دانلود مقاله معماری عمومی وب و روش جاوا

برای تشریح بهتر برنامه‌های کاربردی تحت وب مدرن و امروزی ،‌معمولا رسم بر آن است که آن را به چهار لایه مستقل تفکیک می‌کنند .

( شکل یک ) لایه مشتری یا clien ، لایه‌های میانی که عبارتند از presentation و Business و در نهایت آخرین لایه یعنی لایه داد .

در مدل‌های کوچکتر معمولا لایه‌های میانی در یک لایه مجتمع شده و در نتیجچه یک مدل ساده شده سه لایه‌ای به دست می‌آید برای تصور بهتر این لایه‌ها ، شاید بهتر بتاشد که فرض کنید هر لایه بر روی یک کامپیوتر پیاده سازی می‌شود .

با اینن سناریو ، فقط لایه مشتری یا clien در منزل و محل کار من یا شما قرار گرفته است و بقیه لایه‌ها بر روی کامپیوترهایی واقع هستند که ممکن است صدها یا هزارها کیلومتر از ما فاصلاه داشته‌باشد .

حتی ممکن است که لایه‌های دیگر نیزر در کنار هم واقع شده‌باشند .

( هر چند که معمولا چنین نیست .

) لایه مشتری در این مدل سازسژی همان مرورگر وب است که بر روی کامپیوتر مشتری ، صفحات وب را نشان می‌دهد .

در اینن لایه علاوه بر آنکه اطلاعات نمایش داده می‌شوند ، امکان ورود اطلاعات از طرف کاربر نیز وجود دارد و یکی از وظایف مرور گرها ، انتقال این اطلاعات جمع آوری شده و ارسال آن به لایه‌های فوقانی است .

معمولا برای پیاده
سازی لایه‌های مشتری از دو روش استفاده می‌شود .

در روش اول ، از هوشمند بودن کامپیوتر کاربر هیچ استفاده‌ای نمی‌شود .

هنگامی که کاربر اطلاعات یک فرم را تکمیل می‌کند و یا در خواست صفحه خاصی را می‌کند (submit) .

کلیه عملیات پردازشی در لایه‌های میانی انجام شده و صفحه جدیدی برای او ارسال می‌گردد .

این صفحه جدید فقط ممکن است شامل یک پیام خطا باشد .

به این روش اصطلاحا Dump HTML client اطلاق می‌گردد .

در روش دوم از هوشمندی کامپیوتر کاربر به خوبی استفاده می‌گردد .

مثلا هنگامی که فرمی را در یک صفحه وب تکمیل می‌کنیم و اگر دچار اشتباه شویم ، بلافاصله بدون آنکه ارتباطی بین لایه‌های فوقانی برقرار گردد ، کامپیوتر به شما هشدار می‌دهد .

مزیت روش دوم (Semi intellgent client ) آشکار است .

( کاربر برای هر عملیات ساده و ابتدایی نیاز به انتظار کشیدن در پای کامپیوتر خود ندارد .

) اما در این روش ، مرز بین لایه‌های میانی ( Business و Presentation ) مخدوش می‌گردد برای استفاده از هوشمندی کامپیوتر مشتری ، از اسکریپت نویسی به زبان‌های جاوا اسکریپت و یا ( DHTML ) vbscript در صفحات وب استفاده می‌شود .

توجه داشته باشید که به همین علت ، ، توانایی مرورگرها در اجرای دستورات ، اهمیت می‌یابد و نسخه‌های 4 به بعد مرورگرهای Netscape/IE ، امروزه حداقل نیازمندی سایت‌های جدید قرار گرفته‌اند .

لایه Presentation
وظیفه لایه Presentation ، ارائه محتوای متغیر ( دینامیک ) در صفحات وب است .

معمولا محتوای دینامیک از یک بانک اطلاعاتی تامین می‌شود ( مانند اسامی کاربران Hotmail به همراه مشخصات آنان ) .

وظیفه مهم‌تر این لایه‌ شناسایی صفحات ارسال شده از سمت مشتری ( client ) است .

( یعنی شناسایی کاربر و انتقال اطلاعاتی که او به لایه Business وارد کرده‌است ) .

روش‌های پیاده سازی این عملیات بر روی کامپیوتر web server ، متنوع بوده و در گذشته از برنامه‌های موسوم به CGI استفاده می‌شده‌است .

الب”ه استفاده از جاوا اسکریپت در سمت سرور نیز مدتی مورد استفاده قرار گرفت ، اما روش‌های متداول امروزی عبارتند از :
- استفاده از روش‌های مایکروسافت بر اساس سفحات فعال سمت سرور یا ASP با استفاده از Visual Interdev .

- استفاده از راه حل‌های شرکت سان بر اساس ترکیب صفحات فعال جاوا ( JSP ) و موجودیت‌هایی به نام servlet ها .

