دانلود مقاله کامپیوتر و اسمبل کردن

درباره دستور FDISK و چگونگی کار با آن :
FDISK دستوری برای پارتیشن بندی هارددیسک است و 2 نگارش تحت DOS و ویندوز آن موجود است .

با اجرای اولی FAT16 و دومی FAT32 ایجاد می شود .

FAT32 اسامی طولانی تری را برای فایل ها پشتیبانی می کند .

برای اجرای این نرم افزار ابتدا باید توسط دیسکت راه انداز (StartUp) سیستم را راه اندازی و سپس با تایپ دستور Fdisk آن را اجرا کنید .

اولین پرسشی که پس ازاجرای آن از شما می‌شود این است که آیا مایلید پارتیشن های بزرگتر از 2 گیگابایت داشته باشید ، به این پرسش جواب مثبت بدهید .

پس از آن وارد صفحه اصلی خواهید شد .

در اینجا در صورت وجود پارتیشن های قبلی باید ابتدا قسمتهایی را که می خواهید مجدداً پارتیشن بندی کنید .

ار بین ببرید .

البته در این صورت تمام اطلاعات موجود روی آنها از بین خواهد رفت .

پس از آن می توانید پارتیشن های جدید را ایجاد کنید .

برای از بین بردن پارتیشن های قبلی باید درایوهای منطقی Extended Partition و سپس Primary Partition را پاک کنید و هنگام ایجاد دقیقاً برعکس عمل کنید .

Primary Partition همان پارتشن C یا پارتیشن اولیه و اصلی است .

Extende Partition بقیه فضای هارد است که به درایوهای منطقی تقسیم خواهد شد .

در طول پارتیشن بندی اخطاری مبنی بر تعیین پارتیشن فعال به شما داده می شود .

این همان پارتیشنی است که سیستم از روی آن راه اندازی می شود و معمولآً همان C رابرای آن انتخاب می کنند .

دقت کنید این پارتیشن ها پیش از فرمت شدن قابل استفاده نیستند .

چگونه 2 رایانه را هارد به هارد کنیم ؟

برای انتقال اطلاعات از سیستمی به سیستم دیگر راههای متعددی وجود دارد ؛ اما اصولاً رسانه های جابجاکننده اطلاعات به 2 بخش آنلاین (Online) و آفلاین (Offline) تقسیم می شوند .

بخش اول ، انواع شبکه است .

شبکه های Ethernet متداول ترین نوع آنهاست .

این روش به کارت شبکه و کابل کشی نیاز دارد .

البته با وجود قدری پیچیدگی و دردسر بهترین راه همین است .

استفاده از کابلهای لینک نیز در واقع ایجاد نوعی شبکه است .

کابلهای Parallel ، Serial و USB هر 3 این امکان را دارند که البته 2 مدل اول به دلیل سرعت پایین تقریباً منسوخ شده اند .

غیر از رسانه‌های آنلاین روشهای آفلاین نیز وجود دارد که معمولاً به چند دلیل به کار گرفته می شوند یکی دسترسی نداشتن به انواع شبکه دوم فواصل دور با پایین بودن سرعت اتصال و در آخر موارد امنیتی که اجازه انتقال اطلاعات را به صورت آنلاین نمی دهد .

در این گونه موارد وقتی حجم اطلاعات زیاد نباشد می توان با استفاده از رسانه هایی همچون سی دی یا دی وی دی مشکل را حل کرد .

اما هنگامی که صحبت از حجم زیادی از اطلاعات باشد روش قبل ضمن کند بودن مقرون به صرفه نیز نیست .

بهترین راه حل در این موارد اصطلاحاً هارد به هارد کردن است .

برای این کار کافی است هارددیسک یکی از سیستم ها را به سیستم مقصد متصل کنیم .

پس از گذراندن مراحل شناسایی هارد به وسیله سیستم و سیستم عامل می توان براحتی تمام اطلاعات مورد‌نظر را در موردنظر را در مدت کوتاهی جا به جا کرد ؛ هر چند این روش مزایای زیادی دارد ، اما معایب آن آسیب پذیری هارددیسک در نقل و انتقال و همچنین نیاز به بازکردن سیستم مبداء و مقصد است ؛ البته در صورتی که از هاردهای قابل حمل (Removable) یا رک (Rack) هارد استفاده کنید کار ساده تر شده و نیازی به باز کردن 2 سیستم نخواهید داشت .

