دانلود تحقیق شبکه های بی سیم

نیاز روز افزون به پویایی کارها ، استفاده از تجهیزاتی مانند تلفن همراه ، پیجرها و ...

بواسطه وجود شبکه های بی سیم امکان پذیر شده است.
اگر کاربر یا شرکت یا برنامه کاربردی خواهان آن باشد که داده و اطلاعات مورد نیاز خود را به صورت متحرک در هر لحظه در اختیار داشته باشند شبکه های بی سیم جواب مناسبی برای آنها ست.
این مقاله دربخش‌های مختلفی ارائه میشود، در بخش حاضر فقط به بیان کلیاتی در رابطه با شبکه‌های بی‌سیم و کابلی پرداخته شده، در بخش‌های بعدی به جزئیات بیشتری در رابطه با شبکه‌های بی‌سیم خواهیم پرداخت.

تشریح مقدماتی شبکه های بی سیم و کابلی :
شبکه های محلی (LAN ) برای خانه و محیط کار می توانند به دو صورت کابلی (Wired ) یا بی سیم (Wireless ) طراحی گردند .

درابتدا این شبکه ها به روش کابلی با استفاده از تکنولوژی Ethernet طراحی می شدند اما اکنون با روند رو به افزایش استفاده از شبکه های بی سیم با تکنولوژی Wi-Fi مواجه هستیم .
در شبکه های کابلی (که در حال حاضر بیشتر با توپولوژی ستاره ای بکار می روند ) بایستی از محل هر ایستگاه کاری تا دستگاه توزیع کننده (هاب یا سوئیچ ) به صورت مستقل کابل کشی صورت پذیرد(طول کابل ازنوع CAT5 نبایستی 100 متر بیشتر باشد در غیر اینصورت از فیبر نوری استفاده میگردد) که تجهیزات بکار رفته از دونوع غیر فعال (Passive ) مانند کابل ، پریز، داکت ، پچ پنل و..........

.

و فعال (Active )مانند هاب ،سوئیچ ،روتر ، کارت شبکه و...........

هستند .
موسسه مهندسی IEEE استانداردهای 802.3u را برای Fast Ethernet و 802.3ab و802.3z را برای Gigabit Ethernet ( مربوط به کابلهای الکتریکی و نوری ) در نظر گرفته است.
شبکه های بی سیم نیز شامل دستگاه مرکزی (Access Point ) می باشد که هر ایستگاه کاری می تواند حداکثر تا فاصله 30 متر ی آن (بدون مانع ) قرار گیرد.

شبکه های بی سیم (Wlan ) یکی از سه استاندارد ارتباطی Wi-Fi زیر را بکار می برند :
802.11b که اولین استانداردی است که به صورت گسترده بکار رفته است .

802.11a سریعتر اما گرانتر از 802.11b می باشد.

802.11g جدیدترین استاندارد که شامل هر دو استاندارد قبلی بوده و از همه گرانتر میباشد.
هر دونوع شبکه های کابلی و بی سیم ادعای برتری بر دیگری را دارند اما انتخاب صحیح با در نظر گرفتن قابلیتهای آنها میسر می باشد.
عوامل مقایسه :
در مقایسه شبکه های بی سیم و کابلی می تواند قابلیتهای زیر مورد بررسی قرار گیرد:
نصب و راه اندازی
هزینه
قابلیت اطمینان
کارائی
امنیت
نصب و راه اندازی
در شبکه های کابلی بدلیل آنکه به هر یک از ایستگاههای کاری بایستی از محل سویئچ مربوطه کابل کشیده شود با مسائلی همچون سوارخکاری ، داکت کشی ، نصب پریز و.........

مواجه هستیم در ضمن اگر محل فیزیکی ایستگاه مورد نظر تغییر یابد بایستی که کابل کشی مجدد و .......صورت پذیرد.

شبکه های بی سیم از امواج استفاده نموده و قابلیت تحرک بالائی را دارا هستند بنابراین تغییرات در محل فیزیکی ایستگاههای کاری به راحتی امکان پذیر می باشد برای راه اندازی آن کافیست که از روشهای زیر بهره برد:
Ad hoc که ارتباط مستقیم یا همتا به همتا (peer to peer ) تجهیزات را با یکدیگر میسر می سازد.

Infrastructure که باعث ارتباط تمامی تجهیزات با دستگاه مرکزی می شود.
بنابراین میتوان دریافت که نصب و را ه اندازی شبکه های کابلی یا تغییرات در آن بسیار مشکلتر نسبت به مورد مشابه یعنی شبکه های بی سیم است .
هزینه
تجهیزاتی همچون هاب ، سوئیچ یا کابل شبکه نسبت به مورد های مشابه در شبکه های بی سیم ارزانتر می باشد اما درنظر گرفتن هزینه های نصب و تغییرات احتمالی محیطی نیز قابل توجه است .
قابل به ذکر است که با رشد روز افزون شبکه های بی سیم ، قیمت آن نیز در حال کاهش است .
قابلیت اطمینان
تجهیزات کابلی بسیار قابل اعتماد میباشند که دلیل سرمایه گذاری سازندگان از حدود بیست سال گذشته نیز همین می باشد فقط بایستی در موقع نصب و یا جابجائی ، اتصالات با دقت کنترل شوند.
تجهیزات بی سیم همچون Broadband Router ها مشکلاتی مانند قطع شدن‌های پیاپی، تداخل امواج الکترومغناظیس، تداخل با شبکه‌های بی‌سیم مجاور و ...

