تاریخچه لینوکس
آغاز داستان
در سال 1991 در حالی که جنگ سرد رو به پایان میرفت و صلح در افقها هویدا میشد، در دنیای کامپیوتر، آینده بسیار روشنی دیده میشد.
با وجود قدرت سخت افزارهای جدید، محدودیت های کامپیوترها رو به پایان میرفت.
ولی هنوز چیزی کم بود...
و این چیزی نبود جز فقدانی عمیق در حیطه سیستم های عامل.
داس، امپراطوری کامپیوترهای شخصی را در دست داشت.
سیستم عامل بی استخوانی که با قیمت 50000 دلار از یک هکر سیاتلی توسط بیل گیتز (Bill Gates) خریداری شده بود و با یک استراتژی تجاری هوشمند، به تمام گوشه های جهان رخنه کرده بود.
کاربران PC انتخاب دیگری نداشتند.
کامپیوترهای اپل مکینتاش بهتر بودند.
ولی قیمتهای نجومی، آنها را از دسترس اکثر افراد خارج می ساخت.
خیمه گاه دیگر دنیای کامپیوترها، دنیای یونیکس بود.
ولی یونیکس به خودی خود بسیار گرانقیمت بود.
آنقدر گرانقیمت که کاربران کامپیوترهای شخصی جرات نزدیک شدن به آنرا نداشتند.
کد منبع یونیکس که توسط آزمایشگاههای بل بین دانشگاهها توزیع شده بود، محتاطانه محافظت میشد تا برای عموم فاش نشود.
برای حل شدن این مسئله، هیچیک از تولید کنندگان نرم افزار راه حلی ارائه ندادند.
بنظر میرسید این راه حل به صورت سیستم عامل MINIX ارائه شد.
این سیستم عامل، که از ابتدا توسط اندرو اس.
تاننباوم (Andrew S.
Tanenbaum) پروفسور هلندی، نوشته شده بود به منظور تدریس عملیات داخلی یک سیستم عامل واقعی بود.
این سیستم عامل برای اجرا روی پردازنده های 8086 اینتل طراحی شده بود و بزودی بازار را اشباع کرد.
بعنوان یک سیستم عامل، MINIX خیلی خوب نبود.
ولی مزیت اصلی آن، در دسترس بودن کد منبع آن بود.
هرکس که کتاب سیستم عامل تاننباوم را تهیه میکرد، به 12000 خط کد نوشته شده به زبان C و اسمبلی نیز دسترسی پیدا میکرد.
برای نخستین بار، یک برنامه نویس یا هکر مشتاق میتوانست کد منبع سیستم عامل را مطالعه کند.
چیزی که سازندگان نرم افزارها آنرا محدود کرده بودند.
یک نویسنده بسیار خوب، یعنی تاننباوم، باعث فعالیت مغزهای متفکر علوم کامپیوتری در زمینه بحث و گفتگو برای ایجاد سیستم عامل شد.
دانشجویان کامپیوتر در سرتاسر دنیا با خواندن کتاب و کدهای منبع، سیستمی را که در کامپیوترشان در حال اجرا بود، درک کردند.
و یکی از آنها لینوس توروالدز (Linus Torvalds) نام داشت.
کودک جدید در افق
در سال 1991، لینوس بندیکت توروالدز (Linus Benedict Torvalds) دانشجوی سال دوم علوم کامپیوتر دانشگاه هلسینکی فنلاند و یک هکر خود آموخته بود.
این فنلاندی 21 ساله، عاشق وصله پینه کردن محدودیت هایی بود که سیستم را تحت فشار قرار میدادند.
ولی مهمترین چیزی که وجود نداشت یک سیستم عامل بود که بتواند نیازهای حرفه ای ها را براورده نماید.
MINIX خوب بود ولی فقط یک سیستم عامل مخصوص دانش آموزان بود و بیشتر به عنوان یک ابزار آموزشی بود تا ابزاری قدرتمند برای بکار گیری در امور جدی.
در این زمان برنامه نویسان سرتاسر دنیا توسط پروژه گنو (GNU) که توسط ریچارد استالمن (Richard Stallman) آغاز شده بود، تحریک شده بودند.
هدف این پروزه ایجاد حرکتی برای فراهم نمودن نرم افزارهای رایگان و در عین حال با کیفیت بود.
استالمن خط مشی خود را از آزمایشگاه معروف هوش مصنوعی دانشگاه MIT با ایجاد برنامه ویرایشگر emacs در اواسط و اواخر دهه 70 آغاز نمود.
تا اوایل دهه 80، بیشتر برنامه نویسان نخبه آزمایشگاههای هوش مصنوعی MIT جذب شرکتهای نرم افزاری تجاری شده بودند و با آنها قرارداد های حفظ اسرار امضا شده بود.
ولی استالمن دیدگاه متفاوتی داشت.
وی عقیده داشت برخلاف سایر تولیدات، نرم افزار باید از محدودیت های کپی و ایجاد تغییرات در آن آزاد باشد تا بتوان روز به روز نرم افزارهای بهتر و کارآمد تری تولید نمود.
با اعلامیه معروف خود در سال 1983، پروژه GNU را آغاز کرد.
