در سال 1998 شرکت ال .
ام .
اریکسون علاقمند شد تا گوشی تلفنهای همراه تولیدی او بتوانند بصورت بی سیم به ابزارهای دیگر ( مثل PDA ) وصل شوند .
اریکسون و چهار شرکت دیگر (آی بی ام .اینتل.
نوکیا و توشیبا) یک (گروه SIG) تشکیل دادند تا استانداردی بی سیم برای اتصال ایزارهای مخابراتی / رایانهای و ابزارهای جانبی آنها طراحی کنند
بلوتوث (Bluetooth)
در سال 1998 شرکت ال .
نوکیا و توشیبا) یک <گروه sig=""> تشکیل دادند تا استانداردی بی سیم برای اتصال ایزارهای مخابراتی / رایانهای و ابزارهای جانبی آنها طراحی کنند که بردی کوتاه ، مصرف توان و پائین و قیمتی ارزان داشته باشد .
نام این پروپه ، بلوتوث انتخاب شد که برگرفته از نام < هوالدبلاتاند="" دوم=""> ( مشهور به Bluetooth ) ، یکی از پادشاهان وایکینگ است (981-940 ) که دانمارک و نروژ را با هم متحد کرد .
اگر چه تفکر اصلی ، رهایی از شر کابلهای مابین دستگاه های دیجیتالی بود ولی به سرعت در حوزه های دیگر نیز گسترش یافت و به تدریج در حیطه شبکه های محلی بی سیم نیز وارد شد.
اگر چه گسترش و رشد این استاندارد، روز بروز کاربرد آنرا بیشتر می کرد ولی در عوض چالشهائی بین این استاندارد و 802.11 پدید آورد .
نقطه شدت این چالش آنجاست که این دو سیستم از لحاظ الکتریکی با یکدیگر تداخل فرکانسی دارند.
اشاره به این نکته مهم است که شرکت هیولیت پاکارد چندین سال قبل از آن شبکه ای مبتنی بر نور مادون قرمز برای وصل بی سیم دستگاه های جانبی کامپیوتر عرضه کرده بود، ولی استقبال چندانی از آن نشد.
فارغ از همه اینها ، در ژولای 1999 گروه طراح بلوتوث ، مشخصات هزار و پانصد صفحه ای از نسخه 1 آن یعنی V1.0 را منتشر نمود .
به فاصله کوتاهی ، گروه استاندارد سازی IEEE که در اندیشه تدوین استاندارد 802.15 برای شبکه های شخصب بی سیم بودند مستندات استاندارد بلوتوص را به عنوان مبنای کار خود برگزیدند و شروع به پلایش و تکمیل آن نمودند .
اگر چه ایتاندارد سازی چیزی که مشخصات تفضیلی و مشروح آن در اختیاراست و پیاده سازی و هماهنگی داشته باشد) عجیب به نظر میرسد ولی تاریخ نشان داده که وجود یک استاندار باز که توسط سازمانی بی طرف مصل IEEE تدوین و مدیریت می شود عموماً کاربری یک تکنولوژی را ترویج و ترغیب خواهد کرد .
اگر بخواهیم اندکی دقیقتر سخن بگوئیم باید اشاره کنیم که توصیف استاندارد بلوتوث برای سیستمی کامل تدوین شده که از لایه فیزیکی تا لایه کاربرد را در بر می گیرد در حالیکه کمیته IEEE 802.15 فقط لایه های فیزیکی و پیوند داده را استاندارد سازی کرده و باقیمانده پشته پروتکلی خارج از برنامه این استاندارد است.
هر چند IEEE اولین استاندارد (PAN ) را در سال 2002 با عنوان 802.15.1 به تصویب رساند ولی هنوز کنسرسیوم بلوتوث فعال و سر گرم بهبود و توسعه آنست .
اگر چه نسخه استاندارد عرضه شده توسط کنسرسیوبلوتوث و IEEE ایمنی نیستند ولی انتظار می رود بزودی به یک استاندارد واحد همگرا شوند.
هر چند IEEE اولین استاندارد (PAN ) را در سال 2002 با عنوان 802.15.1 به تصویب رساند ولی هنوز کنسرسیوم بلوتوث فعال و سر گرم بهبود و توسعه آنست .