در ابزارهای ارائه شده فوق ، روش‌هایی برای قرار دادن محتوای دینامیک در درون صفحات HTML و همچنین تکنیک‌هایی برای دریافت اطلاعات ورودی کابر ، در نظر
گرفته شده‌اند .

لایه Presentation معمولا درون برنامه‌های وب سرور ( نظیر Apache webserver , Microsoft IISS IBM websphere و غیره ) پیاده سازی می‌شوند .

وب سرورها توانایی دریافت و اجراتی چندین در خواست از سوی برنامه‌های کاربردی لایه‌های دیگر و همچنان کار بران را به طور همزمان دارند .

وب سرورها بر اساس آرایش اولیه (configuration) می‌دانند که در خواست‌های (requests) کاربر مشتری را باید به کدام برنامه کاربردی (application) هدایت نمایند .

لیه Business
حجم زیاد از عملیات یک سایت مدرن در این لایه ، پیاده سازی می‌ِود .

این عملیات عبارتند از :
- اجرای تمام محاسبات و تایید (validation) داده‌ها
- مدیریت جریان کار (worflow) .

فرض کنید که شما به عنوان یک کاربر Hotmail با وارد کردن نام کاربری و اسم رمز وارد سایت شده‌اید ، تا زمانی ککه از سایت خارج نشده‌اید .

سایت شما رامی‌شناسد و امکان استفاده از امکانات آن برای شما فراهم است .

حضور شما تا لحظه خروج یک session یا جلسه نام دارد و مدیریت
این جلسات نیز در لایه Business انجام می‌گردد .

مدیریت دستیابی به اطلاعات ( بانک اطلاعاتی ) و ارائه آن به لایه Presention .

روش‌های پیاده سازی این لایه در کاربردهای جدید به یکی از صورت‌های زیر است : استفاده از اشیای COM ( ارائه شده توسط مایکروسافت ) با استفاده از ویژوال بیسیک یا ویژوال c++ وغیره ، استفاده از اشیای متناظر شرکت سان یا .EJB (Enterprise java Beans ) اصولا هرگاه نیاز با ارتباط یا مبادله اطلاعات بین چند برنامه مستقل وجود داشته باشد ، نام این تکلونوژی‌ها را خوتهید شنید .

( در شمارات گذشته‌ مقالاتی در این مورد منتشر شده‌است ) روشی که قبل از ارائه راهحل‌های مایکروسافت و سان در این مورد به کار می‌رفته‌است ، پیروی از مشخصه‌های اشیای CORBA بوده است .

این مشخصه ( CORBA ) در سال 1992 ارائه شده است و قابل حل در راه حل ارائه شده توسط شرکت سان و زبان جاوا می‌باشد .

لایه Business معمولا درون برنامه‌هایی موسوم به ( Application sever ) پیاده سازی می‌شوند ( نظیر Oracle Application server , Microsoft MTS و غیره ) .

اگر فعالیت‌هایی که در لایه‌های یک‌سایت‌کابردی انجام می‌گیرند را به امور یم منزل تشبیه کنیم‌،‌کلیه فعالیت‌های خانه‌داری بر عهده لایه‌‌Business و برنامه‌های Application server خواهد بود .

برنامه‌های شرکت‌های تولید کننده Application server بر اساس قابلیت‌های امنیتی ، مقیاس پذیری ، قابلیت اطمینان و غیره از یکدیگر تفکیک می‌شوند .

لایه داده این لایه مسئول نگهداری اطلاعات است و می‌تواند شامل بانک‌های اطلاعاتی مدرن یا مجموعه‌ای از فایل‌های متنی ساده باشد .

در کاربردهای ساده‌تر می‌توان مدل چهار لایه‌ای شرح داده شده را به مدل کوچکتری تبدیل کرد .

در این مدل کوچک شده می‌توان لایه‌های Business و ‍‍resentation‍P را در هم ترکیب کرده و بروی یک وب سرور اجرا نمود .

مروری بر معماری J2EE ( Java 2 Enterprise Edition ) در سال‌های اولیه پیذایش جاوا ( 1990 ) ، از این زبان بیشتر به عنوان یک زبان قوی برای برنامه نویسی در سمت مشتری client یاد می‌شد .

بهتدریج این زبان از اقبال عمومی در کابردهای لایه‌های میانی برخوردار گردید و نهایتا با عرضه را حل‌های جدید EJB )و( Servlets ، شرکت سان ( حدود سال 200 ) مشخصه‌های J2EE را معرفی نمود .

مشخصه‌های J2EE نیز چهار لایه بوده و منطبق بر مدل معرفی شده « معماری چها لایه وب » است .

( شکل دو ) در لایه مشتری ، صفحات وب که می‌توانند شامل جاوا اسکریپت باشند نمایش داده می‌شوند .