وی حرکتی را آغاز کرد تا با فلسفه خودش به تولید و ارائه نرم افزار بپردازد.
نام GNU مخفف GNU is Not Unix است.
ولی برای رسیدن به رویای خود برای ایجاد یک سیستم عامل رایگان، وی ابتدا نیاز داشت تا ابزارهای لازم برای این کار را ایجاد نماید.
بنابراین در سال 1984 وی شروع به نوشتن و ایجاد کامپایلر زبان C گنو موسوم به GCC نمود.
ابزاری مبهوت کننده برای برنامه نویسان مستقل.
وی با جادوگری افسانه ای خود به تنهایی ابزاری را ایجاد نمود که برتر از تمام ابزارهایی که تمام گروههای برنامه نویسان تجاری ایجاد کرده بودند قرار گرفت.
GCC یکی از کارآمد ترین و قویترین کامپایلرهایی است که تا کنون ایجاد شده اند.
تا سال 1991 پروزه GNU تعداد زیادی ابزار ایجاد کرده بود ولی هنوز سیستم عامل رایگانی وجود نداشت.
حتی MINIX هم لایسنس شده بود.
کار بر روی هسته سیستم عامل گنو موسوم به HURD ادامه داشت ولی به نظر نمی رسید که تا چند سال آینده قابل استفاده باشد.
این زمان برای توروالدز بیش از حد طولانی بود...
لینوکس در جهان سوم
ورود لینوکس به کشورهای جهان سوم تحولی ایجاد نموده است.
قبل از وجود لینوکس کشورهای جهان سومی در زمینه کامپیوتر در سطح بسیار پایین تری قرار داشتند.
هزینه سخت افزارها بسیار پایین آمده بود ولی هزینه نرم افزار برای این گونه کشورها همچنان کمر شکن بود.
این امر باعث شد تا در بسیاری از این کشورها کپی غیر مجاز نرم افزارها گسترش پیدا کند که باعث میلیاردها دلار خسارت سالیانه میشود.
یکی از عمده ترین دلایل این کار پایین بودن درآمد سرانه در این کشورهاست.
هنگامی که مجموع درآمد سرانه سالیانه بیش از 200 تا 300 دلار نیست، هیچگاه امکان خرید یک سیستم عامل 100 دلاری وجود نخواهد داشت.
طلوع لینوکس و سایر تولیدات باز متن، این وضعیت را تغییر داده است.
این امکان وجود دارد تا بتوان لینوکس را در کامپیوترهای قدیمی 486 و پنتیوم که اکنون در کشورهای توسعه یافته به تاریخ پیوسته اند ولی هنوز در کشورهای درحال توسعه از آنها استفاده میشود، اجرا نمود.
همچنین استفاده از نرم افزارهای رایگان بازمتن گسترش یافته تا جلوی هزینه های سرسام آور نرم افزاری این کشورها را بگیرد.
امروزه در کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای لاتین استفاده از لینوکس و نرم افزارهای بازمتن گسترش فراوانی یافته و با استفاده از خصلت ذاتی تغییر پذیری لینوکس، برای استفاده از زبانهای ملی این کشورها سفارشی شده است.
امروزه مستندات لینوکس به اکثر زبانهای زنده جهان ترجمه شده اند.
از میزکار تا ابرکامپیوترها
هنگامی که توروالدز لینوکس را ایجاد نمود، این مخلوق جدید، فقط یک اسباب بازی تازه برای هکرها بود.
ولی از زمان دستگاههای 386 که نخستین هسته لینوکس بر روی آنها اجرا میشد، لینوکس راه درازی را طی نموده است.
یکی از مهمترین استفاده های امروزی لینوکس استفاده از آن در پردازشهای سنگین موازی در ابرکامپیوترهاست.
امروزه اکثر ابرکامپیوترهایی که در جهان ساخته میشوند، از لینوکس به عنوان سیستم عامل خود استفاده میکنند.
داستان ادامه دارد
حرکت لینوکس از یک پروزه هکری تا جهانی شدن یک انقلاب شگفت انگیز است.
پروزه GNU که در اوایل دهه 1980 توسط ریچارد استالمن شروع شد، توسعه نرم افزارهای بازمتن را رهبری نمود.
پروفسور اندرو تاننباوم و سیستم عامل MINIX او مطالعه سیستم عامل ها را از حالت تئوری به عملی تبدیل نمود و در نهایت همت و تلاش توروالدز منجر به تولد لینوکس شد.
امروزه لینوکس دیگر یک پروزه هکری به شما نمی رود بلکه یک حرکت جهانی است که توسط میلیونها نفر برنامه نویس بازمتن و شرکتهای بزرگی مانند IBM حمایت میشود.
لینوکس در تاریخ کامپیوتر به عنوان یکی از شگفت انگیز ترین محصولات تلاش بشری باقی خواهد ماند.
توکس پنگوئن : نشان عزیز لینوکس
نشان لینوکس یک پنگوئن است.
برخلاف سایر سیستم عاملهای تجاری، این نشان زیاد جدی نیست!
توکس نشانگر وضعیت بدون نگرانی حرکت لینوکس است.