اگر چه نسخه استاندارد عرضه شده توسط کنسرسیوبلوتوث و IEEE ایمنی نیستند ولی انتظار می رود بزودی به یک استاندارد واحد همگرا شوند.
معماری بلوتوث اجازه بدهید بررسی سیستم بلوتوث را با مروری سریع بر دستاوردها و اهداف آ« آغاز نمائیم .
واحد پایه در سیستم بلوتوث یک پیکونت است که از یک گروه و حداکثر هفت گره پیرو فعال به فاصله حداکثر هفت گرو پیرو فعال (Active Slave Node) به فاصله حداکثر ده متر ، تشکیل شده است.در یک فضای بزرگ و واحد می توان چندین پیکونت داشت و حتی می توان آنها را از طریق یک گروه که نقش پل (Bride) ایفا می کند به هم متصل کرد(به شکل زیر نگاه کنید ) به مجموعه ای از پیکونتهای متصل بهم اصطلاحا شبکه متفرق / پراکنده گفته می شود .
در یک پیکونت علاوه بر هفت گروه فعال پثرو ، می تواند تا 255 گروه غیر فعال وجود داشته باشد .
اینها دستگاه هائی هستند که گروه اصلی آنها را در خالت استراحت و کم توان وارد کرده تا مصرف باطری آن کاهش باید.
یک ایستگاه در حالت غیر فعال هیچ کاری نمی توان انجام بدهد به جز آنکه به سیگنال فعال سازی خود یا سیگنال Beacon که از گروه اصلی می رسد ، پاسخ بدهد .
به غیر از این حالات ، دو حالت میانی در مصرف توان به نامهای حالت Hold و Sniff نیز وجود دارد که در اینجا بدان نخواهدیم پرداخت .
دلیل طراحی اصلی /پیرو آن بود که طراحان آن در نظر داشتند قیمت کل سیستم بلوتوث پیاده سازی شده بر روی تراشه ، زیر پنج دلار باشد.
نتیجه این تصمیم گیری آنست که گروه های پیرو {مثل صفحه کلیدها ، موس ، چابگر} تقریباً غیر همشمند و ساده هستند و اساسا آنچه را که گروه اصلی (Master ) به آنها دستور بدهد اجرا می کنند .
یک پیکونت سیستمی مینی بر TDM متمرکز است که در آن هسته مرکزی (یعنی گروه اصلی یا Master) بر سیگنال ساعت نظارت دارد و تعیین می کند که چه دستگاههی و در کدام برش زمانی (Slot) مخابره داشته باشد .
تبادل اطلاعات صرفاً بین گره مرکزی و گروه های پیرو انجام می شود و ارتباط مستقیم دو گره پیرو { مثلاً دو صفحه کلید یا دو چاپگر} ممکن نیست.
مزایای استاندارد Bluetooth: کاربردهای بلوتوث بیشتر پروتکلهای شبکه فقط کانالی را بین چند مولفه مخابراتی ، ساماندهی و ایجاد می کنند و اجازه می دهند طراحان برنامه های کاربردی به پیاده سازی هر آنچه که مورد نیاز است بپردازند .
به عنوان مثال 802.11 مشخص نکرده که کاربران باید صرفاً از کاربران باید صرفا از کامپیوتر کیفی خود برای خواندن ایمیل یا جستجو در وب یا هر چیز دیگری بهره بگیرند.
برعکس ، در تشریح بلوتوث نسخه V1.1 از 13 کاربرد مختلف که باید از آنها پشتیبانی شود، نام برده شده و برای هر یک ، پشته پروتکلی متفاوتی ارائه گردیده است .
متاسفانه این راهکار به پیچیدگی بسیار زیتد منتهی می شود و ما از آن صرف نظر خواهیم کرد .
این سیزده کاربرد که (پروفایل ) نام گرفته اند در زیر فهرست شده اند با نگاهی اجمالی به پروفایلها ممکن است به آنچه که کنسرسیوم بلوتوث در پی انجام بیشتر پی ببریم .
پروفایل عمومی دسترسی حقیقتاً یک برنامه کاربردی نیست بلکه بیشتر یک زیر بناست که بر اساس آن برنامه های کاربرهای حقیقس ساخته و پیاده می شوند .