در لایه میانی resentation‍P ، به کمک Servletها و JSP محتوای ینامیک تولید می‌شود .

Servletها و JSP درون وب سرور اجرا می‌شوند .

لایه Business با استفاده از تکنولوژی EJB پیاده سازی می‌شود .

EJB ها درون Application server اجرا شده و همان تور که گفته شد وظایف خانه داری از قبیل انجام محاسبات ، تایید داده‌ها و دسترسی به بانک اطلاعاتی به یکی از روش‌های زیر انجام پذیر است : استفاده از واسطه JDBC ( مشابه ODBC مایکروسافت ) و یا استفاده از SQLJ ( مشابه SQL مایکروسافت ) .

در مشخصه‌های ارضه شده در J2EE ، برای کامپیوترهای مشتری ( client ) غیر وابسطه به وب نیز پیشبینی هایی انجام شده است .

برای دسترسی کامپیوترهای مشتری به لایه Business ( مثلا تحت شبکه LAN که IIOP cilent نام گذاری شده‌اند ) توابع دسترسی از راه دور نام RMIAPI عرضه شده‌است .

Servelt چیست ؟

CGI یکی از اولین روش‌هایی بود که برای تولید صفحات وب با محتوای دینامیک مورد استفاده قرار می‌گرفت .

به مرور زمان روش‌های جدیدتری نیز برای این منظور ، عرضه شد .

همانطور که ذکر شد ، مایکروسافت تکنیک ASP را عرضه نمود و پس از زمان کوتاهی JSP از طرف سان ارائه گشت .

اما قبل از آن شرکت سان در سال 1997 ، Servletها را معرفی کرده بود .

Servletها به عنوان جایگزینی برای اسکریپت‌های CGI ، ( درون ماشین مجازی جاوا یعنی JVM ) Servletها برخلاف اپلت‌های جاوا نیازی به پشتیبانی مرورگر از جاوا ندارند و تقریبا بر روی تمام وب سروها ( به صورت مستقیم و یا با استفاده از plug-inها ) قابل اجرا هستند .

servlet ها قابلیت دریافت اطلاعات دریافنژت شده از کاربر و کوکی‌ها و غیره را دارند .

servlet ها قابلیت دسترسی مستقیم به بانک‌های اطلاعاتی ( در مدل‌های ساده معماری وب ) و یا دسترسی به داده از طریق EJB ( در مدل‌های کامل‌تر ) را دارند .

به عنوان مثالی از یک servlet به قطعه کد – در کادر پایین – توجه نمایید .

این قطعه یک صفحه وب با عبارت “ Welcome bake username” تولید می‌کند که در این عبارت username نام کاربر فعلی است .

JSP همانطور که دیده می‌شود ، استفاده مکرر و اجباری از عبارت out.printh() در servletها ، نمی‌توانست در برابر راه حل سر راست‌تر مایکروسافت (ASP) ایستادگی نماید .

این موضوع شرکت سان را بر آن داشت تا در سال 1999 ، JSP را معرفی نماید .

قطعه کد نشان داده شده در بخش دوم همان کار servlet نمونه ما را انجام می‌دهد و حجم آن بسیار کوچکتر است .

واقعیت آن است که عبارت « %%» در JSP بر روی وب سرور به servlet ترجمه می‌شوند .

EJB تا قبل از سال 1996 ، تکنولوژی جاوا محدود به اجرا در سمت مشتری clint بوده است ، اما شرکت سان با معرفی قطعات کد قابل استفاده مکرر به نامJava Bean در این سال همچنان با رقابت با مایکروسافت ادامه داد .

( در همان سال‌ها نیز مایکروسافت تکنولوژی COM را پایه گذار نمود ) یک Java Bean که رابط گرافیکی نداشته باشد می‌تواند کلیه وظایف لایه Business را بر عهده گیرد .

این Java Bean می‌تواند از درون Servlet یا یک صفحه JSP فراخوانی شود .

اما با پیچیده‌تر شدن کاربردهای اینترنت و پیدایش مدل چهار لایه ، لازم شد تا Java Beanها بر روی کامپیوترهای جداگانه (Application server) اجرا شوند .

به این منظور سان EJBها را عرضه کرد EJBها برخلاف Java Bean های معمولی همواره بدون واسطه گرافیکی هستند و می‌توانند از راه دور به خدمت گرفته شوند .

این برنامه‌ها ، برنامه‌هاب کاربردی توزیع شده نام دارند .

سرزمین جاوا یکی از دلایل شهرت شرکت سان مایکروسیستمز ارائه و توسیعه پلافرم جاوا (Java Platform) است که در قلب آن زبان برنامه نویسی جاوا قرار دارد .

مهمترین نکته ای که در ارتباط با جاوا باید دانست ، این است که جاوا تنها یک زبان برنامه نویسی مانند C++ نیست ، بلکه یک فن‌آوری کامل و جامع است که تقریبا برای هر مساله‌ای که در دنیایه شبکه و اینارنت وجود دارد راه حلی دارد .