این نشان تاریخچه بسیار جالبی دارد.
لینوکس در ابتدا فاقد هر گونه نشانی بود.
هنگامی که توروالدز برای تعطیلات به استرالیا رفته بود، در دیداری که از یک باغ وحش داشت، هنگامی که می خواست با یک پنگوئن بازی کند، پنگوئن دست وی را گاز گرفت و همین ایده ای شد تا از پنگوئن به عنوان نشان لینوکس استفاده شود.
راهنمای کامل خط فرمان لینوکس
ظاهر پوسته فرمان
در صورتی که لینوکس شما فاقد محیط گرافیکی است و یا اکنون محیط گرافیکی آن در حال اجرا نیست، شما باید دستورات خود را از طریق پوسته فرمان به سیستم عامل ارسال کنید.
نخستین چیزی که در پوسته فرمان مشاهده میکنید، اعلان فرمان است که بصورت علامت $ میباشد.
اعلان فرمان برای کاربر ریشه بصورت # است.
در بیشتر سیستمهای لینوکس قبل از اعلان فرمان نام کاربری شما و نام کامپیوترتان قرار میگیرد که بصورت زیر نشان داده میشود :
[alan@memphis home]$
امکان نمایش کاراکترای مورد نیازتان بجای کاراکترهای فوق وجود دارد.
چگونگی این کار بعدا شرح داده خواهد شد.
محیط پوسته فرمان امکانات زیادی دارد.
تایپ دستورات در محیط پوسته فرمان بسیار آسان میباشد.
برای اینکه با محیط پوسته فرمان آشنا شوید، سعی کنید با دستوراتی که در زیر بررسی میشوند، تمرین کنید.
نکته: در صورتی که هنگام راه اندازی سیستم، بجای پوسته فرمان محیط گرافیکی لینوکس اجرا میشود، برای تایپ فرامین پوسته باید از Terminal یا Konsole استفاده کنید.
میتوانید در منوی run، فرمان xterm را نیز تایپ کنید.
در مثالهای زیر علامتهای $ و # نشان دهنده اعلان فرمان میباشند.
پس تایپ هر فرمان باید کلید Ebter را فشار دهید و خروجی آن فرمان در خطوط پس از آن نمایش داده خواهد شد.
بررسی نشست ورود به سیستم
هنگامی که وارد سیستم لینوکس میشوید، برای سیستم دارای یک هویت خاص هستید.
این هویت شامل نام کاربری شما، نام گروه شما، شماره کاربری شما و شماره گروه شماست.
همچنین لینوکس اطلاعات زمان ورود به سیستم، مدت حضور، مدت بیکاری و محل ورود شما به سیستم را نگهداری میکند.
(حواستان را جمع کنید!)
برای بدست آوردن اطلاعات در مورد هویت کاربری خودتان در جلوی اعلان فرمان دستور زیر را تایپ کنید.
خروجی آن در زیر آن نشان داده شده است:
$ id
uid=500(Alan) gid=500(Alan) groups=500(Alan)
خروجی فرمان نشان میدهد که نام کاربر Alan بوده که عضو گروه Alan است و شماره های کاربری و گروه آن ۵۰۰ میباشد.
با استفاده از فرمان who میتوانید اطلاعاتی در مورد نشست جاری بدست آورید.
در زیر این فرمان به همراه خروجی آن نشان داده شده است:
$ who
Alan :0 Apr 23 08:46
همچنان که می بینید، در خروجی نام کاربر جاری، زمان و تاریخ ورود به سیستم نمایش داده شده است.
همچنان که می بینید، در خروجی نام کاربر جاری، زمان و تاریخ ورود به سیستم نمایش داده شده است.
تصویر ۱ برنامه Konsole محیط KDE بررسی دایرکتوری ها و مجوزهای فایلها در لینوکس مسیر جاری به مسیری گفته میشود که کاربر در آن لحظه در آن قرار دارد.
هنگامی که وارد سیستم میشوید، لینوکس شما را در دایرکتوری خانگی تان قرار میدهد.
هنگامی که دستور باز کردن یا ذخیره کردن فایلی را صادر میکنید، لینوکس مسیر جاری را بعنوان محل آن فایل فرض کرده و از آنجا آنرا باز کرده و یا ذخیره میکند.
ساختار سیستم فایل لینوکس بعدا شرح داده خواهد شد و لازم نیست نگران آن باشید.
برای نمایش دایرکتوری جاری فرمان زیر را جلوی خط فرمان تایپ کنید.
خروجی آن در زیر آن نمایش داده شده است: $ pwd /usr/bin در مثال بالا مسیر جاری usr/bin است.
برای یافتن مسیر دایرکتوری خانگی خود، فرمان زیر را تایپ کنید: $ echo $HOME /home/Alan همچنان که در خروجی ملاحضه میکنید، مسیر دایرکتوری خانگی شما نمایش داده شده است.
برای اینکه به دایرکتوری خانگی خود باز گردید، کافی است به سادگی فرمان زیر را تایپ کنید: $ cd این فرمان، شما را به دایرکتوری خانگی تان باز می گرداند.
خوب بد نیست ببینیم که چه چیزهایی در دایرکتوری خانگی وجود دارد.