را داشته اند که روند رو به تکامل آن نسبت به گذشته(مانند 802.11g ) باعث بهبود در قابلیت اطمینان نیز داشته است .
قابلیت اطمینان تجهیزات کابلی بسیار قابل اعتماد میباشند که دلیل سرمایه گذاری سازندگان از حدود بیست سال گذشته نیز همین می باشد فقط بایستی در موقع نصب و یا جابجائی ، اتصالات با دقت کنترل شوند.

تجهیزات بی سیم همچون Broadband Router ها مشکلاتی مانند قطع شدن‌های پیاپی، تداخل امواج الکترومغناظیس، تداخل با شبکه‌های بی‌سیم مجاور و ...

را داشته اند که روند رو به تکامل آن نسبت به گذشته(مانند 802.11g ) باعث بهبود در قابلیت اطمینان نیز داشته است .

کارائی شبکه های کابلی دارای بالاترین کارائی هستند در ابتدا پهنای باند 10 Mbps سپس به پهنای باندهای بالاتر( 100 Mbps و 1000Mbps ) افزایش یافتند حتی در حال حاضر سوئیچهائی با پهنای باند 1Gbps نیز ارائه شده است .

شبکه های بی سیم با استاندارد 802.11b حداکثر پهنای باند 11Mbps و با 802.11a و 802.11g پهنای باند 54 Mbps را پشتیبانی می کنند حتی در تکنولوژیهای جدید این روند با قیمتی نسبتا بالاتر به 108Mbps نیز افزایش داده شده است علاوه بر این کارائی Wi-Fi نسبت به فاصله حساس می باشد یعنی حداکثر کارائی با افزایش فاصله نسبت به َAccess Point پایین خواهد آمد.

این پهنای باند برای به اشتراک گذاشتن اینترنت یا فایلها کافی بوده اما برای برنامه هائی که نیاز به رد و بدل اطلاعات زیاد بین سرور و ایستگاهای کاری (Client to Server ) دارند کافی نیست .

امنیت بدلیل اینکه در شبکه های کابلی که به اینترنت هم متصل هستند، وجود دیواره آتش از الزامات است و تجهیزاتی مانند هاب یا سوئیچ به تنهایی قادر به انجام وظایف دیواره آتش نمیباشند، بایستی در چنین شبکه هایی دیواره آتش مجزایی نصب شود.

تجهیزات شبکه های بی سیم مانند Broadband Routerها دیواره آتش بصورت نرم افزاری وجود داشته و تنها بایستی تنظیمات لازم صورت پذیرد.

از سوی دیگر به دلیل اینکه در شبکه‌های بی‌سیم از هوا بعنوان رسانه انتقال استفاده میشود، بدون پیاده سازی تکنیک‌های خاصی مانند رمزنگاری، امنیت اطلاعات بطور کامل تامین نمی گردد استفاده از رمزنگاری WEP (Wired Equivalent Privacy ) باعث بالا رفتن امنیت در این تجهیزات گردیده است .

انتخاب صحیح کدام است؟

با توجه به بررسی و آنالیز مطالبی که مطالعه کردید بایستی تصمیم گرفت که در محیطی که اشتراک اطلاعات وجود دارد و نیاز به ارتباط احساس می شو د کدام یک از شبکه های بی سیم و کابلی مناسبتر به نظر می رسند .

جدول زیر خلاصه ای از معیارهای در نظر گرفته شده در این مقاله می باشد .

بعنوان مثال اگر هزینه برای شما مهم بوده و نیاز به استفاده از حداکثر کارائی را دارید ولی پویائی برای شما مهم نمی باشد بهتر است از شبکه کابلی استفاده کنید.

بنابراین اگر هنوز در صدد تصمیم بین ایجاد یک شبکه کامپیوتری هستید جدول زیرانتخاب را برای شما ساده تر خواهد نمود.

انواع شبکه های بی سیم: WLANS(Wireless Local Area Networks ) این نوع شبکه برای کاربران محلی از جمله محیطهای(Campus) دانشگاهی یا آزمایشگاهها که نیاز به استفاده از اینترنت دارند مفید می باشد.

در این حالت اگر تعداد کاربران محدود باشند می توان بدون استفاده از Access Point این ارتباط را برقرار نمود .در غیر اینصورت استفاده از Access Point ضروری است.می توان با استفاده از آنتن های مناسب مسافت ارتباطی کاربران را به شرط عدم وجود مانع تاحدی طولانی تر نمود.