وظیفه اصلی آن ارائه تمهیداتی اسست که بتوان بین گروه اصلی (Master) و گروه پیرو (Slave) یک کانال مطمئن برقرار و آنرا حفظ کرد.
پروفایل تشخیص خدمات که آنهم تقریباً عمومی و کلی است توسط دستگاههابرای آگاهی از خدماتی مه دیگر دستگاهها ارائه می دهند ، استفاده می شود.
تمام دستگاههای مبتنی بر بلوتوث موظف به پیاده سازی این دو پروفایل هستند .بقیه پروفایلها اختیاریند.
پروفایل درگاه سریال یک پروتکل انتقال است که بقیه پروفایلها از آن بهره می گیرند .
این پروفایل یک درگاه سریال را شبیه سازی می کند و ببطور خاص برای کاربردهای قدیمی که به خط سریال نیاز دارند، سودمند است.
پروفایل عمومی مبادله شی ء یک ارتباط مبتنی بر مدل مشتری/ سرویس دهنده ، برای انتقال داده ها اعریف کرده است .
اگر چه همیشه مشتری ، آغاز کننده عملیات لست ولیکن یک گره پیرو می توان هم سرویس دهنده و هم مشتری باشد .
همانند پروفایل درگاه سریال این پروفایل تیز زیر بنای دیگر پروفایلهاست .
گروه سه تائی پروفایلهای بعدی به منظور کاربردهای شبکه ای (Networking) تعریف شده اند .
پروفایل دسترسی به LAN اجازه می دهد که یک دستگاه مبتنی بر بلوتوث به یک شبکه ثابت متصل شود.
این پروفایل رقیب مستقیم 802.11 است پروفایل شبکه مبنب بر شماره گیری (Dialup) انگیزه اصلی کل این پروژه بوده است .
این پروفایل اجازه می دهد که یک کامپیوتر کیفی بتواند به یک تلفن همراه که دارای مودم داخلی بی سیم است متصل شود.پروفایل دورنگار (FAX) شبیه به پروفایل شماره گیری است با این تفاوت که اجازه می دهد ماشینهای دورنگار بی سیم از طریق یک دستگاه تلفن همراه و بدون نیاز به سیم ، اقدام به ارسال یا دریافت دورنگار کنند.
سه پروفایل بعدی در خصوص تلفن کاربرد دارند .
پروفایل تلفن بی سیم راهی را برای اتصال گوشی یک تلفن بی سیم به دستگاه ثابت است.
در حال حاضر تلفنهای بی سیم خانگی را نمی توان به عنوان تلفن همراه به کارگرفت ولی در آینده شاید تلفن بی سیم و تلفن همراه در هم ادغام شوند.
پروفایل Intercom این امکان را فراهم می کند تا دو تلفن ، شبیه به واکی تاکی بهم متصل گردند.
نهایتا (پروفایل گوشی –Headset-) امکان ارتباط بی سیم بین گوشی و ایستگاه ثابت (مثل هندزفری Hands Free) را فراهم می کند که به عنوان مثال برای صحبت با تلفن در حین رانندگی مفید است.
سه پروفایل باقیمانده برای مبادله اشیاء بین دو ابزار تعریف شده است .
اشیاء می توانند فایلهای داده ، تصویر یا کارتهای تجاری باشند پروفایل سنکرواسیون برای بار کردن داده در درون کامپیوتر کیفی یا PDA (کامپیوتر های دستی ) در حین ترک منزل و جمع آوری اطلاعات پس از برگشت ، مفید است.
آیا واقعاً نیاز بوده که تمام این کاربردها به تفصیل تحلیل شوند و برای هر کدام پشته پروتکلی متفاوتی تعریف گردد؟
شاید نه !
اما بخشهای متفاوت این استاندارد را گروه ها بر روی نیازهای خاص خود متمرکز بودند ، درنتیجه هر یک پروفایل مورد نظر خود را پدید آوردند.
برای توجیه این موضوع به قانون کانوی بیندیشید.(در یکی از شماره های مجله Datamation در آوریل 1968، ملوین کانوی مشاهدات خود را بدین نحو منتشر کرد که اگر n شخص را به نوشتن یک کامپایلر بگمارید، آنچه که بدست خواهید آورد یک کامپایر n-pass است {یعنی کامپایلری که در آن تعداد مراحل ترجمه یک برنامه ،n گذر می باشد.} بعبارت عام ساهتار نهائی یک نرم افزار آیینه تمام نمای ترکیب گروهی است که آن را تولید کرده اند .