دلایلی که گاهی دیگر رایانه CD ها را نمی خواند
CDRom ها همانند تمامی قطعلت مکانیکی عمر محدودی دارند .

3 یا 4 سال کار مداوم هر درایوی را بازنشسته می کند ؛ البته گاهی پیش می آید که این عمر کوتاه ، کوتاه تر هم می شود و مثلاً CDRom در عرض 2 سال کاملاً از کار می افتد .

برای این مشکل دلایلی را می توان برشمرد .

از آن جمله توجه نکردن به CD های استفاده شده است .

CD های کثیف که گرد و غبار گرفته باشند دشمن هد CDRom هستند .

کمی گرد و غبار کافی است تا دیگر هد دستگاه کار نکند .

برای جلوگیری از این مورد توصیه می شود که حتماً پیش از استفاده CD ها را با یک پارچه نخی بدون پرز تمیز کنید .

قرار دادن یک CD درون CDRom بخصوص در مواقعی که طولانی مدت از آن استفاده نمی شود .

جلوی ریختن ذرات غبار روی هد را می گیرد .

قرار دادن سی‌دی های ترک دار هم اعلان جنگ با CDRom است چرا که براحتی می تواند موجب آسیب رساندن به تمامی بخشهای درایو شود .

چسباندن برچسب نامتقارن روی سی دی نیز باعث لنگر انداختن سی دی شده و احتمال دارد به موتور و هد CDRom آسیب برساند .

در ضمن اگر برچسب بر اثر حرارت و چرخش از سطح سی دی جدا شود احتمال دارد به هر نقطه حساس بچسبد و در کار دستگاه اختلال کند .

غیر از این موارد اگر CDRom شما از نظر مکانیکی سالم بود ولی سی دی ها را بد می خواند می توانید آن را باز کنید و پتانسیومتر موجود در کنار لنز را تا رسیدن به کیفیت مطلوب آرام آرام تنظیم کنید .

دقت داشته باشید که در صورت نداشتن مهارت ممکن است CDRom را برای همیشه از کاربیندازید .

برای تمیز کردن لنز هم یک پارچه نخی لطیف و بدون پرز کاملاً مناسب است .

چرا باید Windows خود را بعد از مدتی reinstall بکنیم ؟

هر چه ویندوز مسن تر باشد استواری آن کاهش می یابد .

سرعت آن بسیار پایین می‌آید و مرتب مجبور به راه اندازی مجدد ویندوز هستید .

اگر بیش از 2 سال است که از نصب ویندوزتان می گذرد به فکر نصب مجدد (reinstall) آن باشید .

برخلاف این باور عمومی که به محض بروز کوچکترین مشکلی دستگاه را فرمت می کنند .

در بسیاری از موارد می توان بدون فرمت کردن هارد ، و تنها با نصب مجدد ویندوز ، مشکلات را رفع کرد .

(البته انکار نمی کنیم که در پاره ای موارد مجبور به فرمت کردن هارد و نصب مجدد تمامی برنامه ها هستید ) .

در تمامی مراحل کار ، نهایت تلاش خود را برای نگهداری داده ها به کار می بندیم ، اما برای اطمینان بیشتر ، بهتر است پیش از شروع کار از کلیه داده های خود نسخه پشتیبان (Backup) تهیه کنید .

سی دی کلیه نرم افزارهایی که هم اکنون روی هارد دستگاه خود دارید .

تهیه کنید تا اگر به هر دلیل اطلاعات خود را از دست دادید یا برنامه هایتان از کار افتاد بتوانید بسرعت سیستم را به حالت قبلی آن برگردانید .

نصب مجدد ویندوز به 2 حالت مرمت (repair reinstall) و کامل (complete reinstall) صورت می گیرد .

در حالت repair - که که refresh هم نامیده می شود کلیه تنظیمات قبلی ویندوز حفظ می شود ؛ اما در حالت complete یک نسخه سالم و تازه از ویندوز روی رایانه شما نصب می شود .

repair کردن معمولاً سریع تر و ساده تر است ؛ اما بسیاری از مشکلات باقی خواهند ماند و معمولاً پس از مدت زمان کوتاهی همان اشکالات رفع شده نیز ظاهر می شوند .

برخی سی دی های restore همه آپشن های یک ویندوز کامل را دارند .

ولی برای اطمینان بیشتر بهتر است درایور کلیه سخت افزارهای خود را داشته باشید .