برای نمایش محتویات یک دایرکتوری، باید از فرمان ls استفاده نمایید.
در صورتی که در دایرکتوری خانگی خود قرار ندارید میتوانید مسیر کامل آنرا تایپ کنید.
در صورتی که فرمان ls را بدون هرگونه دایرکتوری تایپ کنید، محتویات مسیر جاری نمایش داده خواهد شد.
گزینه a تمام فایلهای مخفی را نمایش میدهد و گزینه l برای نمایش جزئیات کامل فایلها بکار میرود.
هنگام تایپ یک فرمان میتوانید گزینه های متعدد آنرا کنار هم تایپ کنید.در زیر این دستور به همراه یک خروجی مثال نشان داده شده است: $ ls -la /home/Alan total 46740 drwx------ 47 Alan Alan 4096 Apr 23 .
drwxr-xr-x 8 root root 4096 Mar 12 ..
-rw------- 1 Alan Alan 616581 Apr 18 779-red_hat_linux_9.tar.gz drwxr-xr-x 2 Alan Alan 4096 Mar 20 .acrobat drwx------ 2 Alan Alan 4096 Mar 20 .adobe drwx------ 2 Alan Alan 4096 Mar 12 .adonthell drwxr-xr-x 2 Alan Alan 4096 Feb 14 .anjuta -rw------- 1 Alan Alan 18325 :36 .bash_history -rw-r--r-- 1 Alan Alan 24 .bash_logout -rw-r--r-- 1 Alan Alan 191 .bash_profile هنگامی که از سوئیچ l برای نمایش جزئیات بیشتر استفاده میکنید، چیزی بیش از سایز فایلها و دایرکتوری ها نمایش داده میشود.
دایرکتوری جاری (.) و دایرکتوری والد (..) در بالای لیست قرار می گیرند.
یعنی در حقیقت نقطه نشان دهنده دایرکتوری home/Alan و دونقطه نشاندهنده دایرکتوری home/ است.
بخش ابتدایی لیست نشاندهنده مجوزهای هر فایل است.
سایر اطلاعات نمایش داده شده عبارتند از اندازه فایل به بایت و تاریخ و ساعتی که فایل برای آخرین بار تغییر کرده است.
بررسی فعالیت سیستم لینوکس علاوه بر چندکاربره بودن، سیستم عاملی است چند وظیفه (multitasking) .
چند وظیفه بودن به این معنی است که برنامه های زیادی میتوانند در یک زمان اجرا شوند.
هر برنامه در حال اجرا یک پروسه نامیده میشود.لینوکس فرامینی برای نمایش پروسه های در حال اجرا، نمایش استفاده از منابع سیستمی و متوقف کردن پروسه های در مواقع لزوم دارد.
مرسوم ترین ابزار برای بررسی پروسه های در حال اجرا، دستور ps است.
با این دستور، میتوانید بررسی کنید که چه برنامه هایی در حال اجرا هستند ، از چه منابعی استفاده میکنند و چه کسی در حال اجرای آنهاست.
در زیر یک خروجی مثال از این فرمان نشان داده شده است : $ ps au USER PID %CPU %MEM VSZ RSS TTY STAT START TIME COMMAND Alan 1152 0.0 0.5 4476 1348 pts/0 S 0:00 bash Alan 1831 0.0 0.2 2580 664 pts/0 R 0:00 ps au در مثال بالا، گزینه a، برای نمایش تمام پروسه هایی که به ترمینال فعلی شما مربوط است و گزینه u برای نمایش نام کاربری و زمانی که برنامه آغاز به کار کرده است، بکار میرود.
مفهوم ترمینال به زمانهای قدیم باز میگردد.
در آن زمان کاربران روی ترمینالهای مبتنی بر متن کار میکردند و هر ترمینال نشان دهنده یک نفر بود.
اکنون شما میتوانید روی صفحه مانیتور خود تعداد زیادی ترمینال داشته باشید.
این کار بوسیله باز کردن تعدادی پنجره ترمینال امکان پذیر است.
در مثال بالا، چیز خاصی اتفاق نیافتاده است.
خروجی نشان میدهد که کاربری به نام Alan ، از برنامه های bash و ps در حال استفاده است.
ستون TTY یا ترمینال، نشان دهنده ترمینای است که کاربر با آن به سیستم وارد شده است و ستون STAT نشاندهنده وضعیت پروسه است.
R نشاندهنده پروسه در حال اجرا و S نشاندهنده پروسه در حال خواب میباشد.
ستون USER نام کاربری که پروسـه را شروع کرده نمایش میدهد.
هر پروسه توسط یک عدد یکتا به نام شماره پروسه (Process ID) مشخص میشود.
از این شماره هنگام از میان بردن یا اصطلاحا kill کردن پروسه استفاده میشود.
ستونهای %CPU و %MEM نشاندهنده مقدار پردازنده و حافظه ای هستند که پروسه ها استفاده کرده اند.
ستون VSZ یا Virtual Set Size نشاندهنده سایز پروسه image به کیلوبایت و RSS یا Resident Set Size نشاندهنده سایز پروسه در حافظه است.