شاید می شد که جای سیزده پشته پروتکلی به دو پشته کلی بسنده کرد: یکی برای انتقال فایل و دیگری برای انتقال بی درنگ جریان اطلاعات.
پشته پروتکلی بلوتوث استاندارد بلوتوث پروتکلهای متعددی دارد که بطور ناموزون در چند لایه گروه بندی شده اند.
ساختار لایه ها از مدل OSI ، مدل TCP/IP ، مدل 802 یا هر مدل شناخته شده دیگر تبعیت نمی کند .
با این وجود IEEE در حال اصلاح بلوتوت است تا با مدل 802 سازگارتر شود .
معماری پروتکل بلوتوث که توسط کمیته 802 اصلاح شده در شکل زیر مشاهده می شود .
لایه زیرین (لایه رادیو فیزیکی) است که تقریبا متناظر با لایه فیزیکی از مدل OSI یا مدل 802 می باشد این لایه با انتقال رادیوئی و مدولاسیون سرکار دارد .
بسیاری از ملاحظاتی که در طراحی این لایه باید مورد توجه قرار می گرفت آن بود که سیستم ارزان قیمت باشد و بطور انبوه در بازار عرضه شود.
(لایه باند پایه ) از جهاتی شبیه به زیر لایه MAC است ولیکن مولفه هائی از لایه فیزیکی را نیز در بر می گیرد.
این لایه با مسائلی مثل چگونگی نظارت گروه اصلی (Master) بر برشهای زمانی و چگونگی گروه بندی این برشهای زمانی در قالب فریمها، سرکار دارد.
سپس لایه ای شامل یک گروه از پروتکلهای مرتبط با هم ، تعریف شده است.
مدیر لینک (Link Manager)عملیات ایجاد کانالهای منطقی بین دستگاهها ، شامل (مدیریت توان مصرفی) ، (احراز هویت) (Authentication) و کیفیت خدمات (QoS) را بر عهده دارد.
پروتکل تطبیق کنترل لینک منطقی (که اغلب L2CAP گفته می شود) وظیفه دارد لایه هایی را از درگیری با جزئیات ارسال ، راحت کند.این لایه مشابه با استاندارد زیر لایه 802LLC است ولی از لحاظ مسائلی فنی با آن متفاوت است.
دو پروتکل (کنترل) و (صدا) همانگونه که از نامشان بر می آید با مسائل انتقال صدا و عملیات کنترل سروکار دارند.
برنامه های کاربردی می توانند.بدون نیاز به L2CAP ، مستقیماً این دو پروتکل را به خدمت بگیرند.
لایه بعدی یک لایه میانی است و تلفیقی از پروتکلهای متفاوت را در می گیرد.
در این لایه از پروتکل IEEE 802 LLC ، بمنظور سازگاری با دیگر شبکه های سری 802 استفاده شده تست.
پروتکلهای RF comm.
, Telephony و Service Discovery صرفا مرتبط با بلوتوث هستندRF comm.
(Radio Frequency Communication) ، پروتکلی جهت شبیه سازی استاندارد درگاه سریال (Serial port) است که تمام pc ها از آن برای اتصال صفحه کلید ، موس و امثال آن استفاده می شود.
این پروتکل برای آن طراحی شده تا بتوان از دستگاههای قدیمی بسهولت استفاده کرد .
پروتکل تلفنی پروتکلی بی درنگ است که برای سه پروفایل مبتنی بر انتقال صدا بکار می آید.
این پروتکل همچنین تنظیم و قطع ارتباط را برعهده دارد.
نهایتاً پروتکل تشخیص خدمات (Service Discovery) برای کشف و تشخیص اناع خدماتی که درون شبکه عرضه می شود ، کاربرد دارد.
بالاترین لایه ، محل قرار گرفتن انواع برنامه های کاربردی و پروفایلها است .
این لایه برای انجام کار از خدمات پروتکلهای موجود در لایه های زیر بهره می گیرد.
هر برنامه کاربردی ، و پروفایلها است .
این لایه برای انجام کار از خدمات پروتکلهای موجود در لایه های زیر بهره می گیرد .