WPANS(Wireless Personal Area Networks ) دو تکنولوژی مورد استفاده برای این شبکه ها عبارت از :IR (Infra Red ) و Bluetooth (IEEE 802.15 ) می باشد که مجوز ارتباط در محیطی حدود 90 متر را می دهد البته در IR نیاز به ارتباط مستقیم بوده و محدودیت مسافت وجود دارد .

WMANS(Wireless Metropolitan Area Networks ) توسط این تکنولوژی ارتباط بین چندین شبکه یا ساختمان در یک شهر برقرار می شود برای Backup آن می توان از خطوط اجاره ای ،فیبر نوری یا کابلهای مسی استفاده نمود .

WWANS(Wireless Wide Area Networks ) برای شبکه هائی با فواصل زیاد همچون بین شهرها یا کشورها بکار می رود این ارتباط از طریق آنتن ها ی بی سیم یا ماهواره صورت می پذیرد .

امنیت در شبکه های بی سیم : سه روش امنیتی در شبکه های بی سیم عبارتند از : - WEP(Wired Equivalent Privacy ) در این روش از شنود کاربرهایی که در شبکه مجوز ندارند جلوگیری به عمل می آید که مناسب برای شبکه های کوچک بوده زیرا نیاز به تنظیمات دستی( KEY ) مربوطه در هر Client می باشد.

اساس رمز نگاری WEP بر مبنای الگوریتم RC4 بوسیله RSA می باشد.

- SSID (Service Set Identifier ) شبکه های WLAN دارای چندین شبکه محلی می باشند که هر کدام آنها دارای یک شناسه (Identifier ) یکتا می باشند این شناسه ها در چندین Access Point قرار داده می شوند .

هر کاربر برای دسترسی به شبکه مورد نظر بایستی تنظیمات شناسه SSID مربوطه را انجام دهد .

- MAC (Media Access Control ) لیستی از MAC آدرس های مورد استفاده در یک شبکه به AP (Access Point ) مربوطه وارد شده بنابراین تنها کامپیوترهای دارای این MAC آدرسها اجازه دسترسی دارند به عبارتی وقتی یک کامپیوتر درخواستی را ارسال می کند MAC آدرس آن با لیست MAC آدرس مربوطه در AP مقایسه شده و اجازه دسترسی یا عدم دسترسی آن مورد بررسی قرار می گیرد .این روش امنیتی مناسب برای شبکه های کوچک بوده زیرا در شبکه های بزرگ امکان ورود این آدرسها به AP بسیار مشکل می باشد.

انواع استاندارد 802.11 : اولین بار در سال 1990 بوسیله انستیتیو IEEE معرفی گردید که اکنون تکنولوژیهای متفاوتی از این استاندارد برای شبکه های بی سیم ارائه گردیده است.

802.11 برای روشهای انتقال FHSS(frequency hopping spared spectrum ) یا DSSS (direct sequence spread spectrum ) با سرعت 1 Mbpsتا 2Mbps در کانال 2.4 GHz قابل استفاده می باشد.

802.11a برای روشهای انتقال OFDM (orthogonal frequency division multiplexing ) با سرعت 54Mbps در کانال 5GHz قابل استفاده است.

802.11b این استاندارد با نام WI-Fi یا High Rate 802.11 قابل استفاده در روش DSSS بوده و در شبکه های محلی بی سیم نیز کاربرد فراوانی دارد همچنین دارای نرخ انتقال 11Mbps می باشد.

802.11g این استاندارد برای دستیابی به نرخ انتقال بالای 20Mbps در شبکه های محلی بی سیم و در کانال 2.4GHz کاربرد دارد.

نسل آینده شبکه های محلی بی سیم اصطلاح نسل آینده که امروزه با بسیاری از عناوین مرتبط با صنایع ارتباطی و مخابراتی همراه شده است، به طور عام به ایجاد یک بستر مشترک ارتباطی اشاره دارد که خدمات سه گانه صوتی ،‌ تصویری ، و دیتا را به صورت یک جا به مشتریان خود ارائه کند.

با این تعریف روشن می شود که چرا مناسب ترین عنوان برای نسخه ای از فناوری ارتباط محلی بی سیم موسوم به WLAN که قادر به ارائه خدمات تلفنی است ، Next Generation WLAN می باشد.

صرف نظر از این موضوع ، رشد سریع به کارگیری WLAN در محیط های اداری و تجاری ، این فناوری را به مرحله ای رسانده که از لحاظ معماری و ساختاری نیز پاسخگوی رشد فوق نمی باشد.

به عبارت دیگر، WLAN به شکل امروزی قادر به پوشش میلیون ها کاربری که در طی پنج سال آینده به خیل کاربران آن اضافه می شوند، نخواهد بود، چ رسد به این که کاربردهای جدیدی همچون ارتباطات تلفنی نیز به مجموعه کاربردهای آن اضافه شوند.