اغلب افرادی که نسبت به جاوا مبتدی هستند مرتکب همین اشتبها می‌شوند و چون زبان برنامه نویسی حاوا همچون زبان مادری خود C++ ، “سبت به زبان‌هایی مثل بیسیک کمی پیچیده به نظر می‌رسد ، خیلی زود ممکن است از آن خسته و دلزده شوند ولی اگر به جاوا به چشم یک فن‌آور پیشرفته نگاه کنیم آنگاه زبان برنامه نویسی جاوا شیرین و جذاب به نظر خواهد رسید خصوصا که زبان جاوا نسبت به فن‌آوری جاوا یک موضوع جنبی دیده می‌شود در حقیقت زبان جاوا ابزار عینیت بخشیدن به تفکر حاکم بر فن‌آوری جاوا و راه حل‌های آن است .

پروژه سبز اوایل سال 1991 میلادی گکروهی از متخصصان سان ؤ‌پروژه‌ای به نام Green Project را آغاز کردند .

هدف این پروژه که تا نهایی شده نتیجه آن مخفی ماند ، یافتن پاسخ این سوال بود که «موج بعدی» جهان کامپیوتر ( در آن سالها ) چه خواهد بود و چگونه می‌توان بر آن مسلط شد ؟

تیم نخستین پروژه سبز متشکل از جمیز گاسلینگ ، مایم شریدان و پاتریک ناگتون خیلی زود به این نتیجه رسیدند که دست کم یکی از تحولات مهم آینده آمیزش و ترکیب شدن کامپیوترها و وسایل دیجیتالی مصرفی و خانگی ( Digital Consumer Devices ) خواهد بود .

به عبارت ساده تر تکنولوژی به سمتی خواهد رفت که این دوگروه از ابزارها با هم تلفیق شوند و در نتیجه محصولات جدیدی پدید آید که هم کامپیوتر باشند و هم مصارف عمومی و یا خانگی داشته باشند .

اکنون سوال این بود که اعضای گروه سبز باید چه می‌کردند ؟

پاسخ را از روی همیشگی سان اقتباس کردند : « وسیله جدیدی بسازیم و تخیلات خود را جامه عمل بپوشانیم » سر انجام پس از حدود یک سال و اندی کار تلاش پیوسته یک وسیله دیجیتالی بر اساس پردازنده SPARC ساخته شد ککه STAR7 ( یا به اختصار*7) نامیده شد Star 7 یک PDA دستی و بی سیم بود .

PDAها ( Personal Digital Assistant یا دستیار دیجیتالی شخصی ) ابزارهایی شبه رایانه‌ای هستند که می‌توان آنان را چیزی بین ماشین‌ حساب‌های پیشرفته و رایانه‌های رومیزی دانست و معمولا صفحه مانیتور کوچکی دارند که ابعاد آن حدودا به اندازه‌یک کف دست است‌ .

Star 7 در نوع خود کم نظیر بود و پیشرفته ترین امکانات آن روز را داشت.

تیم سازنده 7 اعضای گروه کوشیدند برای این محصول در بازار صنایع تلویزییونی و ویدئویی جایی باز کنند اما در بازاریابی موفق نشدند .

این ناکامی سبب شد تا به دنبال بازارهای دیگری بگردند .

« اینترنت » چیزی بود که ناگهان به اهمیت آن پی بردند .

فن آوری استفاده شده در *7 و زبانن Oak به گونه‌ای بود مه می‌توانست برای انتقال محتوای صوتی و تصویری از طریق اینترنت مورد استفاده قرار گیرد .«بیعتا اولین چیزی که جلب توجه می‌کرد صفحات وب و فایل‌های HTML بود به به این ترتیب زبان جاوا بوجود آمد .

هدف نخستین جاوا این بود که از طریق اپلت‌های جاوا ، تصاویر گرافیکی و انیمیشن را در صفحات ایستا و بی روح HTML به حرکت و پویایی وادار کند .

مروگر HotJava که در سال 1994 معرفی گردید برای تحقق همین ایده ساخته شد و خیلی زود زبان و فن آوری جاوا محبوبیت پیدا کرد .

اوایل سال 1995 نخستین مجموعه کد سورس حاوا ( نسخه 1.Oa2 ) بر روی اینترنت قرار گرفت .

بلافاصله پس از انتشار رایگان سورس جاوا در دنیا چیزی بالغ بر 10 هزار نفر برنامه نویس مشتاق آن را دریافت کردند و به این ترتیب انقلاتب جاوا آغاز شد .

جاوانویس ، جاوایی فکر کن ، جاوابنوش !