ستون START نشاندهنده زمان آغاز پروسه و ستون TIME نشاندهنده زمان سیستم استفاده شده برای پروسه است.
بسیاری از پروسه هایی که در کامپیوتر در حال اجرا هستند، به یک ترمینال خاص مربوط نیستند.
یک سیستم عادی مبتنی بر لینوکس ، دارای پروسه هایی فراوانی است که در پس زمینه اجرا میشوند.
پروسه های پس زمینه پروسه هایی هستند که اعمالی مانند ثبت فعالیتهای سیستم یا گوش کردن به پورتها برای اطلاعات واصله از شبکه را انجام میدهند.
این پروسه ها هنگام بوت شدن سیستم آغاز به کار کرده و هنگام خاموش کردن سیستم ، به کار خود پایان میدهند.
برای نمایش تمام پروسه های در حال اجرا بر روی کامپیوترتان باید از فرمان زیر استفاده کنید: $ ps aux | less قسمت less | به این دلیل به فرمان اضافه شده است که در صورتی که تعداد پروسه ها از یک صفحه بیشتر شد، امکان نمایش صفحه به صفحه آن وجود داشته باشد.
به این فرایند لوله بندی (pipe) فرمان گویند که به معنی هدایت خروجی یک فرمان برای ورودی فرمان دیگر است.
خروج از پوسته فرمان هنگامی که کارهای خود را انجام دادید و مایل بودید از پوسته فرمان خارج شوید، کافی است که کلیدهای Ctrl+D را فشار دهید.
در صورتی که در حالت متنی لینوکس را بوت کرده اید، کافی است فرمان logout یا exit را تایپ کنید.
خوب، تا اینجا با چند فرمان که به شما کمک میکند از سیستمتان اطلاعات لازم را به دست آورید، آشنا شدید.
صدها فرمان دیگر نیز وجود دارند که میتوانید آنها را آزمایش کنید.
این فرامین در مسیرهای usr/bin و bin قرار دارند.
همچنین فرامین مدیریت سیتم در مسیرهای usr/sbin و sbin قرار دارند.
بیشتر این فرامین در ادامه این فصل توضیح داده خواهند شد.
درک دقیق تر پوسته فرمان لینوکس قبل از اینکه آیکونها و پنجره ها روی صفحه کامپیوترها پدیدار شوند، کاربران برای کار کردن با کامپیوترها باید فرمانهایی را تایپ میکردند.
در سیستمهای مبتنی بر یونیکس که لینوکس هم یکی از آنهاست، برنامه ای که برای تفسیر و مدیریت فرمانها ایجاد شده است، پوسته فرمان (Command Shell) نام دارد.
پوسته فرمان راهی برای اجراکردن برنامه ها، کارکردن با فایلها، کامپایل کردن برنامه ها و مدیریت کامپیوتر ایجاد میکند.
با اینکه کارکردن با ابزارهای گرافیکی آسان تر از کار کردن با پوسته فرمان است، ولی بیشتر کاربران حرفه ای لینوکس ترجیح میدهند تا بجای ابزارهای گرافیکی از پوسته فرمان استفاده کنند.
زیرا برای انجام بسیاری از کارها مانند پیکربندی های سیستم ، پوسته فرمان بسیار قدرتمند تر از ابزارهای گرافیکی است.
حتی برخی کاربران قدیمی یونیکس و لینوکس به ندرت از محیطهای گرافیکی برای انجام کارهایشان استفاده میکنند.
پوسته فرمانی که در این راهنما توضیح داده خواهد شد، bash نام دارد.
نام آن برگرفته از Bourne Again Shell است.
پوسته bash از نخستین پوسته سیستمهای یونیکس که sh یا Bourne Shell نام داشت، ایجاد شده است و یکی از پر کاربرد ترین پوسته های فرمان به شمار میرود.
البته پوسته های دیگری نیز وجود دارند که از آنها استفاده میشود که میتواند از آنها csh یا C Shell که در سیستمهای یونیکس BSD استفاده میشود و ksh یا Korn Shell که بیشتر در Unix System V استفاده میشود، نام برد.
لینوکس همچنین دارای پوسته های tcsh و ash نیز میباشد.
هنگامی که استفاده از یک پوسته فرمان را در لینوکس فرا بگیرید، به آسانی میتوانید پوسته های دیگر را نیز یاد بگیرید.
در صورتی که هرگونه مشکل یا سوالی داشتید، میتوانید به صفحه manual آن پوسته مراجعه کنید.
در لینوکس ، پوسته bash کاملا سازگار با پوسته فرمان sh میباشد.
استفاده از پوسته فرمان در لینوکس هنگامی که یک فرمان را در پوسته فرمان تایپ میکنید، میتوانید به آن کاراکترهای دیگری اضافه کنید تا چگونگی کارکرد دستور مورد نظر را تغییر دهید.
علاوه بر خود دستور، موارد دیگری که میتوانید در خط فرمان تایپ کنید عبارتند از : -گزینه ها (Options) : اکثر فرامین دارای یک یا چند گزینه هستند که با اضافه کردن و بکار بردین این گزینه ها میتوانید نحوه رفتار فرمان را تغییر دهید.