هر برنامه کاربردی، زیر مجموعه ای از پروتکلهای مختص به خود را به خدمت می گیرد.
ایزارهای ویژه ای مثل گوشی بی سیم بسته به نوع برنامه کاربردی آنها فقط به برهی از پروتکل ها نیازمندند.
در بخشهای بعدی سه لایه پائینی از پشته پروتکلی بلوتوث را بررسی خواهیم کرد چرا که تقریباً متناظر زیر لایه های فیزیکی و MAC است.
لایه رادیوئی در بلوتوث لایه رادیوئی بیتها را از گروه اصلی به گره پیرو و بالعکس ، منتقل می کند.
این لایه ، سیستمی با توان کم و برد ده متر است که در باند فرکانسی 2.4GHz ISM عمل مب کند .
این باند به 79 کانال یک مگاهرتزی تقسیم می شود.
مدولاسیون به کاررفته FSK و هر هرتز (هر سیکل) معادل یک بیت است که جمعاً نرخ یک مگابیت بر ثانیه را در اختیار می گذارد ولی بیشتر این پهنای باند به دلیل سرباز تلف می شود.
برای تخصیص مناسب این کانالها از روش پرش فرکانس در طیف گسترده با نرخ پرس Dwell time ,1600 hops/sec معادل 625 میکروثانیه بهره گرفته شده است .
چون بلوتوث و 802.11 هر دو باند 2.4GHz ISM و دقیقا در همان 79 کانال کار می کنند لذا با یکدیگر تداخل فرکانس خواهد داشت .
از آنجایی که پرش فرکانس در بلوتوث چون 802.11 و 802.15 هر دو استانداردهای IEEE هستند لذا IEEE به دنبال راه حلی برای این مشکل می گردد ولی حل این مشکل چندان ساده نیست چرا که هر دو سیستم ، بدلبل مشابهب از این باند فرکانسی بهره گرفته اند : زیرا برای استفاده از این باند فرکانسی به اخذ هیچ مجوزی نیاز نیست .
استاندارد 802.11a از باند دیگر ISM (باند 5GHz) استفاده می کند ولیکن برد کمتری نسبت به 802.11b دارد (دلیل ماهیت فیزیکی امواج رادیوئی این باند ) لذا استفاده از 802.11a ره حل مناسبی نخواهد بود.
برخی از شرکتها این مشکل را با ممنوعیت استفاده از بلوتوث حل کرده اند.
راه حل بازاری این مشکل آنست که صبر کنیم مقابل بخواهد تا استاندارد خود را برای حل مشکل تداخل ، اصلاح نماید.
در این خصوص مطالبی در مرجع (Lansford et al.
,2001 ) ارائه شده است.
لایه باند پایه در بلوتوث لایه باند پایه شبیه ترین بخش بلوتوث با زیر لایه MAC است .
این لایه ، دنباله بیتهای خام را به فریمها تبدیل می کند و بدین منظور چندین قالب مهم فریم تعدیف نموده است .
در ساده ترین حالت ، گروه اصلی در هر پیکونت دنباله ای از برشهای زمانی 625 میکروثانیه ای Spread Spectrum (Time Slot) تولید می کند ، با این توصیف که ارسال داده های گره اصلی در برشهای زمانی با شماره زوج انجام می شود و گره های پیرو (Slaves) در برشهای زمانی فرد ارسال می نمایند .
این روش مشابه با روش تسهیم زمانی (TDM ) معمولی است که در آن گره اصلی نیمی از برشهای زمانی را در اختیار دارد و بقیه گره ها (حداکثر هفت گره) در نیم دیگر سهیم هستند .
ارسال هر فریم می تواند 1،3 یا 5 برش زمانی طول بکشد.
در هر پرش فرکانسی 250 تا 260 میکروثانیه طول خواهد کشید تا مدار رادیوئی بتواند پایداری سریعتر نیز از هر پرش فرکانسی ، 366 بیت از کل 625 بیت باقی خواهد ماند .
از این مقدار 126 بیت به کد دسترسی (Access Code) و سر آیند اختصاص دارد و 240 بیت برای داده ها باقی می ماند .