ویندوز 98 و ME درنسخه های 98 و ME یک سری اطلاعات مهم در پوشه ویندوز نگهداری می شود ؛ بنابراین شما مجبور هستید که برخی فلدرهای این پوشه را در جای دیگری کپی کنید .

علاوه بر آن به خاطر داشته باشید که یک نسخه کپی هم از پوشه My Documents تهیه کنید .

فلدری به نام oldstuff بسازید و فلدرهای Profiles ، Send to ، Start Menu ، Allusers ، Application Data ، Desktop ، Favorites و Local Settings را از شاخه Windows به فلدر Oldstuff کپی کنید .

ممکن است برخی از این فلدرها مخفی (hidden) باشند .

حال باید ویندوز را با یک دیسکت Start up راه اندازی (Boot) کنید .

(اگر دیسکت Start up ندارید ، یک فلاپی خالی و سالم را درون درایو بگذارید و روی آیکن Add/Remove Programs در پنجره Control Panel 2 بار کلیک کنید .

پوشه Start up disk را برگزیده و دکمه Create Disk را بزنید.) در حال راه اندازی گزینه start Computer with CD-Rom Support را انتخاب کنید و پس از بالا آمدن سیستم سی سی ویندوز را درون درایو بگذارید .

اگر نمی خواهید نصب مجدد به حالت repair انجام شود .

فرمان زیر را تایپ کرده ، Enter بزنید .

C:\windows\command\deltree /Y C:\windows پاک کردن فایلهای قدیمی ممکن است کمی طول بکشد .

پس از اتمام این کار دستور X setup راوارد کنید .

در این دستور : X نام درایو سی دی شماست (که معمولاً یک حرف پس از حالت معمول آن است .

یعنی اگر همیشه نام درایو سی دی شما E: بوده در حال حاضر ، نام آن F: شده است.) مراحل نصب را یک به یک دنبال کنید .

پس از نصب ، نخستین بار که به ویندوز وارد شدید ، درایو کارت گرافیکی خود را دوباره نصب کنید .

چنانچه ویندوز خود را برای بیش از یک کاربر(user) تنظیم کرده بودید ، الان باید account ها را با همان نامهای قبلی تعریف کنید .

اگر نامهای قبلی را به خاطر نمی آورید .

سری به فلدر oldstuff بزنید و محتوای پوشه profiles را ببینید.

به محیط MS-dos PROMPT بروید و دستور زیر را وارد کنید .

XCOPY c:\oldstuff\*.*c:\WINDOWS /S/H/R/C و در پاسخ به رونویسی فایلها حرف a را به نشانه All تایپ کنید .

پس از اتمام کار یک بار دیگر دستگاه را راه اندازی کنید .

ویندوز XP رایانه را با سی دی وسندوز بوت کنید (اگر دستگاه این قابلیت را ندارد ، سری به محیط Setup دستگاه بزنید و ترتیب بوت شدن را به گونه ای تغییر دهید که ابتدا درایو سی دی را چک کند .) در صفحه Welcome to setup کلید Enter را بزنید .

گزینه R (مخفف Repair) شما را به مد ترمیم یا recovery می برد و تنها برای مواردی مناسب است که ویندوز شما بوت نمی شود اما به درد نصب مجدد (reinstall) ویندوز نمی خورد .

پس برای Complete reinstall کلید C را بفشارید .

مراحل کار را یک به یک دنبال کنید .

درایو و فلدری که قبلاً ویندوز در آن بوده است را مشخص کنید .

پس از اتمام کار و راه اندازی مجدد دستگاه شما باید به عنوان کاربر .Temp وارد شوید (Logon) .

فلدری به نام oldstuff در درایو C: ایجاد کرده و پوشه Documets and settings را به آن انتقال (move) دهید .

حال تک تک کاربران قبلی را دوباره با همان نامهای قبلی ایجاد کنید .

(نام آنها در فادرهای منتقل شده وجود دارد ) .

به خاطر داشته باشید دست که باید نام یکی از کاربران Administrator باشد .

پس ازاتمام کار و اطمینان از درستی تعریف کاربران ، با کاربرد temp وارد شوید و به Dos prompt بروید .

دستور زیر را تایپ کنید : XCOPY C:\oldstuff\*.* “C:\documents and settings” /s/h/r/c و باز هم در پاسخ رونویسی فایلها ، حرف a را تایپ کنید .