مدیر عامل سان ، اسکات مک نیلی می‌گوید : « پلاتفرم جاوا تمام API ها و زبان‌های برنامه نویسی دیگر را پشت سر گذاشت .

امروزه جاوا زبان برنامه نویسی ، پلاتفرم و معماری دنیایه شبکه های رایانه ای است » در حقیقت جاوا جهانی است که با آن باید بر اساس تفکر و معماری جاواییی و با استفاده از ابزارهای برنامه نویسی جاوا برای محیط و پلاتفرم جاوا فعالیت کد .

جدول 1 به طور خلاصه عناصر کلیدی دنیایه جاوا را نشان می‌دهد .

شکل 1 مربوط به گزارش شرکت IDC در مورد وضعیت بازار محصولات سان در زمینه اینترنت و شبکه است .

به ادعای IDC ، 51 درصد بازار برنامه نویسی در اختیار جاوا و فن آوری مرتبط با آن است و چیزی حدود 5/2 میلیون برنامه نویس در سراسر جهان به کار با این فن آوری مشغولند .

این موضوع نشان دهنده آن است که با وجود حضور گسترده سایر فن آوری های مرتبط با اینترنت ( از جمله پلاتفرم مایکروسافت و زبان C++ وVB ) هنوز صنعت اطلاعات اعتماد بیشتری به پلاتفرم جاوا دارد .

جدیدترین نسخه پلاتفرم جاوا ( Java 2 Enterprise J2EE EdItion است که سورس کد آن (SDK) قابل اجرا بر روی پلاتفرم ویندوز 98 مایکروسافت نیست اولین بار در سال 1999 معرفی شد و کماکن محوری ترین بخش فن آوری جاوا است .

از میان مهمترین شاخه‌های فن آوری جاوا می‌توان به خود زبان جاوا اشاره کرد در این زمینه جاوا اشاره کرد در این زمینه جاوا از زبان رقب خود یعنی VC++موفق‌تر است و سهم بیتری را نسیب خود کرده‌است .

J++محصول ناکامی است که شرکت مایکروسافت به تقلید از نسخه اصلی جاوا آن را پیاده سازی کرد و پس از ماجرای دادگاه مایکروسافت آن را ادامه نداد اما در عین حال زبان برنامه نویسی جدیدی را ابداع کرد به نام C# ( سی شارپ ) که بسیار شبیه زبان جاوا است و تقریبا همان قابلیت‌ها را دارد .

C# هنوز خردسال است و بسیار زود است که در مورد آن قضاوت کنیم ولی بعید است بتواند در جذب برنامه نویسان و طرفداران جاوا موفقیتی بعه دست آورد ولی در مورد آن دسته از کاربران و برنامه نویسان که هنوز فن آوری مورد نظر خود را انتخاب نکرده‌اند یا بر روی فن آوری مایکروسافت کار می‌کنند ممکن است بازده مناسبی به دست آورند .

Java Seript ها (برنامه های کوتاه کامپایل نشده‌ای که اغلب در صفحات وب به کار می‌روند ) هنوز در میا سازندگان صفحات وب طرفداران زیادی دارد ولب با گسترش طیف علاقه مندان به برنامه نویسی با زبان VB قسمت اعظم بازار Spriting HTML را ا توجه به این که 80 در صد بازار مرورگرها در اختیار IE است ، تصاحب کند .

Java Applet ها در نبردر پایاپای با رقیب اصلی خود Activex ( پلاتفرم مایکروسافت ) هنوز در چالش هستند .

علت این موضوع کاملا روشن است : اپلت‌ها بر روی مرورگرها و یا سایر Client های استفاده شده توسط کاربران عادی عمل می‌کنند و چون مایکروسافت و سیستم عامل ویندوز و مرورگر IE در بازار ومربوط به کاربران نهایی End ) (Users هنوز تسلط دارند این چالش بسیار جدی است .

اما دست کم پشت صحنه یعنی بازار سرویس دهنده‌های اینترنتی (Servers) وضعیت کاملا بر عکس است با وجود موفقیت محصولات مایکروسافنژت در بازار ویندوز عملا درصد کمتری از از گسترده اینترنت در اخنژتیار این پلاتفرم است .

به عبارت روشن‌تر ، اگر عناصر برنامه نویسی همچون Java Beans را نوع مخصوص server از اشیائی مثل Applets Java در نظر بگیریم و همین رابطه بین ActiveX ها و اشیاء COM فرض کنیم آنگاه وضعیت بازار نشان می‌دهد که Java Beans ها از اشیاء COM جلوتر هستند و تقریبا 60 درصد بازار را در اختیار خود دارند جدول زیر مقایسه روشنی میان وضعیت این دو فن آوری موجود در بازار را نشان می‌دهد : ( تعداد بیشتر علامت‌های نشان دهنده برتری بیشتر در بازار است ) همانطور که در دول مشاهده می‌شود EJB ها و JAXP نسبت به محصولات و فن آوری های مشابه رقیب برتری کامل دارند .