در این نوشتار ، چالش های پیش رو و نحوه غلبه بر آن ها را در قالب تکنیک انتقال مکالمات تلفنی بر روی ارتباطات محلی بی سیم Voice over WLAN بررسی خواهیم کرد.

در حال حاضر ، نیاز به ایجاد نسل جدیدی از زیرساخت های ارتباطی همگرا، جهت تبادل همزمان داده ها و مکالمات تلفنی بااستفاده از فناوری انتقال صوت روی پروتکل اینترنت، یکی از اولویت های کلیه شرکت های فراهم کننده خدمات مخابراتی و اینترنتی می باشد.

از طرفی، به کارگیری فناوری WLAN در محیط های اداری و عمومی ، همچون سالن های انتظار هتل ها، فرودگاه ها ، و ایستگاه های قطار با استقبال کاربران رو به رو شده است .

WLAN خیلی زود جای خود را در بازار خدمات ارتباطی باز کرد.

ولی این رشد سریع، نقاط ضعف بسیاری را نیز آشکار ساخته است.

بسیاری معتقد بوده و هستند که این فناوری در شکل پایه خود، فاقد ملاحظات امنیتی لازم،‌ قابلیت گسترش در ابعاد کلان، قابلیت اطمینان بالا برای کاربردهای حساس و بالاخره امکان مدیریت پذیری از جانب دارندگان آن می باشد و این چالش ها با شروع زمزمه هایی درباره انتقال همزمان مکالمات تلفنی بر روی این بستر، حساس تر نیز شده اند.

مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که با وجود محبوبیت WLAN ، به دلیل معضلاتی که گفته شد، بسیاری از شرکت ها کاربرد آن را به سالن های کنفرانس و برخی واحدهای خاص محدود نموده اند.

بنابراین، بدیهی است که ایده دسترسی بدون محدودیت های در هر جا و هر زمان به ارتباطات درون سازمانی که بهبود قابل ملاحظه ای در بهره وری نیروی کار را به همراه دارد، در صورتی WLAN را بستر ارتباطی خود قرار می دهد که برای این چالش ها ، راه حل قابل قبول و مقرون به صرفه ای اندیشیده شود.

با غلبه بر این چالش ها و به کارگیری شبکه محلی بی سیم جهت مکالمات تلفنی ، رقیب پرقدرتی برای تلفن همراه وارد گود خواهد شد که آینده ای کابوس گونه را برای شرکت های فراهم کننده خدمات تلفن همراه رقم می زند!

مطابق تخمین های موجود، ارتباطات بی سیم همگرا ، یکی از سریع ترین زمینه های رشد را پیش روی دارد، به خصوص در بازار ایالت متحده که بیش از 50 درصد شرکت ها مجهز به WLAN می باشند .

در بازارهای کمتر توسعه یافته ، همچون بازار اروپا، که تنها 12درصد شرکت ها به کاربرد WLAN روی آورده اند، هنوز هم فناوری تلفن بی سیم DECT کاربرد گسترده ای دارد.

ولی حتی در این منطقه نیز آمادگی کاربرد همزمان صوت و داده برروی WLAN وجود دارد.

البته IEEE در پاسخ به نیازهای بازار، به سرعت مشغول الحاق قابلیت های مکمل به استاندارد اولیه 802.11 می باشد.

ولی مطابق معمول ، برخی شرکت های سازنده تجهیزات ، حتی منتظر انتشار این استاداردهای نشده اند و با ارائه راه حلهای خاص خود سازمان را در ایجاد یک محیط همگرا صوت و دیتا برروی WLAN یاری می کنند.

ITU-T و تغییر در طیف فرکانسی اگه قرار باشد به مشکلات بپردازیم ، بهتر است از پایین ترین سطح شروع کنیم،‌حوزه فرکانسی WLAN در باند 2400 تا 2483.5 مگاهرتز قرار دارد که به باند فرکانسی بدون مجوز معروف است .

تراکم کاربردهای موجود در این باند به همراه برخی از محدودیت های قانونی اعمال شده از جانب بعضی کشورها، باعث تضعیف عملکرد WLAN گردیده است .

به طوری که برای مثال ، محدود بودن تعداد کانال ها و یا محدود بودن اجباری EIRP یا توان موثر انتشارات همسو به حداکثر 10 میلی وات در بسیاری از کشورها در محیطی که معمولا میان WLAN و سایر سیستم های بی سیم محلی مانند Bluetooth رقابت شدید وجود دارد، کار را دشوارتر کرده است .

حال اگر اختلال ناشی از ابزارهای الکتریکی پرقدرت ، مانند اجاق های مایکروویو را به این اضافه کنیم، خواهیم دید که چرا نوعی بازنگری در مورد حوزه فرکانسی الزامی بوده است .

ITU یا سازمان جهانی ارتباطات در WRC2003 ، باندی به پهنای 455 مگاهرتز را در حوزه کمتر متراکم 5 گیگاهرتز به دسترسی بی سیم اختصاص داده است که WLAN نیز در همین رده از کاربردها قرار دارد .