مراحل پایانی حال ویندوز شما دوباره نصب شده است .

ممکن است مجبور شوید دستگاه هایی مثل پرینتر ، کارت صوتی و ...

را دوباره نصب کنید .

برنامه هایی که روی دستگاه خود داشته اید چک کنید .

ممکن است به نصب دوباره برخی از آنها هم نیاز باشد .

نخستین بار که به اینترنت متصل شدید سری به سایت microsoft.com بزنید و ویندوز خود را به روز کنید .

چند روزی با سیستم خود کار کنید .

اگر ویندوز شما بخوبی کار می کند ، می توانید فلدر oldstuff را پاک کنید .

در چه صورت دو ماجول رم با هم سازگارند: برای اینکه از سازگاری دو ماجول متفاوت رم RAM با یکدیگر مطمئن شویم ، راهی جز ازمایش وجود ندارد.در شرایط مطلوب ، می توان با توجه به فرکانس چیپهای رم و زمان بندی آنها امکان سازگاری ماجول های متفاوت با هم را پیشبینی کرد .

اما به دلیل ینکه شرایط معمولا مطلوب نیست راهی جز ازمایش نمی ماند.

تجربه نشان می دهد رمهایی از انواع گوناگون مثلا SIMM ها و DIMM ها اغلب نمی توانند به طور همزمان و کنار هم استفاده شوند .

هر چند دیگر رمهای SIMM کاملا از دور خارج شوده اند .

رمها با باس 100MHZ با وجود این که باید با فرکانسهای پاینتر سازگار باشند .اغلب دیده میشود که روی مادربورد های که تنها باس 66 MHZ را پشتیبانی می کنند دجار مشگل می شوند.

حتی اگر ماجول 100MHZ روی برد قدیمی به خوبی کار کند .

ممکن است استفاده از ان در کنار ماجول 66MHZ سیستم را ناپایدار یا حتی غیرقابل استفاده کند .

عکس این مسئله درباره مادربورد های 100MHZهم صادق است .

به طور کلی مادر بوردهای جدید کمتر با این مشکلات روبرو میشوند اما بهتر است هنگام خرید رم جدید سعی کنید مشخصات آن با رم قبلی سازگار باشد .

بعضی مادربوردهای خاص منظوره ومعمولاDual از رم های مخصوص استفاده می کنند که با وجود پایه های مشابه ، با رم های معمولی ناسازگار هستند .و در صورت استفاده غلط ، خطر سوختن رم یا مادر بورد و جود دارد.

تعداد اندکی از مادربورد های جدید ، توانای پشتیبانی از 2 نوع متفاوت رم مثلاSDR و DDR را دارند .

اما نه به این معنی که به طور همزمان میتواند از هر دو استفاده کنند.

یکی از بهترین منابع برای یافتن مدل مناسب رم که با مادربورد سازگار باشد ، دفترچه راهنمای مادربورد است.

در صورت شناخته نشدن فلاپی درایو در ویندوز چه اشکالی ممکن است پیش آمده باشد: فلاپی درایو با این که از فناوری بسیار قدیمی بهره می برد ، اما یکی از کم دردسرترین قطعات رایانه به شمار میرود .

چرا که با داشتن یک واست استاندارد ،در هیچ سیستم عاملی نیاز به نصب ندارد.

به همین دلیل در صورتی که یک فلاپی درایو کار نکند، به راحتی می توان عامل مشکل را پیدا کرد .

بهتر است اول به سراغ کابلها بروید .

کابل پاور در یک جهت بیشتر وصل نمی شود ، اما ممکن است با زور زیاد در جهت معکوس جا رود ، وضع کابل دیتا یا باس هم تقریبآ مشابه است ، با این تفاوت که اشتباه جا زدن آن اسان تر است .

اما بر خلاف مورد اول باعث سوختن درایو نمیشود .

برای این که جهت صحیح را بدانید ، به کابل نگاه کنید .

آخرین رشته هر طرف را برسی کنید ، یکی از آنها با رنگی معمولا قرمز است مشخص شده است .

سپس به سراغ درایو باید رفت ، در اطراف پایه هایه کانکتور ، جایی شماره پایه ها نوشته شده است .

جهت رنگی کابل باید در سمت عدد یک روی کانکتور وصل شود .

پیش از این که به این مرحله برسید ، نحوه اتصال کابل به مادر بورد را هم باید برسی کنیم .

