسی به مخزن داده های حساس را برعهده داشته باشد.تفکیک سرورها وبخش های جداگانه(مطابق با اصول حداقل اولویت وEncapsulation) احتمال آسیبی که هر سیستم فرعی در معرض آن قرار می گیرد را کاهش می دهد.
تفکیک دسترسی نیز یکی دیگر از راه های تقسیم بندی شبکه است. برای مثال، فرض کنید که یک شبکه برای استفاده جهت سه منظور درنظر گرفته شده است : استفاده از سیستم تولید “live” ، آزمایش نسخه بعدی تولید و توسعه سیستم های ثانویه. اگر شبکه به خوبی تقسیم بندی شده باشد، کاربران خارجی تنها می توانند به سیستم “live” دسترسی داشته باشند. آزمایش کنندگان تنها باید به سیستم آزمایش دسترسی پیدا کنند و برنامه نویسان نیز تنها به سیستم توسعه دسترسی خواهند داشت. تقسیم بندی به این سه گروه اجازه می دهد که بدون ریسک با یکدیگر همزیستی داشته باشند. برای نمونه یک برنامه نویس سهواً باعث تغییر در سیستم تولید نخواهد شد .
افزونگی (Redundancy )
” افزونگی“ یکی دیگر از کنترل های کلیدی در معماری است : ایجاد امکان برای یک تابع بصورتی که بر روی بیش از یک گره اجرا شود تا از گذشتن تمام تخم مرغ ها در یک سبد اجتناب شود. برای مثال، طراحی شکل (1) تنها دارای یک سرور وب است. کافی است این سرور وب را از دست بدهید تا تمام ارتباط از دست برود . یک طراحی بهتر دارای دو سرور وب خواهد بود که از چیزی به نام “Mode Failover” استفاده می کنند. در حالت Failover ، سرورها بطور متناوب با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و هر یک از آنها تشخیص می دهد که دیگری هنوز در حال فعالیت است. اگر یکی از آنها تشخیص می دهد که دیگری هنوز در حال فعالیت است. اگر یکی از آنها از کار بیفتد، دیگری مسئولیت پردازشی هر دو را بر عهده می گیرد. با وجود آنکه در هنگام بروز یک خسارت، عملکرد تا حدود نصف کاهش می یابد، اما برخی از کارها همچنان انجام می شوند.