این سازمان با تعیین مرزهایی میان عملکرد فرکانسی تجهیزات داخل ساختمان و خارج آن و اجبار گزینه های خارجی به استفاده از تکنیک های گزینش پویای فرکانس DFS و کنترل توان ارسال تداخلات موجود را به حداقل رسانده و راه را برای گسترش استانداردهای 802.11 بازنموده است .

IETF CAPWAP : گروه کاری CAPWAP کنترل و تدارک نقاط دسترسی بی سیم : Control and Provisioning of Wireless Access Point یکی از گروه های کاری جدید IETF در سال 2004 می باشد.

این گروه مشغول کار بر روی پروتکلی است که کنترل نقاط AC را در نسل جدید شبکه های WLAN با معماری مرکزی، امکان پذیر می کند .

یکی از بهترین کاندیدای موجود، پروتکل LWAPP است که توسط چندین سازنده و شرکت بزرگ مخابراتی همچون NTT DOCOM یا شرکت تلفن ژاپن ،‌Legra Chanty ، Proxim ، Dlink و Symbol پیشنهاد شده است .

کنسرسیوم کارت هوشمند WLAN: این کنسرسیوم با هدف گسترش استفاده از کارت های هوشمند در تجهیزات همراه کامپیوترهای کیفی و PDP ها به منظور استفاده توسط شرکت های تلفن همراه و فراهم کنندگان خدمات اینترنت بی سیم تشکیل شده است .

نگاهی به وضعیت فناوری مرتبط : بازار ارتباطات همزمان صوت و دیتا، در حال حاضر در انحصار نسل دوم شبکه های سلولی است که بیش از 97 درصد بازار تلفن همراه را به خود اختصاص داده اند.

فناوری های کلیدی این گروه عبارتند از: GSM ، cdmaOne ، TDMA و PDC/PHS .

در میان متداول ترین گزینه GSM مجهز به GPRS است که نرخ ارسال اطلاعاتی بالغ بر 40 کیلوبیت در ثانیه دارد .

نسخه پیشرفته تر این فناوری موسوم به EDGE این مقدار را به سه برابر می رساند.

در cdmaOne نیز نرخ تبادل دیتا 46kbps می باشد.

نسل سوم شبکه تلفن همراه ، تبادل دیتا را به مرابت، سریع تر از مقادیر فوق انجام می دهد.

در UMTS سرعت به 384 کیلو بیت در ثانیه می رسد و در HSDPA نرخ تبادل به پنج برابر این مقدار نزدیک به 2 مگا بیت در ثانیه خواهد رسید.

در بخش کاربردهای تلفن بی سیم داخلی ، سال ها از پیشتازی فناوری DECT می گذرد.

ولی با وجود ارزانی نسبی این فناوری ،‌آینده آن در سایه پیشرفت فناوری انتقال بر روی شبکه های محلی بی سیم قرار گرفته است .

VOWLAN می تواند مکملی برای فناوری های تلفن سلولی در محیط های hotspot به حساب آید.

ولی محدودیت فضای تحت پوشش این فناوری، به کارگیری WiMAX را در مناطق وسیع تر پیشنهاد می کند که به hot zone موسومند.

WiMAX تمامی قابلیت های WLAN را در حوزه ای به گستردگی چند ده کیلومتر ارائه می دهد.

فناوری بسیار جدید Mobil-Fi که تحت کد802.20 استاندارد گردیده ، قادر به ایجاد ارتباط میان پایانه هایی است که با سرعت 250 کیلومتر در ساعت در حرکت می باشند.

ولی میزان تبادل نسبتا پایین، آینده این گزینه را نامطمئن ساخته است .

در حوزه اتصالات نزدیک یا شبکه های شخصی ، فعلا حرف اول را Bluetooth می زند، نسخه کم سرعت و بسیار ارزان آن نیز، موسوم به ZigBee در زمینه کاربردهای اتوماسیون خانگی و صنعتی گزینه اول می باشد.

در مقابل UWB مناسب کاربردهای فوق سریع در فواصل کوتاه است .

UWB ، در کاربردهای متعددی، به کارگرفته خواهد شد که در حال حاضر USB بی سیم اولین نمونه آن ها می باشد.

معماری جدید برای نسل جدید : لزوم به کارگیری معماری مرکزی برای شبکه های محلی بی سیم ، از حدود سال 2003 مطرح گردید.

در ساختار رایج که به صورت توزیع شده می باشد، نقاط دسترسی مسئول اجرای کلید توابع شبکه محلی می باشند و به این ترتیب ، فشار زیادی را تحمل می کنند.

در معماری نوین نقاط جدیدی موسوم به کنترل کننده دسترسی به شبکه اضافه می شوند که بخشی از وظایف فوق را برعهده خواهند گرفت ایده اولیه این است که با افزایش روز افزون انتظارات از یک شبکه WLAN، AP به تنهایی قادر به اجرای تمامی توابع لازم نمی باشد.