کابل فلاپی در دو سر خود متفاوت است .در یک سر ان بخشی از کابل ها پیج خورده اند و باید ان سر را به درایو و سر دیگر را به مادربورد متصل کرد.

اگر اتصالات کاملا صحیح هستند، و باز فلاپی کار نمیکند به سراغ setup مادربورد بروید و گزینه های مربوت به فلاپی را کنترل کنید ، اگر با این محیط غریبه هستید یکی از گزینه های پیش فرض را انتخاب کنید ، به طور مثال load setup default وقتی که این کار را هم به دقت انجام دادید و باز فلاپی درایو کار نکرد به دنبال یک خرابی سخت افزاری باید باشیم .

ساده ترین آن خرابی کابل وبدترین ان سوختن فلاپی کنترلر مادربورد است .

در ضمن خرابی فلاپی درایو را هم می توان به این موارد اضافه کرد .

تمامی این موارد با سالم فرض کردن سیستم عامل عنوا ن شده است.

پس اگر به سیستم عامل خود شک دارید ، با نصب مجدد شک خود را برطرف کنید.

در محیط ویندوز xp اگر برق رایانه خود را قطع نکنید گاه خود به خود روشن میشود : پیش از این ، رایانه های رو میزی از پاورهای استفاده می کردند که ملقب به AT بودند و این نام را از سری رایانه های AT محصول شرکت ABM گرفته بودند و و هیچ ارتباط دیگری با رایانه بر قرار نمی کرند .به همین دلیل وقتی دکمه ان را میزدید،سیستم خاموش می شد.

بدئن اینکه فایلهای باز زخیره شوند.یا وقتی از طریق سیستم عاملمثلا ویندوز 95 طبق روال صحیح Shutdown می کردید ، مجبور بودید بعد از دیدن پیغام its now soft to turn off your computer دکمه پاور را بزنید ،تا سیستم کاملا خاموش شود.

این مورد باعث شد منبع تغذیه ای طراحی شود که با سیستم عامل ارتباط برقرار کند و با گرفتن دستور از برنامه ها ، برق قطعات را قطع یا وصل کند .

به همین دلیل ، در رایانه های جدید دکمه پاور مسئول قطع برق نیست .

بلکه با ارسال پیغامی به سیستم عامل ، دستورShutdown را اجرا میکند.

از دیگر مزایای که مدلهای جدید ATXها دارند امکان سنجش دمای داخل پاور همچنین کنترل دور فن پاور است .

در بعضی مدل ها با استفاده از همین قابلیت مدارهای کنترلی برای پاور تهیه کردند ، که با تنظیم دور فن مناسب با دمای داخا پاور ،نویز ایجاد شوده را به حداقل میرساند.

حال شاید این سئوال پیش اید که اگر پاور خاموش شده و سیستم عامل بارگزاری نشده بود و برق در سیستم نبود ، چطور دکمه پاور باعث روشن شدن پاور و سیستم میشود؟

ابتدا باید این نکته را بدانیم که دکمه پاور مستقیما به مادربورد متصل می شود،پس به همین دلیل باید جریان برق به طور دائمی در مادربورد وجود داشته باشد که بتواند وضعیت دکمه پاور و موارد دیگر را کنترل کند.

با برقراری چنین جریانی اجازه به کار گیری امکاناتی مفید به سازندگان مادربورد داده می شود .

به انوان نمونه اکثر بوردهای جدید امکانی به نام WOR دارند که برای اکثر کاربران قابل استفاده و جذاب است.

در صورتی که مودم شما نیز این امکان را پشتیبانی کند می توان با دریافت زنگ تلفن رایانه را روشن کند.

این امکان برای راه انداختن پاسخگوی تلفنی یا صندق صوتی همچنین استفاده از رایانه به جای دستگاه دورنگار مفید است .

هنگام استفاده از پاورها همواره باید به یاد داشت که در صورت اتصال انها به برق حتی اگر خاموش باشند جریان اکتریسیته درون مادربورد قطع نمیشود و احتمال دارد هنگام جا زدن یا دراوردن بوردهای مختلف از اسلایدهای مادربورد سیستم ناگهان روشن شود و مادربورد را بسوزاند.