برای مثال همانطور که قبلا هم دیدید، در فرمان Is-la گزینه l برای نمایش لیست مشروح فایلها و دایرکتوری ها و گزینه a برای نمایش فایلهای مخفی که با نقطه شروع میشدند، بکار رفت.ضمنا گزینه هایی که مخفف یک کلمه هستند با یک - شروع میشوند در صورتی که گزینه هایی که یک کلمه کامل هستند با -- شروع میشوند .
برای مثال ls --help .
- آرگومان ها (Arguments): بسیاری از فرامین، علاوه بر گزینه ها ، آرگومانهایی را نیز قبول میکنند.
یک آرگومان یک بخش شامل نوعی اطلاعات مانند مسیر یا نام فایل میباشد.
برای مثال در فرمان ls -la /home بخش home آرگومان فرمان ls به شمار میرود.
- متغییر های محیطی (Environment Variables): خود پوسته اطلاعاتی را در بر دارد که برای کاربر مفید است.
به این اطلاعات متغییرهای محیطی می گویند.
برای مثال متغییر SHELL نمایانگر نوع پوسته مورد استفاده ، SP1 نشاندهنده اعلان فرمان و MAIL نشاندهنده محل صندوق پستی شما است : $ echo $SHELL /bin/bash $ echo $MAIL /var/spool/mail/Alan توجه داشته باشید که برای فراخوانی متغییر ها به ابتدای آنها علامت $ اضافه میشود.
- کاراکترهای ویژه (Metacharacters): کاراکترهایی وجود دارند که دارای معنای خاصی برای پوسته فرمان هستند.
این کاراکترها میتوانند برای هدایت خروجی یک فرمان به یک فایل ، لوله بندی خروجی یک فرمان و یا اجرای فرمان در پس زمینه استفاده شوند.
کاراکترهای ویژه در این فصل توضیح داده خواهند شد.
برای صرفه جویی در مقدار تایپ و آسانتر شدن کار ، پوسته فرمان دارای ویژگیهایی است که دستورات قبلی تایپ شده را نگهداری میکند.
همچنین شما میتوانید برای آسانتر شدن، نامهای مستعاری برای دستورات ایجاد کنید.
پوسته فرمان دستوراتی که قبلا وارد کرده اید ذخیره میکند و میتوانید بجای تایپ مجدد دستورات ، دستورات قبلی را فراخوانی نمایید.
این موضوع نیز جلوتر بررسی خواهد شد.
در صورتی که پوسته فرمان را تغییر داده نباشید، پوسته bash پوسته ای است که همراه با لینوکس استفاده میکنید.
پوسته bash از نظر امکانات و قابلیتها قویتر از انواع دیگر پوسته های فرمان است.
در این فصل بیشتر قابلیتهای پوسته فرمان bash بررسی خواهند شد.
ولی در صورتی که نیاز به اطلاعات بیشتری داشتید، میتوانید از دستور man bash برای نمایش راهنمای پوسته bash استفاده کنید.
یافتن فرمانهای لینوکس در صورتی که بدانید که یک دستور در کجای سیستم فایل لینوکس قرار دارد، میتوانید آنرا با تایپ مسیر کامل اجرا نمایید.
برای مثال برای اجرای دستور date : $ /bin/date البته در صورتی که دستوری در مسیرهای سخت و طولانی قرار داشته باشد ، این کار دشوار خواهد بود.
بهترین راه حل این مشکل، نگهداری فرامین در یک دایرکتوری خاص است.
سپس میتوانید این دایرکتوری را به مسیر جستجوی پوسته فرمان خود اضافه کنید تا هنگام تایپ یک فرمان، خود پوسته بطور خودکار دایرکتوری فوق را برای وجود فرمان کاوش کند : $ echo $PATH /usr/local/bin:/usr/bin:/bin:/usr/X11R6/bin:/home/Alan/bin خروجی فرمان فوق مسیرهای تعریف شده برای پوسته فرمان را برای یک کاربر خاص نشان میدهد.
همانطور که می بینید دایرکتوری ها توسط یک کلون از هم جدا شده اند.
بیشتر دستوراتی که همراه با لینوکس ارائه میشوند، در دایرکتوری های bin ، usr/bin یا usr/local/bin قرار دارند.
دستورات گرافیکی که با محیطهای گرافیکی استفاده میشوند در مسیرهای usr/bin/X11 و usr/X11R6/bin قرار دارند.
آخرین دایرکتوری نشان داده شده در خروجی فرمان، در دایرکتوری خانگی کاربر قرار دارد.
در صورتی که شما کاربر ریشه هستید، دستورات مربوط به مدیریت سیستم در دایرکتوری های sbin و usr/sbin قرار دارند.
ترتیب دایرکتوری های موجود در مسیرهای تعریف شده نیز مهم است.
این دایرکتوری ها از چپ به راست بررسی میشوند.
بنابراین اگر دستوری به نام foo هم در دایرکتوری usr/bin و هم در دایرکتوری bin قرار داشته باشد، اولی اجرا خواهد شد.
برای اجرای دستور دوم foo باید مسیر کامل آنرا تایپ کنید و یا مسیرهای تعریف شده را تغییر دهید.