به کارگیری معماری متمرکز، راه را برای ارتقای قابلیت های مرتبط با ایمنی، اطمینان ، و کیفیت باز می کند.

در حال حاضر، تنها مشکلی که وجود دارد این است که هرکدام از سازندگان روش خود را در مورد استفاده از ACT دارند.

برخی از سازندگان حتی دارای انواع مختلفی از کنترل کننده های دسترسی برای توابع گوناگون شبکه می باشند.

سازنده گان گوناگون از عناوین مختلفی برای ACT استفاده می کنند .

به عنوان مثال، در راه حل پیشنهادی شرکت الکاتل ، از WS یا WA به این منظور استفاده می شود و AP نیز به Light AP تبدیل شده است .

WS و WA در واقع رفتار مشابهی دارند.

ولی کاربردشان متفاوت است .

WS در مواردی که ظرفیت اضافی بر روی سوئیچ شبکه محلی باقی نمانده و یا سوئیچ از انواع قدیمی است و توانایی POE یا انتقال جریان الکتریسیته بر روی شبکه اترنت را ندارد ،‌مناسب است .

در مقابل ، WA برای محیط هایی مناسب است که شبکه سیمی با ظرفیت لازم وجود دارد .

در معماری متمرکز ، تمامی فریم های دیتا، میان AP و ACT از طریق پروتکل LWAPP مبادله می گردند و مبادله هر فریم به داخل و خارج شبکه بی سیم از طریق ACT انجام می گیرد.

روی هم رفته مزایای اصلی ناشی از ساختار متمرکز در شبکه های محلی بی سیم را می توان در موضوعات ذیل خلاصه نمود: 1- حفظ کیفیت خدمات در عین تحرک : از آنجایی که وظایف AP در ساختار جدید منحصر به دریافت و ارسال علایم رادیویی می گردد، پردازنده در آن اشباع نمی شود و قادر خواهد بود تعداد زیادتری ترمینال متحرک را در محدوده خود تحت پوشش قرار دهد و با سرعت بیشتری به رفتارهایی همچون عبور ترمینال محدود از یک AP به AP دیگر، پاسخ دهد.

2- امنیت : مقابله با حملات امینتی و احزار هویت راحت تر و با تاخیر کمتری انجام می پذیرد.

به خصوص در شرایطی که کاربر از محدوده یک سوئیچ بی سیم به محدوده سوئیچ بی سیم دیگری وارد می شود.

3- مدیریت پذیری : کنترل مدیریت APها از طریق ACT مرکزی به مراتب راحت تر از گذشته انجام می گیرد .

پیکربندی APها نیز به صورت یکپارچه و مشترک انجام خواهد گرفت .

از طرفی، جمع آوری اطلاعات از چند عدد ACT بسایر ساده تر از جمع آوری همین اطلاعات از مجموعه بزرگی از APها می باشد.

4- کاهش هزینه های اولیه : عدم نیاز به نصب عناصر اضافی برای دستیابی به قابلیت های امنیتی و کیفیتی ، و پشتیبانی همزمان از چندین باند WLAN به کاهش هزینه ها منجر می گردد.

معماری مرکزی نسل جدید WLAN ، بهترین گزینه برای شرکت های بزرگ جهت ایجاد زیرساخت همگرای صوت و دیتاست که از طریق طیف متنوعی از تجهیزات و پایانه ها، قابل دسترسی باشد.

استاندارد جدید شبکه های بی سیم (Wimax) استاندارد جدید WIMax برای شبکه های شهری بی سیم ، بازار دستیابی به اینترنت رامتحول خواهدکرد.

امروزه یافتنو خریدنیک کامپیوتر کیفی مجهز به تراشه Wi-Fi نباشد، کاری دشوار است، دکمه ای که به کاربران کامپیوترهای همراه اجازه دستیابی به اینترنت را فارغ از مکانی که کاربردر آن حضور دارد می دهد.

بدین ترتیب از اتاق غذاخوری ، اتاق نشیمن و یا کافی شاپ می توان به اینترنت وصل شد.

عموم مردم به WI-Fi به عنوان یک ایستگاه مرکزی کاری که می تواند ارتباط را بین چندین کاربر به طور یکسان به اشتراک بگذارد علاقمندند.

البته با این محدودیت که فاصله کاربرانبران برای محیط داخلی ( indoor) کمتراز100متر و برای محیط خارجی (outdoor) کمتر از 400 متر باشد .

اما استاندارد جدیدی معرفی شده است که عملا توانایی Wi-Fi را زیر سوال برده است .

این استاندارد معروف به WiMax می باشد که باعث ایجاد ارتباطات بی سیم اینترنتی با پهنای باند بالا با سرعتی نزدیک به Wi-Fi به محدو دیت های آن را هم ندارد یعنی تا فواصل بالای حدود 50 کیلومتر را هم پشتیبانی می کند.