HTTP چگونه کار می کند هر بار که یک URL (یک نشانی وب) را در میدان نشانی برنامه مرورگر خود تایپ می کنید تا به یک صفحه یک پایگاه وب دسترسی پیدا کنید ، معمولاً با «htthttp://» آغاز می شود ، که مشخص می کند که شما از برنامه مرورگر خود استفاده از پروتکلهای اصلی اینترنت برای درخواست اطلاعات را می خواهید .

HTTP شامل قوانینی است که به کامپیوتر خدمات گیرنده (Client) شما و کامپیوتر خدمات دهنده (Server) پایگاه وب ، نحوه مبادله متن ، گرافیک ، و سایر فایلهای چند رسانه ای از طریق اینترنت را می گوید .

وقتی یک نقل و انتقال HTTP رخ می دهد - مانند وقتی که یک URL را در میدان نشانی برنامه مرورگر خود تایپ می کنید ، یا وقتی که روی یک فراپیوند (Hyperlink) واقع در یک صفحه وب تقه می کنید - برنامه مرورگر شما یک درخواست را می سازد و آن را به کامپیوتر خدمات دهنده وب مرتبط با پایگاه وب مورد نظر شما می فرستد .

به عنوان مثال اگر از کامپیوتر خدمات گیرنده A برای درخواست اطلاعات بیشتر درباره «مفاهیم شبکه» استفاده می کنید می توانید روی یک پیوند (Link) در یک صفحه وب تقه بزنید ، یک نقل و انتقال HTTP رخ خواهد داد و درخواست شما به کامپیوتر خدمات دهنده وب پایگاه مرتبط ارسال خواهد شد .

به همین ترتیب ، اگر همکار شما از کامپیوتر خدمات گیرنده B برای درخواست اطلاعات بیشتری درباره «شبکه» استفاده می کند ، می تواند در یک میدان جستجوی یک صفحه وب یک پایگاه کلمه «Network» را تایپ کند ، یک نقل و انتقال HTTP مشابه رخ خواهد داد و درخواست همکار شما به کامپیوتر خدمات دهنده وب یک پایگاه مرتبط ارسال خواهد شد .

در طرف دیگر ، خدمات دهنده صفحه وب ، یک برنامه «دمون HTTP» را اجرا می‌کند که فقط برای درخواستهای HTTP اختصاص دارد .

برنامه «دمون HTTP» ، درخواست شما را دریافت می کند و فایل درخواست شده را (که معمولاً یک فایل HTML است) برای شما می فرستد .

سپس ، برنامه «دمون HTTP » درخواست همکار شما را دریافت می کند و فایل درخواستی را برای او هم می فرستد .

شبکه ها ، لایه ها ، و پروتوکلها وقتی بخواهید شبکه را توصیف کنید ، مجبورید درباره لایه ها (layer) صحبت کنید .

شبکه ها عملیات خود را در لایه های مجزا انجام می دهند .

هدف اصلی لایه سازی در شبکه آن است که هر لایه در کامپیوتر مقصد دقیقاً همان چیزی را دریافت کند که لایه متناطر در کامپیوتر منبع ارسال کرده است .

موقع ساخت برنامه های کاربردی (برنامه هایی که می تواند از TCP/IP برای رقراری ارتباط با کامپیوترهای دیگر بهره بگیرند ، مانند برنامه های مرورگر و برنامه های خدمات گیرنده ایمیل) ، نخستین تصمیم گیری آن است که از TCP استفاده شود یا UDP یا هر دو .

TCP و UDP هردو مدلهای مختلفی از ارتباطات شبکه را فراهم می‌سازند .

TCP یک سرویس اتصال بین دو برنامه کاربردی شبکه به وجود می آورد .

این اتصال شبیه به یک شلنگ آبیاری است ، آب از یک طرف وارد شلنگ می شود و از طرف دیگر خارج می شود .

TCP تصمین می کند که دریافت داده ها (که اغلب به آن پیام گفته می شود ) به همان صورتی است که ارسال شده است .

از سوی دیگر ، UDP ترتیب دریافت ، یا حتی دریافت را تضمین نمی کند .

داده های UDP برای طرف مقصد مانند توپ پینگ پونگ است ، ممکن است در میز مقصد بیفتد و ممکن است به خارج از آن بیفتد .

اگر در میز مقصد بیفتد دریافت کننده آن را دریافت می کند ، وگرنه دریافت نمی کند .

پس چرا همه از TCP استفاده نمی کنند ؟

با آنکه TCP خدمات خوبی ارائه می دهد و بسیار متداول است ، عملیات حفظ اتصال ، مرتب کردن بسته ها (packet) ، و ردیابی آنچه دریافت شده است بسیار وقت گیر است و منابع فراوانی را به خود اختصاص می‌دهد .