چگونگی این کار جلوتر توضیح داده خواهد شد.
تمام فرامینی که تایپ میکنید، در دایرکتوری های مسیرهای تعریف شده شما قرار ندارند.
برخی فرامین بصورت درونی در پوسته فرمان گنجانده شده اند.
در صورتی که برای یک فرمان خاص یک نام مستعار همراه با گزینه ها و آرگومانهای خاص ایجاد کنید، ابتدا آن اجرا میشود.
همچنین راههایی برای ایجاد توابعی که شامل چندی فرمان هستند نیز وجود دارد.
ترتیب بررسی محلهای مختلفی که پوسته فرمان برای پیداکردن یک دستور انجام میدهد به شرح زیر است : - نامهای مستعار : نامهایی که با دستور alias ایجاد شده اند و نشانگر یک دستور به همراه گزینه ها و آرگومانهای احتمالی میباشند.
- کلمات رزرو شده پوسته فرمان : کلماتی هستند که برای استفاده های مخصوص رزرو شده اند.
بیشتر این کلمات دستوراتی هستند که معمولا در زبانهای برنامه نویسی استفاده میشوند مانند do ، while ، case و غیره.
- توابع : دسته ای از دستورات که همراه هم در پوسته فرمان اجرا میشوند.
- دستورات درونی : دستوراتی که درون خود پوسته فرمان گنجانده شده اند.
- دستورات سیستم فایل : دستورات معمولی که بصورت فایلهایی در سیستم فایل لینوکس قرار دارند.
مسیرهای این دستورات در متغییر محیطی PATH گنجانده شده است.
برای اینکه بفهمید که یک دستور در کجا قرار دارد، میتوانید از دستور type برای این منظور استفاده کنید.
برای مثال : $type bash bash is /bin/bash از دستور بالا برای یافتن محل فرامیت دیگری مانند which، case و ...
استفاده کنید.
در صورتی که دستوری در چندین دایرکتوری قرار دارد، میتوانید با اضافه کردن گزینه a به دستور type، تمام محلهای وجود آنرا چاپ کنید.
اجرای مجدد یک فرمان تصور کنید یک فرمان بسیار طولانی را تایپ کرده اید و پس از اجرای آن متوجه میشوید که مرتکب اشتباه شده اید.
مطمئنا چیزی دردآور تر از این وجود ندارد!
پوسته فرمان دارای قابلیتهایی است که میتوانید بوسیله آن دستوراتی که قبلا اجرا کرده اید فراخوانی کرده و در صورت لزوم پس از اصلاح یا تغییر وحتی بدون تغییر آنها را مجددا اجرا کنید.
پوسته فرمان دارای قسمتی به نام تاریخچه (History) است که فرامینی که قبلا وارد کرده اید را نگهداری میکند.
شما میتوانید این فرامین را از تاریخچه فراخوانی کرده و استفاده کنید.
ویرایش خط فرمان در صورتی که در تایپ یک دستور مرتکب اشتباه شده اید، میتوانید به آسانی آنرا فراخوانی کرده و مجددا پس از ویرایش ، آنرا اجرا کنید.
میتوانید از برخی کلیدهای میانبر برای راحت تر کردن این کار استفاده کنید.
مثلا کلیدهای Ctrl+a اشاره گر را به ابتدای فرمان و Ctrl+E به انتهای فرمان حرکت می دهد.
همین کار را کلیدهای Home و End نیز انجام میدهند.
ویرایش کردن فرمان مانند کارکردن در ویرایش گرهای متنی است و بسیار ساده است.
پس اتمام ویرایش دستور، کافی است کلید Enter را برای اجرای آن فشار دهید.
کامل کردن خودکار فرمان برای اینکه مقدار تایپ شما به حداقل برسد، پوسته فرمان فرمان ناقص شما را به روشهایی کامل میکند.
.
برای بکارگیری این قابلیت کافی است که ابتدا چند حرف اول فرمان مورد نظر را تایپ کرده و کلید tab را فشار دهید.
در زیر برخی موارد را که میتوانید ناقص تایپ کنید می بینید : - متغییر های محیطی : در صورتی که متن با یک علامت دلار شروع شود، با فشردن کلید tab ، پوسته فرمان آنرا با یک متغییر محیطی کامل خواهد کرد.
- نام کاربری : در صورتی که متن بوسیله یک کاراکتر ~ شروع شود، پوسته فرمان آن را بوسیله یک نام کاربری کامل خواهد کرد.
- دستورات، نامهای مستعار یا توابع : در صورتی که متن با یک کاراکتر عادی شروع شود، پوسته فرمان آنرا بوسیله یک دستور، نام مستعار یا تابع کامل خواهد کرد.
- نام میزبان : در صورتی که متن با یک علامت @ شروع شود، پوسته فرمان آنرا بوسیله یک نام میزبان که از فایل etc/hosts می خواند، کامل میکند.
مواقعی وجود دارد که برای کامل کردن یک فرمان چندین گزینه وجود دارد .
مثلا چندین متغییر محیطی وجود دارد که با حرف P شروع میشود.