وقتی پنج برش زمانی به هم ملحق می شوند {برای ارسال فریمها ئی به طول 5 برش}تنها به یک زمان پایداری نیاز خواهد بود و طبعاً زمان کوتاهتری برای زمان پایداری ، تلف می شود و 3125=625*5 بیت در پنج برش زمانی ارسال می گردد که از این مقدار 2781 بیت برای ارسال داده در اختیار لایه باند پایه خواهد بود .
بنابر این در بلوتوث فریمهای طولانی کار آمدتر از فریمهای کوچک هستند.
هر فریم بر روی یک کانال منطقی که اصطلاحاً لینک بین گروه پیرو نام دارد ارسال خواهد شد.
دو نوع لینک وجود دارد : لینک اول ACL است که برای ارسال داده ها در برشها زمانی نامنظم کاربرد دارد.
این داده ها از لایه L2CAP می شوند.
ترافیک داده های ACL مبتنی بر روش بیشترین تلاش (Best Effort) ارسال می شود ولی هیچ تضمینی در تحویل آنها نیست .
فریمها می توانند گم شده یا از بین بروند، بدون آنکه ارسال مجدد شوند.
هر گره پیرو فقط می تواند یک لینک ACL با گره اصلی داشته باشد.
لینک دیگر ، SCO نام دارد که برای ارسال داده های بی درنگ ، مثل ارتباط تلفنی کاربرد دارد.
این نوع کانال با تخصیص برشهای زمانی مشخص در هر دو جهت ، ایجاد می شود.
بدلیل آنکه لینکهای SCO نسبت به زمان حساس هستند فلذا فریمهای ارسالی بر روی این لینک هرگز ارسال مجدد نخواهند شد، در عوض از روش تصحیح مستقیم خطا استفاده شده تا اطمینان بیشتری داشته باشد.
ارسال مجدد فریمهای هراب بر عهده لایه بعدی است و در این لایه در صورت امکان به تصحیح خطا بسنده می شود-م هر گره پیرو می تواند حداکثر سه لینک SCO با گره اصلی داشته باشد.
هر لینک SCO می تواند یک کانال صدا مبتنی بر PVM با نرخ 64000 بیت بر ثانیه را حمل کند.
لایه L2CAP در بلوتوث لایه L2CAP سه دسته عملیات مهم را بر عهده دارد: اول آنکه بسته هائی با طول حداکثر 64 کیلوبایت را از لایه های بالائی پذیرفته و آنها را جهت انتقال ، به فریمهای کوچکتری می شکند.
در سمت مقابل این فریمها مجدداً به بسته اصلی بازسازی خواهد شد.
دوم آنکه این لایه عمل جمع آور و توزیع بسته هائی که از چندین مبداء آمده ( یا به چندین مقصد می روند) را بر عهده دارد .
وقتی یک بسته بازسازی می شود لایه L2CAP تعیین خواهد کرد که باید به کدام پروتکل در لایه بالاترتحویل شود.
سوم اینکه این لایه ، عملیات تامین کیفیت خدمات را بر عهده دارد چه در هنگام ایجاد لینک و چه در خلال عملکرد طبیعی .
همچنین در زمان ایجاد لینک ، بر سر اندازه حداکثر و مجاز طول داده ، توافق صورت می گیرد تا ابرازهائی با طول بسته بزرگ از ارسال چنین بسته ای به ابزارهائی با طول بسته کوچک اجتناب کنند.
از آنجایی که تمام ابزارهای مبتنی بر بلوتوث نمی توانند بسته هائی با طول 64 کیلوبایت را بپذیرند فلذا به این ویژگی نیاز است .
ساختار فرم در بلوتوث چندین نوع قالب فریم در بلوتوث وجود دارد که مهمترین آنها در شکل زیر نشان داده شده است .
این فریم با فیلد کد دسترسی، 141شروع می شود که عموما هویت یک گره اصلی Master را مشخص خواهد کرد تا بدینگونه یک گره پیرو که در برد رادیوئی دو گره اصلی قرار دارد، گیرنده حقیقی ترافیک داده ها را مشخص نماید .
سپس یک سرآیند 54 بیتی آمده که شامل فیلدهای معمولی زیر لایه MAC است .
سپس فیلد داده قرارگرفته که حداکثر 2744 بیت را برای انتقال در پنج برش زمانی در بر می گیرد.