در بسیاری از کاربردها نرسیدن یک بسته اهمیت ندارد و استفاده از UDP کارآمدتر است .

هم TCP و هم UDP به IP اتکال دارند .

IP پروتوکلی است که انتقال داده ها را از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر بر روی یک شبکه مجزا کنترل می کند .

اینترنت مجموعه ای از شبکه های متصل به هم است ، و هر شبکه به وسیله یک دروازه (gateway) یا یک مسیریاب (router) دست کم به یک شبکه دیگر وصل است .

دروازه ها یا مسیریابها کامپیوترهایی هستند که اختصاصاً برای ساخت یک پل میان شبکه ها طراحی می شوند .

IP سه کار انجام می دهد : فرمت داده ها را تعریف می‌کند ؛ مسیر را برای انتقال بسته های داده ای انتخاب می کند ؛ و قواعدی برای دریافت بسته ها فراهم می سازد .

شاید باور نکنید ، که IP یک سرویس دریافت داده ای بدون اتصال مستقیم (و بدون تضمین) ، شبیه به UDP فراهم می سازد .

در نتیجه ، TCP برای تضمین دریافت درست داده ها لازم است .

برای درک TCP/IP ، باید با هر بخش TCP/IP و وظایف آنها آشنا شوید .

هدف اصلی TCP/IP ، وقتی با مجموعه ای از پروتوکلها و برنامه های کاربردی ترکیب شود، فراهم ساختن یک ساختار برای انتقال داده ها در شبکه های بزرگ جهان است که اتصال آنها به هم اینترنت را تشکیل می دهد .

در اینجا نگاهی کلی به بخشهای اصلی TCP/IP و هدف اصلی آنها انداخته ایم .

مسیریابها (router) به صورت دروازه هایی بین شبکه ها عمل می کنند و مسیری را درون شبکه می یابند تا بسته ها را به مقصد نهایی خود برسانند .

IP پروتکلی است که نحوه سفر داده ها از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر را در شبکه‌های مجزا کنترل می کند .

IP داده ها را به تعدادی بسته (بکت) تقسیم می کند ، قوانینی را برای تحول بسته حاکم می کند ، و مسیر بسته های داده ای در میان شبکه ها را تا رسیدن همه بسته ها به مقصد خود هدایت می کند .

نشانیهای IP ، شبکه مقصد ، زیر شبکه مقصد ، و کامپیوتر مقصد را مشخص می کنند.

ARP به شبکه های میزبان کمک می کند تا «نشانیهای IP» را پردازش کنند و از آنها برای یافتن مکانهای سخت افزاری ای که با نشانیهای IP مجازی مرتبط هستند بهره بگیرند .

TCP برای تضمین دریافت درست داده ها لازم است .

وقتی بسته های داده ای به مقصد خود می رسند ، TCP تضمین می کند که همه بسته ها به درستی و به ترتیب درست می رسند .

اگر اشتباهی رخ بدهد ، TCP درخواست انتقال مجدد می کند .

سپس TCP بسته ها را به ترتیب درست مرتب می کند .

چگونه می توان با چند ID آنلاین شد ؟

اگر روی سرورهای مختلف ID داشته باشید که هیچ مشکیل وجود نخواهد داشت .

مثلاً اگر شما account2 روی hotmail و Yahoo دارید .

در این صورت می توانید همزمان msn messenger و Yahoo messenger وارد شوید و online باشید .

جز این بسیاری از Chat room ها این امکان را به شما می دهد که با چند ID مختلف Online باشید .

فقط کافی است چند Page باز کنید و در هر یک با یک نام وارد شوید .

البته باید کمی دقت کنید .

مخصوصاً اگر بخواهید نفهمد صاحب همه آن ID‌ها یکی است .

چون بعضی اتاقها جت امکان دنبال کردن شما از طریق نشانی IP اتان را به بقیه می دهد .

حالت سوم این است که بخواهید با یک مسنجر خاص مثل Yahoo با چند Online ID باشید این کار امکان پذیر نیست مگر از طریق ساختProfile برای این کار شما باید بعد از login کردن در Yahoo mail به بخش my Yahoo!