در این موارد در صورتی که شما دوبار کلید Tab را فشار دهید و یا کلیدهای Esc+?
را فشار دهید، تمام حالتهای ممکن به شما نشان داده میشود : $ echo $P or $PATH $PPID $PS1 $PS4 $PIPESTATUS $PROMPT_COMMAND $PS2 $PWD فراخوانی مجدد یک فرمان پس از اینکه یک دستور را تایپ کردید، همانطوری که قبلا گفتم این دستور بطور کامل در تاریخچه پوسته فرمان ذخیره میشود.
برای نمایش محتویات تاریخچه پوسته فرمان میتوانید از دستور history استفاده کنید.
در صورتی که پس از آن یک عدد اضافه کنید، به تعداد آن عدد دستورات تایپ شده را نشان خواهد داد : $ history 5 1023 Is 1024 cd Fonts/ 1025 man more 1026 date 1027 history 5 برای فراخوانی دستورات تایپ شده میتوانید از روشهای زیر استفاده کنید: -کلیدهای مکان نما : از کلیدهای بالا و پایین مکان نما میتوانید برای حرکت کردن در لیست تاریخچه استفاده کنید.
بجای آن از کلیدهای Ctrl+n و Ctrl+p نیز میتوانید استفاده کنید.
-کلیدهای Ctrl+r: برای جستجوی آخر به اول یک رشته در تاریخچه استفاده میشود.
برای مثال با تایپ یک یا چند حرف، دستوری که دارای آن حروف است نمایش داده میشود.
-کلیدهای Ctrl+s: مشابه بالا ولی جستجو بصورت اول به آخر صورت میگیرد.
روش دیگری که میتوانید از آن برای کار کردن با فرامین استفاده کنید، دستور fc است.
با استفاده از این دستور، که پس از آن میتوانید شماره دستور مورد نظر در تاریخچه یا بازه ای از شماره ها را ذکر کنید، این دستورات در یک ویرایشگر متنی باز میشوند که میتوانید آنها را ویرایش کرده و خارج شوید.
برای مثال دستور زیر دستورات ۱۰۰ ام تا ۱۵۰ ام تاریخچه را در ویرایشگر باز خواهد کرد : $ fc 100 150 لیست تاریخچه در فایلی به نام .bash_history که در دایرکتوری خانگی شما قرار دارد، ذخیره میشود و در آن تا ۱۰۰۰ دستور نگهداری میشود.
اتصال و گسترش فرامین یکی از قابلیتهای واقعا قدرتمند پوسته فرمان، قابلیت هدایت خروجی یا ورودی یک فرمان به فرامین دیگر است.
برای این منظور، همانطور که قبلا اشاره شد، از کاراکترهای ویژه استفاده میشود.
لوله بندی فرامین (Piping Commands) کاراکتر ویژه لوله بندی کاراکتر (|) است.
این کاراکتر، خروجی یک فرمان را به ورودی فرمان دیگر هدایت میکند.
برای مثال : $ cat /etc/passwd | sort | more adm:x:3:4:adm:/var/adm:/sbin/nologin Alan:x:500:500:Alan Bachumian,7852020:/home/Alan:/bin/bash apache:x:48:48:Apache:/var/www:/sbin/nologin bin:x:1:1:bin:/bin:/sbin/nologin Linet:x:501:501:Linet Minasian:/home/Linet:/bin/bash mail:x::mail:/var/spool/mail:/sbin/nologin --More-- این فرمان محتویات فایل etc/passwd را خوانده و خروجی را به فرمان sort هدایت میکند.
این فرمان، کاراکتر ابتدای هر سطر را گرفته و خروجی را بصورت الفبایی مرتب کرده و خروجی را به دستور more میفرستد و این دستور نیز خروجی را بصورت صفحه به صفحه نمایش میدهد.
قابلیت لوله بندی نمایش خوبی است از اینکه چگونه یونیکس، پدر لینوکس بر اساس قطعات مختلف نرم افزاری شکل گرفته است.
مثلا در یونیکس ابزارهای مختلف را طوری به هم وصل میکردن که کارهای مختلفی بتوان با آنها انجام داد.
مثال خوبی که در این مورد میشود زد: سالها پیش که واژه پردازهای گرافیکی و راحت مانند اکنون وجود نداشتند، کاربران باید ابتدا سند خود را بصورت متنی ایجاد کرده و سپس آنرا بوسیله ماکروهای خاصی فرمت بندی میکردند و بعد باید بررسی میکردند که چطور از آب در آمده است .
برای این کار از فرمانی مانند زیر استفاده میشد: $ nroff -man grep.1 | lpr در دستور بالا از nroff برای فرمت کردن فایل grep.1 با استفاده از ماکروی man استفاده شده و حاصل کار با استفاده از لوله بندی به خروجی چاپگر که lpr است فرستاده شده است.
دستورات متوالی برخی اوقات نیاز دارید که چند فرمان بصورت همزمان با استفاده از یک فرمان اجرا شوند.
این کار به سادگی امکان پذیر است.
کافی است پس از اتمام هر فرمان آنرا از فرمان بعدی بوسیله یک کاراکتر سم کالن (;) جدا کنید.
برای مثال :