شبکه های شهری بی سیم با سرعت های پهنای باند بالا چندان جدید نیستند، اما تجهیزات خاص باند پهن عمدتا گران قیمت هستند.

در حال حاضر شرکت ها به تدریج در حال رسیدن به توافق هایی بر روی جزییات استاندارد WiMax هستند که این منجر به کاهش قیمت این تجهیزات خواهدشد.

توافقات صنعتی روی جزییاتی نظیر این که چگونه سیگنال های WiMax را رمز گشایی کنیم تا فرکانس هایی را ایجاد کنیم که قابل استفاده باشند و چگونه امکان برقراری ارتباط چندین کاربر تا دستیابی به آن فرکانس ها را فراهم کنیم ، سر انجام به شرکت هایی نظیر اینتل اجازه خواهد داد تا تراشه که حاوی قابلیت WiMax برای استفاده درتجهیزات بی سیم با پهنای باند بالا هستند را بسازند .

و در نهایت انتظار می رود که قیمت receiver های WiMax را رمز گشایی کنیم تا فرکانس هایی را ایجاد کنیم که قابل استفاده باشند و چگونه امکان برقراری ارتباط چندین کاربیر تا دستیابی به آن فرکانس ها را فراهم کنیم، سر انجام به شرکت هایی نظیر اینتل اجازه خواهد داد تا تراشه که حاوی قابلیت WiMax برای استفاده در تجهیزات بی سیم با پهنای باند بالا هستند بسازند.

در نهایت انتظار می رود که قیمت receiver های WiMax به حدود 50 تا 100 دلار یعنی چیزی حدود قیمت DSL ها یا مودم های کابلی امروزی برسد و این یعنی میلیون ها نفر از کاربران بالاخره می توانند از سرویس های رایج اینترنت استفاده کندو به آسانی از طریق آنتن های نصب شده روی بام از هرگوشه شهر به اینترنت وصل شوند.

اگر چه ظهور اولیه WiMax در حوزه های عمومی بوده است.

اما با ظهور تدریجی تجهیزات و استانداردها، شاهد موج جدیدی از صنایع کوچک و متوسط بی سیم خواهیم بود که دیگر خطوط گران قیمت T1/E1 نیستندو ایستگاه های کاری همچنین می توانند خدمات خود را در مکان هایی بدون خطوط تلفن هم ارایه دهند و این یعنی دستیابی پر سرعت به اینترنت در نواحی دور افتاده ای که غالبا هیچ تجهیزات ارتباطی ندارند.

WiMax که مخفف Woldwide Interroperability for Microware Access می باشد،کمی فراتر از یک لیست طولانی از مشخصات تکمیلی و تخصصی که نمایشگر تجهیزات بی سیم کارخانه های مختلف که می توانند با سرعت های زیاد با هم کار کند، است .

این استاندارد با نام IEEE 802.16 نیز شناخته می شود که از سال 1990 کاربرد آن شروع شده است و نقطه مقابل فناوری های اینترنت یا Wi-Fi بوده است.

یک واحد انتقال دهنده WiMax می تواند صوت ، تصویر و سیگنال های اطلاعاتی را در طول فواصل بالای 50 کیلومتر (با رعایت خط دید مستقیم) وبا سرعتی در حدود 70 مگابیت در ثانیه (یعنی سرعتی برای دستیابی 60 شرکت با سرعت خطوط T1 یا صدها کاربر خانگی با سرعت DSL کفایت می کند) انتقال دهد.

اعلان شرکت اینتل (درژانویه 2004) که موضوع اصلی اش در رابطه با WiMax بود باعث رونق یافتن سریع این فناوری توسعه این استاندارد شد.

شرکت سازنده Centrino قبلا طی یک ابتکار تراشه های Wi-Fi را درون کامپیوتر های کیفی قرارداده بود.

اسکات ریچارد سون مدیر گروه بی سیم باند پهن شرکت اینتل در این رابطه گفت :« ما به دنبال این بودیم که آیا می توان همه شهرها را با Wi-Fi تحت پوشش اینترنتی قرارداد یا خیر و این که شاید پوشش اینترنتی دادن یک شهر با تکنولوژی Wi-Fi کار ساده ای باشد اما مشکل از این قرار است که مدیریت این شبکه بسیار بسیار سخت می شد که و در ضمن Wi-Fi بسیار هم محدود عمل می کرد.

ریچارد سون می افزاید: ما متوجه شدیم که Wi-Fi نیازمند این است که فراتر از یک تکنولوژی حامل رفتار کند و در ضمن از طیف وسیعی از توانایی ها هم بهره مند شود.

مسلما WiMax که می تواند در فواصل دورتر و تحت بازه وسیعی از فرکانس ها کار کند، ایده آل خواهد بود.