دقیقا به همین دلیل است که وقتی وضعیت بازار نرم افزارها و راه حل‌های تجارت الکترونیکی را بررسی می‌کنیم مشاهده می‌کنیم که سهم عمده این بازار ( خصوصا در مورد XML ) در اختیار پلاتفرم جاوا است .

این موضوع سبب شده است که سایر شرکت‌های بزرگ همچون اوراکل و IBM بر روی فن آوری جاوا سرمایه گذاری کنند و صد البته باز بودن (Open Platform) فن آوری جاوا و انحصاری نبودن آن در این مورد بی تاثیر نیست .

در انتهای همین گذارش فهرست نسبتا جامعی از مهم‌ترین مراجع اینترنتی در مورد جاوا آمده است که اطلاعاتی در مورد شرکت‌های اوراکل و آی بی ام و محصولات مربوطه آنها نیز در بردارد .

اوراکل ، یکی از مهمتری رقبای مایکروسافت در بازار نرم افزاری سرویس دهنده اینترنت و پایگاه‌های اطلاعاتی (Database) سرمایه گذاری عظیمی بر روی جاوا انجام داده است که همگی تحت عنوان Oracle Jdeveloper قرار گرفته‌اند .

JDBC ( معادل ODBC در ویندوز ) و SQLJ عناصر اصلی برنامه نویسی برای پایگاه‌های داده در پلاتفرم جاوا هستند البته در بازار اینترنت یک استثنا بزرگ نیز وجود دارد : ASP ها در پلاتفرم مایکروسافت هنوز محدودیت غیر قابل انکاری نسبت به JSP ها دارند و آینده ( Java Server Pages ) JSP بدون یاری گرفتن از وضعیت مطلوب EJB چندان روشن و امیدوار کننده به نظر نمی‌رسد البته JSP نوپاست و برخی در ازار نسبت به آینده آن امیدوارند .

هر سال یک همایش عظیم توسط شرکت سان مایکروسیستمز برگزار می‌شود به نام JavaOne Conference که رویدادی مهم در صنعت اینترنت به شمار می‌رود و معمولا مهمترین و معتبر ترین اخبار ، تحولات و گزارشات مربوط به فن آوری جاوا در زمان برگزاری این همایش در طول سالهلی اخیر ، سومین سال تولید جاوا یکی از خاطره انگیزترین همایش‌ها بوده‌است .

15 هزار نفر دراین کنفرانتس تاریخی شرکت کردند که در کل تاریخ کامپیوتر بی سابقه بود .

امروزه برخی تحولات جدید در وضعیت بازار نوید موفقیت‌های بیشتری را برای فن‌آوری جاوا می‌دهد .

به عنوان مثال اخیرا شرکت مشهور Macromedia شرکت Allaire و محصولات آن Jrun و Kawa را خریداری کرده‌است .

این اقدام شرکت ماکرو مدیا که تمام محصولاتش از محبوبیت خاصی برخوردار است نشان دهنده‌ایناست که امیدواری بازار نسبت به پیروزی این نوع محصولات افزایش یافته است علاقه‌مندان به ساختن صفحات JSP می‌توانند جدیدترین نسخه نرم افزارهای Jrun و Kawa را از سایت ماکرو مدیا دریافت کنند .

صفحات JAVAServer صفحات JavaServer روش ساده تولید صفحات وب هستند که محتوای پوبا خدمت می‌دهند و می‌توانند با ابزارهای تالیف HTMLو XML ایجاد شوند .

روش‌های متعددی برای ساخت یک برنامه کاربردی وب برای سرویس دادن محتوای پویا وجود دارد .

اما بیشتر برنامه نویسان صفحات JAVAServe را ترجیح می دهند و دلیل آن سادگی و ساختار دستوری کد نویسی صریح می‌باشد که بوسیله توان زیربای جاوا توسعه یافته‌است .

فن آوری صفحات JAVAServe استانداری است که توسط سان میکروسیستمز به ینوان روشی برای تولید محتوای پویا در صفحات خروجی یک برنامه کاربردی وب مشخص شده‌است .

JSP ها با فن آوری Serve جاوا آمیخته شده‌اند .

آنها به ما اجازه می‌دهند تا قطعات کد جاوا را داشته باشیم و اجزاء خارجی را در کد HTML ( یا کد markup دیگری همچون XML ) فرا خوانی کنیم هر جچیزی که در یک صفحه HTML طبیعی وجود دارد .

می‌تواند در یک صفحه JSP نیز باشد .

می‌توان از کد JSP در اسکریپت نویسی سمت سرور وب به صورت Perl JavaScript یا صفحات سرویس دهنده‌ فعال ( ASPها ) استفاده کرد .

به دلیل مبتنی بر جاوا بودن .