وارد شوید و بعد روی لینک my account info کلیک کنید و با وارد کردن مجدد کلمه عبور به صفحه ای وارد شوید که شامل مشخصاتی است که هنگام عضویت در یاهو وارد کرده بودید .

این صفحه دکمه ای با نام Create new profile دارد که با آن می توانید تا 5 Profile جدید برای خود بسازید به این صورت شما به صورت مجازی چند ID خواهید داشت و دوستان شما با هر یک از این ID ها .

شما را add کنند .

شما را online خواهند دید .

ساخت profile از طریق خود مسنجر هم امکان پذیر است .

در منوی Login روی my profile کلیک کنید و کارهای بالا را تکرار کنید .

حالا اگر به بخش Chat وارد شوید .

در بالای صفحه تمام ID هایی که برای خود ساخته اید ، می بینید .

همزمان از طریق همه آنها می توانید با دوستان خود چت کنید .

چگونه می توان با استفاده از رایانه تلفن کرد ؟

برای این که از رایانه به جای تلفن استفاده کنیم ، باید مودم دارای جکهای میکروفن و اسپیکر باشد .

برای این کار می توانید از هدستهای متداول استفاده کنید .

کافی است فیش میکروفن و هدفن را به جای اتصال به کارت صدا به مودم متصل کنید .

در این مرحله کافی است از یک برنامه Phone Dialer برای گرفتن شماره مقصد استفاده کنید.

به طور مثال Phone Dialer موجود در خود ویندوز برنامه ساده برای همین کار است .

کافی است شماره مورد نظر را وارد کنید و سپس Dial را بزنید .

بعد از برقراری تماس ، براحتی می توانید از هدست برای صحبت استفاده کنید .

اما یادتان باشد پس از پایان تماس حتماً Hangup کنید ، تا ارتباط قطع شود .

برای برقراری این گونه تماس ، غیر از امکانات خود ویندوز ، نرم افزارهای متعددی وجود دارد که با داشتن دفترچه تلفن پیشرفته و سیستم پاسخگوی تلفنی کار را بسیار راحت می کنند .

همچنین تعدادی از این برنامه ها از قابلیت Caller ID هم پشتیبانی می کند و در صورت پشتبیانی امکانات منطقه تلفنی ، شماره تماس گیرنده را نیز نشان می دهند .

اما IP Phone یا Voice Over IP یک فناوری نسبتاً جدید برای استفاده از اینترنت به جای خطوط تلفن برای جابجایی صدا است .

در این فناوری دیگر لازم نیست برای تماس با یک شماره بین شهری یا خارجی از خطوط میان کشورها استفاده کنید .

بلکه کافی است با اتصال به اینترنت و استفاده از امکانات یکی از سرویس دهندگان VOIP با هزینه های بسیار کمتر با شماره موردنظر خود تماس بگیرید .

اگر قصد چنین کاری دارید ، کافی است سراغ یکی از کارتهای PC to Phone موجود در بازار بروید و طبق دستورالعمل ارائه شده اقدام کنید .

به خاطر داشته باشید در این حالت هدست باید به کارت صدا متصل باشد نه مودم .

تفاوت ویندوز xp نسخهHome Edition با نسخه Porfessional : ویندوز xp ،در نسخه Porfessinal امکاناتی را بر نسخه Home Editionافزوده است و تسهیلات بیشتری در اختیار کاربر قرار داده است .در ویندوز xp نسخه Porfessinal ، توانای رمزنگاری فایلها و پوشه های خود را با استفاده از سیستم فایل NTFS که در نتیجه امنیت بیشتری برای اطلاعات شما به وجود می اورد ، همجنین در این نسخه می توان سطوح دسترسی افراد مختلف را به فایل ها و پوشه های موجود محدود کرد.نسخه Home Edition تنها روی رایانه ای که پرسسور دارد اجرا می شود .در حا لی که نسخه Porfessinal امکان اجرا روی رایانه چند پردازنده ای دارد.

امکان تعریف سیاست های امنیتی برای گروه های کاربران و عضویت در دامنه یک کارگزار ویندوز ، از دیگر امکانات نسخه Porfessinal است.

همچنین تنها نسخه Porfessinal از کارگزار وب برخوردار است.

امکانات دیگری نیز بر نسخه Porfessinalتعبه شده اند، که این نسخه را نسبت به نسخه Home Edition برتری می بخشند، اما همچنان کاربر عمومی به راحتی می تواند با نسخه Home Edition نیازهای خود را بر آورده کند .