پس اینتل شروع به طراحی پردازنده های ارتباطی برای کار، تحت این فرکانس ها (از 12 تا 11 گیگا هرتز یعنی ناحیه اصلی که توسط Wi-Fi استفاده می شود، امواج مایکرویو و انواع مخصوصی از رادارها) نمود و اولین تراشه را در ماه سپتامبر تولید کردند و سپس شروع به ایجاد و گسترش اتحادیه WiMax نمودند تا محصولات مختلف کارخانه را در این مورد تایید کند ومدعیان و پیشگامان این تکنولوژی را مشخص سازند.

همچنین Intel Capital، یکی از این بخش های اصلی شرکت اینتل، شروع به سرمایه گذاری در چندین شرکت نمود تا بتواند WiMax را تبدیل به وسیله سود آور نمایند و از آن به بهترین شیوه استفاده کند.

شرکت Speakeasy در سیاتل، یکی از این شرکت هاست و البته می تواند یکی از اولین از گسترش دهندگان بازار WiMax باشد.

این شرکت در سال 1994، به عنوان یک کافی نت تاسیس شد تا ارتباطات فوق العاده سریع DSL را برای بازیگران، کسانی که بازی های کامپیوتری مفصل online انجام می دادند یا متخصصینی که در منزل کار می کردند، فراهم آورد اما به خاطر این که DSL هم تحت خطوط تلفن کار می کند، در نتیجه یک محدودیت ذاتی را با خود به ارث برده است.

مثلا حدود 30 درصد از اهالی شهرهایی که از خدمات شرکت Speakeasy استفاده می کنند از مراکز اصلی تلفن دور هستند.

به نقل از یکی از مدیران این شرکت، همین دوری افراد از مراکز اصلی تلفن مهم ترین محرک برای این شرکت بود تا به دنبال شیوه ها و روش های جدیدی باشد و به همین علت، اکنون WiMax مهم ترین و استراتژیک ترین پدیده برای تجارت آن ها است.

Speakeasy شروع به آزمایش و بررسی فنی تجهیزات WiMax با استفاده از تراشه های اینتل نموده استو امیدوار است تا اواسط سال 2005 مشتریان زیادی را به خود جلب کند.

اگر چه ضرورت استفاده از WiMax برای مصرف کنندگان، کسب و کارها و مردم در نواحی دور افتاده و صعب العبور برای داشتن یک دسترسی خوب و موفقیت آمیز و پر سرعت به اینترنت کاملا واضح و مبرهن است، اما این اتفاق هم یک شبه هم رخ نخواهد داد.

و همین مساله احتمالا باعث می شود مدت زمانی طول بکشد تا صنایع به سود اقتصادی این فناوری دست بیابند و آن را عمومی کنند.

پس هنوز هم ساختن شبکه ای از اتصال دهنده ها با ارزش است.

ریچارد سون می گوید: مردم فکر می کنند که شما می توانید تنها یک برج و برج فرستنده اصلی WiMax را روی تپه ای در اطراف شهر قراردهید و با آن اینترنت همه شهر را تامین کنید.

اما این همه مساله نیست ، در اینجا هم دقیقا مانند شبکه های تلفنی با افزایش تقاضا ما مجبور به اضافه کردن برج های جدید هستیم.

امال شرکت Tower Stream ، شرکتی که قصد اضافه کردن WiMax را به سرویس های خود دارد، اعلام نموده که این مشکل بدین شیوه حل می شود که می توان بر روی ساختمان های بلند در شیکاگو، نیویورک،بوستون و شهرهای دیگر، انتقال دهنده های ویژه WiMax را نصب کرد و از یک اینترنت پر سرعت با ساختاری بی سیم بهره مند شد.

ساختاری که مطمئنا بسیار ارزان تر از سیم ، فیبر نوری و کابل تمام خواهد شد.

Bluetooth : مقدمه : نوع ساده ای از ارتباط شبکه های بی سیم است که حداکثر ارتباط 8 دستگاه را با تکنولوژی Bluetooth پشتیبانی می کند دستگاههایی از قبیل PDA ، نوت بوک ، تلفن های همراه و کامپیوترهای شخصی از جمله این موارد هستند می دهد اگرچه این تکنولوژی ممکن است در صفحه کلیدها ،موس ها و Headset و Hands-free تلفن های همراه نیز دیده شود این تکنولوژی در سال 1994 توسط شرکت اریکسون ایجاد شد در سال 1998 تعداد کوچکی از کمپانیهای مشهور مانند اریکسون ،نوکیا ، اینتل و توشیبا استفاده شد .

بلوتوس در فواصل کوتاهی بین 9 تا 90 متر کار می کنند این فاصله پشتیبانی به امنیت این تکنولوژی می افزاید .چرا که اگر کسی بخواهد ارتباط شما را شنود کند گر چه به ابزار خاصی نیاز ندارد اما بایستی در فاصله نزدیکی از شما قرار بگیرد مهمتری ویژگی بلوتوس این است که بر خلاف Infrared موانعی مانند دیوار تاثیری بر روی سیگنال آن ندارند از تکنولوژی رادیوئی استفاده کرده که خیلی گران نبوده و مصرف برق خیلی کمی دارد .