صفحات JAVAServe دستیابی کامل به API های شیء گرا و چارچوب کاری قابل حمل جاوا را فراهم می‌کنند .

صفحات JSP پیش از اجرا به یک Serve جاوا ترجمه می‌شوند .

و درخواست‌های HTTP را پردازش می‌کنند و پاسخ‌هایی را همانند هر Serve دیگری تولید می‌کنند .

فن آوری JSP روش راحت تری را برای کد نویسی Serve ارائه می‌کند .

بنابراین ، صفحات ، JSP می توانند دارای خروجی از یک Serve باشند و یا خروجی را به یک Serve بفرستند .

و Serve ها می‌توانند دارای خروجی از صفحات JSPباشند یا خروجی را به صفحات JSP بفرستند .

این دو فن آوری مکمل یکدیگر هستند و انتخابی جالب نسبت به دیگر انواع برنامه نویسی پویایه وب هستند .

مزایای دیگر JSP ها و زیربنای جاوا عبارت است از : جداسازی منطق تجاری پویا از طرح کلی صفحه ایستا ساختار دستوری راحت استقلال زیربنا دستیابی به API های استاندا جاوا سهولت استفاده ساختار دستوری جاوا در یک سناریو مناسب برای یک برنامه کاربردی بانک اطلاعاتی صفحات JSP جزئی از قبیل JavaBean یا Enterprise JavaBean را فرا خوانی می‌کنند و Bean عموما از طریق API های استاندار از قبیل JDBC یا SQLJ به پایگاه داده دستیابی خواهند داشت .

کد زیر مثالی از یک JSP است که به پایگاه داده دستیابی ندارد .

اما ساختار دستوری اسامی را به شما نشان می‌دهد پیام‌های JSP در ساختار دستوری قرار می‌گیرند .

در این مثال .قطعات جاوا نام کاربر را از یک شیء در خواست HTTP می‌گیرند .

نام کاربر را چاپ می‌کنند و تاریخ جاری را دریافت می‌کنند خروجی زیر در صورتی توسط صفحه JSP تولید می‌شود که کاربر “Amy” را وارد کند .

عناوین و دستورهای ساختار دستوری JSP سطح بالا عبارتند از : رهنمودها ، که بیانگر اطلاعات با توجه به صفحه JSP به عنوان یک کل هستند .

عناصر اسکریپت نویسی .

که عناصر کد نویسی جاوا از قبیل معرفی ها .عبارات ، Scriptlet ها ، و توضیحات هستند ( هر یک با ساختار دستوری متفاوت ، از قبیل برای عبارات یا برای معرفی ها ) اشیاء یا حوزه‌ها داده‌شده .

از قبیل صفحات JSP یا جلسه HTTP قابل دسترسی هستند .

اعمال ، که اشیاء را ایجاد می‌کنند تا بر جریان خروجی در پاسخ JSP تاثیر گذارند .

کدنویسی JSP در مقابل کد نویسی Sevelt ترکیب کد جاوا و فرا خوانی‌های جاوا در یک صفحه HTML استفاده از کد جاوا در یک Servlet است .

ساختار دستوری JPS ‚یانبری برای کد نویسی صفحات پویایه وب به شما می‌دهد .

که نیاز به کد کمتری نسبت به ساختار دستوری Servlet جاوا دارد .

در زیر مثالی از کد Servlet معادل با مثال قبلی صفحات JSP داریم .

ساختار دستوری JSP ساده‌تر است ( سر بار جاوا را همانند صدور بسته‌ها و بلوک‌های try…catch ذخیره می‌کند ) .

مترجم JSP نیز به طور خودکار مقدار کافی از سربار کد نویسی Servlet را در فایل جاوایی که خروجی است ، مدیریت می‌کند .

ازقبیل پیاده سازی مستقیم یا غیرمستقیم رابط javax.servlet.jsp.HTTPjspPage استاندارد و افزودن کد برای دستیابی به یک جلسه HTTP .

همچنین بایستس ذکر شود که به این دلیل که متن HTMLوXML صفحات JSP در عبارات چاپی جاوا تعبیه نشده‌اند .

می‌توان از ابزارهای تالیفHTML و XML برای ایجاد صفحات JSP استفاده کرد .

جداسازی منطق تجاری از ارائه صفحه یکی از بزرگترین منافع فن‌آوری JSP این است که امکان جداسازی تلاش‌های توسعه بین کد HTML را فراهم می‌کند که این کد ارائه صفحه ایستا و کد جاوا را که منطق تجاری را پردازش می‌کند و محتوای پویا راتولید می‌کند .

تعیین می‌نمایند .

تقسیم مسئولیت‌های نگهداری بین ارائه و متخصصین طراح که ممکن است متخصص جاوا باشند نه HTML ، و متخصصین کدی که ممکن است در جاوا متخصص باشند نه در HTML ، کار بسیار خوبی است .