در فریمهائی که تنها در یک برش زمانی ارسال می شوند.قالب فریم همین است با این تفاوت که فیلد داده آنها حداکثر 240 بیت است.
حال اجازه بدهید به فیلدهای سرآیند ، نگاهی سریع بیندازیم .
فیلد آدرس هویت گیرنده فریم را از بین هشت دستگاه فعال در هر پیکونت مشخص می کند .
فیلد Type اولا نوع فریم را از بین انواع ACL,SCO,POLL یا NULL ثانیاً روش تصحیح خطای داده ها را و ثانیا تعداد برشهای زمان که ارسال فریم جاری بدان نیاز دارد را مشخص می نماید .بیت Flow توسط گره های پیرو و زمانی تنظیم فعال می شود که بافر آنها پرشده باشد و نتواند داده بیشتری دریافت کنند.
این بیت شکل ابتدائی کنترل جریان داده ها ، به حساب می آید .
بیت Acknowledgement بدین منظور است تا دریافت صحیح یک فریم از طرف مقابل ، در فریم ارسالی جاسازی و اعلام شود (یعنی فرآیند Piggybacking) .
نظم بیتی برای شماره گذاری فریمهاست تا بسته های تکراری کشف شوند .
در بلوتوث پروتکل ارسال مجدد روش توقف و انتظار است و طبعاً یک بیت برای شاره گذاری فریمها کفایت می کند .
در ادامه فیلد هشت بیتی Checksum برای کشف خطای احتمالی در سرآیند تعریف شده است .
کل این سرآیند 18 بیتی سه بار تکرار می شود تا سرآیند 54 بیتی نشان داده شده در شکل بالا بوجود آید .
در سمت گیرنده با یک مدار ساده سه نسخه تکراری هر بیت بررسی می شود .
اگر هر سه بیت مثل هم بودند ، آن بیت پذیرفته می شود در غیر اینصورت ، بیتی که بیشترین تکرار را دارد قبول می شود .
بدین ترتیب برای ارسال یک سرآیند 10 بیتی ظرفیتی معادل 54 بیت صرف می شود.
دلیل آ« این بوده که برای ارسال مطمئن داده ها در محیطی سرشار از نویز و با ابزاری ارزان قیمت و توان ناچیز 2.5mW و قدرت پردازش پائین ، یه افزونگی بسیار زیادی نیاز خواهد بود.
برای فیلد داده در فریمهای ACL قالبهای متفاوتی تعریف شده است .
فریمهای SCO ساده تر هستند : فبلد داده همیشه 240 بیتی است .
سه گزینه دیگر نیز تعریف شده که در آنها مقدار واقعی داده ها 80 ،160 یا 240 بیتی است و باقیمانده بیتها برای تصحیح خطا به کار می آیند .
در مطمئن ترین نسخه (یعنی داده 80 بیتی ) بهش داده همانند سرآیند، سه بار متوالی تکرار می شود.
از آنجا یی که پیرو Slave تنها می تواند از برشهای زمانی با شماره فرد استفاده نماید فلذا در هر صانیه 800 برش زمانی بدست خواهد آورد بدین ترتیب با فیلد داده 80 بیتی ، ظرفیت کانال از سمت گره پیرو به سمت گره اصلی معادل 64000 بیت بر ثانیه خواهد بود (ظرفیت کانال از گره اصلی به گره پیرو نیز 64000 بیت است ) لذا این کانال دقیقاً برای یک کانال صوتی دو طرفه مبتنی بر pcm کافی است .
(دلیل انتخاب نرخ 1600 Hops/sec برای تغییر فرکانس همین بوده است.) این اعداد و ارقام بدین معنا هستند که یک کانال صوتی دو طرفه PCM با نرخ 64000 بیت بر ثانیه ، در حالت مطمئن {یعنی وقتی داده های 80 بیتی با سه بار تکرار ارسال می شوند کل پهنای باند موجود در پیکونت را (علیرغم پهنای باند 1Mbps آن ) اشباع خواهد کرد .با گزینه نامطمئنتر (یعنی 240 بیت در هر برش زمانی بدون هیچگونه افزونگی یا تکرار) می توان از حداکثر سه کانال صوتی همزمان حمایت کرد و به همین دلیل حداکثر سه لینک SCO برای هر گره پیرو مجاز شمرده شده است.