در صفحات JSP مناسب ، بیشتر کد جاوا و منطق تجاری در قطعات تعبیه شده در صفحه قرار نخواهد گرفت ، این منطق را در JavaBeans یا JavaBeansEnterprise خواهید یافت که از صحنه در خواست می‌ِود مشخصات JSP ساختار دستوری زیر را برای ایجاد یک نمونه از کلاس JavaBeans ارائه می‌دهد : این مثال نمونه‌ای از mybeans ایجاد می‌کند ( pagBean ) حوزه ( قابلیت دسترسی ) PageBean می‌تواند هر صفحه ، درخواست .

جلسه یا برنامه‌ای کاربردی باشد .

سپس در این صفحه می‌توانیم از این نمونه Bean استفاده کنیم: این نمونه Bean مثلا “Hello Julie” را چاپ می‌کند .

اگر نام “Julie” در ویژگی NewName ، PageBean باشد .

برنامه نویس جاوا مالک کد است و آن را برای کلاس NameBean نگهداری می‌کند .

خبر HTML مسئول ارائه ایستا طرح کلی صفحه وب است که کاربر برنامه می‌بیند ، و همچنین مالک کد در فایل JSP است و آن را نگهداری می‌کند .

اجرای مختصرJSP ماژول برنامه‌ای که صفحاتن JSP را ترجمه ، اجرا و پردازش می‌کند و در خواست‌ها را به آنها تحویل می‌دهد ، تحت کانتینر JSP شناخته می‌شود .

ساختار دقیق یک کانتیتر JSP در هر پیاده سازی فروش متفاوت است .

اما همیشه حاوی یک Servlet یا مجموعه‌ای از Servlet ها می‌باشد .

کانتینر JSP در یک کانتینر Servlet اجرا می‌شود .

هر کانتینر JSP ممکن است در یک سرویس دهنده وب شرکت کند .

اگر سرویس دهنده وب به جاوا نوشته شده باشد ، یا کانتینر ممکن است مرتبط به سرویس دهنده وب اشد و توسط آن مورد استفاده قرار گیرد .

صفحات JSP توسط کانتینر JSP به عنوان نتیجه یک توسعه فایل jsp URL در خواست می‌شوند .

هنگامی که صفحه‌ای برای اولین بار اجرا می‌شود به کد Servlet ترجمه شده و سپس کامپایل می‌شود .

کتابخانه برچسبهای JSP علاوه بر برچسب‌های JSP استاندارد ، مشخصات jsp به فروشندگن و مشتریان اجازه می‌دهد تا کتابخانه برچسب‌های خودشان را با پیاده سازی یک چارچوب کاری کتابخانه بر چسب استاندارد تعریف کنند .

هر برچسب کتابخانه مجموعه‌ای از برچسب‌های سفارشی است و می‌تواند به عنوان زیرزبانیاز jsp در نظر گرفته شود .

برنامه نویسان می‌توانند از کتابخانه برچسب‌ها در هنگام کد نویسی دستی صفحات jsp به طور مستقیم استفاده کنند ، و این کتابخانه‌ها نیز می‌توانند توسط ابزارهای برنامه نویسی جاوا مورو استفاده قرار گیرند.

هر برچسب کتابخانه‌ای بایستی بین پیاده سازی‌های مختلف کانتینر JSP قابل حمل باشد .

پیاده سازی یک کتابخانه برچسب شامل ایجاد یک کلای مدیر برچسب برای هر چسب ، و یک فایل توصیف کتابخانه برچسب (TLD) برای کتابخانه به عنوان یک کل است .

TLD حاوی اطلاعاتی از قبیل نام کلاس‌های مدیر برچسب می‌باشد .

رهنمودهای آتی سان مایکروسیستمز مشخصات JSP1.2 و2.3 Servlet را به انجام رسانده است ( مشخصات JSP جاری ، نگارش 1/1 .

بر اساس مشخصات Servlet22 است ) بهنگام سازی‌های JSP 1.2 شامل نگاشت از صفحات JSP به یک سند XML و اصلاحات برای حمایت زمان اجرا برای کتابخانه برچسب‌های سفارشی است .

مشخصات jsp تاکید بیشتری بر کتابخانه برچسب‌ها دارد .

علاوه بر این .

javasoft سان یک برنامه ریزی کتابخانه بر چسب استاندارد است .

یک برنامه جاوا کوچک که در یک سرویس دهنده اجرا می‌شود .

این برنامه ها وظیفه انجام خدمات سبک وب را بر عهده دارند ، مثلا تغییر مسیر یک کاربر از یک نشانی قدیمی به صفحه درسی که به وسیله برنامه‌های کاربردی CGI مدیریت می‌شوند سرعت این برنامه‌ها بسیاربالاست و باری سیستم را کاهش می‌دهد .